Η Ζωή σας Βρίσκεται σε Κίνδυνο—Πώς; Γιατί;

ΠΑΡΑ πολλά άτομα αναγνωρίζουν ότι η ζωή τους αντιμετωπίζει κίνδυνο κάθε μέρα. Οι στατιστικές δείχνουν ότι η πιθανότης του θανάτου από δυστυχήματα, έγκλημα, πυρκαϊά και άλλες αιτίες αυξάνει σταθερά.

Κατόπιν υπάρχει η απειλή του πυρηνικού πολέμου. Είναι τόσο μεγάλη αυτή η απειλή ώστε η ευθύνη για παγκόσμια ειρήνη έχει ανατεθή στα χέρια μιας διεθνούς οργανώσεως, τα Ηνωμένα Έθνη. Εν τούτοις τα Ηνωμένα Έθνη έφεραν απογοήτευσι στο ρόλο του ειρηνοποιού.

Αλλά υπάρχει ένας κίνδυνος πολύ πιο σοβαρός απ’ αυτούς. Ποιος είν’ αυτός;

Ο κίνδυνος των πνευματικών συμφερόντων των ανθρώπων. Διότι τα πνευματικά συμφέροντα σχετίζονται με την αιώνια ζωή ή τον αιώνιο θάνατο. Πώς; Διότι ο Θεός είναι ο Ζωοδότης, και οι προσδοκίες ενός ανθρώπου για αιώνια ζωή εξαρτώνται από την στάσι του απέναντι στον Θεό.—Ιωάν. 17:3.

Οι θρησκευτικοί ηγέται, ιδιαίτερα στα λεγόμενα «Χριστιανικά» έθνη, έλαβαν στάσι προστάτου των πνευματικών συμφερόντων των ανθρώπων. Ισχυρίσθηκαν ότι θα οδηγήσουν αυτά τα έθνη στην οδό του Θεού της Γραφής. Ισχυρίσθηκαν ότι είναι ακόλουθοι του Υιού του Θεού Ιησού Χριστού. Αλλά έχουν πράγματι κατευθύνει αυτά τα έθνη στη λατρεία του Θεού;

Εξετάστε το υπόμνημά τους στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι κληρικοί του Καθολικού, Προτεσταντικού και άλλων δογμάτων εκήρυξαν στα ποίμνιά τους να φονεύσουν ο ένας τον άλλον σ’ αυτή τη σύρραξι. Ο εθνικισμός πήρε την προτεραιότητα επάνω από τη λατρεία του Θεού.

Αλλά μετενόησε ο κλήρος αυτός και μετεστράφη από την πορεία του και ετόνισε στους λαούς τη βασιλεία του Θεού ως την ελπίδα του ανθρωπίνου γένους; Υπεστήριξαν τη Γραφή και τις αρχές της; Όχι. Η πορεία των από τότε, περιλαμβανομένης και της πορείας των στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δείχνει ότι δεν το έκαμαν.

Συνεπώς, οποίος ελπίζει ν’ απολαύση απελευθέρωσι στη νέα τάξι του Θεού οφείλει να έχη μια καλύτερη πνευματική καθοδήγησι απ’ αυτήν που δίνει ο κλήρος.

Ο ΘΕΟΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ

Ο Ιεχωβά Θεός, το Υπέρτατο Πνευματικό Ον, δεν πρόκειται να επιτρέψη ώστε η αποτυχία αυτών των ψευδών ηγετών να κάμη πολλούς ανθρώπους με έντιμη καρδιά να χάσουν την απελευθέρωσι και τη ζωή στη νέα τάξι του. Ο Ιεχωβά είναι ο Ποιμήν και ο Επίσκοπος του λαού του. (1 Πέτρ. 2:25· Ψαλμ. 23:1) Γι’ αυτό, ήγειρε τον «δούλον» του, ένα σώμα ανθρώπων πιστών, εντίμων και όχι στασιαστικών. Αυτός ο όμιλος αντιμετώπισε την ανάγκη να εκτελέση ένα δύσκολο διορισμό, διότι απαιτούσε να διακηρύξουν ένα καταδικαστικό άγγελμα εναντίον του Χριστιανικού κόσμου. Γιατί; Ήταν ουσιώδες να προειδοποιηθούν άνθρωποι με δίκαιη καρδιά για να δουν καθαρά τον κίνδυνο που υπήρχε. Τα άτομα αυτά οφείλουν να εγκαταλείψουν κάθε συναναστροφή και δεσμό με την ψευδή θρησκεία. Οφείλουν να λάβουν σταθερή στάσι υπέρ της αληθείας του Λόγου του Θεού και να ταχθούν στο πλευρό της Μεσσιανικής βασιλείας του για να ελευθερωθούν.

Ο όμιλος που επρόκειτο να χρησιμοποιηθή από τον Θεό προεικονίσθηκε από τον Ιεζεκιήλ, έναν Ισραηλίτη ιερέα. Το έτος 613 π.Χ. ήταν ένας προχωρημένος καιρός στον τεσσαρακονταετή «καιρόν του τέλους» της Ιερουσαλήμ. Στην Ιερουσαλήμ απέμεναν έξη χρόνια ακόμη προτού η πόλις και οι υιοί του Ιούδα ερημωθούν τελείως. ΟΙ θρησκευτικοί ηγέται της Ιερουσαλήμ καθώς και οι Ιουδαίοι ηγέται που ήσαν τότε σε εξορία μαζί με τον Ιεζεκιήλ στη Βαβυλώνα είχαν εγκαταλείψει τον λαό και ήσαν υπεύθυνοι για την κατάστασί τους.

Ομοίως, αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων έχει προχωρήσει πολύ στον «έσχατον καιρόν»a του, με την πνευματική κατάστασι του Χριστιανικού κόσμου σε κακή θέσι πράγματι. Επομένως, παρατηρούμε με ζωηρό ενδιαφέρον τι είχε διαταχθή ο Ιεζεκιήλ να κάμη και τι εξεικόνιζε αυτό για την εποχή μας.

ΕΝΑΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ο Ιεζεκιήλ σε όρασι είδε ένα μεγάλο ουράνιο άρμα να έρχεται από το βορρά, και να σταματά μπροστά του. Επάνω απ’ αυτό το άρμα που το συνώδευαν χερουβείμ και ήταν συμβολικό μιας μεγάλης ουρανίας οργανώσεως, μίλησε ο Ιεχωβά Θεός στον Ιεζεκιήλ και τον απέστειλε. Κατόπιν στον Ιεζεκιήλ δόθηκε ένας τόμος, και η εξής εντολή: «Φάγε τούτον τον τόμον, και ύπαγε να λαλήσης προς τον οίκον Ισραήλ.»—Ιεζ. 3:1.

Στον τόμο υπήρχαν ‘κλαυθμοί και θρηνωδίαι και ουαί’ και ήταν γραμμένος και από τις δύο πλευρές. (Ιεζ. 2:10) Ήταν πλήρες άγγελμα λόγω της πληρότητος του μέτρου των αμαρτιών του Ισραήλ. Ήταν πρόθυμος ο Ιεζεκιήλ να το φάη και να εξαγγείλη το θλιβερό άγγελμα ως παράδειγμα για τον σύγχρονο «Ισραήλ;»

Ο Ιεζεκιήλ έκαμε όπως είχε διαταχθή. Έφαγε σιγά σιγά τον τόμο. (Ιεζ. 3:2, 3) Είναι εκπληκτικό ότι ο φορτωμένος θλίψι τόμος ήταν γλυκός σαν μέλι στο στόμα του Ιεζεκιήλ. Αυτό οφείλεται στο ότι ήταν μια καλή, υγιεινή, γλυκειά πείρα το ν’ ανατεθή στον Ιεζεκιήλ ένα ειδικό έργο από τα χέρια του Υψίστου Θεού. Ο απόστολος Ιωάννης, ύστερ’ από επτακόσια χρόνια, είχε μια όμοια πείρα. Ο Ιωάννης, που ήταν τότε εξόριστος στη Νήσο Πάτμο του Αιγαίου Πελάγους για το πιστό κήρυγμά του τού Λόγου του Θεού, γράφει γι’ αυτή την όρασι:

«Και η φωνή την οποίαν ήκουσα εκ του ουρανού, πάλιν ελάλει μετ’ εμού, και έλεγεν, Ύπαγε, λάβε το βιβλιάριον το ανεωγμένον εν τη χειρί του αγγέλου του ισταμένου επί της θαλάσσης και επί της γης. Και υπήγα προς τον άγγελον, λέγων προς αυτόν, Δος μοι το βιβλιάριον. Και λέγει προς εμέ, Λάβε και κατάφαγε αυτό· και θέλει πικράνει την κοιλίαν σου, πλην εν τω στόματί σου θέλει είσθαι γλυκύ ως μέλι. Και έλαβον το βιβλιάριον εκ της χειρός του αγγέλου, και κατέφαγον αυτό· και ήτο εν τω στόματί μου ως μέλι γλυκύ· και ότε έφαγον αυτό, επικράνθη η κοιλία μου.»—Αποκάλ. 10:8-10.

Η πείρα του Ιωάννου δεν ήταν η εκπλήρωσις της πείρας του Ιεζεκιήλ, διότι αυτό θα ήταν μια χωρίς σημασία επανάληψις. Αντιθέτως, έδειχνε ότι η όρασις του Ιεζεκιήλ ήταν προφητική και ότι αυτός παρουσίαζε το ίδιο πράγμα όπως ο Ιωάννης, ο οποίος ως κεχρισμένος μαθητής του Ιησού Χριστού, προφανώς ο τελευταίος επιζών απόστολος, εξεικόνιζε τους αποκυημένους από το πνεύμα κεχρισμένους αδελφούς του Ιησού Χριστού που παραμένουν στη γη σήμερα.

Ο τόμος της οράσεως που έφαγε ο Ιεζεκιήλ δεν εξεικόνιζε το προφητικό βιβλίο του Ιεζεκιήλ, διότι το βιβλίο του Ιεζεκιήλ δεν είναι όλο κλαυθμοί και θρηνωδίες και ουαί. Περιέχει επίσης ευλογίες για τον λαό του Θεού. Ο τόμος εξεικονίζει το καταδικαστικό άγγελμα του Ιεχωβά εναντίον της Ιερουσαλήμ και του Ιούδα και τερματίζει με την δήλωσι εναντίον των εχθρικών εθνών, που τελειώνει στο εδάφιο Ιεζεκιήλ 35:15.

Ομοίως, το κεχρισμένο υπόλοιπο έλαβε τον «τόμον ενός βιβλίου,» συμβολικά, τον καιρό που ήταν για ν’ αρχίση η μεγάλη παγκόσμιος διακήρυξις του αγγέλματος της βασιλείας το 1919. Ομοίως αυτός ο τόμος δεν εξεικόνιζε το βιβλίο του Ιεζεκιήλ. Μάλλον, ο τόμος αντιπροσώπευε όλες τις διακηρύξεις ολόκληρης της Γραφής που έχουν σχέσι με τις κρίσεις, τις πνευματικές πληγές και θλίψεις που πρόκειται να επέλθουν στον Χριστιανικό κόσμο και στους θρησκευτικούς και πολιτικούς συντρόφους του τον «έσχατον καιρόν.» Εφόσον οι δούλοι του Θεού είδαν και δέχθηκαν την αποστολή τους ήταν γι’ αυτούς ένας διορισμός γλυκύς.

ΜΙΑ «ΓΛΩΣΣΑ» ΠΟΥ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΑΙ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΗ ΤΗΝ ΕΝΝΟΗΣΟΥΝ

Εφόσον η ζωή των ποιμνίων των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο, οι όμοιοι με τον Ιεζεκιήλ κεχρισμένοι στη γη λογικώς αποστέλλονται πρωτίστως σ’ αυτούς. Ο Θεός είπε στον Ιεζεκιήλ:

«Υιέ ανθρώπου, ύπαγε, είσελθε εις τον οίκον του Ισραήλ, και λάλησον τους λόγους μου προς αυτούς. Διότι δεν εξαποστέλλεσαι προς λαόν βαθύχειλον και βαρύγλωσσον, αλλά προς τον οίκον Ισραήλ· ουχί προς λαούς πολλούς βαθυχείλους και βαρυγλώσσους, των οποίων τους λόγους δεν εννοείς. Και προς τοιούτους εάν σε εξαπέστελλον, ούτοι ήθελον σε εισακούσει. Ο οίκος όμως Ισραήλ δεν θέλει να σου ακούση· διότι δεν θέλουσι να εισακούωσιν εμού· επειδή πας ο οίκος Ισραήλ είναι σκληρομέτωπος και σκληροκάρδιος. Ιδού, έκαμον το πρόσωπόν σου δυνατόν εναντίον των προσώπων αυτών, και το μέτωπόν σου δυνατόν εναντίον των μετώπων αυτών. Ως αδάμαντα σκληρότερον χάλικος έκαμον το μέτωπόν σου· μη φοβηθής αυτούς, και μη τρομάξης από προσώπου αυτών, διότι είναι οίκος αποστάτης.»—Ιεζ. 3:4-9.

Δεν χρειαζόταν να μάθη μια νέα γλώσσα ο Ιεζεκιήλ, διότι απεστέλλετο στον δικό του λαό. Ο Θεός προειδοποιούσε πάντοτε εκείνους που ομολογούσαν ότι τον υπηρετούν, και έκανε την προειδοποίησι πολύ απλή, με λεξιλόγιο στο οποίο ήσαν εξοικειωμένοι. Έτσι στους Ιουδαίους απέστειλε έναν εκπρόσωπο ο οποίος χρησιμοποιούσε τη γλώσσα τους.

Συνέβη όπως στον καιρό που ήταν ο Ιησούς Χριστός στη γη. Είπε ότι είχε αποσταλή ειδικά στον Ισραήλ. (Ματθ. 15:24) Ωμιλούσε στους Ιουδαίους με τη συνηθισμένη γλώσσα που χρησιμοποιούσαν κάθε μέρα. Είχαν επίσης τις Γραφές, στις οποίες ανεφέρετο συνεχώς ο Ιησούς, και οι οποίες μαρτυρούσαν γι’ αυτόν. (Ιωάν. 5:39) Εγνώριζαν αυτά που έλεγε όταν ανεφέρετο στην ιστορία τους, τις συνήθειές των, όταν χρησιμοποιούσε τους θρησκευτικούς ορισμούς και εκφράσεις των. Είπε σ’ εκείνους τους Ιουδαίους:

«Ουαί εις σε, Χοραζίν, ουαί εις σε, Βηθσαϊδάν, διότι, εάν τα θαύματα τα γενόμενα εν υμίν εγίνοντο εν τη Τύρω και Σιδώνι, προ πολλού ήθελον μετανοήσει εν σάκκω και σποδώ. Πλην σας λέγω, εις την Τύρον και Σιδώνα ελαφροτέρα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως, παρά εις εσάς. Και συ, Καπερναούμ, η υψωθείσα έως του ουρανού, θέλεις καταβιβασθή έως άδου· διότι, εάν τα θαύματα τα γενόμενα εν σοι εγίνοντο εν Σοδόμοις, ήθελον μείνει μέχρι της σήμερον. Πλην σας λέγω, ότι εις την γην των Σοδόμων ελαφροτέρα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως, παρά εις σε.» «Άνδρες Νινευίται θέλουσιν αναστηθή εν τη κρίσει μετά της γενεάς ταύτης, και θέλουσι κατακρίνει αυτήν· διότι μετενόησαν εις το κήρυγμα του Ιωνά· και ιδού, πλειότερον του Ιωνά είναι εδώ.»—Ματθ. 11:21-24· 12:41.

Ομοίως, οι κεχρισμένοι διαγγελείς της Βασιλείας, που εξεικόνιζε ο Ιεζεκιήλ, αποστέλλονται στον ‘δικό τους’ λαό, τον λαό ο οποίος ομιλεί την ίδια γενικά Βιβλική γλώσσα και ο οποίος, όπως αυτοί, ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανικός. Όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά ομιλούν στους ανθρώπους στις ‘Χριστιανικές’ χώρες για τη Γραφή, οι άνθρωποι γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό. Είναι εξοικειωμένοι με τις εκφράσεις της Γραφής και την ορολογία της, και επομένως έχουν κάτι το κοινό μεταξύ τους. Δεν έχουν δικαιολογία να μη κατανοήσουν αυτά που λέγει ο σύγχρονος «Ιεζεκιήλ.» Αν δεν ανταποκρίνωνται με ευήκοα ώτα, αυτό οφείλεται στο ότι δεν το θέλουν.

ΕΝΑ ΑΓΓΕΛΜΑ ΑΓΑΠΗΣ

Όπως ακριβώς λίγοι μέσα στο Ιουδαϊκό έθνος πίστεψαν στον Ιησού, έτσι μόνο ένα μικρό ποσοστό στον Χριστιανικό κόσμο δέχεται το άγγελμα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο Χριστιανικός κόσμος γενικά απέδειξε ότι είναι οίκος αποστάτης και δεν βλέπει τον κίνδυνο που κρέμεται επάνω από το κεφάλι του. Αλλ’ επειδή ο Χριστιανικός κόσμος είναι σκληρομέτωπος και σκληροκάρδιος, ο Ιεχωβά έχει ενισχύσει τους δούλους του ώστε να μη φοβούνται όταν δίνουν το άγγελμα του Θεού σ’ αυτούς. Έκαμε τα μέτωπα των δούλων του πολύ σκληρά, σαν τον αδάμαντα. Δεν παραλύουν από τον φόβο των ανθρώπων. (Παροιμ. 29:25) Εν τούτοις, η επιμονή των μαρτύρων του Ιεχωβά στο κήρυγμα κάτω από όλες τις περιστάσεις είναι κάτι που μερικές φορές έχει παρανοηθή ως φανατισμός. Στην πραγματικότητα όμως είναι η αγάπη και το πνεύμα του Θεού το οποίο τους ωθεί, διότι ο Ιεχωβά ο στοργικός Θεός γνωρίζει τον μεγάλο κίνδυνο που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι και επιθυμεί να ελευθερώση οποιονδήποτε που το ευαγγέλιο μπορεί να εγγίση την καρδιά του.—Ιεζ. 33:11.

Ο Θεός είπε περαιτέρω στον Ιεζεκιήλ: «Υιέ ανθρώπου, πάντας τους λόγους μου, τους οποίους θέλω λαλήσει προς σε, λάβε εν τη καρδία σου, και άκουσον με τα ώτα σου. Και ύπαγε, είσελθε προς τους αιχμαλωτισθέντας, προς τους υιούς του λαού σου, και λάλησον προς αυτούς, και ειπέ προς αυτούς, Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· εάν τε ακούσωσιν, εάν τε απειθήσωσι.»—Ιεζ. 3:10, 11, ΜΝΚ.

ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ

Οι Ιουδαίοι ανάμεσα στους οποίους εκήρυττε ο Ιεζεκιήλ ήσαν σε εξορία στη Βαβυλώνα. Ομοίως, οι λαοί στις «Χριστιανικές» χώρες σήμερα δεν ακολουθούν την αλήθεια η οποία ελευθερώνει από τη δουλεία της αμαρτίας. Επί πλέον, βρίσκονται σε πνευματική αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας. Στην πραγματικότητα βρίσκονται σε «εξορία» από τον Θεό και την αληθινή λατρεία του. (Ιωάν. 8:31, 32, 34) Οι πράξεις των είναι ξένες προς τις αγνές αρχές της Γραφής. Παραδείγματος χάριν, η λεγομένη «νέα ηθική» αρνείται τους κανόνες της Γραφής και αρνείται το δικαίωμα του Θεού να θέτη κανόνες που πρέπει ν’ ακολουθούν οι άνθρωποι.—Γαλ. 5:19-21.

Γι’ αυτό, απαιτείται δράσις εκ μέρους του συγχρόνου Ιεζεκιήλ. Αυτό είχε προσκιασθή από εκείνο που συνέβη κατόπιν στην περίπτωσι του Ιεζεκιήλ. Ο ίδιος αφηγείται τα εξής:

«Και με εσήκωσε το πνεύμα, και ήκουσα όπισθέν μου φωνήν μεγάλης συγκινήσεως λεγόντων, Ευλογημένη η δόξα του Ιεχωβά εκ του τόπου αυτού. Και ήκουσα τον ήχον των πτερύγων των ζώων, αίτινες συνείχοντο η μία μετά της άλλης, και τον ήχον των τροχών απέναντι τούτων, και φωνήν μεγάλης συγκινήσεως. Και με ύψωσε το πνεύμα, και με έλαβε, . . . πλην η χειρ του Ιεχωβά ήτο κραταιά επ’ εμέ. Και ήλθον προς τους μετοικισθέντας εις Τελαβίβ, τους κατοικούντας παρά τον ποταμόν Χεβάρ, και εκάθησα όπου εκείνοι εκάθηντο, και παρέμεινα εκεί μεταξύ αυτών επτά ημέρας εκστατικός.»—Ιεζ. 3:12-15, ΜΝΚ.

Ποιος ήταν ‘ο τόπος αυτού’ από τον οποίον επρόκειτο να ευλογηθή η δόξα του Ιεχωβά; Όχι ο ναός της Ιερουσαλήμ, ο οποίος ονομάζετο ο τόπος του, διότι αυτός είχε μολυνθή και βεβηλωθή από τις ειδωλολατρικές και στασιαστικές πράξεις των Ιουδαίων. Ο «τόπος» του Ιεχωβά ήταν μαζί με τον εντεταλμένο προφήτη του Ιεζεκιήλ. Σήμερα η δόξα του Ιεχωβά δεν ευλογείται στον Χριστιανικό κόσμο, ο οποίος κατ’ όνομα ισχυρίζεται ότι είναι ο τόπος όπου κηρύττεται η δόξα του. Είναι μαζί με τους πιστούς ομοίους με τον Ιεζεκιήλ κεχρισμένους οι οποίοι στην πραγματικότητα κηρύττουν το όνομα και τη δόξα της βασιλείας του ως του μέσου για την απελευθέρωσι του ανθρωπίνου γένους στη νέα του τάξι.

Σεις διακρίνετε ότι τα πνευματικά συμφέροντά σας βρίσκονται σε κίνδυνο και επομένως, και η ζωή σας επίσης; Ενδιαφέρεσθε; Τότε ακολουθήστε την εντολή που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους με έντιμη καρδιά οι οποίοι βρίσκονται μέσα στα θρησκευτικά συστήματα της Βαβυλώνος της Μεγάλης: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής· διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής.»—Αποκάλ. 18:4, 5.

Όταν κάμετε πρώτα αυτό, τότε να γίνετε ένας από εκείνους που κηρύττουν τη δόξα του Θεού σε άλλους για να έχετε την εύνοιά του και την απελευθέρωσι. Να είσθε μεταξύ εκείνων για τους οποίους αυτός λέγει: «Είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού, και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού· και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει έπ’ αυτούς. Δεν θέλουσι πεινάσει πλέον, ουδέ θέλουσι διψήσει πλέον, ουδέ θέλει πέσει επ’ αυτούς ο ήλιος [της δυσαρεσκείας] ουδέ κανέν καύμα [της τιμωρίας του Θεού], διότι το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς, και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων· και θέλει εξαλείψει ο θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.»—Αποκάλ 7:15-17.

[Υποσημειώσεις]