Τι Είδους Άρχοντα Χρειάζεται η Ανθρωπότης;
ΕΝΑΣ από τους πιο σοφούς άρχοντας των αρχαίων χρόνων, ο Βασιλεύς Σολομών, παρετήρησε ότι «είναι καιρός καθ’ ον ο άνθρωπος εξουσιάζει άνθρωπον προς βλάβην αυτού.» (Εκκλ. 8:9) Γι’ αυτόν το λόγο, πολύ συχνά, οι ανθρώπινοι άρχοντες υπήρξαν αλαζόνες, άσπλαχνοι, και καταπιεστικοί. Δεν αντανακλούσαν στους υπηκόους των την στοργικότητα και το ενδιαφέρον που έχει ένας ποιμήν της Ανατολής για το ποίμνιό του. Στην πραγματικότητα, αυτοί υπήρξαν τυραννικοί.
Το ανθρώπινο γένος ασφαλώς θα περνούσε πολύ καλύτερα χωρίς αυτούς τους τυραννικούς άρχοντας ή «ποιμένας.» Αυτό επίσης φρονεί και ο Υπέρτατος, ο Κυρίαρχος του σύμπαντος, ο Ιεχωβά Θεός. Όταν λόγου χάριν οι ποιμένες του αρχαίου Ισραήλ έγιναν άσπλαχνοι στους υπηκόους των, ο Ιεχωβά, μέσω του προφήτου του Ιεζεκιήλ, τους εξέθεσε, λέγοντας:
«Υιέ ανθρώπου, προφήτευσον επί τους ποιμένας του Ισραήλ· προφήτευσον, και ειπέ προς αυτούς, Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός προς τους ποιμένας· Ουαί εις τους ποιμένας του Ισραήλ, οίτινες βόσκουσιν εαυτούς! Οι ποιμένες δεν βόσκουσι τα ποίμνια; Σεις τρώγετε το πάχος, και ενδύεσθε το μαλλίον, σφάζετε τα παχέα· δεν βόσκετε τα ποίμνια. Δεν ενισχύσατε το ασθενές, και δεν ιατρεύσατε το κακώς έχον, και δεν εκάμετε επίδεσμα εις το συντετριμμένον, και δεν επαναφέρατε το πεπλανημένον, και δεν εζητήσατε το απολωλός· αλλά εν βία και εν σκληρότητι εδεσπόζετε επ’ αυτά. Και διεσκορπίσθησαν, επειδή δεν υπήρχε ποιμήν και έγειναν κατάβρωμα εις πάντα τα θηρία του αγρού, και διεσκορπίσθησαν. Τα πρόβατά μου περιεπλανώντο επί παν όρος, και επί πάντα λόφον υψηλόν· και επί παν το πρόσωπον της γης, ήσαν διασκορπισμένα τα πρόβατά μου· και δεν υπήρχεν ο ερευνών, ουδέ ο ζητών.»—Ιεζ. 34:2-6, ΜΝΚ.
ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ
Μήπως οι άρχοντες του Χριστιανικού κόσμου δεν ενήργησαν όπως οι κακοί ποιμένες του Ισραήλ στη συμπεριφορά τους προς τα ποίμνιά τους που ισχυρίζονται ότι είναι ποίμνια του Θεού; Μήπως αυτοί οι άρχοντες δεν μεταχειρίσθηκαν τους ανθρώπους σαν να ήσαν ιδιοκτησία των μάλλον παρά σαν ιδιοκτησία του Θεού τον οποίον ομολογούν ότι λατρεύουν; Μήπως και αυτοί, όπως και οι πάπαι, οι καρδινάλιοι, και οι αρχιεπίσκοποι που κατείχαν πολιτική θέσι, δεν υπήρξαν σκληροί μάλλον παρά στοργικοί; Μήπως αυτοί δεν επαχύνθησαν υλικώς απ’ αυτά τα πτωχά «πρόβατα» και ‘κατετρύφησαν’; (Αποκάλ. 18:7) Δεν έχομε ιδεί τους πολιτικούς άρχοντας του Χριστιανικού κόσμου να καταθέτουν τη ζωή τους για το ποίμνιο, όπως έκαμε ο Κύριος Ιησούς Χριστός. (Ιωάν. 10:9-11) Αλλ’ υπάρχουν άφθονες ιστορικές αποδείξεις ότι οι πολιτικοί άρχοντες του Χριστιανικού κόσμου υπήρξαν καταδυναστευτικοί.
Οι πολιτικοί ποιμένες του Χριστιανικού κόσμου επολέμησαν μεταξύ των, ένας καθ’ ομολογίαν Χριστιανικός άρχων εναντίον ενός άλλου λεγομένου Χριστιανικού άρχοντος. Έχουν θυσιάσει τους προβατοειδείς ανθρώπους των στον βωμό του εθνικισμού ή της θρησκευτικής των δοξασίας. Ακόμη και μερικοί δικτάτορες υπήρξαν εξόχως συμπαθείς στο θρησκευτικό κλήρο. Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά υπέστησαν βίαιο διωγμό στα χέρια αυτών των δικτατόρων και των υπερβολικά εθνικιστικών ολοκληρωτικών αρχόντων. Εξαιτίας των αδικιών που δεν διωρθώθηκαν, πολλοί από τους καταδυναστευομένους ανθρώπους κατέφυγαν στις νεοσχηματισμένες επαναστατικές οργανώσεις και έπεσαν θύματα των υλιστικών ριζοσπαστικών στοιχείων και του αθεϊστικού Κομμουνισμού. Στον Χριστιανικό κόσμο δεν υπάρχει ούτε πολιτική, ούτε εθνική, ούτε θρησκευτική ενότης. Οι άνθρωποι σαν παραπλανημένα πρόβατα χωρίς ποιμένα, διασκορπίσθηκαν ως λεία των θηρίων. Η κατάστασις μέσα στον Χριστιανικό κόσμο είναι ακριβώς όπως αυτή που περιγράφεται, στον Ιεζεκιήλ 34:7-10, ΜΝΚ, και αυτό παρέχει θετική διαβεβαίωσι ότι ο Ιεχωβά Θεός θα φροντίση ώστε οι άρχοντες του Χριστιανικού κόσμου να χάσουν τη θέσι τους. Διαβάζομε:
«Δια τούτο, ακούσατε, ποιμένες, τον λόγον του Ιεχωβά· ζω εγώ, λέγει Ιεχωβά ο Θεός, εξάπαντος, επειδή τα πρόβατά μου έγειναν λάφυρον, και τα πρόβατά μου έγειναν κατάβρωμα πάντων των θηρίων του αγρού δι’ έλλειψιν ποιμένος, και δεν εζήτησαν οι ποιμένες μου τα πρόβατά μου, αλλ’ οι ποιμένες εβόσκησαν εαυτούς, και δεν εβόσκησαν τα πρόβατά μου, δια τούτο, ακούσατε, ποιμένες, τον λόγον του Ιεχωβά· Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Ιδού, εγώ είμαι εναντίον των ποιμένων και θέλω εκζητήσει τα πρόβατά μου εκ της χειρός αυτών, και θέλω παύσει αυτούς από του να ποιμαίνωσι τα πρόβατα· και δεν θέλουσι πλέον βόσκει εαυτούς οι ποιμένες· διότι θέλω ελευθερώσει εκ του στόματος αυτών τα πρόβατά μου, και δεν θέλουσιν είσθαι κατάβρωμα εις αυτούς.»
Στην περίπτωσι του αρχαίου Ισραήλ των ημερών του Ιεζεκιήλ, ο Ιεχωβά ελευθέρωσε το ποίμνιό του από το στόμα των «ποιμένων» που εποίμαιναν τους εαυτούς των σε κυβερνητικές θέσεις με το να κάμη να καταστραφή η Ιερουσαλήμ και να ερημωθή η γη του Ιούδα. Ο βασιλεύς και οι άρχοντες χρειάσθηκε να εγκαταλείψουν την κυβερνητική τους θέσι, επειδή συνελήφθησαν αιχμάλωτοι από τους Βαβυλωνίους και εξωρίσθηκαν. Μερικοί εθανατώθησαν ως ποινή για τον στασιασμό τους. Στη Βαβυλώνα οι αιχμάλωτοι άρχοντες εφυλακίσθησαν και υπεβλήθησαν σε περιορισμούς, απογυμνωμένοι από την εξουσία.—2 Βασ. 25:18-30· Ιερ. 52:24-34.
Σε αρμονία με το αρχαίο εκείνο παράδειγμα, ο Ιεχωβά Θεός θα φροντίση ώστε οι κυβερνητικοί επόπται ολοκλήρου του κυβερνητικού συστήματος πραγμάτων, περιλαμβανομένων και των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών αρχόντων του Χριστιανικού κόσμου, να παραμερισθούν. Αυτό θα ελευθερώση τα πραγματικά «πρόβατα» του Ιεχωβά από την καταδυνάστευσι και από τις ενέργειες των πολιτικών «ποιμένων» που υπηρετούν τον εαυτό τους. Οι άπιστοι εκείνοι «ποιμένες» δεν θα τρέφουν πια τον εαυτόν τους σε βάρος των Χριστιανών μαρτύρων του ποιμνίου του Ιεχωβά. Οσοδήποτε σκορπισμένοι και αν βρεθούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά ένεκα της καταδυναστεύσεως και του διωγμού που διεξάγεται από τα πολιτικά στοιχεία, ο Ιεχωβά γνωρίζει που είναι διασκορπισμένο το αληθινό του ποίμνιο. Αυτός, σαν στοργικός Ποιμήν, θα τους αναζητήση και θα τους συνάξη πάλι σε μια ποίμνη. Η ιερή επαγγελία που έκαμε μέσω του προφήτου του Ιεζεκιήλ ισχύει και σήμερα. Ο τρόπος με τον οποίο εξεπλήρωσε την επαγγελία του προς τον αρχαίο Ισραήλ το έτος 537 π.Χ. και μετέπειτα αποτελούσε μια προφητική εγγύησι ότι θα εκτελούσε την επαγγελία του και στο μέλλον. Διαβάζομε:
«Διότι ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Ιδού, εγώ, εγώ θέλω και αναζητήσει τα πρόβατά μου, και επισκεφθή αυτά. Καθώς ο ποιμήν επισκέπτεται το ποίμνιον αυτού, καθ’ ην ημέραν ευρίσκεται εν μέσω των προβάτων αυτού διεσκορπισμένων, ούτω θέλω επισκεφθή τα πρόβατά μου, και θέλω ελευθερώσει αυτά εκ πάντων των τόπων, όπου ήσαν διεσκορπισμένα, εν ημέρα νεφώδει και ζοφερά. Και θέλω εξαγάγει αυτά εκ των λαών, και συνάξει αυτά εκ των τόπων, και φέρει αυτά εις την γην αυτών, και βοσκήσει αυτά επί τα όρη του Ισραήλ, πλησίον των ποταμών, και επί πάντα τα κατοικούμενα της γης. Θέλω βοσκήσει αυτά εν αγαθή νομή, και η μάνδρα αυτών θέλει είσθαι επί των υψηλών ορέων του Ισραήλ· εκεί θέλουσιν αναπαύεσθαι εν μάνδρα καλή, και θέλουσι βόσκεσθαι εν παχεία νομή, επί των ορέων του Ισραήλ.»—Ιεζ. 34:11-14, ΜΝΚ.
ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΣΗ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΑΡΧΟΝΤΑ
Στο έτος 537 π.Χ., μέσω του Βασιλέως Κύρου της Περσίας, ο Ιεχωβά κατέστησε δυνατόν για ένα πιστό Ιουδαϊκό υπόλοιπο να επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ και στη γη της Ιουδαίας. Ομοίως και σ’ αυτόν τον αιώνα, ο Ιεχωβά Θεός επέδειξε την ικανότητά του να συνάξη το διασκορπισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ σε μια θρησκευτικώς ελεύθερη και πνευματικά θρεπτική σχέσι με αυτόν. (1 Πέτρ. 2:25) Γι’ αυτούς οι ταραχώδεις καιροί του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918 μ.Χ.) υπήρξαν μια «ημέρα νεφώδης και ζοφερά.» (Ιεζ. 34:12) Η ημέρα εκείνη έγινε σκοτεινή ένεκα του θρησκευτικού διωγμού που επεσώρευσε ο Χριστιανικός κόσμος (το κυριαρχούν μέρος της Βαβυλώνος της Μεγάλης, της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας) στο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ. Έτσι το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών είχε διασκορπισθή και υποδουλωθή στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη.
Αλλά η Βαβυλών η Μεγάλη δεν μπόρεσε να διατηρήση την καταδυνάστευσί της επάνω στο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών. Την άνοιξι του έτους 1919 η Βαβυλών η Μεγάλη υπέστη μια σοβαρή πτώσι από τη θέσι της θρησκευτικής εξουσίας της στον λαό του Ιεχωβά, και εθραύσθησαν τα δεσμά της δουλείας των σ’ αυτήν. Όσο για τα θρησκευτικά δικαιώματα και προνόμιά των από τον Θεό εκείνοι που αποτελούσαν αυτό το υπόλοιπο δεν αφέθησαν πια να γίνουν λεία ή «κατάβρωμα» των κυβερνητικών «ποιμένων» του Χριστιανικού κόσμου. Αυτοί με Χριστιανική αφοβία ανέβησαν στη σκηνή του μεταπολεμικού κόσμου ως μάρτυρες της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά.—Ματθ. 24:14.
Αυτό το υπόλοιπον έχει δοκιμάσει την εκπλήρωσι του Ιεζεκιήλ 34:15, 16, ΜΝΚ:
«Εγώ θέλω βοσκήσει, τα πρόβατά μου, και εγώ θέλω αναπαύσει αυτά, λέγει Ιεχωβά ο Θεός. Θέλω εκζητήσει το απολωλός, και επαναφέρει το πεπλανημένον, και επιδέσει το συντετριμμένον, και ενισχύσει το ασθενές· το παχύ όμως και το ισχυρόν θέλω καταστρέψει· εν δικαιοσύνη θέλω βοσκήσει αυτά.»
Ο Ιεχωβά Θεός έχει κάμει μια προσθήκη στο αρχικό υπόλοιπο που επέζησε πιστά από την «ημέραν τη νεφώδη και ζοφερά» στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Χιλιάδες άτομα μέσα και έξω από τον Χριστιανικό κόσμο άκουσαν το άγγελμα της Βασιλείας που εκηρύττετο από το αποκαταστημένο υπόλοιπο του Ιεχωβά και τελικά έγιναν αφιερωμένοι και βαπτισμένοι μαθηταί του Κυρίου Ιησού Χριστού. Μεταξύ όλων αυτών των ‘προβάτων’ ο Ιεχωβά δεν επιτρέπει σε κανένα να κάνη κακή χρήσι της δυνάμεώς του χωρίς να τιμωρήται. Αν κανείς γίνεται σκληρός και καταθλιπτικός σαν ένα παχύ, ισχυρό πρόβατο προς τα άλλα «πρόβατα» της ποίμνης, ο Ιεχωβά καταστρέφει ένα τέτοιο άστοργο και ιδιοτελές πρόβατο. Τον αποκόπτει από την ποίμνη σαν έναν που είναι πνευματικά νεκρός. ‘Τον βόσκει αυτόν με δικαιοσύνη’, δηλαδή με τη δικαιοσύνη της αποκοπής από την ποίμνη τώρα και κατά γράμμα εκμηδένισι στην επικείμενη ‘μεγάλη θλιψι’.
Ο Ιεχωβά έχει απομακρύνει από το αποκατεστημένο υπόλοιπο των πνευματικών προβάτων εκείνους που είναι άπληστοι και φίλαυτοι. Δεν γίνεται ανεκτός κανένας ο οποίος φθείρει τα πράγματα των άλλων και χρησιμοποιεί κτηνώδη ισχύ και κέρατα εξουσίας για ν’ απολαύση τα καλύτερα πράγματα για τον εαυτό του αποκλειομένων των ασθενών ή εξασθενημένων προβάτων. Ο Ιεχωβά δεν επέτρεπε διαίρεσι του ποιμνίου του σε μια τάξι κλήρου και μια τάξι λαϊκών. Υπεστήριξε τον κανόνα που ετέθη μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού: «Σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός· πάντες δε σεις αδελφοί είσθε. Και πατέρα σας μη ονομάσητε επί της γης· διότι εις είναι ο Πατήρ σας, ο εν τοις ουρανοίς. Μηδέ ονομασθήτε καθηγηταί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός. Ο δε μεγαλήτερος από σας, θέλει είσθαι υπηρέτης σας.» (Ματθ. 23:8-11) Αυτό που έκαμε ο Ιεχωβά προσαρμόζεται στην προφητική περιγραφή που βρίσκεται στον Ιεζεκιήλ 34:17-22, ΜΝΚ.
«Και περί υμών, ποίμνιόν μου, όντω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Ιδού, εγώ θέλω κρίνει αναμέσον προβάτου και προβάτου, αναμέσον κριών και τράγων. Μικρόν είναι εις εσάς, ότι εβοσκήσατε την καλήν βοσκήν, το δε επίλοιπον της βοσκής σας κατεπατείτε με τους πόδας σας; και ότι επίνετε καθαρόν ύδωρ, το δε επίλοιπον εταράττετε με τους πόδας σας; Τα δε πρόβατά μου έβοσκον το καταπεπατημένον με τους πόδας σας, και έπιναν το τεταραγμένον με τους πόδας σας. Δια τούτα ούτω λέγει προς αυτά Ιεχωβά ο Θεός· Ιδού, εγώ, εγώ θέλω κρίνει αναμέσον προβάτου παχέος, και αναμέσον προβάτου ισχνού. Επειδή απωθείτε με πλευρά και με ώμους, και κερατίζετε δια των κεράτων σας πάντα τα ασθενή, εωσού διασκορπίσατε αυτά εις τα έξω, δια τούτο θέλω σώσει τα πρόβατά μου, και δεν θέλουσιν είσθαι πλέον λάφυρον· και θέλω κρίνει αναμέσον προβάτου και προβάτου.»
Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
Λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντος του Ιεχωβά για το ποίμνιό του, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι η εκλογή απ’ αυτόν ενός άρχοντος για το ανθρώπινο γένος θα είναι πράγματι μια μεγάλη ευλογία. Αλλά έχει εκλέξει ο Ιεχωβά έναν άρχοντα; Ναι. Ο Ιεζεκιήλ 34:23, 24, ΜΝΚ μας λέγει:
«Και θέλω καταστήσει επ’ αυτά ένα ποιμένα, και θέλει ποιμαίνει αυτά, τον δούλον μου Δαβίδ· αυτός θέλει ποιμαίνει αυτά, και αυτός θέλει είσθαι ποιμήν αυτών. Και εγώ ο Ιεχωβά θέλω είσθαι Θεός αυτών, και ο δούλος μου Δαβίδ άρχων εν μέσω αυτών· εγώ ο Ιεχωβά ελάλησα.»
Δεν πρέπει να συμπεράνωμε απ’ αυτή την υπόσχεσι ότι ο Ιεχωβά θα εγείρη τον αρχικό Βασιλέα Δαβίδ από τους νεκρούς για να τον θέση στο ποιμενικό αυτό αξίωμά του. Μάλλον, ‘ο δούλος του Θεού Δαβίδ’ είναι ένας ο οποίος εκληρονόμησε το βασιλικό δικαίωμα από τον Βασιλέα Δαβίδ. Αυτός είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Το γεγονός ότι το όνομα Δαβίδ σημαίνει «Αγαπητός» προσαρμόζεται καλά στη δήλωσι του Ιεχωβά για τον Ιησού: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός.» (Ματθ. 3:17· 17:5) Επίσης, ο Ιησούς παρωμοίασε τον εαυτό του με ποιμένα, λέγοντας: «Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός, . . . και την ψυχήν μου βάλλω υπέρ των προβάτων.»—Ιωάν. 10:14, 15.
Ο Ιησούς Χριστός παρέδωκε τη ζωή του για τα «πρόβατα.» Αλλά ο Ιεχωβά Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς. Γι’ αυτό και το εδάφιο Εβραίους 13:20 χαρακτηρίζει τον Ιεχωβά ως Θεόν της ειρήνης «όστις ανεβίβασεν εκ των νεκρών τον μέγα ποιμένα των προβάτων δια του αίματος της αιωνίου διαθήκης, τον Κύριον ημών Ιησούν.» Ο Ιησούς Χριστός αναστημένος πάλι στην πνευματική ζωή την οποία είχε αρχικώς, είναι τώρα ένας ουράνιος ποιμήν. Γι’ αυτόν το λόγο θα μπορούσε να είναι μόνον ο «ένας ποιμήν» τον οποίον ο Ιεχωβά θα μπορούσε ν’ αναστήση για να ποιμαίνη το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, αυτός ο αναστημένος Ιησούς, ο Μεσσίας.
Πότε το έκαμε αυτό ο Ιεχωβά; Στο έτος 1914 μ.Χ. όταν έληξαν οι καιροί των εθνών, κατά τις 4/5 Οκτωβρίου. Σύμφωνα με τον ρόλο του ως βασιλέως, ο Ιησούς Χριστός προελέχθη ότι θα εποίμαινε τα έθνη με ράβδον σιδηράν, και θα τα συνέτριβε. (Ψαλμ. 2:8, 9· Αποκάλ. 12:5) Αλλά οι πνευματικοί Ισραηλίται υπέστησαν ένα διαφορετικό είδος ποιμάνσεως. Ο Ιησούς Χριστός τους έθρεψε με πνευματική τροφή. Αυτός έχει γίνει αρχηγός των, στα ίχνη του οποίου αυτοί ακολουθούν ως ποίμνιον. Ο Θεός του, ο Ιεχωβά, έχει γίνει Θεός αυτών. Με κατανόησι τούτου, το κεχρισμένο υπόλοιπο, στο έτος 1931, υιοθέτησε το Γραφικής βάσεως όνομα «μάρτυρες του Ιεχωβά.»—Ησ. 43:10-12.
Αυτοί οι κεχρισμένοι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά δεν υπήρξαν μόνοι στα οφέλη της καλής ποιμάνσεως του Ιησού. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω· και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου· και θέλει γείνει μία ποίμνη, εις ποιμήν.» (Ιωάν. 10:16) Ιδιαίτερα από το έτος 1935 αυτά τα άλλα πρόβατα έχουν συνταυτισθή με το υπόλοιπο. Και μαζί μ’ αυτούς τους πνευματικούς Ισραηλίτας, αυτοί απολαμβάνουν την ειρήνη και την προστασία που υποσχέθηκε ο Ιεχωβά μέσω του προφήτου του Ιεζεκιήλ:
«Και θέλω κάμει προς αυτά διαθήκην ειρήνης· και θέλω αφανίσει από της γης τα πονηρά θηρία· και θέλουσι κατοικήσει ασφαλώς εν τη ερήμω, και κοιμάσθαι εν τοις δρυμούς. Και θέλω καταστήσει ευλογίαν αυτά, και τα πέριξ του όρους μου· και θέλω καταβιβάζει την βροχήν εν τω καιρώ αυτής· βροχή ευλογίας θέλει είσθαι. Και τα δένδρα του αγρού θέλουσιν αποδίδει τον καρπόν αυτών, και η γη θέλει δίδει το προϊόν αυτής, και θέλουσιν είσθαι ασφαλείς εν τη γη αυτών και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, όταν συντρίψω τα δεσμά του ζυγού αυτών, και ελευθερώσω αυτούς εκ της χειρός των καταδουλωσάντων αυτούς. Και δεν θέλουσιν είσθαι πλέον λάφυρον εις τα έθνη, και τα θηρία της γης δεν θέλουσι κατατρώγει αυτούς· αλλά θέλουσι κατοικεί ασφαλώς, και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών.»—Ιεζ. 34:25-28, ΜΝΚ,
ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΠΟΙΜΑΝΣΙ
Σύμφωνα με τη ‘διαθήκη’ του Ιεχωβά για Χριστιανική ειρήνη, ο Ιεχωβά έβγαλε και απεμάκρυνε όλες τις αγριωπές και θηριώδεις προσωπικότητες που ήσαν επικίνδυνες στους προβατοειδείς Χριστιανούς. Με την ενέργεια του αγίου του πνεύματος που ενεργούσε στους αληθινούς βαπτισμένους μαθητάς του Ιησού μετέβαλε τις προσωπικότητές των σε ειρηνικές, αβλαβείς, προβατοειδείς. Αυτοί στοργικά επιζητούν να προστατεύσουν ο ένας τον άλλον πνευματικά καθώς και υλικά μέσα στον εχθρικό αυτό κόσμο. Το αποτέλεσμα τούτου υπήρξε όπως προελέχθη: Αυτοί εγνώρισαν ότι ο Θεός που έθραυσε τα δεσμά του θρησκευτικού των ζυγού δουλείας και τους ελευθέρωσε από τους Βαβυλωνίους υποδουλωτάς των είναι ο Ιεχωβά. Αυτοί χαίρουν στην ποίμανσι που προμήθευσε ο Ιεχωβά μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού.
Κάτω από την ποίμανσι του Ιησού Χριστού, οι πνευματικοί Ισραηλίται απολαμβάνουν ένα πνευματικό παράδεισο. Αυτό έγινε σ’ εκπλήρωσι της δηλώσεως του Ιεχωβά στον Ιεζεκιήλ 34:29, 30, ΜΝΚ:
«Και θέλω αναστήσει, εις αυτούς φυτόν ονομαστόν, και δεν θέλουσι πλέον φθείρεσθαι υπό πείνης εν τη γη, και δεν θέλουσι φέρει πλέον την ύβριν των εθνών. Και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ ο Ιεχωβά ο Θεός αυτών είμαι μετ’ αυτών, και αυτοί, ο οίκος Ισραήλ, λαός μου, λέγει Ιεχωβά ο Θεός.»
Το «φυτόν» που ανέστησε ο Ιεχωβά γι’ αυτούς τους αποκατεστημένους πνευματικούς Ισραηλίτας έχει παραμείνει ως σήμερα και παράγει με αφθονία παρά ποτέ προηγουμένως από το έτος 1919. Κάτω από τις ευλογίες τον Ιεχωβά, που είναι σαν πτώσις βροχής, το επίγειο κτήμα των παρήγαγε υπεραφθόνως τους καρπούς της βασιλείας του Θεού. (Ματθ. 21:43) Η παραγωγική αυτή φυτεία έχει γίνει γι’ αυτούς ένα «φυτόν ανομαστόν,» μια φημισμένη ή περίφημη φυτεία. Ο γραπτός λόγος του Ιεχωβά, η Αγία Γραφή, έχει διανοιχθή για να την κατανοήσουν. Αυτοί όχι μόνον μετέχουν στη μεταξύ των πνευματική τροφή που προκύπτει αλλά και την κάνουν να είναι διαθέσιμη σε έντυπη μορφή σε όσο το δυνατόν περισσότερες γλώσσες. Πραγματικά αυτοί είναι τα ‘πρόβατα της βοσκής του Ιεχωβά’ και εκείνοι που τρέφονται από τον εκλεκτόν του Βασιλέα, τον Κύριον Ιησούν Χριστόν.—Ιεζ. 34:31.
Μεγαλειώδεις πραγματικά υπήρξαν οι ευλογίες τις οποίες εδοκίμασε το κεχρισμένο υπόλοιπον και ο «πολύς όχλος» ή τα «άλλα πρόβατα» μέσω της στοργικής φροντίδος του Ιησού Χριστού. Αν αυτοί απολαμβάνουν τέτοιες ευλογίες μέσα σ’ ένα εχθρικό κόσμο, ασφαλώς πολύ μεγαλύτερες θα είναι οι ευλογίες όταν ο Ιησούς Χριστός θα είναι άρχων μιας γης απηλλαγμένης από τα παρόντα θρησκευτικά, πολιτικά και εμπορικά συστήματα πραγμάτων. Πραγματικά, ο Ιησούς Χριστός είναι ο άρχων που χρειάζεται το ανθρώπινο γένος. Ελάβατε σεις τη στάσι σας με το μέρος του συμμορφώνοντας τη ζωή σας με το παράδειγμά του;