Ενωμένοι σε Λατρεία Κάτω από τον Ποιμένα-Βασιλιά Μας
«Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ιδού, εγώ θέλω λάβει τους υιούς Ισραήλ . . ., και εις βασιλεύς θέλει είσθαι βασιλεύς επί πάντας αυτούς».—ΙΕΖΕΚΙΗΛ 37:21, 22.
1, 2. (α) Τι αντιπροσωπεύουν οι δυο ράβδοι στο εδάφιο Ιεζεκιήλ 37:16; (β) Τι συνέβη σ’ αυτές τις δυο «ράβδους»;
ΜΙΛΑΜΕ για ενότητα της Βασιλείας. Και αυτό είναι σωστό σύμφωνα με το τελευταίο κομμάτι του κεφαλαίου 37 της προφητείας του Ιεζεκιήλ. Εκεί, στο εδάφιο 16, ο Ιεχωβά λέει στον Ιεζεκιήλ να πάρει δύο ράβδους. Στη μια πρέπει να γράψει, «Περί του Ιούδα και περί των υιών Ισραήλ των συνακολούθων αυτού». Στην άλλη πρέπει να γράψει, «Περί του Ιωσήφ, της ράβδου του Εφραΐμ, και παντός του οίκου Ισραήλ των συνακολούθων αυτού». Τι παριστάνουν αυτές οι ράβδοι;
2 Αντιπροσωπεύουν τα δυο μέρη του βασιλείου του Ισραήλ, το οποίο διαιρέθηκε στον Ιούδα στα νότια και στον Εφραΐμ στα βόρεια. Καθένα με τη σειρά του πήγε σε αιχμαλωσία—το βόρειο βασίλειο το 740 π.Χ., και το νότιο βασίλειο το 607 π.Χ. Αλλά το 537 π.Χ. ένα υπόλοιπο απ’ όλες τις 12 φυλές του Ισραήλ επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, για να εγκαθιδρύσει εκεί εκ νέου την ενωμένη λατρεία του Ιεχωβά. Πώς δείχνεται αυτό στην προφητεία του Ιεζεκιήλ;
3. Όπως προσκιάστηκε στο εδάφιο Ιεζεκιήλ 37:19, τι πρέπει να επικρατεί ανάμεσα στον αποκαταστημένο λαό του Θεού;
3 Ακούστε τα λόγια του Ιεχωβά στον Ιεζεκιήλ, εδάφιο 19:
«Ειπέ προς αυτούς, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ιδού, εγώ θέλω λάβει την ράβδον του Ιωσήφ, την εν τη χειρί του Εφραΐμ, και των φυλών του Ισραήλ των συνακολούθων αυτού, και θέλω βάλει εκείνας μετά ταύτης, της ράβδου του Ιούδα, και κάμει αυτάς μίαν ράβδον, και θέλουσιν είσθαι μια εν τη χειρί μου».
Δηλαδή, ενότητα πρέπει να κυριαρχεί ανάμεσα στον αποκαταστημένο λαό του Ιεχωβά!
Ενωμένοι σε Λατρεία
4. Πώς εκπληρώθηκε το εδάφιο Ιεζεκιήλ 37:21 (α) το 537 π.Χ.; (β) στους σύγχρονους καιρούς;
4 Ο λαός του Θεού δεν θα ήταν πια διηρημένος σε δυο έθνη, προσηλωμένος με διηρημένη οσιότητα μεταξύ των δύο βασιλείων στο βορρά και στο νότο, αλλά θα ήταν στην πραγματικότητα «εν έθνος εν τη γη». Ο Ιεζεκιήλ λέει τα εξής για να τους παρηγορήσει όπως τον διέταξε ο Ιεχωβά:
«Και ειπέ προς αυτούς, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ιδού, εγώ θέλω λάβει τους υιούς Ισραήλ εκ μέσου των εθνών όπου υπήγον, και θέλω συνάξει αυτούς πανταχόθεν και φέρει αυτούς εις την γην αυτών . . . και εις βασιλεύς θέλει είσθαι βασιλεύς επί πάντας αυτούς». (Ιεζεκιήλ 37:21, 22)
Όπως ακριβώς τα λόγια αυτά εκπληρώθηκαν στο ενοποιημένο υπόλοιπο του Ισραήλ όταν επέστρεψαν από την αιχμαλωσία το 537 π.Χ., έτσι και το αποκαταστημένο υπόλοιπο των χρισμένων Μαρτύρων της σύγχρονης εποχής έχει δοκιμάσει τη χαρά να είναι ενωμένο στην παραδεισένια του γη πνευματικής ευημερίας.—Βλέπε επίσης Ιεζεκιήλ 36:33-36.
5. Πώς ο λαός του Θεού έχει καθαριστεί από μολυσμό;
5 Ταυτόχρονα, ο λαός του Θεού έχει καθαριστεί από κάθε πνευματικό μόλυσμα που προκάλεσε η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας του Σατανά, η «Βαβυλών η Μεγάλη». (Αποκάλυψις 17:5· 18:2, 4) Η απελευθέρωσή τους από τις ψεύτικες θρησκευτικές διδασκαλίες και συνήθειες αποτελεί τη σύγχρονη κύρια εκπλήρωση της προφητείας που εφαρμόστηκε με μικρογραφικό τρόπο στον αρχαίο Ισραήλ όταν αποκαταστάθηκε από την αιχμαλωσία στην κατά γράμμα Βαβυλώνα:
«Και δεν θέλουσι μιαίνεσθαι πλέον εν τοις ειδώλοις αυτών ουδέ εν τοις βδελύγμασιν αυτών ουδέ εν πάσαις ταις παραβάσεσιν αυτών· αλλά θέλω σώσει αυτούς εκ πασών των κατοικήσεων αυτών, εν αις ημάρτησαν, και θέλω καθαρίσει αυτούς· και θέλουσιν είσθαι λαός μου και εγώ θέλω είσθαι Θεός αυτών».—Ιεζεκιήλ 37:23.
6. (α) Γιατί ο πνευματικός Ισραήλ απολαμβάνει τώρα στενή σχέση με το Θεό του; (β) Ποια ενότητα πρέπει να τηρούμε, ακόμη κι αν κάποιος παρεκκλίνει από την αλήθεια;
6 Η αηδιαστική ειδωλολατρία των θρησκειών του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου και ο παγανισμός μπήκε στο περιθώριο από τον αποκαταστημένο λαό του Ιεχωβά. Δεν ειδωλοποιούν πια πλάσματα ούτε ακολουθούν τις συνήθειες της κοσμικής θρησκείας, όπως είναι η τήρηση «εορτών» που ατιμάζουν το Θεό. Η λατρεία τους δεν διανέμεται σε τρεις θεούς που παρουσιάζονται σ’ έναν, τη λεγόμενη θεότητα κάποιας μυστήριας Τριάδας, αλλά είναι ενωμένοι σαν ένας λαός που λατρεύει έναν Θεό, τον Ιεχωβά. Ομόφωνα αινούν τον Κυρίαρχο του σύμπαντος και αυτό τους ενώνει μαζί σε μια ενότητα άγνωστη σ’ οποιονδήποτε άλλο λαό πάνω στη γη! (Ησαΐας 52:8) Ακόμη κι αν κάποιος πρώην ομόπιστος αναπτύξει κακή συνείδηση, παρεκκλίνοντας από το σώμα της αλήθειας που προμηθεύει ο Ιεχωβά, στεκόμαστε ενωμένοι με την οργάνωση του Θεού στο έργο της και σε πολύτιμη στενή σχέση με το Θεό μας.—Παροιμίαι 3:32· Εβραίους 10:22, 23.
Αναγνωρίζοντας το Βασιλιά
7. Εκτός από την αληθινή λατρεία, ποια άλλη ενοποιητική δύναμη είναι υποσχεμένη για το λαό του Θεού;
7 Όταν ο αρχαίος Ισραήλ αποκαταστάθηκε στη «γη» του, η αληθινή λατρεία έγινε μια ενοποιητική δύναμη ανάμεσά τους. Αλλά δεν αποκαταστάθηκε και η βασιλεία. Γιατί, λοιπόν, ο Ιεχωβά στον Ιεζεκιήλ κεφάλαιο 37, εδάφια 22 και 24, μιλάει για έναν «βασιλέα» πάνω τους; Τα εδάφια 24 και 25 λένε:
«Και Δαβίδ ο δούλος μου θέλει είσθαι βασιλεύς επ’ αυτούς· και θέλει είσθαι επί πάντας αυτούς εις ποιμήν και θέλουσι περιπατεί εν ταις κρίσεσί μου και θέλουσι φυλάττει τα διατάγματά μου και εκτελεί αυτά. Και θέλουσι κατοικεί εν τη γη, την οποίαν έδωκα εις τον δούλον μου τον Ιακώβ, όπου κατώκησαν οι πατέρες σας· και εν αυτή θέλουσι κατοικεί, αυτοί και τα τέκνα αυτών και τα τέκνα των τέκνων αυτών, έως αιώνος· και Δαβίδ ο δούλος μου θέλει είσθαι άρχων αυτών εις τον αιώνα».
8. (α) Γιατί πρέπει τα εδάφια αυτά να εφαρμόζονται στον πνευματικό Ισραήλ; (β) Πώς επισημαίνουμε τον καιρό της εκπλήρωσης;
8 Το μέρος αυτό της προφητείας ποτέ δεν εκπληρώθηκε στον κατά γράμμα Ισραήλ, ούτε θα εκπληρωθεί ποτέ έτσι. Γι’ αυτό, η εφαρμογή πρέπει να γίνει στον πνευματικό Ισραήλ. Αλλά πότε; Πότε ήρθε ένας βασιλιάς με «νόμιμο δικαίωμα» να καθήσει στο θρόνο του Δαβίδ; Αυτό συνέβη όταν τελείωσαν «οι καιροί των εθνών» στο σύγχρονο έτος 1914. Όταν οι καιροί των εθνών τελείωσαν, «αι βασιλείαι του κόσμου έγιναν του Κυρίου ημών» Ιεχωβά, ο οποίος «θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων», και επίσης «του Χριστού αυτού», εκείνον τον οποίο αντιπροσώπευε ο Δαβίδ.—Ιεζεκιήλ 21:26, 27· Λουκάς 21:24· Αποκάλυψις 11:15.
9. Ποια δυο πράγματα χρησιμεύουν σαν ενοποιητικές πραγματικότητες σήμερα;
9 Σήμερα, λοιπόν, εμείς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είμαστε μόνο ενωμένοι με την αληθινή λατρεία—παρά το γεγονός ότι είναι σπουδαία—αλλά είμαστε επίσης και ενωμένοι επειδή είμαστε συγκεντρωμένοι κάτω από τον «Ηγέτη» μας Βασιλιά! Και η λατρεία μας και η Βασιλεία είναι πραγματικότητες για μας. Και τα δυο χρησιμεύουν για να μας ενώσουν στην παγκόσμια αδελφότητα μας.
10. (α) Πώς βλέπουμε τον Ποιμένα-Βασιλιά μας; (β) Πώς εκτελούμε τις ‘κρίσεις’ του Ιεχωβά;
10 Πόσο αγαπούμε το Βασιλιά μας! Για όλους μας αυτός είναι ο «εις ποιμήν»—ένας καλός Ποιμένας που μας οδηγεί σε νερά αιώνιας ζωής. Ξέρει τον καθένα μας ονομαστικά και ενδιαφέρεται φωνάζοντας μας να εξέλθουμε και να μας οδηγήσει σε απολαυστικές πνευματικές βοσκές. Αλλά όπως συμβαίνει με τα πρόβατα ενός ποιμνίου, πρέπει να παραμείνουμε ενωμένοι, ‘βαδίζοντας στις δίκαιες αποφάσεις του Ιεχωβά’. Πρέπει να κρατηθούμε χωρισμένοι από τα ακόλουθα τρία μέρη της Σατανικής οργάνωσης: Από τη διεφθαρμένη πολιτική της, από την άπληστη εμποροκρατία της και από την ειδωλολατρική της θρησκεία. Με μια ενότητα σαν αυτή που είχε ο Ιησούς και οι πρώτοι μαθητές του, δείχνουμε ότι ‘δεν είμαστε μέρος του κόσμου’. Και αυτό περιλαμβάνει επίσης το να κρατηθούμε μακριά από την ανηθικότητα του κόσμου. (Ιωάννης 17:14, 16, 20, 21· 18:36) Δεν πρέπει να υπάρχουν διαιρέσεις ανάμεσά μας, καθώς τηρούμε τα διατάγματα του Ιεχωβά και ‘ασφαλώς τα εκτελούμε’.
11. Πώς ο τρόπος της ζωής μας βρίσκεται σε αντίθεση με τους κοσμικούς θρησκευόμενους;
11 Πόσο διαφορετικός είναι αυτός ο τρόπος ζωής από τον τρόπο ζωής των κοσμικών θρησκευόμενων! Γι’ αυτούς συνήθως όλα είναι καλά. Δέχονται την ανεκτική κοινωνία με την ηθική της βρωμιά. Συχνά έχουν διαφορετικούς κανόνες για τα διάφορα μέρη του κόσμου. Για παράδειγμα, στις πλούσιες χώρες, λίγο-πολύ ακολουθούν τη διευθέτηση του ενός συζύγου για μια σύζυγο· σε ένα άλλο ημισφαίριο δέχονται σαν μέλη εκείνους που συνήθιζαν να έχουν, και οι οποίοι εξακολουθούν να έχουν, πάρα πολλές συζύγους. (Παράβαλε Ματθαίος 19:4-6· 1 Τιμόθεον 3:2, 12.) Αλλά εμείς που είμαστε ενωμένοι κάτω από το Χριστό, τον Ποιμένα-Βασιλιά, ακολουθούμε τους νόμους της Βίβλου και τις αρχές της σε κάθε μέρος του κόσμου. Κι όταν τα έθνη μπλέκονται σε πόλεμο, εμείς αρνούμαστε να σκοτώσουμε αδελφούς μας κάποιου άλλου έθνους, γιατί στα λόγια του Ησαΐα λέγεται το εξής για μας: «Ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον».—Ησαΐας 2:3, 4.
12. Πώς δείχνουμε ότι βρισκόμαστε σε ενότητα, ‘σαν ποίμνιο στη μάντρα’;
12 Αυτή η ενότητα του υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών προειπώθηκε θαυμάσια, επίσης, μέσω του εδαφίου Μιχαίας 2:12, όπου ο Ιεχωβά λέει: «Θέλω θέσει αυτούς ομού ως πρόβατα της Βοσόρρας, ως ποίμνιον εν μέσω της μάνδρας αυτών· μέγαν θόρυβον θέλουσι κάμει εκ του πλήθους των ανθρώπων». Αυτό είναι κάτι που το παρατηρούμε στις συνελεύσεις του λαού του Ιεχωβά: Χιλιάδες άτομα ακούμε προσεχτικά, ήσυχα, είμαστε πρόθυμοι να μάθουμε κάθε λόγο καθώς βόσκουμε κάτω από την ποίμανση του Ιεχωβά και του Ποιμένα-Βασιλιά του. Ανατολίτες, μαύροι, άσπροι—το χρισμένο υπόλοιπο και τα «άλλα πρόβατα»—όλοι είναι σε ενότητα μ’ αυτό το ποίμνιο. Οι συνελεύσεις μας, οι συναθροίσεις μας εκκλησίας, παρέχουν αδιάψευστη μαρτυρία ότι η ενότητα της Βασιλείας είναι μια παγγήινη πραγματικότητα σήμερα!
13. Πώς το ποίμνιο έχει γίνει ‘θορυβώδες γεμάτο ανθρώπους’;
13 Τι θα πούμε, όμως, για τα λόγια του Μιχαία, «μέγαν θόρυβον θέλουσι κάμει εκ του πλήθους των ανθρώπων»; Ποια είναι η εμπειρία μας πριν και μετά από τις συναθροίσεις μας και τις συνελεύσεις μας; Ο θόρυβος της ευτυχισμένης συναναστροφής, καθώς σε απολαυστικές συνομιλίες μοιραζόμαστε τη χαρά της Χριστιανικής μας συναναστροφής και μιλάμε για την υπηρεσία μας στο Θεό μας. Και η παγκόσμια εκκλησία γίνεται ‘θορυβώδης’, επίσης, από την άποψη ότι διαρκώς αυξάνεται· καθώς νέες εκκλησίες εξακολουθούν να σχηματίζονται, ο αρμονικός ύμνος αίνου προς τον Ιεχωβά αυξάνεται σε ένταση σ’ όλη τη γη.—Ψαλμός 96:1-3.
14. Δείξτε με παράδειγμα πώς ο κόσμος παρατηρεί την ενότητα μας.
14 Αυτή η ευτυχισμένη ενότητα, σαν αυτή που έχει ένα ποίμνιο μέσα σ’ ένα μαντρί, δεν περνάει απαρατήρητη από τον κόσμο. Για παράδειγμα, όταν έγιναν οι Περιφερειακές Συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά το 1983 «Η Ενότητα της Βασιλείας», η αστυνομία στην Ταεγκού της Κορέας, έστειλε 30 αξιωματικούς στην αίθουσα συνέλευσης την πρώτη μέρα, αλλά όταν είδαν την καλή τάξη και τον τρόπο με τον οποίον οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έλεγχαν την κυκλοφορία έξω, έστειλαν μόνο δύο αξιωματικούς τις επόμενες τρεις μέρες. Στην Ταεγιόν, ο διαχειριστής της αίθουσας σχολίασε: «Φαίνεται πως εσείς εμπνέεστε από τον ουρανό—αυτό είναι θαυμάσιο». Μεγαλοποιημένη βέβαια η δήλωση, αλλά πέτυχε το σημείο! Στη Ραγκούν της Βιρμανίας, ένας από την επιτροπή της Αίθουσας Γκάντι σχολίασε: «Αν ολόκληρος ο κόσμος είχε μια κοινωνία σαν τη δική σας, δεν θα υπήρχαν προβλήματα».
Η «Διαθήκη Ειρήνης» του Ιεχωβά
15. Ποια επιθυμητή ειρήνη περιγράφεται στο εδάφιο Ιεζεκιήλ 37:26;
15 Η αληθινή ειρήνη ανήκει σ’ εκείνους τους οποίους ο Βασιλιάς-Ποιμένας μας, ο Χριστός Ιησούς, οδηγεί σε βοσκή. Πρόκειται για μια ειρήνη που συνοδεύει την ενότητα, κι αυτή η ενότητα ουσιαστικά είναι μια πραγματικότητα της Βασιλείας ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ όλη τη γη σήμερα. Με θαυμάσιο τρόπο ο Ιεχωβά το περιγράφει αυτό στα λόγια του που βρίσκονται στον Ιεζεκιήλ κεφάλαιο 37, εδάφιο 26:
«Και θέλω κάμει προς αυτούς διαθήκην ειρήνης· αύτη θέλει είσθαι διαθήκη αιώνιος προς αυτούς· και θέλω στηρίξει αυτούς και πληθύνει αυτούς, και θέλω θέσει το αγιαστήριόν μου εν μέσω αυτών εις τον αιώνα»!
Ειρήνη με το Θεό! Ειρήνη που μπορεί να διαρκέσει, χάρη στη στοργική θυσία που έκανε ο Ποιμένας-Βασιλιάς μας ενόσω ήταν εδώ πάνω στη γη!
16. Τι είναι εκείνο που έχει φέρει τον πολλαπλασιασμό των «προβάτων»;
16 Τώρα που ο πνευματικός Ισραήλ έχει πολλαπλασιαστεί στον πλήρη αριθμό των 144.000, ένα μεγάλο πλήθος «άλλων προβάτων» ενώνεται μαζί του στην ιερή υπηρεσία στο αγιαστήριο του Ιεχωβά. Δεν υπάρχει τέλος στον πολλαπλασιασμό των «προβάτων»—ήδη έχουν φτάσει σε εκατομμύρια! Με ενότητα σ’ όλο τον κόσμο, αυτοί οι διαγγελείς της Βασιλείας πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι. Αυτή η δημόσια λατρεία είναι πραγματική και γεμάτη νόημα για μας, και μας προσδιορίζει σαν το μόνο λαό σ’ όλη τη γη που ενδιαφέρεται να μεγαλύνει το όνομα του Ιεχωβά και να διακηρύξει τη Βασιλεία του ειρήνης. Πόσο χαρούμενοι είμαστε που έχουμε μερίδα σ’ αυτή τη διαθήκη του για ειρήνη!
17. (α) Ποια ενθάρρυνση δίνει ο Ιεχωβά στα εδάφια Ιεζεκιήλ 37:27, 28; (β) Πώς ξέρουμε ότι η φροντίδα του Ιεχωβά δεν περιορίζεται στον πνευματικό Ισραήλ;
17 Στον Ιεζεκιήλ 37, εδάφια 27 και 28, διαβάζουμε τα τελικά λόγια ενθάρρυνσης του Ιεχωβά προς το ενωμένο ποίμνιο του:
«Και η σκηνή μου θέλει είσθαι εν μέσω αυτών, και θέλω είσθαι Θεός αυτών και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου. Και θέλουσι γνωρίσει τα έθνη ότι εγώ ο Κύριος είμαι ο αγιάζων τον Ισραήλ, όταν το αγιαστήριόν μου ήναι εν μέσω αυτών εις τον αιώνα».
Πόσο χαρούμενοι είμαστε που η προστασία του Ιεχωβά είναι απλωμένη πάνω από το λαό του σαν μια τέντα! Ούτε η στοργική του αυτή φροντίδα περιορίζεται στον πνευματικό Ισραήλ, γιατί διαβάζουμε σχετικά με τον «πολύ όχλο» ότι «και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ’ αυτούς». Ποτέ πια δεν πέφτει πάνω τους η αγανάκτηση του Ιεχωβά.—Αποκάλυψις 7:9-17.
18. (α) Πώς ο Ιεχωβά ‘αγιάζει τον Ισραήλ’; (β) Πώς ο «πολύς όχλος» φτάνει να έχει δίκαιη στάση μπροστά στο Θεό;
18 Πόσο χαρούμενοι είμαστε, επίσης, που ο Ιεχωβά κατοικεί στο μέσον του πνευματικού Ισραήλ, στήνοντας το θυσιαστήριό του στο μέσον τους «εις τον αιώνα»! Όπως ακριβώς αυτό το κέντρο της λατρείας είναι άγιο, έτσι κι αυτοί που έρχονται να προσφέρουν τη λατρεία τους εκεί πρέπει να είναι άγιοι, αγιασμένοι, ξεχωρισμένοι για την υπηρεσία του Θεού τους. Για τους χρισμένους Χριστιανούς λέγεται ότι ‘απελούσθηκαν, αγιάσθηκαν, ανακηρύχθηκαν δίκαιοι στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και με το Πνεύμα του Θεού μας’. (1 Κορινθίους 6:11) Και όπως έδειξαν τα παραπάνω εδάφια στην Αποκάλυψη 7:9-17, τα μέλη του «πολύ όχλου» που έχουν επίγεια ελπίδα και αυτοί «έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου», για να μπορούν να αποδίδουν στο Θεό ‘ιερή υπηρεσία μέρα και νύχτα στο ναό του’. Τι τεράστια μαρτυρία προκύπτει απ’ αυτήν την ενωμένη παγγήινη υπηρεσία!
19. (α) Πώς θα αναγκαστούν τα έθνη να παραδεχτούν τα λόγια του εδαφίου Ιεζεκιήλ 38:23; (β) Μέχρι τότε, τι πρέπει εμείς να είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε;
19 Ωστόσο η μεγαλύτερη χαρά μας, καθώς προχωρούμε με την ενότητα της Βασιλείας, θα είναι να φτάσουμε στη μέρα δικαίωσης του Ιεχωβά. Τότε το ένδοξο όνομά του θα αγιαστεί—θα καθαριστεί απ’ όλο το αχρείο όνειδος που έχει συσσωρευτεί πάνω του. Τα έθνη θα αναγκαστούν να είναι μάρτυρες στην απελευθέρωση του λαού που έχει το όνομα του Ιεχωβά. Αλλά το πιο σπουδαίο, όπως δηλώνει ο ίδιος ο Κυρίαρχος μας: «Θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ]». (Ιεζεκιήλ 38:23) Ας κρατιόμαστε γερά στην ενότητά μας της Βασιλείας, που τώρα είναι μια πραγματικότητα, μέχρις ότου το ένδοξο όνομα του Ιεχωβά αγιαστεί πραγματικά σ’ ολόκληρο το σύμπαν!
Πώς έχουν εκπληρωθεί τα εδάφια Ιεζεκιήλ 37:15-28 σχετικά με:
□ Το ότι έγινε ο λαός του Ιεχωβά «μία ράβδος»;
□ Την εγκαθίδρυση ‘ενός βασιλιά και ποιμένα’;
□ Τη «διαθήκη ειρήνης» του Θεού με το λαό του;
□ Τη σκηνή του Θεού «επ’ αυτών»;
[Εικόνα στη σελίδα 25]
Η «διαθήκη ειρήνης» του Ιεχωβά είναι με τον ενωμένο λαό του τώρα και εγγυάται ευημερία στην Παραδεισένια γη