Τι Είναι ο Αρμαγεδδών της Αγίας Γραφής

ΚΙΝΔΥΝΟΣ ενυπάρχει στις ανόητες «προσποιητές κραυγές βοηθείας», που είναι επικλήσεις γινόμενες χωρίς πραγματικό λόγο. Αν εκβάλλωνται κραυγές «Φωτιά! Φωτιά!» χωρίς να υπάρχη πυρκαϊά, παραμένει η τρομακτική πιθανότης να μην ανταποκριθούν οι άνθρωποι, όταν θα ηχήσουν κραυγές για αληθινόν κίνδυνον. Όταν προειδοποιητικά σημεία και σήματα επισκοτίζωνται, καλύπτωνται ή παραποιούνται, το αποτέλεσμα συχνά είναι ολέθριο. «Διότι», είπε ο απόστολος του Ιησού Χριστού Παύλος, «εάν η σάλπιγξ δώση φωνήν ασαφή, τις θέλει ετοιμασθή εις πόλεμον;» (1 Κορ. 14:8) Τέτοιος είναι ο υποκρυπτόμενος κίνδυνος πίσω από την εσφαλμένη χρήσι της λέξεως «Αρμαγεδδών», που είναι, επίσης, γνωστή ως «Αρ-Μαγεδ(δ)ών».

Δεν είναι μυστικό ότι οι πολιτικοί του κόσμου, ο κλήρος και ο δημόσιος τύπος χρησιμοποιούν τη λέξι «Αρμαγεδδών», αλλά είναι πρόδηλο ότι ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν τη Γραφική της σημασία. Η λέξις καθ’ εαυτήν, κατήντησε να σημαίνη πολλά πράγματα στην αντίληψι πολλών, που έτσι σμικρύνουν κι επισκοτίζουν την πραγματική της σπουδαιότητα. Παραδείγματος χάριν, η Μπήκον Τζόρναλ του Άκρον, στο φύλλο της 9ης Οκτωβρίου 1961, κάτω από τον τίτλο του κυρίου άρθρου «Η Αρμαγεδδωνική Βόμβα» έγραψε: «Είναι πιθανόν ότι η Ρωσία κατασκευάζει για δοκιμή μια βόμβα ‘Αρμαγεδδώνος’ ή ‘Ημέρας Κρίσεως’ των εκατό μεγατόννων—που αντιστοιχεί προς εκατό εκατομμύρια τόννους τρινιτροτολουόλης.» Ο υπαινιγμός, που γίνεται εδώ, είναι ότι ο «Αρμαγεδδών» έχει σχέσι με μια από ανθρώπινη ενέργεια «ημέρα κρίσεως», που επισπεύδεται με τη χρήσι πυρηνικών όπλων. Τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την αλήθεια, αν και είναι εκπληκτικό, πώς τόσο πολλοί διακρατούν αυτή την άποψι, ή παραλλαγές της.

Παραδείγματος χάριν, ύστερ’ από μια ομιλία επί του δόγματος της αντεκδικήσεως του Στρατάρχου της Ρωσίας Μαλινόφσκι, οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, της 1ης Ιουνίου 1960, έγραψαν ότι έχει γίνει επείγον σε ύψιστο βαθμό το να καθορισθούν τα κατακόρυφα όρια των περιοχών στον αέρα. «Δεν μπορούμε να παρασυρθούμε προς τον Αρμαγεδδώνα απλώς επειδή κανείς δεν ενδιαφέρεται να αντιμετωπίση το πρόβλημα που είναι φανερό,» έγραψε η εφημερίς. Στις 30 Οκτωβρίου 1961, ο Καρδινάλιος Φράνσις Σπέλμαν της Ρωμαϊκής Καθολικής Εκκλησίας, όπως έγραψε η εφημερίς Κήρυξ-Βήμα της Νέας Υόρκης, έκαμε έκκλησι «για να γίνουν προσευχές ώστε να γλυτώση ο κόσμος από ‘θερμοπυρηνικόν Αρμαγεδδώνα’.»

Εν τούτοις, ο Αρμαγεδδών που αυτοί οι άνθρωποι φοβούνται, δεν είναι ο Αρμαγεδδών της Γραφής. Αυτοί φοβούνται εξαφάνισι που προέρχεται από ανθρώπους.

Με το ίδιο πνεύμα, διάφοροι συγγραφείς χρησιμοποιούν συχνά τον όρον Αρμαγεδδών, αναφερόμενοι στις γιγαντιαίες διαμάχες των ανθρωπίνων εθνών. Παραδείγματος χάριν, το Ρήντερ’ς Ντάιτζεστ, στο τεύχος του Ιουλίου 1962, παρουσίασε ένα άρθρο με τίτλο «Προανάκρουσμα του Αρμαγεδδώνος.» Ήταν μια σύντομη ιστορία σχετικά με την προσέγγισι σ’ ένα σημείο άνευ υπαναχωρήσεως από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η εφημερίς Σατερνταίη Ήβνινγκ Ποστ της 20ής Απριλίου 1963, εσχολίασε ιδιαιτέρως ένα μεγάλο απόσπασμα από ένα μυθιστόρημα του Λεόν Γιούρις τιτλοφορούμενο «Αρμαγεδδών». Αυτό είναι μια δυνατή ιστορία παρμένη από την Αμερικανική κατοχή της Γερμανίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όση σύγχυσι κι αν προκαλούν τέτοιες γνώμες περί του Αρμαγεδδώνος, υπάρχουν κι άλλες ακόμη γνώμες που επιτείνουν αυτή τη σύγχυσι. Η εφημερίς Νταίηλυ Νιους του Νιούπορτ, της 21ης Σεπτεμβρίου 1960, λόγου χάριν, κάτω από τον υπότιτλο «Οδός προς τον Αρμαγεδδώνα», εδημοσίευσε: «Η συνάθροισις των ηγετών πολλών εθνών του κόσμου για τη Γενική Συνέλευσι των Ηνωμένων Εθνών, τοποθετεί τη σκηνή για τον Αρμαγεδδώνα, τη σύγκρουσι μεταξύ του καλού και του κακού.»

Από τέτοιες εκθέσεις θα μπορούσε κανείς να οδηγηθή στο να πιστεύη ότι ο Αρμαγεδδών διεξήγετο από έθνη-μέλη στις αίθουσες συνδιασκέψεως των Ηνωμένων Εθνών και ότι αυτές οι πολιτικές δυνάμεις διεξάγουν έναν ιδεολογικό πόλεμο εναντίον των δυνάμεων του κακού μέσα στον κόσμο, για το καλό όλου του ανθρωπίνου γένους. Αλλ’ η σκέψις αυτή αγνοεί το γεγονός ότι η μάχη εναντίον του κακού έχει αρχίσει και προχωρεί από της εμφανίσεως του «κακού» στην Εδέμ. Όλες αυτές οι γνώμες τείνουν στο να κάμουν ένα πράγμα, δηλαδή, να φέρουν σύγχυσι στους ανθρώπους σχετικά με την αληθινή σημασία και σπουδαιότητα του Αρμαγεδδώνος που αναφέρεται στην Αγία Γραφή.

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΞΙ «ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝ»

Η λέξις «Αρμαγεδδών» δεν είναι επινόησις των πολιτικών αρχόντων και βασιλέων της γης. Συνειδητά ή ασυνείδητα, έχουν δανεισθή τη λέξι από τον λόγο του Θεού, τη Γραφή. Ακόμη και στη Γραφή εμφανίζεται μόνο μια φορά, και αυτή είναι στην Αποκάλυψι 16:13, 14, 16: «Και είδον τρία ακάθαρτα πνεύματα . . . Είναι πνεύματα δαιμόνων εκτελούντα σημεία, τα οποία εκπορεύονται προς τους βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης, δια να συνάξωσιν αυτούς εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος . . . Και συνήθροισεν [συνήθροισαν, ΜΝΚ] αυτούς εις τον τόπον τον καλούμενον Εβραϊστί Αρμαγεδδών.»

Τι είναι αυτός ο «Αρ-Μαγεδών» ή «Αρμαγεδδών»; Από τα Γραφικά εδάφια, που μόλις παρετέθησαν, είναι σαφές ότι η λέξις αναφέρεται στη συμβολική θέσι μιας αποφασιστικής μάχης, στην οποίαν οι πολιτικοί άρχοντες της γης, κάτω από την παρότρυνσι αοράτων δαιμονικών δυνάμεων, συναθροίζονται για να πολεμήσουν, όχι ο ένας εναντίον του άλλου σ’ έναν πυρηνικό πόλεμο, αλλά εναντίον του Παντοδυνάμου Θεού και του Μεσσιανικού βασιλέως του, Χριστού Ιησού. Λόγω δε της συνδέσεώς του με τη συμβολική αυτή θέσι, ο πόλεμος ο ίδιος έφθασε να ονομάζεται Αρμαγεδδών.

Πώς μπορούν, όμως, πολιτικοί άρχοντες και βασιλείς να διεξαγάγουν έναν πόλεμο εναντίον ενός αοράτου Θεού; Κάποια κατανόησις του ονόματος «Αρμαγεδδών» θα μας βοηθήση ν’ απαντήσωμε σ’ αυτές τις ερωτήσεις. Τα όνομα είναι Εβραϊκής προελεύσεως και φαίνεται να σημαίνη «Όρος της Μεγιδδώ», αναφερόμενο στην ωχυρωμένη Εβραϊκή πόλι Μεγιδδώ. Έτσι γίνεται φανερό ότι είναι στενά συνδεδεμένο με την περιοχή του λαού του Θεού που ήταν, στους αρχαίους χρόνους, οι Εβραίοι. Στη Μεγιδδώ, ή εκεί πλησίον, διεξήχθησαν αποφασιστικές μάχες. Εκεί ο Ιησούς του Ναυή ενίκησε τον βασιλέα της Μεγιδδώ. Εκεί ο Κριτής Βαράκ εκέρδισε μια νίκη επί του Χαναναίου Βασιλέως Ιαβείν, και στη μάχη αυτή λέγεται ότι ο Ουρανός επολέμησε για τη νίκη του λαού του Θεού. Εκεί ο Βασιλεύς Ιωσίας ετραυματίσθη θανάσιμα. Συνεπώς στη Μεγιδδώ συγκεντρώθηκαν βασιλείς της γης για τις τελικές ανοιχτές μάχες των. Επολέμησαν εναντίον των μαχητών του Ισραήλ, αλλ’ αυτό δεν ήταν τίποτε περισσότερο από έναν πλάγιο τρόπο προκλήσεως της κυριαρχίας του Ιεχωβά, του Θεού του Ισραήλ.​—Ιησ. Ναυή 12:21· Κριτ. 4:12-24· 5:19-21· 2 Βασ. 23:29, 30.

ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΩΓ ΤΟΥ ΜΑΓΩΓ

Περαιτέρω διευκρίνισι του ζητήματος αυτού βρίσκομε στην προφητεία του Ιεζεκιήλ σχετικά με την επίθεσι από τον Γωγ του Μαγώγ. Απευθυνόμενος προς τον Σατανά τον Διάβολο, που τον συμβολίζει ως Γωγ, ο Ιεχωβά Θεός δείχνει τον χρόνο και τη θέσι της επιθέσεως και λέγει: «Εν τοις εσχάτοις χρόνοις θέλεις ελθεί εις την γην, ήτις ηλευθερώθη εκ της μαχαίρας, και συνήχθη εκ πολλών λαών, εναντίον των ορέων του Ισραήλ, . . . αυτός όμως μετεφέρθη εκ μέσου των λαών, και θέλουσι κατοικήσει πάντες ασφαλώς. Και θέλεις αναβή και ελθεί ως ανεμοζάλη· θέλεις είσθαι ως νέφος, δια να σκεπάσης την γην, συ, και πάντα τα τάγματά σου, και πολύς λαός μετά σου.»​—Ιεζ. 38:8, 9.

Έτσι βλέπομε ότι, κάτω από την επιρροή του Σατανά ή Γωγ, οι πολιτικοί άρχοντες της γης, ανίκανοι να προσβάλουν την αόρατη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού για να δείξουν ότι αρνούνται να την αναγνωρίσουν και να παραδοθούν σ’ αυτή, ξεσπούν επάνω στο μόνο μέρος της επικρατείας της Βασιλείας που μπορούν να θίξουν, δηλαδή, τη θέσι, «την γην» ή την αγία κατάστασι του πνευματικού Ισραήλ, τους κεχρισμένους μάρτυρας του Θεού εδώ επάνω στη γη. Από τον καιρό ακόμη του Άβελ οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν γίνει αντικείμενον μίσους εκ μέρους ανθρώπων και εθνών, αλλά η επίθεσις αυτή είναι κάτι περισσότερο από τον διωγμό που έχουν δοκιμάσει έως τώρα. Είναι μια τελική, μια απεγνωσμένη προσπάθεια για καταστροφή τους. Όταν γίνη αυτό, οι μάρτυρες αυτοί δεν θα βρεθούν όλοι σε κάποια ειδική γεωγραφική τοποθεσία επάνω στη γη. Ούτε το όνομα «Αρμαγεδδών» φαίνεται σε οποιονδήποτε γεωγραφικό χάρτη. Δεν αναφέρεται κατά γράμμα στα περίχωρα της Μεγιδδώ, που τώρα είναι στην περιοχή της Δημοκρατίας του Ισραήλ, αλλ’ αναφέρεται στη συμβολική θέσι που περιλαμβάνεται μέσα στη σφαίρα των πειρών των μαρτύρων του Ιεχωβά, που είναι επάνω στη γη, όπου ο τελικός πόλεμος πρόκειται να διεξαχθή.

Σημειώστε, πώς η προφητεία του Ιεζεκιήλ περιγράφει την καταστροφή των πονηρών εχθρών του Θεού, που επακολουθεί: «Και θέλω . . . σε φέρει επί τα όρη του Ισραήλ. . . . Θέλεις πέσει επί των ορέων του Ισραήλ, συ, και πάντα τα τάγματά σου, και οι λαοί οι μετά σου· θέλω σε δώσει εις τα πτερωτά όρνεα παντός είδους, και εις τα θηρία του αγρού, εις κατάβρωμα.»​—Ιεζ. 39:2-4.

Υπάρχει μια καταπληκτική ομοιότης μεταξύ του εδαφίου αυτού και του οράματος του αποστόλου Ιωάννου περί της μάχης του Αρμαγεδδώνος: «Και είδον ένα άγγελον ιστάμενον εν τω ηλίω· και έκραξε μετά φωνής μεγάλης, λέγων προς πάντα τα όρνεα τα πετώμενα εις το μεσουράνημα, Έλθετε και συνάγεσθε εις το δείπνον του μεγάλου Θεού, δια να φάγητε σάρκας βασιλέων και σάρκας χιλιάρχων, και σάρκας ισχυρών . . . ελευθέρων και δούλων, και μικρών και μεγάλων . . . Και πάντα τα όρνεα εχορτάσθησαν από των σαρκών αυτών.»​—Αποκάλ. 19:17-21.

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΜΑΧΗ

Μήπως αντελήφθητε ποιοι είναι εκείνοι που μεταβάλλονται σε απλά πτώματα για να τρέφωνται τα όρνεα; Είναι οι ‘βασιλείς’, ‘χιλίαρχοι ‘και ‘ισχυροί’, ‘ελεύθεροι και δούλοι και μικροί και μεγάλοι’. Αυτό περιορίζει την καταστροφή του Αρμαγεδδώνος στους πολιτικούς άρχοντας και βασιλείς της οικουμένης και σ’ εκείνους που τους υποστηρίζουν.

Λοιπόν, είναι ζωτικό για κάθε άτομο επί του προσώπου της γης να είναι άγρυπνο, αν δεν θέλη να συγκαταριθμηθή μεταξύ εκείνων που θα καταβούν στην καταστροφή κατά τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» Η ανταπόκρισις στην προπαγάνδα, που διδάσκει έναν να θέση την εμπιστοσύνη του στις βασιλείες των ανθρώπων αντί στη βασιλεία του Θεού, σημαίνει ότι αυτός οδηγείται από «πνεύματα δαιμόνων». Ένας που προσέχει στις παροτρύνσεις ανθρωπίνων ηγετών, που τον ενθαρρύνουν να είναι δραστήριος στις υποθέσεις του κόσμου, να είναι ένα μέρος του, δείχνοντας έτσι ότι είναι σε φιλικές σχέσεις μ’ αυτόν, στην πραγματικότητα αποξενούται από τον Χριστό και γίνεται εχθρός του Θεού. Με αλάθητη φρασεολογία ο Ιησούς είπε για τους μαθητάς του: «Δεν είναι εκ του κόσμου». Και ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε υπό έμπνευσιν: «Όστις . . . θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.»​—Αποκάλ. 16:13, 14· Ιωάν. 17:14· Ιάκ. 4:4.

Για κείνους, οι οποίοι συμπαρατάσσονται εναντίον του Ιεχωβά Θεού και της βασιλείας του δεν υπάρχει ελπίς επιβιώσεως. Ενώ ο Θεός μπορεί κάλλιστα να κάμη τα έθνη να στραφούν εναντίον αλλήλων, για να καταλήξουν σε μεγάλη σφαγή με τα ίδια των τα όπλα, όπως έκαμε με τους στρατούς του Αμμών, Μωάβ και του Όρους Σηείρ, όταν ήλθαν εναντίον του λαού του στους αρχαίους χρόνους, έχει, επίσης, στη διάθεσί του όλες τις δυνάμεις της φύσεως. Και αυτές, επίσης, θα τις εξαπολύση εναντίον των εχθρών του. Ο δε διωρισμένος του εκτελεστής Ιησούς Χριστός, με τις αγγελικές δυνάμεις του ουρανού, θα επιτεθή ο ίδιος στη μάχη μέχρις ότου ολόκληρη η ορατή πολιτική οργάνωσις υπό τον έλεγχο του Σατανά του Διαβόλου, «του θεού του κόσμου τούτου», με όλους τους στρατιωτικούς και εκ του κοινού λαού υποστηρικτάς της, εξαλειφθή τελείως από προσώπου της γης.​—2 Χρον. 20:1-30· Κριτ. 5:19-21· Ιώβ 38:22, 23· 2 Κορ. 4:4.

Αλλά δεν περιλαμβάνει, επίσης, ο Αρμαγεδδών την καταστροφή του ψευδούς θρησκευτικού στοιχείου εδώ επάνω στη γη; Όχι, δεν περιλαμβάνει. Καθώς δείχνει μια ανάγνωσις των κεφαλαίων 17-19 της Αποκαλύψεως, αυτό είναι κάτι για το οποίον θα έχη ήδη ληφθή φροντίδα στην περίοδο την αμέσως προ της ενάρξεως του Αρμαγεδδώνος. Οι βασιλείς της γης, που συμβολίζονται από τα «δέκα κέρατα» του θηρίου της Αποκαλύψεως στο κεφάλαιο 17, θα στραφούν κατά του πορνικού συστήματος της Βαβυλωνιακής θρησκείας και «θέλουσι μισήσει την πόρνην, και θέλουσι κάμει αυτήν ηρημωμένην και γυμνήν, και τας σάρκας αυτής θέλουσι φάγει, και αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί.» (Αποκάλ. 17:16) Αυτό λαμβάνει χώραν προτού οι βασιλείς κάμουν τον Αρμαγεδδωνικό τους πόλεμο εναντίον των αντιπροσώπων της βασιλείας του Θεού επί της γης. Πραγματικά, η προσπάθειά τους κατόπιν του γεγονότος αυτού έως τον Αρμαγεδδώνα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια δαιμονόπνευστη επίθεσις εναντίον οποιουδήποτε, που αποτελεί εμπόδιο στους ιδιοτελείς σκοπούς των για τη διαιώνισί των με εθνικές κυβερνήσεις, πολιτικά συστήματα και διεθνείς συμμαχίες. Τοιουτοτρόπως, έχοντας απαλλάξει τους εαυτούς των από τη θρησκευτική πόρνη, νοιώθουν τον πειρασμό να επιτεθούν εναντίον της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, την οποίαν αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν ως τη δικαιωματική κυβέρνησι επί της γης. Το κήρυγμα της Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά γίνεται το αντικείμενο της οργής των. Η επίθεσις αυτή σημαίνει πόλεμο, «τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», τον Αρμαγεδδώνα.

Τι θα γίνουν ο Σατανάς και οι δαίμονες του; Θα φονευθούν ή θα ριφθούν στην άβυσσο στη μάχη του Αρμαγεδδώνος; Όχι, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει μετά το τέλος της μάχης του Αρμαγεδδώνος. Τότε είναι που ο Άγγελος των αγγέλων, ο Χριστός Ιησούς, ‘καταβαίνει εκ του ουρανού, έχων το κλειδίον της αβύσσου, και άλυσιν μεγάλην εν τη χειρί αυτού’, δια να συλλάβη τον Σατανά και τους δαίμονές του και να τους εκσφενδονίση σε μια θέσι αφανείας. Αφού θα έχουν παραστή μάρτυρες πρώτα της καταστροφής της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας και κατόπιν του Αρμαγεδδώνος από την αρχή του ως το τέλος του, θα εξοργισθούν υπερβολικά λόγω της ταπεινώσεως που θα υποστούν, βλέποντας ότι οι φαινομενικώς ανυπεράσπιστοι λάτρεις του Ιεχωβά, τους οποίους τα ανθρώπινα νευρόσπαστά τους επεδίωξαν να εξολοθρεύσουν, είναι οι μόνοι που αφέθησαν να παραμείνουν επί της γης.​—Αποκάλ. 20:1-3.

Όλοι όσοι αγαπούν τη δικαιοσύνη θέλουν να είναι μεταξύ αυτών των λατρευτών του Ιεχωβά, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον πρέπει να κατανοήσωμε τι είναι πραγματικά ο Αρμαγεδδών και ν’ αποφύγωμε τα «πνεύματα», που προσπαθούν να θέσουν τους ανθρώπους στην ίδια γραμμή με τους εχθρούς του Θεού στον παγκόσμιο αυτόν πόλεμο. Εσφαλμένες αντιλήψεις όσον αφορά το άμεσον μέλλον του ανθρώπου μόνο στην καταστροφή μπορούν να οδηγήσουν. Αγρυπνείτε να δήτε την εκπλήρωσι των προφητειών του Θεού σχετικά με τον Αρμαγεδδώνα της Γραφής και εργασθήτε σε αρμονία με το θέλημά του για να επιζήσετε σε μια νέα τάξι όπου «δικαιοσύνη κατοικεί».​—2 Πέτρ. 3:13.