μια παγγήινη σύρραξις που όμοια μ’ αυτήν ποτέ δεν υπήρξε, επειδή κανένα μέρος της υδρογείου δεν θα διαφύγη την καταστροφή. Από την προφητεία πληροφορούμεθα ότι τα ξύλινα μέρη από τα ανθρωποκτόνα όπλα του όχλου του Γωγ που θα υπολειφτούν, θα είναι τόσο άφθονα που θα χρειασθούν επτά έτη για να τα συνάξουν οι επιζώντες Ισραηλίτες και να τα χρησιμοποιήσουν ως ξύλα φωτιάς. (Ιεζ. 39:9, 10) Αλλά τι αναφέρεται για τα οστά των φονικών ορδών του Γωγ; Θα αφεθούν μήπως για να μολύνουν το έδαφος της «νέας γης»; Όχι· αλλ’ ο Ιεχωβά θα ορίση γι’ αυτά τόπον ταφής, που εξεικονίζεται από την φάραγγα Αβαρίμ («των διαβατών»), όπου ο Ιεχωβά έφερε τον όχλον του Γωγ σε πλήρες σταμάτημα στην καταστροφή. Αυτή βρίσκεται ανατολικά της Νεκράς Θαλάσσης. Αφού η Νεκρά Θάλασσα είναι ένα Γραφικό σύμβολο της αιωνίας καταστροφής, ή του «δευτέρου θανάτου», αυτός ο τόπος ταφής εξεικονίζει ότι εκείνοι που είναι με το μέρος του Γωγ καταστρέφονται στον δεύτερο θάνατο. (Αποκάλ. 20:14, 15· 21:8) Η ταφή, επομένως, των οστών είναι για τον καθαρισμό της γης και δεν συμβολίζει κάποια ελπίδα αναστάσεως για τον όχλον του Γωγ. Η φάραγξ της ταφής θα ονομαστή Η Φάραγξ του Αμών-Γωγ (δηλαδή του Όχλου του Γωγ), η δε πλησίον συμβολική πόλις θα ονομασθή Αμωνά (δηλαδή, Όχλος), ως ανάμνησις της νίκης του Ιεχωβά εναντίον του όχλου του Γωγ.—Ιεζ. 39:11-16, ΜΑΜ· ΑΣ.

42. Γιατί δεν είναι ανάγκη να φοβούμεθα, και πώς μπορούμε να χρησιμεύσωμε ως αιώνιοι μάρτυρες της διεκδικητικής νίκης του Ιεχωβά;

⁴² Έχετε, λοιπόν, θάρρος όλοι εσείς που ανήκετε στην κοινωνία του Νέου Κόσμου! Αν εξακολουθήσωμε να εμπιστευώμεθα στον Ιεχωβά και ν’ αποδεικνύωμε την εμπιστοσύνη μας με το να παραμένωμε νομοταγείς στη θεοκρατική του κυβέρνησι και στη διακήρυξι των αγαθών νέων της βασιλείας του δια του Χριστού, δεν είναι ανάγκη να φοβούμεθα, ούτε από την τρομερή εμφάνισι του όχλου του Γωγ, ούτε από την φοβερότητα της υπερτάτης επιδείξεως της μαχητικής δυνάμεως του Ιεχωβά, διότι ο Ιεχωβά είναι μαζί μας! Δειλή φυγή θα μπορούσε—αλλά ο Γωγ ποτέ—να μας εκτοπίση από την Θεόδοτη γη μας. Η απελευθέρωσις έγκειται στο να μη σπεύσωμε! Στη διάρκεια αυτού του «καιρού του τέλους», αυτής της «ημέρας του Ιεχωβά», υπήρξαμε μάρτυρες του ονόματος και της βασιλείας του Ιεχωβά. Σύντομα τώρα πρόκειται να γίνωμε αυτόπται μάρτυρες του πιο μεγαλοπρεπούς θεάματος, όταν ο Ιεχωβά θ’ αποκαλύψη τη δόξα του στον Αρμαγεδδώνα για τη διεκδίκησι της κυριαρχίας του σε όλη την κτίσι. Ως θεαταί τούτου, εμείς που αποτελούμε την κοινωνία του Νέου Κόσμου μπορούμε να χρησιμεύσωμε ως αιώνιοι μάρτυρες της διεκδικητικής νίκης του Ιεχωβά με το να την διηγούμεθα σε όλα τα τέκνα που θα γεννηθούν στο νέο κόσμο, ναι, σε όλους εκείνους που θα φερθούν σε ζωή επάνω στη γη μέσω της αναστάσεως των νεκρών. Εδώ, λοιπόν, απέναντι των συναθροιζομένων εχθρών, στεκόμεθα σήμερα στη γη της αποκαταστημένης θεοκρατίας. Ο Θεός μάς χαρίζει το να διατηρούμε τη στάσι μας εδώ αμετακίνητη με ακατάπαυστη δραστηριότητα και άγρυπνη προφύλαξι ως την υπερτάτη νίκη του εναντίον του Γωγ του Μαγώγ.

Τα Σχόλια της Χρυσής Ακτής

Οι αναγνώσται αυτού του περιοδικού, που θυμούνται πως τελευταίως είχαν αρνηθή στον πρόεδρο της Εταιρίας Σκοπιά να εισέλθη στη Χρυσή Ακτή της Αφρικής για να μιλήση σε 5.000 περίπου μάρτυρας του Ιεχωβά και άλλους ανθρώπους σ’ εκείνη τη χώρα (βλέπε Σκοπιά 15ης Απριλίου 1953), θα ευχαριστηθούν να διαβάσουν το κατωτέρω κύριο άρθρο που εδημοσιεύθη στην εφημερίδα της Άκκρας της Χρυσής Ακτής Δη Σπεκτέιτορ Νταίηλυ, της 22ας Αυγούστου:

«Η Αμερική εξεπλάγη, σχεδόν αισθάνθηκε κατάπληξι, από την επιτυχία που εσημείωσε η συνέλευσις των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Νέα Υόρκη τον Ιούλιο. Ποτέ στη θρησκευτική ιστορία της χώρας δεν έχουν συγκεντρωθή μαζί τόσο πολλοί άνθρωποι από τόσες πολλές χώρες, όπως συνέβη σ’ αυτή την περίπτωσι. Πραγματικά, καθώς παρετήρησε ο εισηγητής της συνελεύσεως κατά την έναρξί της, ήταν ‘η μεγαλύτερη Χριστιανική συγκέντρωσις στην ιστορία.’

»Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της συνελεύσεως ήταν η πλατιά δημοσιότης που της εδόθη από τον Αμερικανικό και παγκόσμιο τύπο. Από τους Τάιμς της Νέας Υόρκης του Αυγούστου έως την εφημερίδα του μικρότερου χωριού, κάθε μια είχε το θερμό σχόλιο της για τη συνέλευσι. Οι ειδήσεις παρουσιάσθηκαν χωρίς προκατάληψι. Οι εφημερίδες ήσαν γεμάτες από φωτογραφίες του προγράμματος, όχι για να πωληθούν πολλά φύλλα, αλλά διότι η συγκέντρωσις των Μαρτύρων ήταν το αποκορύφωμα μιας θρησκευτικής συνελεύσεως, Χριστιανικής ευγενείας.

»Το γεγονός αυτό θα έπρεπε να κάμη τους κατοίκους της Χρυσής Ακτής—στην πραγματικότητα την κυβέρνησι της Χρυσής Ακτής—να σκεφθούν σοβαρά. Θα έπρεπε να θλίβεται για την αξιοθρήνητη και εχθρική στάσι της απέναντι των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Εκτός αν οι Αμερικανοί, για να μην πούμε τίποτε για όλα τα άλλα μέρη της γης, είναι τελείως υποκριταί, πράγμα που δεν συμβαίνει, ο ενθουσιασμός τους για το άγγελμα και το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα έπρεπε να κάμη τους αρχηγούς μας εδώ να ντρέπονται για την ανταγωνιστική τους πορεία.

»Ας παρατηρήσωμε τη στάσι την οποία ετήρησε η κυβέρνησις της Χρυσής Ακτής απέναντι του Ν. Ο. Νορρ, όταν θέλησε να μιλήση στο κοινόν στην Άκκρα! . . . Για την αγενή συμπεριφορά που του έδειξε, η Χρυσή Ακτή θα έπρεπε να προσεύχεται και να ζητά συγγνώμη και να φροντίση ώστε ποτέ να μην επαναληφθή.»

Ομολογούν την Αποτυχία Τους

Δη Λίβινγκ Τσωρτς (Επισκοπελιανή εφημερίς) έλεγε στις 23 του περασμένου Νοεμβρίου: «Πριν από λίγο καιρό δημοσιεύθηκε μια έκθεσις των θρησκευτικών δοξασιών, που έγινε σε μια διακεκριμένη ενορία της Εκκλησίας μας. Ήταν τρομακτικό να παρατηρή κανείς πόσο λίγο πιστεύουν πραγματικά μερικοί άνθρωποι, παρά το γεγονός ότι απαγγέλλουν όρθιοι κάθε Κυριακή το Σύμβολο της Πίστεως στην εκκλησία. Καταδείχθηκε, και πολύ