Γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σάς Επισκέπτονται Επανειλημμένως;

Γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σάς Επισκέπτονται Επανειλημμένως;

ΟΤΑΝ είσθε απησχολημένος, ή αισθάνεσθε την ανάγκη να αναπαυθήτε και να μείνετε μόνος, είναι ενοχλητικό ν’ ακούτε να χτυπούν στην πόρτα σας. Οραματίζεσθε απροσδόκητους επισκέπτας, ή κάποιο πωλητή που σας πιέζει ν’ αγοράσετε το προϊόν του, και αυτό σας κάνει να διστάζετε ν’ ανοίξετε. Ή πιθανόν φοβάσθε μήπως σας ληστέψουν ή σας κάμουν κακό.

Αλλά η επίσκεψις που κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι διαφορετικού τύπου επίσκεψις. Γνωρίζουν, φυσικά, ότι είναι πιθανόν να είσθε απησχολημένος, ή ακόμη και φοβισμένος. Αλλά αισθάνονται υποχρέωσι να σας επισκεφθούν λόγω του κινδύνου που υπάρχει στον ορίζοντα, τον οποίο σεις επειδή είσθε πάρα πολύ απησχολημένος δεν μπορείτε ν’ αναγνωρίσετε. (Βλέπε Λουκ. 21:34-36.) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σάς επισκέπτονται από πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον για σας. Πιστεύουν ότι η ζωή σας βρίσκεται σε κίνδυνο.

Επί πλέον, οι Μάρτυρες θεωρούν υποχρέωσί τους το να σας επισκεφθούν. Θα αισθάνονταν ότι παρέλειψαν το καθήκον τους και ότι σας έχουν αδικήσει αν σκοπίμως αγνοούσαν το σπίτι σας. Γιατί;

Διότι έχουν μια άμεση εντολή από τον Θεό να σας προειδοποιήσουν.

Αληθεύει πράγματι αυτό; Πολλοί από μας γνωρίζουν ότι ο Ιησούς Χριστός είπε ότι το ευαγγέλιο της βασιλείας πρέπει να κηρυχθή σ’ όλο τον κόσμο. (Ματθ. 24:14) Αλλά είναι καθήκον του καθενός να το κάνη αυτό; Ναι, με ποινή θανάτου γι’ αυτούς. Πώς; Μια δυνατή εξεικόνισις της Γραφής δεν αφήνει καμμιά αμφιβολία.

Ο «ΦΥΛΑΞ» ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Αυτή η εξεικόνισις εκθέτει σαφώς τις αρχές και τον τρόπο ενεργείας του Θεού, και δεν είναι κάτι φανταστικό, αλλά έχει συμβή πραγματικά σε μια εθνική κλίμακα.

Η εξεικόνισις αυτή έχει σχέσι με τον Ιεζεκιήλ, ένα άνθρωπο που είχε εκλέξει ο Θεός ως προφήτη του και τον οποίο επληροφόρησε ότι ώφειλε να προειδοποιήση εκείνους οι οποίοι έκαναν κακές πράξεις:

«Υιέ ανθρώπου, σε κατέστησα φύλακα επί τον οίκον Ισραήλ· άκουσον λοιπόν λόγον εκ του στόματός μου, και νουθέτησον αυτούς παρ’ εμού. Όταν λέγω προς τον άνομον, Εξάπαντος, θέλεις θανατωθή, και συ δεν νουθετήσης αυτόν, και δεν λαλήσης διά να αποτρέψης τον άνομον από της οδού αυτού της ανόμου, ώστε να σώσης την ζωήν αυτού, εκείνος μεν ο άνομος θέλει αποθάνει εν τη ανομία αυτού· πλην εκ της χειρός σου θέλω ζητήσει το αίμα αυτού. Αλλ’ εάν συ μεν νουθετήσης τον άνομον, αυτός όμως δεν επιστρέφη από της ανομίας αυτού, και από της οδού αυτού της ανόμου, εκείνος μεν θέλει αποθάνει εν τη ανομία αυτού· συ δε ηλευθέρωσας την ψυχήν σου.»

Κάποιος μπορεί να πη: ‘Μάλιστα, να πάτε σ’ εκείνους που κάνουν κακές πράξεις. Γιατί έρχεσθε σ’ εμένα;’ Αλλά σημειώστε ότι και οι δίκαιοι επίσης είχαν ανάγκη του αγγέλματος του Ιεζεκιήλ:

«Πάλιν, εάν ο δίκαιος εκτραπή από της δικαιοσύνης αυτού, και πράξη ανομίαν, και εγώ θέσω πρόσκομμα έμπροσθεν αυτού, εκείνος θέλει αποθάνει· επειδή δεν έδωκας εις αυτόν νουθεσίαν, θέλει αποθάνει εν τη αμαρτία αυτού, και η δικαιοσύνη αυτού, την οποίαν έκαμε, δεν θέλει μνημονευθή· πλην εκ της χειρός σου θέλω ζητήσει το αίμα αυτού. Εάν όμως συ νουθετήσης τον δίκαιον διά να μη αμαρτήση, και αυτός δεν αμαρτήση, ο δίκαιος θέλει βεβαίως ζήσει, διότι ενουθετήθη· και συ ηλευθέρωσας την ψυχήν του.»—Ιεζ. 3:17-21.

Γιατί η προειδοποίησις ήταν τόσο επείγουσα; Διότι η Ιερουσαλήμ σύντομα (μέσα σε έξη χρόνια) επρόκειτο να καταστραφή από τα Βαβυλωνιακά στρατεύματα, επειδή οι Ιουδαίοι είχαν απορρίψει το να κυβερνώνται από τον Θεό και είχαν επιπρόσθετα στραφή σε διεφθαρμένες πράξεις. Η καταστροφή που επρόκειτο να επέλθη θα ήταν τρομερή. Γέροι και νέοι, άνδρες και γυναίκες, επρόκειτο να πεθάνουν στους δρόμους, και τα παιδιά επρόκειτο να λιποθυμούν, ύστερ’ από μια μακρά πολιορκία της πόλεως. Οι συνθήκες πείνας θα ήσαν τόσο σοβαρές ώστε μερικοί θα έτρωγαν τα παιδιά των.—Θρήνοι 2:11, 12, 20, 21· 4:4, 9, 10· 5:11, 12.

Ο Ιεζεκιήλ, μολονότι δεν ήταν στην Ιερουσαλήμ, υπεστήριξε τον προφήτη Ιερεμία, ο οποίος ήταν στην Ιερουσαλήμ δίνοντας έτσι μια δεύτερη μαρτυρία για την αλήθεια του αγγέλματος που έστελνε ο Θεός. Χωρίς αμφιβολία είχε γίνει γνωστό στην Ιερουσαλήμ ότι ο Ιεζεκιήλ, στη Βαβυλώνα, έδινε επίσης μια προειδοποίησι για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Οι Ιουδαίοι στη Βαβυλώνα ασφαλώς είχαν διεγερθή πολύ με το άγγελμα του Ιεζεκιήλ. Και αυτοί επίσης είχαν ανάγκη του αγγέλματος, διότι διαφορετικά ο Θεός θα τους είχε εγκαταλείψει πλήρως για την κακή και στασιαστική άποψί τους.

Υπηρετώντας ως φύλαξ ο Ιεζεκιήλ, μολονότι είχε εντολή να λαλήση το άγγελμα του Θεού, δεν μπορούσε να υπηρετήση κατάλληλα τον Ιεχωβά Θεό αν δεν βρισκόταν σε εγκάρδια αρμονία με το έργο του, αν δεν εξέφραζε στη διακονία του το πνεύμα των όσων επρόκειτο να πη.

Γι’ αυτό ο Θεός έκαμε τον Ιεζεκιήλ μ’ ένα συμβολικό τρόπο να φάγη ένα τόμο. Αυτός ο τόμος περιείχε τις κρίσεις του Θεού εναντίον της Ιερουσαλήμ και του Ιούδα. Προειδοποιούσε για τις συμφορές που επρόκειτο να έλθουν, αναφέροντας λεπτομέρειες όσον αφορά το πόσο σοβαρά οι Ιουδαίοι είχαν διαφθαρή καθώς και τις αδικίες και τις καταπιέσεις που αυτοί, και ιδιαίτερα οι ηγέται των, είχαν διαπράξει. Ο τόμος φάνηκε γλυκός και ο Ιεζεκιήλ άρχισε να τον τρώγη. Το προνόμιο να υπηρετήση ως προφήτης και φύλαξ του Θεού ήταν πραγματικά ευχάριστο. Αλλ’ απεδείχθη ότι στο στομάχι του Ιεζεκιήλ ήταν πικρός και λέγει ο Ιεζεκιήλ, «Υπήγα εν πικρία και εν αγανακτήσει του πνεύματός μου.»—Ιεζ. 3:14.

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΓΕΛΜΑ, ΖΩΤΙΚΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Τόσο συγκλονιστικά ήσαν τα χαρακτηριστικά που περιείχε ο τόμος ώστε ο Ιεζεκιήλ παρέμεινε επτά ημέρες εκστατικός. Είχε ανάγκη χρόνου για να χωνέψη το περιεχόμενό του, για να το κάμη δικό του. Κατόπιν καθώς άρχισε να ομιλή σ’ εκείνους τους εξορίστους Ιουδαίους στο Τελ Αβίβ, ‘η χειρ του Ιεχωβά εστάθη επ’ αυτόν,’ ενισχύοντάς τον να εκφράζη στη διακονία του εκείνα που ήσαν γραμμένα στον τόμο, τα οποία είχαν πολύ πικρές κρίσεις του Ιεχωβά.

Ο Ιεζεκιήλ, ως «φύλαξ» προσέφερε πολύτιμη υπηρεσία σ’ εκείνους τους Ιουδαίους την εποχή εκείνη. Πώς ο Ιεζεκιήλ ήταν μια εξεικόνισις για την εποχή μας επίσης;

Το 1918, στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα έθνη που ομολογούσαν ότι ήσαν λαός του Θεού, δηλαδή ο Χριστιανικός κόσμος, έφεραν πολλές δυσκολίες στους μάρτυρας του Ιεχωβά, ‘θανατώνοντας’ στην πραγματικότητα το έργο των. Αλλά το 1919 αυτοί οι μάρτυρες του Θεού αναζωογονήθηκαν, τους εδόθη ο συμβολικός «τόμος,» τον πήραν και κατενόησαν όλες τις παραβιάσεις των νόμων του Θεού που είχε διαπράξει ο Χριστιανικός κόσμος. Το άγγελμα ήταν συγκλονιστικό, τρομερό. Όπως ακριβώς ο Ιεζεκιήλ είχε παραμείνει «εκστατικός» για λίγο καιρό, έτσι οι μάρτυρες του Ιεχωβά χρειάσθηκαν χρόνο για να προσαρμοσθούν στο φοβερό μεταπολεμικό έργο το οποίο έβλεπαν ότι έπρεπε να γίνη παγκοσμίως.

Αλλά τώρα ‘η χειρ του Ιεχωβά εστάθη επ’ αυτούς,’ και τίποτε δεν μπορούσε να σταματήση τη διακήρυξί τους. Η Γραφή στο τελευταίο προφητικό βιβλίο της μιλάει για τη ‘θανάτωσι’ και αναζωογόνησι αυτού του έργου μαρτυρίας:

«Και οι άνθρωποι εκ των λαών και φυλών και γλωσσών και εθνών θέλουσι βλέπει τα πτώματα αυτών ημέρας τρεις και ήμισυ, και δεν θέλουσιν αφήσει τα πτώματα αυτών να τεθώσιν εις μνήματα. . . . Και μετά τας τρεις ημέρας και ήμισυ, εισήλθεν εις αυτούς πνεύμα ζωής εκ του Θεού· και εστάθησαν επί τους πόδας αυτών, και φόβος μέγας έπεσεν επί τους θεωρούντας αυτούς.»—Αποκάλ. 11:9-11.

Αλλά, όσον αφορά το καθήκον του ως φύλακος, ο Ιεζεκιήλ ήταν υποχρεωμένος να προσεχή αν οι υιοί Ισραήλ εξεπλήρωναν τις υποχρεώσεις της διαθήκης των με τον Θεό. Αν δεν τις εξεπλήρωναν, διέτρεχαν μεγάλο κίνδυνο. Ομοίως, οι άνθρωποι των λεγομένων Χριστιανικών εθνών αντιμετωπίζουν ένα σοβαρό κίνδυνο που κρέμεται επάνω τους. Αυτός ο κίνδυνος δεν είναι από έγκλημα, ή μόλυνσι ή πόλεμο, αλλ’ είναι ο πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος καταστροφής μέσω των κρίσεων του Θεού για την εκ μέρους των παράβασι των νόμων του. Γι’ αυτό πρόκειται ν’ αναγκάση τα έθνη ν’ αποδώσουν λογαριασμό. Η εκ μέρους του καταστροφή της πονηρίας θα ελευθερώση το ανθρώπινο γένος που θα επιζήση από τους κινδύνους που φοβούνται τώρα οι άνθρωποι και θα φέρη ειρήνη και δικαιοσύνη στη γη.

Γι’ αυτό, οι μάρτυρες του Ιεχωβά, που φέρουν το όνομα του Θεού και γνωρίζουν τους νόμους και τις κρίσεις του, ομοιάζουν μ’ ένα φρουρό ο οποίος, αν κοιμηθή και δεν φρουρή τους συντρόφους του που κοιμούνται, θα χάση τη ζωή του.

Γι’ αυτό, οι μάρτυρες του Ιεχωβά οφείλουν να κάνουν επισκέψεις για να δώσουν στους συνανθρώπους των την ευκαιρία να γνωρίσουν τι πρόκειται να κάμη ο Θεός και τι απαιτεί, ώστε όλοι εκείνοι οι οποίοι επιθυμούν να ζήσουν να το πράξουν και να μη πεθάνουν.

Ο Ιεχωβά Θεός δεν είναι σκληρός αναθέτοντας στους μάρτυράς του αυτή την υποχρέωσι. Στην πραγματικότητα αυτή είναι μια δοκιμασία της αγάπης των, και το κάνουν προθύμως και ευχαρίστως, όπως προείπε ο ψαλμωδός: «Ο λαός σου θέλει είσθαι πρόθυμος εν τη ημέρα της δυνάμεώς σου.»—Ψαλμ. 110:3.

Ούτε είναι άστοργος ο Θεός απέναντι στους ανθρώπους αποστέλλοντας τους μάρτυράς του ανάμεσά τους, μολονότι η επίσκεψίς των καθώς και το άγγελμα που φέρουν πιθανόν να θεωρήται ενοχλητικό σε μερικούς. Το έργο που κάνουν στην πραγματικότητα προέρχεται από τον Θεό, διότι αυτός στέλλει και διατάσσει τους μάρτυράς του να πάνε και να μιλήσουν σ’ όλους, ιδιαίτερα στους ανθρώπους του Χριστιανικού κόσμου.

Επί πλέον, είναι η πιο μεγάλη παρ’ αξίαν αγαθότης του Θεού το να προειδοποιή όλους τους ανθρώπους, περιλαμβανομένων και εκείνων οι οποίοι είναι αποδεδειγμένοι εχθροί του. Λέγει: «Μήπως εγώ θέλω τωόντι τον θάνατον του ανόμου, λέγει Ιεχωβά ο Θεός, και ουχί το να επιστρέψη από των οδών αυτού και να ζήση;»—Ιεζ. 18:23, ΜΝΚ.

Ο πιο σοβαρός κίνδυνος που αντιμετωπίζουν τα άτομα του Χριστιανικού κόσμου που δεν ακούουν αυτό που λέγει ο Λόγος της αληθείας του Θεού, η Γραφή, δεν είναι ο κίνδυνος να πεθάνουν από ένα φυσικό θάνατο, αλλά η εκτέλεσις από τα χέρια του Θεού. Γι’ αυτό οι μάρτυρες του Ιεχωβά παίρνουν το καθήκον τους τόσο σοβαρά. Αυτοί οι ίδιοι εδέχθησαν πρώτα την επίσκεψι άλλων και μελέτησαν τη Γραφή. Βλέπουν και κατανοούν τι κάνει ο Θεός και τι πρόκειται να κάμη. Επιθυμούν να ζήσουν όλοι οι άνθρωποι. Επί πλέον, δεν επιθυμούν κανενός το αίμα να πέση επάνω στις κεφαλές των διότι δεν έδειξαν αρκετό ενδιαφέρον για τη διαφύλαξι της ζωής με το να δώσουν την προειδοποίησι. Δέχονται την υποχρέωσι ν’ αναμορφώσουν τη ζωή τους σύμφωνα με τις αρχές της Γραφής και να πληροφορήσουν άλλους, διότι γνωρίζουν ότι μόνο εκείνοι οι οποίοι ζουν με τις καθαρές αρχές του Δημιουργού θα ζήσουν στη νέα του τάξι.

Ο λόγος της γεμάτης ζήλο δραστηριότητος των μαρτύρων, που επισκέπτονται κάθε σπίτι φαίνεται μ’ αυτό που συνέβη εν συνεχεία στον Ιεζεκιήλ. Ως νεοδιωρισμένος φρουρός, μας λέγει:

«Και εστάθη εκεί η χειρ του Ιεχωβά επ’ εμέ· και είπε προς εμέ, Σηκώθητι, έξελθε εις την πεδιάδα, και εκεί θέλω λαλήσει προς σε. Και εσηκώθην, και εξήλθον εις την πεδιάδα· και ιδού, η δόξα του Ιεχωβά ίστατο εκεί, ως η δόξα την οποίαν είδον παρά τον ποταμόν Χεβάρ· και έπεσον επί πρόσωπόν μου.»—Ιεζ. 3:22, 23, ΜΝΚ.

ΕΝΑΝΤΙΩΣΙΣ ΑΠΟ ΚΑΘ’ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΔΟΥΛΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Δεν ήταν πια καιρός να παραμένη έμφοβος από την δράσι που είδε, αλλ’ ήταν καιρός δράσεως. Το ουράνιο άρμα που είδε στην όρασι, συνοδευόμενο από τη δόξα του Ιεχωβά (Ιεζεκιήλ, κεφάλαιο 1), αντιπροσώπευε την ουρανία οργάνωσι του Θεού που προχωρούσε σε πόλεμο. Είχε ακολουθήσει τον Ιεζεκιήλ από το Τελαβίβ στη νέα θέσι του, δείχνοντας ότι η θεία οργάνωσις ήταν μαζί του στη διακονία του. Αλλά του ελέχθη τώρα ότι θα συναντούσε εναντίωσι από τον ίδιο το λαό του, τους Ιουδαίους, καθώς αναφέρει ο Ιεζεκιήλ:

«Και εισήλθε το πνεύμα εις εμέ, και με έστησεν επί τους πόδας μου, και ελάλησε προς εμέ, και μοι είπεν, ‘Ύπαγε, κλείσθητι εντός της οικίας σου. Διότι, όσον περί σου, υιέ ανθρώπου, ιδού, θέλουσι βάλει επί σε δεσμά, και θέλουσι σε δέσει με αυτά, και δεν θέλεις εξέλθει εις το μέσον αυτών. Και την γλώσσαν σου θέλω κολλήσει προς τον λάρυγγά σου, και θέλεις γείνει άλαλος· και δεν θέλεις είσθαι προς αυτούς ανήρ ελέγχων, διότι είναι οίκος αποστάτης. Πλην όταν λαλήσω προς σε, θέλω ανοίξει το στόμα σου, και θέλεις ειπεί προς αυτούς, Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Ο ακούων, ας ακούη· και ο απειθών, ας απειθή· διότι είναι οίκος αποστάτης.»—Ιεζ. 3:24-27, ΜΝΚ.

Ναι, οι καθ’ ομολογίαν δούλοι του Θεού ήσαν εκείνοι που στην πραγματικότητα θα προσπαθούσαν να εμποδίσουν και να αναχαιτίσουν τον Ιεζεκιήλ από το να βγη από το σπίτι του για να εξαγγείλη τα λόγια του Ιεχωβά. Ο Ιεζεκιήλ, όμως, δεν επρόκειτο να εμπιστευθή στον εαυτό του, ούτε να πη λόγια από δική του άποψι. Όταν ο Ιεχωβά δεν είχε κανένα άγγελμα για να πη σ’ αυτόν ν’ αναγγείλη, τότε, όσον αφορά αυτό, ο Ιεζεκιήλ θα ήταν άλαλος. Όταν όμως ο Ιεχωβά είχε άγγελμα, θα άνοιγε το στόμα του Ιεζεκιήλ για να εξαγγείλη άσχετα με το τι θα έκαναν εκείνοι οι στασιαστικοί Ισραηλίται.

Ομοίως, οι μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν τα μάτια των ανοιχτά για να ιδούν και να εκτιμήσουν ότι βασικώς υπάρχουν μόνο δύο οργανώσεις, του Ιεχωβά Θεού και του Σατανά ή Διαβόλου. Αντιλαμβάνονται ότι ο Σατανάς είναι «ο θεός του κόσμου τούτου» τον οποίον θα καταστρέψη ο Θεός. Θέτουν τον εαυτό τους στη διάθεσι της οργανώσεως του Ιεχωβά. Δεν ισχυρίζονται θεία έμπνευσι, ούτε λέγουν στους ανθρώπους εκείνο που αυτοί προσωπικώς σκέπτονται. Αντιθέτως, βασίζονται στο Λόγο του Θεού, τη Γραφή. Εμπιστεύονται στο πνεύμα του Θεού για να τους βοηθήση να έχουν θάρρος να μιλούν.

Όλοι οι άνθρωποι στις λεγόμενες Χριστιανικές χώρες γνωρίζουν ότι τα θρησκευτικά συστήματα, μέσω των ηγετών των, έχουν μισήσει και κακολογήσει τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Και ακόμη περισσότερο απ’ αυτό έχουν υποκινήσει πολιτική επέμβασι εναντίον των Μαρτύρων, και με το να τους κακοπαριστούν έχουν προκαλέσει εναντίον τους ακόμη και οχλαγωγίες για να τους κάμουν να σταματήσουν, αν είναι δυνατόν.

Αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι άφοβοι. Συνεχίζουν να επισκέπτωνται τους ανθρώπους για να τους βοηθήσουν, εμπιστευόμενοι στα λόγια του Ιησού προς τους μαθητάς του, όπως εκτίθενται στην προφητεία του για τη «συντέλεια του συστήματος πραγμάτων» δηλαδή:

«Και πρέπει πρώτον να κηρυχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη. Όταν δε σας φέρωσι διά να σας παραδώσωσι, μη προμεριμνάτε τι θέλετε λαλήσει, μηδέ μελετάτε· αλλ’ ό,τι δοθή εις εσάς εν εκείνη τη ώρα, τούτο λαλείτε· διότι δεν είσθε σεις οι λαλούντες, αλλά το πνεύμα το άγιον. Θέλει δε παραδώσει αδελφός αδελφόν εις θάνατον, και πατήρ τέκνον· και θέλουσιν επαναστή τέκνα επί γονείς, και θέλουσι θανατώσει αυτούς. Και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά μου· ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.»—Μάρκ. 13:10-13· Ματθ. 24:3-14.

Ήδη ευρισκόμεθα στη δεκαετία του 1970, και παρ’ όλα όσα ο Χριστιανικός κόσμος έχει προσπαθήσει να κάμη εναντίον τους μέσω του θρησκευτικού κλήρου του και των αγρίων επιθέσεων των δικτατόρων Μπενίτο Μουσσολίνι, Αδόλφου Χίτλερ, Ιωσήφ Στάλιν και άλλων, οι κεχρισμένοι δούλοι του Ιεχωβά έχουν υπομείνει έως αυτή την ημέρα ως ένας φρουρός στον Χριστιανικό κόσμο. Είναι αποφασισμένοι να υπομείνουν ως το τέλος της επιγείου διακονίας των, και αυτό θα είναι επίσης ως το τέλος του Χριστιανικού κόσμου και ως το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων, του οποίου ο Χριστιανικός κόσμος υπήρξε το εξέχον μέρος.

Γι’ αυτό, όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά σάς επισκέπτωνται στο σπίτι σας, διαθέστε λίγο χρόνο για ν’ ακούσετε αυτά που λέγουν και να σκεφθήτε πάνω σ’ αυτά. Εξετάστε αν πρόκειται για ένα αληθινό άγγελμα από τον Λόγο του Θεού. (1 Θεσσ. 5:21) Κατόπιν δεχθήτε το ή απορρίψτε το όπως νομίζετε κατάλληλο. Αν δεν πιστεύετε εκείνο που λέγουν τώρα, ίσως οι περιστάσεις να σας κάμουν ν’ αλλάξετε άποψι όταν θα σας επισκεφθούν πάλι. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά συνεχίζουν να σας επισκέπτωνται στο σπίτι σας γιατί είναι υποχρεωμένοι απέναντι του Θεού να δώσουν στους ανθρώπους την προειδοποίησι όσον αφορά το τι πρόκειται να συμβή. Επιθυμούν να ελευθερώσουν τις ψυχές των, και έχουν εγκάρδια επιθυμία να βοηθήσουν όσο το δυνατόν περισσοτέρους ανθρώπους να κάμουν το ίδιο. Η ειλικρινής επιθυμία των είναι να επιζήσετε από το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων και ν’ απολαύσετε πραγματική ζωή στη γη κάτω από τη Μεσσιανική κυβέρνησι του Θεού.