Είναι η Τέλεια Υγεία σ’ ένα Τέλειον Περιβάλλον Δυνατή;
Η ΓΕΝΙΚΗ υγεία των ανθρώπων χειροτερεύει από μέρα σε μέρα. Ανησύχησε η κυβέρνησις των Ηνωμένων Πολιτειών πριν από λίγα χρόνια όταν διαπιστώθηκε ότι ένα μεγάλο ποσοστό νέων ήσαν σωματικώς ανίκανοι για στρατιωτική υπηρεσία. Μια έκθεσις που έγινε αργότερα από τον τότε πρόεδρο Τζων Φ. Κέννεντυ ανέφερε τα εξής σχετικά με το πρόγραμμά του περί σωματικής ικανότητος: «Το είκοσι τοις εκατό όλων των σχολείων της χώρας δεν έχουν τακτικό πρόγραμμα γυμναστικής, και το είκοσι τοις εκατό των παιδιών που φοιτούν στα σχολεία δεν μπορούν να περάσουν ένα μίνιμουμ εξετάσεως. Το ογδόντα τοις εκατό δεν μπορούν να περάσουν σε όλα τα σημεία μιας εκτεταμένης εξετάσεως. . . .Και μόλις αρχίσαμε να εργαζώμεθα στο απέραντο πρόβλημα της καταλληλότητος των εφήβων.»
Αυτή η κατάστασις που υπάρχει στο έθνος, που γενικά λέγεται ότι είναι ένα από τα πιο προηγμένα έθνη του κόσμου, δείχνει ότι η επιστημονικά προσανατολισμένη κοινωνία δεν φέρνει τους ανθρώπους πλησιέστερα προς την τέλεια υγεία. Στην πραγματικότητα, το περιβάλλον που είναι ουσιώδες για την υγεία μολύνεται ολοένα περισσότερο.
Εν τούτοις, υπάρχει μια βέβαιη και βάσιμη ελπίδα για τελεία υγεία σ’ ένα τέλειο περιβάλλον. Πώς μπορεί να γίνη αυτό;
Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Για ν’ αποκτήσωμε αληθινή υγεία, χρειάζεται κάτι περισσότερο από ιατρική περίθαλψι και καλό περιβάλλον. Όπως μπορεί να σας πη οποιοσδήποτε που έχει πάει σε γιατρό, οι ιατρικές υπηρεσίες, μολονότι κάποτε είναι εξυπηρετικές, δεν φέρνουν τέλεια υγεία. Ούτε και εκείνοι που κατοικούν στην ύπαιθρο, μακρυά από τη σοβαρή μόλυνσι των πόλεων, είναι απηλλαγμένοι από τη φθορά του γήρατος. Η ανθρωπότης σήμερα τρικλίζει κάτω από το κληρονομημένο φορτίο της αμαρτίας και αυτό είναι εκείνο που προκαλεί και τελικά καταλήγει στον θάνατο. Κανένας ατελής άνθρωπος δεν μπορεί να ελευθερωθή ή να ελευθερώση άλλον απ’ αυτήν την κατάστασι. (Ρωμ. 5:12· Ψαλμ. 49:7-9) Αλλά ο Θεός έχει προμηθεύσει τα μέσα με τα οποία είναι δυνατή μια τέτοια απαλλαγή. Το έκαμε αυτό μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού.
Ο Ιησούς, όταν ήταν στη γη, ετόνισε ότι εκείνοι που πιστεύουν σ’ αυτόν θα ελάμβαναν συγχώρησι των αμαρτιών των κι’ έτσι θα αποκαθίσταντο η υγεία των. Όταν λοιπόν είπε σ’ ένα παραλυτικό, «Συγκεχωρημέναι είναι εις σε αι αμαρτίαι σου,» ο άνθρωπος θεραπεύθηκε. (Μάρκ. 2:1-12) Ο Ιησούς επίσης έδειξε ότι όταν του δοθή η εξουσία της βασιλείας πάνω στο ανθρώπινο γένος, ο παράδεισος τον οποίον είχε απολαύσει η ανθρωπότης στην Εδέμ θ’ αποκαθίστατο. Ένας άνθρωπος που πέθαινε δίπλα στον Ιησού του είπε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου.» Αυτό έκαμε τον Ιησού ν’ απαντήση: «Αληθώς σοι λέγω σήμερον, θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν το παραδείσω.»—Λουκ. 23:42, 43.
«Παράδεισος» σημαίνει κήπος σαν πάρκο. Η παραδεισιακή κατοικία που είχε δώσει ο Θεός στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος χάθηκε λόγω παρακοής. (Γέν. 3:1-7, 17-24) Εκείνοι που θ’ αποκτήσουν ζωή στο τέλειο περιβάλλον του αποκαταστημένου παραδείσου πρέπει να δείξουν ότι δεν είναι σαν τον Αδάμ, αλλ’ ότι εκτελούν το θέλημα του Θεού, υπακούοντας σ’ αυτόν με την καρδιά τους.
ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ο Θεός προ πολλού έδειξε ότι ανεγνώριζε την αβοήθητη θέσι του ανθρώπου και ότι ενδιαφέρεται και θα θεραπεύση την κατάστασι. Στον προφήτη του Ιεζεκιήλ έδωσε μια όρασι στην οποία ο Ιεζεκιήλ είδε ένα «ποταμόν ύδατος της ζωής» που έρρεε από το αγιαστήριο του Ιεχωβά, από τα Άγια των Αγίων του ναού, όπου ο Ιεχωβά ήταν αντιπροσωπευτικά παρών. Αυτό το νερό ξεκίνησε σαν ένα ρεύμα, αλλά αυξήθηκε σε ισχυρό χείμαρρο καθώς έτρεχε προς ανατολάς προς τη χαράδρα που ελέγετο Αραμπά, και κυλούσε κατ’ ευθείαν προς την Αλμυρά θάλασσα, τη Νεκρά Θάλασσα. Τ’ αποτελέσματα που προέκυψαν προεικόνιζαν μια θαυμαστή και ευτυχή εκπλήρωσι, για την οποία κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να μη ενδιαφερθή. Ο Ιεζεκιήλ εκθέτει τα εξής για την όρασί του:
«Και είπε προς εμέ [ο άγγελος του Θεού], Είδες, υιέ ανθρώπου; Τότε με έφερε, και με επέστρεψεν εις το χείλος τον ποταμού. Και ότε επέστρεψα, ιδού κατά το χείλος του ποταμού δένδρα πολλά σφόδρα, εντεύθεν και εντεύθεν. Και είπε προς εμέ, Τα ύδατα ταύτα εξέρχονται προς την ανατολικήν γην, και καταβαίνουσιν εις την πεδινήν, και εισέρχονται εις την θάλασσαν· και όταν εκχυθώσιν εις την θάλασσαν, τα ύδατα αυτής θέλουσιν ιαθή. Και παν έμψυχον έρπον, εις όσα μέρη ήθελον επέλθει ούτοι οι ποταμοί, θέλει ζη· και θέλει είσθαι εκεί πλήθος ιχθύων πολύ σφόδρα, επειδή τα ύδατα ταύτα έρχονται εκεί· διότι θέλουσιν ιαθή· και θέλουσι ζει τα πάντα, όπου ο ποταμός έρχεται.»—Ιεζ. 47:6-9.
Εκεί, στο αλμυρό και νεκρό νερό αυτής της χαμηλότερης επιφανείας υδάτινου όγκου στη γη, ο Ιεζεκιήλ είδε να γίνεται ένα θαύμα. Η θάλασσα άρχισε να κατακλύζεται από ζωντανά ψάρια! Ο χείμαρρος είχε γλυκάνει τα νερά ώστε μπορούσαν να διατηρήσουν τη ζωή!
Στον Ιεζεκιήλ δόθηκε μια ζωντανή απόδειξις ότι η άλλοτε Νεκρά Θάλασσα τώρα ήταν γεμάτη από ζωή—ότι ο ποταμός που έρρεε από το ναό του Ιεχωβά ήταν πραγματικά ποταμός «ύδατος ζωής.» Ο άγγελος συνεχίζει την περιγραφή:
«Και οι αλιείς θέλουσιν ίστασθαι επ’ αυτήν από Εν-γαδδί έως Εν-εγλαΐμ· εκεί θέλουσιν εξαπλόνει τα δίκτυα· οι ιχθύες αυτών θέλουσιν είσθαι κατά τα είδη αυτών, ως οι ιχθύες της μεγάλης θαλάσσης, πολλοί σφόδρα.»—Ιεζ. 47:10.
Η όρασις πολύ προφανώς σχετίζεται με τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού. Γι’ αυτό οι αλιείς αυτής της προφητείας δεν είναι αλιείς ανθρώπων που είπε ο Χριστός ότι θα είναι οι μαθηταί του. (Ματθ. 4:19) Διότι στην υποσχεμένη «νέαν γην,» δεν θα υπάρξη αλίευσις ανθρώπων σαν τα ψάρια για να γίνουν μαθηταί του Ιησού.—2 Πέτρ. 3:13.
Η εμφάνισις λοιπόν αλιέων στην όρασι του Ιεζεκιήλ απλώς παριστάνει προφητικά ότι το ύδωρ της ζωής, οι θείες διατάξεις για ζωή μέσω της λυτρωτικής θυσίας του Χριστού και των ιερατικών υπηρεσιών, θα δώσουν πραγματική και ακμαία υγεία και ζωή στο ανθρώπινο γένος.
Σήμερα οι συνθήκες και οι περιστάσεις που επηρεάζουν το ανθρώπινο γένος είναι θανατηφόρες, σαν το περιβάλλον της Νεκράς Θαλάσσης. Αυτό αληθεύει όχι μόνο για το σύγχρονο μολυσμένο φυσικό περιβάλλον, το οποίο ο άνθρωπος προοδευτικά το κάνει χειρότερο. (Αποκάλ. 11:18) Το σπουδαιότερο είναι ότι περιλαμβάνει και την ατέλεια, τα κληρονομημένα αποτελέσματα της αμαρτίας του προπάτορός μας Αδάμ, που φέρνουν τον θάνατο.
Υπάρχει, όμως, και άλλος ένας παράγων που κάνει την τελεία υγεία σ’ ένα επίγειο παράδεισο αδύνατη κάτω από τις παρούσες περιστάσεις. Αυτό το γεγονός εκφράζεται στη δήλωσι του αποστόλου Ιωάννου, «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρό κείται.» (1 Ιωάν. 5:19· 2 Κορ. 4:4) Σατανάς ο Διάβολος αοράτως κυβερνά την πλειονότητα της ανθρωπότητος, και αποτελεί την κυρία πηγή των δεινών του ανθρώπου. Αυτό ειδικά συμβαίνει τώρα σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους.—Αποκάλ. 12:3, 4, 7-13.
Συνεπώς το προειπωμένο ‘ζωοπάροχο ύδωρ’ δεν θα ρεύση για ν’ αποκαταστήση τελεία υγεία στην ανθρωπότητα παρά μόνον όταν ο ισχυρός αρχάγγελος του Θεού, Ιησούς Χριστός, απομακρύνη τον Σατανά και τους δαίμονάς του ρίχνοντάς τους μέσα στην άβυσσο για να μη διαταράσσουν τη γη. Τότε εκείνοι που θα επιζήσουν από την καταστροφή αυτού του κόσμου θα είναι οι πρώτοι που θα πιουν δωρεάν το ύδωρ της ζωής. Αλλά δεν θα είναι οι μόνοι. Ο όγκος του ποταμού θα παρέχη αρκετό ύδωρ ζωής για όλο το αναστημένο ανθρώπινο γένος.—Αποκάλ. 20:1-3.
ΜΕΡΙΚΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΘΕΡΑΠΕΥΘΟΥΝ
Τα ψάρια, που εικονίζονται ότι αλιεύονται στα ύδατα της Αλμυράς Θαλάσσης που θαυματουργικά έγιναν γλυκά, ήσαν «καθαρά» ψάρια, βρώσιμα σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο, όχι ακάθαρτα θαλάσσια ζώα. Ομοίως εκείνοι που θα θεραπευθούν από τα ζωοπάροχα ύδατα θα είναι εκείνοι που ακολουθούν με πίστι και υπακοή την αγνή λατρεία. Αλλά τι θα γίνη αν ένας είναι στασιαστικός και απειθής στους νόμους και τις διατάξεις εκείνου του συστήματος πραγμάτων υπό τη διακυβέρνησι του Μεσσιανικού ‘νέου ουρανού’;—Αποκάλ. 21:1.
Σε απάντησι, η όρασις του Ιεζεκιήλ ομιλεί για μερικές περιοχές όπου δεν έχουν φθάσει τα θεραπευτικά ύδατα: «Οι ελώδεις όμως τόποι αυτής και οι βαλτώδεις αυτής δεν θέλουσιν ιαθή· θέλουσιν είσθαι διωρισμένοι διά άλας.» (Ιεζ. 47:11) Με μεταφορική έννοια, αυτό δείχνει ότι όποιος θεληματικά αρνηθή το θεραπευτικό «ύδωρ» του Ιεχωβά, δεν θα λάβη αιώνιο ζωή. Είναι γραμμένο γι’ αυτούς που θ’ αναστηθούν υπό την Μεσσιανική Βασιλεία του Ιεχωβά: «Ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίο της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός.» Αυτοί οι άπιστοι και απειθείς θα απομακρυνθούν από τη δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία εκείνων που λαμβάνουν το «ύδωρ» της ζωής.—Αποκάλ. 20:14, 15.
ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Ο Ιεχωβά εξεδήλωσε τον σκοπό του να έχουν οι τέλειοι άνθρωποι ένα τέλειο παραδεισιακό περιβάλλον όταν έβαλε τον τέλειο Αδάμ και την Εύα στον κήπο της Εδέμ. Όταν αυτοί εστασίασαν εξεδιώχθησαν απ’ εκεί, διότι η παραμονή μέσα στον κήπο θ’ αποτελούσε προνόμιο μόνον τελείων και δικαίων ανθρώπων.—Γεν. 3:24.
Αντιστοίχως, η όρασις του Ιεζεκιήλ δεν παραλείπει αυτή τη μορφή του περιβάλλοντος που είναι σπουδαία για τέλεια ευτυχία. Ο άγγελος συνεχίζοντας είπε:
«Πλησίον δε του ποταμού επί του χείλους αυτού, εντεύθεν και εντεύθεν, θέλουσιν αυξάνεσθαι δένδρα παντός είδους διά τροφήν, των οποίων τα φύλλα δεν θέλουσι μαραίνεσθαι, και ο καρπός αυτών δεν θέλει εκλείψει· νέος καρπός θέλει γεννάσθαι καθ’ έκαστον μήνα, διότι τα ύδατα αυτού εξέρχονται από του αγιαστηρίου· και ο καρπός αυτών θέλει είσθαι διά τροφήν, και το φύλλον αυτών διά ιατρείαν.»—Ιεζ. 47:12.
Ο Ιεχωβά μάς εγγυάται για τη βεβαιότητα μιας παραδεισιακής κατοικίας παρέχοντας μαρτυρία διά στόματος δύο μαρτύρων. (2 Κορ. 13:1) Πώς; Εξακόσια χρόνια και πλέον μετά την προφητεία του Ιεζεκιήλ, ο Χριστός έστειλε τον άγγελό του στον απόστολο Ιωάννη με μια επιβεβαιωτική όρασι, αποδεικνύοντας ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός που δεν αλλοιώνεται και του οποίου οι σκοποί είναι βέβαιο ότι θα εκπληρωθούν. Ο Ιωάννης αναφέρει στο όραμά του για την ουράνια «Νέα Ιερουσαλήμ»:
«Και η πλατεία της πόλεως, χρυσίον καθαρόν, ως ύαλος διαφανής. Και με έδειξε καθαρόν ποταμόν ύδατος της ζωής, λαμπρόν ως κρύσταλλον, εξερχόμενον εκ του θρόνου του Θεού και του Αρνίου. Εν τω μέσω της πλατείας αυτής, και του ποταμού εντεύθεν και εντεύθεν, ήτο το δένδρον της ζωής, φέρον καρπούς δώδεκα, καθ’ έκαστον μήνα κάμνον τον καρπόν αυτού· και τα φύλλα του δένδρου είναι εις θεραπείαν των εθνών.»—Αποκάλ. 21:21· 22:1, 2.
Η όρασις του Ιωάννου καθώρισε την εκπλήρωσι της οράσεως στον καιρό που βασιλεύει ο Ιεχωβά μέσω της βασιλείας του Μεσσίου του, του «Αρνίου.» Οι οράσεις του Ιωάννου και του Ιεζεκιήλ πιστοποιούν τα ενθαρρυντικά αγαθά νέα ότι ο ποταμός του ζωοπαρόχου ύδατος θα συνοδεύεται από την ανάπτυξι των φυτών για ωραιότητα και καλή τροφή όπως συνέβαινε στον αρχικό κήπο της Εδέμ. Θα υπάρχη ένας συνεχής ανεφοδιασμός αφθόνων προμηθειών για τη συντήρησι της ζωής που δεν θα καταστρέφονται από την ξηρασία, τις ασθένειες ή τα έντομα, για να τις απολαμβάνη η ανθρωπότης σαν να παρέχωνται μέσω καρποφόρων δένδρων που παράγουν νωπούς καρπούς «έκαστον μήνα.»
Τα «φύλλα» αυτών των δένδρων θα είναι «εις θεραπείαν των εθνών.» Αυτό μας διαβεβαιώνει ότι θα υπάρχη τέλεια υγεία συνεχώς για την ευπειθή ανθρωπότητα.
Όλες οι συνθήκες θα υπάρχουν τότε για τέλεια υγεία με ευτυχία. Οι άνθρωποι θα μπορούν πλήρως να εκτιμούν τη ζωή και το υγιεινό και καθαρό περιβάλλον θα συμπληρώνη την ευτυχία των. Δεν θα υπάρχη φόβος μήπως στερέψουν τα ύδατα, διότι η Πηγή των είναι ανεξάντλητη. Τι ενεργητικότητα για εργασία θα έχουν όσοι πίνουν απ’ αυτό στο να περιποιούνται τον παράδεισο, όπως είχαν εντολή να κάνουν ο Αδάμ και η Εύα αλλά απέτυχαν!
Ο Ιεχωβά, ευλογώντας τον λαό του, θα πραγματοποιήση και μια ισορροπημένη οικολογία, ακριβώς όπως είχε κάμει και στον παράδεισο της Εδέμ. Όπως είχε κάμει μια ‘διαθήκη εν σχέσει με τα θηρία του αγρού’ για όφελος και ασφάλεια του αρχαίου αφιερωμένου λαού του Ισραήλ, πολύ πιο διαρκής θα είναι η προστασία του, κάτω από τη διακυβέρνησι της Βασιλείας, απ’ όλους τους κινδύνους της ζωής και της υγείας.—Ωσηέ 2:18.
Μια γνώσις της παρ’ αξίαν αγαθότητος του Ιεχωβά μέσω του Χριστού πρέπει να υποκινή όλους εκείνους που την διακρίνουν να τον αινούν. Αυτός ο αίνος γίνεται πολύ αποτελεσματικά με το να συμμορφώνωμε τη ζωή μας με τις απαιτήσεις που εκτίθενται στον Λόγο του, την Αγία Γραφή, και με το να διακηρύττωμε αυτή τη θαυμάσια ελπίδα στους άλλους. (Αποκάλ. 22:17· Ρωμ. 10:10) Τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο από του ν’ ακούσωμε τα παρακάτω λόγια σε μια κατάστασι τελείας υγείας και σ’ ένα ωραίο ειρηνικό περιβάλλον χωρίς εγκλήματα και μολύνσεις:
«Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών. Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.»—Αποκάλ. 21:3, 4.