Θα Επιτρέψη ο Θεός τους Μολύνοντας τη Γη να την Καταστρέψουν;
«ΩΣ ΤΟ 1984 Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΝΕΚΡΩΘΗ» έλεγε μια επικεφαλίδα στο Μέντικαλ Νιούς-Τρίμπιουν του Λονδίνου στο τεύχος της 27 Μαρτίου 1970. Ανησυχητικό, αλλά όχι περισσότερο από όμοιες δηλώσεις σε εκατοντάδες άρθρα που έχουν δημοσιευθή τα τελευταία δέκα χρόνια. Ασφαλώς οι άνθρωποι έχουν επανειλημμένως προειδοποιηθή για το σοβαρό κίνδυνο που αντιμετωπίζουν από τη μόλυνσι της γης, του νερού και του αέρος σε κάθε τμήμα της πολιτισμένης γης.
Οι επιστήμονες έχουν αφυπνισθή, καθώς επίσης οι νομοθέται και οι πολιτικοί. Αλλά στην προσπάθειά τους ν’ ανατρέψουν αυτή την καταστρεπτική τάσι, αυτοί οι άνθρωποι συναντούν ένα πραγματικό οδόφραγμα—την ιδιοτέλεια. Οι άνθρωποι γενικά δείχνουν προθυμία να συνεργασθούν στην καταπολέμησι της μολύνσεως—εφόσον αυτό δεν πρόκειται να παρενοχλήση τον τρόπο της ζωής των καθώς και τον τρόπο που εξασφαλίζουν τα βιοποριστικά μέσα των. Και το βιομηχανικό και εμπορικό σύστημα αυτού του κόσμου δεν γνωρίζει πώς να λύση το πρόβλημα χωρίς να επηρεάση σοβαρά την οικονομία και να εμποδίση την «πρόοδο.»
Ποιο σοβαρή από την κατά γράμμα μόλυνσι είναι η ηθική διαφθορά και η μόλυνσις της γης από την αιματοχυσία των πολέμων, ιδιαίτερα στις χώρες των εθνών που ονομάζονται «Χριστιανικά.» (Αριθμ. 35:33) Και τα όργανα του νόμου σ’ αυτά τα έθνη αναγκάζονται να παραδεχθούν ότι μάχονται μια χαμένη μάχη εναντίον του εγκλήματος και της διαφθοράς.
Είναι το πρόβλημα ανεπίδεκτο λύσεως; Έτσι φαίνεται, καθώς οι συνθήκες χειροτερεύουν σταθερά. Αλλά τι θα πούμε για τον Δημιουργό αυτής της γης; Είναι άραγε αδιάφορος στο ότι αυτή γίνεται ένας έρημος σωρός σκουπιδιών και μια ζούγκλα εγκλήματος αντί να είναι ο παραδεισιακός κήπος όπως είχε διατάξει το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος να τον αναπτύξουν; Δεν ενδιαφέρεται άραγε για τις χιλιάδες που πεθαίνουν κάθε χρόνο τόσο από την κατά γράμμα όσο και από την ηθική μόλυνσι, ή για τον κίνδυνο της εξαφανίσεως που κρέμεται πάνω από την ανθρώπινη φυλή;
Μπορούμε να είμεθα, πράγματι, βέβαιοι ότι ο Δημιουργός δεν χαίρεται μ’ αυτά που βλέπει. Η γη είναι δημιούργημά του και προωριζόταν να φέρη τιμή σ’ αυτόν. Όταν έκαμε έναρξι της ανθρώπινης φυλής, έδωσε σ’ αυτούς ένα τέλειο ξεκίνημα. Τώρα, ύστερ’ από 6.000 χρόνια αγνοίας των νόμων του Θεού, ο άνθρωπος έχει σχεδόν επιτύχει να κάμη αυτή τη γη αδύνατον να κατοικηθή αντί να είναι ένας χαρούμενος τόπος όπως ο Θεός είχε σκοπό να είναι. Ασφαλώς αυτό δεν κάνει τον Δημιουργό ευτυχισμένο. Θα κάμη κάτι γι’ αυτό; Αν ναι, τι; Θα καταστρέψη ολόκληρο αυτόν τον πλανήτη, μαζί μ’ αυτούς που ζουν επάνω σ’ αυτόν;
Είναι ακατανόητο να πιστέψωμε ότι ο Παντοκράτωρ Θεός θα έκανε ένα τέτοιο πράγμα. Αυτό θα εσήμαινε σπατάλη της δημιουργικής δραστηριότητός του, και θα ήταν ένα σημείον ήττης. Αλλά, σ’ αυτόν τον κρίσιμο καιρό, μπορούμε να γνωρίζωμε τι σκοπεύει να κάμη και μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι θα το κάμη; Ναι. Μπορούμε να γνωρίζωμε όχι μόνο απ’ αυτά που έχει υποσχεθή, αλλά, επί πλέον, και από το υπόμνημα των όσων έχει πραγματικά κάμει. Ας εξετάσωμε μια μικρής κλίμακος περιγραφή που έχει καταγραφή και διαφυλαχθή για την πίστι και την διαβεβαίωσί μας σήμερα.—Ρωμ. 15:4· 1 Κορ. 10:11.
Συνέβη τον έβδομο αιώνα π.Χ. Είχαν περάσει 850 και πλέον χρόνια αφότου ο Θεός είχε φέρει τον Ισραήλ στη Γη της Επαγγελίας, διώχνοντας από εκεί τους Χαναναίους κατοίκους εξαιτίας της διαφθοράς των. Τώρα οι απόγονοι εκείνης της πιστής γενεάς που είχε εισέλθει στη γη είχαν διαφθαρή από ηθικής απόψεως, και μόλυναν τη γη με το να υιοθετούν ειδωλολατρία και να χύνουν άδικα αθώο αίμα. Ακόμη και αυτή η γη είχε υποστή φθορά.
Ο προφήτης Ιεζεκιήλ ήταν στη Βαβυλώνα. Αλλ’ είχε χρησιμοποιηθή για να εκφράση τη δυσαρέσκεια του Θεού για τη διαφθορά του Ισραήλ και να πη τι επρόκειτο να κάμη ο Θεός σχετικά μ’ αυτό. Για να το κάμη αυτό απευθύνθηκε όχι στο λαό, αλλά στα «όρη του Ισραήλ,» που ήσαν εκατοντάδες μίλια δυτικά και νοτίως του τόπου όπου βρισκόταν ο Ιεζεκιήλ. Ο Ιεχωβά έδωσε σ’ αυτόν τις εξής οδηγίες:
«Υιέ ανθρώπου στήριξον το πρόσωπόν σου προς τα όρη του Ισραήλ, και προφήτευσον εναντίον αυτών, και είπε, Όρη του Ισραήλ, ακούσατε τον λόγον Ιεχωβά του Θεού· Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός προς τα όρη και προς τα βουνά, προς τους ρύακας, και προς τας κοιλάδας·
»Ιδού, εγώ, εγώ θέλω φέρει εφ’ υμάς ρομφαίαν και θέλω καταστρέψει τους υψηλούς τόπους σας. Και τα θυσιαστήριά σας θέλουσιν αφανισθή, και τα είδωλά σας θέλουσι συντριφθή· και τους τετραυματισμένους σας θέλω καταβάλει έμπροσθέν των ξοάνων σας. Και θέλω στρώσει τα πτώματα των υιών Ισραήλ έμπροσθέν των ξοάνων αυτών· και θέλω διασκορπίσει τα οστά σας κύκλω των θυσιαστηρίων σας. Κατά πάσαν κατοίκησίν σας αι πόλεις θέλουσιν ερημωθή, και οι υψηλοί τόποι θέλουσιν αφανισθή, ώστε τα θυσιαστήριά σας να ερημωθώσι και να αφανισθώσι, και τα ξόανά σας να συντριφθώσι και να εκλείψωσι, και τα είδωλά σας να πέσωσι κατακεκομμένα, και τα έργα σας να εξαλειφθώσι. Και οι τετραυματισμένοι θέλουσι πέσει εν μέσω υμών, και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά.»—Ιεζ. 6:1-7, ΜΝΚ.
Οι «υψηλοί τόποι» ήσαν τόποι ασκήσεως παγανιστικής λατρείας. Με τα θυσιαστήρια, τα θυμιατήρια και τα ξόανά των οι άπιστοι Ισραηλίται είχαν μολύνει τα όρη, τους λόφους, τις κοιλάδες και τις όχθες των ρυάκων που αποτελούσαν θεόδοτη ιδιοκτησία τους. Σκοπός του Ιεχωβά Θεού ήταν να είναι εκείνη η ωραία γη αγιασμένη ως τόπος της καθαρής λατρείας του, αλλά ύστερ’ από 860 χρόνια κατοχής αυτή είχε βεβηλωθή. Με το ν’ απομακρυνθούν από την καθαρή λατρεία του Θεού και από το ν’ ακολουθούν τους νόμους του, επήλθε ηθική διαφθορά. Η αιματοχυσία εμόλυνε τη γη.
Στην πραγματικότητα, η μολυσμένη κατάστασίς τους όλη ήταν αποτέλεσμα της κακής στάσεώς των απέναντι στον Ιεχωβά. Έτσι ο μόνος τρόπος για να καθαρίση η γη ήταν να ληφθούν δραστικά μέτρα εναντίον εκείνων που την εμόλυναν, ώστε εκείνα τα όρη, οι ρύακες και οι κοιλάδες να καθαρισθούν και η γη στην πραγματικότητα, ‘να γνωρίση ότι ο Θεός είναι ο Ιεχωβά.’
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΝΕΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΒΕΒΗΛΩΣΙ
Η σωματική πορνεία είναι κάτι ακάθαρτο και φέρνει κάθε είδους συμφορές και ασθένειες επάνω σ’ εκείνους που την ασκούν, αλλά η πνευματική πορνεία είναι χειρότερη. Φέρνει κάθε είδους διαφθορά και θλίψι, και μια τελική κρίσι από τον αληθινό Θεό. Η πνευματική πορνεία ήταν το κατ’ εξοχήν αμάρτημα του Ισραήλ. Πώς συνέβη αυτό; επειδή ήταν άπιστος στην ‘γαμήλιο σχέσι του’ με τον Ιεχωβά Θεό. Ο Θεός είχε γίνει ένας ουράνιος «σύζυγός» σ’ εκείνο το έθνος λόγω της διαθήκης του νόμου και είχε συνάψει μέσω του προφήτου Μωυσέως το 1513 π.Χ.—Ιερεμ. 31:31, 32.
Αλλ’ ο Ισραήλ δεν είχε εκτίμησι εκείνης της σχέσεως. Η διαθήκη του νόμου καθώριζε τον θάνατο ως ποινή της μοιχείας. Ετιμωρείτο επίσης και η πνευματική ανηθικότης, η οποία είναι ένα χειρότερο αμάρτημα; Ναι. Ο Ιεχωβά περιέγραψε στον Ιεζεκιήλ την τιμωρία που θα υφίστατο ο άπιστος Ισραήλ:
«Θέλω όμως [όταν ο Θεός θ’ ανελάμβανε δραστική ενέργεια] αφήσει υπόλοιπον, διά να έχητε τινάς εκφυγόντας την μάχαιραν μεταξύ των εθνών, όταν διασκορπισθήτε εις τους τύπους. Και όσοι από σας εκφύγωσι, θέλουσι με ενθυμείσθαι μεταξύ των εθνών, όπου θέλουσι φερθή αιχμάλωτοι, όταν φέρω εις συντριβήν την πορνικήν αυτών καρδίαν ήτις εξέκλινεν απ’ εμού, και τους οφθαλμούς αυτών τους εκπορνεύοντας κατόπιν των ξοάνων αυτών· και θέλουσιν αποστρέφεσθαι εαυτούς δι’ όσας κακίας έπραξαν εν πάσι τοις βδελύγμασιν αυτών. Και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ ο Ιεχωβά δεν ελάλησα ματαίως, ότι ήθελον κάμει εις αυτούς τα κακά ταύτα.»—Ιεζ. 6:8-10, ΜΝΚ.
Εκείνοι οι οποίοι διέφυγαν την εκτελεστική μάχαιρα στη γη του Ιούδα ήσαν μόνο ένα υπόλοιπο από τους πόρνους. Οι περισσότεροι από τον πληθυσμό της Ιερουσαλήμ πέθαναν από πείνα, επιδημία και μάχαιρα. Οι υπόλοιποι ωδηγήθηκαν σε δουλική αιχμαλωσία μακρυά από εκείνα τα όρη και τις κοιλάδες που είχαν μολύνει. Οι ψευδείς θεοί των δεν μπορούσαν να τους σώσουν από την κρίσι του Ιεχωβά. Μέσω σκληρής πείρας στις μακρυνές χώρες των κατακτητών τους έμαθαν ότι δεν είχε λαλήσει σ’ αυτούς ματαίως όταν επανειλημμένως τους προειδοπιούσε για τις καταστρεπτικές συνέπειες που θα είχε η εγκατάλειψις της λατρείας του.
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, ΠΟΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΜΟΛΥΝΕΙ ΤΗ ΓΗ
Ο Ιεχωβά δεν έχει ποτέ αναγνωρίσει ότι ο Χριστιανικός κόσμος ανήκει σ’ αυτόν, αλλ’ αυτός προβάλλει αυτόν τον ισχυρισμό. (Παράβαλε Ματθαίος 7:22, 23.) Διαφημίζεται ως ο αντιπρόσωπος του Θεού της Γραφής και ως ο θεματοφύλαξ της Γραφής. Ομολογεί ότι βρίσκεται, όπως ομολογούσε και ο Ισραήλ, σε σχέσι μια συζύγου με τον Θεόν, και ομολογεί ότι βρίσκεται σε σχέσι διαθήκης μ’ Αυτόν, μέσω της καινής διαθήκης με τον Χριστό ως Μεσίτη της.
Αλλ’ ο Χριστιανικός κόσμος έκαμε πνευματική πορνεία με το να συνάψη συμμαχίες με τα πολιτικά, στρατιωτικά και εμπορικά στοιχεία αυτού του κόσμου, και έκαμε μέσα στα όριά του πράγματα χειρότερα απ’ εκείνα που είχε κάμει ο αρχαίος Ισραήλ. Εμόλυνε τα όρη, τους λόφους, τις κοιλάδες και τους ρύακες με την υιοθέτησι εκ μέρους του ειδωλολατρικών θρησκευτικών πράξεων καθώς και αντικειμένων θρησκευτικής λατρείας.
Πράγματι, ποιος μπορεί να κάμη διάκρισι ανάμεσα στα κίνητρα και τις πράξεις των λεγομένων Χριστιανικών εθνών και των ειδωλολατρικών εθνών; Στην πραγματικότητα, ο Χριστιανικός κόσμος, μολονότι είναι πιθανόν να είναι πλουσιώτερος από υλική άποψι από τα περισσότερα ειδωλολατρικά έθνη, έχει προβλήματα, ηθικά και άλλα, μεγαλύτερα σε αριθμό και περιπλοκή από τους ειδωλολάτρας.
Ο Χριστιανικός κόσμος, επομένως, κακώς κατέχει οποιαδήποτε θέσι ως Χριστιανικός. Ωστόσο, όμως, ο Θεός τον θεωρεί υπόλογον με τον ισχυρισμό του, κα θα τον τιμωρήση σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίον τόσο αηδιαστικά έχει παραβή αυτόν τον ισχυρισμό. Πρέπει ν’ απομακρυνθή απ’ αυτή τη στάσι και το όνομα που ομολογεί ότι κατέχει. Όταν ο Ιεχωβά θα τον αποστερήση απ’ αυτό το όνομα με την καταστροφή του, όσοι από τους προσκολλημένους σ’ αυτόν διαφύγουν την εκτέλεσι μαζί με την καταστροφή του δεν θα έχουν καμμιά προοπτική μελλοντικής ελευθέρας ζωής. Θα παραληφθούν και θα οδηγηθούν κάτω από έλεγχο των κοσμικών στοιχείων αυτού του κόσμου, όπως ακριβώς ο Ισραήλ είχε φερθή σ’ αιχμαλωσία και σε έλεγχο από τους μιλιταριστάς Βαβυλωνίους.
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΤΟΣ Σ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΜΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
Ο Χριστιανικός κόσμος οφείλει να μάθη, όπως έμαθε και ο αρχαίος Ισραήλ, ότι ο Θεός τηρεί τη διαθήκη του. Πρέπει να γνωρίση ότι αυτός είναι ο Ιεχωβά. Ο Ισραήλ δεν μπορούσε να θεωρή τη διαθήκη του με τον Ιεχωβά ως ένα απλό τεμάχιον χάρτου. Μια διαθήκη με τον Θεό δεν μπορεί να τη σχίση ή να την ακυρώση το άπιστο μέρος της διαθήκης όποτε θέλει! Ο Θεός είναι πιστός, και αμείβει και ευλογεί εκείνους που τηρούν τη διαθήκη. (Εβρ. 11:6) Αλλά είναι εξίσου πιστός στο να επιβάλη τιμωρία στους παραβάτας της διαθήκης σύμφωνα με τις ποινές που αναφέρονται στη διαθήκη. (Δευτ. 7:9, 10) διαφορετικά θα ήταν αναξιόπιστος. Ο Ιεχωβά ετόνισε αυτό το γεγονός όταν συνεχίζοντας είπε στον προφήτη του Ιεζεκιήλ:
«Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Κρότησον με την χείρα σου, και κτύπησον με τον πόδα σου, και ειπέ, Ουαί διά πάντα τα κακά βδελύγματα του οίκου Ισραήλ, διότι θέλουσι πέσει υπό μαχαίρας, υπό πείνης, και υπό λοιμού. Ο μακράν θέλει αποθάνει υπό λοιμού· και ο πλησίον θέλει πέσει υπό μαχαίρας· ο δε εναπολειφθείς και ο πολιορκούμενος θέλει αποθάνει υπό πείνης· ούτω θέλω συντελέσει την οργήν μου επ’ αυτούς. Και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, όταν οι τραυματίαι αυτών κήνται μεταξύ των ξοάνων αυτών κύκλω των θυσιαστηρίων αυτών, επί πάντα υψηλόν λόφον, επί πάσας τας κορυφάς των ορέων, και υποκάτω παντός δένδρου πρασίνου, και υποκάτω πάσης δασυφύλλου δρυός, του τόπου όπου προσέφερον οσμήν ευωδίας εις πάντα τα ξόανα αυτών. Και θέλω εκτείνει την χείρα μου επ’ αυτούς, και καταστήσει έρημον την γην, ερημοτέραν μάλιστα παρά την έρημον Διβλαθά, εις πάσας αυτών τας κατοικήσεις· και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά.»—Ιεζ. 6:11-14, ΜΝΚ.
Μ’ αυτή την πείρα οι στασιαστικοί θα διεπίστωναν ότι αυτός θέτει πράγματι σκοπούς με τη διαθήκη του και την τηρεί εφαρμόζοντας όλους τους όρους της. Δεν θα άφηνε καμμιά αμφιβολία ότι αυτός, ήταν ο Ιεχωβά, εκείνος ο οποίος ανελάμβανε δράσι.
Όταν ο κατακτητής του Ισραήλ, ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ, ωδήγησε το υπόλοιπο εκείνων που επέζησαν από την Ιερουσαλήμ και τον Ιούδα μακρυά στη Βαβυλώνα ως αιχμαλώτους, τι ερήμωσι είχαν αφήσει πίσω! Χειρότερη από «την έρημον Διβλαθά,» είπε ο Ιεχωβά, προφανώς αναφερόμενος στην αμμώδη και αδιάβατη πεδιάδα της Συριακής ερήμου η οποία βρίσκεται νοτίως και νοτιοανατολικώς της Ριβλά. (Βλέπε Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφρασι.) Επί εβδομήντα χρόνια η γη δεν επρόκειτο να κατοικηθή από άνθρωπο ή κατοικίδιο ζώο, ωσότου ο Θεός θα την θεωρούσε καθαρισμένη και αναπαυμένη από τη μόλυνσί της.—Ιερ. 25:11, 12· 2 Χρον. 36:21.
ΜΙΑ ΚΑΘΑΡΙΣΜΕΝΗ ΓΗ
Συνεπώς, στην εποχή μας, ο Δημιουργός Θεός θα δείξη το ενδιαφέρον του για τη δημιουργία του με το να καταστρέψη όλους εκείνους οι οποίοι συντελούν στη μόλυνσι για την καταστροφή της, τόσο εντός όσο και εκτός του Χριστιανικού κόσμου. Στη σημερινή εποχή που η πλήρης ερήμωσις φαίνεται αναπόφευκτη, ο προσδιωρισμένος καιρός του Ιεχωβά για να «διαφθείρη τους διαφθείροντας την γην» είναι πολύ κοντά. (Αποκάλ. 11:18) Με την απομάκρυνσι εκείνων που την μολύνουν, θα είναι ανοιχτός ο δρόμος για την ανοικοδόμησι με τον τρόπο που σχεδιάζει και κατευθύνει ο δημιουργός.
Αλλά θα υπάρχουν άνθρωποι που θα επιζήσουν για ν’ απολαμβάνουν την καθαρισμένη και καλωπισμένη γη; Ναι, διότι στην καταστροφή της αρχαίας Ιερουσαλήμ υπήρχαν εκείνοι που τηρούσαν πιστά τη διαθήκη τους με τον Θεό. Αυτοί είχαν διαφυλαχθή από θάνατο όταν έπεσε η πόλις. Στην εξορία μπόρεσαν ν’ αναθρέψουν παιδιά, μερικά από τα οποία επέστρεψαν το 537 π.Χ. για ν’ αποκαταστήσουν την αληθινή λατρεία. Αυτά βρήκαν ειρήνη και απαλλαγή από μόλυνσι στην προηγουμένως διεφθαρμένη γη.
Ομοίως στον Χριστιανικό κόσμο, και σε μερικά από τα άλλα έθνη, υπάρχουν άτομα τα οποία θλίβονται από τη μόλυνσι, ιδιαίτερα την ηθική και πνευματική, που βλέπουν γύρω τους. Τι μπορούν να κάμουν αυτοί; Το εξής: Ν’ απομακρυνθούν γρήγορα από κάθε ηθική και πνευματική ακαθαρσία, να μάθουν τους νόμους του Θεού κα να σέβωνται τη δημιουργία του. Να βρουν τον κατάλληλο τρόπο να τον πλησιάσουν καθώς επίσης και το τι απαιτεί η πιστότης σ’ Αυτόν. Αυτό μπορεί να επιτευχθή μόνο με την απόκτησι πραγματικής κατανοήσεως του Λόγου του Ιεχωβά, της Αγίας Γραφής.
Τότε, μολονότι η υγεία ενός ανθρώπου μπορεί να επηρεασθή δυσμενώς από την παρούσα μόλυνσι στον αέρα, στο νερό και στην ξηρά, πνευματικώς μπορεί να παραμείνη καθαρός και μπορεί ν’ αποκτήση την εύνοια και την προστασία του Θεού όταν Αυτός θα καταστρέψη εκείνους που μολύνουν τη γη. Και τι ωραία προοπτική το ν’ αποβλέπωμε στον καιρό που θ’ αναπνέωμε καθαρό αέρα, θα πίνωμε καθαρό νερό, θα τρώμε καθαρή τροφή και θ’ απολαμβάνωμε μια καθαρή ζωή όταν η γη θα φερθή στην κατάστασι στην οποία την προώριζε αρχικά ο Δημιουργός!—Αποκάλ. 7:15-17· 21:1-4.