Μέρος 36—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου Επί της Γης»

Η μακρά διαμάχη, διαρκείας χιλιάδων ετών, μεταξύ του βασιλέως του βορρά και του βασιλέως του νότου, όπως προελέχθη στην προφητεία του Δανιήλ, κεφάλαιον ενδέκατον, επρόκειτο να τερματισθή αφού ο Μιχαήλ, ο ουράνιος άρχων, που έστεκε υπέρ του λαού του Δανιήλ, ηγέρθη σε Βασιλική εξουσία. Εφόσον ο Άρχων Μιχαήλ είναι ο ίδιος με τον ήδη δοξασμένον Κύριον Ιησούν Χριστόν, η έγερσις του Μιχαήλ στην ουράνια Βασιλεία του έλαβε χώραν στο τέλος των «καιρών των εθνών,» στο έτος 1914 μ.Χ. Μετά το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου στη γη, που εσήμανε την έναρξι της ουρανίας βασιλείας του, ήγειρε το υπόλοιπο των πιστών ακολούθων του από τον όμοιο με θάνατο ύπνο των της αδρανείας και τους έκαμε να διαφωτίσουν τους λαούς όλων των εθνών, κηρύττοντας τ’ αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας. Κάτω από τη διαφωτιστική επιρροή του αγίου πνεύματος του Θεού, οι αφυπνισμένοι αυτοί Χριστιανοί περιέτρεχαν τις σελίδες του λόγου του Θεού, αυτός δε τους ευλόγησε με μια συνεχώς επεκτεινόμενη αύξησι πνευματικής γνώσεως. Στην προσταγή Του μέσω του Μιχαήλ, ηγέρθησαν κι άρχισαν να εκχύνουν το φως της αποκεκαλυμμένης αληθείας του Θεού, λάμποντας έτσι σαν τον ήλιο με ένδοξη λαμπρότητα, για να στρέψουν έναν πολύν όχλον «άλλων προβάτων» στη δικαιοσύνη.

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΙ «ΚΑΙΡΟΙ» ΚΑΙ «ΗΜΕΡΑΙ»

 9. Πού ήταν ο Δανιήλ όταν είχε αυτή την όρασι, και ποια ερώτησι άκουσε να τίθεται;

⁹ Όταν ο Δανιήλ έλαβε την τελική όρασι στο τρίτο έτος του Κύρου βασιλέως της Περσίας, ήταν στην όχθη του Μεσοποταμιακού ποταμού Τίγρητος, που εκαλείτο στους αρχαίους χρόνους Χιδδεκέλ. (Δαν. 10:4) Μετά την όρασι έλαβε μετρήσεις χρόνου, που είναι μεγάλου ενδιαφέροντος για μας, οι οποίοι εκζητούμε ευτυχία στη διάρκεια του «εσχάτου καιρού» του κόσμου αυτού. Λέγει: «Και εγώ ο Δανιήλ εθεώρησα, και ιδού, ίσταντο δύο άλλοι, είς εντεύθεν επί του χείλους του ποταμού, και είς εκείθεν επί του χείλους του ποταμού. Και είπεν ο είς προς τον άνδρα τον ενδεδυμένον λινά, όστις ήτο επάνωθεν των υδάτων του ποταμού, Έως πότε θέλει είσθαι το τέλος των θαυμασίων τούτων;» (Δαν. 12:5, 6) Ο άγγελος που ενεφανίσθη ως άνθρωπος ενδεδυμένος λινά και ήταν θαυματουργικά επάνω από τα ύδατα του Ποταμού Τίγρητος ήταν ο σύντροφος του Μιχαήλ, ο άγγελος που είχε φέρει το όραμα στον Δανιήλ ως απάντησι στην προσευχή του. Ενεφανίσθησαν άλλοι δύο άγγελοι, ο ένας στην ίδια όχθη του ποταμού όπου ήταν ο Δανιήλ. Προς όφελος του Δανιήλ, αλλά ιδιαίτερα για το δικό μας όφελος σήμερα, ένας απ’ αυτούς ερώτησε τον άγγελο, που είχε φέρει το όραμα στον Δανιήλ, έως πότε θα είναι το «τέλος των θαυμασίων τούτων», δηλαδή, πόσος καιρός θα περάση ώσπου να εκπληρωθούν πλήρως οι θαυμάσιες λεπτομέρειες του οράματος. Ιδού τι ακούομε μαζί με τον Δανιήλ:

10. Ποια απάντησι άκουσε ο Δανιήλ στην ερώτησι, και πώς η απάντησις έγινε βεβαιότερη ως προς την εκπλήρωσί της;

¹⁰ «Και ήκουσα τον άνδρα τον ενδεδυμένον λινά, όστις ήτο επάνωθεν των υδάτων του ποταμού, ότε ύψωσε την δεξιάν αυτού και την αριστεράν αυτού εις τον ουρανόν, και ώμοσεν εις τον ζώντα εις τον αιώνα, ότι θέλει είσθαι εις καιρόν, καιρούς και ήμισυ καιρού· και όταν συντελεσθή ο διασκορπισμός της δυνάμεως του αγίου λαού, πάντα ταύτα θέλουσιν εκπληρωθή.» (Δαν. 12:7) Αυτή η πρόρρησις του καιρού βεβαιώνεται ενόρκως εν τω ονόματι του Αθανάτου Θεού, του Βασιλέως της αιωνιότητος, του Ιεχωβά. Το ότι βεβαιώνεται ενόρκως με τα δύο χέρια υψωμένα προς τον ουρανό φαίνεται ότι προσδίδει στον όρκο διπλή ισχύ. Εν τούτοις, αυτή η ύψωσις και των δύο χεριών σε όρκο έκαμε τον καθένα που ήταν στην καθεμιά όχθη του Ποταμού Τίγρητος να ιδή ένα υψωμένο χέρι. Η επαλήθευσις της χρονικής αυτής προφητείας, που εβεβαιώθη έτσι ενόρκως, είναι τόσο βέβαιη όσο και το ότι ο Ιεχωβά ζη αθάνατος.

11. Ποια μέτρησις χρόνου πρέπει να εξετασθή εδώ, και είναι κατά γράμμα ή συμβολική, και πριν από πότε δεν μπορούσε αυτή ν’ αρχίση;

¹¹ Η μέτρησις «καιρού, καιρών και ημίσεος καιρού» πρέπει να ληφθή υπ’ όψιν εδώ. Η Εβραϊκή λέξις, που μεταφράζεται «καιρός» εδώ, μετεφράσθη «ωρισμένος καιρός» προηγουμένως, στο Δανιήλ 8:19, και σημαίνει ένα διάστημα χρόνου. Πόσης διαρκείας διάστημα; Η Μία Αμερικανική Μετάφρασις αποδίδει την όλη Εβραϊκή έκφρασι «έτος, έτη και ήμισυ έτος»· η μετάφρασις Ιακ. Μόφφατ λέγει, «τρία έτη και ήμισυ έτος.» Ολόκληρη αυτή η χρονική περίοδος, που συμπίπτει μέσα στον «έσχατού καιρόν», ο οποίος άρχισε στο έτος 1914 (μ.Χ.), πρέπει να είναι περίοδος αποτελουμένη από κατά γράμμα τριάμισυ έτη. Θα μπορούσε ν’ αρχίση να μετράται όχι νωρίτερα από την αρχή του «εσχάτου καιρού» το φθινόπωρο εκείνου του έτους 1914.

12. Με ποια χρονική περίοδο του Δανιήλ 7:25 αντιστοιχεί η περίοδος αυτή εδώ, και πώς στο αποκορύφωμά της ετραυματίσθη το οργανωτικό έργον με τρόπο πρωτοφανή;

¹² Όταν τελειώσουν αυτά τα τρία και ήμισυ έτη, πρέπει να τεθή τέρμα στον διασκορπισμό της δυνάμεως του αγίου λαού του Ιεχωβά Θεού, των αγίων του, της τάξεως του αγιαστηρίου του.a Η χρονική αυτή περίοδος αναμφιβόλως αντιστοιχεί προς την ισόχρονη περίοδο που αναγράφεται στο Δανιήλ 7:25, σχετικά με το συμβολικό κέρας, την Αγγλο-Αμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμι, και την κακομεταχείρισι της τάξεως του αγιαστηρίου απ’ αυτήν: «Και θέλει κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου, . . . και θέλουσι δοθή εις την χείρα αυτού μέχρι καιρού και καιρών, και ημίσεος καιρού.» Αυτά τα τρία χρόνια κι έξη μήνες διεπιστώθη ότι άρχισαν στο πρώτον ήμισυ του Νοεμβρίου του 1914 κι έληξαν στις 7 Μαΐου 1918.b Στην τελευταία αυτή ημερομηνία ο βασιλεύς του νότου, που περιλάμβανε τη Βρεττανία και την Αμερική ως πολεμικούς συμμάχους, έφθασε ως τα άκρα, καταφέροντας εναντίον της τάξεως του αγιαστηρίου του Ιεχωβά ένα συντριπτικό πλήγμα με το να χτυπήση αυτή την ίδια την κορυφή της αφιερωμένης ορατής οργανώσεως του Ιεχωβά, τα κεντρικά γραφεία του Μπρούκλυν, Νέας Υόρκης, και συλλαμβάνοντας τον πρόεδρον της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά μαζί με τον γραμματέα-ταμία της Εταιρίας, και διακόπτοντας τις σχέσεις των κεντρικών γραφείων της Εταιρίας στο Μπρούκλυν με τα γραφεία των τμημάτων και των αντιπροσωπειών της στις ξένες χώρες. Στις 20 Ιουνίου 1918, οι ανωτέρω αξιωματούχοι, μαζί με άλλους έξη προεξέχοντας στο έργον Βιβλικών εκδόσεων, κατεδικάσθησαν σε ογδονταετή φυλάκισι. Όλοι οι αδελφοί των της τάξεως του αγιαστηρίου σε όλη τη γη εκλονίσθησαν, εθλίβησαν και έμειναν άναυδοι. Αυτό έκαμε να χωλαίνη το οργανωτικό έργον του αγιαστηρίου του Ιεχωβά κατά τρόπον που δεν είχε ποτέ το όμοιόν του από τότε, ούτε ακόμη στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

13. Ποιος ήταν πίσω απ’ αυτό το συντριπτικό έργον, και τι καταδεικνύει τώρα ότι η δύναμίς του να συντρίβη έφθασε στο τέλος της;

¹³ Ο κύριος υποκινητής αυτού του πλήγματος εναντίον των αγίων του Ιεχωβά ήταν ο Σατανάς ή Διάβολος, που ισχυρίζεται ότι κατέχει όλα τα βασίλεια του κόσμου τούτου και τη δόξα των. (Ματθ. 4:8, 9· Λουκ. 4:5, 6) Στο έτος 1914, όταν ηγέρθη ο Μιχαήλ, άρχισε στον ουρανό ο πόλεμος για την έξωσι του Διαβόλου και των δαιμόνων του. Ο Διάβολος ηττήθη από τον Μιχαήλ, και υπάρχει Γραφικός λόγος να πιστεύομε ότι στον καιρό του ετησίου εορτασμού του δείπνου του Κυρίου στις 26 Μαρτίου 1918, ο Σατανάς ή Διάβολος κατερρίφθη στη γη. Επειδή αυτός τώρα γνωρίζει ότι ακόμη «ολίγον καιρόν έχει» ώσπου να συντριβή η κεφαλή του στη μάχη του Αρμαγεδδώνος, έχει μεγάλο θυμό, ιδιαίτερα εναντίον του υπολοίπου της τάξεως του αγιαστηρίου. Εναντίον αυτών διεξήγαγε πόλεμο με όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσί του. (Αποκάλ. 12:7-17) Αλλά έως σήμερα δεν κατώρθωσε να επιδείξη τη συντριπτική δύναμι που επετράπη να επιδείξη το έτος 1918. Ούτε και θα συντρίψη το αγιαστήριον του Ιεχωβά στη «γην της δόξης», όταν παίξη τον ρόλο του Γωγ του Μαγώγ και κατέλθη απ’ τον βορρά με όλο το ορατό και αόρατο στράτευμά του για να καταστρέψη το άγιον υπόλοιπον και τα «άλλα πρόβατα». Θα συντριβή αυτός ο ίδιος. Η δύναμίς του να συντρίβη έφθασε στο τέλος της.—Ιεζ. 38:1 έως 39:16.

14. Αφού έληξαν οι τρεις καιροί και ήμισυς καιρός, ποια άλλα πράγματα πρέπει να λήξουν εν καιρώ, και γιατί ο Δανιήλ δεν έλαβε κατανόησιν των πραγμάτων που άκουσε, και ίσαμε τώρα;

¹⁴ Εφόσον έληξε η περίοδος των τριών καιρών και ημίσεος καιρού στο έτος 1918, τα άλλα σπουδαία σημεία του δράματος πρέπει να «τελειώσουν» δηλαδή να εκπληρωθούν στον ωρισμένο τους καιρό. Ο προφήτης Δανιήλ εκείνη την εποχή δεν μπορούσε ν’ αποσαφηνίση τη σημασία των πραγμάτων που είδε στο όραμα. Ομολογεί τα εξής: «Και εγώ ήκουσα, αλλά δεν ενόησα· τότε είπον, Κύριέ μου, ποίον το τέλος τούτων; Και είπε, Ύπαγε, Δανιήλ· διότι οι λόγοι είναι κεκλεισμένοι και εσφραγισμένοι, έως του εσχάτου καιρού. Πολλοί θέλουσι καθαρισθή, και λευκανθή, και δοκιμασθή· και οι ασεβείς θέλουσιν ασεβεί· και ουδείς εκ των ασεβών θέλει νοήσει αλλ’ οι συνετοί θέλουσι νοήσει.» (Δαν. 12:8-10) Ο Δανιήλ έφθασε στον θάνατό του κάποτε μετά τη συγγραφή του δράματος κατά το έτος 537 π.Χ., κλείοντας τους λόγους και σφραγίζοντας το βιβλίον.

15. Ποιος εχρησιμοποιήθη για να διανοίξη τους λόγους και ν’ αποσφραγίση το βιβλίο για μας, και τι πρέπει να κάμωμε για να είμεθα μεταξύ των συνετών οι οποίοι θα εννοήσουν;

¹⁵ Μεγάλη κατανόησις του βιβλίου του Δανιήλ επεδείχθη από τον Ιησού Χριστό επάνω στη γη. Σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν» από το έτος 1914, αυτός είναι εκείνος που χρησιμοποιεί ο Θεός για ν’ αποκαλύψη ή διανοίξη τους λόγους σαν ένα φρέαρ γνώσεων και πληροφοριών και ν’ αποσφραγίση το βιβλίο σε όλη του τη σημασία. (Αποκάλ. 5:1-5) Θέλομε να εννοήσωμε το βιβλίο με τις θαυμαστές του παραπομπές που αφορούν την εποχή μας; Τότε με τη βοήθεια του Ιεχωβά μέσω του Χριστού πρέπει να καθαρισθούμε απ’ αυτόν τον κόσμο, πρέπει να λευκανθούμε με δικαιοσύνη μέσω του αίματος του Αμνού, και πρέπει να εξαγνισθούμε στην ειλικρινή μας αφοσίωσι προς τον Ιεχωβά Θεό και τη βασιλεία του. Μόνον οι Γραφικώς συνετοί θα επιτραπή να εννοήσουν το βιβλίο του Δανιήλ κι όλο το υπόλοιπο της Γραφής. Εν τούτοις, κανείς από τους ασεβείς δεν μπορεί να εννοήση ούτε θα εννοήση το βιβλίο για ν’ αποκτήση σωτηρία. Στους κρισίμους αυτούς καιρούς των δυσχερειών αυτοί θα συνεχίσουν την ασέβειά των, ειδικά εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά, ώσπου να καταστραφούν ως ατυχείς πολέμιοι του Θεού.—2 Τιμ. 3:1-5.

1.290 ΗΜΕΡΕΣ

16, 17. (α) Για ποιους είναι τώρα ο «έσχατος καιρός» (β) Από πότε είναι καιρός ν’ αρχίση η μέτρησις των 1.290 ημερών;

¹⁶ Η συντριβή της δυνάμεως του αγίου λαού του Ιεχωβά στο έτος 1918 δεν τους απετελείωσε. Τώρα είναι ο «έσχατος καιρός», όχι της τάξεως του αγιαστηρίου, αλλά του βασιλέως του βορρά και του βασιλέως του νότου και όλων των ουδετέρων εθνών. Είναι ένας καιρός απελευθερώσεως για την τάξι του αγιαστηρίου και για τα «άλλα πρόβατα», τα οποία αποδίδουν λατρεία μαζί με αυτήν. Ο άγγελος του Ιεχωβά, αφού είπε ότι αυτοί οι πνευματικώς συνετοί θα εννοούσαν, προσέθεσε: «Και από του καιρού, καθ’ ον η παντοτεινή θυσία αφαιρεθή, και το βδέλυγμα της ερημώσεως στηθή, θέλουσιν είσθαι ημέραι χίλιαι διακόσιαι και ενενήκοντα.»—Δαν. 12:11.

¹⁷ Η αφαίρεσις αυτή της παντοτινής θυσίας αίνου προς τον Θεό προελέχθη ήδη στο Δανιήλ 8:11. Έλαβε χώραν στο έτος 1918, οπότε εξεπληρώθησαν ο καιρός, οι καιροί και το ήμισυ του καιρού.c Η κατάστασις της αφαιρέσεως της καθημερινής ή παντοτινής θυσίας συνεχίσθη και στο επόμενο έτος, ως τις 26 Μαρτίου 1919, οπότε έγινε η απόλυσις του προέδρου της Εταιρίας Σκοπιά, του γραμματέως-ταμίου και των έξη συγκρατουμένων των, επί εγγυήσει. Το στήσιμο του «βδελύγματος της ερημώσεως» έγινε όταν εστήθη από τις θρησκευτικές οργανώσεις του «Χριστιανικού κόσμου» η λατρεία της «εικόνος του θηρίου», του βδελυκτού αυτού ομοιώματος της βασιλείας του Θεού, της Κοινωνίας των Εθνών. Με ενέργεια του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική, αυτό εχρονολογήθη από τα τέλη του Ιανουαρίου του 1919.d Ως τον καιρό της τελευταίας αυτής χρονολογίας έλαβαν χώραν και τα δύο αυτά μνημονευόμενα γεγονότα. Συνεπώς, αυτό είναι το χρονικό σημείο από το οποίο πρέπει να υπολογίσωμε.

18. Σχετικά με τις 1.290 ημέρες, πότε ο Μιχαήλ απηλευθέρωσε τον λαό του, και με ποια περίοδο ηλιακού χρόνου ισούνται αυτές οι 1.290 ημέρες;

¹⁸ Αφού άρχισαν να μετρούνται οι 1.290 ημέρες, ο Μιχαήλ, ο μέγας Άρχων, απηλευθέρωσε τον λαό του, τον Μάρτιο του 1919. Στις 13 Απριλίου 1919 υπήρχαν πάνω από 17.961, οι οποίοι εώρτασαν το δείπνο, του Κυρίου σε όλη τη γη.e Στη διάρκεια του υπολοίπου των 1.290 ημερών το έργον της αγίας οργανώσεως του Θεού αναδιωργανώθη, εβελτιώθη κι ενισχύθη για την παγκόσμια μαρτυρία που επρόκειτο να δοθή προτού επέλθη το πλήρες τέλος του παλαιού αυτού συστήματος πραγμάτων. Στον ωρισμένο καιρό, τι συνέβη το οποίον εξόχως εσήμανε το τέλος αυτών των παρά Θεού αριθμημένων ημερών; Οι 1.290 ημέρες πρέπει να εξετασθούν από την άποψι του σεληνιακού ημερολογίου. Η θεία, λοιπόν, προφητεία λογίζει τον μήνα ως τριακονθήμερον, κατά μέσον όρον. Οι 1.290 ημέρες είναι ακριβώς κατά τριάντα ημέρες ή ένα σεληνιακό μήνα μακρότερες από τις 1.260 ημέρες της προφητείας. Η Αποκάλυψις 11:2, 3 πιστοποιεί θετικά ότι 1.260 ημέρες ισούνται προς σαράντα δύο μήνες. Οι σαράντα δύο μήνες αποτελούν τρία έτη κι έξη μήνες. Στην προφητεία αυτά τα τρία έτη κι έξη μήνες δεν επηρεάζονται από κανένα δίσεκτον έτος ή από κανένα Ιουδαϊκό έτος Βεαδάρ (εμβόλιμον έτος), στο οποίο προστίθεται ένας δέκατος τρίτος σεληνιακός μήνας στο Ιουδαϊκό ημερολόγιο για να φέρη τη σειρά των σεληνιακών ετών στο μήκος της σειράς των ηλιακών ετών. Εφόσον 1.260 ημέρες στην προφητεία ισούνται με τρία έτη κι έξη μήνες, τότε 1.290 ημέρες ισούνται με τρία έτη κι επτά μήνες. Υπολογίζοντας από τα τέλη Ιανουαρίου 1919, πού τελειώνουν αυτά τα τρία έτη και επτά μήνες;

19. Προς το τέλος εκείνων των 1.290 ημερών, ποιο συγκινητικό άγγελμα εδόθη, και σε ποιο έργον κρίσεως επεστήθη η προσοχή μας;

¹⁹ Μας φέρνουν στο τέλος Αυγούστου και στην αρχή του Σεπτεμβρίου 1922. Στο πρώτο ήμισυ του Σεπτεμβρίου 1922 αντήχησαν οι συγκινητικοί λόγοι: «Να είσθε πιστοί και αληθινοί μάρτυρες του Κυρίου. Προχωρήστε στη μάχη ώσπου να ερημωθή κάθε ίχνος της Βαβυλώνος. Κηρύξτε το άγγελμα παντού. Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζη ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός και ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων. Αυτή είναι η ημέρα που υπερέχει από όλες τις ημέρες. Ιδού, ο Βασιλεύς ανάσσει! Σεις είσθε οι διαφημισταί του. Επομένως, αναγγείλατε, αναγγείλατε, αναγγείλατε τον Βασιλέα και τη βασιλεία του.» Αυτό έγινε στην Ημέρα (8 Σεπτεμβρίου) της εννεαήμερης διεθνούς συνελεύσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά στο Σήνταρ Πόιντ, Οχάιο, στο τέλος της ομιλίας του προέδρου της Εταιρίας Σκοπιά επάνω στο Θέμα «Η Βασιλεία». Σ’ αυτή την ομιλία ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ απέδειξε από την Αγία Γραφή κι από τα γεγονότα ότι ο «άγγελος της διαθήκης» του Ιεχωβά είχε έλθει στον ναό, στο πνευματικό αγιαστήριο, την άνοιξι του 1918 για έργον κρίσεως. Η κρίσις, που επρόκειτο ν’ «αρχίση από του οίκου του Θεού», ήταν τώρα εν προόδω! (1 Πέτρ. 4:17· Μαλαχ. 3:1-5) Σε εκδήλωσι αυτής της κρίσεως επάνω στους Χριστιανούς ενεκρίθη ένα ψήφισμα.

20. Ποια έκφρασις κρίσεως για τους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς εξεπέμφθη τότε, κι έτσι ποιων πραγμάτων άρχισε η σειρά;

²⁰ Την Κυριακή απόγευμα, 10 Σεπτεμβρίου, ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ εξεφώνησε τη δημοσία διάλεξί του επάνω στο προκλητικό θέμα «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει.» Στο τέλος της διαλέξεως υπέβαλε ψήφισμα υπό τον τίτλον «Μία Πρόκλησις προς τους Ηγέτας του Κόσμου,» το οποίον ενεκρίθη μ’ επευφημίες από τους 18.000 έως 20.000 παρόντας. Αυτό το ψήφισμα ειδοποιούσε τα έθνη ότι οι «καιροί των εθνών» έληξαν στο έτος 1914· ότι η βασιλεία του Θεού δια του Χριστού ιδρύθη τότε στον ουρανό· ότι η Κοινωνία των Εθνών αποτελούσε απάτη κι «έπρεπε να χρεωκοπήση, διότι έτσι προσέταξε ο Θεός»· ότι η βασιλεία του Μεσσίου του Ιεχωβά ήταν η πλήρης πανάκεια για τα δεινά της ανθρωπότητος και ότι οι άνθρωποι, υπακούοντας στους νόμους της δικαίας εκείνης βασιλείας, θα εξακολουθήσουν να ζουν και ποτέ δεν θα εκλείψουν από τη γη.f Το τολμηρό αυτό ψήφισμα ήταν το πρώτο από μια σειρά επτά ψηφισμάτων που ενεκρίθησαν σε ετήσιες γενικές συνελεύσεις μαρτύρων του Ιεχωβά από το έτος 1922 ως το 1928. Αυτά τα ψηφίσματα, σαν πληγές εξεχύθησαν επάνω στον αποστάτη «Χριστιανικό κόσμο». Από το πρώτο ψήφισμα, «Η Πρόκλησις,» τελικά διενεμήθησαν 45.000.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο σε πολλές γλώσσες.

(Ακολουθεί)

[Υποσημειώσεις]