των αιχμαλώτων από τη μυστική «Βαβυλώνα την Μεγάλην», και το πλήρες τέλος όλων των δυνάμεων που αντιτίθενται στη βασιλεία του Θεού, ναι, το άδοξο τέλος των, στη σύγκρουσί τους με τις ισχυρές, αόρατες δυνάμεις των ουρανών όταν αυτές ενεργούν εναντίον της σατανικής πονηρίας. Οι αποκαλύψεις αυτές στις ημέρες που τα πραγματικά γεγονότα λαμβάνουν χώραν, παρηγορούν και ενισχύουν αληθινά εκείνους που είναι αφωσιωμένοι στον Θεό, και δεν θα μπορούσε να συμβαίνη αυτό αν αυτές οι πολλές προφητείες είχαν λάβει εκπλήρωσι πριν από αιώνες, εκτός, φυσικά, αν αυτό εγίνετο για να επιβεβαιωθούν αυτές οι προφητείες με μικρογραφική εκπλήρωσι. Τώρα είναι καιρός που υπάρχει μεγάλη στενοχωρία σε όλη τη γη, που αντιμετωπίζομε κινδυνώδεις καιρούς, και που τρομερά γεγονότα πρόκειται ακόμη να συμβούν. Τώρα είναι που γίνεται σοβαρή έρευνα για την αιτία αυτών των θλίψεων και περιπλοκών, έτσι ώστε η ελπίδα για απελευθέρωσι και επιβίωσι να καταστή δυνατόν να καθορισθή.

⁵ Δεν μπορεί να υπάρχη καμμιά αμφιβολία για το ότι αυτές οι προφητείες που κατέγραψε ο Δανιήλ εκπληρώνονται σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες», διότι έτσι αναφέρεται. Είναι επίσης βεβαιωμένο ότι η προφητεία μπορεί να κατανοηθή μόνο αφού έχει εκπληρωθή ή κατά την πορεία της εκπληρώσεώς της. Αδιάφορο ποιοι προσπάθησαν να συλλάβουν την έννοια αυτών των οράσεων, δεν μπορούσαν ποτέ να γνωρίσουν προτού ο Ιεχωβά, «όστις αποκαλύπτει μυστήρια» (Δανιήλ 2:47) τις διανοίξη κάνοντας να συμβούν τα πραγματικά γεγονότα. Στον Δανιήλ ελέχθη, «Και συ, Δανιήλ, έγκλεισον τους λόγους, και σφράγισον το βιβλίον, έως του εσχάτου καιρού· τότε πολλοί θέλουσι περιτρέχει, και η γνώσις θέλει πληθυνθή.» (Δανιήλ 12:4) Δεν υπονοείται εδώ η γενική κοσμική γνώσις, όπως οι τρομακτικές ταχύτητες που επιτυγχάνονται μέσω των εφευρέσεων της συγχρόνου εποχής, αλλά κάτι πολύ διαφορετικό. Ή Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα δίνει το ορθό νόημα: «Και συ, Δανιήλ, έμφραξον τους λόγους, και σφράγισον το βιβλίον έως καιρού συντελείας, έως διδαχθώσι πολλοί και πληθυνθή η γνώσις.» Το ρήμα «περιτρέχω» ή «περιέρχομαι» χρησιμοποιείται εις Ιερεμίαν 5:1 σχετικά με την αναζήτησι γνώσεως. Με την ίδια έννοια χρησιμοποιείται εις Ζαχαρίαν 4:10 (Α.Σ.Μ.): «Οι οφθαλμοί του Ιεχωβά, οι περιτρέχοντες δια πάσης της γης,» Παραβάλατε επίσης το Αμώς 8:12, Α.Σ.Μ.: «Θέλουσι περιτρέχει, ζητούντες τον λόγον του Ιεχωβά· και δεν θέλουσιν ευρεί.» Η φράσις του Δανιήλ 12:4 σημαίνει ότι πολλοί θα κάνουν σοβαρή και πλήρη μελέτη, για να μπορέσουν να διδαχθούν.

⁶ Ο Ιεχωβά προώρισε όπως οι προφητείες, που εδόθησαν στον Δανιήλ, εκπληρωθούν και σαφώς αποκαλυφθούν στις «έσχατες ημέρες» των Εθνών, και έτσι η γνώσις θα επληθύνετο. Η μετάφρασις του Ρόδερχαμ αποδίδει τη φράσι, «η γνώσις θα αφθονή.» Συνεπώς, το κατάλληλο συμπέρασμα στο οποίο πρέπει να φθάσωμε είναι ότι, ώσπου να έλθη ο ωρισμένος καιρός του Θεού για να εκπληρώση την προφητεία και να δώση το πνεύμα του στο λαό του, παρακινώντας τον να ερευνά επιμελώς και ολοσχερώς τον λόγον του, δηλαδή, σελίδα προς σελίδα, προφητείαν προς προφητείαν, κανείς δεν θα μπορούσε πιθανώς να έχη μια ακριβή ερμηνεία. Το καλύτερο που θα μπορούσε να έχη θα ήταν μια εικασία. Η κατανόησις επεφυλάχθη για την «συντέλειαν του συστήματος πραγμάτων», στην οποία ζούμε τώρα από το 1914.—Ματθαίος 24:3, Μ.Ν.Κ.

Όρασις του «Καιρού του Τέλους»

 1. Πόσο μακρός είναι ο «καιρός του τέλους», και γιατί εδόθη η εντολή να «σφραγισθή το βιβλίον» έως τότε;

«ΔΙΟΤΙ η όρασις ανήκει εις τον καιρόν του τέλους.» (Δανιήλ 8:17, Α.Σ.Μ.) Αυτός ο «καιρός του τέλους» καλύπτει μια περίοδο πολλών ετών, των ετών μιας γενεάς, και μπορεί να λάβη υπόστασι μόνο όταν εκπνέουν οι καιροί των Εθνών και όταν η βασιλεία του Μεσσίου είναι έτοιμη να αναλάβη τη διακυβέρνησι της γης. Ένας βέβαιος καιρός είχε ορισθή, για να επέλθη κατ’ αυτόν το πλήρες τέλος των μεγάλων εθνών που κυριαρχούν τώρα επάνω στη γη, και ο καιρός αυτός άρχισε το 1914 μ.Χ. και θα τερματισθή με την κραταιή μάχη του Αρμαγεδδώνος. «Σφράγισον την αναγραφήν μέχρι της ωρισμένης περιόδου.» (Φ. Φέντον) Ναι, ο καιρός γι’ αυτή την περίοδο είναι ωρισμένος, αλλά έως τώρα ο Ιεχωβά δεν έχει αποκαλύψει την πραγματική ημέρα ή το έτος του τέλους της στον πιστό του λαό, αυτός, όμως, τα γνωρίζει. Κατά τη διάρκεια αυτής της ωρισμένης περιόδου, ίσης προς το μήκος μιας γενεάς, θα συμβούν καταπληκτικά θαύματα. Πράγματι, η όλη πορεία των ανθρωπίνων γεγονότων θα αλλάξη, σε ό,τι αφορά το σύστημα πραγμάτων, τη διακυβέρνησι των εθνών και τους τρόπους διαβιώσεως. Νέα συστήματα πραγμάτων θα εισαχθούν, που θα οδηγήσουν τελικά σε ειρήνη, χαρά, υγεία και αιώνια ζωή. Ο Ιεχωβά θα γίνη γνωστός στο λαό του και ‘οι αίνοι του θα ψάλλωνται από ανατολών ηλίου έως δυσμών’. Απελευθέρωσις στην πληρέστατη έννοια θα είναι η ευλογημένη μερίδα εκείνων που λατρεύουν και ευλογούν τον Θεόν του Δανιήλ. Ο Ιεχωβά, ο Κριτής όλης της γης και του ουρανού, θα πραγματοποιήση την ευδοκία του.

 2. Γιατί ο καιρός αυτός είναι ο μεστότερος από γεγονότα σε όλη την ιστορία, και με ποιο αποτέλεσμα στον ουρανό και στη γη;

² Η προφητεία του Δανιήλ αποκαλύπτει πώς, κατά τη διάρκεια του «καιρού του τέλους», η κυριαρχία θα αφηρείτο από τις δυνάμεις που κυβερνούν τώρα, αόρατες και ορατές, και θα εδίδετο στον Μεσσίαν τον Άρχοντα, ο οποίος είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, και στους αγίους του Υψίστου Θεού. Ο καιρός γι’ αυτή τη μεταβίβασι εξουσίας