Μέρος 21—«Γενηθήτω το Θέλημά σου επί της Γης»
Όπως περιεγράφη στο κεφάλαιο που μόλις ετελείωσε, με τίτλο «‘Το Μικρό Κέρας’ Εναντιούμενον,» η Βαβυλών ηγέρθη σε παγκόσμα δύναμι στο δεύτερο ήμισυ του εβδόμου αιώνος προ Χριστού. Το έτος 618 π.Χ. ο βασιλεύς της Βαβυλώνος Ναβουχοδονόσορ επολιόρκησε την Ιουδαϊκή πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ και μετέφερε τον Ιουδαίο βασιλέα αιχμάλωτο στη Βαβυλώνα. Μεταξύ των πολλών άλλων αιχμαλώτων που μετήχθησαν στη Βαβυλώνα ήταν κι ο νεαρός Ιουδαίος Δανιήλ, ο οποίος έγινε προφήτης του Ιεχωβά και συγγραφεύς του βιβλίου της Γραφής που φέρει τ’ όνομά του Δανιήλ. Ο νέος βασιλιάς, τον οποίον ο Ναβουχοδονόσορ έθεσε στον θρόνο της Ιερουσαλήμ εστασίασε, ο δε Ναβουχοδονόσορ επολιόρκησε πάλι την αγία πόλι. Το θέρος του 607 π.Χ. την εκυρίευσε και την κατέστρεψε και μετέβαλε τον εκεί ναόν του Ιεχωβά σε σωρό ερειπίων. Πολλές εκατοντάδες Ιουδαίων που επέζησαν εφέρθησαν εξόριστοι στη Βαβυλώνα, όπου ήταν ο Δανιήλ, και άλλοι έφυγαν έμφοβοι, η δε γη του Ιούδα αφέθη ερημωμένη. Μετά εξήντα εννέα περίπου χρόνια, δηλαδή στο έτος 539 π.Χ., η ιδία η Βαβυλών ανετράπη ως παγκόσμιος δύναμις από τους Μήδους και Πέρσας, των οποίων η κοινή αυτοκρατορία έγινε τώρα η επικρατούσα παγκόσμιος δύναμις, η Τετάρτη στην ιστορία της Γραφής. Ο Δανιήλ παρέστη μάρτυς τούτου.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ΄
ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΕΠΟΥΣΑ ΘΕΣΙ ΤΟΥ
1. Στη διάρκεια της παγκοσμίου κυριαρχίας της Βαβυλώνος ποια ήταν η κατάστασις του επιγείου αγιαστηρίου του Ιεχωβά, και τι πράγμα επέτεινε την ανησυχία του Δανιήλ γι’ αυτό;
ΣΤΗ διάρκεια των εξήντα εννέα ετών, που επεκράτησε η Βαβυλών ως η τρίτη παγκόσμια δύναμις της Βιβλικής ιστορίας, το αγιαστήριον του Ιεχωβά Θεού στην Ιερουσαλήμ έκειτο ερημωμένο. Ο προφήτης Δανιήλ, μ’ ένα εγκάρδιο ενδιαφέρον για τη λατρεία του Υψίστου Θεού στον τόπο που είχε εκλέξει στους αρχαίους χρόνους, προσηυχήθη εκεί στην εξορία και είπε: «Επίλαμψον το πρόσωπόν σου, ένεκεν του Κυρίου, επί το ηρημωμένον αγιαστήριόν σου.» (Δαν. 9:17) Το ενδιαφέρον του για το αγαστήριον του Ιεχωβά ενισχύθη από την όρασι που του είχε στείλει Κύριος ο Θεός στη διάρκεια της βασιλείας του τελευταίου βασιλέως της Βαβυλωνιακής παγκοσμίου δυνάμεως, δηλαδή, «εν τω τρίτω έτει της βασιλείας του βασιλέως Βαλτάσαρ.»
2. Τι είδε πρώτα ο Δανιήλ σ’ αυτή την όρασι στη διάρκεια του τρίτου έτους της βασιλείας του Βαλτάσαρ;
2 Δεν είναι βέβαιον αν ο Δανιήλ ήταν ακόμη στην πόλι της Βαβυλώνος κι απλώς είδε τον εαυτό του σ’ έναν άλλον τόπο στην όρασι ή ήταν πραγματικά στον άλλον τόπο που κατονομάζεται. Ο Δανιήλ, μεταλλάσσοντας από την Αραμαϊκή στην Εβραϊκή, γράφει: «Και είδον εν τη οράσει· και ότε είδον, ήμην Σούσοις τη βασιλευούση τη εν τη επαρχία Ελάμ· και είδον εν τη οράσει, και εγώ ήμην πλησίον του ποταμού Ουλαΐ. Και εσήκωσα τους οφθαλμούς μου, και είδον, και ιδού, ίστατο έμπροσθεν του ποταμού κριός είς έχων κέρατα· και τα κέρατα ήσαν υψηλά, το έν όμως υψηλότερον του άλλου· και το υψηλότερον εξεφύτρωσεν ύστερον. Είδον τον κριόν κερατίζοντα προς δύσιν, και προς βορράν, και προς νότον και ουδέν θηρίον ηδύνατο να σταθή έμπροσθεν αυτού, και δεν υπήρχεν ο ελευθερών εκ της χειρός αυτού· αλλ’ έκαμνε κατά την θέλησιν αυτού, και εμεγαλύνθη.»—Δαν. 8:1-4.
3. Ποιος ωδηγήθη να κάμη τον Δανιήλ να εννοήση την όρασι, και γιατί γνωρίζομε ότι αυτή σχετίζεται με τον κρίσιμο καιρό μας;
3 Εμείς σήμερα, που ζούμε στο δεύτερο ήμισυ του εικοστού αυτού αιώνος, μπορούμε ν’ αναλάβωμε την εξέτασι της συγκινητικής αυτής προφητείας με τη βεβαιότητα ότι αυτή σχετίζεται με τον κρίσιμο καιρό μας, «τον έσχατον καιρόν,» διότι κανείς άλλος παρά ένας εξέχων άγγελος του Ιεχωβά Θεού το είπε αυτό. Στη δική του αρχαία εποχή ο Δανιήλ δεν μπορούσε να καταλάβη την όρασι, αλλά γράφει: «Και ήκουσα φωνήν ανθρώπου εν μέσω του Ουλαΐ, ήτις έκραξε και είπε, Γαβριήλ, κάμε τον άνθρωπον τούτον να εννοήση την όρασιν. Και ήλθε πλησίον όπου ιστάμην· και ότε ήλθεν, ετρόμαξα, και έπεσον επί πρόσωπόν μου· ο δε είπε προς εμέ, Εννόησον, υιέ ανθρώπου· διότι η όρασις είναι δια τους εσχάτους καιρούς. Και ενώ ελάλει προς εμέ, εγώ ήμην βεβυθισμένος εις βαθύν ύπνον με το πρόσωπόν μου επί την γην· πλην με ήγγισε, και με έκαμε να σταθώ όρθιος. Και είπεν, Ιδού, εγώ θέλω σε κάμει να γνωρίσης τι θέλει συμβή εν τοις εσχάτοις της οργής· διότι εν τω ωρισμένω καιρώ θέλει είσθαι το τέλος.» Έτσι κι εμείς σήμερα πρέπει να ενδιαφερώμεθα.
4. Τι εσυμβόλιζε ο κριός της οράσεως, και πώς, το κέρας που ανεφύη τελευταίο έγινε υψηλότερο;
4 Ο άγγελος Γαβριήλ, αρχίζοντας την ερμηνεία, είπε: «Ο κριός τον οποίον είδες, ο έχων τα δύο κέρατα, είναι οι βασιλείς της Μηδίας και της Περσίας.» (Δαν. 8:15-20) Ο συμβολικός αυτός κριός παριστάνει την τετάρτη παγκόσμια δύναμι, τη Μηδο-Περσία. Τα δύο υψηλά κέρατα εξεικονίζουν βασιλείς. Το Μηδικόν κέρας επρόκειτο ν’ ανεβή πρώτο ως άμεσος διάδοχος των Χαλδαίων βασιλέων της Βαβυλώνος, αλλά σχεδόν έληξε με τον Δαρείο τον Μήδον. Ο ανεψιός του Κύρος ο Μέγας ενώθηκε μαζί του στην κατάκτησι της Βαβυλώνος. Ο Κύρος ο Πέρσης διεδέχθη τον θείο του Δαρείον ως βασιλεύς όλης της Βαβυλώνος. Οι Πέρσαι βασιλείς εξακολούθησαν να είναι στη θέσι της διακυβερνήσεως. Στη διάρκεια της μεταγενέστερης βασιλείας τού Πέρσου Βασιλέως Δαρείου Α΄, έγινε μια αποστασία μεταξύ των Μήδων, αλλ’ οι Πέρσαι την κατέστειλαν. Έτσι, το Περσικό κέρας έγινε το υψηλότερο από τα δύο. Ως σημείον τούτου, τα εδάφια Δανιήλ 5:28· 6:8, 12, 15· 8:20 ομιλούν περί Μήδων εμπρός από τους Πέρσας, αλλά το μεταγενέστερο βιβλίο της Εσθήρ ομιλεί για τους Πέρσας εμπρός από τους Μήδους. (Εσθήρ 1:3, 14, 18, 19) Ο Ιεχωβά, δια του προφήτου Ησαΐα, ωμίλησε περί εξεγέρσεως των Μήδων μάλλον παρά των Περσών για την ανατροπή της Βαβυλώνος.—Ησ. 13:17· 21:2.
5. Ποια παγκόσμια δύναμις απεδείχθη ανίσχυρη να ανθέξη εμπρός στον συμβολικόν αυτόν κριό, και πώς εικονίζεται ο κριός ως «κερατίζων» από την ανατολή;
5 Στην προηγούμενη όρασι του Δανιήλ, η Βαβυλών εξεικονίσθη από το θηρίον που ηγέρθη από τη θάλασσα και το οποίον ήταν σαν λιοντάρι που είχε φτερά του αετού. Το συμβολικό αυτό θηρίο απεδείχθη ανίκανο να σταθή ενώπιον του συμβολικού κριού της νέας αυτής οράσεως. Όταν έγινε η άλωσις της Βαβυλώνος στο έτος 539 π.Χ. έπεσε, και επί πενήντα σχεδόν χρόνια από τότε κανένα από τ’ άλλα θηρία της πολιτικής κυβερνήσεως δεν μπόρεσε ν’ αντιταχθή στη Μηδο-Περσική παγκόσμια δύναμι. Οι προφητείες ομιλούν για τον Ιεχωβά ως εγείροντα ένα κατακτητήν «από της ανατολής» και αποκαλεί αυτόν «αρπακτικόν πτηνόν» εξ ανατολών. (Ησ. 41:2· 46:11) Στην Αποκάλυψι 16:12 γίνεται υπαινιγμός για τον Δαρείο τον Μήδο και τον ανεψιό του Κύρον τον Μέγαν με τη φράσι «βασιλείς οι από ανατολών ηλίου». Σύμφωνα με αυτό, ο Δανιήλ είδε τον συμβολικό κριό «κερατίζοντα προς δύσιν,» δηλαδή από την ανατολή και να κερατίζη επίσης προς βορράν και πρός νότον.
6. Μέχρι ποιας επεκτάσεως δεν υπήρχε αντίστασις κατά της Περσικής Αυτοκρατορίας ή απελευθέρωσις από το χέρι της, και για ποιο πράγμα είναι ονομαστός ο βασιλεύς της μεγαλυτέρας κυριαρχίας της;
6 Ως τότε που η Μηδο-Περσική Αυτοκρατορία επεξετάθη πολύ πέρα από το μέγεθος της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας δεν υπήρχε πολιτική εξουσία που μπορούσε ν’ ανθέξη στην κατάκτησι δια χειρός της τετάρτης αυτής παγκοσμίου δυνάμεως, ιδιαίτερα στην Ασιατική ήπειρο. Αυτή έκανε όπως ήθελε κι εμεγάλωσε το βασίλειό της. Ο Βασιλεύς Καμβύσης που διεδέχθη τον Κύρον τον Μέγαν, κατέκτησε την Αίγυπτο. Ο διάδοχός του, ο Πέρσης Βασιλεύς Δαρείος Α΄, επροχώρησε προς δυσμάς δια μέσου των Στενών του Βοσπόρου στο έτος 513 π.Χ. και εισέβαλε στο Ευρωπαϊκό έδαφος της Θράκης, της οποίας πρωτεύουσα ήταν το Βυζάντιον (η σημερινή πόλις Ισταμπούλ). Το έτος 508 καθυπέταξε τη Θράκη, και το 496 κατέκτησε τη Μακεδονία. Έτσι, στις ημέρες του Δαρείου Α΄, η αυτοκρατορία έγινε η μεγαλύτερη που είχε ιδεί ο κόσμος έως τότε. Ο Δαρείος Α΄ έγινε ονομαστός, επίσης, διότι είχε ανασκάψει τη Διώρυγα του Σουέζ, και διότι επέτρεψε στους αποκαταστημένους Ιουδαίους στην Παλαιστίνη να περατώσουν την ανοικοδόμησι του αγιαστηρίου του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, παρά την ασεβή εναντίωσι του εχθρού.—Έσδρας 4:1-5, 24· 5:1 έως 6:15.
7. Πώς κατονομάζεται ο διάδοχος του Δαρείου Α΄ του Πέρσου στο βιβλίο της Εσθήρ;
7 Για να πιστοποιηθή το μέγεθος της αυτοκρατορίας, ο διάδοχος του Δαρείου Ξέρξης Α΄ χαρακτηρίζεται στην Αγία Γραφή ως «ο Ασσουήρης, ο βασιλεύων από της Ινδίας έως της Αιθιοπίας, επί εκατόν εικοσιεπτά επαρχιών.»—Εσθήρ 1:1.
8. Στην όρασι του Δανιήλ, ποιο ζώο επέπεσε κατά του κριού, και τι έγινε το περίβλεπτο κέρας του;
8 Για τη διεκδίκησι των προφητειών του Ιεχωβά, ηγέρθη στον δέοντα καιρό ένας επιτυχής προκλητής της κυριαρχίας της γης από την Περσική παγκόσμια δύναμι. Ως ένας υπαινιγμός του γεγονότος αυτού είναι το ότι πολύν καιρό πριν από τότε, και μάλιστα ο Βασιλεύς Δαρείος Α΄ υπέστη ήτταν από τους Έλληνας στον Μαραθώνα της Ελλάδος, το έτος 490 π.Χ. Ο Δανιήλ, προβλέποντας όχι μια απλή ήττα αλλά μια ολοτελή ανατροπή, λέγει περισσότερα για την όρασί του: «Ενώ δε εσκεπτόμην, ιδού, τράγος ήρχετο από της δύσεως επί πρόσωπον πάσης της γης, και δεν ήγγιζε το έδαφος· και ο τράγος είχε κέρας περίβλεπτον μεταξύ των οφθαλμών αυτού. Και ήλθεν έως του κριού του έχοντος τα δύο κέρατα, τον οποίον είδον ιστάμενον έμπροσθεν του ποταμού, και έδραμε προς αυτόν εν τη ορμή της δυνάμεως αυτού. Και είδον αυτόν ότι επλησίασεν εις τον κριόν, και εξηγριώθη κατ’ αυτού, και εκτύπησε τον κριόν, και συνέτριψε τα δύο κέρατα αυτού· και δεν ήτο δύναμις εν τω κριώ να σταθή έμπροσθεν αυτού, αλλ’ έρριψεν αυτόν κατά γης, και κατεπάτησεν αυτόν· και δεν υπήρχεν ο ελευθερών τον κριόν εκ της χειρός αυτού. Δια τούτο ο τράγος εμεγαλύνθη σφόδρα· και ότε ενεδυναμώθη, συνετρίβη το κέρας το μέγα· και αντ’ αυτού ανέβησαν τέσσαρα άλλα περίβλεπτα προς τους τέσσαρας ανέμους του ουρανού.»—Δαν. 8:5-8.
9. Πώς εξήγησε ο άγγελος Γαβριήλ τον τράγο και το περίβλεπτο κέρας του;
9 Για τη θεόπνευστη ερμηνεία της προφητικής αυτής οράσεως, πρέπει πάλι ν’ ακούσωμε τι είπε στον Δανιήλ ο άγγελος Γαβριήλ: «Και ο τριχωτός τράγος είναι ο βασιλεύς της Ελλάδος· και το κέρας το μέγα, το μεταξύ των οφθαλμών αυτού, αυτός είναι ο πρώτος βασιλεύς. Το δε ότι συνετρίβη και ανέβησαν τέσσαρα αντ’ αυτού, δηλοί ότι τέσσαρα βασίλεια θέλουσιν εγερθή εκ του έθνους τούτου· πλην ουχί κατά την δύναμιν αυτού.»—Δαν. 8:21, 22.
10. Πότε ο Αλέξανδρος εισέβαλε στη Μικρά Ασία, και με τι δυνάμεις, και πού κατήγαγε την πρώτη του νίκη κατά των δυνάμεων του Βασιλέως Δαρείου Γ΄;
10 Το έτος 336 π.Χ. εστέφθη ο τελευταίος εκείνος βασιλεύς της Περσικής Αυτοκρατορίας, Δαρείος Γ΄ (ο Κοδομανός). Το ίδιο εκείνο έτος εστέφθη και ο Αλέξανδρος βασιλεύς της Μακεδονίας, η οποία είχε ελευθερωθή από τους Πέρσας το έτος 479 π.Χ. με μια ήττα των Περσών στις Πλαταιές. Ο Αλέξανδρος απεφάσισε να διεξαγάγη τα σχέδια του πατρός του, Φιλίππου Β΄ της Μακεδονίας. Ο Φίλιππος Β΄ ήταν εκείνος που ωργάνωσε τη Μακεδονική φάλαγγα, με την οποία συνεδύασε ιππικές επελάσεις στα πλευρά του εχθρού. Ο γυιός του Αλέξανδρος, αφού καθυπέταξε την Ελλάδα, διέσχισε το στενό των Δαρδανελλίων (τον αρχαίο Ελλήσποντο) στη Μικρά Ασία την άνοιξι του 334 π.Χ. Τον συνώδευσαν 30.000 πεζοί στρατιώται βαριά ωπλισμένοι για να σχηματίσουν τις φάλαγγές του, μαζί με 5.000 ιππείς, στρατιώτας πολλών Ελληνικών διαλέκτων που ανέπτυξαν την κοινή Ελληνική γλώσσα, στην οποία εγράφησαν αργότερα οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Ο Αλέξανδρος, με ταχύτητα λεοπαρδάλεως εφωδιασμένης με τέσσερα πτηνοειδή φτερά, με την ταχύτητα τράγου που εφαίνετο σαν να μην εγγίζη το έδαφος καθώς ωρμούσε προς τον συμβολικό κριό, προήλασε με τις δυνάμεις του δια μέσου των κτήσεων της Περσικής Αυτοκρατορίας, πενήντα φορές μεγαλυτέρων του δικού του βασιλείου. Στον Γρανικό Ποταμό εκέρδισε την πρώτη του μάχη κατά των δυνάμεων του Βασιλέως Δαρείου Γ΄. Ο Αλέξανδρος προήλασε ακόμη νικώντας και για να νικήση, καταλαμβάνοντας τη μια πόλι μετά την άλλη στη Μικρά Ασία.
11. Τι άλλα κατορθώματα έκαμε ο Αλέξανδρος ώσπου να φθάση στο Πεντζάμπ της Ινδίας;
11 Στην προς νότον πορεία του προς την Αίγυπτο κατέστρεψε τη νησιωτική πόλι της Τύρου, κατόπιν επταμήνου πολιορκίας. Κατόπιν εισήλθε στην Ιερουσαλήμ. Ενώπιόν του έπεσε η Αίγυπτος, κι εκεί στο έτος 332 π.Χ. ίδρυσε την πόλι που φέρει τ’ όνομά του, Αλεξάνδρεια, η οποία κατέστη η μεγαλύτερη αρχαία πόλις του Ελληνικού βασιλείου. Στα Γαυγάμηλα, κοντά στα ερείπια της αρχαίας Νινευή, στον Ποταμό Τίγρητα, ο Αλέξανδρος ενίκησε ολοκληρωτικά τον Περσικό στρατό κι έτρεψε τον Δαρείον Γ΄ εις φυγήν. Η πόλις της Βαβυλώνος έπεσε ενώπιόν του (στο 331 π.Χ.). Όταν έφθασε στο Βαλκ, σ’ εκείνο που λέγεται σήμερα Αφγανιστάν, στο έτος 328 π.Χ., προσήρτησε τελείως την Περσική Αυτοκρατορία. Επιθυμώντας να προελάση προς τον Ειρηνικό Ωκεανό, εισήλασε στο Πεντζάμπ της Ινδίας, αλλά δεν έφθασε ως τον Ποταμό Σέτλετζ (327-326 π.Χ.). Λόγω της καταπονήσεως και της νοσταλγίας των στρατευμάτων του, επροτίμησε τώρα να επαναστρέψη προς δυσμάς.
12. Πώς εθραύσθη το «μέγα κέρας» του συμβολικού τράγου, και πώς ανεφύησαν τέσσερα κέρατα στη θέσι του προς τους τέσσερες ανέμους;
12 Αληθινά στον Μέγαν Αλέξανδρον ο συμβολικός τράγος «εμεγαλύνθη σφόδρα.» Από το κατώφλι της Ινδίας ο Αλέξανδρος επανέκαμψε στη Βαβυλώνα, με τη σκέψι να κάμη τη Βαβυλώνα υπάτη πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του. Σχετικά με τούτο η Βιβλική προφητεία διαφωνούσε με αυτόν. Στη Βαβυλώνα προσεβλήθη από ελονοσία, αλλ’ εξακολουθούσε να ευωχήται μέχρι μέθης, και ξαφνικά πέθανε, στο τριακοστό τρίτο έτος της ζωής του, στο έτος 323 π.Χ. Έτσι, το συμβολικό «μέγα κέρας» του τράγου, ο οποίος ήταν ο «πρώτος βασιλεύς,» εθραύσθη. Στη θέσι του θραυσμένου κέρατος (Αλεξάνδρου), ηγέρθησαν τέσσερα συμβολικά κέρατα, αλλ’ όχι στους φυσικούς διαδόχους του Αλεξάνδρου. Το έτος 301 π.Χ. τέσσερες από τους στρατηγούς του Αλεξάνδρου ανήλθαν στην εξουσία, ο Στρατηγός Πτολεμαίος ο Λάγου στην Αίγυπτο και Παλαιστίνη· ο Στρατηγός Σέλευκος Νικάτωρ στη Μεσοποταμία και Συρία· ο Στρατηγός Κάσσανδρος στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα· κι ο Στρατηγός Λυσίμαχος στη Θράκη και στη Μικρά Ασία. Τα τέσσερα συμβολικά κέρατα ήσκησαν εξουσία «προς τους τέσσαρας ανέμους του ουρανού,» νότον, βορράν, δύσιν και ανατολήν. Ο προφητικός «βασιλεύς του βορρά» και ο «βασιλεύς του νότου» ήλθαν τώρα στο διεθνές προσκήνιο.
13. Στην όρασι, τι είδε κατόπιν ο Δανιήλ που τον ετρόμαξε;
13 Εκείνο που είδε κατόπιν ο Δανιήλ στην όρασι τον εξέπληξε ή τον τρόμαξε. Είδε κάτι περισσότερο από την έγερσι των τεσσάρων κεράτων, διότι προσθέτει: «Και εκ του ενός εξ αυτών εξήλθεν έν κέρας μικρόν, το οποίον εμεγαλύνθη καθ’ υπερβολήν προς τον νότον και προς την ανατολήν, και προς την γην της δόξης· και εμεγαλύνθη, έως του στρατεύματος του ουρανού· και έρριψεν εις την γην μέρος εκ της στρατιάς και εκ των αστέρων [μέρος εκ της στρατιάς των αστέρων, ΑΣΜ], και κατεπάτησεν αυτά· μάλιστα εμεγαλύνθη, έως κατά του άρχοντος του στρατεύματος· και αφήρεσεν απ’ αυτού την παντοτεινήν θυσίαν, και το άγιον κατοικητήριον αυτού κατεβλήθη· και το στράτευμα παρεδόθη εις αυτόν μετά της παντοτεινής θυσίας εξ αιτίας της παραβάσεως, και έρριψε κατά γης την αλήθειαν· και έπραξε, και ευωδώθη.» (Δαν. 8:9-12) Ποιο είναι αυτό το «μικρόν κέρας» που επροκάλεσε τον Ιεχωβά Θεό;
14. Πώς ο άγγελος Γαβριήλ εξήγησε τότε την έγερσι και την πορεία ενεργείας του «μικρού κέρατος»;
14 Ο άγγελος Γαβριήλ, αφού εξήγησε τα «τέσσερα κέρατα,» λέγει: «Και εν τοις εσχάτοις καιροίς της βασιλείας αυτών, όταν αι ανομίαι φθάσωσιν εις το πλήρες, θέλει εγερθή βασιλεύς σκληροπρόσωπος και συνετός εις πανουργίας. Και η δύναμις αυτού θέλει είσθαι ισχυρά, ουχί όμως εξ ιδίας αυτού δυνάμεως· και θέλει αφανίζει εξαισίως, και θέλει ευοδούσθαι και κατορθόνει, και θέλει αφανίζει τους ισχυρούς, και τον λαόν του αγίου. Και δια της πανουργίας αυτού θέλει κάμει να ευοδούται η απάτη εν τη χειρί αυτού· και θέλει μεγαλυνθή εν τη καρδία αυτού, και εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς· και θέλει σηκωθή κατά του Άρχοντος των αρχόντων· πλην θέλει συντριφθή άνευ χειρός.»—Δαν. 8:23-25.
15. Πού εντοπίζει η προφητεία την έγερσι του συμβολικού «μικρού κέρατος,» και τι αντιστοιχεί με αυτό στον προλεχθέντα καιρό;
15 Η έγερσις του συμβολικού «μικρού κέρατος» γίνεται στον τελευταίο καιρό της ηγεμονίας των διαδόχων του Αλεξάνδρου, οπότε οι παραβάται κατά του Ιεχωβά Θεού φθάνουν στο τέλος των. Αυτό το γεγονός εντοπίζει την έγερσι του «μικρού κέρατος» στους νεωτέρους αιώνες, πριν από το έτος 1914 μ.Χ. Ποιο συμβολικό κέρας ανεφύη από μια μικρή αρχή και εμεγαλύνθη υπερβολικά προς τον νότον, την ανατολή και την «γην της δόξης» της ιεράς Γραφής; Ποιος «βασιλεύς» ή κυβερνώσα εξουσία με άγρια ή σκληρή όψι ηγέρθη και ήσκησε τεράστια εξουσία στους προσφάτους αιώνες; Είναι η εβδόμη παγκόσμια δύναμις που προελέχθη στη Βιβλική προφητεία, η Αγγλο-Αμερικανική δυαδική παγκόσμιος δύναμις.
16. Τείνοντας προς την έγερσι του «μικρού κέρατος,» από ποια δυτική δύναμι κατέστησαν επαρχίες οι αυτοκρατορικές έδρες των διαδόχων του Αλεξάνδρου, και κατά ποιαν σειράν;
16 Πώς αυτή ανεφύη από το ένα των κεράτων, που εσυμβόλιζαν τις βασιλείες, οι οποίες ιδρύθησαν από τους τέσσερες στρατηγούς του Αλεξάνδρου; Στο έτος 298 π.Χ. η από άρρενας γραμμή του Στρατηγού Κασσάνδρου στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα έληξε. Μετά δεκατρία χρόνια ο Στρατηγός Λυσίμαχος, που κατείχε την παρακείμενη Θράκη και τη Μικρά Ασία, κατέλαβε το Ευρωπαϊκό τμήμα της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας. Έτσι, μια από τις αυτοκρατορίες των διαδόχων του Αλεξάνδρου εξηφανίσθη. Στο έτος 168 π.Χ. η Μακεδονία κατέστη εξηρτημένη από την εγειρόμενη πολιτική εξουσία της Ρώμης, και στο έτος 146 π.Χ. έγινε επαρχία της Ρώμης. Στο έτος 64 π.Χ. η Συρία, έδρα της αυτοκρατορίας του Στρατηγού Σελεύκου Νικάτορος, κατέστη Ρωμαϊκή επαρχία και στο έτος 30 π.Χ. η Αίγυπτος, αυτοκρατορική έδρα του Στρατηγού Πτολεμαίου Λάγου, έγινε Ρωμαϊκή επαρχία.
17. Πότε οι Ρωμαίοι καθυπέταξαν τη Βρεττανία, ποιος την έκαμε κράτος ανεξάρτητο επί ένα διάστημα και έγινε πατήρ του ναυτικού της, και πότε οι Ρωμαίοι εγκατέλειψαν τη Βρεττανία;
17 Η επιθετική Ρωμαϊκή δύναμις, ενώ απορροφούσε τις Ελληνικές αυτές αυτοκρατορίες της Ελληνικής πέμπτης παγκοσμίου δυνάμεως, εισέβαλε και στη Βρεττανία. Όταν ο Ιούλιος Καίσαρ ητοιμάζετο να κάμη την εισβολή, έπρεπε να καταστρέψη ένα μεγάλο στόλο που περιελάμβανε ένα τμήμα Βρεττανικού στόλου. Στις αρχές του τρίτου αιώνος μ.Χ. η νοτία εκείνη Βρεττανία καθυπετάχθη και διηρέθη σε Ρωμαϊκές επαρχίες. Ο Ρωμαίος Αυτοκράτωρ Σεπτίμιος Σεβήρος επεράτωσε την ανέγερσι του εκεί τείχους του και πέθανε στην Υόρκη της Βρεττανίας το έτος 211 μ.Χ. Κατά το τέλος του αιώνος εκείνου ο Στρατηγός Καραύσιος, υπερασπιστής του Ρωμαίου Αυτοκράτορος Μαξιμιανού, διεπεραιώθη στη Βρεττανία κι εσφετερίσθη τον θρόνο της Βρεττανίας, και ανεκήρυξε τον εαυτό του Αύγουστον (αυτοκράτορα). Αφού ο Καραύσιος κατενίκησε τον Ρωμαϊκό στόλο, που είχε σταλή για να τον τιμωρήση, η Ρώμη ηναγκάσθη ν’ αναγνωρίση την αυτοκρατορική του θέσι. «Εκυβέρνησε καλά τη χώρα επί επτά χρόνια, οπότε κι εφονεύθη το έτος 293 μ.Χ. Κατέστησε τη Βρεττανία κράτος ανεξάρτητον και κατά σύμπτωσιν έγινε ‘Πατήρ του Βρεττανικού Ναυτικού’.»a Μετά τρία χρόνια ο Αυτοκράτωρ Κωνστάντιος επανέκτησε τη Βρεττανία και στο έτος 306 (μ.Χ.) πέθανε κι αυτός στην Υόρκη της Βρεττανίας. Η μορφή της Βρεττανίας στα μεταλλικά νομίσματα απετυπώθη πρώτα από τους Ρωμαίους. Τον πέμπτον αιώνα οι Ρωμαίοι άρχισαν βαθμιαίως ν’ αποσύρωνται από τη Βρεττανία, και ως το έτος 436 μ.Χ. είχαν εγκαταλείψει τη Βρεττανία.
(Ακολουθεί)
[Υποσημειώσεις]
a Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμος Ι 3 σελίς 322 β.