-
Ποιος Είναι ο Μεσσίας του Βιβλίου του Δανιήλ;Ξύπνα!—1972 | 8 Μαΐου
-
-
της Αμερικής (εκδόσεως 1917) είπε:
«Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου, και επί την πόλιν την αγίαν σου, διά να συντελεσθή η παράβασις, και να τελειώση η αμαρτία, και να γίνη εξιλέωσις περί της ανομίας, και να εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος, και να σφραγισθή όρασις και προφήτης, και να χρισθή το άγιον των αγίων. Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε, ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να αποκατασταθή και ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ, έως ενός χριστού, ενός ηγουμένου, θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά· και επί εξήκοντα δύο εβδομάδας, θέλει οικοδομηθή πάλιν, μετά πλατείας και τάφρου, αλλά εν καιροίς στενοχωρίας. Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας θέλει εκκοπή ένας χριστός και δεν θέλει υπάρχει πλέον· και ο λαός ενός ηγουμένου όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον.»—Δαν. 9:24-26.
Η απόδοσις αυτής της μεταφράσεως κάνει να φαίνεται ότι ένας «χριστός, ένας ηγούμενος,» θα ερχόταν ύστερα από «επτά εβδομάδες,» ενώ ένας άλλος «χριστός» θα «εκόπτετο» ύστερα από εξήντα δύο «εβδομάδες.» Επιβεβαιώνει η ιστορία μια τέτοια κατανόησι του ζητήματος;
Εβραϊκές Απόψεις
Σύμφωνα με Εβραίους σχολιαστάς, η προσταγή «να αποκατασταθή και ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ» εξεδόθη όταν ο προφήτης Ιερεμίας προείπε ότι η πόλις θέλει οικοδομηθή επί των ερειπίων αυτής.» Αυτό τους επιτρέπει να ερμηνεύουν τις «επτά εβδομάδες» ως την εβδομηκονταετή περίοδο της ερημώσεως που ετελείωσε με την επιστροφή ενός Ιουδαϊκού υπολοίπου από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία. Προχωρώντας ακόμη περισσότερο, ωρισμένοι Ιουδαίοι σχολιασταί συσχετίζουν τον «χριστό, τον ηγούμενο» με τον Βασιλέα Κύρο, που εξέδωσε το διάταγμα που επέτρεπε στους Ιουδαίους εξορίστους να επιστρέψουν στον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ. Άλλοι προτιμούν να ταυτίζουν τον «χριστό» με τον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ ή τον Αρχιερέα Ιησού, που και οι δυο επέστρεψαν από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία μετά την έκδοσι του διατάγματος του Κύρου.
Και τι θα λεχθή για τις «εξήκοντα δύο εβδομάδες;» Οι Εβραίοι σχολιασταί τις εφαρμόζουν σε μια περίοδο 434 ετών, κατά την οποίαν η Ιερουσαλήμ επρόκειτο να αποκατασταθή πλήρως. Μερικοί πιστεύουν ότι ο «χριστός» που επρόκειτο να «εκκοπή» (Δαν. 9:26) προσδιορίζει τον Βασιλέα Αγρίππα τον 2ο, που έζησε στον καιρό της καταστροφής της Ιερουσαλήμ στο 70 μ.Χ. Άλλοι όμως νομίζουν ότι ο «χριστός» ήταν ο Αρχιερεύς Ονίας, τον οποίον ο Αντίοχος ο Επιφανής απέλυσε το 175 π.Χ.
Έτσι οι Εβραίοι σχολιασταί δεν είναι διόλου βέβαιοι για την έννοια των λόγων του Γαβριήλ. Πραγματικά, υπάρχουν ασυνέπειες στην εξήγησι. Ενώ τις «επτά εβδομάδες» τις υπολογίζουν με δέκα χρόνια την καθεμιά, σύνολο εβδομήντα χρόνια (7 x 10), τις ‘εξηνταδύο εβδομάδες’ τις υπολογίζουν με επτά χρόνια την καθεμιά, σύνολο τετρακόσια τριάντα τέσσερα χρόνια (62 x 7). Έτσι αυτοί οι Εβραίοι σχολιασταί έχουν μπερδέψει τα χρονικά χαρακτηριστικά με μια προσπάθεια να εκβιάσουν μια ερμηνεία των λόγων του Γαβριήλ.
Η Προσθήκη μιας «Τελείας» Αλλάζει την Έννοια
Όσο κι’ αν φαίνεται εκπληκτικό σε μερικούς, οι Ιουδαίοι αντιγραφείς και ένας αριθμός Ιουδαίων μεταφραστών έχουν κάμει προσθήκες στο αρχικό κείμενο του Δανιήλ 9:25. Οι γραμματείς που είναι γνωστοί ως Μασορίτες έθεσαν στο Εβραϊκό κείμενο του Δανιήλ 9:25 ένα Ανθά ή «τελεία» μετά τις «επτά εβδομάδες» που τις χωρίζουν έτσι από τις ‘εξήντα δύο εβδομάδες.’ Εκτός αυτού, ένας αριθμός Εβραϊκών μεταφράσεων προσθέτουν τις λέξεις «επί» ή «κατά τη διάρκεια» πριν από τις ‘εξήκοντα δύο εβδομάδας’ ετών ώστε να δημιουργούν την εντύπωσι ότι η Ιερουσαλήμ θα αποκαθίστατο πλήρως σ’ εκείνη την περίοδο. Αν δεν είχαν γίνει αυτές οι τροποποιήσεις στο κείμενο, το Δανιήλ 9:25 θα έλεγε: «Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε, ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να αποκατασταθή και ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ, έως του Χριστού του Ηγουμένου, θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο. Θέλει επιστρέψει και ανοικοδομηθή με πλατείαν και τάφρον, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας.» Παρόμοιαι αποδόσεις βρίσκονται σε πολλές μη Εβραϊκές μεταφράσεις.
Η απόδοσις αυτή καθιστά εντελώς σαφές ότι ένας «μεσσίας» ή «χριστός» επρόκειτο να έλθη, όχι στο τέλος των επτά «εβδομάδων,» αλλά στο τέλος των επτά συν «εξήκοντα δύο εβδομάδων.» Επομένως, ο «μεσσίας» που επρόκειτο να εκκοπή κάποιον καιρό μετά τις «εξήκοντα δύο εβδομάδας» θα ήτο ο ίδιος μ’ αυτόν που προελέχθη ότι θα ερχόταν στο τέλος των «εβδομάδων επτά και εβδομάδων εξήκοντα δύο.» Εμφανίσθηκε πράγματι τον καιρό εκείνον ένας «χριστός;»
Ο Καιρός της Εμφανίσεως του Μεσσία
Για να καθορίσωμε την απάντησι σ’ αυτό το ερώτημα, θα πρέπει να εξακριβώσωμε πότε εξήλθε η προσταγή για την αποκατάστασι και ανοικοδόμησι της Ιερουσαλήμ. Λογικά θα πρέπει ν’ αναμένωμε ότι μια τέτοια προσταγή θα εξεδίδετο όταν θα μπορούσε να αναληφθή δράσις μετά την έκδοσι της διαταγής μάλλον παρά στην περίοδο της προφητικής δράσεως του Ιερεμία πριν καταστραφή η πόλις.
Μολονότι ένα Ιουδαϊκό υπόλοιπο επέστρεψε στον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία στο 537 π.Χ., τα τείχη και οι πύλες της πόλεως δεν είχαν ανοικοδομηθή ούτε επισκευασθή παρά χρόνια αργότερα. Περιγράφοντας την πόλι, μια αποστολή Ιουδαίων εξορίστων είπε στον Νεεμία, τον Ιουδαίο οινοχόο του Πέρσου Βασιλέως Αρταξέρξου (του Μακρόχειρος) : «Οι υπόλοιποι, οι εναπολειφθέντες εκ της αιχμαλωσίας εκεί εν τη επαρχία είναι εν θλίψει μεγάλη και ονειδισμώ· και το τείχος της Ιερουσαλήμ καθηρέθη, και αι πύλαι αυτής κατεκαύθησαν εν πυρί.» (Νεεμ. 1:3) Μερικούς μήνες μετά την αναφορά αυτή, ο Νεεμίας εξουσιοδοτήθηκε από τον Βασιλέα Αρταξέρξη να ανοικοδομήση την Ιερουσαλήμ. Αυτό έγινε τον μήνα Νισάν στο εικοστό έτος της βασιλείας του Αρταξέρξου. (Νεεμ. 2:1-6) Οι καλύτερες ιστορικές αποδείξεις δείχνουν ότι ο Νισάν του εικοστού εκείνου έτους έπεσε στο 455 π.Χ.a Έτσι η προσταγή να αποκατασταθή και ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ θα μπορούσε να τεθή εν ισχύι με την άφιξι του Νεεμία στην Ιερουσαλήμ μερικούς μήνες αργότερα το 455 π.Χ.
Χρησιμοποιώντας το 455 π.Χ. ως αφετηρία για το μέτρημα των εξήντα εννέα εβδομάδων ετών (483 έτη,) «βρίσκομε ότι ένας «μεσσίας» ή «χριστός» είχε προγραμματισθή να έρθη το 29 μ.Χ. Περίμεναν οι Ιουδαίοι ένα «μεσσία» εκείνη την εποχή; Έκαμε την εμφάνισί του τότε ένας «μεσσίας;»
Αναφερόμενος στον Δανιήλ κεφάλαιον 9, ένας διάσημος ραββίνος του δεκάτου εβδόμου αιώνος μ.Χ., ο Μανασσή Μπεν Ίσραελ, εδήλωσε: «Υπάρχουν μερικοί που θα εδέχοντο ότι εκείνοι οι 70 κύκλοι του επτά εννοούν ότι μετά το τέλος τους θα ερχόταν ο Μεσσίας. . . . Πράγματι, όλοι οι Ιουδαίοι που έλαβαν τα όπλα εναντίον των Ρωμαίων την εποχή εκείνη είχαν αυτή τη γνώμη.» Ο Ιουδαίος λόγιος Άμπα Χιλλέλ Σίλβερ παρατηρεί: «Ο Μεσσίας ανεμένετο γύρω στο δεύτερο τέταρτο του πρώτου αιώνος μ.Χ.» Το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ στο Τρακτάτε Σάνχεδριν, φύλλον 97α μιλάει για τους επταετείς κύκλους στο τέλος των οποίων θα έλθη ο υιός του Δαβίδ [ο Μεσσίας].» Έτσι οι Ιουδαίοι περίμεναν, όχι απλώς οποιονδήποτε «μεσσία,» αλλά τον Μεσσία, τον «υιόν του Δαβίδ,» να εμφανισθή ακριβώς στον καιρό που έδειχνε το 9 κεφάλαιο του Δανιήλ.
Ο Μεσσίας Αναγνωρίζεται
Το μόνο άτομο που εμφανίσθηκε ως αυτός ο Μεσσίας στο 29 μ.Χ. ήταν ο Ιησούς, απόγονος του βασιλέως Δαβίδ. Η Γραφή, μαζί με την κοσμική ιστορία,b παρέχει αποδείξεις ότι το φθινόπωρο του 29 μ.Χ., ο Ιησούς ήλθε στον Ιωάννη και βαπτίσθηκε. Αμέσως μετά το βάπτισμά του «ηνοίχθησαν εις αυτόν οι ουρανοί, και είδε το Πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν, και ερχόμενον επ’ αυτόν. Και ιδού φωνή εκ των ουρανών, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.» (Ματθ. 3:16, 17) Μόλις εχρίσθη με το πνεύμα του Θεού, ο Ιησούς έγινε ο Μεσσίας ή Χριστός, λέξεις που σημαίνουν «Κεχρισμένος.» Από τον καιρό εκείνον κι έπειτα, εφαρμόσθηκαν σ’ αυτόν οι λόγοι του Ησαΐα 61:1: «Πνεύμα Κυρίου του Θεού είναι επ’ εμέ· διότι ο ΚΥΡΙΟΣ με έχρισε διά να ευαγγελίζωμαι εις τους ταπεινούς.» (Ιουδαϊκή Εκδοτική Εταιρία) Τριάμισυ χρόνια μετά το χρίσμα του ο Ιησούς ‘εξεκόπη’ στον θάνατο.
Έτσι η μαρτυρία του Δανιήλ 9:25 δείχνει αλάθητα τον Ιησού ως τον υποσχεμένο Μεσσία. Ο Ραββίνος Σίμων Λουτσάττο (του δέκατου εβδόμου αιώνος μ.Χ.) παρεδέχθη:
«Αυτό το εξαιρετικά σημαντικό κείμενο . . . έχει φέρει στους Ραββίνους τόση σύγχυσι και αβεβαιότητα ώστε να μη γνωρίζουν αν βρίσκωνται στον ουρανό ή στη γη. Το αποτέλεσμα συνεχούς ερεύνης αυτής της προφητείας από μέρους μας θα μπορούσε εύκολα να καταλήξη ότι όλοι έπρεπε να γίνωμε Χριστιανοί. Δεν μπορεί, πραγματικά, ν’ αρνηθή κανείς ότι η έλευσις του Μεσσία εκτίθεται σ’ αυτή καθαρά και θα πρέπει να παραδεχθή κανείς ότι ο καιρός ήδη πέρασε.»
Είναι φανερό συνεπώς ότι, επειδή απέρριψαν τον Ιησού, οι Μασορίτες πρόσθεσαν μια «τελεία» στο Δανιήλ 9:25, προσπαθώντας έτσι ν’ αποκρύψουν τον παράγοντα του χρόνου που οριστικά απεδείκνυε τον Ιησού ως τον υποσχεμένο Μεσσία. Ο Καθηγητής Ε. Β. Πάσυ, σε μια υποσημείωσι σε μια από τις διαλέξεις του που έδωσε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (που δημοσιεύθηκαν το 1885), παρετήρησε για τη Μασοριτική στίξι:
«Οι Ιουδαίοι έθεσαν την κυρία τελεία του εδαφίου κάτω από το επτά, επιζητώντας να χωρίσουν τους δύο αριθμούς, το 7 και το 62. Αυτό πρέπει να το έχουν κάμει ανέντιμα, . . . (όπως λέγει ο Ρασί [ένας εξέχων Ιουδαίος Ραββίνος του δωδεκάτου αιώνος μ.Χ.] απορρίπτοντας κατά γράμμα εξηγήσεις που ευνοούσαν τους Χριστιανούς).»
Δεν πρέπει να προξενή έκπληξι ότι οι περισσότεροι Ιουδαίοι εξακολουθούν ν’ αρνούνται ότι το Δανιήλ 9:25 εφαρμόζεται στον Ιησού Χριστό. Οι απόψεις τους έχουν επηρεασθή πολύ από τους Ιουδαίους λογίους και διανοουμένους που ήκμασαν μεταξύ του ενδεκάτου και δεκάτου πέμπτου αιώνος μ.Χ. Αυτή η περίοδος ήταν ένας καιρός που οι Ιουδαίοι υπέφεραν λόγω του υπερβολικού αντισημιτισμού, και ο όγκος του μίσους υποδαυλιζόταν από άτομα που ισχυρίζονταν ότι ήσαν ακόλουθοι του Ιησού Χριστού. Αυτό έκαμε το όνομα του Ιησού αποκρουστικό στους περισσότερους Ιουδαίους. Δεν είναι επομένως παράξενο το ότι οι ραββινικές εκδόσεις σχολίων της Γραφής από εκείνη την περίοδο αρνούνται τη Μεσσιανική εφαρμογή πολλών προφητειών που είχαν φανερή εκπλήρωσι στον Ιησού.
Πολυάριθμοι, όμως, ειλικρινείς Ιουδαίοι δεν άφησαν το κακό που προξένησαν άτομα, που υποκριτικά ισχυρίσθηκαν ότι ήσαν «Χριστιανοί,» να τους προδιαθέσουν δυσμενώς εναντίον του ονόματος του Ιησού. Εξήτασαν οι ίδιοι τις αποδείξεις διαβάζοντας τις αφηγήσεις για την επίγεια διακονία του Ιησού που διετυπώθησαν γραπτώς από τους Ιουδαίους ευαγγελιστάς Ματθαίο, Μάρκο, Λουκά και Ιωάννη. Εξήτασαν επίσης τις Εβραϊκές προφητείες που απεδείκνυαν τον Ιησού ως τον υποσχεμένο Μεσσία. Η έρευνά τους τούς ωδήγησε να πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι πράγματι ο Μεσσίας.
Αν είσθε μεταξύ των εκατομμυρίων Ιουδαίων που δεν πιστεύουν ότι ο υποσχεμένος Μεσσίας έχει έλθει, γιατί να μη διαθέσετε τον χρόνο να ερευνήσετε εξονυχιστικά το ζήτημα; Ασφαλώς αν ο Ιησούς είναι ο Χριστός, όπως σαφώς εκτίθεται προφητικά στο ένατο κεφάλαιο του Δανιήλ, ασφαλώς δεν θα θέλατε να εναντιωθήτε σ’ αυτόν, χάνοντας τις ευλογίες. Για να μπορέσετε να λάβετε τις ευλογίες της δικαίας κυβερνήσεως του Μεσσία, οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα είναι ευτυχείς να σας βοηθήσουν να εξετάσετε επιπρόσθετα γεγονότα που δείχνουν τον Ιησού ως τον Μεσσία.
-
-
Ματιές στον Κόσμο—Α΄Ξύπνα!—1972 | 8 Μαΐου
-
-
Ματιές στον Κόσμο—Α΄
Οι Γιατροί Ατενίζουν Προς την Κίνα
◆ Δύο διεθνώς γνωστοί γιατροί, ο Ε. Γκρέυ Ντίμοντ και ο Πωλ Ντάντλυ Χουάιτ, πρώην γιατρός του τέως Προέδρου Αϊζενχάουερ, ήσαν μεταξύ των γιατρών που περιώδευσαν πρόσφατα την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Ισχυρίσθηκαν ότι το έθνος ήταν σχετικά απηλλαγμένο από αφροδίσια νοσήματα, καταχρήσεις ναρκωτικών, αλκοολισμό και πορνεία. Ο Δρ. Ντίμοντ εδήλωσε: «Ήταν εντελώς παράξενο πόσο άμεμπτη ήταν η πόλις.» Είπε επίσης: «Οι Κινέζοι δεν είναι καθόλου καθυστερημένοι. Τα καλύτερα νοσοκομεία τους έχουν κάθε τι που έχουν και τα δικά μας. Πραγματικά τίποτα δεν είχα να συνεισφέρω ιατρικώς στην Κίνα. Οι γιατροί τους γνωρίζουν τόσο πολλά όσα κι’ εγώ. . . . Ο τεχνικός τους εξοπλισμός είναι τόσο σύγχρονος όσο οποιοσδήποτε εξοπλισμός που έχομε στις Ηνωμένες Πολιτείες.»
Οι Εκτρώσεις Προκαλούν Εφιάλτες
◆ Οι εκτρώσεις προκαλούν θυμό, φόβο και σύγχυσι σε πολλές νοσοκόμες. Η χειρούργος Μπάρμπαρα Ρόκετ είπε σε μια συζήτησι επιστημόνων νοσοκόμων στη Βοστώνη ότι μερικές νοσοκόμες είχαν συχνούς εφιάλτες διότι πιάνουν με τα χέρια τους τόσο πολλά «τέλεια σχηματισμένα νεκρά έμβρυα» κάθε μέρα στα χειρουργεία.
-