Λεπτομερής Ιστορία Γραμμένη από Πριν

ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ότι υπάρχει κανείς που μπορεί να γράψη μια λεπτομερή ιστορία από πριν; Αν υπήρχε ένας άνθρωπος που θα το έκανε αυτό, τότε δύσκολα θ’ αναμέναμε να συμφωνή με την πραγματικότητα. Αλλά τι θα συνέβαινε αν ο Ύψιστος Θεός ενέπνεε ανθρώπους να προείπουν γεγονότα αιώνες πριν συμβούν; Σ’ αυτή την περίπτωσι, πρέπει ν’ αναμένωμε να συμβούν αυτά τα πράγματα ακριβώς όπως προελέχθησαν. Αληθεύει αυτό για τις Βιβλικές προφητείες;

Αν εξετασθούν στο φως της εκπληρώσεως, οι λεπτομέρειες που περιλαμβάνονται σ’ αυτές τις προφητείες είναι απλώς εκπληκτικές. Παρέχουν πειστικές αποδείξεις ότι η Αγία Γραφή είναι ο Λόγος του Θεού.

Στο ενδέκατο κεφάλαιο του Δανιήλ, βρίσκομε ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα ιστορίας που εγράφη από πριν. Οι πληροφορίες αυτές απεκαλύφθησαν στον Δανιήλ «εν τω πρώτω έτει Δαρείου του Μήδου,» περίπου το 538 π.Χ. (Δαν. 11:1) Αλλά η εκπλήρωσις όσων απεκαλύφθησαν τότε εκάλυψε μια περίοδο πολλών αιώνων. Ας εξετάσωμε το τμήμα της προφητείας που εξεπληρώθη μέσα σε χρονική περίοδο 300 περίπου ετών.

Στον Δανιήλ ελέχθησαν τα εξής: «Ιδού, έτι τρείς βασιλείς θέλουσιν εγερθή εν τη Περσία· και ο τέταρτος θέλει είσθαι πολύ πλουσιώτερος παρά πάντας· και αφού κραταιωθή εν τω πλούτω αυτού, θέλει διεγείρει το παν εναντίον του βασιλείου της Ελλάδος.» (Δαν. 11:2) Σημειώστε ότι δεν γίνεται καμμιά μνεία για το τέλος της Μηδο-Περσικής Αυτοκρατορίας. Η προφητεία απλώς περιλαμβάνει την τελική προσπάθεια που θα κατέβαλε ο τέταρτος βασιλεύς εναντίον της Ελλάδος. Ποιοι ήσαν, όμως, οι τέσσερις Πέρσες βασιλείς;

Ο πρώτος βασιλεύς ήταν ο Κύρος ο Μέγας, ο δεύτερος ο Καμβύσης Β΄ και ο τρίτος ο Δαρείος Α΄ (Υστάσπις). Επειδή ο Γαυμάτας σφετερίσθηκε τον θρόνο ισχυριζόμενος ψευδώς ότι ήταν ο Σμέρδις (Βάρδιγια), ο αδελφός του Καμβύση, η σύντομη βασιλεία του λογικά δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν στην προφητεία. Ο τέταρτος βασιλεύς ήταν ο Ξέρξης Α΄, προφανώς ο Ασσουήρης που μνημονεύεται στο εδάφιο Εσθήρ 1:1.

Ο Ξέρξης Α΄ πράγματι ‘διήγειρε το παν εναντίον του βασιλείου της Ελλάδος,’ δηλαδή, των ανεξαρτήτων Ελληνικών πόλεων συνολικά. Ο Έλλην ιστορικός Ηρόδοτος που έζησε τον πέμπτο αιώνα π.Χ. γράφει ότι «οποιαδήποτε άλλη εκστρατεία συγκρινομένη με αυτήν φαίνεται μηδαμινή.» (Βιβλίον VII, Κεφ. 20) Η ιστορία του αναφέρει ότι η θαλάσσια δύναμις «έφθανε τους 517.610 άνδρες. Ο αριθμός των στρατιωτών έφθανε το 1.700.000· οι ιππείς ήσαν 80.000· σ’ αυτούς πρέπει να προστεθούν και οι Άραβες οι οποίοι ίππευαν σε καμήλες και οι Λύβιοι, οι οποίοι πολεμούσαν σε άρματα τα οποία υπολογίζω περίπου σε 20.000. Έτσι, ο ολικός αριθμός των στρατευμάτων της ξηράς και της θαλάσσης μαζί φθάνει τους 2.317.610 άνδρες.» (Βιβλίον VII, Κεφ. 184) Παρά την υποστήριξι αυτής της πελώριας πολεμικής μηχανής, ο Ξέρξης ο Α΄ υπέστη ήττα.

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΙΡΕΣΙΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ

Κατόπιν, η προφητεία στρέφεται στην Ελλάδα. Διαβάζομε τα εξής: «Θέλει σηκωθή βασιλεύς δυνατός [ο Αλέξανδρος, ο πρώτος υιός του Φιλίππου (Βασιλέως της Μακεδονίας), σύμφωνα με την απόδοσι της Συριακής μεταφράσεως] και θέλει εξουσιάζει εν δυνάμει μεγάλη και κάμει κατά την θέλησιν αυτού. Και καθώς σταθή, θέλει συντριφθή η βασιλεία αυτού και θέλει διαιρεθή εις τους τέσσαρας ανέμους του ουρανού· πλην ουχί εις τους απογόνους αυτού, ουδέ κατά την εξουσίαν αυτού, με την οποίαν εξουσίασε.»—Δαν. 11:3, 4.

Σε εκπλήρωσι αυτών των λόγων, ο Αλέξανδρος Γ΄ ο Μέγας, έγινε ο αναμφισβήτητος κυβερνήτης της πελώριας εκτάσεως που εξετείνετο από την Αδριατική Θάλασσα προς δυσμάς έως την Ινδία προς ανατολάς. Μετά τον θάνατό του, όμως, οι απόγονοί του δεν τον διεδέχθησαν στη βασιλεία. Τόσο ο νόμιμος υιός του Αλέξανδρος Δ΄ όσο και ο νόθος υιός του Ηρακλής δολοφονήθηκαν μέσα σε μια περίοδο δεκατεσσάρων περίπου ετών μετά τον θάνατο του πατέρα τους. Σύντομα η αυτοκρατορία που ίδρυσε ο Αλέξανδρος Γ΄ πέρασε στα χέρια τεσσάρων από τους στρατηγούς του (1) του Σέλευκου Α΄ Νικάτωρος, (2) του Κάσσανδρου, (3) του Πτολεμαίου Λάγου (Πτολεμαίου Α΄ Σωτήρος) και (4) του Λυσίμαχου. Μ’ αυτόν τον τρόπο ‘διηρέθη στους τέσσαρας άνεμους του ουρανού.’

Ο ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ Α΄ ΚΑΙ Ο ΣΕΛΕΥΚΟΣ Α΄

Οι δυναστείες που ιδρύθησαν από τους δύο αυτούς στρατηγούς, τον Σέλευκο Α΄ και τον Πτολεμαίο Α΄, είχαν μεγαλύτερη επίδρασι στη χώρα του λαού του Δανιήλ απ’ όση οι άλλες. Προφανώς γι’ αυτό τον λόγο η προφητεία περιλαμβάνει τις εξελίξεις που έλαβαν χώρα στα αντίστοιχα βασίλειά τους. Το υπόμνημα συνεχίζει: «Και ο βασιλεύς του νότου θέλει ισχύσει· και είς εκ των αρχόντων αυτού· και θέλει ισχύσει [ο Σέλευκος Α΄] υπέρ αυτόν [τον Πτολεμαίον Α΄] και θέλει εξουσιάσει· η εξουσία αυτού θέλει είσθαι εξουσία μεγάλη.»—Δαν. 11:5.

Όταν πέθανε ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Πτολεμαίος Α΄ έλαβε την Αίγυπτο και άλλες κοντινές χώρες. Επειδή η Αίγυπτος έκειτο νοτίως της χώρας του λαού του Δανιήλ, ο Πτολεμαίος εξεπλήρωσε τον ρόλο του «βασιλέως του νότου.» Προηγουμένως ήταν ένας από τους ‘άρχοντες’ του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στην πραγματικότητα, ένας από τους πιο ικανούς στρατηγούς. Ωστόσο, ο ‘βασιλεύς του βορρά,’ ο Σέλευκος Α΄, επρόκειτο να κυβερνήση με μεγαλύτερη υπεροχή απ’ όσο η «εξουσία» του Πτολεμαίου.

Κατ’ άλλην έννοια, το αρχικό Εβραϊκό κείμενο θα μπορούσε να κατανοηθή ότι σημαίνει πώς ο Σέλευκος Α΄ ήταν ένας ‘άρχων’ του ‘βασιλέως του νότου.’ Αυτό ταιριάζει θαυμάσια με τα γεγονότα της ιστορίας. Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Σέλευκος υπηρέτησε ως ανώτερος τοποτηρητής στον Περδίκκα, ο οποίος αργότερα προσπάθησε να εισβάλη στην Αίγυπτο. Εκείνον τον καιρό, ο Σέλευκος ηγήθηκε μιας επαναστάσεως εναντίον του ανωτέρου του και ο Περδίκκας δολοφονήθηκε. Ως ανταμοιβή για τον ρόλο που έπαιξε στην πτώσι του Περδίκκα, στον Σέλευκο εδόθη η σατραπεία της Βαβυλωνίας. Αργότερα συμμάχησε με τον Αντίγονο Α΄ σε πόλεμο εναντίον του Ευμένους. Ωστόσο, ο Αντίγονος δεν εμπιστεύθηκε στον Σέλευκο και, έτσι, τον έθεσε υπό πίεσι. Ο Σέλευκος τότε κατέφυγε στην Αίγυπτο και, στην επόμενη μάχη με τον Αντίγονο, ήταν διοικητής της Αιγυπτιακής ναυτικής μοίρας. Η ήττα του υιού τού Αντίγονου στη Γάζα το 312 άνοιξε τον δρόμο για την επιστροφή του Σέλευκου στη Βαβυλωνία. Με τον καιρό, ο Σέλευκος επεξέτεινε την περιοχή της επικρατείας του έτσι ώστε έγινε μεγαλύτερη από εκείνη του Πτολεμαίου. Έτσι, εκείνος που υπηρέτησε ως στρατιωτικός διοικητής κάτω από τον Πτολεμαίο έγινε μεγαλύτερος από τον ανώτερό του.

Η ΒΕΡΕΝΙΚΗ ΚΑΙ Ο ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ

«Και μετά έτη,» συνεχίζει η προφητεία «θέλουσι συζευχθή· και η θυγάτηρ του βασιλέως του νότου θέλει, έλθει προς τον βασιλέα του βορρά, δια να κάμη συμφιλίωσιν· πλην αυτή δεν θέλει αναχαιτίσει την δύναμιν του βραχίονος, ουδέ το σπέρμα αυτού θέλει σταθή· αλλά θέλει παραδοθή αυτή και οι φέροντες αυτήν και το γεννηθέν εξ αυτής και ο ενισχύων αυτήν εν καιροίς.»—Δαν. 11:6.

Αυτό το μέρος της προφητείας άρχισε να εκπληρώνεται όταν ο Πτολεμαίος Β΄ (ο Φιλάδελφος) βασίλευε ως «βασιλεύς του νότου» και ο Αντίοχος Β΄ ως ‘βασιλεύς του βορρά.’ Αυτό γίνεται φανερό από μια σύγκρισι της προφητείας με την Ιστορία. Η Βρεταννική Εγκυκλοπαιδεία (11η έκδοσις, Τομ. XXIV, σελ. 604) λέγει: «Το 250 περίπου συνήφθη ειρήνη μεταξύ του Αντιόχου και του Πτολεμαίου Β΄· ο Αντίοχος απέπεμψε τη σύζυγό του Λαοδίκη και ενυμφεύθη τη θυγατέρα του Πτολεμαίου, τη Βερενίκη, αλλά μέχρι το 246 ο Αντίοχος είχε εγκαταλείψει τη Βερενίκη και τον νηπιακής ηλικίας γυιο της στην Αντιόχεια και επέστρεψε πάλι στη Μικρά Ασία για να ζήση με τη Λαοδίκη. Η Λαοδίκη τον δηλητηρίασε και ανεκήρυξε βασιλέα τον γυιο της τον ΣΕΛΕΥΚΟ Β΄ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟ (που βασίλευσε από το 246-227), ενώ οι οπαδοί της στην Αντιόχεια εφόνευσαν τη Βερενίκη και τον γυιο της.»

Όπως έδειξε η προφητεία, συνήφθη συμμαχία μέσω της Βερενίκης, της ‘θυγατέρας του βασιλέως του νότου,’ η οποία έγινε σύζυγος του ‘βασιλέως του βορρά.’ Ωστόσο, ο θάνατος του πατέρα της Πτολεμαίου Β΄ της στέρησε την αναγκαία υποστήριξι, «την δύναμιν του βραχίονος (αυτής).» Την νίκησε η αντίζηλος της Λαοδίκη. Ακόμη και ο Αντίοχος Β΄, ο σύζυγός της, δεν παρέμεινε στη ζωή, αλλά πέθανε από δηλητηρίασι. Μ’ αυτόν τον τρόπο ‘ο βραχίων αυτής,’ η δύναμις, δεν ‘εστάθη.’ Αργότερα, η Βερενίκη, ‘παρεδόθη,’ θανατωθείσα, καθώς επίσης και ο νηπιακής ηλικίας γιος της και, προφανώς, όλοι οι ακόλουθοί της οι οποίοι την είχαν συνοδεύσει από την Αίγυπτο όταν εφέρθη ως νύμφη για «τον βασιλέα του βορρά.»

Ποιος θα διεκδικείτο τον θάνατο της Βερενίκης και του γυιου της; Η προφητεία απαντά: «Εκ του βλαστού όμως των ριζών αυτής [των γονέων της] θέλει σηκωθή τις αντ’ αυτού, και ελθών μετά δυνάμεως θέλει εισέλθει εις τα οχυρώματα του βασιλέως του βορρά και θέλει ενεργήσει εναντίον αυτών και υπερισχύσει.» (Δαν. 11:7) Ο ‘βλαστός’ απεδείχθη ότι ήταν ο Πτολεμαίος Γ΄, (ο Ευεργέτης) ο αδελφός της Βερενίκης, ο οποίος διεξήγε μια επιτυχή στρατιωτική εκστρατεία εναντίον του Σελεύκου Β΄, του διαδόχου του Αντιόχου Β΄.

Πράγματι, ο θαυμάσιος τρόπος με τον οποίο εξεπληρώθησαν αυτές οι προφητείες επιβεβαιώνει το γεγονός ότι προήρχοντο από θεία πηγή. Αποτελούν μέρος των αφθόνων ενδείξεων που αποδεικνύουν ότι η Αγία Γραφή είναι ο Λόγος του Θεού. Επί πλέον, αυτές οι προφητείες μάς διαβεβαιώνουν ότι κανένα μέρος των θεοπνεύστων Γραφών δεν θα μείνη ανεκπλήρωτο. Αυτό πρέπει να μας ενθαρρύνη να εξετάσωμε τη Βιβλική προφητεία για να βεβαιωθούμε ότι ζούμε σε αρμονία με το θέλημα του Θεού ώστε να έχωμε κι εμείς μέρος στις ευλογίες που υπόσχεται ο προφητικός του Λόγος.

[Εικόνα στη σελίδα 682]

Ο Μέγας Αλέξανδρος

[Εικόνα στη σελίδα 683]

Ο Σέλευκος Α΄