Μια Προαιώνια Διαμάχη Πλησιάζει να Λήξη

ΛΙΓΟ καιρό μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο 323 π.Χ. άρχισε μια διαμάχη η οποία συνεχίζεται μέχρι τις ημέρες μας. Η επίδρασίς της έχει γίνει αισθητή σε κάποιο βαθμό σε κάθε μέρος της υδρογείου. Επομένως η είδησις ότι αυτή η διαμάχη πρόκειται να τελειώση δεν θα ήταν η πιο ευπρόσδεκτη;

Το πιο εκπληκτικό πράγμα σχετικά μ’ αυτή τη μακραίωνη διαμάχη είναι ότι αυτή είχε προλεχθή πολύν καιρό πριν αρχίση. Τον έκτο αιώνα π.Χ. ο Ιεχωβά Θεός μέσω ενός αγγέλου απεκάλυψε στον Εβραίο προφήτη Δανιήλ την έναρξι της διαμάχης, λεπτομέρειες σχετικά με την εξέλιξί της και το τέλος της. Αν αναλογισθή κανείς τους αιώνες που πέρασαν μπορεί εύκολα ν’ αντιληφθή ότι ο Δανιήλ δεν ήταν σε θέσι να συλλάβη την πλήρη σημασία εκείνων τα οποία του έγιναν γνωστά. Στην πραγματικότητα, ο άγγελος που εξελέγη για να μεταδώση αυτό το προφητικό μήνυμα του είπε: «Και συ, Δανιήλ, έγκλεισον τους λόγους και σφράγισον το βιβλίον, έως του εσχάτου καιρού· τότε πολλοί θέλουσι περιτρέχει και η γνώσις θέλει πληθυνθή.»—Δαν. 12:4.

Μέχρι τον δέκατο ένατο αιώνα μ.Χ., ειλικρινείς σπουδασταί των Αγίων Γραφών παρεδέχοντο ότι πολλά από εκείνα που κατέγραψε ο Δανιήλ παρέμεναν ένα σφραγισμένο βιβλίο. Ο Βιβλικός σχολιαστής Θωμάς Σκοττ είπε:

«Τελειώνοντας ο άγγελος υπέδειξε στον Δανιήλ ότι αυτή η προφητεία θα παρέμενε σκοτεινή ως ένα ‘σφραγισμένο βιβλίο’ από το οποίο λίγα πράγματα θα μπορούσαν να κατανοηθούν ‘έως του εσχάτου καιρού·’ . . . Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι αυτό πραγματικά συμβαίνει: γενικά έχει αναγνωρισθή ότι υπήρχαν πάντοτε πολλές δυσκολίες στις προφητείες του Δανιήλ, και ομοιάζουν με ‘λόγους κλεισμένους’ ακόμη και γι’ αυτούς που πιστεύουν. . . . Σ’ αυτούς τους πρόσφατους αιώνες πολλοί έχουν κοπιάσει, ερευνώντας την ιστορία, για να περιγράψουν εκείνα τα σημεία των προφητειών που έχουν ήδη εκπληρωθή· και συγκρίνοντας αυτά τα μέρη με άλλα Γραφικά εδάφια, να σχηματίσουν κάποια γνώμη σχετικά με το τι απομένει να εκπληρωθή· έτσι, πολύ φως χύθηκε επάνω σ’ αυτά. Καθώς αυτές οι προφητείες θα εκπληρώνωνται βαθμιαίως, θα γίνωνται καλύτερα κατανοητές· και οι μελλοντικές γενεές θα εκπλαγούν ακόμη περισσότερο μ’ αυτές και θα εκπαιδευθούν απ’ αυτές περισσότερο απ’ όσο εμείς.»—Βιβλίον Σχολίων της Αγίας Γραφής υπό Σκοττ, 1844, Τόμ. IV, σελ. 700.

Η έλλειψις κατανοήσεως των προφητειών του Δανιήλ στον δέκατον ένατο αιώνα δείχνει ότι ο κόσμος δεν είχε εισέλθει ακόμη στον «έσχατο καιρό.» Αλλά τι μπορεί να λεχθή για σήμερα; Βρισκόμεθα στον «έσχατο καιρό»; Αν ναι, το τέλος της διαμάχης που προλέγεται στο βιβλίο του Δανιήλ πρέπει να είναι πλησίον.

Για να κατανοήσωμε πώς τα παγκόσμια γεγονότα αυτού του εικοστού αιώνος εκπληρώνουν προφητείες σχετικά με τη διαμάχη που περιγράφεται στο βιβλίον του Δανιήλ, πρέπει να εξετάσωμε την αρχή της διαμάχης. Μόνο τότε θα μπορέσωμε να κάμωμε έναν σωστό προσδιορισμό των μερών που περιλαμβάνονται.

ΕΝΑΡΞΙΣ ΤΗΣ ΔΙΑΜΑΧΗΣ

Στον Δανιήλ είχε λεχθή: «Και θέλει σηκωθή βασιλεύς δυνατός [δηλαδή ο Αλέξανδρος, ο πρώτος υιός του Φιλίππου (βασιλέως της Μακεδονίας), σύμφωνα με την απόδοσι της Συριακής μεταφράσεως] και θέλει εξουσιάζει εν δυνάμει μεγάλη και κάμει κατά την θέλησιν αυτού. Και καθώς σταθή, θέλει συντριφθή η βασιλεία αυτού και θέλει διαιρεθή εις τους τέσσαρας ανέμους του ουρανού· πλην ουχί εις τους απογόνους αυτού, ουδέ κατά την εξουσία αυτού, με την οποίαν εξουσίασε.»—Δαν. 11:3, 4.

Σε εκπλήρωσι αυτών των προφητικών λόγων, με την πάροδο του χρόνου μετά τον θάνατον του Μεγάλου Αλεξάνδρου η αυτοκρατορία που είχε ιδρύσει περιήλθε στα χέρια τεσσάρων στρατηγών του, οι οποίοι είχαν αναλάβει μόνοι τους την εξουσία περίπου το 301 π.Χ. Ο Σέλευκος ο Νικάτωρ ανέλαβε την Μεσοποταμία και την Συρία. Ο Κάσσανδρος άρχισε να κυβερνά στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ο Πτολεμαίος ο Λάγος έλαβε την Αίγυπτο και την Παλαιστίνη στην κυριότητά του. Ο Λυσίμαχος ανέλαβε τη διοίκησι της Θράκης και της Μικράς Ασίας.

Η αποκάλυψις που έγινε στον Δανιήλ απ’ αυτό το σημείο και έπειτα συγκεντρώνει κυρίως την προσοχή σε δύο βασιλείς, στον «βασιλέα του βορρά» και στον «βασιλέα του νότου.» Εφ’ όσον ο ιδρυτής της δυναστείας του Σελεύκου, δηλαδή ο Σέλευκος ο Νικάτωρ, ήλεγχε την περιοχή που ευρίσκετο βορείως της πατρίδας του λαού του Δανιήλ, αυτός άρχισε τώρα να εκπληρώνη τον ρόλο του «βασιλέως του βορρά.» Έχοντας υπ’ όψι την επικράτεια του Πτολεμαίου του Λάγου σε σχέσι με την πατρίδα του Δανιήλ, ο Πτολεμαίος ο Λάγος έλαβε τη θέσι του «βασιλέως του νότου.» Καθώς τα χρόνια περνούσαν, τα πρόσωπα που διεδραμάτιζαν τους ρόλους του «βασιλέως του βορρά» και του «βασιλέως του νότου» άλλαζαν. Ωστόσο αυτοί οι «βασιλείς» ή κυρίαρχες δυνάμεις εξακολούθησαν να μάχονται η μία εναντίον της άλλης.

ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ

Μια μεγάλη αλλαγή στην ταυτότητα του «βασιλέως του βορρά έλαβε χώραν τον πρώτον αιώνα π.Χ. Αυτό συνέβη διότι στο έτος 65 π.Χ. ο Ρωμαίος Στρατηγός Πομπήιος εξεθρόνισε τον Αντίοχο ΙΓ΄ της δυναστείας των Σελευκιδών. Αργότερα, το 64 π.Χ., η Συρία, η περιοχή που ήταν κάτω από τον έλεγχο της δυναστείας των Σελευκιδών έγινε Ρωμαϊκή επαρχία. Έτσι η Ρώμη ανέλαβε το ρόλο του «βασιλέως του βορρά.»

Ο τρόπος με τον οποίον τα περιστατικά που σχετίζονται με τον Μεσσία σ’ αυτό το σημείο αποτελούν μέρος της προφητικής αφηγήσεως σχετικά με τη διαμάχη που υπάρχει μεταξύ του «βασιλέως του βορρά» και του «βασιλέως του νότου» επιβεβαιώνει αυτή την αλλαγή της ταυτότητος του «βασιλέως του βορρά.» Τα εδάφια Δανιήλ 11:20-22 αναφέρουν:

«Αντ’ αυτού θέλει σηκωθή τύραννος, όστις θέλει κάμει να παρέλθη η δόξα του βασιλείου (Αντ’ αυτού [στη θέσι του βασιλέως του βορρά] θα εγερθή ένας που θα κάμη έναν εξουσιοδοτημένον απ’ αυτόν να περάση από όλο το ένδοξο βασίλειο [ΜΝΚ])· πλην εν ολίγαις ημέραις θέλει αφανισθή και ουχί εν οργή ουδέ εν μάχη. Και αντ’ αυτού θέλει σηκωθή εξουθενημένος τις, εις τον οποίον δεν θέλουσι δώσει τιμήν βασιλικήν· αλλά θέλει ελθεί ειρηνικώς και κυριεύσει το βασίλειον εν κολακείαις. Και οι βραχίονες του κατακλύζοντος θέλουσι κατακλυσθή έμπροσθεν αυτού και θέλουσι συντριφθή, και αυτός έτι ο άρχων της διαθήκης.»

Ο «βασιλεύς του βορρά» έστειλε τον «εξουσιοδοτημένον» απ’ αυτόν σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που κατηύθυνε τα πράγματα έτσι ώστε ο Ιησούς, σε εκπλήρωσι της προφητείας, να γεννηθή στη Βηθλεέμ. Εκθέτοντας την ιστορική αφήγησι των όσων συνέβησαν, ο ιατρός Λουκάς έγραψε:

«Εν εκείναις δε ταις ημέραις εξήλθε διάταγμα παρά του Καίσαρος Αυγούστου να απογραφή πάσα η οικουμένη. Αύτη η απογραφή έγεινε πρώτη, ότε ηγεμόνευε της Συρίας ο Κυρήνιος. Και ήρχοντο πάντες να απογράφωνται έκαστος εις την εαυτού πόλιν. Ανέβη δε και Ιωσήφ από της Γαλιλαίας εκ της πόλεως Ναζαρέτ εις την Ιουδαίαν εις την πόλιν του Δαβίδ, ήτις καλείται Βηθλεέμ, επειδή αυτός ήτο εκ του οίκου και της πατριάς του Δαβίδ, δια να απογραφή μετά της Μαριάμ της ηρραβωνισμένης με αυτόν εις γυναίκα, ήτις ήτο έγκυος. Και ενώ ήσαν εκεί, επληρώθησαν αι ημέραι του να γεννήση.»—Λουκ. 2:1-6.

Αργότερα, στις 19 Αυγούστου του 14 μ.Χ., συγκριτικώς λίγον καιρό μετά το διάταγμα για την απογραφή, ο Αύγουστος πέθανε, «ουχί εν οργή ουδέ εν μάχη.» Ο «εξουθενημένος» που διεδέχθη τον Αύγουστο ήταν ο Τιβέριος. Στη διάρκεια ακριβώς της διακυβερνήσεως του Τιβερίου ο προφητικός ‘Άρχων της διαθήκης,’ δηλαδή ο Ιησούς Χριστός, ‘συνετρίβη’ στον θάνατο.

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΟΧΗ

Η προφητεία που αφωρούσε τον «βασιλέα του βορρά» και τον «βασιλέα του νότου» δεν έληξε στις ημέρες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το γνωρίζομε αυτό διότι αυτή η προφητεία αναφέρεται σε γεγονότα που θα ελάμβαναν χώρα «εν τω εσχάτω καιρώ.» (Δανιήλ 11:40) Όπως είδαμε προηγουμένως, οι Βιβλικοί σχολιασταί ακόμη και στο τέλος του δεκάτου ένατου αιώνος ανεγνώριζαν ότι αυτή η περίοδος χρόνου επρόκειτο να είναι μελλοντική. Η μαρτυρία τής Βιβλικής προφητείας και η Βιβλική χρονολογία τοποθετεί την έναρξι του ‘εσχάτου καιρού’ του κόσμου στο έτος που ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, δηλαδή στο 1914. Αυτό ακριβώς είναι το έτος που αναγνωρίσθηκε από πολλούς ιστορικούς ότι αποτελεί ένα σημείο στροφής στην ιστορία. Έτσι, εγείρεται το ερώτημα, Όσα λέγει το βιβλίο του Δανιήλ για τις εξελίξεις του ‘εσχάτου καιρού’ ταιριάζουν σ’ αυτά που βλέπομε στον εικοστό αιώνα, ιδιαίτερα από το έτος 1914;

Σχετικά με αυτά που επρόκειτο να συμβούν, διαβάζομε τα εξής: «Και εν τω εσχάτω καιρώ ο βασιλεύς του νότου θέλει συγκερατισθή μετ’ αυτού και ο βασιλεύς του βορρά θέλει έλθει εναντίον αυτού ως ανεμοστρόβιλος, μετά αμαξών και μετά πολλών ιππέων και μετά πολλών πλοίων· και θέλει έλθει εις τους τόπους και θέλει πλημμυρήσει και διαβή· . . . και θέλει κυριεύσει τους θησαυρούς του χρυσίου και του αργυρίου.»—Δαν. 11:40-43.

Αν παρατηρήσωμε τη σύγχρονη ιστορία, τι βλέπομε; Υπάρχουν σήμερα δυνάμεις που αντιστοιχούν με τον «βασιλέα του βορρά» και τον «βασιλέα του νότου»; Ο αρχαίος «βασιλεύς του βορρά» εξουσίαζε την περιοχή που εύρισκε το προς βορράν της πατρίδας του Δανιήλ, ένα μέρος της οποίας είναι σήμερα το κράτος του Ισραήλ. Τώρα, λοιπόν, ποια μεγάλη δύναμις εξουσιάζει την απέραντη περιοχή που βρίσκεται προς βορράν αυτού του κράτους; Δεν είναι το Κομμουνιστικό συγκρότημα των εθνών; Ναι.

Όσον αφορά τον «βασιλέα του νότου,» ποια μεγάλη δύναμις ήσκησε εξουσία στην Αίγυπτο στις αρχές του εικοστού αιώνος; Αν ερευνήσετε οποιοδήποτε πληροφοριακό βιβλίο που αναφέρεται στην Αίγυπτο θα σας πη ότι είναι η Βρεταννία. Παραδείγματος χάριν, Η Παγκόσμιος Εγκυκλοπαιδεία του Βιβλίου αναφέρει: «Ο Αιγύπτιος ζητεί ν’ απαλλαγή από τον Βρεταννικό έλεγχο που ανεπτύχθη στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Μια ανεπιτυχής επανάστασις έλαβε χώραν το 1919, ένα έτος μετά το τέλος του πολέμου. Η εθνικιστική κίνησις συνέχισε ν’ αναπτύσσεται και η Βρεταννία έδωσε στην Αίγυπτο την ανεξαρτησία της το 1922. Η Αίγυπτος έγινε βασίλειο, αλλ’ η Βρεταννία διατηρούσε εκεί στρατιωτικές δυνάμεις. Το 1936, τα Βρεταννικά στρατεύματα απεσύρθησαν από ολόκληρη την Αίγυπτο εκτός από τη ζώνη της Διώρυγος του Σουέζ, όπου παρέμειναν για να φρουρούν την θαλάσσια οδό.»

Έχοντας υπ’ όψι τη στενή σχέσι των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής με τη Βρεταννία, αποδεικνύεται ότι η Αγγλοαμερικανική Παγκόσμια Δύναμις έχει καταλάβει τη θέσι του «βασιλέως του νότου.» Όπως είχε προλεχθή στο βιβλίο του Δανιήλ, δεν υπήρχε μια ‘σύγκρουσις’ μεταξύ του «βασιλέως του νότου» και του «βασιλέως του βορρά»; Δεν κατέληξε αυτή η ‘σύγκρουσις’ σε μια αξιοσημείωτη απώλεια για την Αγγλοαμερικανική Παγκόσμια Δύναμι; Προσέξτε:

Όταν τελείωσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, το Κομμουνιστικό συγκρότημα εθνών, δηλαδή ο «βασιλεύς του βορρά,» κατείχε το 18 τοις εκατό του εδάφους της γης, που είχε το 7 τοις εκατό του παγκοσμίου πληθυσμού. Αλλά ποια είναι η κατάστασις σήμερα; Το τριάντα πέντε τοις εκατό του παγκοσμίου πληθυσμού, που κατέχει το ένα τέταρτο και πλέον της γης, έχει περιέλθει στον έλεγχο του Κομμουνιστικού «βασιλέως του βορρά.»

Πώς θα τελειώση αυτή η διαμάχη; Θα εξακολουθήση ο «βασιλεύς του βορρά» να κερδίζη διαρκώς περισσότερο έλεγχο έως ότου τελικά καταλάβη την επικράτεια του «βασιλέως του νότου»; Όχι. Η προφητεία δείχνει ότι και οι δύο, ο «βασιλεύς του βορρά» και ο «βασιλεύς του νότου,» θα φθάσουν στο τέλος τους. Ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος προείδε τον επίμονο αγώνα μεταξύ αυτών των δύο βασιλέων, έχει αποφασίσει επίσης το τέλος τους. Αυτό θα γίνη όχι με ένα καταστρεπτικό παγκόσμιο πόλεμο που θα διεξάγουν τα έθνη, αλλά από τον βασιλέα που έχει εκλέξει ο Θεός, δηλαδή από τον Άρχοντα Μιχαήλ, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Το εδάφιο Δανιήλ 12:1 λέγει: «Και εν τω καιρώ εκείνω θέλει εγερθή Μιχαήλ, ο άρχων ο μέγας, ο ιστάμενος υπέρ των υιών του λαού σου· και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού· και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθή ο λαός σου, πας όστις ευρεθή γεγραμμένος εν τω βιβλίω.»

Ο «καιρός της θλίψεως,» που αναφέρεται εδώ, θα είναι, μια «θλίψις μεγάλη» που θα τερματίση κάθε ανθρώπινη διακυβέρνηση περιλαμβανομένης και της εξουσίας του «βασιλέως του βορρά» και του «βασιλέως του νότου.» Αυτή η «μεγάλη θλίψις» θα ανοίξη επίσης την οδό για τη δίκαιη διακυβέρνησι του Κυρίου Ιησού Χριστού. Οι θεοφοβούμενοι άνθρωποι που είναι με το μέρος του Άρχοντος Μιχαήλ θα διαφύγουν από την καταστροφή που πρόκειται να έλθη. (Ματθ. 24:21, 22· Αποκάλ. 7:9, 14) Ενώπιον τους θα υπάρχη η προοπτική να ζήσουν επάνω στη γη ελεύθεροι από κάθε καταπίεσι, αδικία και πολέμους και επί πλέον θα είναι απηλλαγμένοι από ασθένειες και θάνατο.—Αποκάλ. 21:3, 4· Ψαλμ. 37:9-11, 29.

Έχοντας υπ’ όψιν αυτά που πρόκειται να γίνουν, δείχνει η ζωή σας ότι αποβλέπετε στο επικείμενο τέλος αυτής της προαιώνιου διαμάχης; Έχετε λάβει θετική ενέργεια να λάβετε θέσι με το μέρος του Ιησού Χριστού, του Βασιλέως των βασιλέων; Αν δεν το έχετε κάμει ακόμη, σας συνιστούμε να εξετάσετε τις Γραφές και να μάθετε τι απαιτείται για ν’ αποκτήσετε μια επιδοκιμασμένη στάσι ενώπιον του Θεού. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην περιοχή σας θα είναι ευτυχείς να σας βοηθήσουν να μάθετε κι εσείς αυτά που έχουν μάθει από την Αγία Γραφή.

[Χάρτης στη σελίδα 280]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Βασιλεύς του νότου

Βασιλεύς του βορρά