Μέρος 31—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου Επί της Γης»

Πραγματευόμεθα τώρα για τα όσα είχαν προφητευθή ότι θα ελάμβαναν χώραν στον «έσχατον καιρόν» του κοσμικού αυτού συστήματος πραγμάτων. Όταν άρχισε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος στο έτος 1914, η εξουσία που κυβερνούσε την αναζωογονημένη Γερμανική Αυτοκρατορία διεπιστώθη ότι εξεπλήρωνε τον ρόλον του «βασιλέως του βορρά,» ενώ η Αγγλο-Αμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμις εξεπλήρωνε τον αντίθετο ρόλο του «βασιλέως του νότου.» Ο Δανιήλ, κεφ. 11:31, αναφερόμενος στον συμβολικό «βασιλέα του βορρά», προείπε: «Και βραχίονες θέλουσιν εγερθή εξ αυτού, και θέλουσι βεβηλώσει το αγιαστήριον [τη Χριστιανική τάξι του ναού του Ιεχωβά Θεού] της δυνάμεως, και αφαιρέσει την παντοτεινήν θυσίαν [την πνευματική ‘θυσίαν αίνου’ που προσφέρεται στον Ιεχωβά Θεό από την τάξι του ναού του επάνω στη γη] και στήσει το βδέλυγμα της ερημώσεως [το ερημωτικό βδέλυγμα, Λήσερ].» Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο αυτό το «βδέλυγμα της ερημώσεως» εστήθη υπό τη μορφή της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία είχε χαιρετισθή από τις θρησκευτικές οργανώσεις ως η «πολιτική έκφρασις της βασιλείας του Θεού επάνω στη γη.» Τώρα λοιπόν αντιμετωπίζομε ένα ερώτημα.

«ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ»

31. Τι ήταν το «βδέλυγμα της ερημώσεως», και πώς εδήλωσε η περικοπή Αποκάλ. 17:7-11 ότι θα εγίνετο επανεμφάνισίς του;

³¹ Πώς, όμως, συμβαίνει, ώστε σ’ αυτό το στάδιον της προόδου της αγγελικής προφητείας να λέγεται: «Και [θέλουσι] στήσει το βδέλυγμα της ερημώσεως»; Μήπως αυτό δεν συμφωνεί με το στήσιμο της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία απεκλήθη «βδέλυγμα της ερημώσεως», και η οποία εστήθη κατά πρότασιν του βασιλέως του νότου στο έτος 1919;a Ασφαλώς όχι! Ας μη λησμονήται ότι η βδελυκτή εκείνη απομίμησις της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού, η Κοινωνία των Εθνών, ήταν η «εικών του θηρίου». Αυτή η εικών του θηρίου εκείνου με τις επτά κεφαλές και τα δέκα κέρατα είχε προταθή από το συμβολικό δικέρατο θηρίο, τη δυαδική παγκόσμια δύναμι Αγγλίας και Αμερικής, αυτό δε έγινε κατά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στο 1918. (Αποκάλ. 13:11-15) Η «εικών» αυτή, επειδή απετελείτο από μια Κοινωνία, ή Σύνδεσμο, συνίστατο από την εβδόμη παγκόσμια δύναμι και από υπολείμματα των προηγουμένων έξη παγκοσμίων δυνάμεων. Ως αποτέλεσμα τούτου, αποτελούσε εκδήλωσι και των επτά παγκοσμίων δυνάμεων και ήταν η ιδία ο «όγδοος βασιλεύς», η ογδόη παγκόσμια δύναμις. Η Αποκάλυψις, κεφ. 17:7-11, καταδεικνύει ότι η σταδιοδρομία του συμβολικού αυτού επτακεφάλου θηρίου περιελάμβανε μια εξαφάνισι: «Το θηρίον το οποίον είδες, ήτο, και δεν είναι, και μέλλει να αναβή εκ της αβύσσου.» Ώστε το θηρίον πρέπει να επανεμφανισθή!

32. Πότε και πώς το «θηρίον» εκείνο εξηφανίσθη στην «άβυσσον»;

³² Μολονότι η Κοινωνία των Εθνών είχε τυπικώς διαλυθή στις 10 Ιανουαρίου 1946, όταν άρχισε η πρώτη Γενική Συνέλευσις των Ηνωμένων Εθνών στο Λονδίνον της Αγγλίας, πραγματικά έπαυσε να υπάρχη ως οργάνωσις παγκοσμίου ειρήνης τον Σεπτέμβριο του 1939. Τότε εξερράγη ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος με την απερίσκεπτη καθοδηγία του Εθνικοσοσιαλιστού βασιλέως του βορρά. Εκεί η Κοινωνία των Εθνών απεδείχθη καταστρεπτική αποτυχία και κατήλθε στην «άβυσσον» νεκρή, με μόνο κάποια διάρθρωσι όμοια με πτώμα, που παρέμεινε αλλά χωρίς καμμιά ενέργεια που να διατηρή την ειρήνη.

33. Με ποια στάδια το «θηρίον» αυτό της παγκοσμίου ειρήνης ανέβη από την «άβυσσον»;

³³ Θα παρέμενε, όμως, κάτω στην άβυσσο; Τον Σεπτέμβριο του 1942 η τάξις του αγιαστηρίου του Ιεχωβά έκαμε μια συνέλευσι, με ταυτόχρονες συνεδριάσεις πενήντα τριών συνελεύσεων που έγιναν σε ισάριθμες Αμερικανικές πόλεις, στις 18-20 Σεπτεμβρίου. Η συνέλευσις προσέλαβε παγκόσμιες διαστάσεις, όταν υπερογδοήκοντα συνελεύσεις σε τέσσερες ηπείρους εκτός από νήσους ενώθηκαν στο να έχουν το ίδιο πρόγραμμα. Την Κυριακή, 20 Σεπτεμβρίου, στην κυριώτερη πόλι της Συνελεύσεως, το Κλήβελαντ, Οχάιο, ο πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά ωμίλησε στις ορατές και αόρατες συνελεύσεις με τη δημοσία διάλεξι «Ειρήνη—Δύναται να Διαρκέση;» Σ’ αυτήν επραγματεύθη τα χωρία Αποκάλυψις 17:7-11. Κατέδειξε απ’ αυτό ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος θα ετελείωνε και, στη διάρκεια της ειρήνης που δεν θα διαρκούσε, το διεθνές θηρίο της παγκοσμίου ειρήνης θα ανήρχετο από την άβυσσο αλλά τελικά θα επήγαινε σε απώλεια.b Το επόμενο έτος οι υπουργοί των εξωτερικών της Κομμουνιστικής Ρωσίας, της Μεγάλης Βρεττανίας, της Αμερικής και της Κίνας συνηντήθησαν στη Μόσχα και υπεστήριξαν την ανάγκη μιας νέας παγκοσμίου οργανώσεως που να περιλαμβάνη όλα τα «ειρηνόφιλα κράτη», διότι η Κοινωνία των Εθνών εθεωρείτο νεκρά. Η Συνδιάσκεψις Ντάμπαρτον Όουξ έλαβε χώραν στις αρχές του φθινοπώρου του επομένου έτους κι εκεί από εκπροσώπους των ιδίων τεσσάρων εθνών επροτάθησαν σχέδια για ένα καταστατικό χάρτη μια μόνιμης Οργανώσεως Ηνωμένων Εθνών. Αυτός ο Χάρτης έτυχε πλήρους επεξεργασίας και τελικά υιοθετήθη από μια συνδιάσκεψι πενήντα ενός εθνών στον Άγιο Φραγκίσκο της Καλιφορνίας. Στις 24 Οκτωβρίου 1945 η Κομμουνιστική Ρωσία κατέθεσε το έγγραφον επικυρώσεως εκ μέρους της των Ηνωμένων Εθνών και ο Χάρτης της διεθνούς αυτής οργανώσεως ετέθη σε ισχύ εκείνη την ημέρα, που ήταν λίγον καιρό μετά την παράδοσι της Ιαπωνίας και το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στις 2 Σεπτεμβρίου.

34. Πώς αυτό ήταν το ίδιο θηρίο, και πώς έτσι το εδάφιον Δανιήλ 11:31 συμφωνεί πλήρως με το Δανιήλ 8:11-14;

³⁴ Το επτακέφαλο κόκκινο θηρίο βγήκε πάλι από την άβυσσο και στις 10 Ιανουαρίου 1946 άρχισε η πρώτη του Γενική Συνέλευσις στο Λονδίνον της Αγγλίας. Ήταν το ίδιο θηρίο, διότι τα Ηνωμένα Έθνη είχαν μια καταπληκτική ομοιότητα με την Κοινωνία των Εθνών, η οποία τώρα έπαυσε να υπάρχη κι αργότερα μετεβίβασε τις φυσικές της ιδιότητες στα Ηνωμένα Έθνη. Έτσι, το εδάφιο Δανιήλ 11:31 δεν αναιρεί το γεγονός ότι το «βδέλυγμα της ερημώσεως» έλαβε ζωή πρώτη φορά στο έτος 1919 από την εβδόμη παγκόσμια δύναμι, από τον βασιλέα του νότου. Μάλλον, το εδάφιο Δανιήλ 11:31 υπονοεί ότι αυτή η βδελυκτή «εικών του θηρίου» επρόκειτο να βυθισθή χωρίς ελπίδα βοηθείας μέσα στην άβυσσο από τον Εθνικοσοσιαλιστή βασιλέα του βορρά που επέφερε άλλον ένα παγκόσμιο πόλεμο· και ότι η βδελυκτή «εικών» για διεθνή λατρεία επρόκειτο να εξαχθή με τη βοήθεια του Κομμουνιστικού βασιλέως του βορρά. Τα εδάφια Δανιήλ 11:31 και Δανιήλ 8:11-14, όταν βλέπωνται με αυτό το φως, είναι σε πλήρη αρμονία μεταξύ των. Μαζί αυτά, συμφωνούν με τα εδάφια Αποκάλυψις 13:11-15 και Αποκάλυψις 17:7-11. Ο άγγελος του Ιεχωβά έδειξε την αλήθεια.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

35. Ποια μη πολιτικά σώματα προσπαθεί ο βασιλεύς τον βορρά να προσελκύση, και ποιούς κατορθώνει να διαφθείρη με κολακείες;

³⁵ Αν ο βασιλεύς του βορρά δεν μπορή να καταστρέψη με διωγμούς, δελεάζει με ολισθηρούς, απαλούς λόγους. Ο άγγελος του Ιεχωβά προειδοποίησε γι’ αυτό, λέγοντας: «Και τους ανομούντας εις την διαθήκην θέλει διαφθείρει εν κολακείαις· ο λαός όμως, όστις γνωρίζει τον Θεόν αυτού, θέλει ισχύσει και κατορθώσει. Και οι συνετοί του λαού θέλουσι διδάξει πολλούς· πλην θέλουσι πέσει δια ρομφαίας, και δια φλογός, δι’ αιχμαλωσίας, και δια λαφυραγωγίας, πολλών ημερών.» (Δαν. 11:32, 33) Ο βασιλεύς του βορρά, είτε Εθνικοσοσιαλιστής είτε Κομμουνιστής, προσπαθεί να προσεταιρισθή τα θρησκευτικά σώματα. Το ότι έχει θρησκευτική υποστήριξι ενισχύει τη θέσι του ενώπιον του κοινού λαού, αν δεν σώζη επίσης και τη συνείδησί του όπως και του λαού. Πρέπει να κυριαρχήση στα θρησκευτικά συστήματα, εξακριβώνοντας αν έχουν κληρικούς ηγέτας που αποστηρίζουν τις ολοκληρωτικές κατευθύνσεις του βασιλέως του βορρά. Αντί να έχη ένα θρησκευτικό σύστημα με διεθνείς ξένες σχέσεις, θέλει ένα ανεξάρτητο εθνικό θρησκευτικό σύστημα που να οφείλη υποταγή μόνο στην εθνική κυβέρνησι. Ποιους μπορεί να δελεάση, και ποιους θα δελεάση και θα διαφθείρη με τις κολακείες του στο να υποστηρίξουν τον ολοκληρωτικό βασιλέα του βορρά; Μόνο «τους ανομούντας εις την διαθήκην.» Γι’ αυτό το λόγο οι θρησκευτικές οργανώσεις του «Χριστιανικού κόσμου» που είναι κάτω από την επικράτεια του βασιλέως του βορρά υπέκυψαν σ’ αυτόν. Έτσι, λαμβάνουν φαινομενικά οφέλη απ’ αυτόν, ώστε να είναι απηλλαγμένοι από διωγμούς και να διατηρούν φανερά τη λειτουργία των εκκλησιών των.

36. Ποιους ο βασιλεύς του βορρά δεν κατορθώνει έτσι να διαφθείρη;

³⁶ Δεν συμβαίνει το ίδιο με την τάξι του αγιαστηρίου, τον λαό που γνωρίζει τον Θεό του με τ’ όνομά του και με τον αποκεκαλυμμένο του λόγο. Αυτοί δεν θα φερθούν άνομα στη διαθήκη του Ιεχωβά για τη βασιλεία, στην οποία ελήφθησαν ως «συγκληρονόμοι του Χριστού.» Το ‘πολίτευμα αυτών είναι εν ουρανοίς.’ Δεν αποτελούν μέρος του παρόντος κόσμου, όπως δεν ήταν κι ο ίδιος ο Ιησούς. Αρνούνται να κάμουν αυτόν τον κόσμο φίλο τους και να κάμουν τον Θεό εχθρό τους και να χάσουν τη Βασιλεία. Γνωρίζουν την εντολή του ανάσσοντος Βασιλέως, Ιησού Χριστού, για τον «έσχατον καιρόν» του κόσμου τούτου: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» Γι’ αυτό αντικρούουν τις κολακευτικές προσφορές του βασιλέως του βορρά και παραμένουν ισχυροί σε πίστι και σε αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά Θεό. Ως μάρτυρές Του σε όλα τα έθνη εξακολουθούν να κηρύττουν τ’ αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού.—Ρωμ. 8:17· Φιλιππησ. 3:20· Ματθ. 24:14.

37. Με ποια έννοια η τάξις του αγιαστηρίου είναι συνετή, και πώς διδάσκουν πολλούς;

³⁷ Η τάξις του αγιαστηρίου είναι «συνετή», φρόνιμη και διακρίνει την αρχήν της θεοσεβούς αφοσιώσεως που πρέπει ν’ αποτελή τον κανόνα της ενεργείας της. Εκείνοι που αποτελούν την τάξι αυτή ενεργούν με επίγνωσι και περιπατούν «εν τη ακεραιότητί των,» δηλαδή άμεμπτοι προς τον Θεό. Κατανοώντας το ότι είναι κεχρισμένοι με το πνεύμα του Ιεχωβά για να κηρύττουν, κηρύττουν, για να ‘διδάξουν πολλούς.’ Βοηθούν πολλούς να διακρίνουν ότι το υπέρτατο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας είναι εκείνο που πρέπει ν’ αποφασισθή υπέρ του Ιεχωβά Θεού. Έτσι βοηθούν πολλούς να λάβουν το μέρος της βασιλείας του και να παύσουν να εργάζωνται μάταια για την παγκόσμια κυριαρχία είτε από τον βασιλέα του βορρά είτε από τον βασιλέα του νότου.

38. Πώς έγινε ώστε αυτοί να ‘πέσουν’, και γιατί;

³⁸ Αυτή η ασυμβίβαστη στάσις υπέρ της παγκοσμίου κυριαρχίας του Θεού κι αυτή η διακήρυξις της βασιλείας του ανάσσοντος Υιού του Ιησού Χριστού μέσα στην επικράτεια του βασιλέως του βορρά, είτε Εθνικοσοσιαλιστικού είτε Κομμουνιστικού, εσήμαινε δεινοπαθήματα. Ο Ιησούς προείπε αυτή την κακοπάθεια ή διωγμό στη διάρκεια αυτού του «εσχάτου καιρού» του κόσμου του Σατανά. (Ματθ. 24:7-13) Επειδή, λοιπόν, η τάξις του αγιαστηρίου αρνείται να λατρεύση το πολιτικό Κράτος, ο βασιλεύς του βορρά και υπό την Εθνικοσοσιαλιστική και υπό την Κομμουνιστική μορφή τούς κατεδίωξε χωρίς οίκτον. Τους έκαμε να ‘πέσουν.’ Πώς; «Δια ρομφαίας» θανατικής εκτελέσεως· «δια φλογός» καυστικής δημοσίας κατακρίσεως, απαγορεύσεων, επικριτικών δημοσιεύσεων και δηκτικών εκφράσεων επισήμου οργής· «δι’ αιχμαλωσίας» σε φυλακές, σε καταναγκαστικά έργα, σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως κι εκτοπίσεως, σε εξορίες και σε υπόγεια καταλύματα· και «δια λαφυραγωγίας, πολλών ημερών» με εισβολές, χωρίς την απαιτούμενη νόμιμη εξουσιοδότησι, σε σπίτια, σε Αίθουσες Βασιλείας και σε συνελεύσεις και με την ταυτόχρονη κατάσχεσι Γραφικών εντύπων και αυτού ακόμη του λόγου του Θεού, εφόσον η τάξις του αγιαστηρίου τρέφεται με τον λόγον Του και κηρύττει τ’ αγαθά του νέα της σωτηρίας σ’ εκείνους που αγαπούν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. ‘Πολλάς ημέρας’ διήρκεσε αυτό, ιδιαίτερα αφότου ο Εθνικοσοσιαλιστής Φύρερ ανέλαβε δικτατορική εξουσία στο έτος 1933 καθώς και μετά τον θάνατο του Χίτλερ και στη διάρκεια της Κομμουνιστικής δικτατορικής διακυβερνήσεως του Στάλιν και ίσαμε τώρα. Στην ανατολική Ευρώπη μερικοί από τους μάρτυρας του Ιεχωβά επέρασαν χρόνια Εθνικοσοσιαλιστικού διωγμού και κατόπιν γρήγορα υπεβλήθησαν σε Κομμουνιστική καταδυνάστευσι.

39. Το «θέλουσι πέσει» αυτό ως πότε προελέχθη ότι θα συνεχίζετο;

³⁹ Ο Θεός του ελέους εβοήθησε τη συνετή τάξι του αγιαστηρίου του να υπομείνη σ’ αυτό τον διωγμό από τον βασιλέα του βορρά μέσα στην επικράτειά του καθώς και κάθε διωγμό που μπορεί να εγείρη εναντίον των ο βασιλεύς του βορρά με την προπαγάνδα του και τους μυστικούς του πράκτορας στις άλλες χώρες. Ο Ιεχωβά στοργικά εξεπλήρωσε τον λόγον του μέσω του αγγέλου του: «Και όταν πέσωσι, θέλουσι βοηθηθή μικράν βοήθειαν· πολλοί όμως θέλουσι προστεθή εις αυτούς εν κολακείαις. Και εκ των συνετών θέλουσι πέσει, δια να δοκιμασθώσι, και να καθαρισθώσι, και να λευκανθώσιν, έως του εσχατού καιρού· διότι και τούτο θέλει γείνει εν τω ωρισμένω καιρώ.» (Δαν. 11:34, 35) Αυτός ο διωγμός προελέχθη ότι θα συνεχίζετο ως τότε που ο βασιλεύς του βορρά θα φθάση στον «έσχατον καιρόν» του στον Αρμαγεδδώνα. Όταν ο Διάβολος στον ρόλο του ως Γωγ του Μαγώγ κάμη την τελική του, με όλες του τις δυνάμεις επίθεσι «εκ των εσχάτων του βορρά», θα είναι βέβαιος ότι θα έχη τον Κομμουνιστή βασιλέα του βορρά μεταξύ των επιθετικών του δυνάμεων. (Ιεζ. 38:1-9· 39:1, 2) Έως τότε, λοιπόν, η τάξις του αγιαστηρίου του Ιεχωβά μπορεί ν’ αναμένη ότι «θέλουσι πέσει» και ταλαντευθή κάτω από τον ολοκληρωτικόν, δικτατορικόν «βασιλέα».

40. Πώς, όμως, αυτοί ‘εβοηθήθησαν μικράν βοήθειαν’;

⁴⁰ Έως τώρα καθόσον έτσι υπέστησαν πτώσεις εβοηθήθησαν πραγματικά «μικράν βοήθειαν.» Αυτή επήλθε με την ήττα της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας και της Φασιστικής Ιταλίας και της Ιμπεριαλιστικής Ιαπωνίας, των μετόχων του Άξονος, κι έτσι η δημοκρατική «γη» άνοιξε το «στόμα» της και κατέπιε τον «ποταμόν» που εξήμεσε ο Σατανάς ή Διάβολος μέσω του Εθνικοσοσιαλιστικού εκείνου τύπου βασιλέως του βορρά. (Αποκάλ. 12:15-17) Η ήττα των εβοήθησε στο να επέλθη απελευθέρωσις της τάξεως του αγιαστηρίου του Ιεχωβά μαζί με άλλους των άλλων χωρών, που είχαν πέσει κάτω από Εθνικοσοσιαλιστή βασιλέα του βορρά και τους συμμάχους του στη Δυτική Γερμανία, Νορβηγία, Δανία, Ολλανδία, Βέλγιον, Γαλλία, Ιταλία, Φιλιππίνας Νήσους, Κορέα, Βούρμα, Τάιλαντ, Ινδονησία, Μαλαισία, Σιγγαπούρη, Ουέικ Άιλαντ, Χονγκ-Κονγκ, Ελλάδα, αλλ’ όχι στην ίδια τη Ρωσία. Σε μερικές χώρες, επίσης, τα δικαστήρια εξέδωσαν αποφάσεις ευνοϊκές για τους μάρτυρας του Ιεχωβά και τους απήλλαξαν από τους περιορισμούς και τις καταπιέσεις του βασιλέως του βορρά ή εκείνων που ήσαν συμμέτοχοι του πνεύματός του. Στις μεγάλες συνελεύσεις που έγιναν σε 199 πόλεις της υδρογείου από τις 30 Ιουνίου 1956 ως την 1η Μαρτίου 1957, μάρτυρες του Ιεχωβά συνολικού αριθμού 462.936 εψήφισαν μια συγκινητική αίτησι προς τον Νικαλάι Α. Μπουλγκάνιν, τον τότε Πρωθυπουργό της Σοβιετικής Ενώσεως στη Μόσχα, ζητώντας κάποια ανακούφισι για χιλιάδες από τους πνευματικούς αδελφούς των που εδιώκοντο σκληρά στη Ρωσία και στη Σιβηρία. Αυτή η αίτησις δεν έτυχε ευμενούς υποδοχής από τους Σοβιετικούς κυβερνητικούς παράγοντας ή από τα δικαστήρια. Παρέσχε όμως μεγάλη ηθική υποστήριξι στα διωκόμενα θύματα του βασιλέως του βορρά, και πολλή, επίσης, ενθάρρυνσι.c

41. Από ποιον, όμως, προήλθε η μεγαλύτερη βοήθεια, και πώς;

⁴¹ Η μεγαλύτερη βοήθεια στην τάξι του αγιαστηρίου που έπεσε κάτω από τις βαναυσότητες του βασιλέως του βορρά προήλθε από τα «πρόβατα» που προείπε ο Ιησούς στην προφητεία του τη σχετική με το τέλος του παρόντος κόσμου. Σε αντίθεσι με τα «ερίφια», οι προβατοειδείς αυτοί άνθρωποι καλής θελήσεως συνεπάθησαν τους πνευματικούς αδελφούς του Ιησού, που αποτελούν μέρος του αγιαστηρίου του Ιεχωβά. Εξήλθαν κατ’ αυξανόμενους αριθμούς από το έτος 1931, αλλ’ ιδιαίτερα από το 1935, οπότε Η Σκοπιά του Σεπτεμβρίου εδημοσίευσε την εξήγησι της Αποκαλύψεως, κεφ. 7:9-17, για να διαφωτίση και ενθαρρύνη αυτά τα «άλλα πρόβατα» του ουρανίου Ποιμένος. (Ιωάν. 10:16) Αυτοί απεδέχθησαν τ’ αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού κι εβοήθησαν την τάξι του αγιαστηρίου με τρόπους που περιγράφονται στην παραβολή του Ιησού περί προβάτων και εριφίων. (Ματθ. 25:31-46) Αλλά πολύ ισχυρότερα προσέφεραν αυτή τη βοήθεια με το ν’ αφιερώσουν τους εαυτούς των στον θείον Κυρίαρχο του σύμπαντος και με το να εκκλησιάζωνται με την τάξι του αγιαστηρίου και να πηγαίνουν φανερά μαζί τους στον αγρό για να κηρύξουν τ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού, ώστε να μπορέσουν να συναχθούν κι άλλα «πρόβατα». Συνεχίζουν τη λατρεία των με την τάξι του αγιαστηρίου, δίνοντας μαρτυρία με αυτούς και συμπάσχοντας πιστά με αυτούς στα χέρια του βασιλέως του βορρά καθώς και του βασιλέως του νότου, ακόμη και μέχρι θανάτου.

42. Πώς πολλοί ‘προστίθενται εις αυτούς’ με κολακείες;

⁴² Πολλοί, όμως, οι οποίοι ‘προστίθενται σ’ αυτούς,’ δεν το πράττουν με όλη των την καρδιά ή με ειλικρινή ελατήρια, αλλ’ απλώς με μια μορφή κολακείας ή καλής διαγωγής, για ιδιοτελείς λόγους. Μερικοί απ’ αυτούς απεδείχθησαν κατάσκοποι υπέρ του βασιλέως του βορρά. Άλλοι κάνουν φιλοφρονητικές παρατηρήσεις για τους μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά δεν προχωρούν πιο πέρα προς τη λατρεία και υπηρεσία του ιδίου του Ιεχωβά. Πολλοί θαυμάζουν κι επαινούν την πιστότητα, τη σταθερότητα και τη διακράτησι ακεραιότητος των μαρτύρων του Ιεχωβά, αλλά δεν προχωρούν στο ν’ αφιερωθούν σ’ Αυτόν και να γίνουν ενεργητικοί, κηρύττοντες μάρτυρες. Αυτό το γεγονός φανερώνει ότι τώρα υπάρχει μια δοκιμασία πραγματικής αφοσιώσεως στον αληθινό Θεό από μέρους εκείνων, οι οποίοι μπορεί να ισχυρίζωνται ότι είναι «άλλα πρόβατα» ή οι οποίοι μπορεί να έλαβαν επί ένα χρονικό διάστημα Γραφική εκπαίδευσι από μάρτυρας του Ιεχωβά. Πρέπει αυτοί ν’ αποβλέπουν, όχι στο να κολακεύουν πλάσματα, αλλά στο να ευαρεστούν τον Δημιουργό.—Γαλ. 1:10.

43. Ποιος είναι ο σκοπός του 1εχωβά που επέτρεψε να ‘πέσουν’ μερικοί από τους συνετούς του, και τι είναι αποφασισμένοι να πράξουν οι συνετοί;

⁴³ Ο Θεός της σωτηρίας επέτρεπε όλον αυτόν τον διωγμό των μαρτύρων του για να δοκιμάση εκείνους που ομολογούν ότι τον εκζητούν και τον αγαπούν. Με τις πύρινες δοκιμασίες από τους διώκτας και καταδυνάστας ο Ιεχωβά περνά από διυλιστήριο εκείνους που διατείνονται ότι είναι λαός του για να εκθέση και αποβάλη εκείνους που είναι απλώς μια αφρώδης σκωρία και για να φανερώση, να καθαρίση και κρατήση εκείνους που αποτελούν το αγνό, πολύτιμο μέταλλο. Με τους γνησίους αυτούς, οι οποίοι στοργικά εκτελούν την αφιέρωσί των προς αυτόν, λαμβάνει διεκδίκησιν του εαυτού του ως εκλεκτού Κυριάρχου της ζωής των. Έτσι, ο Ιεχωβά επέτρεψε σε χιλιάδες από τους συνετούς του μάρτυρας να «πέσουν» κάτω από διωγμό, ακόμη κι ως την πτώσι σε μαρτυρικό θάνατο, για να εξαγνίση τις ιδιότητες των επιζώντων μαρτύρων του και ν’ απορρίψη εκείνους που δεν είναι αποφασισμένοι να υπομείνουν ως το τέλος για να σωθούν. (Ματθ. 24:9-13) Ως το σκληρό τέλος του βασιλέως του βορρά και τον συνδιωκτών του οι συνετοί του Ιεχωβά που διακρίνουν κι εκτιμούν το υπέρτατο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας, είναι αποφασισμένοι να υποβληθούν σε εξαγνισμό και λεύκανσι με τον διωγμό. Η αμοιβή των δεν έχει τέλος, αλλά στον «ωρισμένον καιρόν» ο εχθρός των διώκτης θα έχη το τέλος του.

(Ακολουθεί )

[Υποσημειώσεις]