Φύγετε στη Βασιλεία του Θεού
1. Τι μπορούμε να παρατηρήσωμε σχετικά με τη διαφυγή, στην επιστολή του Παύλου στους Εβραίους;
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Παύλος, στην προς Εβραίους επιστολή του, έχει να πη μερικά σπουδαία πράγματα σχετικά με τη διαφυγή. Θίγει δυο σημεία: τα πράγματα που πρέπει να τηρηθούν και τα πράγματα που πρέπει ν’ αποφευχθούν. Για να υποστηρίξη τα επιχειρήματά του, παραθέτει συχνά από τις Εβραϊκές Γραφές, με τις οποίες οι αναγνώστες του εκείνου του καιρού—Ιουδαίοι που είχαν γίνει Χριστιανοί—θα ήσαν πολύ εξοικειωμένοι.
2. Πώς συνέκρινε ο Παύλος τον Υιό του Θεού με τους αγγέλους, και σε ποιο συμπέρασμα μας οδηγεί αυτό;
2 Στο πρώτο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, ο Παύλος τονίζει πόσο ανώτερη από τους αγγέλους είναι η θέσις του Υιού του Θεού. Κατόπιν ο απόστολος λέει: «Δια τούτο πρέπει ημείς [οι Χριστιανοί] να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, δια να μη εκπέσωμεν ποτέ. Διότι εάν ο λόγος ο λαληθείς δι’ αγγέλων έγινε βέβαιος, . . . πώς ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα να λαλήται δια του Κυρίου [του Ιησού Χριστού] . . . ;»—Εβρ. 2:1-4.
3. (α) Από ποια άλλη ελπίδα είναι καλύτερη η ελπίδα σωτηρίας μέσω του Ιησού Χριστού και με ποιους τρόπους; (β) Τι συνεπάγεται αυτή η «καλύτερη ελπίδα»; (γ) Ποια ανάγκη υπάρχει, είτε οι ελπίδες μας είναι ουράνιες είτε επίγειες;
3 Η ελπίδα της σωτηρίας που δόθηκε μέσω του Ιησού Χριστού είναι ασύγκριτα καλύτερη και ανώτερη απ’ αυτή που δόθηκε μέσω του Νόμου που διετάχθη δι’ αγγέλων στο Όρος Σινά. (Γαλ. 3:19) Είναι καλύτερη γιατί βασίζεται σε ανώτερη διαθήκη , . . . ήτις ενομοθετήθη με ανωτέρας επαγγελίας, βασίζεται σε ανώτερη θυσία (που έγινε «άπαξ,» και παρέχει καλύτερη ελπίδα) και σε ανώτερη ιερωσύνη, όμοια με του Μελχισεδέκ. (Εβρ. 7:15-25· 8:6· 9:23-28) Αλλά, μαζί μ’ αυτή την ‘καλύτερη ελπίδα’ έρχεται και μεγαλύτερη ευθύνη. Γι’ αυτό, πρέπει να δίνωμε μεγάλη προσοχή και να φροντίζωμε ν’ αποφεύγωμε οποιαδήποτε αμέλεια, «δια να μη εκπέσωμεν ποτέ.» Και μολονότι εδώ μιλά για την ουράνια σωτηρία, τις ίδιες ευθύνες έχουν κι εκείνοι που ελπίζουν σε γήινη σωτηρία κάτω από τη βασιλεία του Θεού.
4. Τι σημαίνει να εκπέσωμε;
4 Πόση προσπάθεια χρειάζεται για ν’ αρχίσωμε να ξεπέφτωμε; Καμμιά. Αν βρισκώμαστε μέσα σ’ ένα ποτάμι, είτε με βάρκα είτε στο νερό, απλώς παρασυρόμαστε προς τα κάτω με το ρεύμα. Το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή. Αν εμείς, σαν Χριστιανοί, αρχίζωμε να ξεπέφτωμε, παρασυρόμαστε με κάθε επιρροή που μπορεί να επηρεάζη την πορεία μας, είτε εξωτερικά είτε από εσωτερικές κληρονομημένες τάσεις. Αρχίζομε να χάνωμε την εκτίμησί μας για τις πνευματικές αξίες. Αυτό μπορεί βαθμιαία ν’ αναπτυχθή περισσότερο, γι’ αυτό πρέπει να το προσέχωμε. Αλλιώς δεν θα μπορούμε πια να κρατάμε γερά «την αιώνιον [όντως, κείμενο] ζωήν» και θα κινδυνεύαμε να χάσωμε εντελώς τη ζωή μας. (1 Τιμ. 6:19) Όπως τόνισε ο Παύλος, πώς θα μπορέσωμε να διαφύγωμε τις τελικές καταστρεπτικές συνέπειες αν αυτές οι τάσεις και η πορεία αμελείας παραμείνουν ανεξέλεγκτες;
5. Για ποια επικίνδυνη κατάστασι καρδιάς μας προειδοποιούν τα περαιτέρω λόγια του Παύλου στους Εβραίους Χριστιανούς;
5 Τα περαιτέρω λόγια του αποστόλου στους εξ Εβραίων Χριστιανούς μάς κάνουν προσεκτικούς για μια ακόμη πιο επικίνδυνη πορεία. Έγραψε: «Προσέχετε, αδελφοί, μη υπάρχη εις μηδένα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος, αλλά προτρέπετε αλλήλους καθ’ εκάστην ημέραν, ενόσω ονομάζεται το σήμερον, δια να μη σκληρυνθή τις εξ υμών δια της απάτης της αμαρτίας.»—Εβρ. 3:12, 13.
6. (α) Τι σημαίνει ‘αποστατώ’ από κάποιον; (β) Τι προκαλεί την ‘αποστασία από τον ζώντα Θεό’, και πώς μπορεί ν’ αποφευχθή;
6 Η αρχή για να εκπέση κανείς δεν χρειάζεται προσπάθεια· αλλά για ν’ αρχίση ένας να αποστατή από κάποιον θα χρειασθή να κάνη συγκεκριμένες ενέργειες. Μολονότι μπορεί ακόμη να είμαστε κοντά σε κάποιον προσπαθώντας να διατηρήσωμε την εύνοιά του, μπορεί εν τούτοις ν’ αρχίσωμε ν’ αποτραβιώμαστε ή να αποσυρώμαστε απ’ αυτόν κάνοντας βήματα προς τα πίσω. Γιατί, όμως, θα άρχιζε κανείς να ‘αποστατή από Θεού ζώντος’; Η απάντησις είναι: Από έλλειψι πίστεως. Όπως δείχνουν τα συμφραζόμενα, ο Παύλος δεν μιλά εδώ για αδύνατη πίστι που προέρχεται από ανεπαρκή γνώσι ή εσφαλμένη κατανόησι. Μάλλον παραθέτει την προειδοποίησι, «Μη σκληρύνητε τας καρδίας σας.» Αυτό είναι εκείνο που έκαναν οι κατά σάρκα Ισραηλίτες στην έρημο, μολονότι είχαν δει εκεί του Ιεχωβά «τα έργα . . . τεσσαράκοντα έτη,» και είχαν απολαύσει τις συνεχείς θαυματουργικές του προμήθειες και την προστασία του. (Εβρ. 3:7-11) Επομένως, όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί, σήμερα είναι ανάγκη να βοηθούν και να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλο για να μη κάνουν βήματα προς τα πίσω σκληρυνόμενοι «δια της απάτης της αμαρτίας.» Πρέπει να προτρέπωμε αλλήλους να διατηρούμε την πίστι μας ζωντανή. Πώς; Με έργα πίστεως. Να θυμάστε ότι ο Αβραάμ ενήργησε υπάκουα με πίστι κάτω από σκληρή δοκιμασία και έτσι «φίλος Θεού ωνομάσθη.» Εμείς, σαν μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, θα βγούμε νικητές μόνο «εάν κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την αρχήν της πεποιθήσεως.»—Εβρ. 3:13,14· Ιακ. 2:21-26.
7. Πώς ο Παύλος, προς το τέλος της επιστολής του στους Εβραίους, δείχνει ότι η ευθύνη πάνω στους Χριστιανούς είναι μεγαλύτερη από την ευθύνη που είχαν οι κατά σάκα Ισραηλίτες;
7 Προς το τέλος της επιστολής του στους Εβραίους, ο Παύλος ξαναπαίρνει την ίδια γραμμή του επιχειρήματος όπως έκανε και στα εδάφια Εβραίους 2:1-4. Δείχνει πόσο μεγαλύτερη ευθύνη βαραίνει τους Χριστιανούς σε σύγκρισι με τους αρχαίους κατά σάρκα Ισραηλίτες. Αλλά εδώ χρησιμοποιεί μια πιο δυνατή έκφρασι και λέει: «Διότι αν εκείνοι δεν απέφυγον, καταφρονήσαντες τον λαλούντα προς αυτούς επί της γης, πολλώ μάλλον ημείς [δεν θα διαφύγωμε], εάν αποστραφώμεν τον λαλούντα από των ουρανών.»—Εβρ. 12:25.
8, 9. (α) Ποια πράγματα περιλαμβάνονται στην αποστασία από κάποιον, και, σε πνευματικά ζητήματα, σε ποιο πιθανό αποτέλεσμα μπορεί αυτό να οδηγήση; (β) Πώς και γιατί πρέπει να βάλωμε αυτές τις προειδοποιήσεις στην καρδιά; (γ) Τι θα συμβή αν δεχθούμε τη θεία διαπαιδαγώγησι;
8 Το ν’ αποστραφούμε κάποιον σημαίνει ότι εσκεμμένα του στρέφομε την πλάτη μας και συχνά αυτή είναι ένδειξις απορρίψεως. Αυτή ήταν η στάσις και η πορεία που ακολούθησαν σαν έθνος οι κατά σάρκα Ισραηλίτες ως τον καιρό του Μαλαχία, όταν ο Ιεχωβά τούς είπε: «Εκ των ημερών των πατέρων σας απεχωρίσθητε από των διαταγμάτων μου και δεν εφυλάξατε αυτά.» (Μαλ. 3:7) Και αν κάποιος χρισμένος Χριστιανός, ένας πνευματικός Ισραηλίτης, κάνη αυτά τα προοδευτικά κακά βήματα, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να συμπεριληφθή στην κατηγορία εκείνων για τους οποίους ο Παύλος γράφει: «Αδύνατον είναι οι άπαξ φωτισθέντες, . . . και έπειτα παραπεσόντες, αδύνατον να ανακαινισθώσι πάλι εις μετάνοιαν.» (Εβρ. 6:4-6) Βέβαια, μόνο ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός μπορούν να καθορίσουν αν ένα άτομο έφθασε στο σημείο όπου είναι αδύνατον γι’ αυτόν ν’ αναζωογονηθή σε μετάνοια.
9 Πρέπει να βάλωμε καλά στην καρδιά μας αυτές τις προειδοποιήσεις. Μπορεί ν’ αρχίσωμε να χάνωμε την πίστι μας αν αφήνωμε τον εαυτό μας να θεωρή ότι τα πράγματα είναι εξασφαλισμένα, και εκδηλώνωμε πνεύμα αδιαφορίας αρχίζοντας να ξεφεύγωμε σχεδόν ανεπαίσθητα. Ένα σφαλερό βήμα ή στάσις οδηγεί εύκολα σ’ ένα άλλο μέχρις ότου απομακρυνθούμε πολύ και διαπιστώσωμε ότι έχομε φθάσει σε σημείο που δεν υπάρχει θεραπεία. Πριν συμβεί αυτό ο Ιεχωβά χωρίς αμφιβολία θα μας δώση κάποια πειθαρχική διαπαιδαγώγησι, για την οποία μιλά ο Παύλος στην ίδια επιστολή, και τη συμβουλή αυτή πρέπει να τη δεχθούμε σοφά. Ο Παύλος έγραψε σ’ εκείνους τους εξ Εβραίων Χριστιανούς: «Ελησμονήσατε την νουθεσίαν, ήτις λαλεί προς εσάς ως προς υιούς, λέγουσα: Υιέ μου, μη καταφρονής την παιδείαν του Κυρίου, μηδέ αθυμής ελεγχόμενος υπ’ αυτού. Διότι όντινα αγαπά Κύριος παιδεύει και μαστιγόνει πάντα υιόν, τον οποίον παραδέχεται . . . Πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης, ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι’ αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης.»
10. Γιατί δεν πρέπει ποτέ να πάρωμε μια αρνητική ή απαισιόδοξη άποψι για τους αδελφούς μας ακόμη και για τον εαυτό μας;
10 Από τα προηγούμενα, δεν πρέπει να συμπεράνωμε ότι ο Παύλος έπαιρνε μια αρνητική ή απαισιόδοξη άποψι για τους πνευματικούς αδελφούς του. Ούτε κι εμείς σήμερα πρέπει να έχωμε τέτοια άποψι για τον εαυτό μας ή τους άλλους μέσα στην εκκλησία. Ακόμη και όταν είπε ο απόστολος σ’ εκείνους τους εξ Εβραίων Χριστιανούς ότι είχαν γίνει «νωθροί τας ακοάς» και είχαν «χρείαν γάλακτος και ουχί στερεάς τροφής»—και αφού διεσάλπισε την προειδοποίησι για κείνους που αποστατούν πέρα από μετάνοια—λέει: «Περί υμών δε, αν και λαλώμεν ούτως αγαπητοί, είμεθα πεπεισμένοι ότι έχετε τα καλύτερα και συνεχόμενα με την σωτηρίαν.» Κατόπιν ο Παύλος δίνει την θαυμάσια ενθάρρυνσι να γίνουν «μιμηταί των δια πίστεως και μακροθυμίας κληρονομούντων τας επαγγελίας.»—Εβρ. 5:11, 12· 6:4-6, 9-12.
ΔΙΑΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ
11. Σε ποια προφητεία εμπνεύστηκε ο Δανιήλ να προείπη τη διαφυγή του λαού του Θεού;
11 Ένας βασικός παράγοντας σε κάθε διαφυγή είναι να φύγωμε από το μέρος ή την κατάστασι που απειλείται και να το κάνωμε αυτό μ’ ένα αίσθημα επειγούσης ανάγκης. Υπάρχει ανάγκη να ενεργήσωμε σήμερα μ’ αυτό τον τρόπο; Πραγματικά υπάρχει. Τα λόγια που εμπνεύστηκε να γράψη ο προφήτης Δανιήλ έχουν άμεση σχέσι με την κρίσιμη κατάστασι στην οποία βρίσκονται σήμερα οι Χριστιανοί: «Και εν τω καιρώ εκείνω θέλει εγερθή Μιχαήλ, ο άρχων ο μέγας ο ιστάμενος υπέρ των υιών του λαού σου· και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού· και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθή ο λαός σου, πας όστις ευρεθή γεγραμμένος εν τω βιβλίω.» (Δαν. 12:1) Ναι, ο λαός του Δανιήλ—στην πραγματικότητα ο λαός του Θεού—θα διέφευγε. Τι θαυμαστή διαβεβαίωσις!
12. (α) Πότε αναφέρθηκε ο Ιησούς σ’ εκείνη την προφητεία του Δανιήλ; (β) Πότε και χάρι τίνων εγέρθηκε ο Μιχαήλ και έδειξε τη δύναμί του;
12 Ο Ιησούς, δείχνοντας ότι θα γινόταν μια πιο μεγαλειώδης και μεγαλύτερη εκπλήρωσις στις ημέρες μας, στον καιρό του τέλους, ανέφερε εκείνα τα λόγια του Δανιήλ όταν έδωσε τη μεγάλη του προφητεία που αναγράφεται στο κατά Ματθαίο κεφάλαιο 24. Είπε: «Τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.» (Δαν. 12:4· Ματθ. 24:21) Από το 1914 μ.Χ. ο Ιησούς Χριστός είναι ο ουράνιος άρχοντας, ο Μιχαήλ, που εγέρθηκε κι έδειξε τη δύναμί του χάρι του λαού του Θεού σήμερα. Και ποιος είναι αυτός ο λαός; Όχι οι κατά σάρκα Ισραηλίτες, αλλά το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών των οποίων η περιτομή είναι «η της καρδίας, κατά πνεύμα, ουχί κατά γράμμα.»—Ρωμ. 2:29.
13. Από πότε εκλήθηκε το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών να διαφύγη από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και ποια ήταν η κατάστασίς τους πριν από κείνο τον καιρό;
13 Αλλά, ιδιαίτερα από το 1914 μ.Χ. αυτό το πιστό εξαγνισμένο υπόλοιπο πρόσεξε την κλήσι: «Φεύγετε από της γης του βορρά, . . . Ω! διασώθητι, Σιών, η κατοικούσα μετά της θυγατρός της Βαβυλώνος.» (Ζαχ. 2:6, 7· Ιερ. 51:45) Πριν από τη χρονολογία εκείνη και στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αυτό το υπόλοιπο βρισκόταν σε δουλεία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας.
14. (α) Ποιοι είναι αυτοί οι «γεγραμμένοι εν τω βιβλίω»; (β) Διαφεύγουν κι άλλοι από την καταστροφή και, αν ναι, ποιοι είναι αυτοί;
14 Όπως προείπε ο Δανιήλ, ο καθένας απ’ αυτό το υπόλοιπο είναι «γεγραμμένος εν τω βιβλίω.» Αποτελούν μέρος της εκκλησίας «πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς.» (Εβρ. 12:23· βλέπε επίσης Μαλ. 3:16.) Σ’ αυτούς που διαφεύγουν από την καταστροφή των πονηρών, έχει προστεθή ένας ‘πολύς όχλος’ όχι πνευματικών Ισραηλιτών, αλλά ‘ξένων’ συγκριτικά. Και αυτοί, όμως «αγαπούν το όνομα του Ιεχωβά, ΜΝΚ», και έχουν γίνει πιστοί δούλοι του. Με ποια προοπτική; Ο Ιεχωβά απαντά, λέγοντας: «Και τούτους θέλω φέρει εις το άγιόν μου όρος και θέλω ευφράνει αυτούς εν τω οίκω της προσευχής μου.» Αυτά τα άτομα του ‘πολλού όχλου’ λατρεύουν τον Θεό στο ναό του. Επιζούν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ και οδηγούνται «εις ζώσας πηγάς υδάτων.»—Ησ. 56:6, 7· Αποκ. 7:9-17.
15. Ποια τελική προειδοποίησι δίνεται για τη φυγή από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη;
15 Για επιβεβαίωσι των προηγουμένων προφητειών, διαβάζομε περισσότερα στο τελευταίο προφητικό βιβλίο της Γραφής, που απευθύνεται στο λαό του Θεού σήμερα. Δίνει μια τελευταία προειδοποίησι για τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την ψευδή θρησκευτική αυτοκρατορία, μ’ αυτά τα λόγια: «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής· διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής, . . . εν μια ημέρα θέλουσιν ελθεί αι πληγαί αυτής, . . . και θέλει κατακαυθή εν πυρί· διότι ισχυρός είναι Κύριος ο Θεός ο κρίνων αυτήν.»—Αποκ. 18:4-8.
16. (α) Γιατί μπορεί να λεχθή ότι υπάρχει ακόμη καιρός για να διαφύγη κανείς την καταστροφή μαζί με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη; (β) Πώς μπορείτε να συγκαταλεχθήτε σ’ εκείνους που ο Θεός αποκαλεί ‘λαό μου’;
16 Υπάρχει ακόμη καιρός για διαφυγή. Η προειδοποίησις για φυγή διασαλπίζεται δυνατά και καθαρά. Είναι ένα επείγον άγγελμα που το διακηρύττουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τη φορά αυτή δεν είναι απλώς κάποιο σπίτι που έπιασε φωτιά. Μάλλον, μια ολόκληρη «πόλις» θα πυρποληθή. Όταν θ’ ανάψη εκείνη η φωτιά, θα είναι πολύ αργά για φυγή. Όσοι είναι Βαβυλώνιοι στην καρδιά, δεν ανταποκρίνονται ούτε και θα ανταποκριθούν στην προειδοποίησι. Για τους άλλους όμως υπάρχει ακόμη ευκαιρία να δείξουν ότι στην καρδιά τους θέλουν να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά Θεό με πιστότητα στη βασιλεία του κάτω από τον Χριστό Ιησού. Έτσι έχουν ακόμη τον καιρό να δείξουν ότι μπορούν κατάλληλα να συναριθμηθούν ανάμεσα σ’ εκείνους που ο Θεός ονομάζει «λαόν μου.» Αυτοί προσκαλούνται να γίνουν «άλλα πρόβατα», και ν’ αποτελέσουν μέρος της μιας ποίμνης, κάτω από ένα ποιμένα. (Ιωάν. 10:16) Ευτυχώς, με την εγκάρδια υπηρεσία σας στον Ιεχωβά και με την πιστότητα στη βασιλεία του, μπορείτε και σεις επίσης να συγκαταλεχθήτε στο λαό του Θεού.
ΦΥΓΕΤΕ ΣΤΗ ΠΟΛΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ—ΤΗ ΣΙΩΝ
17. Ποια προμήθεια έχει κάνει ο Θεός γι’ αυτούς που διαφεύγουν;
17 Όπως είπαμε προηγουμένως, το ζήτημα δεν είναι μόνο να διαφύγωμε από ένα μέρος ή μια κατάσταση που υπάρχει μεγάλος κίνδυνος. Υπάρχει και το ζήτημα να βρούμε και να βοηθηθούμε να φθάσωμε σε κάποιο μέρος ασφαλείας. Έχει φροντίσει άραγε γι’ αυτό ο μέγας «Προμηθευτής της διαφυγής»; Μήπως προειδοποίησε το λαό του να φύγη από την «πόλι» που πλησιάζει να καταστραφή με φωτιά, απλώς για να τους αφήση να περιπλανώνται σε μια έρημο; Προσέξτε την απάντησι που δίνει στο Λόγο του: «Και πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Θεού, [Ιεχωβά, ΜΝΚ] θέλει σωθή· διότι εν τω όρει Σιών και εν Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι σωτηρία, καθώς είπεν ο Κύριος, και εις τους υπολοίπους τους οποίους ο Κύριος θέλει προσκαλέσει.»—Ιωήλ 2:32.
18. Πώς η αρχαία πρωτεύουσα του Ισραήλ έχει ένα σύγχρονο αντίστοιχο;
18 Έτσι η Γραφή μιλά για δυο πόλεις—μια από την οποία πρέπει να φύγωμε και μια άλλη στην οποία μπορούμε να βρούμε καταφύγιο μαζί με πολλούς άλλους. Η αρχαία πρωτεύουσα του Ισραήλ που συχνά λέγεται Σιών ή Ιερουσαλήμ, εικονίζει την «ουράνια Ιερουσαλήμ,» την ουράνια βασιλεία του Θεού, που εκπροσωπείται στη γη από το υπόλοιπο της τάξεως του ‘πιστού και φρόνιμου δούλου’ για τον οποίον μίλησε ο Ιησούς στον Ματθαίο 24:45-47. (Εβρ. 12:22) Ο Ιεχωβά ενέπνευσε πολλούς από τους πιστούς δούλους του των αρχαίων χρόνων να πουν λόγια ενθαρρύνσεως και καθοδηγίας για όλους εκείνους που καταφεύγουν στη βασιλεία του.
19, 20. Ποια καθοδηγία και ενθάρρυνσις δόθηκε μέσω του Ησαΐα (α) στα εδάφια Ησαΐας 2:2-4, και (β) στα εδάφια Ησαΐας 26:1-4;
19 Ένας απ’ αυτούς τους πιστούς δούλους ήταν ο Ησαΐας, ο οποίος προείπε ένα πολύ χαρούμενο καιρό μ’ αυτά τα λόγια: «Και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει και ειπεί, Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου, . . . και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ.» Κάτω απ’ αυτό το νόμο και το λόγο θα μάθουν πώς, να ζουν με ειρήνη και δεν «θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.»—Ησ. 2:2-4· βλέπε επίσης Σοφονίας 2:3.
20 Αργότερα στην προφητεία του, ο Ησαΐας εμπνεύστηκε να δώση περισσότερες πληροφορίες για το πώς θα επιτευχθή αυτό, λέγοντας: «Εν εκείνη τη ημέρα το άσμα τούτο θέλει ψαλή εν γη Ιούδα. Έχομεν πόλιν οχυράν· σωτηρίαν θέλει βάλει ο Θεός αντί τειχών και προτειχισμάτων. Ανοίξατε τας πύλας και θέλει εισέλθει το δίκαιον έθνος το φυλάττον την αλήθειαν. Θέλεις φυλάξει εν τελεία ειρήνη το πνεύμα το επί σε επιστηριζόμενον, διότι επί σε θαρρεί. Θαρρείτε επί τον Κύριον πάντοτε· διότι εν Κυρίω τω Θεώ είναι αιώνιος δύναμις.»—Ησ. 26:1-4.
21 Πώς περιγράφεται ελκυστικά στα εδάφια Ησαΐας 61:4-11 ένας πνευματικός παράδεισος;
21 Προς το τέλος της προφητείας του ο Ησαΐας πλαταίνει το όραμά του για να περιλάβη ολόκληρη τη γη που ανήκει στη Σιών και περιγράφει με λαμπρές εκφράσεις τον αποκαταστημένο πνευματικό παράδεισο όπου όλοι οι διασωθέντες θα εύρισκαν ευφρόσυνη δράσι ‘ανοικοδομώντας τας παλαιάς ερημώσεις.’ Στο έργο αυτό θα αναλάβουν την ηγεσία όχι μόνο οι πνευματικοί Ισραηλίτες, αλλά όπως αναγράφεται και «αλλογενείς θέλουσιν ίστασθαι και βόσκει τα ποίμνιά σας, και οι υιοί των αλλογενών θέλουσιν είσθαι οι γεωργοί σας, και οι αμπελουργοί σας.» Αυτές οι προφητείες μιλάνε δυνατά όχι για μια διαφυγή που «μόλις γλυτώνει κανείς» αλλά για πλήρη αποδεσμευτική απελευθέρωσι. Έτσι, όλοι μας μπορούμε χαρούμενα να ενωθούμε με το υπόλοιπο του πιστού χρισμένου δούλου του Ιεχωβά και να εκφράσωμε τα παρακάτω λόγια αίνου: «Θέλω ευφρανθή τα μέγιστα επί τον Κύριον· η ψυχή μου θέλει αγαλλιασθή εις τον Θεόν μου.»—Ησ. 61:4-11.
22. (α) Τι προμήθεια έχει γίνει για διαφυγή προσωπικά για τον καθένα; (β) Για να ωφεληθούμε απ’ αυτή την προμήθεια τι πρέπει να κάνωμε;
22 Μολονότι μπορεί να συμφωνήτε ότι όσα εξετάσαμε ως τώρα είναι αληθινά για το λαό του Θεού σαν σύνολο, ίσως να αναρωτιέσθε πώς αυτά σας επηρεάζουν εσάς προσωπικά. Έχετε ανάγκη διαφυγής από ένα ή περισσότερα προσωπικά προβλήματα; Και ποιος δεν έχει αυτή την ανάγκη; Είναι αληθινή η παλιά παροιμία, μιλώντας βέβαια από ανθρώπινη άποψι, ότι η ζωή είναι ένα σύντομο ταξίδι από την κούνια στον τάφο. Δεν υπάρχει άραγε διαφυγή από τη δουλεία στην αμαρτία και το θάνατο; Είναι ενδιαφέρον ότι τόσο η αμαρτία όσο και ο θάνατος αναφέρεται ότι βασιλεύουν, αλλά και οι δύο θα νικηθούν. (Ρωμ. 5:14· 6:12) Γράφοντας σε συγχριστιανούς, ο απόστολος Παύλος εξηγεί πώς ανοίχθηκε ο δρόμος για διαφυγή, δηλαδή, «δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού.» Γιατί «Ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως δια της πίστεως, εν τω αίματι αυτού.» (Ρωμ. 3:24, 25) Ναι, με την άσκησι πίστεως σ’ αυτή την εξιλεωτική θυσία, μπορούμε να έλθωμε στην εύνοια του Θεού. Είναι αλήθεια ότι είμαστε ακόμη ατελείς και χρειαζόμαστε καθημερινά να ζητάμε συγχώρησι για τις αμαρτίες μας. Αλλά οι αμαρτωλές μας τάσεις δεν χρειάζεται ούτε πρέπει ν’ αφήνωνται αχαλίνωτες στη ζωή μας. Ο Παύλος έγραψε: «Ας μη βασιλεύη λοιπόν η αμαρτία εν τω θνητώ υμών σώματι, . . . Διότι η αμαρτία δεν θέλει σας κυριεύσει.» Για να μας βοηθήση σ’ αυτό, ο Θεός έχει προμηθεύσει βοήθεια μέσω του Λόγου του, των πιστών δούλων του, καθώς και με το άγιο πνεύμα του.—Ρωμ. 6:12-14· 8:11· 5:14, 15.
23. Ποια μεγαλειώδη προοπτική βρίσκεται μπροστά μας και κάτω από τη βασιλεία τίνος;
23 Επίσης, πέρα απ’ αυτούς τους ‘κακούς καιρούς’ και αφού το σύστημα του Σατανά θα έχει φερθή σε πλήρες τέλος, τι ένδοξη προοπτική ανοίγεται μπροστά μας! (2 Τιμ. 3:1· 2 Κορ. 4:4) Δεν θα βασιλεύη πια η αμαρτία και ο θάνατος. Αντίθετα, η διαφυγή σε πλήρη και διαρκή ελευθερία θα είναι πλήρης. Όταν οι συγκληρονόμοι του Χριστού εισέλθουν στην ουράνια αμοιβή τους, τότε «και αυτή η κτίσις [το ανθρώπινο γένος] θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς, και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.» Ο Χριστός Ιησούς «πρέπει να βασιλεύη εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού· έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος.» Τι χαρά βρίσκεται μπροστά για όλους τους πιστούς διαφυγόντες—για κείνους που φεύγουν στη βασιλεία του Θεού! Όλος ο αίνος και η ευχαριστία ας είναι στον Ιεχωβά, τον μέγα «Προμηθευτή της διαφυγής»!—Ρωμ. 8:19-21· 1 Κορ. 15:25, 26.