να την καταπατήσουν. Τότε, ο Ιεχωβά, ο Ύψιστος Θεός, για να δείξη ότι αυτός είναι κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, έπρεπε να τη δώση σε όποιον Αυτός θέλει. Αυτός έπρεπε να θέση επάνω σ’ αυτήν τον ταπεινότατον των ανθρώπων.—Δαν. 4:17, ΑΣΜ.

43. Πώς αυτός στον οποίον ο Ιεχωβά έδωσε τη βασιλεία ήταν ο «ταπεινότατος των ανθρώπων»;

⁴³ Τούτο σημαίνει ότι Αυτός έπρεπε να δώση τη βασιλεία στον κεχρισμένο Υιόν του Δαβίδ, στον Ιησού Χριστό, ο οποίος εθεωρείτο ως ο ταπεινότατος των ανθρώπων, τόσο ταπεινός, πραγματικά, ώστε εσφαλμένα απεκλήθη ανόσιος, βλάσφημος, στασιαστής, οινοπότης και φάγος, και εσταυρώθη επάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου σαν ένας εγκληματίας δούλος. Κατήλθε από τον ουρανό στη γη και εκένωσε τον εαυτό του από την ουράνια δύναμι και δόξα κι έλαβε μορφήν δούλου γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους. Επάνω στη γη ανέλαβε τον Θείο ζυγό κι εκάλεσε κι άλλους ν’ αναλάβουν τον ζυγό του, διότι είπε: «Πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν.» Επίσης «εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.»—Φιλιππησ. 2:5-8.

44. Λόγω της φανερής αυτής ταπεινότητος, τι επρόκειτο ο Ιεχωβά να κάμη στον Ιησούν σύμφωνα με τη διαθήκη της Βασιλείας, και τώρα ποιο γεγονός πλησιάζει;

⁴⁴ Λόγω της ταπεινότητος αυτής, ο Θεός έπρεπε να εξυψώση πολύ τον Ιησούν, υψηλότερα κι από τον Βασιλέα Δαβίδ, ο οποίος εβασίλευε στο επίγειο Όρος Σιών. Ο Ύψιστος Θεός έπρεπε να τον εξυψώση για να γίνη «Κύριος» του Δαβίδ, τοποθετώντας τον κεχρισμένον αυτόν Υιόν του Δαβίδ στα δεξιά Του, μετά από τον εαυτό του στο σύμπαν. Η αποκαταστημένη βασιλεία του Θεού επί του ανθρωπίνου γένους έπρεπε συνεπώς να ιδρυθή στον ουρανό, με άλλα λόγια, σ’ ένα ουράνιο Όρος Σιών, όχι στο επίγειο Όρος Σιών που είναι στη Μέση Ανατολή. Τότε ο Ιεχωβά Θεός έπρεπε να εξαποστείλη τη ράβδο της δυνάμεως τού κεχρισμένου Βασιλέως του από την ουράνια αυτή Σιών και να τον προστάξη: «Κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.» (Ψαλμ. 110:1, 2· Αποκάλ. 14:1) Κατόπιν, κατά διαταγήν του Ιεχωβά, ο Ιησούς Χριστός έπρεπε να προβή στη συντριβή της κεφαλής εκείνου του «αρχαίου όφεως», του Σατανά. Αυτό το γεγονός πλησιάζει. Αυτή η βασιλεία του Υιού του Δαβίδ πρέπει να ευλογήση τον Ύψιστο Θεό, ακριβώς όπως έκαμε ο Ναβουχοδονόσορ όταν αποκατεστάθη. Πρέπει να ευλογήση όλους τους ανθρώπους καλής θελήσεως.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

 1. Ποια πορεία άρχισε το έτος 607 π.Χ., και πώς γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά Θεός προείδε την πορεία και τους πορευομένους;

ΣΤΟ πέρασμα των 2.520 ετών των «καιρών των εθνών» άνθρωποι και άγγελοι παρέστησαν μάρτυρες της πορείας των παγκοσμίων δυνάμεων που παρήλασαν μεγαλοπρεπώς επάνω στη γη. Η πορεία άρχισε στο έτος 607 π.Χ., οπότε άρχισαν να υπολογίζωνται τα 2.520 έτη. Αλλά πολύν καιρό πριν από τότε ο πάνσοφος Βασιλεύς του ουρανού, ο Ιεχωβά Θεός, προείδε την πορεία και τις διαδοχικές παγκόσμιες δυνάμεις στη γραμμή της σειράς των. Παρέχοντας επιβλητική απόδειξι της αλανθάστου προβλέψεώς του προείπε την πορεία και τους πορευομένους, ακόμη δε και τα ονόματα και χαρακτηριστικά των πορευομένων, για να μπορέσωμε να προσδιορίσωμε την ταυτότητά των. Με θαυμαστό τρόπο έκαμε να γραφή η ιστορία των πριν από πολύν καιρό. Συνεπώς, ο ιερός του λόγος, η Αγία Γραφή, εμπεριέχει πολλή ιστορία γραμμένη από πριν, ιστορία την οποίαν οι μετέπειτα ιστορίες που εγράφησαν από ανθρώπους σχετικά με περασμένα γεγονότα την επιβεβαιώνουν τώρα καταπληκτικά.

 2. Από ποια μόνο άποψι μπορούμε να καταλάβωμε τι λαμβάνει χώραν από το έτος 1914 μ.Χ., και συνεπώς τι είναι ακριβώς ενώπιόν μας;

² Μόνο από την άποψι του προφητικού λόγου του Ιεχωβά μπορούμε να καταλάβωμε και να εκτιμήσωμε το τι λαμβάνει χώραν επάνω στη γη από το τέλος των «καιρών των εθνών» το φθινόπωρο του έτους 1914 (μ.Χ.). Η μακρά πορεία των παγκοσμίων δυνάμεων πλησιάζει στο τέλος της. Συγκλονιστικά γεγονότα βρίσκονται ενώπιόν μας. Η ιστορία του Ιεχωβά, γραμμένη από πριν, μας το βεβαιώνει αυτό.

 3. Πότε άρχισε η πορεία των παγκοσμίων δυνάμεων με τη Βαβυλώνα, και με ποια γραμμή ενεργείας από μέρους της Βαβυλώνος;

³ Η πορεία στη διάρκεια των «καιρών των εθνών» άρχισε με τη Βαβυλώνα. Πολύν καιρό πριν, η Βαβυλών είχε ιδρυθή στην κοιλάδα της Μεσοποταμίας από τον Νεβρώδ, τον δισέγγονο του Νώε, περίπου 2.239 χρόνια πριν από τη Χριστιανική εποχή. Προτού, όμως, γίνη μια παγκόσμια δύναμις, που είχε να κάμη με τους μάρτυρας του Ιεχωβά Θεού, προηγήθησαν δύο άλλες παγκόσμιες δυνάμεις: πρώτον, η Αίγυπτος, και δεύτερον, η Ασσυρία. Μόνο με την καθυπόταξι των αντιπάλων αυτών στην παγκόσμια κυριαρχία και κατόπιν με την ερήμωσι του βασιλείου του λαού του Ιεχωβά, που είχε πρωτεύουσα την αρχαία Ιερουσαλήμ, έγινε παγκόσμια δύναμις η Βαβυλών, η τρίτη παγκόσμια δύναμις που αναγράφεται στη Βιβλική ιστορία. Η Ασσυρία κατέκτησε την Αίγυπτο και προσεπάθησε μάλιστα να εμποδίση την έγερσι της Βαβυλώνος σε κυριαρχία καταστρέφοντας την πόλι αυτή. Αλλ’ η Βαβυλών ανοικοδομήθη και ηγωνίσθη για την υπεροχή. Κατέστρεψε την Ασσυριακή πρωτεύουσα, τη Νινευή, κατά το έτος 633 π.Χ. Έφθασε στο ζενίθ της δυνάμεώς της στις ημέρες του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ, ο οποίος κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ και το αγιαστήριο του Ιεχωβά Θεού.

 4, 5. (α) Μέσω τίνος ιδιαίτερα ο Ιεχωβά προείπε τη γραμμή της πορείας; (β) Από ποιο έτος της βασιλείας του Βασιλέως Ιωακείμ αρχίζει το βιβλίο του Δανιήλ;

⁴ Ιδιαίτερα μέσω του προφήτου του Δανιήλ προείπε ο Ιεχωβά Θεός τη γραμμή της πορείας των παγκοσμίων δυνάμεων. Η ιστόρησις βρίσκεται στο προφητικό βιβλίο του Δανιήλ. Δεκατρία χρόνια προτού καταστραφή η Ιερουσαλήμ και ο ναός της, ο Ναβουχοδονόσορ επήλθε κατά της Ιερουσαλήμ και ανάγκασε τον Βασιλέα Ιωακείμ του Ιούδα να δώση όρκο υποταγής σ’ αυτόν ως επικυρίαρχον. Αυτό έγινε αφού εβασίλευσε ο Ιωακείμ επί οκτώ χρόνια στον «θρόνον του Ιεχωβά,» στην Ιερουσαλήμ. Αλλ’ ο Ιωακείμ εξακολούθησε να βασιλεύη ως δούλος του Ναβουχοδονόσορ επί τρία μόνο χρόνια. (2 Βασ. 24:1) Στο τρίτο αυτό και τελευταίο έτος της βασιλείας του ως υποδούλου της Βαβυλώνος, ο Βασιλεύς Ιωακείμ παρέβη τον όρκο του και εστασίασε.

⁵ Στο τελευταίο αυτό έτος της αποστασίας του Ιωακείμ το βιβλίο του Δανιήλ αρχίζει την ιστορική του αφήγησι μ’ αυτούς τους λόγους: «Εν τω τρίτω έτει της βασιλείας του Ιωακείμ, βασιλέως του Ιούδα, ήλθε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς της Βαβυλώνος εις Ιερουσαλήμ, και επολιόρκησεν αυτήν. Και παρέδωκε Κύριος [ο Ιεχωβά] a εις την χείρα αυτού τον Ιωακείμ, βασιλέα του Ιούδα, και μέρος των σκευών του οίκου του Θεού.» (Δαν. 1:1, 2) Ο αποστάτης Ιωακείμ δεν εξήλθε να αυτοπαραδοθή στον Βασιλέα της Βαβυλώνος. Πέθανε μέσα στην Ιερουσαλήμ, ακριβώς όπως είχε προείπει ο Ιεχωβά.—Ιερεμ. 22:18, 19.

 6. (α) Πώς συνεχίσθη η νομική γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ σύμφωνα με τη διαθήκη της Βασιλείας μέσω του Βασιλέως Ιωαχείν; (β) Πότε και πώς ο Δανιήλ και οι τρεις στενοί σύντροφοι εφέρθησαν στη Βαβυλώνα;

⁶ Ο γυιός του Ιωαχείν (ή Ιεχονίας) τον διεδέχθη στον «θρόνον του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ, μέχρι της οποίας είχε φθάσει ο Ναβουχοδονόσορ. Το πτώμα του Ιωακείμ εσύρθη κι ερρίφθη έξω από τις πύλες της Ιερουσαλήμ και ετάφη, χωρίς να θρηνολογηθή· αλλ’ ο γυιός του Ιωαχείν εξήλθε ζωντανός προς τον πολιορκητή, τον Ναβουχοδονόσορ, αφού εβασίλευσε μόνο τρεις μήνες. Σύμφωνα με τον σκοπό του Ιεχωβά, ο Ναβουχοδονόσορ εφείσθη της ζωής του δεκαοκταετούς Ιωαχείν και τον συναπεκόμισε με την οικογένειά του και τους αξιωματούχους του στη Βαβυλώνα. Εκεί ο Ιωαχείν απέκτησε σπέρμα και διετήρησε τη νόμιμη γραμμή σύμφωνα με τη διαθήκη του Ιεχωβά με τον Βασιλέα Δαβίδ για την αιώνια βασιλεία. (2 Βασ. 25:27-30· Ματθ. 1:11-17) Όσο για τα σκεύη του αγιαστηρίου του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, ο Ναβουχοδονόσορ «έφερεν αυτά εις γην Σενναάρ, εις τον οίκον του Θεού αυτού· και εισήγαγε τα σκεύη εις το θησαυροφυλάκιον του Θεού αυτού.» Ο Ναβουχοδονόσορ έκαμε τον Σεδεκία, τον θείο του Ιωαχείν, βασιλέα στη θέσι αυτού, αλλά πήρε άλλα μέλη της βασιλικής οικογενείας και της τάξεως των ευγενών στη Βαβυλώνα. Σ’ αυτούς περιελήφθησαν ο Δανιήλ και τρεις στενοί σύντροφοι, ο Ανανίας, ο Μισαήλ κι ο Αζαρίας, από τη φυλή του Ιούδα. Αυτό έγινε ένδεκα χρόνια πριν καταστραφή η Ιερουσαλήμ και το αγιαστήριό της, δηλαδή το έτος 618 π. Χ.—Δαν. 1:2-7.

 7. (α) Τι έγινε ο Δανιήλ στη Βαβυλώνα; (β) Πώς έφθασε ο Βασιλεύς Σεδεκίας να μην έχη κανένα από τα τρία τέκνα του να καθήση στον θρόνο της Ιερουσαλήμ;

⁷ Στη Βαβυλώνα, ο Δανιήλ και οι τρεις σύντροφοί του έλαβαν ειδική εκπαίδευσι και απεδείχθησαν σοφώτεροι από τους εξ επαγγέλματος σοφούς άνδρες της Βαβυλώνος. Ο Δανιήλ έγινε προφήτης του Ιεχωβά στη Βαβυλώνα κι εξακολούθησε ως τοιούτος ως το τρίτο έτος της βασιλείας του Βασιλέως Κύρου της Περσίας. (Δαν. 1:8-21· 10:1) Εν τω μεταξύ ο Βασιλεύς Σεδεκίας παρέβη τον όρκον υποταγής, που είχε δώσει στο όνομα του Ιεχωβά κι άρχισε να στασιάζη εναντίον του Ναβουχοδονόσορ. (Ιεζ. 17:13-21) Στο ένατο, λοιπόν, έτος της ανταρσίας αυτής, ο βασιλεύς της Βαβυλώνος επήλθε για τρίτη φορά κατά της Ιερουσαλήμ. Επί δεκαοκτώ περίπου μήνες η πόλις άνθεξε στην πολιορκία. Κατόπιν τα Βαβυλωνιακά στρατεύματα εισέβαλαν από τα τείχη της πόλεως που υπέφερε από πείνα. Ο Βασιλεύς Σεδεκίας διέφυγε από την καταδικασμένη πόλι, αλλά τον έφθασε μια εχθρική στρατιωτική δύναμις. Ο Σεδεκίας ετυφλώθη, αφού πρώτα ο Βασιλεύς έσφαξε τους γυιούς του ενώπιον των οφθαλμών του, και μετεφέρθη αλυσόδετος στη Βαβυλώνα για να πεθάνη εκεί. Αυτό έγινε στο ενδέκατο έτος της βασιλείας του, στο έτος 607 π.Χ. Ούτε αυτός ούτε ο ανεψιός του, ο πρώην βασιλεύς Ιωαχείν (Χονίας ή Ιεχονίας), είχαν ποτέ δικά τους τέκνα για να καθήσουν στον θρόνο του Δαβίδ και να άρχουν στον Ιούδα.—Ιερεμ. 22:24-30.

 8. Πώς ερημώθησαν η γη του Ιούδα και η Ιερουσαλήμ χωρίς να μείνη ούτε άνθρωπος ούτε κατοικίδιο ζώο, και πότε άρχισαν να υπολογίζωνται οι «επτά καιροί»;

⁸ Τον επόμενο μήνα, δηλαδή τον πέμπτο μήνα (Αβ), οι Βαβυλωνιακές στρατιές επυρπόλησαν το αγιαστήριο του Ιεχωβά και κατεδάφισαν την πόλι της Ιερουσαλήμ. Η ιερή κιβωτός της διαθήκης του Ιεχωβά διέφυγε από το να πέση στα χέρια τους, αλλά αυτοί μετέφεραν τα υπόλοιπα των ιερών σκευών του ναού, είτε ακέραια είτε σπασμένα, στη Βαβυλώνα. Μετά δύο μήνες, τον έβδομο μήνα (Εθανείμ), οι πτωχοί που είχαν εναπομείνει στη χώρα κατέφυγαν προς νότον στην Αίγυπτο, η δε γη του Ιούδα μαζί με την Ιερουσαλήμ έκειτο ερημωμένη χωρίς άνθρωπο ή κατοικίδιο ζώο. Τότε άρχισαν τα εβδομήντα χρόνια της ερημώσεως της χώρας. Άρχισαν, επίσης, και οι «επτά καιροί» των «καιρών των εθνών» για την καταπάτησι της ερημωμένης Ιερουσαλήμ.—2 Βασ. 25:22-26.

Η ΕΙΚΩΝ ΤΟΥ ΕΝΥΠΝΙΟΥ ΤΟΥ ΝΑΒΟΥΧΟΔΟΝΟΣΟΡ

 9. (α) Πότε άρχισε να βασιλεύη ο Ναβουχοδονόσορ ως ορατός κυρίαρχος του κόσμου; (β) Πότε είχε το πρώτο προφητικό ενύπνιό του, και ποιοι απεδείχθησαν ανίκανοι να του το ερμηνεύσουν;

⁹ Αφού το τυπικό βασίλειο του Ιεχωβά Θεού ερημώθηκε και δύο από τους κεχρισμένους βασιλείς του εφυλακίσθησαν στη Βαβυλώνα, ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ πραγματικά άρχισε να βασιλεύη ως ορατός κυρίαρχος του κόσμου, ως κεφαλή της τρίτης παγκοσμίου δυνάμεως της Βιβλικής ιστορίας χωρίς παρέμβασι του Ιεχωβά, του Θεού του Ισραήλ. Τότε, το φθινόπωρο του έτους 607 π.Χ., ο Ναβουχοδονόσορ έδωσε αρχή στους «επτά καιρούς», οι οποίοι έπρεπε να διαρκέσουν επί 2.520 έτη ως τότε που θα ιδρύετο από τον Ύψιστο Θεό η δικαιωματική κυβέρνησις του ανθρωπίνου γένους. Για το επιβλητικό αυτό γεγονός, ο Ιεχωβά Θεός ειδοποίησε τον βασιλέα της Βαβυλώνος στο δεύτερο έτος της βασιλείας του ως κοσμοκράτορος, δηλαδή το έτος 606-605 π.Χ. Αυτό το έκαμε με το να στείλη ένα όνειρο, το οποίον ο βασιλεύς της Βαβυλώνος δεν θυμόταν όταν εξύπνησε, αλλ’ ο τρόμος του ξεχασμένου ονείρου είχε παραμείνει μέσα του. Ανεζήτησε τους μάγους, τους επαοιδούς, τους γόητας και τους επαγγελματίας Χαλδαίους, όλους δούλους του Σατανά ή Διαβόλου, του «θεού του κόσμου τούτου,» να ερμηνεύσουν το όνειρο. Αυτοί εζήτησαν πρώτα να μάθουν ποιο ήταν το όνειρο. Ο εξωργισμένος βασιλεύς, μη μπορώντας να τους πη το όνειρο, εξέδωκε διάταγμα να θανατωθούν όλοι οι σοφοί άνδρες της Βαβυλώνος. Αυτό περιελάμβανε και τον Δανιήλ και τους τρεις συντρόφους του.—Δαν. 2:1-13.

10. Πώς ο Δανιήλ έμαθε το όνειρο και την ερμηνεία του, και με ποια λόγια ευλόγησε τον Ιεχωβά Θεό;

¹⁰ Ο Δανιήλ, αντιμετωπίζοντας κατά πρόσωπον τον εκτελεστή, εζήτησε να ιδή τον βασιλέα και κατόπιν εζήτησε αναβολή της εκτελέσεως για να μπορέση να μάθη το όνειρο και να δώση στον βασιλέα την ερμηνεία του. Κατόπιν, ο Δανιήλ και οι τρεις σύντροφοί του ενώθηκαν σε προσευχή στον Ιεχωβά Θεό. Η απάντησις στην προσευχή ήλθε, και το παγκοσμίου σπουδαιότητος μυστικό απεκαλύφθη στον Δανιήλ σ’ ένα όραμα της νυκτός. Μ’ ευγνωμοσύνη ο Δανιήλ ευλόγησε τον Ιεχωβά, λέγοντας: «Είη το όνομα του Θεού ευλογημένον από του αιώνος και έως του αιώνος· διότι αυτού είναι η σοφία και η δύναμις· και αυτός μεταβάλλει τους καιρούς και τους χρόνους· καθαιρεί βασιλείς, και καθιστά βασιλείς· δίδει σοφίαν εις τους σοφούς, και γνώσιν εις τους συνετούς· Αυτός αποκαλύπτει τα βαθέα και τα κεκρυμμένα· γνωρίζει τα εν τω σκότει, και το φως κατοικεί μετ’ αυτού.» (Δαν. 2:12-22) Και τώρα το μεγάλο μυστικό!

11. Πώς ο Δανιήλ απέδωσε αίνον στον Ιεχωβά ενώπιον του βασιλέως, και γιατί τα όσα είπε τότε είναι υψίστης σπουδαιότητος για μας;

¹¹ Προς σωτηρίαν όλων των σοφών ανδρών της Βαβυλώνος, ο Δανιήλ εφέρθη ενώπιον του βασιλέως. Ό,τι είπε είναι μεγίστης σπουδαιότητος για μας σήμερα, διότι, είπε, «είναι Θεός εν τω ουρανώ, όστις αποκαλύπτει μυστήρια, και κάμνει γνωστόν εις τον βασιλέα Ναβουχοδονόσορ, τι μέλλει γενέσθαι εν ταις εσχάταις ημέραις. . . . Βασιλεύ, οι διαλογισμοί σου ανέβησαν εις τον νουν σου επί της κλίνης σου, περί του τι μέλλει γενέσθαι μετά ταύτα· και ο αποκαλύπτων μυστήρια έκαμε γνωστόν εις σε τι μέλλει γενέσθαι.» (Δαν. 2:27-29) Ζούμε στους επείγοντας καιρούς που περιλαμβάνονται στην εκπλήρωσι του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσορ!

12. Ποιο ήταν το ενύπνιο που επανέφερε ο Δανιήλ στο νου του βασιλέως;

¹² Ο Δανιήλ ηρνήθη ότι κατείχε δική του σοφία καθώς επανέφερε τώρα το ξεχασμένο όνειρο στο νου του βασιλέως: «Συ, βασιλεύ, εθεώρεις, και ιδού εικών μεγάλη· εξαίσιος ήτο εκείνη η εικών, και υπέροχος η λάμψις αυτής, ισταμένης ενώπιόν σου, και η μορφή αυτής φοβερά. Η κεφαλή της εικόνος εκείνης ήτο εκ χρυσού καθαρού, το στήθος αυτής και οι βραχίονες αυτής εξ αργύρου, η κοιλία αυτής και οι μηροί αυτής εκ χαλκού, αι κνήμαι αυτής εκ σιδήρου, οι πόδες αυτής μέρος μεν εκ σιδήρου, μέρος δε εκ πηλού. Εθεώρεις εωσού απεκόπη λίθος άνευ χειρών, και εκτύπησε την εικόνα επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πηλού, και κατεσύντριψεν αυτούς. Τότε ο σίδηρος, ο πηλός, ο χαλκός, ο άργυρος, και ο χρυσός, κατεσυντρίφθησαν ομού, και έγειναν ως λεπτόν άχυρον αλωνίου θερινού· και ο άνεμος εσήκωσεν αυτά, και ουδείς τόπος ευρέθη αυτών· ο δε λίθος ο κτυπήσας την εικόνα έγεινεν όρος μέγα, και εγέμισεν όλην την γην.» (Δαν. 2:31-35) Κατάπληκτος ο βασιλεύς της Βαβυλώνος ανεγνώρισε την περιγραφή, αλλά τι εσήμαινε όλο αυτό;

13. Ποιος κατά την ερμηνεία του Δανιήλ ήταν η χρυσή κεφαλή, και γιατί;

¹³ «Τούτο είναι το ενύπνιον· και την ερμηνείαν αυτού θέλομεν ειπεί ενώπιον του βασιλέως,» είπε ο Δανιήλ μιλώντας για τον εαυτό του και για τους τρεις συντρόφους του οι οποίοι ενώθηκαν μαζί του στην προσευχή. «Συ, βασιλεύ, είσαι βασιλεύς βασιλέων· διότι ο Θεός του ουρανού έδωκεν εις σε βασιλείαν, δύναμιν, και ισχύν, και δόξαν. Και πάντα τόπον όπου κατοικούσιν οι υιοί των ανθρώπων, τα θηρία του αγρού, και τα πετεινά του ουρανού, έδωκεν εις την χείρα σου, και σε κατέστησε κύριον επί πάντων τούτων· Συ είσαι η κεφαλή εκείνη η χρυσή.»—Δαν. 2:36-38.

14. Αν ο Ναβουχοδονόσορ, ως η συμβολική χρυσή κεφαλή, εκπροσωπούσε έναν αόρατο άρχοντα, τι θα παρίσταναν τα μεταλλικά μέρη του σώματος, και κατά πόσον αυτό θα ήταν μια προφητική εικόνα;

¹⁴ Εσήμαινε αυτό ότι ο Ναβουχοδονόσορ ήταν προσωπικά η κεφαλή; Ή μήπως ο ερμηνευτής Δανιήλ μιλούσε πραγματικά πέρα από τον Ναβουχοδονόσορ σε κάποιον άλλον, στην πραγματική χρυσή κεφαλή, έναν αόρατο άρχοντα, τον οποίον εκπροσωπούσε ο βασιλεύς της Βαβυλώνος; Μήπως εξ άλλου το μεταλλικό σώμα κάτω από τη χρυσή κεφαλή παρίστανε οργάνωσι διαφόρων επιπέδων κάτω από τη μυστηριώδη εκείνη παρασκηνιακή κεφαλή, ή και μια τέτοια διαφόρων επιπέδων οργάνωσι κάτω από τον ίδιο τον Ναβουχοδονόσορ; Αν ναι, υπήρχε ήδη ολόκληρη εκείνη η εικών εκτός από ένα μέρος των σιδηρών κνημών και των ποδών που ήσαν από σίδηρον και πηλόν; Αν είναι έτσι, τότε αυτή η εικόνα του ενυπνίου ήταν κυρίως μια στατική εικόνα κάποιου πράγματος που ήδη υπήρχε και δεν ήταν κάτι το προφητικό εκτός από το μέρος των σιδηρών κνημών και των ποδών. Επί πλέον, αν ο Ναβουχοδονόσορ ως χρυσή κεφαλή εκπροσωπούσε μια αόρατη προσωπικότητα των παρασκηνίων, τότε το αργυρούν στήθος και οι βραχίονες πρέπει να εξεικονίζουν το ανώτατο επίπεδο της οργανώσεως κάτω από την αόρατη εκείνη κεφαλή· η κοιλία και οι μηροί που ήσαν από χαλκό πρέπει να εξεικόνιζαν το αμέσως κατώτερο επίπεδο της οργανώσεως· οι δε σιδερένιες κνήμες και οι πόδες που ήσαν μερικώς από σίδερο και μερικώς από πηλό πρέπει να παρίσταναν το κατώτατο επίπεδο ή επίπεδα της οργανώσεως εκείνης, το κατώτατο δε αυτό ή σιδερένιο επίπεδο ήταν ήδη εν μέρει ανεπτυγμένο τουλάχιστον. Τι, λοιπόν;

15. Αφού απ’ αυτή την άποψι η χρυσή κεφαλή θα εξεικόνιζε τον Ναβουχοδονόσορ, τι θα εξεικόνιζαν τα άλλα μεταλλικά μέρη της εικόνος;

¹⁵ Απ’ αυτή την άποψι, ο Ναβουχοδονόσορ ως ορατός βασιλεύς βασιλέων που εσυμβολίζετο από τη χρυσή κεφαλή, με το μεταλλικό σώμα κάτω απ’ αυτή τη χρυσή κεφαλή, θα εσυμβόλιζε την ορατή οργάνωσι υπό τον Ναβουχοδονόσορ, μια οργάνωσι που ήδη υπήρχε και λειτουργούσε κατά το πλείστον μέρος τουλάχιστον. Συνεπώς, το αργυρούν στήθος και οι βραχίονες κάτω από τη χρυσή κεφαλή θα εσυμβόλιζαν το επίπεδο της κυβερνητικής οργανώσεως που ήταν αμέσως κάτω από τον ίδιο τον Ναβουχοδονόσορ· η χάλκινη κοιλία και οι μηροί θα εσυμβόλιζαν το επίπεδο της κυβερνητικής οργανώσεως που υπέκειτο στο αργυρούν επίπεδο που ήταν πάνω απ’ αυτήν και όχι σε άμεση επαφή με την κεφαλή της κυβερνήσεως, τον Ναβουχοδονόσορ· οι δε σιδερένιες κνήμες και οι πόδες που ήσαν εν μέρει από σίδερο κι εν μέρει από πηλό θα εσυμβόλιζαν το κατώτατο επίπεδο ή επίπεδα κυβερνητικής οργανώσεως, τα οποία ευρίσκοντο στη μεγαλύτερη απόστασι από την κυβερνητική κεφαλή. Τι, όμως, θα εσήμαινε αυτό;

16. Πώς, όμως, αυτό θα περιελάμβανε τον Δανιήλ και τους τρεις συντρόφους του μέσα στην εικόνα, κι έτσι ποιο μέρος μιας αοράτου οργανώσεως θα εκπροσωπούσαν ορατώς;

¹⁶ Αυτό θα εσήμαινε ότι ο Δανιήλ και οι τρεις σύντροφοί του, πιθανώς μαζί με λίγους άλλους Βαβωλωνίους επισήμους, εσυμβολίζοντο από το αργυρούν στήθος και τους βραχίονας. Γιατί αυτό; Διότι αμέσως μετά την ορθή ερμηνεία του ενυπνίου από τον Δανιήλ, «ο βασιλεύς εμεγάλυνε τον Δανιήλ, και δώρα μεγάλα και πολλά έδωκεν εις αυτόν, και κατέστησεν αυτόν κύριον επί πάσης της επαρχίας της Βαβυλώνος, και αρχιδιοικητήν επί πάντας τους σοφούς της Βαβυλώνος. Και εζήτησεν ο Δανιήλ παρά του βασιλέως, και κατέστησε τον Σεδράχ, τον Μισάχ, και τον Αβδέ-νεγώ, επί τας υποθέσεις της επαρχίας της Βαβυλώνος· ο δε Δανιήλ ευρίσκετο εν τη αυλή του βασιλέως.» (Δαν. 2:48, 49) Ως αποτέλεσμα τούτου, ο Δανιήλ και οι τρεις Ιουδαίοι σύντροφοί του θα εσυμβολίζοντο από το αργυρούν στήθος και τους βραχίονας της εικόνας που επρόκειτο να καταστραφή. Πραγματικά, αυτοί θα εκπροσωπούσαν, επίσης, ορατώς το ανώτατο αργυρούν επίπεδο της ισχυρής οργανώσεως κάτω από την αόρατη κυβερνώσα δύναμι που εικονίζετο από τον Ναβουχοδονόσορ, τη χρυσή κεφαλή. Αυτό δεν θα μπορούσε να είναι το ορθό νόημα ή η ορθή ερμηνεία της σημασίας της μεταλλικής εικόνος, διότι ο Δανιήλ και οι τρεις σύντροφοί του δεν θα ήταν δυνατόν ν’ αποτελούν μέρος μιας οργανώσεως, η οποία είναι καταδικασμένη να υποστή την καταστροφή της εικόνος του ενυπνίου.

(Ακολουθεί)

Ανακοινώσεις

ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΥ

Τον Μάιον η προσφορά μας θα είναι ένα μεγάλο βιβλίο και ένα βιβλιάριο αντί δρχ. 10. Το νέο μας βιβλίο «ΝΕΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΚΑΙ ΝΕΑ ΓΗ», ή οποιοδήποτε από τα άλλα μεγάλα βιβλία μας, μπορεί να χρησιμοποιηθή για την προσφορά του μηνός αυτού. Φροντίστε, επίσης, να έχετε αρκετά από τα νέα βιβλιάρια για να συμπληρώνετε τις συνθέσεις σας. Σε όλες τις Χριστιανικές εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά παρέχονται πρόθυμα πληροφορίες για τη διακονία του μηνός Μαΐου. Λάβετε και σεις μέρος και απολαύσετε τις πλούσιες ευλογίες του Κυρίου. Γράψτε μας ή επικοινωνήστε προσωπικώς με τους μάρτυρας του Ιεχωβά.

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑ—ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ;

Όταν ο Ιησούς ήταν επί της γης, εδίδαξε τους ανθρώπους να προσεύχωνται: «Ελθέτω η Βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Σήμερα ζούμε στην εποχή που η Βασιλεία του Θεού έχει γεννηθή και πλησιάζομε γοργά τον καιρό που η Βασιλεία αυτή θα κάμη να γίνεται το θέλημα του Θεού επάνω στη γη όπως γίνεται και στον ουρανό. Το νέο θαυμάσιο βιβλιάριο Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑ—ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ; δίνει πολύτιμες Γραφικές πληροφορίες για τη Βασιλεία του Θεού. Παραγγείλατε αμέσως και μάθετε πώς θα εκπληρωθή η προσευχή «Ελθέτω η Βασιλεία Σου». Ένα αντίτυπο δρχ. 1,50 ή τρία μαζί αντί δρχ. 3.

ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ

28 Ιουνίου: Παράδεισος, §1-22. Σελ. 219.

5 Ιουλίου: Παράδεισος, §23-30, και Διατήρησις του Πνευματικού Μας Παραδείσου, §1-15. Σελ. 224.

12 Ιουλίου: Διατήρησις του Πνευματικού Μας Παραδείσου, §16-39. Σελ. 230.

Πώς να Αποδείξετε ότι Έχετε Χριστιανική Πίστι

ΜΗΠΩΣ χρειάζεται να κρατή στα χέρια του ένα δηλητηριώδες φίδι, για ν’ αποδείξη ένας Χριστιανός την πίστι του; Μερικοί άνθρωποι έτσι νομίζουν. Κατά τακτικά διαστήματα από την άνοιξι ως το φθινόπωρο ένας όμιλος θρησκευομένων ανθρώπων συγκεντρώνεται σ’ ένα μακρινό τόπο στους λόφους του Κεντώκυ της Βορείου Αμερικής για να συνάξουν και να κρατήσουν δηλητηριώδη φίδια ή να τα θέσουν ολόγυρα στους λαιμούς των σαν «γιρλάνδες».

Αυτοί υποδεικνύουν το εδάφιο Μάρκου 16:18 ως λόγον για την τέλεσι της παραδόξου αυτής ιεροτελεστίας. Το εδάφιο αυτό λέγει: «Όφεις θέλουσι πιάνει· και εάν θανάσιμον τι πίωσι, δεν θέλει βλάψει αυτούς.» Αυτό το εδάφιο δεν υπάρχει στα αρχαιότερα και πιο αξιόπιστα Βιβλικά χειρόγραφα. Προσετέθη πολύν καιρό μετά τη συγγραφή του βιβλίου του Μάρκου κι επομένως δεν αποτελεί γνήσιον μέρος της θεοπνεύστου Βίβλου.

Δεν υπάρχει περίπτωσις μέσα στη Γραφή κατά την οποίαν ο Χριστός ή οι απόστολοί του έπιασαν δηλητηριώδη φίδια. Σε μια περίπτωσι όταν ο απόστολος Παύλος μετέφερε μια δέσμη φρυγάνων ένα δηλητηριώδες φίδι βγήκε από τη δέσμη και περιετυλίχθη γύρω από το χέρι του. Εκείνος δεν το εθώπευσε ενώπιον του λαού που το είδε, αλλά το απετίναξε γρήγορα μέσα στη φωτιά. Εγνώριζε καλά ότι το πιάσιμο φιδιών δεν αποτελεί τρόπον παρουσιάσεως της Χριστιανικής πίστεως.

Ο τρόπος, με τον οποίον ο Παύλος κατέδειξε την πίστι του, ήταν ο τρόπος με τον οποίον το έπραξε και ο Χριστός—με το κήρυγμα. Εξεπαίδευε τον λαό στον λόγον του Θεού. Απέδειξε την πίστι του με το αποστολικό του έργον. Όταν έγραψε στους Χριστιανούς της Ρώμης, συνέδεσε την πίστι με τη δημοσία διακήρυξι Γραφικών αληθειών, λέγοντας: «Διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.»—Ρωμ. 10:10.

Ο Ιάκωβος, ο αδελφός του Ιησού, ήταν άλλος ένας Βιβλικός συγγραφεύς που ετόνισε ότι η πίστις αποδεικνύεται με έργα. Είπε: «Γίνεσθε δε εκτελεσταί του λόγου, και μη μόνον ακροαταί, απατώντες εαυτούς.» «Τι το όφελος, αδελφοί μου, εάν λέγη τις ότι έχει πίστιν, και έργα δεν έχη; μήπως η πίστις δύναται να σώση αυτόν; Διότι καθώς το σώμα χωρίς πνεύματος είναι νεκρόν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά.»—Ιάκ. 1:22· 2:14, 26.

Το σπουδαιότερο μεταξύ των έργων, που κάνουν την πίστι ζώσα και παρέχουν απόδειξι γι’ αυτήν, είναι το κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού και των πολλών διαφωτιστικών αληθειών του λόγου του. Ο Ιησούς έδωσε το σχετικό παράδειγμα, και προσέταξε τους ακολούθους του, λέγοντας «Και υπάγοντες κηρύττετε λέγοντες, Ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 10:7) Σχετικά με τους ακολούθους του που θα ζούσαν στις έσχατες ημέρες, στις οποίες είμεθα σήμερα, είπε τα εξής: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» (Ματθ. 24:14) Αυτό το έργον του κηρύγματος, και όχι το πιάσιμο φιδιών, είναι εκείνο που αποδεικνύει η Χριστιανική πίστι.

«Γενηθήτω το Θέλημά Σου»

«Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.»—Ματθ. 6:10.

 1. Πώς κατεδείχθη στην περίπτωσι ισχυρών παγκοσμίων δυνάμεων ότι τίποτε δεν μπορεί να εμποδίση την εκπλήρωσι της προσευχής, «Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης»;

«ΓΕΝΗΘΗΤΩ το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» Τίποτε που άνθρωποι ή διάβολοι μπορούν να κάμουν δεν θα εμποδίση την εκπλήρωσι αυτής της προσευχής που ο Ιησούς Χριστός εδίδαξε πριν από δεκαεννέα αιώνες. (Ματθ. 6:10) Οι πιο ισχυροί κυβερνήται στην ανθρώπινη ιστορία αναγκάσθηκαν όλοι να υποκύψουν στο θέλημα του ουρανίου Πατρός. Ισχυρές παγκόσμιες δυνάμεις, που οι αυτοκρατορίες τους εδέσποζαν σε μεγάλες εκτάσεις της γης, υπέκυψαν η μία μετά την άλλη στο θέλημα του Δημιουργού της γης ομολογώντας αναγκαστικά ότι αυτός είναι η πιο ισχυρή δύναμις στο σύμπαν. Αυτός είναι ακόμη, και ό,τι θέλει είναι υπέρτατο και πρέπει να συμβή.

 2. Πώς ο Ναβουχοδονόσορ είχε δείξει φαινομενικά τον εαυτό του υπέρτερον από τον Ιεχωβά, και όμως πώς ο Ιεχωβά εταπείνωσε έως εδάφους αυτόν τον λάτρην ψευδών θεών;

² Πριν από 2.500 χρόνια και πλέον, ο Ναβουχοδονόσορ, ο βασιλεύς της Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας, αναγκάσθηκε να υποκλιθή ενώπιον του Δημιουργού του ουρανού και της γης και υπεχρεώθη να παραδεχθή ότι οι ψευδείς θεοί της Βαβυλώνος ήσαν ανίσχυροι ενώπιον του Δημιουργού μας. Η ιστορία αναγράφει ότι ο Ναβουχοδονόσορ ήταν ο πρώτος στον οποίον επετράπη να κάμη εκείνο που κανείς προηγούμενος ειδωλολάτρης άρχων δεν είχε κάμει· αυτός κατέστρεψε την άγια πόλι των Ιουδαίων, την Ιερουσαλήμ, καθώς επίσης τον ναό τους, που ο Βασιλεύς Σολομών είχε οικοδομήσει στο όνομα του Υψίστου Θεού, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά. Εν τούτοις, αυτός ο Θεός, στον οποίον ο Ναβουχοδονόσορ είχε φαινομενικά δείξει τον εαυτό του ως υπέρτερον, εταπείνωσε τον υπερήφανον αυτόν παγκόσμιον άρχοντα έως εδάφους και τον ανάγκασε να κύψη σαν ένα ζωώδες κτήνος ενώπιον του Ιεχωβά. Επί επτά περιόδους χρόνου, δηλαδή επί επτά έτη, ο Ναβουχοδονόσορ εφαντάζετο ότι ήταν άγριο θηρίο. Εγκατέλειψε τον θρόνο της κοσμοκρατορίας του και πήγε έξω στον αγρό, περιπατούσε σαν τετράποδο και έτρωγε χόρτο όπως ένας κοινός βους. Αυτή η κατάστασις της παραφροσύνης επήλθε σ’ αυτόν, όχι τυχαίως, αλλά εις εκπλήρωσιν ενός ενυπνίου που του είχε δοθή από τον Ιεχωβά δώδεκα μήνες προηγουμένως, ενός ενυπνίου που κανείς από τους σοφούς της Βαβυλώνος δεν μπόρεσε να ερμηνεύση, παρά μόνο ο προφήτης του Ιεχωβά Δανιήλ.

 3. Ποια δήλωσις του φύλακος από τον ουρανό όσον αφορά τον Ύψιστον απαιτούσε να επαληθεύση το ενύπνιο, και τι η καύχησις του Ναβουχοδονόσορ για τη Βαβυλώνα έδειξε ότι δεν είχε αυτός προσέξει;

³ Σ’ αυτό το οχληρό ενύπνιο ο Ναβουχοδονόσορ είδε ότι «φύλαξ και άγιος κατέβη εκ του ουρανού» και έδωσε οδηγίες και κατόπιν είπε: «Το πράγμα τούτο είναι δια προστάγματος των φυλάκων, και η υπόθεσις δια του λόγου των αγίων· ώστε να γνωρίσωσιν οι ζώντες, ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλη δίδει αυτήν, και τον ταπεινότατον των ανθρώπων καθιστά επ’ αυτήν.» (Δαν. 4:10· 4:17, ΑΣΜ) Συνεπώς το ενύπνιο έπρεπε να επαληθεύση. Η γραμμένη και διαφυλαγμένη ιστορία αποδεικνύει ότι αυτό επαλήθευσε. Οσοδήποτε ισχυρός και αν επετράπη στον Ναβουχοδονόσορ να γίνη, εν τούτοις δεν μπορούσε να σταματήση την εκτέλεσι του θείου θελήματος. Όταν ησθάνθη το μεγαλείο του, άρχισε να κομπάζη για την αυτοκρατορική του πόλι και να λέγη: «Δεν είναι αύτη η Βαβυλών η μεγάλη, την οποίαν εγώ ωκοδόμησα δια καθέδραν του βασιλείου με την ισχύν της δυνάμεώς μου, και εις τιμήν της δόξης μου;» Αυτή η καυχησιολογία επρόδιδε ότι δεν είχε αρκετή σύνεσι για να προσέξη την προειδοποίησι του ενυπνίου και ν’ ακολουθήση τη συμβουλή του Δανιήλ: «Δια τούτο, βασιλεύ, ας γείνη δεκτή η συμβουλή μου προς σε, και έκκοψον τας αμαρτίας σου δια δικαιοσύνης, και τας ανομίας σου δια οικτιρμών πενήτων· ίσως και διαρκέση η ευημερία σου.»—Δαν. 4:27.

 4. Ως προειδοποίησις σε όλους τους πολιτικούς άρχοντας, τι επακολούθησε αμέσως μετά την καυχησιολογία του Ναβουχοδονόσορ;

⁴ Οι πολιτικοί άρχοντες της Μεγάλης Βρεττανίας και της Αμερικής και της Κομμουνιστικής Ρωσίας και άλλων ισχυρών εθνών ας λάβουν υπό σημείωσιν εκείνο που συνέβη στον Ναβουχοδονόσορ, ο οποίος είχε καταστρέψει την τυπική βασιλεία του Ιεχωβά Θεού επί των Ιουδαίων. Ναι, όλοι μας ας διαβάσωμε την αφήγησι: «Ο λόγος ήτο έτι εν τω στόματι του βασιλέως, και έγεινε φωνή εξ ουρανού, λέγουσα, Προς σε αναγγέλλεται, Ναβουχοδονόσορ βασιλεύ· Η βασιλεία παρήλθεν από σου· και θέλεις εκδιωχθή εκ των ανθρώπων, και μετά των θηρίων του αγρού θέλει είσθαι η κατοικία σου· χόρτον ως οι βόες θέλεις τρώγει, και επτά καιροί θέλουσι παρέλθει επί σε, εωσού γνωρίσης ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλη, δίδει αυτήν. Εν αυτή τη ώρα ο λόγος εξετελέσθη επί τον Ναβουχοδονόσορ· και εξεδιώχθη εκ των ανθρώπων, και χόρτον ως οι βόες έτρωγε, και υπό της δρόσου του ουρανού το σώμα αυτού εβρέχετο, εωσού αι τρίχες αυτού ηυξήνθησαν ως αετών πτερά, και οι όνυχες αυτού ως ορνέων.»—Δαν. 4:28-33.

 5. Πώς εξηρτάτο εξ ολοκλήρου από τον Ιεχωβά Θεό η πρώτη αυτοκρατορική κυριαρχία του Ναβουχοδονόσορ και η επιστροφή του σ’ αυτήν;

⁵ Κανείς από τους φρενολόγους δεν θα μπορούσε να θεραπεύση τον βασιλέα της Βαβυλώνος από αυτή την παράφρονα λυκανθρωπία. Έπρεπε να διανύση την πορεία της ως τον καιρό που ο Ύψιστος Θεός, Ιεχωβά, είχε ορίσει γι’ αυτήν, δηλαδή, «επτά καιρούς» ή επτά έτη. Ο Ιεχωβά Θεός είχε καθαιρέσει αυτόν τον τότε ύψιστον από τους άρχοντας της γης, και μόνο ο Ιεχωβά ο Ύψιστος θα μπορούσε να τον επαναφέρη στον θρόνο της Βαβυλώνος. Ήταν απόλυτο έλεος από μέρους του Ιεχωβά ότι αυτή η θέσις της κυριαρχίας διεφυλάχθη γι’ αυτόν, όπως ακριβώς τον είχε βεβαιώσει ο Δανιήλ, λέγοντας: «Το βασίλειόν σου θέλει στερεωθή εν σοι, αφού γνωρίσης την ουράνιον εξουσίαν.» Ο ισχυρότερος και υψηλότερος βασιλεύς της αρχαίας εκείνης εποχής δεν μπορούσε να κάμη τίποτε εκτός αν εξυπηρετούσε τον σκοπό του Θεού του ουρανού, και έτσι το επέτρεπε ο Θεός. Ο οικοδόμος της αυτοκρατορίας που είχε κατακτήσει τόσο πολλά έθνη, ακόμη δε και το βασίλειο του Ιούδα, δεν θα μπορούσε να έχη τον θρόνο της Βαβυλωνιακής παγκοσμίου δυνάμεως εκτός αν του τον έδιδε ο Θεός επιτρέποντας σ’ αυτόν να λάβη τη βασιλεία και δίνοντάς του πάλι αρκετή διανοητική υγεία για να αναλάβη εκ νέου την αυτοκρατορική κυριαρχία του.

 6. Για να δείξη ότι είχε μάθει το μάθημά του, ποια αναγνώρισι έκαμε ο Ναβουχοδονόσορ όσον αφορά το θέλημα του Ιεχωβά και τα έργα του και τις κατευθύνσεις του;

⁶ Έμαθε μήπως ο Ναβουχοδονόσορ το μάθημα που ήταν σκοπός του Ιεχωβά να μάθη αυτός και να συμμορφωθούμε μ’ αυτό όλοι εμείς σήμερα; Ο βασιλεύς της Βαβυλώνος ο ίδιος έγραψε το υπόμνημά του και διεφυλάχθη για μας. Αυτό λέγει: «Και εν τέλει των ημερών [των επτά ‘καιρών’ ή ετών], εγώ ο Ναβουχοδονόσορ εσήκωσα τους οφθαλμούς μου προς τον ουρανόν, και αι φρένες μου επέστρεψαν εις εμέ, και ευλόγησα τον Ύψιστον, και ήνεσα και εδόξασα τον ζώντα εις τον αιώνα, του οποίου η εξουσία είναι εξουσία αιώνιος, και η βασιλεία αυτού εις γενεάν και γενεάν· και πάντες οι κάτοικοι της γης λογίζονται ενώπιον αυτού ως ουδέν· και κατά την θέλησιν αυτού πράττει εις το στράτευμα του ουρανού, και εις τους κατοίκους της γης· και δεν υπάρχει ο εμποδίζων την χείρα αυτού, ή ο λέγων προς αυτόν, Τι έκαμες; Εν τω αυτώ καιρώ αι φρένες μου επέστρεψαν εις εμέ· και προς δόξαν της βασιλείας μου επανήλθεν εις εμέ η λαμπρότης μου και η μορφή μου, και οι αυλικοί μου και οι μεγιστάνες μου με εζήτουν, και εστερεώθην εν τη βασιλεία μου, και μεγαλειότης περισσοτέρα προσετέθη εις εμέ. Τώρα εγώ ο Ναβουχοδονόσορ αινώ και υπερυψώ και δοξάζω τον βασιλέα του ουρανού· διότι πάντα τα έργα αυτού είναι αλήθεια, και αι οδοί αυτού κρίσις· και τους περιπατούντας εν τη υπερηφανία δύναται να ταπεινώση.»—Δαν. 4:34-37.

 7. Ποιος ήταν ο μόνος κατάλληλος τρόπος για να σχολιάση ο Ναβουχοδονόσορ την πείρα του, και ποιο ήταν το μόνο κατάλληλο φρόνημα που έπρεπε να λάβη;

⁷ Υπό το φως του ενυπνίου που έλαβε από τον Ιεχωβά Θεό και λόγω της ερμηνείας του Δανιήλ, η ακρίβεια της οποίας απεδείχθη από τα μεταγενέστερα συμβάντα, υπήρχε αυτός μόνο ο τρόπος, που τιμούσε τον Θεό, για να σχολιάση ο Ναβουχοδονόσορ την πείρα του. Υπήρχε αυτό μόνο το κατάλληλο φρόνημα που έπρεπε να λάβη, δίνοντας τον έπαινο σ’ εκείνον που ωφείλετο, στον Ιεχωβά τον Ύψιστο Θεό, έστω και αν αυτός ήταν ο Θεός του Δανιήλ.

 8. Πώς η πείρα του Ναβουχοδονόσορ τότε εσχετίζετο με τον προσδιορισμό της ενάρξεως της κρισίμου περιόδου στην οποία βρίσκονται τώρα τα κοσμικά έθνη;

⁸ Το μεγάλο σπουδαίο ερώτημα που βρίσκεται μπροστά μας τώρα είναι, Ποιο είναι το φρόνημα των αρχόντων σήμερα στο Ανατολικό και στο Δυτικό συγκρότημα εθνών και στα ουδέτερα έθνη; Από το έτος 1914 και το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου τα έθνη ζουν σε μια κρίσιμη περίοδο. Η αιτία τούτου έχει αξιοσημείωτη σχέσι με τον Ναβουχοδονόσορ. Πώς; Εκείνο τον καιρό, ο Ναβουχοδονόσορ προσωπικώς διήλθε «επτά καιρούς», ή επτά κατά γράμμα έτη παράφρονος κτηνωδίας. Αλλά με αυτόν, επίσης, άρχισαν «επτά καιροί» μεγαλυτέρου μεγέθους στα έθνη του κόσμου από την εποχή του έως τώρα. Οι καιροί αυτοί ήσαν ό,τι ο Ιησούς Χριστός ωνόμασε «καιρούς των εθνών». Μίλησε γι’ αυτούς τους προσδιωρισμένους «καιρούς» εν σχέσει με την καταστροφή της Ιουδαϊκής πρωτευούσης Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς επροφήτευσε: «Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» (Λουκ. 21:24) Αυτοί οι «επτά καιροί» των εθνών είναι κατά πολλές φορές μακρότεροι από τους «επτά καιρούς» του ενός ανθρώπου Ναβουχοδονόσορ. Σύμφωνα με τον χρονολογικό πίνακα του Ιεχωβά, ήσαν 360 φορές μακρότεροι από τα επτά έτη του Ναβουχοδονόσορ, δηλαδή, ήσαν διαρκείας 2.520 ετών. Άρχισαν το 607 π.Χ., όταν ο Ναβουχοδονόσορ επάτησε την Ιερουσαλήμ και τον ναό του Ιεχωβά και η γη του Ιούδα ερημώθηκε. Αυτοί οι «επτά καιροί» ετελείωσαν στις αρχές του φθινοπώρου του έτους 1914 (μ.Χ.), λίγο μετά την έναρξι του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

 9. Ποιες παγκόσμιες δυνάμεις εκυριάρχησαν στη γη πριν από τους προσδιωρισμένους «καιρούς των εθνών» και στη διάρκειά των;

⁹ Πριν από τον Ναβουχοδονόσορ δύο πολιτικές παγκόσμιες δυνάμεις είχαν πολύ να κάμουν με τον λαόν του Ιεχωβά, δηλαδή, η Αίγυπτος η πρώτη παγκόσμια δύναμις της Βιβλικής ιστορίας και η Ασσυρία η δευτέρα παγκόσμια δύναμις. Η Βαβυλών έτσι έγινε η τρίτη παγκόσμια δύναμις. Άλλες ακολούθησαν. Στη διάρκεια των «καιρών των εθνών» από το 607 π.Χ. ως το 1914 μ.Χ., οι αιματοβαμμένες σελίδες της ιστορίας δείχνουν ότι πέντε παγκόσμιες δυνάμεις διαδοχικά εκυριάρχησαν στη γη μας, δηλαδή, η Βαβυλών, η Μηδοπερσία η τετάρτη παγκόσμια δύναμις, η Ελλάς η πέμπτη παγκόσμια δύναμις, η Ρώμη η έκτη παγκόσμια δύναμις, και η Βρεττανική Αυτοκρατορία μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής η εβδόμη παγκόσμια δύναμις.

10, 11. (α) Από το τέλος των συμβολικών επτά καιρών στο 1914, ποιους παραλληλισμούς είναι τώρα ο κατάλληλος καιρός ν’ αναζητήσωμε; (β) Σε τι πρέπει να συμφωνήσουν όλοι όσοι εξετάζουν την ιστορία σε μια σύγκρισι του Ναβουχοδονόσορ και όλων των κοσμικών εθνών;

¹⁰ Αφού είχαν περάσει επτά συμβολικοί καιροί στα έθνη και τις παγκόσμιες δυνάμεις ως το 1914, ήταν ο κατάλληλος καιρός ν’ αναζητήσωμε παραλληλισμούς, αν υπάρχουν. Ακούσαμε τι εξέφρασε ο Ναβουχοδονόσορ στο τέλος των «επτά καιρών» του λόγω της διανοητικής του αποκαταστάσεως και της επανόδου του στον θρόνο της Βαβυλώνος. Υπάρχει, λοιπόν, κάτι όμοιο μ’ αυτό από το 1914; Μήπως τα όσα εκφράζουν οι άρχοντες των κοσμικών εθνών, και ιδιαίτερα εκείνοι του «Χριστιανικού κόσμου», ομοιάζουν με όσα εξέφρασε ο αποκαταστημένος Ναβουχοδονόσορ;

¹¹ Σε ένα πράγμα πρέπει να συμφωνήσουν όλοι όσοι εξετάζουν ειλικρινώς την παγκόσμια ιστορία: ότι στη διάρκεια των 2.520 ετών από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τον Ναβουχοδονόσορ ως το 1914 μ.Χ., όλα τα έθνη, περιλαμβανομένου και του «Χριστιανικού κόσμου», ενήργησαν όπως ενήργησε και ο Ναβουχοδονόσορ στους «επτά καιρούς» της παραφροσύνης του, δηλαδή, σαν βάναυσα θηρία, χωρίς ν’ αναγνωρίζουν τον Ιεχωβά Θεό ή να εξετάζουν το θέλημά του όπως καθορίζεται στις Άγιες Γραφές της Βίβλου. Είχαν, λοιπόν, μήπως μάθει κάτι στο τέλος των «επτά καιρών» των που απετελούντο από 2.520 έτη;

12. Τι δείχνει αν, στο τέλος των «επτά καιρών» το 1914, τα έθνη είχαν αποκτήσει, όπως ο Ναβουχοδονόσορ, διανοητική υγεία απέναντι του Θεού;

¹² Μήπως τα έθνη, όπως ο Ναβουχοδονόσορ, απέκτησαν διανοητική υγεία και έπειτα ανεγνώρισαν την αλήθεια του Ψαλμού 83:18 (ΜΝΚ): «Ότι συ, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην»; Τα γεγονότα του 1914 απαντούν στην ερώτησί μας. Στο τέλος των «επτά καιρών» γύρω στην 1η Οκτωβρίου του 1914, τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» ενεπλάκησαν στην παραφροσύνη και κτηνωδία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

13. (α) Από τότε τι θα έπρεπε να έχουν κάμει τα καθ’ ομολογίαν Χριστιανικά έθνη; (β) Τι δείχνει αν θα έπρεπε να έχουν μάθει από τότε ότι ο Θεός θα έκανε να γεννηθή η βασιλεία του το 1914;

¹³ Από τότε τα έθνη που ωμολογούσαν ότι ήσαν Χριστιανικά, θα έπρεπε να έχουν ζήσει σύμφωνα με την αξίωσί τους. Θα έπρεπε να αποδειχθούν καλύτερα από τον ειδωλολάτρη Ναβουχοδονόσορ και θα έπρεπε να έχουν αναγνωρίσει τον Ιεχωβά Θεό ως τον Κυρίαρχον του σύμπαντος και τον μόνον δικαιωματικόν Άρχοντα της γης. Α, αλλά δεν θα μπορούσε μήπως να μη γνωρίζουν το ότι στο φθινόπωρο του 1914 είχαν παρέλθει οι «καιροί των εθνών»; Όχι! Μάλλον, θα έπρεπε να έχουν μάθει ότι στη λήξι των «καιρών» εκείνων γύρω στην 1η Οκτωβρίου του 1914, ο Ιεχωβά θα έκανε να γεννηθή η υποσχεμένη βασιλεία του στους ουρανούς, εγκαθιστώντας τον κεχρισμένον Υιό του Ιησού Χριστό στην θρόνο της Βασιλείας για να άρχη εν μέσω των εχθρών του. Θα έπρεπε να το έχουν μάθει αυτό, όχι απλώς επειδή η Γραφή ήταν προσιτή σε εκατομμύρια αντίτυπα σε πολλές γλώσσες και επειδή υπήρχαν εκατοντάδες χιλιάδων κληρικοί πληρωνόμενοι για να εξηγούν τη Γραφή· αλλά επειδή, από το 1877, το κεχρισμένο υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά εκήρυττε την έλευσι αυτών των πραγμάτων στο 1914.

14. Αν έχωμε υπ’ όψι το τεύχος της 15ης Οκτωβρίου 1913 της Σκοπιάς και την δωρεάν προβολή του Φωτοδράματος της Δημιουργίας, γιατί θα έπρεπε ο «Χριστιανικός κόσμος» να έχη μάθει τα ζωτικά γεγονότα;

¹⁴ Η Σκοπιά, στο τεύχος της τής 15ης Οκτωβρίου 1913, εδημοσίευσε το κύριο άρθρο που είχε τίτλο «Ανακεφαλαίωσις της Λήξεως των Καιρών των Εθνών». Στη δευτέρα του παράγραφο έλεγε: «Χωρίς να δογματίζωμε, αναζητούμε ωρισμένα γεγονότα: (1) Τη λήξι των Καιρών των Εθνών—της Εθνικής υπεροχής στον κόσμο—και (2) Την έναρξι της Βασιλείας του Μεσσία στον κόσμο. Οι βασιλείες της γης θα λάβουν τέλος, και ‘ο Θεός του Ουρανού θα αναστήση Βασιλείαν’. (Δανιήλ 2:44) Οι Γραφές δεν λέγουν ότι η θλίψις θα έλθη σε μια ώρα, ή σε μια ημέρα, ή σ’ ένα έτος. Ο υπαινιγμός είναι ότι η καταστροφή που επέρχεται στον πολιτισμό μας θα είναι πολύ αιφνίδια.» Αυτό εδημοσιεύθη στην Αγγλική, στη Γαλλική, στη Γερμανική, στη Σουηδική και στη Δανική γλώσσα. Επί πλέον, το φημισμένο οκταώρου διαρκείας Φωτόδραμα της Δημιουργίας, το οποίο, με εικόνες και με ηχητική αναπαραγωγή, μιλούσε για τα ίδια πράγματα, άρχισε να προβάλλεται στον «Χριστιανικό κόσμο» τον Ιανουάριο του 1914· και από τον Οκτώβριο του 1914 προεβλήθη δωρεάν στη Βόρειο Αμερική, στη Μεγάλη Βρεττανία, στη Γερμανία, στην Ελβετία, στη Φιλλανδία, στη Σουηδία και στη Δανία, και στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία. Ασφαλώς, ο «Χριστιανικός κόσμος» έπρεπε να έχη μάθει!

15. Ως αυτή ακριβώς την ημέρα, μετά σαράντα τέσσερα χρόνια από το 1914, πώς δείχνουν τα έθνη αν έμαθαν με σωφροσύνη εκείνο που έμαθε ο Ναβουχοδονόσορ;

¹⁵ Ως αυτή ακριβώς την ημέρα, μετά σαράντα τέσσερα χρόνια από τη λήξι των καιρών των Εθνών στο 1914, τα έθνη και οι κυβερνήται των δεν έφθασαν σε Χριστιανική διανοητική υγεία για να μάθουν εκείνο που έμαθε ο Ναβουχοδονόσορ, ότι «ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλη, δίδει αυτήν, και τον ταπεινότατον των ανθρώπων καθιστά επ’ αυτήν.» Σε σκληρή αντίθεσι με τούτο, προετοιμάζονται για μια διεθνή σφαγή με όπλα, των οποίων η δύναμις να φονεύουν μάζες ανθρωπίνων πλασμάτων σε μια μόνο έκρηξι είναι φρικαλέα, εκτός του ότι δηλητηριάζει τον αέρα, τη γη και το νερό!

16. Γιατί οι κοσμικοί άρχοντες είναι αδικαιολόγητοι, και γιατί τα έθνη σήμερα δεν έχουν ειρήνη;

¹⁶ Από τους πολιτικούς άρχοντας και τους συγχρόνους επιστήμονας, η ανθρώπινη κοινωνία ως όλον, μ’ έναν πολιτισμό ανεπτυγμένο επί πολλούς αιώνες, εκτίθεται στον πιο μεγάλο κίνδυνο όλων των καιρών. Οι κοσμικοί άρχοντες, και ιδιαίτερα εκείνοι του «Χριστιανικού κόσμου», είναι αδικαιολόγητοι. Είχαν την ευκαιρία να μάθουν από τον ευρέως δημοσιευμένο λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, και μέσω των μαρτύρων του επάνω στη γη, εκείνο που είχε διαγγείλει ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ «προς πάντας τους λαούς, έθνη, και γλώσσας, τους κατοικούντας επί πάσης της γης», στο τέλος των «επτά καιρών» του. Αυτός εθέσπισε: «Ειρήνη ας πληθυνθή εις εσάς. Τα σημεία και τα θαυμάσια τα οποία έκαμεν εις εμέ ο Θεός ο Ύψιστος, ήρεσεν ενώπιόν μου να αναγγείλω. Πόσον είναι μεγάλα τα σημεία αυτού! και πόσον ισχυρά τα θαυμάσια αυτού! Η βασιλεία αυτού είναι βασιλεία αιώνιος, και η εξουσία αυτού εις γενεάν και γενεάν.» (Δαν. 4:1-3) Αγνοώντας αυτή την αλήθεια, τα έθνη σήμερα δεν έχουν ειρήνη!

17. Από ποια αναγνώρισι εξαρτάται η αιώνια επιβίωσις της ανθρωπίνης αυτής φυλής, και, για να δείξωμε τη σωφροσύνη μας, τι πρέπει να ανεύρωμε όσον αφορά τη βασιλική διακυβέρνησι του ανθρωπίνου γένους;

¹⁷ Ας προχωρήσουν τα έθνη στην παραφροσύνη των. Απέκτησαν διανοητική υγεία σαν του Ναβουχοδονόσορ, έχουν τώρα αρκετό νου για ν’ αντιληφθούν αυτή τη ζωτική αλήθεια. Ότι η αιωνία επιβίωσις αυτής της ανθρωπίνης φυλής εξαρτάται, όχι από στρατιωτική υπεράσπισι αρκετά ισχυρή για να ελέγχη τον εχθρό και να του κάμη ανταπόδοσι με ίσο ή μεγαλύτερο βαθμό καταστροφής. Εξαρτάται από το ν’ αναγνωρίσωμε την αιώνια βασιλεία του Υψίστου Θεού και τη συνέχισι της εξουσίας του από γενεά σε γενεά. Η βασιλεία του και η κυριαρχία του δεν περιορίζονται σε μόνο τους αοράτους ουρανούς. Περιλαμβάνουν επίσης αυτή την ορατή γη με όλο το εξωτερικό διάστημα γύρω της. Όλοι οι άνθρωποι που θέλουν να παραμείνουν μεταξύ των ζώντων πρέπει ν’ αναγνωρίσουν ότι ο Ύψιστος είναι επίσης κύριος της βασιλείας των ανθρώπων και ότι είναι υψηλότερος από τη βασιλεία των ανθρώπων και ότι δίδει αυτή τη βασιλεία επάνω στο ανθρώπινο γένος σε όποιον θέλει ως ο Ύψιστος. Για να δείξωμε τη σωφροσύνη μας, πρέπει επίσης να ανεύρωμε σε ποιον ακριβώς ο Ύψιστος Θεός θέλησε να δώση τη βασιλεία επάνω στο ανθρώπινο γένος, διότι πρόκειται να δοθή στον «ταπεινότατον των ανθρώπων». Οτιδήποτε, λοιπόν, ο εχθρικός κόσμος πράττει ή ετοιμάζεται να πράξη δεν θα έχη κανένα αποτέλεσμα, διότι κανείς επάνω στη γη δεν μπορεί να σταματήση το χέρι του Ιεχωβά Θεού ή να του πη, με πρόκλησι: «Τι έκαμες;»

18. Τι δείχνει ένα βλέμμα στην ιστορία από την άποψι της Γραφής όσον αφορά τη χορήγησι της βασιλείας επί του ανθρωπίνου γένους και πώς η περίπτωσις του Ναβουχοδονόσορ διευκρίνισε το γεγονός αυτό;

¹⁸ Ένα βλέμμα στην ιστορία του κόσμου από την άποψι της Γραφής αποκαλύπτει την αληθινότητα των όσα ελέχθησαν από τον «φύλακα», τον «άγιον», ο οποίος κατήλθε από τον ουρανό, ότι ο Ύψιστος Ιεχωβά Θεός δίδει τη βασιλεία σε όποιον θέλει και όχι σε όποιον θέλουν οι άνθρωποι ή σε όποιον θέλει ένας δικτάτωρ. Στην περίπτωσι του Ναβουχοδονόσορ βασιλέως της Βαβυλώνος, ο Θεός τον εχρησιμοποίησε ως εκτελεστήν Του για να επιφέρη τη δέουσα τιμωρία στο άπιστο έθνος του αρχαίου Ισραήλ. Ο Θεός, λοιπόν, αντήμειψε τον Ναβουχοδονόσορ αφήνοντάς τον να γίνη ο παγκόσμιος άρχων για να δώση έναρξι στους προσδιορισμένους «καιρούς των εθνών». Ο προφήτης Δανιήλ επληροφόρησε έτσι τον Ναβουχοδονόσορ όταν ερμήνευσε τη σημασία της εικόνος με τη χρυσή κεφαλή που ο Ναβουχοδονόσορ είδε σ’ ένα όνειρο, αλλά την ελησμόνησε όταν εξύπνησε. Ο Δανιήλ είπε: «Συ, βασιλεύ, είσαι βασιλεύς βασιλέων· διότι ο Θεός του ουρανού έδωκεν εις σε βασιλείαν, δύναμιν και ισχύν, και δόξαν. Και πάντα τόπον όπου κατοικούσιν οι υιοί των ανθρώπων, τα θηρία του αγρού, και τα πετεινά του ουρανού, έδωκεν εις την χείρα σου, και σε κατέστησε κύριον επί πάντων τούτων· Συ είσαι η κεφαλή εκείνη η χρυσή.»—Δαν. 2:36-38.

19. Σε αρμονία με αύτη τη ρήσι, τι είπε ο Ιεχωβά μέσω του Ιεζεκιήλ στον Σεδεκία τον βασιλέα για να δείξη ότι ο Ύψιστος είναι εκείνος που δίδει τη βασιλεία επί του ανθρωπίνου γένους;

¹⁹ Σε αρμονία με αυτή τη ρήσι, ο Ιεχωβά επέτρεψε ώστε η τυπική του βασιλεία επί του Ιούδα ν’ ανατραπή από τον Ναβουχοδονόσορ. Συνεπώς, στον Βασιλέα Σεδεκία, που εκάθητο στον τυπικόν «θρόνον του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ, ο Ιεχωβά είπε: «Σήκωσον το διάδημα, και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον· ο ταπεινός [ο μη Ιουδαίος] θέλει υψωθή, και ο υψηλός [ο Ιουδαίος] θέλει ταπεινωθή. Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος εις ον ανήκει· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό.» (Ιεζ. 21:26, 27) Ο Ιεχωβά Θεός δίδει σύμφωνα με το θέλημά του.

ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΧΡΟΝΩΝ

20. Πώς ο Ιεχωβά, όπως ακριβώς είπε ο Δανιήλ σχολιάζοντας το λησμονημένο ενύπνιο του Ναβουχοδονόσορ, μετέβαλε τους καιρούς και τους χρόνους το 607 π.Χ.;

²⁰ Αλλαγές έλαβαν χώραν ακριβώς καθώς ο Δανιήλ είπε αφού ο Ιεχωβά Θεός είχε αποκαλύψει σ’ αυτόν το λησμονημένο ενύπνιο του Ναβουχοδονόσορ και τη σημασία του. «Και ελάλησεν ο Δανιήλ και είπεν, Είη το όνομα του Θεού ευλογημένον από του αιώνος και έως του αιώνος· διότι αυτού είναι η σοφία και η δύναμις· και αυτός μεταβάλλει τους καιρούς και τους χρόνους· καθαιρεί βασιλείς, και καθιστά βασιλείς· δίδει σοφίαν εις τους σοφούς, και γνώσιν εις τους συνετούς· αυτός αποκαλύπτει τα βαθέα και τα κεκρυμμένα· γνωρίζει τα εν τω σκότει, και το φως κατοικεί μετ’ αυτού.» (Δαν. 2:20-22) Στο 607 π.Χ. ο Θεός μετέβαλε τους καιρούς και τους χρόνους. Μετέβαλε τους καιρούς από εκείνους της τυπικής βασιλείας του Θεού επάνω στη γη στους καιρούς της υπεροχής των μη Ιουδαϊκών παγκοσμίων δυνάμεων, τους προσδιωρισμένους «καιρούς των εθνών». Μετέβαλε τους «χρόνους» ή ειδικούς καιρούς. Στο φθινόπωρο του 607 π.Χ. άρχισε αυτή η αλλαγή. Στη διάρκεια των 2.520 ετών που ακολούθησαν δεν υπήρχε παρέμβασις στις Εθνικές παγκόσμιες δυνάμεις από μια τυπική βασιλεία του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ. Δεν υπήρχε διάδοχος του Βασιλέως Δαβίδ καθήμενος στον «θρόνον του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ για να το κάμη αυτό.

21. Πώς ο Ιεχωβά έδειξε ικανότητα να κάνη αλλαγές στην περίπτωσι του Ναβουχοδονόσορ και σ’ εκείνη της δυναστείας του και στην περίπτωσι της Βαβυλωνιακής παγκοσμίου κυριαρχίας;

²¹ Ως ένα άλλο παράδειγμα της ικανότητος του Ιεχωβά να κάνη αλλαγές, έχομε την απομάκρυνσι του Ναβουχοδονόσορ από τον θρόνο της Βαβυλώνος επί «επτά καιρούς» ή επτά κατά γράμμα έτη. Αργότερα, στον ειδικό του καιρό, απεμάκρυνε από τον θρόνο της Βαβυλώνος τη δυναστεία των Χαλδαίων αρχόντων στη γραμμή του Ναβουχοδονόσορ. Τότε, στο έτος 539 π.Χ., άφησε τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία να ανατραπή από τον άνδρα ακριβώς εκείνον τον οποίον είχε προείπει με το όνομά του πριν από 185 χρόνια και πλέον, τον Πέρσην Βασιλέα Κύρον τον Μέγαν. Μέσω του προφήτου Ησαΐα είπε: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά προς τον κεχρισμένον αυτού, τον Κύρον, του οποίου την δεξιάν χείρα εκράτησα, δια να υποτάξω τα έθνη έμπροσθεν αυτού· . . . Δια τον Ιακώβ τον δούλον μου και τον Ισραήλ τον εκλεκτόν μου, σε εκάλεσα μάλιστα με το όνομά σου, σε επωνόμασα, αν και δεν με εγνώρισας.» (Ησ. 45:1, 4, ΜΝΚ) Έτσι οι καιροί της Βαβυλωνιακής κυριαρχίας μετεβλήθησαν σε καιρούς της Περσικής κυριαρχίας.

22. Πώς ο Ιεχωβά έκαμε αλλαγές ακριβώς στον δέοντα καιρό όσον αφορά τους Ιουδαίους εξορίστους και την ερήμωσι του Ιούδα, και πώς το διάταγμα του Κύρου έδειχνε την ευθύνη του Ιεχωβά σ’ αυτό το ζήτημα;

²² Για να μπορέση ο Κύρος ο Μέγας να εξυπηρετήση τα συμφέροντα του λαού του Δανιήλ και να εκτελέση θεία εκδίκησι επάνω στη Βαβυλώνα, ο Ιεχωβά τον κατηύθυνε να λάβη τη θέσι του άρχοντος της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ακριβώς στο εβδομηκοστό έτος από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της, ο Ιεχωβά υπεκίνησε τον Κύρον να εκδώση το διάταγμα για την απελευθέρωσι των αιχμαλώτων Ιουδαίων από τη Βαβυλώνα και την επιστροφή στην πατρίδα των και την αναικοδόμησι της Ιερουσαλήμ και του ναού. Έτσι, οι καιροί της ερημώσεως της Ιερουσαλήμ και της αιχμαλωσίας του Ισραήλ στη Βαβυλώνα μετεβλήθησαν, σύμφωνα με το θείο θέλημα και στον ειδικό του καιρό ή χρόνο. (Ησ. 44:28· 45:13· Ιερεμ. 25:12-14· 2 Χρον. 36:22, 23) Το διάταγμα της ανοικοδομήσεως του ναού απεκάλυπτε την ευθύνη του Ιεχωβά γι’ αυτό, διότι έλεγε: «Ούτω λέγει Κύρος ο βασιλεύς της Περσίας· Πάντα τα βασίλεια της γης έδωκεν εις εμέ Ιεχωβά ο Θεός του ουρανού· και αυτός προσέταξεν εις εμέ να οικοδομήσω εις αυτόν οίκον εν Ιερουσαλήμ, ήτις είναι εν τη Ιουδαία· τις εξ υμών είναι εκ παντός του λαού αυτού; ο Θεός αυτού έστω μετ’ αυτού, και ας αναβή εις Ιερουσαλήμ, ήτις είναι εν τη Ιουδαία, και ας οικοδομήση τον οίκον Ιεχωβά του Θεού του Ισραήλ· αυτός είναι ο αληθινός Θεός.» (Έσδρας 1:1-3, ΜΝΚ,) Έτσι, ο Κύρος αντημείφθη για την υπηρεσία του που προσέφερε στον Ιεχωβά Θεό.

23. Οι περαιτέρω αλλαγές καιρών και χρόνων που έπρεπε να γίνουν, έπρεπε να γίνουν σύμφωνα με τι, και γιατί αυτό;

²³ Εν τούτοις, έπρεπε να γίνουν και περαιτέρω αλλαγές καιρών και χρόνων, μαζί με καθαιρέσεις βασιλέων και τοποθετήσεις βασιλέων. Αυτές έπρεπε να γίνουν, όχι σύμφωνα με το θέλημα ανθρώπου, αλλά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, διότι αυτός επέτρεψε τις αλλαγές αυτές στις ανθρώπινες υποθέσεις. Πράγματι, τις προείπε. Επομένως, η θεία του πρόβλεψις έπρεπε ν’ αποδειχθή ορθή.

24. Πώς στον Δανιήλ μόνο προείπε ο Ιεχωβά τις αλλαγές της παγκοσμίου κυριαρχίας ως την έκτη παγκόσμια δύναμι, και ποια αξιοσημείωτη γέννησις στη διάρκεια της έκτης παγκοσμίου δυνάμεως δείχνει ότι η αλλαγή έγινε στον προσδιωρισμένο καιρό του Ιεχωβά;

²⁴ Σε τέσσερες τουλάχιστον προφητείες στο βιβλίο του Δανιήλ μόνο, ο Ιεχωβά προείπε ότι η δυναστεία της Περσικής Αυτοκρατορίας, της τετάρτης παγκοσμίου δυνάμεως, θα ελάμβανε τέλος και ότι η Μακεδονική ή Ελληνική Αυτοκρατορία θα ελάμβανε εξουσία ως η πέμπτη παγκόσμια δύναμις της ιστορίας. Αυτό επρόκειτο να γίνη στις ημέρες ενός περιβλέπτου βασιλέως, που ωμιλεί την Ελληνική, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος θα εξεστράτευε με σπουδή μέσα από ολόκληρη την επικράτεια της Περσικής Αυτοκρατορίας και θα την προσαρτούσε όλη στη δική του αυτοκρατορία. Η διηρημένη αυτοκρατορία που επρόκειτο ν’ ακολουθήση τον θάνατο αυτού του Μακεδόνος παγκοσμίου άρχοντος επρόκειτο να καταβροχθισθή στην πορεία του χρόνου από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, την έκτη παγκόσμια δύναμι. Αυτό, επίσης, επρόκειτο να γίνη στον προσδιωρισμένο καιρό του Ιεχωβά για αλλαγές, αλλαγή συνθηκών για τον λαό του και αλλαγή σε παγκοσμίους άρχοντας. Έτσι στον καιρό που η Ρωμαϊκή παγκόσμια δύναμις θα εξέδιδε διάταγμα και θα υπεχρέωνε τη μητέρα του Ιησού να μεταβή στη Βηθλεέμ, τον τόπο γεννήσεως του Δαβίδ, η προφητεία όσον αφορά την ανθρώπινη γέννησι του Υιού του Θεού, επρόκειτο να εκπληρωθή εκεί. (Μιχ. 5:2· Ματθ. 2:1-6· Λουκ. 2:1-20) Όλα αυτά είναι θαυμαστά μεγαλύνοντας την αλάνθαστη πρόβλεψι και το ουδέποτε ματαιούμενο θέλημα του Ιεχωβά Θεού.

25. Ποια περαιτέρω ισχυρή αλλαγή της κυριαρχίας του κόσμου προείπε ο άγγελος του Ιεχωβά στον Δανιήλ, και συνεπώς ποια πάρα πολύ σπουδαία απόφασι θα είχε να κάμη η παγκόσμια δύναμις;

²⁵ Εν τούτοις, μ’ ένα περιγραφικό τρόπο, ο άγγελος του Ιεχωβά προείπε στον Δανιήλ μια περαιτέρω ισχυρή αλλαγή, την αλλαγή από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην πιο μεγάλη επίγεια αυτοκρατορία από όλες αυτές, στη Βρεττανική Αυτοκρατορία μαζί με τη στενή της σύντροφο, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι οποίες δύο πολιτικές δυνάμεις μαζί αποτελούν την εβδόμη παγκόσμια δύναμι. Αυτή η παγκόσμια δύναμις, μια λεγομένη Χριστιανική παγκόσμια δύναμις, επρόκειτο να είναι εκείνη που θα κυριαρχούσε στον κόσμο στο έτος 1914. Συνεπώς, θα είχε να κάμη μια πάρα πολύ σπουδαία απόφασι όσον αφορά τη βασιλεία του Θεού που ιδρύθη στους ουρανούς στο γεμάτο συμβάντα εκείνο έτος.

26. Τι προείδε η πρόβλεψις του Ιεχωβά για τον «έσχατον καιρόν» ως προς τις παγκόσμιες εξελίξεις του;

²⁶ Η πρόβλεψις του Θεού διεισέδυσε πιο μακριά ακόμη, κατ’ ευθείαν στον «έσχατον καιρόν», και προείδε τον σχηματισμό της διεθνούς οργανώσεως ειρήνης, της Κοινωνίας των Εθνών, τον θάνατό της και την αναγέννησί της επίσης στα Ηνωμένα Έθνη. Ο άγγελος του Ιεχωβά προείπε ακόμη στον Δανιήλ την ανάπτυξι του παγκοσμίου κομμουνισμού σε τέτοιο βαθμό δυνάμεως, ώστε θα προκαλούσε και την ισχυρή εβδόμη παγκόσμια δύναμι και την ογδόη παγκόσμια δύναμι, τα Ηνωμένα Έθνη του σημερινού καιρού.

27. Αδιάφορο πόσο μεγάλες και εκτεταμένες υπήρξαν οι αλλαγές στη σκηνή του κόσμου, σύμφωνα με τι συνέβησαν όλες αυτές, όπως δείχνουν τα σχόλια του Δανιήλ επάνω στο ενύπνιο του Ναβουχοδονόσορ;

²⁷ Αληθινά, όλες αυτές οι μετακινήσεις της σκηνογραφίας του κόσμου δια μέσου των αιώνων ως τη σημερινή της τοποθέτησι επάνω στην παγκόσμια σκηνή δράσεως απαιτούσαν μεγάλες, εκτεταμένες αλλαγές. Αλλά όλες αυτές έγιναν σύμφωνα με την πρόγνωσι του Υψίστου Θεού, στους καιρούς του και στους χρόνους του, εφόσον τις προέβλεψε όλες. Δεν επέτρεψε να συμβή τίποτε που να εμποδίση τον σκοπό του. Πριν από χιλιάδες χρόνια αυτά τα πράγματα ήσαν όλα σκοτεινά στην ανθρώπινη διάνοια. Ο Δανιήλ, ακόμη και για τις προφητείες που εδόθησαν σ’ αυτόν, με μια μερική εξήγησι, είπε: «Και εγώ ήκουσα, αλλά δεν ενόησα.» (Δαν. 12:8) Εν τούτοις, από ό,τι ο Ιεχωβά Θεός απεκάλυψε στον Δανιήλ με τη δραματική εξήγησι του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσορ για την εικόνα με τη χρυσή κεφαλή, ο Δανιήλ απέκτησε κάποια διείσδυσι στο βάθος της προβλέψεως του Θεού. Συνεπώς ο Δανιήλ είπε: «Γνωρίζει τα εν τω σκότει, και το φως [όσον αφορά τα πράγματα αυτά] κατοικεί μετ’ αυτού»· «αυτός αποκαλύπτει τα βαθέα και τα κεκρυμμένα» στον λαό του.

28. Προς υποστήριξιν της κυριαρχίας του Ιεχωβά και της ικανότητός του να δίδη κυριαρχία, τι είπε ο Δανιήλ για να προφητεύση την πιο μεγάλη και πιο μεγαλειώδη αλλαγή επάνω στη γη;

²⁸ Η πιο καταπληκτική αλλαγή από όλες υψώνει σε μια μεγαλειώδη κλίμακα την αλήθεια ότι «ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλη, δίδει αυτήν». Ο Δανιήλ ενεπνεύσθη να προείπη την από τον Ιεχωβά πραγματοποίησι της πιο μεγάλης και μεγαλειώδους αλλαγής επάνω στη γη στον καιρόν και χρόνον του Θεού, λέγοντας: «Εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.»—Δαν. 2:44.

29-31. Γιατί ο «ταπεινότατος των ανθρώπων» που ‘καθίσταται επί της βασιλείας των ανθρώπων’ δεν θα μπορούσε να σημαίνη ούτε την Αγγλο-Αμερικανική παγκόσμια δύναμι ούτε τον παγκόσμιο κομμουνισμό;

²⁹ Πριν από 2.500 έτη και πλέον ο Δανιήλ προείπε τη θαυμαστή αυτή αλλαγή. Σήμερα ζούμε ακριβώς στο μέσον της. Στην εποχή μας ο Ιεχωβά ‘καθιστά επί την βασιλείαν των ανθρώπων’ έναν που αποκαλείται ο «ταπεινότατος των ανθρώπων». Ποιος είναι αυτός ο «ταπεινότατος των ανθρώπων»;

³⁰ Στην εποχή μας η δημοκρατία και ο κομμουνισμός ανταγωνίζονται φλογερά το ένα το άλλο. Η δημοκρατία προέρχεται από τον ταπεινό κοινό λαό. Εν τούτοις, αυτός ο «ταπεινότατος των ανθρώπων» δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ο ισχυρός πρωταγωνιστής της δημοκρατίας, η Αγγλο-Αμερικανική παγκόσμια δύναμις. Αυτή η εβδόμη παγκόσμια δύναμις της ιστορίας αποκλείεται από το να είναι ο «ταπεινότατος των ανθρώπων» από την προφητεία του Ιεχωβά, η οποία λέγει: «Θέλει λαλήσει λόγους εναντίον του Υψίστου, και θέλει κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου, και θέλει διανοηθή να μεταβάλλη καιρούς και νόμους . . . [Αυτή η παγκόσμια δύναμις] εμεγαλύνθη, έως κατά του άρχοντος του στρατεύματος [του ουρανού]· και αφήρεσεν απ’ αυτού την παντοτεινήν θυσίαν, και το άγιον κατοικητήριον αυτού κατεβλήθη.»—Δαν. 7:25· 8:11.

³¹ Εξ άλλου, ο Ρωσικός κομμουνισμός αξιούται ότι είναι η κυβέρνησις του προλεταριάτου, της τάξεως των ακτημόνων. Εν τούτοις, ο «ταπεινότατος των ανθρώπων» δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι το σύστημα του ασεβούς παγκοσμίου κομμουνισμού. Αποκλείοντας αυτό το πολιτικό κίνημα που αποβλέπει επίμονα στην παγκόσμια κυριαρχία, ο άγγελος του Ιεχωβά Θεού είπε: «Θέλει υψωθή, και μεγαλυνθή υπεράνω παντός θεού, και θέλει μεγαλορρημονήσει κατά του Θεού των θεών. . . . θέλει μεγαλυνθή υπεράνω πάντων. Τον δε θεόν των οχυρωμάτων θέλει δοξάσει επί του τόπου αυτού· και θεόν, τον οποίον οι πατέρες αυτού δεν εγνώρισαν, θέλει τιμήσει με χρυσόν και άργυρον, και με πολυτίμους λίθους, και με πράγματα επιθυμητά. Ούτω θέλει κάμει εις τα ισχυρότατα οχυρώματα μετά θεού αλλοτρίου· όσοι γνωρίσωσιν αυτόν, εις αυτούς θέλει πληθύνει δόξαν.» (Δαν. 11:36-39, ΑΣΜ) Οι προφητικές αυτές περιγραφές δεν προέλεγαν ταπεινότητα πνεύματος ούτε στην Αγγλο-Αμερικανική παγκόσμια δύναμι, ούτε στον σημερινό προκλητή της, τον κομμουνισμό.

32, 33. Ποιος πραγματικά είναι αυτός ο «ταπεινότατος των ανθρώπων, και πώς απεδείχθη το γεγονός αυτό;

³² Εκείνος που είναι αληθινά ο «ταπεινότατος των ανθρώπων» είναι χωρίς συμπαραβολή. Δεν είναι ευτελής άνθρωπος, μολονότι είναι τόσο ταπεινός. Κανένα άλλο πλάσμα στον ουρανό ή στη γη δεν θα μπορούσε να ταπεινώση τον εαυτό του τόσο βαθιά για τη δόξα του Θεού και για το αιώνιο καλό του ανθρώπου, όσο ο ταπεινός αυτός. Γιατί; Επειδή, προτού δείξη πόσο ταπεινός στο πνεύμα είναι, υπήρχε σε μορφή Θεού ως πνευματικό πλάσμα στον ουρανό! Ήταν ο πρωτότοκος και μονογενής Υιός του Θεού, μέσω του οποίου εδημιουργήθησαν όλα τα άλλα πλάσματα στον ουρανό και στη γη.

³³ Μολονότι ήταν πρώτος μεταξύ όλων των πλασμάτων του Ιεχωβά Θεού, δεν διενοήθη ν’ αρπάξη τη θέσι του Θεού και να ισχυρισθή ότι είναι ίσος με τον Θεό. Δεν απεπειράθη να μεγαλυνθή έως του «Άρχοντος του στρατεύματος» του ουρανού, ούτε ‘εμεγαλορρημόνησε κατά του Θεού των θεών’, Ιεχωβά. Αντιθέτως, λέγει το ιερό Υπόμνημα, «εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου