Οι Βιβλικοί Πίνακες Χρονολογιών Ορίζουν την Εποχή Μας

Ο ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ Άρχων του σύμπαντος, Ιεχωβά Θεός, κάνει τα πάντα στον κατάλληλο καιρό, σε καιρό που καταλήγει στο μεγαλύτερο δυνατό αγαθό για τους πιστούς του δούλους. Ο χρόνος της ενεργείας του, όμως, μπορεί να μη είναι ιδιαίτερα γνωστός από πριν σε κανένα εκτός από τον ίδιο.

Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν στη γη ως άνθρωπος, μιλώντας για την εκτέλεσι της θείας εκδικήσεως, είπε: «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ.» (Μάρκ. 13:32) Αλλά μήπως τα λόγια του σημαίνουν ότι οι δούλοι του Θεού στη γη δεν έχουν τρόπο να καθορίσουν σε ποιο σημείο ζουν στο ρεύμα του χρόνου;

Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβαίνη, διότι ο Ιεχωβά δεν είναι Θεός που αφήνει τον λαόν του στο σκοτάδι. Ο θεόπνευστος προφήτης Αμώς εδήλωσε: «Βεβαίως, Ιεχωβά ο θεός δεν θέλει κάμει ουδέν, χωρίς να αποκαλύψη το απόκρυφον αυτού εις τους δούλους αυτού τους προφήτας.» (Αμώς 3:7) Σε πολλές περιπτώσεις ο Θεός έκαμε γνωστό από πριν τον ακριβή χρόνο στον οποίον θα συνέβαιναν ωρισμένα γεγονότα. Οι απόγονοι του Αβραάμ εγνώριζαν ότι επρόκειτο να ελευθερωθούν μετά από τετρακόσια χρόνια καταθλίψεως. (Γέν. 15:13-16) Ο Μεσσίας επρόκειτο να εμφανισθή μετά από εξήντα εννέα εβδομάδας ετών «από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ.» (Δαν. 9:25) Λόγω των προφητειών αυτών που περιελάμβαναν ειδικές χρονικές περιόδους, θα μπορούσε όμοια να σημειωθή και η εποχή μας;

Μια μακράς εκτάσεως προφητεία του Ιησού Χριστού δείχνει ότι πράγματι αυτό συμβαίνει. Ο Ιησούς Χριστός, αφού προείπε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της, είπε: «Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών. . . . Και τότε θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.»—Λουκ. 21:24-27.

Έτσι, μετά το τέλος των «καιρών των εθνών,» επρόκειτο να γίνη η απροσδόκητη αποκάλυψις του Ιησού Χριστού. Τότε θα εκδηλώση τη δύναμι και τη δόξα του με μια τρομερή πράξι εναντίον των εχθρών της βασιλικής του εξουσίας. Αυτό γίνεται φανερό από τη μετέπειτα νουθεσία του Ιησού: «Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγετε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γίνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.»—Λουκ. 21:36.

Υπάρχει κανένας τρόπος να προσδιορίσωμε την έναρξι της περιόδου που κορυφώνεται στην καταστροφή όλων των εχθρικών στοιχείων από τον Χριστό Ιησού; Άλλα Γραφικά εδάφια μάς βοηθούν να το πράξωμε.

Στην περιγραφή από τον απόστολο Ματθαίο (κεφάλαιον 24) της προφητείας του Ιησού για την ανατροπή της Ιερουσαλήμ, βρίσκομε παραπομπές στο βιβλίο του Δανιήλ. Μπορούμε να βρούμε σ’ αυτό το βιβλίο πληροφορίες για να ορίσωμε το μήκος των «καιρών των εθνών»; Υπάρχουν αποδείξεις ότι μπορούμε.

ΕΝΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΕΝΥΠΝΙΟ

Στο τέταρτο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ υπάρχει αναγραφή μιας θείας αποκαλύψεως που δόθηκε με ενύπνιο στον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορα της Βαβυλώνος. Όλος ο σκοπός αυτού του ενυπνίου και της εκπληρώσεώς του ήταν «να γνωρίσωσιν οι ζώντες ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλει δίδει αυτήν, και το εξουθένημα των ανθρώπων καθιστά επ’ αυτήν.»—Δαν. 4:17.

Επομένως, ό,τι συνέβη στον Ναβουχοδονόσορα σε εκπλήρωσι του ενυπνίου του ήταν προφανώς προφητικό ενός πράγματος που έδειχνε ότι ο Θεός θα έδινε την εξουσία στο «εξουθένημα των ανθρώπων.» Γνωρίζομε ότι στον ωρισμένο του καιρό ο Θεός εξέλεξε τον Ιησού Χριστό για να αναλάβη αυτή την εξουσία. Ο Ιησούς αποδείχθηκε ότι είναι «πράος και ταπεινός την καρδίαν.» Επίσης, εκείνοι που αρνήθηκαν να πιστέψουν σ’ αυτόν περιφρονούσαν τον Ιησού.—Ματθ. 11:29· Ησ. 53:3.

Αλλά πώς εκείνο που συνέβη στον Ναβουχοδονόσορα δείχνει τον χρόνον οπότε «το εξουθένημα των ανθρώπων,» ο Ιησούς Χριστός, θα ανελάμβανε εξουσία στον κόσμο της ανθρωπότητος;

ΕΠΤΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

Ο Ναβουχοδονόσορ, σαν το δένδρο που είδε στο ενύπνιό του, απεκόπη από τη θέσι του ως παγκοσμίου κυριάρχου επί «επτά καιρούς,» δηλαδή επτά έτη. Επειδή τα έτη του προφητικού καιρού απετελούντο από δώδεκα μήνες τριάντα ημερών, αυτοί οι «επτά καιροί,» ή επτά έτη, απετελούντο συνολικά από 2.520 ημέρες.a Στη διάρκεια της περιόδου εκείνης ο Ναβουχοδονόσορ έχασε τα λογικά του και, όπως ένα κτήνος, έτρωγε χλόη. Στο τέλος αυτού του καιρού επανέκτησε τα λογικά του και τον θρόνο του. Ήταν σαν το δένδρο, που είχε ιδεί στο ενύπνιό του, που άρχισε να αναβλαστάνη αφού αφαιρέθηκαν οι περιοριστικοί δεσμοί.—Δαν. 4:20-37.

Επειδή ο Ναβουχοδονόσορ κατείχε τη θέσι του παγκοσμίου άρχοντος κατ’ ανοχήν του Θεού, η στέρησίς του απ’ αυτή τη θέσι πρέπει να συμβόλιζε κάτι σχετικό με την άσκησι της θείας κυριαρχίας. Η ίδια άποψις πραγμάτων περιλαμβάνεται στα λόγια του Ιησού Χριστού για την ‘καταστροφή της Ιερουσαλήμ.’ Πώς; Διότι η Ιερουσαλήμ ήταν κάποτε η πρωτεύουσα μιας θεοκρατικής κυβερνήσεως, η πόλις από την οποία εκυβέρνησαν βασιλείς της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ. Αυτοί οι βασιλείς λέγετο ότι εκάθηντο στον «θρόνον του Ιεχωβά.» (1 Χρον. 29:23) Συνεπώς, η Ιερουσαλήμ, ως αντιπροσωπεύουσα τη θεία κυριαρχία, με την καταστροφή της και την εξορία του μονάρχου της στο έτος 607 π.Χ.,b άρχισε να καταπατήται.

Σημαίνει αυτό ότι στο τέλος των συμβολικών «επτά καιρών» θα αποκαθίστατο μια θεοκρατική βασιλεία στην πόλι της Ιερουσαλήμ, μ’ έναν απόγονο του Βασιλέως Δαβίδ στον θρόνο; Όχι. Μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους κανένας βασιλεύς της Δαβιδικής γραμμής δεν ήσκησε πάλι εξουσία ως βασιλεύς στην Ιερουσαλήμ. Ο μόνιμος κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ, Ιησούς Χριστός, ετόνισε ότι η βασιλεία του αντιθέτως θα ήταν ουράνια, λέγοντας: «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 4:17) Δεν ανέμενε να άρχη από την επίγεια Ιερουσαλήμ, αλλ’ απεκάλυψε ότι αυτή η πόλις θα έπαυε να έχη κάποια ειδική αναγνώρισι από τον Ιεχωβά Θεό.—Βλέπε Ματθαίον 23:37, 38.

Αφού είναι έτσι, το τέλος των «καιρών των εθνών» θα εβεβαίωνε ότι ο Ιησούς Χριστός ανέλαβε τη βασιλική εξουσία πάνω στον κόσμο της ανθρωπότητος, όχι ως βασιλεύς σ’ έναν επίγειο θρόνο στην πόλι της Ιερουσαλήμ, αλλ’ ως ουράνιος βασιλεύς.

Πότε θα εγίνετο αυτό; Στο τέλος των «επτά καιρών,» των 2.520 προφητικών ημερών από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ στο έτος 607 π.Χ. Όταν είχαν περάσει έξη αιώνες και πλέον από την αρχική εκείνη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, εμφανίσθηκε ο Ιησούς Χριστός στην επίγεια σκηνή ως Διωρισμένος Βασιλεύς. Επομένως, οι προφητικές 2.520 ημέρες πρέπει πραγματικά να καλύπτουν μια περίοδο πολλών αιώνων. Η ίδια η Γραφή δίνει το κλειδί για τον προσδιορισμό της ακριβούς διαρκείας, λέγοντας : «εκάστης ημέρας λογιζόμενης δι’ εν έτος.» (Αριθμ. 14:34· Ιεζ. 4:6) Αυτό σημαίνει ότι οι 2.520 προφητικές ημέρες ετελείωναν σε 2.520 πραγματικά έτη από την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ στο έτος 607 π.Χ. Πότε θα εγίνετο αυτό;

Από τον Οκτώβριο του 607 π.Χ. ώς τον Οκτώβριο του έτους 1 π.Χ. είναι 606 πλήρη έτη· από τον Οκτώβριο του έτος 1 π.Χ. ώς τον Οκτώβριο του έτους 1 μ.Χ. είναι ένα έτος και από τον Οκτώβριο του έτους 1 μ.Χ. ώς τον Οκτώβριο του έτους 1914 μ.Χ. είναι 1.913 έτη. Προσθέτοντας αυτούς τους αριθμούς (606 + 1 + 1.913), έχομε 2.520 έτη. Ώστε οι «επτά καιροί» ετελείωσαν τον Οκτώβριο του 1914 μ.Χ., και τότε ο Ιησούς Χριστός, αν και αόρατος σε ανθρώπινα μάτια, ανέλαβε εξουσία στον κόσμο της ανθρωπότητος.

ΕΝΑΡΞΙΣ ΤΩΝ «ΕΣΧΑΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ»

Επίσης, στο 1914 μ.Χ. ο κόσμος εισήλθε στις «έσχατες ημέρες» του, σ’ έναν πρωτοφανή καιρό στενοχώριας εθνών πριν από την καταστροφή του όλου ασεβούς συστήματος πραγμάτων. Η Αγία Γραφή, περιγράφοντας τι είδους συνθήκες θα υπήρχαν και μεταξύ των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών, λέγει:

«Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν έλθει καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής.»—2 Τιμ. 3:1-5.

Δεν έχετε ιδεί αυτά ακριβώς τα πράγματα; Και οι ιστορικοί γενικά συμφωνούν ότι στο 1914, το έτος της εκρήξεως του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε μια μεγάλη στροφή στην ιστορία. Ο καθηγητής Δ. Φ. Φλέμιγκ, του Πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ, παρετήρησε τα εξής:

«Ολοένα περισσότερο οι ιστορικοί ανατρέχουν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως το μεγάλο σημείον στροφής της συγχρόνου ιστορίας, την καταστροφική κατάρρευσι που άνοιξε τον δρόμο σε άλλη καταστροφή, ίσως την τελευταία.»

Πραγματικά, από το 1914 κι’ έπειτα οι συνθήκες έγιναν πιο κρίσιμες σε όλη τη γη. Έχομε πολύ προχωρήσει στις «έσχατες ημέρες,» η δε καταστροφή κάθε ανομίας από τα χέρια του Χριστού Ιησού είναι πολύ κοντά.

Λαμβάνετε σεις θετικά μέτρα για ν’ αποδείξετε ότι είσθε με το μέρος του Βασιλέως Ιησού Χριστού; Αυτό προσπαθούν να κάμουν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά σε 200 χώρες και πλέον. Θα έχαιραν να διεξάγουν μαζί σας μια δωρεάν οικιακή Γραφική μελέτη τακτικά, για να μάθετε τις θείες απαιτήσεις για επιβίωσι από τις «έσχατες ημέρες» και απόκτησι ζωής κάτω από τη δίκαιη βασιλεία του Χριστού.

[Υποσημειώσεις]

[Γράφημα στη σελίδα 355]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΕΠΤΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

2520 ΕΤΗ

1 ΕΤΟΣ

606 ΕΤΗ 1913 ΕΤΗ

607 Π.Χ. 1 Π.Χ. 1 μ.Χ. 1914 μ.Χ.