Η Ενότης Όλων των Ανθρώπων Καλής Θελήσεως Υποσχεμένη

 1. (α) Πώς εχαρακτηρίσθη ειδικά ο Μιχαίας ως προφήτης του Ιεχωβά; (β) Ποια προφητεία εξέφερε ο Μιχαίας όσον αφορά το ποίμνιον του Ιεχωβά και τον ποιμένα Του γι’ αυτό;

ΕΝΑΣ από τους προ Χριστού προφήτας του Ιεχωβά ήταν ο Μιχαίας από την Μωρασθέθ της φυλετικής επικρατείας του Ιούδα. Το όνομα του Μιχαία σημαίνει ακριβώς «Ποιος Είναι Όμοιος με τον Ιεχωβά;» Ο Μιχαίας χαρακτηρίζεται ειδικά από το ότι προείπε τη γέννησι του Ιησού Χριστού στη Βηθλεέμ-Ιούδα. (Μιχ. 5:2) Αφού προείπε τη γέννησι του Ιησού εκεί, ο Μιχαίας προσέθεσε: «Και θέλει σταθή, και ποιμάνει εν τη ισχύι του Ιεχωβά, εν τη μεγαλειότητι του ονόματος Ιεχωβά του Θεού αυτού· και θέλουσι κατοικήσει· διότι τώρα θέλει μεγαλυνθή έως των άκρων της γης. Και ούτος θέλει είσθαι ειρήνη.» (Μιχ. 5:4, 5, ΜΝΚ) Προλέγοντας τις πείρες του υπολοίπου του μικρού ποιμνίου των πνευματικών προβάτων του Ιησού ο Μιχαίας, ως εκπρόσωπος του Ιεχωβά, είπε: «Θέλω βεβαίως σε συνάξει όλον, Ιακώβ· θέλω βεβαίως συλλέξει το υπόλοιπον του Ισραήλ· θέλω θέσει αυτούς εις ενότητα ως πρόβατα εις την μάνδραν, ως ποίμνιον εν μέσω της βοσκής αυτών· μέγαν θόρυβον θέλουσι κάμει εκ του πλήθους των ανθρώπων.»​—Μιχ. 2:12, ΜΝΚ.

 2. (α) Από ποια ειδική άποψι επρόκειτο να συλλεγούν και να τεθούν σε ενότητα οι υπόλοιποι του Ιακώβ ή Ισραήλ; (β) Σε ποιον, λοιπόν, πρέπει πραγματικά να εφαρμοσθή αυτή η προφητεία του Μιχαία που αφορά ενότητα;

² Για να κατανοήσωμε αυτή την προφητεία, πρέπει να θυμώμαστε ότι Ιακώβ και Ισραήλ είναι τα ονόματα μιας και της αυτής οργανώσεως αφού ο Ιεχωβά Θεός επωνόμασε τον πατριάρχην Ιακώβ Ισραήλ. «Ισραήλ» σημαίνει «Αγωνιστής (Καρτερικός) με τον Θεό.» (Γέν. 32:28) Είναι σαφές ότι οι υπόλοιποι του Ιακώβ ή Ισραήλ, τους οποίους ο Ιεχωβά Θεός υπεσχέθη να συνάξη και να συλλέξη ως ποίμνιο προβάτων σε μια μάνδρα, επρόκειτο να τεθούν σε ενότητα χάριν του Άρχοντος, ο οποίος επρόκειτο να γεννηθή στη Βηθλεέμ-Ιούδα και ο οποίος επρόκειτο να γίνη «ηγούμενος εν τω Ισραήλ· του οποίου αι έξοδοι είναι απ’ αρχής, από ημερών αιώνος.» Προς χάριν όλου αυτού του υπολοίπου του Ιακώβ ή Ισραήλ πρέπει αυτός να «σταθή, και ποιμάνει εν τη ισχύι του Ιεχωβά, εν τη μεγαλειότητι του ονόματος Ιεχωβά του Θεού αυτού». Συνεπώς, αυτή η προφητεία του Μιχαία 2:12 που αφορά ενότητα πρέπει πραγματικά να εφαρμοσθή στη Χριστιανική εκκλησία του «Ισραήλ του Θεού», του πνευματικού Ισραήλ.​—Γαλ. 6:16.

 3. Ποια προφητεία του Ησαΐα προσδιορίζει σαφέστερα ποιος είναι αυτός ο «Ισραήλ του Θεού»;

³ Ένα άλλο γεγονός που προσδιορίζει σαφέστερα ποιος είναι πραγματικά αυτός ο «Ισραήλ του Θεού», το βρίσκομε στον Ησαΐα 43:1, 10, όπου ο Θεός απευθύνεται στον Ιακώβ ή Ισραήλ και λέγει: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά, ο δημιουργός σου, Ιακώβ, και ο πλάστης σου, Ισραήλ· Μη φοβού· διότι εγώ σε ελύτρωσα, σε εκάλεσα με το όνομά σου· εμού είσαι. Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον έκλεξα.» Ο Θεός επαναλαμβάνει αυτόν τον προσδιορισμό τού ποιος είναι ο Ιακώβ ή Ισραήλ, λέγοντας, στο εδάφιο 12: «Δεν εστάθη εις εσάς ξένος θεός· σεις δε είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και εγώ ο Θεός.» (ΑΣ) Γι’ αυτό, επίσης, ο «Ισραήλ του Θεού» σημαίνει, όχι τον «Χριστιανικό κόσμο», αλλά την εκκλησία των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά Θεού. Αυτοί πρέπει να επιδείξουν ενότητα.

 4. Ποια παρατήρησις όσον αφορά το σύμπαν μας δίνει βεβαίωσι για την ενότητα της εκκλησίας των Χριστιανών μαρτύρων, και τι δείχνουν τα γεγονότα όσον αφορά μια απάντησι στην προσευχή του Ιησού;

⁴ Υπάρχει ενότης σε όλο το ορατό σύμπαν. Τώρα αν ο Ιεχωβά ο Ύψιστος και Παντοδύναμος Θεός μπορή να ενοποιή και θέτη σε λειτουργία ένα σύμπαν σε όλο το διάστημα δισεκατομμυρίων ετών φωτός, ασφαλώς μπορεί να ενοποιήση μια εκκλησία Χριστιανών μαρτύρων σ’ αυτή τη μικροσκοπική γη, έστω και αν οι τωρινοί μάρτυρές του επάνω στη γη αριθμούνται σε εκατοντάδες χιλιάδων. Στον προφητικό του λόγο υπεσχέθη να τους ενοποιήση και να τους τηρήση σε ενότητα. Τα σημερινά εκπληρωμένα γεγονότα αποδεικνύουν ότι το έκαμε αυτό, όπως ακριβώς προσηυχήθη ο Ιησούς.

5, 6. (α) Ποιας εκκλησίας μαρτύρων τον Ιεχωβά έγινε ο Ιησούς Χριστός η Κεφαλή; (β) Γιατί διαχωρισμός κατέθλιψε τον λαόν Ισραήλ μετά τον θάνατο του Σολομώντος, ποια ήταν πραγματικά η αιτία τούτου, και ποια ταραχή επροξένησε αυτό στον Ισραήλ;

⁵ Προτού υπάρξη η εκκλησία των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, υπήρχε η εκκλησία των Ιουδαίων ή Ισραηλιτών μαρτύρων. Ο Ιησούς Χριστός εγεννήθη ως μέλος αυτής της αρχαιότερης εκκλησίας μαρτύρων του Ιεχωβά, αλλά έγινε η Κεφαλή της μεταγενέστερης εκκλησίας των Χριστιανών μαρτύρων. (Ιωάν. 18:37) Χρησιμοποιώντας την εκκλησία των Ιουδαίων μαρτύρων ως ιστορικό παράδειγμα, ο Ιεχωβά υπεσχέθη να ενοποιήση τους Χριστιανούς μάρτυράς του. Αφού απέθανε στο 997 π.Χ. ο βασιλεύς της Ιερουσαλήμ Σολομών, διαχωρισμός κατέθλιψε τον λαόν Ισραήλ επί 460 χρόνια. Όλο αυτό έγινε λόγω της αποστασίας του Βασιλέως Σολομώντος από την καθαρή λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Στο έθνος Ισραήλ εστασίασαν οι δέκα από τις δώδεκα φυλές του, και δύο βασίλεια ηγέρθησαν, ένα του Ιούδα και ένα του Βορείου Ισραήλ. Το Βασίλειο του Βορείου Ισραήλ απεσπάσθη πολιτικώς από την Ιερουσαλήμ και τη βασιλική της γραμμή του Δαβίδ αλλά σύντομα απεσπάσθη και θρησκευτικώς. Ίδρυσε την ψευδή λατρεία ειδώλων, πρώτα χρυσών μόσχων και αργότερα εικόνων του ειδωλολατρικού θεού Βάαλ.

⁶ Ω τι ταραχή προξενεί η αποστασία από την καθαρή λατρεία του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού! Στο 740 π.Χ. το Βασίλειο του Βορείου Ισραήλ κατεστράφη από την παγκόσμια δύναμι της Ασσυρίας, και πλείστοι από τους επιζώντας Ισραηλίτας απεστάλησαν σε αιχμαλωσία στη μακρινή γη της Ασσυρίας. Το αδελφικό Βασίλειο του Ιούδα δεν έλαβε προειδοποίησι από το γεγονός αυτό, αλλ’ απεστάτησε στην ψευδή λατρεία. Απεμακρύνθη από τον Ιεχωβά Θεό, και ο Θεός απεμακρύνθη απ’ αυτό. Άφησε την Ιερουσαλήμ και τον ναό της να καταστραφούν και τους επιζώντας Ιουδαίους να φερθούν αιχμάλωτοι στη γη των κατακτητών των, στη Βαβυλώνα.

 7. Τι εκδήλωσις από τον Θεό ήταν η εξορία του Ισραήλ στη Βαβυλώνα, αλλά μέσα στο έλεός του τι έκαμε αυτός για την ελπίδα και παρηγορία των;

⁷ Έτσι από το 607 π.Χ. και έπειτα, ο λαός και των δύο βασιλείων, του Ισραήλ και του Ιούδα, ήταν εξόριστος στην «γην του εχθρού». Αυτή η αιχμαλωσία και των δώδεκα φυλών στη Βαβυλώνα ήταν τιμωρία του Ιεχωβά σ’ αυτούς επειδή απειθώς απεστάτησαν από τη μία καθαρή, αμόλυντη θρησκεία. Αλλ’ ο Ιεχωβά Θεός είναι ελεήμων σ’ εκείνους που τον φοβούνται. (Ψαλμ. 103:13) Για να διατηρήση ζωντανές τις ελπίδες των και να τους παρηγορήση στη διάρκεια των εβδομήντα ετών που η Ιερουσαλήμ και η γη του Ιούδα έκειντο έρημες σε ερείπια, ο Ιεχωβά Θεός μέσω των προφητών του είχε προείπει την απελευθέρωσί των από τη Βαβυλώνα και την αποκατάστασί των στην Ιερουσαλήμ για ν’ ανανεώσουν την ενωμένη λατρεία του Ιεχωβά εκεί.

8-10. (α) Τι υπεκίνησε τον Θεό ν’ αποκαταστήση το υπόλοιπο τον Ισραήλ, και ποιο ήταν το κατάλληλο ελατήριο γι’ αυτούς σ’ αυτό το ζήτημα; (β) Σε ποια προφητεία προείπε ο Ιερεμίας το ελατήριό των για την επιστροφή στην πατρίδα των;

⁸ Ανεξαρτησία και εθνική κυριαρχία για τον Ισραήλ δεν ήσαν τα πράγματα που υπεκίνησαν τον Θεό ν’ απελευθερώση το πιστό υπόλοιπο των Ιουδαίων μαρτύρων του από τη Βαβυλώνα. Η αποκατάστασις της αληθινής του λατρείας στην πόλι όπου είχε θέσει το όνομά του​—αυτό ακριβώς υπεκίνησε τον Θεό να ‘συλλέξη το υπόλοιπον του Ισραήλ’ και με έλεος να το επαναφέρη στην πόλι του ονόματός του, για να ανοικοδομήση σ’ αυτήν τον ναό της λατρείας του. Η επιθυμία ανανεώσεως της λατρείας του αληθινού Θεού στην προσδιωρισμένη του θέσι ήταν εκείνη που έπρεπε να υποκινήση το «υπόλοιπον του Ισραήλ» να αναχωρήση από τη Βαβυλώνα, την «γην του βορρά», και να οδοιπορήση πάλι στην Ιερουσαλήμ και στον Ιούδα. Σημειώστε πώς ο προφήτης του Ιεχωβά Ιερεμίας προείπε και την αποκατάστασί των στην πατρίδα των και το ελατήριο που προ παντός τους υποκινούσε για να θέλουν να επιστρέψουν σ’ αυτήν:

⁹ «Εν εκείνω τω καιρώ θελουσιν ονομάσει την Ιερουσαλήμ θρόνον του Ιεχωβά· και πάντα τα έθνη θέλουσι συναχθή προς αυτήν, εν τω ονόματι του Ιεχωβά, προς την Ιερουσαλήμ· και δεν θέλουσι περιπατήσει πλέον οπίσω της ορέξεως της πονηράς αυτών καρδίας. Εν εκείναις ταις ημέραις ο οίκος Ιούδα θέλει περιπατήσει μετά του οίκου Ισραήλ, και θέλουσιν ελθεί ομού από της γης του βορρά, εις την γην την οποίαν εκληροδότησα εις τους πατέρας σας.»​—Ιερεμ. 3:17, 18, ΜΝΚ.

¹⁰ «Εν ταις ημέραις εκείναις, και εν τω καιρώ εκείνω, λέγει ο Ιεχωβά, θέλουσιν ελθεί οι υιοί Ισραήλ, αυτοί και οι υιοί Ιούδα ομού, βαδίζοντες και κλαίοντες· θέλουσιν υπάγει και ζητήσει Ιεχωβά τον Θεόν αυτών. Θέλουσιν ερωτήσει περί της οδού της Σιών με τα πρόσωπα αυτών προς εκεί, λέγοντες, Έλθετε, και ας ενωθώμεν μετά του Ιεχωβά εν διαθήκη αιωνίω, ήτις δεν θέλει λησμονηθή. Ο Λυτρωτής αυτών είναι ισχυρός· Ιεχωβά των δυνάμεων το όνομα αυτού· θέλει εξάπαντος διαδικάσει την δίκην αυτών, δια να αναπαύση την γην, και να ταράξη τους κατοίκους της Βαβυλώνος.»​—Ιερεμ. 50:4, 5, 34, ΜΝΚ.

ΕΝΟΠΟΙΗΣΙΣ​—ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ

11. (α) Πότε και πώς εξεπληρώθη η προφητεία του Ιερεμία σε μικρή κλίμακα; (β) Πότε έλαβε χώραν η εκπλήρωσις σε πλήρη κλίμακα, και με ποιο αποτέλεσμα μεταξύ των εθνών;

¹¹ Ασφαλώς η Δημοκρατία του Ισραήλ δεν ιδρύθη το 1948 με τον τρόπο που περιγράφει ο Ιερεμίας. Η επιστροφή των φυσικών Ιουδαίων στην Παλαιστίνη και στη Δημοκρατία του Ισραήλ δεν αποτελεί εκπλήρωσι της προφητείας του Ιερεμία. Η πρώτη πραγματική εκπλήρωσις αυτής της προφητείας έλαβε χώραν το 537 π.Χ., αφού είχε πέσει η Βαβυλών ενώπιον των κατακτητών Μήδων και Περσών. Το έτος εκείνο ο Βασιλεύς Κύρος ο Πέρσης εδημοσίευσε ένα διάταγμα και επέτρεψε σ’ ένα υπόλοιπο Ιουδαίων μαρτύρων του Ιεχωβά να αναχωρήση από τη Βαβυλώνα και να επιστρέψη στην ερημωμένη γη του Ιούδα και ν’ ανοικοδομήση τον ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Η Αγία Γραφή αναγράφει αυτήν την σε μικρή κλίμακα εκπλήρωσι της προφητείας του Ιερεμία. (2 Χρον. 36:20 -23· Έσδρας 1:1 έως 3:13) Αυτό το ιστορικό γεγονός ήταν καθ’ εαυτό μια προφητική εικόνα της τελείας, σε πλήρη κλίμακα εκπληρώσεως της προφητείας του Ιερεμία το 1919 μ.Χ., μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό έγινε στην περίπτωσι του υπολοίπου των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Γι’ αυτό ακριβώς, πριν από το έτος 1919, κανένας όμιλος καθ’ ομολογίαν Χριστιανών δεν έστεκε τολμηρά ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Από τότε, και ιδιαίτερα από το έτος 1931, το όνομα αυτών των αφιερωμένων, βαπτισμένων Χριστιανών έγινε γνωστό γύρω στην υδρόγειο. Το φοβούνται ακόμη και στην Κομμουνιστική Ρωσία και στις δορυφόρους της χώρες, όπου, επειδή οι Μάρτυρες πρέπει να ενεργούν συγκεκαλυμμένα, ο Σοβιετικός τύπος τους παρομοιάζει με «αράχνες».

12. Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά φέρθηκαν βιαίως σε αιχμαλωσία, πώς εζήτησαν την εύνοιά του, και σε ποιο βαθμό συνεκολλήθησαν;

¹² Στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου του 1914-1918 οι θρησκευτικοί συνωμόται επωφελήθησαν της πολεμικής φρενίτιδος για να προσπαθήσουν να καταστρέψουν αυτούς τους μελετητές της Βίβλου Χριστιανούς. Έτσι οι μάρτυρες του Ιεχωβά φέρθηκαν σε αιχμαλωσία κάτω από τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» όμοια μ’ εκείνην των Ιουδαίων μαρτύρων στη Βαβυλώνα το 607-537 π.Χ. Αλλά στο πρώτο μεταπολεμικό έτος (1919) ελευθερώθηκαν από αυτή τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία. Συνεκάλεσαν μια διεθνή συνέλευσι το έτος εκείνο, που ήταν σαν μια επανασύναξις χιλιάδων απ’ αυτούς, και έκαμαν ετοιμασία για το μέγιστο Χριστιανικό έργο μαρτυρίας για τον Ιεχωβά Θεό σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Με δάκρυα εζήτησαν το πρόσωπο της ευνοίας του. Απεφάσισαν να τηρήσουν τη διαθήκη των με αυτόν, την «μετ’ εμού [του Ιεχωβά] συνθήκην επί θυσίας», τη νέα διαθήκη που βασίζεται στην ανθρώπινη θυσία του Ιησού Χριστού. (Ψαλμ. 50:5) Μολονότι οι Μάρτυρες ήλθαν από τις πολλές εθνικότητες, φυλές, χρώματα και γλώσσες τον κόσμου, και ειδικά από τα πολλά θρησκευτικά συστήματα μέσα και έξω από τον «Χριστιανικό κόσμο», όμως συνεκολλήθησαν μαζί σε μια ενότητα που απεδείχθη αδιάσπαστη από Φασιστικούς, Εθνικοσασιαλιστικούς, Κομμουνιστικούς και θρησκευτικούς διώκτας.

13. Σε ποια πορεία οφείλεται η απαράμιλλη ενότης των;

¹³ Η απαράμιλλη ενότης των οφείλεται στο ότι απεχωρίσθησαν από την πολιτική του κόσμου τούτου και εζήτησαν πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού , όπως ο Ιησούς Χριστός εδίδαξε τους αληθινούς ακολούθους του να πράττουν. (Ματθ. 6:9, 10, 33) Είναι ενωμένοι στο να δίδουν την ολόκαρδη, αδιαίρετη υποταγή των στον ένα Βασιλέα που ο Ιεχωβά Θεός εξέλεξε και εγκατέστησε για να άρχη αντί Αυτού πάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος, δηλαδή, τον Ιησού Χριστό. Ο καιρός για να έλθη στην ουράνια βασιλεία του στα δεξιά του Θεού ήταν το 1914. Η ενότης των Μαρτύρων με την υποταγή των σ’ αυτόν, τον «Υιόν του Δαβίδ», προελέχθη από τον προφήτη Ιεζεκιήλ.

14. Εν όψει ποιου επικειμένου γεγονότος επροφήτευσε ο Ιεζεκιήλ, και γιατί οι προφητείες του δεν άφησαν τους Ιουδαίους σε απόγνωσι;

¹⁴ Ο Ιεζεκιήλ ήταν σύγχρονος του προφήτου Ιερεμία. Εκατό χρόνια πριν από τον Ιεζεκιήλ το Βασίλειο του Βορείου Ισραήλ υπό την κυριαρχία της φυλής του Εφραΐμ του γυιού του Ιωσήφ είχε καταστραφή και οι επιζώντες Ισραηλίται είχαν φερθή μακριά σε εξορία. Τώρα το Βασίλειο του Ιούδα υπό την κυριαρχία του βασιλικού οίκου του Δαβίδ επρόκειτο να καταστραφή. Ο Ιεζεκιήλ επροφήτευσε γι’ αυτή την ερχόμενη ερήμωσι στο βασίλειο και την καταστροφή του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, και για το πώς οι επιζώντες Ιουδαίοι θα εσύροντο σε εξορία στη Βαβυλώνα. Οι προφητείες του, εν τούτοις, δεν άφησαν τους Ιουδαίους και τους Ισραηλίτας σε απόγνωσι, διότι προείπε την ενωμένη των επιστροφή από τη Βαβυλώνα για ν’ αποκαταστήσουν τη λατρεία του Ιεχωβά στην αγαπητή των πατρίδα. Προείπε ότι οι Ισραηλίται του βορρά και οι Ιουδαίοι του νότου επρόκειτο να συνενωθούν πάλι ως ένα έθνος υπό ένα ηγέτην, τον υιόν του Δαβίδ. Ακούστε, τώρα, τον Ιεζεκιήλ να λέγη πώς θα έβγαιναν από τους τάφους των μαραμένων ελπίδων των στη Βαβυλώνα και θα συνενώνοντο και πάλι στη Θεόδοτη πατρίδα των υπό τον ένα Δαβιδικόν άρχοντα!

15, 16. (α) Πώς ο Ιεζεκιήλ εξεικόνισε την εκ νέου συνένωσι του διηρημένου Ισραήλ; (β) Τι διετάχθη ο Ιεζεκιήλ να πη για να εξηγήση το σημείο;

¹⁵ Για να εξεικονίση την εκ νέου συνένωσι, ελέχθη στον Ιεζεκιήλ να λάβη δύο ράβδους, μία που θα εσημειώνετο «Περί του Ιωσήφ, της ράβδου του Εφραΐμ», και άλλη «Περί του Ιούδα», και που θ’ αντιπροσώπευαν τα προηγούμενα δύο βασίλεια του ενός λαού, του Ισραήλ. Μπροστά στα μάτια ανδρών των φυλών αυτών ο Ιεζεκιήλ επρόκειτο να θέση τη μία ράβδο επάνω στην άλλη, οπότε θαυματουργικά θα εγίνοντο μια μακρά ράβδος στο χέρι του. Για να εξηγήση αυτό το θαυματουργικό σημείο ο Ιεζεκιήλ διετάχθη να πη:

¹⁶ «Ούτω λέγει Κύριος Ιεχωβά· Ιδού, εγώ θέλω λάβει την ράβδον του Ιωσήφ, την εν τη χειρί του Εφραΐμ, και των φυλών του Ισραήλ των συνακολούθων αυτού, και θέλω βάλει εκείνας μετά ταύτης, της ράβδου του Ιούδα, και κάμει αυτάς μίαν ράβδον, και θέλουσιν είσθαι μία εν τη χειρί μου. . . . Ιδού, εγώ θέλω λάβει τους υιούς Ισραήλ εκ μέσου των εθνών όπου υπήγον, και θέλω συνάξει αυτούς πανταχόθεν, και φέρει αυτούς εις την γην αυτών. Και θέλω κάμει αυτούς έν έθνος εν τη γη, επί των ορέων του Ισραήλ· και είς βασιλεύς θέλει είσθαι βασιλεύς επί πάντας αυτούς· και δεν θέλουσιν είσθαι πλέον δύο έθνη, και δεν θέλουσιν είσθαι του λοιπού διηρημένοι πλέον εις δύο βασίλεια. Και Δαβίδ ο δούλός μου θέλει είσθαι βασιλεύς επ’ αυτούς· και θέλει είσθαι επί πάντας αυτούς είς ποιμήν· και θέλουσι περιπατεί εν ταις κρίσεσί μου, και θέλουσι φυλάττει τα διατάγματά μου, και εκτελεί αυτά. . . . και Δαβίδ ο δούλός μου θέλει είσθαι άρχων αυτών εις τον αιώνα. Και θέλω κάμει προς αυτούς διαθήκην ειρήνης· αύτη θέλει είσθαι διαθήκη αιώνιος προς αυτούς.»​—Ιεζ. 37:19, 21, 22, 24-26, ΜΝΚ.

Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΣΥΝΕΝΩΣΙΣ ΕΚ ΝΕΟΥ

17. Ποιοι σήμερα είναι ενωμένοι σε μια συμβολική ράβδο, και υπό ποιον ένα βασιλέα;

¹⁷ Οι φυσικοί Ιουδαίοι σήμερα δεν είναι ενωμένοι ούτε ακόμη στην υπόθεσι του πολιτικού Σιωνισμού. Ούτε η Δημοκρατία του Ισραήλ υπό ένα πρόεδρον μ’ ένα πρωθυπουργό, έχει τον Ιησού Χριστό τον Υιόν του Δαβίδ ως Βασιλέα και Ποιμένα. Αλλά τι θα πούμε για το υπόλοιπο του «Ισραήλ του Θεού», τους πνευματικούς Ισραηλίτας, τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά; Από την ελευθέρωσί τους από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία του πρώτου παγκοσμίου πολέμου αποκατεστάθησαν στη θέσι της ευνοίας και επιδοκιμασίας του Θεού. Σ’ αυτή την πνευματική κατάστασι έχουν ένα βασιλέα, τον κεχρισμένον Υιόν του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό τον Υιόν του Δαβίδ. Παρά τις διαφορές στην πολιτική, κοινωνική, φυλετική και θρησκευτική τους καταγωγή, ο Παντοδύναμος Θεός τούς έκαμε ένα άγιο πνευματικό έθνος υπό ένα Ποιμένα-Βασιλέα, τον ενθρονισμένον Ιησού Χριστό. Δεν είναι διηρημένοι, ωσάν να ήσαν δύο ράβδοι, όπως ο αρχαίος λαός του Ισραήλ μ’ έναν βασιλέα στο βορρά στη Σαμάρεια κι έναν άλλο βασιλέα στο νότο στην Ιερουσαλήμ. Αφού απεδέχθησαν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά τον Βασιλέα Του Ιησού Χριστό ως Άρχοντά των και Ποιμένα, δεν έχουν τίποτε να κάμουν με τις πολιτικές υποθέσεις του κόσμου τούτου. Δεν επιτρέπουν να τους διαιρούν πολιτικές κατευθύνσεις και εκλογές, επαναστάσεις και ανταρσίες. Η πανίσχυρη δύναμις του Ιεχωβά τους έκαμε «μίαν ράβδον», «έν έθνος» υπό τον «ένα βασιλέα» του. Αποτελούν μία ράβδο ή όργανον στο κραταιό του χέρι για την εκτέλεσι του έργου του.

18-20. (α) Παρά ποιους παράγοντας επιδεικνύουν ενότητα οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και σε τι καταλήγει τούτο; (β) Πώς προελέχθη από τον Ωσηέ αυτή η ενότης και η αύξησις, και σε ποιους εφαρμόζει ο Πέτρος την προφητεία του Ωσηέ;

¹⁸ Οι εκθέσεις τώρα δείχνουν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ενεργούν ως όργανόν του σε 176 ξεχωριστές χώρες και επικράτειες και έτσι βρίσκονται σε επαφή με πολλές εθνικότητες, φυλές, χρώματα, γλώσσες, κοινωνικές ομάδες και τοπικά έθιμα. Εν τούτοις, αυτοί οι ευρέως διασκορπισμένοι μάρτυρες πιστεύουν όλοι, ενεργούν και κηρύττουν όμοια και εμμένουν σταθερά στους δεσμούς της ενότητός των. Πολλά προβατοειδή άτομα σε όλες αυτές τις χώρες δέχονται το άγγελμα του Βασιλέως και της βασιλείας του Θεού, και έτσι ο αριθμός των μαρτύρων αυξάνει. Σ’ αυτή την αύξησι και την ενότητα εκπληρώνεται μ’ ένα θεαματικό τρόπο η προφητεία του Ωσηέ που εξηγγέλθη πριν από πολύν καιρό στις ημέρες ενός διηρημένου Ισραήλ:

¹⁹ «Ο αριθμός όμως των υιών Ισραήλ θέλει είσθαι ως η άμμος της θαλάσσης, ήτις δεν δύναται να μετρηθή, ουδέ να εξαριθμηθή· και εν τω τόπω όπου ελέχθη προς αυτούς, Δεν είσθε λαός μου, εκεί θέλει λεχθή προς αυτούς, Υιοί του Θεού του ζώντος. Τότε θέλουσι συναχθή ομού οι υιοί Ιούδα, και οι υιοί Ισραήλ, και θέλουσι καταστήσει εις εαυτούς αρχηγόν ένα, και θέλουσιν αναβή εκ της γης [της Βαβυλώνος]· διότι μεγάλη θέλει είσθαι η ημέρα του Ιεζραέλ.»​—Ωσηέ 1:10, 11.

²⁰ Ο Πέτρος εφαρμόζει την προφητεία του Ωσηέ στο ποίμνιο του πνευματικού Ισραήλ, έτσι ώστε γνωρίζομε ότι είναι ορθόν να αναζητήσωμε την εκπλήρωσί της σήμερα στους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά.​—1 Πέτρ. 2:9, 10.

21. Γιατί είναι τόσο θαυμαστό ότι αυτοί οι μάρτυρες έχουν συλλεγή σε ενότητα, και από ποια πορεία ενεργείας προέκυψε αυτό;

²¹ Πόσο θαυμαστό είναι ότι αυτοί οι μάρτυρες που ήσαν προηγουμένως τόσο διηρημένοι θρησκευτικώς, και πολιτικώς και κοινωνικώς, τόσο στον «Χριστιανικό», όσο και στον «ειδωλαλατρικό» κόσμο, έχουν τώρα συλλεγή εις ενότητα! Αυτό συμβαίνει επειδή εβγήκαν από αυτό το διηρημένο παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων και έβαλαν έναν αρχηγό επάνω τους, δηλαδή, τον κεχρισμένο και ενθρονισμένο Βασιλέα του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό. Αυτή η ενωμένη αφοσίωσις στον εκλεκτόν Άρχοντα του Ιεχωβά για τον νέο κόσμο της δικαιοσύνης είχε την επιδοκιμασία Του και συνεπώς κατέληξε σε αύξησι, σε μια μεγάλη εξάπλωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά, μια ευρεία σπορά απ’ αυτούς.

22. Πώς απεδείχθη ότι η ημέρα αυτή είναι η μεγάλη «ημέρα του Ιεζραέλ», και γίνεται μήπως στη μάνδρα της ενότητος μέγας θόρυβος εκ του πλήθους των ανθρώπων;

²² Από αυτή την άποψι η ημέρα αυτή είναι πράγματι μια «μεγάλη ημέρα», η «ημέρα του Ιεζραέλ». Το όνομα Ιεζραέλ σημαίνει «Ο Θεός [Ελ] Θα Σπείρη Σπόρον.» Ο σπόρος που σπέρνει ο Θεός σε όλη τη γη είναι οι αφιερωμένοι μάρτυρές του. Αυτός κάνει να αυξάνη ο συμβολικός αυτός σπόρος, έτσι ώστε παράγει περισσότερον σπόρο. (1 Κορ. 3:6-9) Γι’ αυτό το λόγο έρχεται αύξησις στον αριθμό των μαρτύρων Του γύρω στη γη. Γίνονται πολλοί και εφόσον ο αριθμός των δεν προελέχθη ούτε ακόμη από τον Θεό τον ίδιο, πρέπει να γίνουν σε αριθμό «ως η άμμος της θαλάσσης, ήτις δεν δύναται να μετρηθή, ουδέ να εξαριθμηθή». Γι’ αυτό ακριβώς, καθώς προελέχθη στον Μιχαία 2:12, κάνουν «μέγαν θόρυβον εκ του πλήθους των ανθρώπων» στη μάνδρα, στην οποίαν ο Ιεχωβά Θεός τους έθεσε σε ενότητα. Ο χαρούμενος θόρυβός των ακούεται ολοένα δυνατώτερα σε όλη τη γη.

23. Ποια προφητεία είπε ο Ιησούς όσον αφορά τη σύναξι προβάτων σε μια ποίμνη, και γιατί πρέπει τα πρόβατα αυτά να διατηρούν ενότητα παρ’ όλες τις αναταραχές του κόσμου;

²³ Ο ένας Ποιμήν-Βασιλεύς των, ο Ιησούς Χριστός, πριν από πολύν καιρό μίλησε για σύναξι ενός μεγάλου πλήθους «άλλων προβάτων» σε σύνδεσμο και συνεργασία με το «μικρόν ποίμνιον» του πνευματικού Ισραήλ. Σε μια προφητεία, που τώρα εκπληρώνεται αξιοσημείωτα, είπε: «Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός, και γνωρίζω τα εμά, και γνωρίζομαι υπό των εμών, καθώς με γνωρίζει ο Πατήρ, και εγώ γνωρίζω τον Πατέρα· και την ψυχήν μου [ή ζωήν] βάλλω υπέρ των προβάτων. Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω· και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου· και θέλει γείνει μία ποίμνη, είς ποιμήν.» (Ιωάν. 10:14-16) Αυτός ο «είς ποιμήν» κατέθεσε την επίγεια ζωή του για όλα τα πρόβατα, είτε του μικρού ποιμνίου, είτε του μεγαλυτέρου ποιμνίου των άλλων προβάτων. Αυτά όλα οφείλουν τη ζωή τους και τη σωτηρία τους σ’ αυτόν, όχι σε κάποιον θρησκευτικό πάστορα ή πολιτικόν άρχοντα του «Χριστιανικού κόσμου». Αποτίνοντας χρέος ευγνωμοσύνης και με πλήρη εξάρτησι απ’ αυτόν για αιώνια ζωή στον νέο κόσμο του Θεού, πρέπει ν’ ακολουθούν τον καλό του Ποιμένα, Ιησού Χριστό. Ακολουθώντας μόνο τον Ένα Ποιμένα, πρέπει όλα να παραμένουν μαζί σε ενότητα, ως «μία ποίμνη», παρ’ όλες τις αναταραχές του κόσμου.

24. Ποια λυπηρή πείρα είχε ο «Χριστιανικός κόσμος» του εικοστού αιώνος ακολουθώντας ανθρωπίνους ηγέτας, αλλά γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά επέζησαν των ηγετών εκείνων;

²⁴ Ο Ιησούς, ο οποίος είναι ο μόνος καλός ποιμήν που πρέπει ν’ ακολουθήσωμε, προειδοποίησε τους προβατοειδείς ακολούθους του να μην ακολουθούν ανθρώπινον ηγέτη. Επί έναν αξιοσημείωτο αριθμόν ετών ένα μεγάλο τμήμα του Ρωμαιοκαθολικού «Χριστιανικού κόσμου» ακολουθούσε έναν Ιταλό Ντούτσε («Ηγέτη»), ένα Μουσολίνι και ένα άλλο μεγάλο τμήμα του Ρωμαιοκαθολικού «Χριστιανικού κόσμου» ακολουθούσε έναν Γερμανό Φύρερ («Ηγέτη»), έναν Αδόλφο Χίτλερ, έναν «υιόν της Εκκλησίας». Αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά αρνήθηκαν να το πράξουν αυτό, παρά τον διωγμό. Αυτοί επέζησαν, αλλ’ οι ανθρώπινοι εκείνοι πολιτικοί ηγέται, που υπεστηρίζοντο από Ρωμαιοκαθολικούς ιερείς, δεν επέζησαν, αφήνοντας τους ακολούθους των σε μια αξιοθρήνητη κατάστασι. Συνετά οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπήκουσαν στην εντολή του ενός Ποιμένος των: «Και πατέρα σας [πνευματικόν] μη ονομάσητε επί της γης· διότι είς είναι ο Πατήρ σας, ο εν τοις ουρανοίς. Μηδέ ονομασθήτε καθηγηταί [ηγέται, ΜΝΚ]· διότι είς είναι ο καθηγητής σας [Ηγέτης σας, ΜΝΚ], ο Χριστός.»​—Ματθ. 23:9, 10.

25. Σε ποια διεθνή συνέλευσι στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου εξεφράσθησαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά όσον αφορά την ανθρώπινη ηγεσία, και ποιος ήγειρε το ζήτημα;

²⁵ Σε μια διεθνή συνέλευσι πολλών χιλιάδων μαρτύρων του Ιεχωβά στη Βόρειο Αμερική, αυτοί ενωμένοι εξεφράσθησαν μεγαλοφώνως εναντίον οποιουδήποτε ανθρωπίνου ηγέτου, ακόμη και θρησκευτικού ηγέτου. Αυτό έγινε στο θέρος του 1941, καθ’ ον χρόνον ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος εμαίνετο και καθ’ ον χρόνον το Ρωμαιοκαθολικό αίσθημα στην Αμερική ήταν έντονα υπέρ των ηγετών των Δυνάμεων του Άξονος, του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Από 6-10 Αυγούστου του 1941 έγινε η διεθνής αυτή συνέλευσις στην Παλαίστρα του Σαιν Λούις της πολιτείας Μιζούρι. Την τελευταία ημέρα, Κυριακή, ο τότε πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορδ, παρά την γοργά καταρρέουσα υγεία του, εξεφώνησε ένα δημόσιο μήνυμα της Βασιλείας σ’ ένα μεγάλο ακροατήριο που υπελογίσθη σε 115.000. Έπειτα απ’ αυτό έδωσε την τελική ομιλία του στους συναθροισμένους Μάρτυρας, αυτή δε απεδείχθη ότι ήταν, επίσης, η τελευταία δημοσία του εμφάνισις προτού πεθάνη στις 8 Ιανουαρίου 1942. Όσα είπε ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ σ’ αυτή την τελική ομιλία σε δεκάδες χιλιάδων μάρτυρας του Ιεχωβά όσον αφορά την ηγεσία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον εν σχέσει με ό,τι εξετάζομε. Αφήνομε ένα διεθνή παρατηρητή της περιπτώσεως εκείνης να μας δώση την έκθεσι, που εδημοσιεύθη στο τεύχος της Σκοπιάς της 15ης Σεπτεμβρίου 1941, σελίς 288, παράγραφος 6 (στην Αγγλική):

26. Πώς ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ παρουσίασε το ζήτημα στη Συνέλευσι, και με ποιες απαντήσεις;

²⁶ «Για να αναιρέση για πάντα όλες τις δημοσιευόμενες ψευδείς κατηγορίες και μομφές ότι αυτός [ο Ρόδερφορδ] είναι ο ηγέτης των μαρτύρων του Ιεχωβά, είπε: ‘Θέλω να κάμω όλους τους ξένους εδώ να μάθουν τι σκέπτεσθε για το αν ένας άνθρωπος είναι ο ΗΓΕΤΗΣ σας, ώστε να μην το λησμονήσουν. Κάθε φορά που κάτι προβάλλει και αρχίζει ν’ αυξάνη, λέγουν ότι υπάρχει κάποιος άνθρωπος, ένας ηγέτης που τον ακολουθούν πολλοί. Αν υπάρχη κάποιο άτομο σ’ αυτό το ακροατήριο που νομίζει ότι Εγώ, αυτός ο άνθρωπος που στέκει εδώ, είναι ο ηγέτης των μαρτύρων του Ιεχωβά, ας ειπή Ναι.’ Αλλ’ ακούσθηκε ένα ομόθυμο ‘Όχι!’ εμφατικά. ‘Αν σεις που είσθε εδώ πιστεύετε ότι Εγώ είμαι απλώς ένας από τους δούλους του Κυρίου και ότι εργαζόμεθα ώμος προς ώμον με ενότητα, υπηρετώντας τον Θεό και υπηρετώντας τον Χριστό, να ειπήτε Ναι.’ Το ομόθυμο ‘Ναί!’ ήταν ισχυρό και σαφές. ‘Λοιπόν, δεν με χρειάζεσθε εμένα ως επίγειον ηγέτην για να έχετε στο έργον ένα πλήθος σαν κι αυτό.’ Τώρα τους παρεκάλεσε να επιστρέψουν στα μέρη των και προσέθεσε: ‘Να βάλετε περισσότερον ατμό . . . να διαθέσετε όλον τον καιρό που μπορείτε.’ Κατόπιν έδωσε λόγους ευλογίας.»

27. Ποιον, λοιπόν, ακολουθούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά ως ηγέτην;

²⁷ Σε πλήρη συμφωνία με αυτή τη θεοκρατική στάσι που ελήφθη από εκείνες τις αντιπροσωπευτικές δεκάδες χιλιάδων σε συνέλευσι τότε το 1941, οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα δεν ακολουθούν κανένα Αμερικανόν ως ηγέτην, είτε είναι πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά είτε κάτι άλλο. Δεν ακολουθούν κανένα ανθρώπινον ηγέτην. Σε παγγήινη ενότητα ακολουθούν τον Ένα Ποιμένα Ιησού Χριστό που εθυσίασε τον εαυτό του και τώρα βασιλεύει στα δεξιά του Ιεχωβά στον ουρανό.​—1 Πέτρ. 3:22.

28. Ακόμη κάτω από ποιες δυσμενείς διεθνείς συνθήκες θα απείχαν από το ν’ ακολουθήσουν οποιονδήποτε δήθεν ανθρώπινον ηγέτη, και γιατί;

²⁸ Και δεν επρόκειτο ακόμη οι μάρτυρες του Ιεχωβά ν’ αποκοπούν από το να επικοινωνούν ο ένας με τον άλλον εξαιτίας ταραχών και εχθροπραξιών στις διάφορες χώρες όπου βρίσκονται, όμως θα εξακολουθούσαν ν’ ακολουθούν μόνο τον ένα Ηγέτην και Βασιλέα της εκλογής του Θεού. Κανείς από τους αληθινούς μάρτυρας του Ιεχωβά δεν θα επωφελείτο από τη διακοπή της διεθνούς επικοινωνίας, ώστε να προσπαθήση με ιδιοτελή φιλοδοξία να ορίση τον εαυτό του ως εθνικόν ηγέτην και να ιδρύση μια εθνική θρησκευτική οργάνωσι. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν όλοι τόσο καλά διδαχθή τη Γραφική πίστι και τόσο καλά εκπαιδευθή στο να κηρύττουν το άγγελμά της, ώστε όλοι θα εξακολουθούσαν να ασκούν τη θεοκρατική τους λατρεία και δράσι ακόμη και αν θα ήσαν χωρισμένοι από αδελφούς σε άλλες χώρες. Δεν θα επρόσεχαν τη φωνή οποιουδήποτε δήθεν ηγέτου, αλλά θ’ ανεγνώριζαν και θα επρόσεχαν τη φωνή μόνο του Ενός των Ποιμένος. Αυτός είναι υπεράνω όλων των επιγείων εθνών και ακόμη «μέλλει να ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβω σιδηρά» και να τα κατασυντρίψη στην ερχόμενη μάχη του Αρμαγεδδώνος, «τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος».​—Αποκάλ. 12:5· 16:14, 16· Ιωάν. 10:4, 5· Ψαλμ. 2:8, 9.

ΕΝΟΤΗΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

29, 30. (α) Ποιο αποτελεσματικό συνδετικό μέσον έχουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά για να κρατούν ενωμένη τη θεοκρατική οργάνωσι; (β) Τι αποδοκιμάζει ο Θεός στην οργάνωσί του, και επομένως, για ποιους ανθρώπους μας προειδοποιεί μέσω του Παύλου;

²⁹ Εκτός από την εναντίωσι στη βασιλεία του Θεού, το πνεύμα του κόσμου τούτου τον ωθεί σε διαχωρισμό. Το διαιρετικό πνεύμα του, εν τούτοις, δεν θα βλάψη το ποίμνιο των προβάτων του Ιεχωβά υπό τον Καλόν του Ποιμένα Ιησού Χριστό. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά εκτός του ότι έχουν τη μία υπερεθνική ηγεσία από τον ουρανό, έχουν και το μόνο αποτελεσματικό συνδετικό μέσον για να κρατούν τη θεοκρατική οργάνωσί των ενωμένη ανάμεσα σ’ αυτόν τον κόσμο. Το συνδετικό αυτό μέσον είναι το πνεύμα του Ιεχωβά Θεού· «ο δε καρπός του πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.» (Γαλ. 5:22) Τίποτε δεν είναι ανώτερο από τη Χριστοειδή αγάπη για να κρατή ενωμένο το ποίμνιο των προβάτων του Θεού, για το οποίο ο Υιός του στοργικά έχυσε το αίμα του. Κάνοντας έκκλησι για ενότητα του ποιμνίου του Θεού, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος. Και η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις έν σώμα.» (Κολ. 3:14, 15) Καθώς αυτοί καλλιεργούν τούτον τον καρπόν του πνεύματος, η αγάπη, ο σύνδεσμος της τελειότητος, θα γίνη ισχυρότερη ώστε να είναι αδιάρρηκτη. Και όπου υπάρχει ενότης, εκεί υπάρχει ειρήνη, τάξις και αρμονία. Ο Θεός καλεί τον αφιερωμένο λαό του να είναι ένα σώμα, μια οργάνωσις. Αποδοκιμάζει κάθε έλλειψι ενότητος, αταξία και διαιρετικότητα. Μέσω του αποστόλου Παύλου μάς διέταξε:

³⁰ «Να προσέχητε τους ποιούντας τας διχοστασίας και τα σκάνδαλα εναντίον της διδαχής την οποίαν σεις εμάθετε, και απομακρύνεσθε απ’ αυτών· διότι οι τοιούτοι δεν δουλεύουσι τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, αλλά την εαυτών κοιλίαν· και δια λόγων καλών και κολακευτικών εξαπατώσι τας καρδίας των ακάκων.»​—Ρωμ. 16:17, 18.

31. (α) Ως τι είδους προειδοποίησις πρέπει να χρησιμεύση ο μεταξύ των φυλών πόλεμος του αρχαίου Ισραήλ, και σε ποιους σήμερα; (β) Πώς πρέπει η ορατή οργάνωσις του Ιεχωβά να είναι όμοια με την Ιερουσαλήμ της εποχής του Δαβίδ, και έτσι τι καθιστά έξω τόπου κάθε πόλεμο μεταξύ φυλών;

³¹ Σε μερικές χώρες που απέκτησαν προσφάτως την εθνική ανεξαρτησία των και όπου δεν εξουσιάζουν πια ιμπεριαλιστικές αποικιακές δυνάμεις, η ιθαγενής κυβέρνησις αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες λόγω ερίδων και πολέμου μεταξύ φυλών, με κίνδυνο της σταθερότητος της κυβερνήσεως. Ο μεταξύ φυλών πόλεμος του αρχαίου έθνους Ισραήλ χρησιμεύει ως βιβλική προειδοποίησις στο μικρό ποίμνιο του πνευματικού Ισραήλ και όλων των συντρόφων του, του μεγάλου ποιμνίου των «άλλων προβάτων» Ο Ιησούς προειδοποίησε: «Πάσα βασιλεία διαιρεθείσα καθ’ εαυτής, ερημούται· και πάσα πόλις ή οικία διαιρεθείσα καθ’ εαυτής, δεν θέλει σταθή.» (Ματθ. 12:25) Η ορατή οργάνωσις των μαρτύρων της Βασιλείας του Ιεχωβά πρέπει να είναι όμοια με την πόλι Ιερουσαλήμ στις ημέρες του πιστού Βασιλέως Δαβίδ, στερεά οικοδομημένη μαζί, και μ’ εκείνους που συναντώνται σ’ αυτήν ενωμένους και πιστούς στον κεχρισμένον βασιλέα που κάθεται επάνω στον θρόνο του Ιεχωβά. Ο Βασιλεύς Δαβίδ περιέγραψε αυτή την Ιερουσαλήμ στην οποία προσήρχοντο πιστά οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ για να λατρεύσουν στον οίκον του Ιεχωβά εκεί, λέγοντας: «Ιερουσαλήμ, η ωκοδομημένη ως πόλις συνηρμοσμένη ομού. Εκεί αναβαίνουσιν αι φυλαί, αι φυλαί του Γιαχ, κατά το διατεταγμένον εις τον Ισραήλ, δια να δοξολογήσωσι το όνομα του Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 122:3, 4, ΜΝΚ) Η λατρεία του ενός ζώντος και αληθινού Θεού Ιεχωβά ήταν εκείνη που συνέδεε τις δώδεκα εκείνες φυλές και μ’ αυτήν ήταν ενωμένη μια θερμή πιστότης στον κεχρισμένον βασιλέα του Ιεχωβά. Τούτο καθιστούσε εκτός τόπου κάθε πόλεμο μεταξύ των φυλών. Συνέβαλλε σε ειρήνη.

32. Τι μαρτυρούν οι προσπάθειες των εχθρικών δυνάμεων για τον θεόν του αιώνος τούτου και πώς πρέπει οι μάρτυρες του Ιεχωβά ν’ αντιμετωπίσουν την επίθεσι του Γωγ;

³² Οι προσπάθειες των κομμουνιστικών εξουσιών και άλλων εχθρικών δυνάμεων μαρτυρούν ότι ο Σατανάς ή Διάβολος, «ο Θεός του αιώνος τούτου», τείνει ειδικώς τώρα να ραγίση και καταστρέψη την παραδειγματική ενότητα της κοινωνίας Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Η προφητεία του Ιεζεκιήλ (κεφάλαια 38, 39) μας προειδοποιεί ότι ο Σατανάς θα παίξη τον ρόλο του Γωγ του Μαγώγ. Ως τοιούτος, θα συναθροίση όλους τους συνωμότας του επάνω στη γη και θα τους ενώση σε μια τελική, ολοκληρωτική επίθεσι εναντίον του πνευματικού «Ισραήλ του Θεού» και όλων των πιστών του συντρόφων, των «άλλων προβάτων». Αφού ο Γωγ μάς επιτίθεται μ’ ένα συνδυασμένο, ενωμένο πλήθος, τότε ας αντιμετωπίσωμε κι εμείς μ’ ένα αλύγιστο ενωμένο μέτωπο τον Γωγ και το πλήθος του σε όλη τη γη. Πρέπει να ενεργήσωμε έτσι και αν ακόμη συμβή ν’ αποκοπούμε, από φυσική άποψι, από τους αδελφούς μας άλλων χωρών και να μην είναι παρών κανείς από το ορατό κυβερνών σώμα της εκκλησίας του Θεού για να μας επιτηρή άμεσα.

33. Πώς ο Παύλος εζήτησε ένα ενωμένο μέτωπο Χριστιανών, και τι θα συμβή μπροστά στο ενωμένο μας μέτωπο εναντίον του Γωγ;

³³ Ο απόστολος Παύλος εζήτησε ένα ενωμένο μέτωπο εναντίον του συνδυασμένου εχθρού όταν εξέφρασε την επιθυμία «δια να ακούσω, είτε όταν έλθω και σας ίδω, είτε ενώ είμαι απών, την κατάστασίν σας, ότι στέκεσθε εις έν πνεύμα, συναγωνιζόμενοι εν μια ψυχή δια την πίστιν του ευαγγελίου· και μη φοβιζόμενοι εις ουδέν από των εναντίων· το οποίον εις αυτούς μεν είναι ένδειξις απωλείας, εις εσάς δε σωτηρίας, και τούτο από Θεού· διότι εις εσάς εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το να πιστεύητε εις αυτόν, αλλά και το να πάσχητε υπέρ αυτού.» (Φιλιππησ. 1:27-29) Ο Χριστός δεν θα μας εγκαταλείψη αν πάσχωμε υπέρ αυτού. Ο Χριστός υπεσχέθη σ’ εμάς ως ευπειθείς ακολούθους του: «Ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ. 28:20) Έχοντας αυτόν μαζί μας σε όλα τα μέτωπα, είμεθα προωρισμένοι να βγούμε νικηταί. Η ενωμένη επίθεσις του πλήθους του Γωγ θα καταρρεύση μπροστά στο ενωμένο μας μέτωπο, όταν ο Παντοδύναμος Θεός θα εγερθή προς υπεράσπισίν μας, θα ρίξη τις δυνάμεις του Γωγ σε διαχωρισμό, αταξία, σύγχυσι και πανικό, και τελικά θα επιφέρη την τελεία τους καταστροφή.

34. Πώς πρόκειται να διατηρήσωμε τις γραμμές μας αδιάσπαστες, και τι απαιτεί το έργο που πρέπει να γίνη τώρα;

³⁴ Δεν πρέπει ποτέ ν’ αφήσωμε προσωπικές ζηλοτυπίες και φθόνους, ιδιοτελείς φιλοδοξίες, αντιζηλίες, ανταγωνισμούς, φιλονεικίες, εθνικές υπερηφάνειες, χρώμα, εκπαίδευσι ή κοινωνική μόρφωσι, και δυσαρέσκεια, να εισέλθουν μεταξύ μας και να μας διαιρέσουν. Σ’ έναν κόσμο διηρημένον σε όλα εκτός από την εχθρότητα στη βασιλεία του Θεού και τους κηρύττοντας μάρτυράς της, πρέπει να διατηρούμε τις γραμμές μας αδιάσπαστες, τα πρόσωπά μας στον εχθρό. Παρά τις σημερινές παγκόσμιες συνθήκες που χειροτερεύουν, έχομε ένα έργο να κάμωμε, και αυτό χρειάζεται ενωμένη προσπάθεια από μέρους όλων μας γύρω στη γη για να το κάμωμε με αποτέλεσμα, προς δόξαν Θεού. Η προσδοκία μας ότι θα εγερθή για να λάβη φροντίδα για τους εχθρούς μας και τους διώκτας μας δεν θα μας φέρη απογοήτευσι.

35. Στον Σοφονία 3:8, 9, τι λέγει ο Ιεχωβά όσον αφορά την έγερσί του, τι αποκατέστησε σ’ εμάς, και γιατί;

³⁵ Στον Σοφονία 3:8, 9 (ΜΝΚ) μας λέγει: «Δια τούτο προσμένετέ με, λέγει ο Ιεχωβά, μέχρι της ημέρας καθ’ ην εγείρομαι προς λεηλασίαν· διότι η απόφασίς μου είναι να συνάξω τα έθνη, να συναθροίσω τα βασίλεια, να εκχέω επ’ αυτά την αγανάκτησίν μου, όλην την έξαψιν της οργής μου· επειδή πάσα η γη θέλει καταναλωθή υπό του πυρός του ζήλου μου. Διότι τότε θέλω αποκαταστήσει εις τους λαούς γλώσσαν καθαράν, δια να επικαλώνται πάντες το όνομα του Ιεχωβά, να δουλεύωσιν αυτόν υπό ένα ζυγόν [κατά γράμμα, με ένα ώμον].» Άσχετα με τους πολλούς διαφορετικούς λαούς από τους οποίους εμείς οι Μάρτυρες όλοι προσήλθαμε σε αφιέρωσι στον Ιεχωβά, αυτός αποκατέστησε σ’ εμάς «γλώσσαν καθαράν» για έναν ωρισμένο σκοπό. Ο σκοπός αυτός είναι να υπηρετήσωμε τον Ιεχωβά ώμος προς ώμον, σε συμπαγή υπηρεσιακό σχηματισμό. Η ενότης της ‘καθαράς γλώσσης’ μας όσον αφορά τη βασιλεία του Θεού και τον νέο του κόσμο μας απαλλάττει από διαιρετική παρεξήγησι. Μας ενώνει ισχυρά σε λόγο και ενέργεια.

36. Πώς δείχνει ο Ψαλμός 102:18-22 ότι πρέπει να χρησιμοποιηθή η ελευθερία που δίνει ο Θεός στους καταδικασμένους σε θάνατο δεσμίους, και σε ποιους βρίσκει εκπλήρωσι αυτή η προφητεία;

³⁶ Ο «Θεός ο δίδων ειρήνην» μας ελευθέρωσε από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία. Μας έφερε στην αγία του πάλι, το σύγχρονο πανομοιότυπο της αρχαίας Σιών ή Ιερουσαλήμ, την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του υπό τον Χριστόν. Σ’ εμάς, πρώην αιχμαλώτους, έδωσε θρησκευτική ελευθερία με τον σκοπό να χρησιμοποιούμε την ελευθερία μας ορθά, σε αρμονία με το εκπεφρασμένο θέλημά του. Ο αρχαίος Ισραήλ, όταν ελευθερώθηκε από την αρχαία Βαβυλώνα, αποτελούσε μια ιστορική εξεικόνισι τούτου και η προφητεία, που κάποτε εφηρμόσθη σ’ αυτή την αρχαία εξεικόνισι, τώρα εφαρμόζεται στη σύγχρονη πραγματικότητα που τότε εξεικονίζετο. «Τούτο εγράφη δια την γενεάν την επερχομένην· και ο λαός, όστις θέλει δημιουργηθή, θέλει αινεί τον Γιαχ. Διότι έκυψεν εκ του ύψους του αγιαστηρίου αυτού, εξ ουρανού επέβλεψεν ο Ιεχωβά επί την γην, δια να ακούση τον στεναγμόν των δεσμίων, δια να λύση τους καταδεδικασμένους [από την εχθρά Βαβυλώνα] εις θάνατον· δια να κηρύττωσιν εν Σιών το όνομα του Ιεχωβά, και την αίνεσιν αυτού εν Ιερουσαλήμ, όταν συναχθώσιν ομού οι λαοί και αι βασιλείαι, δια να δουλεύσωσι τον Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 102:18-22, ΜΝΚ) Ο πολιτικός Σιωνισμός, όπως εκφράζεται στη Δημοκρατία του Ισραήλ, δεν εκπληρώνει αυτή την προφητεία, διότι δεν φέρει το όνομα του Ιεχωβά· δεν διακηρύττει το όνομά του ούτε στην παλαιά ούτε στη σύγχρονη πόλι της Ιερουσαλήμ, και ούτε αινεί ούτε υπηρετεί αυτόν. Αν μετρηθή με σημερινά γεγονότα η προφητεία βρίσκει την εκλήρωσί της στους μάρτυρας της Βασιλείας του Ιεχωβά, οι οποίοι συνελέγησαν από πολλούς λαούς και από πολλές πολιτικές βασιλείες της γης.

37. Σύμφωνα με το Ησαΐας 52:8-10, τι πρέπει να πράξουν εκείνοι που παρατηρούν προσεκτικά και διακρίνουν αυτό το Θείο έργο απελευθερώσεως και αποκαταστάσεως;

³⁷ Λόγω αυτής της απελευθερώσεως και αποκαταστάσεως των μαρτύρων του, είναι τώρα η ημερησία διαταγή για όλους, όσοι παρατηρούν προσεκτικά και διακρίνουν τούτο το έργο του Θεού, να αναγγείλουν τη σωτηρία αυτή που προέρχεται απ’ αυτόν. «Οι φύλακές σου θέλουσιν υψώσει φωνήν· εν φωναίς ομού θέλουσιν αλαλάζει· διότι θέλουσιν ιδεί οφθαλμός προς οφθαλμόν, όταν ο Ιεχωβά ανορθώση την Σιών. Αλαλάξατε, ευφράνθητε ομού, ηρημωμένοι τόποι της Ιερουσαλήμ· διότι ο Ιεχωβά παρηγόρησε τον λαόν αυτού, ελύτρωσε την Ιερουσαλήμ. Ο Ιεχωβά εγύμνωσε τον άγιον βραχίονα αυτού ενώπιον πάντων των εθνών· και πάντα τα πέρατα της γης θέλουσιν ιδεί την σωτηρίαν του Θεού ημών.»​—Ησ. 52:8-10, ΜΝΚ.

38. Σε εκπλήρωσι αυτής της προφητείας, τι πραγματικά βλέπει σήμερα ο κόσμος της ανθρωπότητος;

³⁸ Γι’ αυτό ακριβώς ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους βλέπει τους μάρτυρας του Ιεχωβά να πηγαίνουν και ως τα πέρατα ακόμη της γης με το άγγελμα της βασιλείας του Θεού και των ευλογιών της για όλους τους ανθρώπους καλής θελήσεως. Η ίδια η παρουσία και η δράσις αυτών των μαρτύρων σε όλη τη γη αποτελεί μια ζωντανή μαρτυρία της απελευθερώσεως που ο Παντοδύναμος Θεός έκαμε σ’ αυτούς από τον Βαβυλωνιακόν αυτόν κόσμο υπό τον Σατανά τον Διάβολο. Οπουδήποτε πηγαίνουν υψώνουν τη φωνή τους, εξαγγέλλοντας μαζί με χαρά τα αγαθά νέα. Δεν είναι πια σαν τους ερημωμένους τόπους της αρχαίας Ιερουσαλήμ, για να το πούμε με μια πνευματική έκφρασι, αλλ’ αφθονούν από τον καρπό της Βασιλείας του Θεού. Παντού αλαλάζουν χαρούμενα μαζί, διότι είναι όλοι σύμφωνοι και διατηρούν ενότητα.

39. (α) Από ποια άποψι είναι καλό και τερπνό το να συγκατοικούν αδελφοί με ενότητα; (β) Γιατί πρέπει μαζί να μεγαλύνωμε τον Ιεχωβά και να υψώνωμε το όνομά του; (γ) Πώς εδικαίωσε τον εαυτό του όσον αφορά την υπόσχεσί του για ενότητα;

³⁹ Για κείνους, που αγαπούν τον Θεό και μελετούν αυτό το σύγχρονο θαύμα της πολιτείας του Ιεχωβά προς τον αφιερωμένο λαό του, πόσο έξοχη είναι η πολιτεία αυτή και πόσο θερμαίνει την καρδιά! « Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί!» (Ψαλμ. 133:1) Δεν είναι μόνο τερπνό να τη βλέπη κανείς. Αυτή η συγκατοίκησις με ενότητα είναι ένα υπέρτατο αγαθό γι’ αυτούς τους πνευματικούς αδελφούς, και δημιουργεί μια κατάστασι τερπνή αναμεταξύ τους. Μαζί μπορούμε να εκτελούμε το σημερινό έργο του Θεού ενισχύοντας ο ένας τον άλλον και υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλον, και έτσι εξασφαλίζοντας επιτυχία. Το πνεύμα του ψαλμωδού Δαβίδ διογκώνεται μέσα στην ίδια την ύπαρξί μας και μας κάνει να κράζωμε: «Ω, μεγαλύνατε τον Ιεχωβά μετ’ εμού, και ας υψώσωμεν ομού το όνομα αυτού.» (Ψαλμ. 34:3, ΜΝΚ) Ναι, ας τον μεγαλύνωμε και ας υψώσωμε μαζί το άγιον όνομά του, διότι διέσπασε τον ζυγό του εχθρού και μας συνήγαγε μαζί και μας διώρισε ως μάρτυράς του μαζί με ενότητα, ως ποίμνιό του στη μάνδρα του, τη μάνδρα της ασφαλείας υπό τον Χριστόν. Έχει υποσχεθή την ενότητα όλων των ανθρώπων καλής θελήσεως σ’ αυτόν τον διηρημένο κόσμο, και προς δικαίωσίν του την κατέστησε μια ευλογητή πραγματικότητα και θα την διαφυλάξη στον ένδοξο νέο του κόσμο.