απευθύνεται στην αναγεννημένη από το πνεύμα εκκλησία στα εδάφια Εβραίους 12:25-28, προτρέποντάς τους να αποδειχθούν άξιοι της ουράνιας βασιλείας, η οποία είναι η ‘πόλις του ζώντος Θεού, η ουράνια Ιερουσαλήμ,’ στην οποία προσήλθαν. Το υπόλοιπο της αναγεννημένης από το πνεύμα εκκλησίας των 144.000 μελών έχει τώρα πλησιάσει πολύ περισσότερο προς όλα εκείνα που αριθμεί ο Παύλος στα εδάφια 22 και 23 παρά εκείνοι οι εξ Εβραίων Χριστιανοί του πρώτου αιώνα. Και ένας πολύς όχλος ‘άλλων προβάτων’ χαίρει μαζί τους ότι τα πράγματα έτσι έχουν. Πραγματικά σήμερα αυτός ο ‘πολύς όχλος’ βαδίζει δια πίστεως όπως και οι πιστοί άνδρες και γυναίκες των προ-Χριστιανικών χρόνων.

Κανείς Δεν Εξαιρείται από την Εκδήλωσι Μετανοίας

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ του Ιωήλ δείχνει έντονα τη σπουδαιότητα του να έχωμε καθαρή στάσι ενώπιον του Θεού. Οι Ισραηλίτες ήσαν ένοχοι σοβαρής αμαρτίας και, επομένως, έπρεπε να μετανοήσουν, για ν’ αποφύγουν τη συμφορά. Οι εξωτερικές εκφράσεις λύπης δεν ήσαν αρκετές. Εκείνο που επιθυμούσε ο Ιεχωβά Θεός ήταν εγκάρδια αναγνώρισις της αμαρτίας. Ο προφήτης Ιωήλ δήλωσε: «Διαρρήξατε την καρδίαν σας και μη τα ιμάτιά σας και επιστρέψατε προς Κύριον τον Θεόν σας· διότι είναι, ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και μεταμελούμενος δια το κακόν.»—Ιωήλ 2:13.

Επειδή όλοι ήσαν αμαρτωλοί, η ηλικία δεν απάλλασσε κανένα από το να είναι μεταξύ των συναθροισμένων στο ναό για να ταπεινωθούν ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. Και τα βρέφη ακόμη ήταν ανάγκη να βρίσκωνται εκεί, η δε χαρά μιας ημέρας γάμου δεν έπρεπε να παρεμποδίση τη δέησι για συγχώρησι από τον Θεό. Η προφητεία του Ιωήλ λέει: «Συναθροίσατε τον λαόν, αγιάσατε την σύναξιν, συνάξατε τους πρεσβυτέρους, συναθροίσατε τα νήπια και τα θηλάζοντα μαστόν· ας εξέλθη ο νυμφίος εκ του κοιτώνος αυτού και η νύμφη εκ του θαλάμου αυτής.» (Ιωήλ 2:16) Σύμφωνα με το πνεύμα αυτών των λόγων, ένας άνθρωπος δεν πρέπει να αφήνη τίποτε να γίνεται πιο σπουδαίο στη ζωή του από το να έχη μια καθαρή στάσι ενώπιον του Δημιουργού.

Επειδή τα θηλάζοντα βρέφη γεννούνται αμαρτωλά, οι γονείς έχουν τη σοβαρή ευθύνη να διατηρούν μια κατάλληλη στάσι ενώπιον του Θεού έτσι ώστε τα μικρά τους να θεωρούνται ως άγια ή καθαρά.—Παράβαλε με 1 Κορινθίους 7:14.