Τι θα Κάμη ο Αρχιερεύς του Θεού για τους Λαούς

«Τοιούτος αρχιερεύς έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών, και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος.»—Εβρ. 7:26.

1, 2. Ποιες αντιδράσεις υπάρχουν για τη φυγή τόσο πολλών ανθρώπων από το ιερατείο, και ποια επίκαιρα ερωτήματα τίθενται γι’ αυτή την κατάστασι;

ΣΗΜΕΡΑ υπάρχει ένα πνεύμα διαφυγής από το ιερατικό λειτούργημα, ιδιαιτέρως δε συμβαίνει αυτό στην θρησκευτική επικράτεια που λέγεται «Χριστιανικός κόσμος.» Ήδη υπάρχει σ’ αυτόν έλλειψις ιερέων. Έρχεται ημέρα στο προβλεπόμενο μέλλον, οπότε δεν θα υπάρχη άνθρωπος επάνω στη γη, ο οποίος να υπηρετή ως ιερεύς. Τι σημαίνει αυτό για σας; Για πολλούς θρησκευόμενους ανθρώπους μια τέτοια σκέψις είναι πολύ ανησυχητική. Θα μπορέση ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους να προχωρήση χωρίς ιερείς επάνω στη γη; «Ναι!» κράζει ο αθεϊστής, και προσθέτει: «Καλή απαλλαγή από τους ιερείς!» Εν τούτοις, μια τέτοια εχθρική κατακραυγή εναντίον των ιερέων τραυματίζει τα αισθήματα πολλών θρησκευομένων ανθρώπων όλων των πίστεων οι οποίοι εξακολουθούν να αισθάνωνται στοργή για τους εναπομείναντας ιερείς. Μήπως θα υποστούν βλάβη αυτοί οι θρησκευόμενοι άνθρωποι, μήπως θα τους λείψη κάτι απολύτως ζωτικό, όταν δεν θα υπάρχη πια ανθρώπινος ιερεύς στη γη;

² Σύμφωνα με την υψίστη αυθεντία, αυτή η ιερατική κατάστασις είναι εκείνο ακριβώς που αντιμετωπίζει η φυλή του ανθρωπίνου γένους στο μέλλον. Εφόσον το λειτούργημα του ιερέως συνοδεύεται πάντοτε από την ιδέα του «Θεού,» μήπως αυτή η μέλλουσα κατάστασις θ’ αφήση ένα κόσμο χωρίς Θεό; Μήπως θ’ αφήση την ανθρωπίνη φυλή να παραπαίη για πάντα μέσα στις κακίες, τις ατέλειες, τις βλαβερές συνήθειές της, τη νοσηρή και θανατηφόρο κατάστασί της, ωσότου η ανθρωπίνη φυλή εξαλειφθή από τις δικές της αχρειότητες, ατέλειες και αυτοκαταστροφικές τάσεις ή καταστραφή από κάποια παγκόσμιο καταστροφή από το εξωτερικό διάστημα; Οποιαδήποτε και αν είναι η στάσις μας προς τους ιερείς υπάρχουν σοβαρά ζητήματα που σχετίζονται με την ευημερία όλων μας.

 3. Τι έδειξε η ιστορία σχετικά με ιερείς και ανθρωποποιήτους θεούς;

³ Σπουδασταί της ιστορίας σήμερα γνωρίζουν καλά ότι επί χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι έχουν εγκαταστήσει τους ιδικούς των θεούς και έχουν κάμει ιδικούς των ιερείς για να προσφέρουν θυσίες σ’ αυτούς τους ανθρωποποιήτους θεούς. Οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι είχαν τους θεούς και τους ανθρωποποιήτους των ιερείς που υπηρετούσαν αυτούς. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν τους θεούς των, μαζί με τους ιερείς των που ασκούσαν μαγεία. Οι αρχαίοι Ασσύριοι είχαν τους θεούς και τους ιερείς των. Το ίδιο συνέβαινε και με τους Πέρσας και Μήδους. Το ίδιο συνέβαινε και με τους αρχαίους Έλληνας. Το ίδιο συνέβαινε και με τους αρχαίους Ρωμαίους. Οι ειδωλολάτραι κάτοικοι της αρχαίας Μέσης Ανατολής γνωστοί ως Χαναναίοι είχαν τους θεούς των, μαζί με ιερείς οι οποίοι προσέφεραν ακόμη και ανθρώπινες θυσίες. Οι θεοί εκείνοι είναι νεκροί. Απόδειξις αυτού του γεγονότος είναι ότι οι ναοί και οι βωμοί των κείνται σήμερα σ’ ερείπια. Δεν είναι παράλογο ότι στη σύγχρονη διάνοια προβάλλουν οι ερωτήσεις, Σε τι εχρησίμευσαν οπωσδήποτε εκείνοι οι ιερείς των χωρίς ζωή θεών για το ανθρώπινο γένος; Ποιο καλό έκαμαν πράγματι εκείνοι οι ιερείς για τους λαούς; Τα αρχεία της ανθρωπίνης ιστορίας δεν δίνουν καμμιά αξιέπαινη απάντησι!

 4. Μολονότι τα ιερατεία των Ινδουιστών και των Βουδδιστών υπηρετούν εκατομμύρια ανθρώπων, τι ερωτούμε γι’ αυτούς που υπηρετούν, και είναι η απάντησις ευνοϊκή γι’ αυτά τα ιερατεία;

⁴ Το Ινδουιστικό ιερατείο ήλθε σε ύπαρξι αιώνες πριν από την Κοινή μας Χρονολογία, την οποία μερικά άτομα εσφαλμένως ονομάζουν Χριστιανικόν αιώνα. Ομοίως και το Βουδδιστικό εισήχθη πολύ πριν από αυτή την Κοινή Χρονολογία. Οι Ινδουισταί ιερείς και οι Βουδδισταί ιερείς εξακολουθούν να υπηρετούν εκατοντάδες εκατομμυρίων θρησκευόμενων ανθρώπων, αλλά το ίδιο ερώτημα πρέπει να υποβληθή σχετικά με αυτούς. Τι έχουν κάμει αυτοί οι ιερείς για τους λαούς, ιδιαιτέρως για τους δικούς των λαούς, οι οποίοι είναι προσηλωμένοι στον Ινδουισμό και τον Βουδδισμό; Οι παρούσες συνθήκες αυτών των λαών δίνουν μια καλύτερη απάντησι από εκείνη που θα μπορούσαμε να εκθέσωμε με λόγια. Η απάντησις δεν είναι ευνοϊκή για τους θεούς αυτών των ιερέων.

 5. Ποιος θρησκευτικός όμιλος έχει γίνει ο πιο ισχυρός στην εποχή μας, και ποια ερωτήματα οφείλομε να κάμωμε γι’ αυτούς;

⁵ Έχει ο «Χριστιανικός κόσμος» κάτι για το οποίο να καυχηθή περισσότερο από το λεγόμενο ειδωλολατρικό βασίλειο; Όχι! Στην ιστορία της παγκοσμίου θρησκείας οι ιερείς και οι κληρικοί τού «Χριστιανικού κόσμου» έφθασαν να είναι η πιο ισχυρή θρησκευτική οργάνωσις σήμερα. Επί αιώνες είχαν την δεσπόζουσα φωνή στις παγκόσμιες θρησκευτικές υποθέσεις. Ακόμη ως αυτό το έτος τα θρησκευτικά των δόγματα περιλαμβάνουν εννεακόσια και πλέον εκατομμύρια μέλη. Ανάμεσα σ’ αυτά τα θρησκευτικά δόγματα, αν όχι, επίσης, ανάμεσα σε όλες τις θρησκευτικές οργανώσεις του κόσμου, η Ρωμαιο-Καθολική Εκκλησία είναι η πιο πολυάριθμη και η πιο ισχυρή. Γι’ αυτόν τον λόγο έχουν κρατήσει μια πολύ υπεύθυνη θέσι σ’ αυτόν τον κόσμο, και μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνοι για πολλά. Από δικαιοσύνη για τους λεγόμενους ειδωλολάτρας θρησκευόμενους είμεθα υποχρεωμένοι να ρωτήσωμε, Τι έχουν κάμει αυτοί οι ιερείς του «Χριστιανικού κόσμου,» Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι, για τους λαούς; Τα λεγόμενα Χριστιανικά έθνη έχουν κάμει ένα πρότυπο άξιο να το μιμηθούν οι χιλιάδες εκατομμυρίων «ειδωλολατρών,» τους οποίους έχουν προσπαθήσει να μεταστρέψουν; Έφεραν τον μόνο ζώντα και αληθινό Θεό στους λαούς ή έχουν οδηγήσει τους λαούς στον μόνο ζώντα και αληθινό Θεό; Ποιος θα πη Ναι σ’ αυτά τα ερωτήματα;

 6. Εφόσον το αληθινό ιερατείο του Θεού έχει κακοπαρασταθή, πώς αισθάνονται πολλοί για τον Θεό, αλλά είναι πράγματι αυτή η κατάλληλη στάσις που πρέπει να ληφθή;

⁶ Βεβαίως, όταν παρατηρήσωμε το αρχείο των ιερέων και κληρικών, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν αυτόν στους λαούς, βλέπομε ότι ο Θεός έχει κακοπαρασταθή στο ανθρώπινο γένος ως σύνολον. Όχι μόνο αυτό, αλλά το αληθινό ιερατείο του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού έχει κακοπαρασταθή στο ανθρώπινο γένος. Δεν είναι περίεργο ότι ο Θεός έχει πεθάνει στις καρδιές και τις διάνοιες αναρίθμητων ανθρώπων, και μπορεί να λεχθή ότι γι’ αυτούς ο Θεός είναι νεκρός. Δεν θέλουν να έχουν καμμιά σχέσι με τον Θεό ή το αληθινό του ιερατείο. Αλλά η έλλειψις από μέρους των διακρίσεως και πίστεως, που οφείλονται στους ανθρωποποιήτους ιερείς, δεν αποτελεί άρνησιν ούτε αναιρεί το ότι υπάρχει ένας ζων, ύψιστος, παντοκράτωρ, πάνσοφος Θεός. Ούτε και η από μέρους των έλλειψις πίστεως και κατανοήσεως αποκλείουν της λειτουργίας τον στοργικό σκοπό τον οποίο αυτός ο υπέρτατος, παντοδύναμος Θεός προωθεί στην εποχή μας για την ευλογία ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους. Η από μέρους των έλλειψις γνώσεως της αληθείας δεν θέτει εκτός υπουργήματος τον αυτοθυσιασθέντα Αρχιερέα του Θεού· αυτό απλώς τυφλώνει ακριβώς τώρα τους ανθρώπους όσον αφορά όλο το καλό που θα κάμη ο Αρχιερεύς του Θεού για τους ενδεείς ανθρώπους, επί πλέον των όσων έχει ήδη κάμει.

 7. (α) Αντί να γίνουν κυνικοί, τι καλούνται μάλλον να κάνουν οι άνθρωποι; (β) Ποιος είναι ο πρώτος ιερεύς τον Θεού που αναφέρεται στη Γραφή;

⁷ Ας μη γίνουν κυνικοί, χλευαστικοί με το υπόμνημα της ιστορίας όλοι εκείνοι οι οποίοι έχουν απογοητευθή από πολλά είδη των ανθρωποποιήτων ιερέων. Ο μόνος ζων και αληθινός Θεός είχε αληθινούς ιερείς στη γη και αυτοί έχουν πράγματι κάμει καλά πράγματα για τους ανθρώπους και υπήρξαν αποτελεσματικοί εκπρόσωποι του Θεού χάριν του ανθρωπίνου γένους. Το υπόμνημα αυτών των αξίων ιερέων περιέχεται σ’ εκείνο το ιερό βιβλίο που κυκλοφορεί τώρα σ’ όλη την υδρόγειο σε χίλιες διακόσιες και πλέον γλώσσες, στην Αγία Γραφή, στις Ιερές Γραφές. Το όνομα του πρώτου διωρισμένου ιερέως του Θεού που έχει καταγραφή είναι πλήρες σημασίας. Γνωρίζετε ποιο είναι; Αναφέρεται σ’ αυτό το πρώτο ακριβώς βιβλίο της Γραφής. Είναι Μελχισεδέκ, και το όνομά του σημαίνει «Βασιλεύς Δικαιοσύνης.» Ένα πολύ κατάλληλο όνομα πράγματι, διότι αυτός ο ιερεύς του εικοστού αιώνος πριν από την Κοινή μας Χρονολογία ήταν ταυτοχρόνως και βασιλεύς της Σαλήμ, μιας αρχαίας πόλεως στα όρη της Μέσης Ανατολής. Είναι καταφανές ότι η πόλις της Ιερουσαλήμ, για την οποία υπάρχει τόση διεθνής και θρησκευτική διαμάχη σήμερα, σημειώνει το μέρος όπου υπήρχε η αρχαία Σαλήμ.

 8. (α) Πώς θα μπορούσε να αισθάνεται για την πληροφορία περί Μελχισεδέκ ένας ο οποίος έχασε την πίστι; (β) Πώς θα έπρεπε να θεωρήσωμε αυτή την πληροφορία;

⁸ «Και τι μ’ αυτό; Ποιος ενδιαφέρεται; Ο Μελχισεδέκ έζησε πριν από τρεις χιλιάδες οκτακόσια χρόνια! Δεν ζη στην εποχή μας για να μας ωφελήση.» Έτσι είναι πιθανόν ν’ αναφωνήση μέσα στην πλήξι του κάποιος ο οποίος έχει χάσει την πίστι του στην ύπαρξι οποιωνδήποτε πραγματικών ιερέων του Θεού. Αλλά οφείλομε να ενδιαφερώμεθα όλοι. Υπάρχει σοβαρός λόγος για να ενδιαφερώμεθα. Εκείνος ο πρώτος επισήμως διωρισμένος ιερεύς του Θεού που αναφέρεται στην Αγία Γραφή είναι ένα προφητικό πρόσωπο. Εξεικονίζει τον Αρχιερέα του Θεού, τον σημερινό του Αρχιερέα. Αυτό μας λέγει ο ίδιος ο Θεός στον θεόπνευστο γραπτό Λόγο του, την Αγία Γραφή. Γι’ αυτό μπορούμε να θέσωμε το ερώτημα, «Τι θα κάμη ο Αρχιερεύς του Θεού για τους λαούς;» Επειδή είναι ιερεύς κατά την ομοιότητα ή τάξιν του αρχαίου Μελχισεδέκ, οι άνθρωποι έχουν λόγους ν’ αναμένουν πολλά, ναι, τα πάντα, από αυτόν.

Ο ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ΘΕΤΕΙ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟΝ

 9. Ποιος ήταν ο Αβραάμ, και ποιος ήταν ο Θεός του Αβραάμ;

⁹ Τότε σ’ εκείνο τον εικοστό αιώνα πριν από την Κοινή μας Χρονολογία συναντήθηκαν δύο πολύ σπουδαία πρόσωπα. Ένας ήταν ο ιερεύς Μελχισεδέκ, βασιλεύς της Σαλήμ. Ο άλλος ήταν ο Αβραάμ ο γυιός του Θάρα. Ποιος ήταν αυτός ο Αβραάμ; Ρωτήστε τους Μουσουλμάνους Άραβας σήμερα, και αυτοί θα σας πουν γι’ αυτόν. Επίσης, ρωτήστε τους μονοθεϊστάς Ιουδαίους, και αυτοί, επίσης, θα σας πουν γι’ αυτόν τον Αβραάμ. Ο τόπος ταφής του Αβραάμ στη Χεβρών στη Μέση Ανατολή θεωρείται ιερός τόσο από τους Μουσουλμάνους Άραβας όσο και από τους Ιουδαίους. Και οι δύο αυτές φυλές ισχυρίζονται ότι είναι ο προπάτωρ των. Ανόμοια με πολλούς ανθρώπους της εποχής μας, αυτός ο Αβραάμ επίστευε, είχε πίστι στον μόνο ζώντα και αληθινό Θεό. Στη λατρεία του ο Αβραάμ επεκαλείτο το όνομα αυτού του Θεού, και το όνομα με το οποίο τον επεκαλείτο ο Αβραάμ βρίσκεται στα ίδια τα λόγια του Αβραάμ όπως αναγράφονται στο βιβλίον της Γενέσεως 14:22 στην Αμερικανική Μετάφρασι της Γραφής. Ας παραθέσουμε για σας αυτό το εδάφιο από την Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασι της Γραφής, ως εξής: «Εγώ ύψωσα την χείρα μου προς Ιεχωβά, τον Θεόν τον Ύψιστον, κύριον του ουρανού και της γης.» Αυτά τα λόγια ελέχθησαν λίγο μετά την συνάντησι του Αβραάμ με τον Μελχισεδέκ στη Σαλήμ.

10, 11. Γιατί ο Αβραάμ ωνομάσθη «φίλος του Ιεχωβά,» και ποια διαθήκη έκαμε ο Ιεχωβά με τον Αβραάμ;

¹⁰ Είτε διότι ήταν ένας απόγονος του Έβερ (μικρεγγονού του Νώε), είτε διότι ήλθε από την άλλη (την ανατολική) όχθη του Ευφράτου Ποταμού, ο Αβραάμ ονομάζεται «ο Εβραίος.» (Γέν. 10:21· 11:16· 14:13· Ιησ. Ναυή 24:3) Λόγω της πίστεως και της υπακοής του στον Θεό, ο Αβραάμ έφθασε να καλήται «φίλος του Θεού» ή «φίλος του Ιεχωβά.» (2 Χρον. 20:7· Ησ. 41:8· Ιάκ. 2:23, ΑΣ· ΜΝΚ) Σ’ αυτόν τον πιστό φίλο ο Ιεχωβά Θεός έκαμε μια θαυμασία υπόσχεσι, και, μολονότι αυτή είχε γίνει τον εικοστό αιώνα π.Χ., περιλαμβάνει κι εμάς τους ανθρώπους του εικοστού αιώνος μ.Χ. Προτού έλθη ο Αβραάμ από την άλλη πλευρά του Ευφράτου Ποταμού στη Γη της Επαγγελίας, ο Θεός έκαμε αυτή την υπόσχεσι ή μονομερή διαθήκη. Η Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις της Γραφής αναγράφει αυτό το γεγονός, στα εδάφια Γένεσις 12:1-3, με την εξής γλώσσα:

¹¹ «Ο δε Ιεχωβά είπε προς τον Άβραμ, Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει· και θέλω σε κάμει εις έθνος μέγα· και θέλω σε ευλογήσει, και θέλω μεγαλύνει το όνομά σου· και θέλεις είσθαι εις ευλογίαν και θέλω ευλογήσει τους ευλογούντας σε, και τους καταρωμένους σε θέλω καταρασθή· και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης.»—Γέν. 12:1-3, ΑΣ.

12. (α) Πώς μπορεί ένα άτομο να συμμετάσχη στις ευλογίες του Αβραάμ από τον Θεό; (β) Κάτω από ποιες συνθήκες επεβεβαίωσε ο Θεός την υπόσχεσί του ότι θα ευλογήση τον Αβραάμ;

¹² Είσθε ένας από τις ‘φυλές της γης’; Τότε είσθε ένας ο οποίος πρόκειται να ευλογηθή μέσω του φίλου του Θεού Αβραάμ, με την προϋπόθεσι, φυσικά, ότι δεν καταράσθε τον Αβραάμ, διότι τότε θα σας καταρασθή ο Θεός. Ο Θεός θα ευλογήση εκείνους οι οποίοι ευλογούν τον Αβραάμ. Αυτή η Αβραμιαία επαγγελία, η οποία περιλαμβάνει κι εσάς, επιβεβαιώθηκε αργότερα στον Αβραάμ με επίσημο όρκο του ιδίου του Θεού. Αυτό έγινε πενήντα περίπου χρόνια αργότερα, αφού ο Θεός είχε βεβαιωθή ότι ο Αβραάμ ήταν πρόθυμος ακόμη και να θυσιάση τον ιδιαιτέρως αγαπητό του γιο Ισαάκ με το να τον προσφέρη ως θυσία στον Θεό. Ιδού πώς περιγράφει η Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις της Γραφής, στα εδάφια Γένεσις 22:15-18, πώς ο Θεός έκαμε την ένορκο δήλωσι μέσω του αγγέλου του: «Και εφώνησε δεύτερον ο άγγελος του Ιεχωβά προς τον Αβραάμ εκ του ουρανού, και είπεν, Ώμοσα εις εμαυτόν, λέγει Ιεχωβά, ότι, επειδή έπραξας το πράγμα τούτο, και δεν ελυπήθης τον υιόν σου, τον μονογενή σου, ότι ευλογών θέλω σε ευλογήσει, και πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού, και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης· και το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.»—Γέν. 22:15-18, ΑΣ.

13. Γιατί η υποσχεμένη ευλογία είναι βεβαία, και γιατί ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους χρειάζεται την ευλογία;

¹³ Είσθε μέλος ενός από τα «έθνη της γης»; Τότε εσείς, που ανήκετε σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, μπορείτε να διακρατήτε την ελπίδα ότι θα ευλογηθήτε «εν τω σπέρματι» ή μέσω του Σπέρματος του Αβραάμ. Δεν θα έπρεπε να ενδιαφερθήτε; Ενθυμείσθε ότι αυτό γίνεται σύμφωνα με τον όρκο του Ιεχωβά Θεού. Δεν θα παραβή τον όρκο του. Δεν θ’ αποδειχθή ψευδής στον όρκο του, τον οποίον ενίσχυσε με το να ορκισθή στον εαυτό του διότι δεν μπορούσε να ορκισθή σε κανένα ανώτερο. Έτσι η ευλογία όλων των φυλών και εθνών της γης είναι βέβαιον ότι θα έλθη. Ασφαλώς ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους σήμερα έχει ανάγκη αυτής της ευλογίας, διότι ποτέ δεν έχουν λάβει μια τέτοια ευλογία μέσω των ανθρωποποιήτων ιερέων των. Διατηρήστε την ελπίδα. Ασκείτε την πίστι στον Θεό που είχε ο Αβραάμ, διότι η ευλογία πρόκειται ακόμη να έλθη μέσω του Αρχιερέως του Θεού. Είναι επί θύραις!

14, 15. (α) Πώς παρέσχε ο Ιεχωβά απόδειξι ότι πράγματι ευλογούσε τον Αβραάμ; (β) Ποιος ήταν ο Μελχισεδέκ και τι συνέβη όταν συνήντησε τον Αβραάμ;

¹⁴ Ως απόδειξι της ευλογίας του Θεού προς τον Αβραάμ, ο Θεός τού εχάρισε μια στρατιωτική νίκη κατά των βασιλέων που εισέβαλαν από την γύρω Μεσοποταμία και οι οποίοι ελεηλάτησαν τη χώρα και απήγαγαν τον ανεψιό του Αβραάμ Λωτ μαζί με την οικογένειά του. Ύστερ’ από την απελευθέρωσι του Λωτ και της οικογενείας του, ο Αβραάμ, καθώς επέστρεφε στον οίκο του, συνήντησε τον Μελχισεδέκ στην πόλι Σαλήμ. Ποιος ήταν αυτός ο Μελχισεδέκ; Το θεόπνευστο Βιβλικό υπόμνημα δεν λέγει ότι ήταν Εβραίος. Ασφαλώς δεν ήταν Ιουδαίος ή Ισραηλίτης. Ο Θεός δεν απεκάλυψε την οικογενειακή συγγένεια του Μελχισεδέκ, ούτε ακόμη μέσω του θεοπνεύστου προφήτου του Μωυσέως. Ούτε κάνει καθόλου μνεία η Γραφή για τον θάνατο του Μελχισεδέκ. Παρουσιάζεται στη Βιβλική αφήγησι εξαιτίας του τι ήταν και του τι έκαμε όταν συνήντησε νικητή τον Αβραάμ και διότι ήταν μια προφητική εικών του αιωνίου Αρχιερέως του Θεού. Ιδού η σύντομη αφήγησις γι’ αυτόν:

¹⁵ «Και ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, έφερεν έξω άρτον και οίνον· ήτο δε ιερεύς του Θεού του υψίστου. Και ευλόγησεν αυτόν, και είπεν, Ευλογημένος ο Άβραμ παρά του Θεού του υψίστου, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γην· και ευλογητός ο Θεός ο ύψιστος, όστις παρέδωκε τους εχθρούς σου εις την χείρα σου. Και ο Άβραμ έδωκεν αυτόν δέκατον από πάντων.»—Γέν. 14:18-20.

16. (α) Ποιος εκτός από τον Αβραάμ περιελάμβανετο στην ευλογία του Μελχισεδέκ; (β) Ποιος ανεγνώριζε ο Αβραάμ ότι είναι ο Μελχισεδέκ, κι επομένως τι έκαμε ο Αβραάμ;

¹⁶ Ο Μελχισεδέκ ευλόγησε, δεν καταράσθηκε, τον Αβραάμ, κι έτσι επεβεβαίωσε την ευλογία του Θεού στον Αβραάμ. Ο Μελχισεδέκ, κάνοντας τούτο, ευλόγησε επίσης και το αγένητο ακόμη «σπέρμα» του Αβραάμ μέσω του οποίου θα ευλογηθούν όλα τα έθνη της γης. Ο Μελχισεδέκ απέδωσε τη στρατιωτική νίκη του Αβραάμ στον ‘Ύψιστον Θεόν, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γην.’ Ευλόγησε τον Ύψιστο Θεό διότι παρέδωσε τους εχθρούς του Αβραάμ στα χέρια του. Ο Αβραάμ το έλαβε αυτό υπό σημείωσιν και γι’ αυτό αισθανόταν υποχρέωσι στον Ύψιστο Θεό. Ανεγνώρισε τον Μελχισεδέκ ως ‘ιερέα του Θεού του Υψίστου.’ Γι’ αυτόν τον λόγο έδωσε στον Μελχισεδέκ ένα δέκατο από τα λάφυρα της νίκης εναντίον των καταδυναστευτικών εχθρών του. Ο Αβραάμ απέδωσε όλα τ’ ανακτημένα αντικείμενα στους αρχικούς κτήτορας. Έτσι, κανένας άνθρωπος, στη γη δεν θα μπορούσε να ισχυρισθή ότι αυτός έκαμε τον Αβραάμ υλικώς πλούσιο. Ο Αβραάμ είχε εμπιστοσύνη στην ευλογία που του απήγγειλε ο «ιερεύς του Θεού του Υψίστου.»—Γέν. 14:21 έως 15:1.

ΙΕΡΕΥΣ «ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΝ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ»

17. (α) Μολονότι ο Μελχισεδέκ εξαφανίζεται από τη σκηνή ύστερ’ από αυτό το συμβάν, πώς γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά τον ενθυμήθηκε ύστερ’ από τετρακόσια και πλέον χρόνια, τίνος τύπο έκαμε ο Θεός τον Μελχισεδέκ;

¹⁷ Ύστερ’ απ’ εκείνο το πολυσήμαντο γεγονός του εικοστού αιώνος πριν από την Κοινή μας Χρονολογία, ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς της Σαλήμ, εξαφανίσθηκε απότομα. Δεν είχε γραμμή διαδόχων δεν εγκαθίδρυσε δυναστεία βασιλέων και ιερέων για να διατηρήση τη μνήμη του ονόματός του. Οι ιερείς των ψευδών θεών της Βαβυλώνας, της Ασσυρίας, της Αιγύπτου και της Γης Χαναάν εξακολούθησαν να διακονούν τις θεότητές των, αλλ’ ο Μελχισεδέκ εξαφανίσθηκε μυστηριωδώς από ανάμεσά τους. Αλλ’ ο Ύψιστος Θεός δεν ελησμόνησε τον ιερέα του, τον βασιλέα της Σαλήμ. Μετά από τετρακόσια χρόνια και πλέον έκαμε να καταγραφή η συνοπτική αφήγησις για τον Μελχισεδέκ ‘ιερέα του Θεού του Υψίστου’ στο Τορά, το θεόπνευστο βιβλίο που εγράφη από τον Μωυσή στο μέρος αυτού που είναι τώρα γνωστό ως Γένεσις. Τετρακόσια και πλέον χρόνια αργότερα (δηλαδή, περί το έτος 1070 π.Χ.) ο Ιεχωβά Θεός ο Ύψιστος θυμήθηκε τον Μελχισεδέκ μ’ ένα πολύ εκπληκτικό τρόπο. Προέβαλε τον Μελχισεδέκ τύπον του ερχομένου Αρχιερέως του Θεού, ο οποίος θα κάμη πραγματικά κάτι για τον λαό, κάτι αιωνίου αξίας. Πώς το έκαμε αυτό ο Ύψιστος Θεός, και πότε ακριβώς το έκαμε;

18, 19. (α) Πού εγκατέστησε ο Βασιλεύς Δαβίδ την πρωτεύουσά του; (α) Τι ενέπνευσε ο Ιεχωβά τον Δαβίδ να γράψη που τώρα εμφανίζεται ως ο 110 Ψαλμός, και ποιο πρόσωπο ειδικού ενδιαφέροντος για μας αναφέρεται εκεί;

¹⁸ Αυτό έγινε στις ημέρες του πρώτου Βασιλέως Δαβίδ, του βασιλέως της Ιερουσαλήμ. Ο Δαβίδ ήταν απόγονος του πατριάρχου Αβραάμ, του «φίλου του Θεού.» Ο Βασιλεύς Δαβίδ αγαπούσε κι ελάτρευε τον Ιεχωβά, τον Θεόν του Αβραάμ. Ο Ιεχωβά ο Ύψιστος Θεός κατέστησε τον Βασιλέα Δαβίδ ικανόν να καταλάβη το Όρος Σιών, ακρόπολιν της Ιερουσαλήμ, περί το έτος 1070 π.Χ. Εκεί στο αρχαίο εκείνο Όρος Σιών ο Βασιλεύς Δαβίδ ίδρυσε την πρωτεύουσά του, κι έκτισε το βασιλκό του ανάκτορο, κι εκεί έφερε το πιο ιερό θρησκευτικό σκεύος, την κιβωτό της διαθήκης του Ιεχωβά, το σύμβολο της παρουσίας του Ιεχωβά στον εκλεκτό του λαό. (2 Σαμ. 5:4 έως 6:19) Έτσι, ο Βασιλεύς Δαβίδ, άρχοντας στο επίγειο Όρος Σιών, ήταν ο ορατός κύριος και των δώδεκα φυλών του εκλεκτού λαού του Ιεχωβά. Κάποτε ύστερ’ απ’ αυτό ο Ιεχωβά ενέπνευσε τον Βασιλέα Δαβίδ ως προφήτη και τον υπεκίνησε να γράψη ένα ψαλμό. Αυτός είναι τώρα ο 110 Ψαλμός του Γραφικού βιβλίου των Ψαλμών, στην Εβραϊκή έκδοσι. Σ’ αυτόν τον Ψαλμό ο Ιεχωβά προείπε ότι θα ήρχετο κάποιος ο οποίος θα ήταν Κύριος ακόμη και του Βασιλέως Δαβίδ. Έτσι σ’ αυτόν τον Ψαλμό ο Βασιλεύς Δαβίδ αναγνωρίζει την κυριότητα εκείνου ο οποίος θα ήρχετο και προλέγει ποιο αξίωμα θα διατηρούσε, και που, και τι θα κάμη. Ο Δαβίδ είπε, στη γλώσσα της Αμερικανικής Στερεοτύπου Μεταφράσεως του Ψαλμού 110:1-4:

¹⁹ «Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Ιεχωβά την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου. Ο λαός σου θέλει είσθαι πρόθυμος εν τη ημέρα της δυνάμεώς σου, εν τω μεγαλοπρεπεί αγιαστηρίω αυτού· οι νέοι σου θέλουσιν είσθαι εις σε ως η δρόσος, η εξερχομένη εκ της μήτρας της αυγής. Ώμοσεν ο Ιεχωβά, και δεν θέλει μεταμεληθή, Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά τον τρόπον Μελχισεδέκ.» (Περιθωριακή Σημείωσις «τάξιν» αντί «τρόπον.»)—Ψαλμ. 110:1-4, ΑΣ.

20. Ποιος επρόκειτο να είναι ακόμη μεγαλυτέρας σπουδαιότητος από τον Μελχισεδέκ, και ποια θέσι επρόκειτο να έχη αυτός;

²⁰ Μπορούμε να δούμε τώρα γιατί αυτός ο Μελχισεδέκ ο «ιερεύς του Θεού του Υψίστου,» ο οποίος έζησε πριν από τρεις χιλιάδες οκτακόσια και πλέον χρόνια ήταν τόσο σπουδαίος; Εν τούτοις, οσοδήποτε σπουδαίος και αν ήταν ο αρχικός Μελχισεδέκ στην ιστορία των αληθινών ιερέων του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού, ακόμη πιο σπουδαίος είναι εκείνος τον οποίον ο Μελχισεδέκ προεικόνιζε ή εκείνος τον οποίον ώμοσε ο Ιεχωβά Θεός να κάμη ιερέα «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» Αυτός σημαίνει πολύ περισσότερα για μας σήμερα. Αυτός ο όμοιος με τον Μελχισεδέκ ιερατικός τύπος επρόκειτο να είναι Κύριος ακόμη και του Βασιλέως Δαβίδ, ο οποίος στην εποχή του εβασίλευσε στη Μέση Ανατολή από τον Ευφράτη Ποταμό ως τον ποταμό της Αιγύπτου. Αυτός ο ερχόμενος, ένας απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ, δεν επρόκειτο να είναι μόνο Βασιλεύς αλλά και ιερεύς, δηλαδή, ένας «ιερεύς του Θεού του Υψίστου» όπως ο Μελχισεδέκ. Επρόκειτο να είναι όχι μόνο ανώτερος από τον Βασιλέα Δαβίδ σε βαθμό μεγαλοπρεπείας, αλλά επρόκειτο, επίσης, να καθήση στα δεξιά του Ιεχωβά Θεού στους ουρανούς. Έτσι η Σιών, από την οποία επρόκειτο να εξαποσταλή η ράβδος της δυνάμεώς του, δεν ήταν η επίγεια, αλλά η ουράνια Σιών. Ποιος ακριβώς είναι, λοιπόν, αυτός;

21, 22. Ποιες συνθήκες στην εποχή του Ιησού έκαμαν να τεθή για συζήτησι ο Ψαλμός 110 στο ναό του Ηρώδου στην Ιερουσαλήμ, και ποια δύσκολη ερώτησι έθεσε ο Ιησούς σχετικά με αυτήν;

²¹ Επί χίλια και πλέον χρόνια, αφότου, ο Βασιλεύς Δαβίδ έγραψε κάτω από έμπνευσι του πνεύματος του Θεού τον Ψαλμό 110, ο Μελχισεδέκ δεν αναφέρεται στις Άγιες Γραφές της Βίβλου. Κατόπιν, λόγω αξιοσημείωτων γεγονότων που συνέβησαν στη Μέση Ανατολή το πρώτον αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, ο Ψαλμός 110, που περιλαμβάνει τον Μελχισεδέκ, παρουσιάζεται για θρησκευτική συζήτησι ακριβώς εκεί στην Ιερουσαλήμ, η οποία διεδέχθη την Σαλήμ όπου ο Μελχισεδέκ ήταν βασιλεύς και ιερεύς. Αυτό έλαβε χώραν εκεί στον μεγαλοπρεπή ναό ο οποίος είχε οικοδομηθή από τον Βασιλέα Ηρώδη τον Μέγαν. Στη συζήτησι τίθεται μια ερώτησις, η οποία προκαλεί σκέψεις. Αν ήσθε τότε εκεί και είχατε λάβει μέρος στη συζήτησι, θα μπορούσατε να δώσετε απάντησι στην ερώτησι; Οι πιο καλοί εγκέφαλοι των θρησκευτικών αιρέσεων των Σαδδουκαίων και των Φαρισαίων δεν μπόρεσαν να δώσουν απάντησι σ’ αυτήν. Η ερώτησις είχε τεθή από τον Ιησούν, τον πραγματικό απόγονο του Βασιλέως Δαβίδ, και ήταν σχετική με τον Μεσσία ή Χριστόν.

²² Ιδού μια αφήγησις από ένα αυτόπτη μάρτυρα στη συζήτησι, στα εδάφια Ματθαίος 22:41-46 (ΜΝΚ): «Και ενώ ήσαν συνηγμένοι οι Φαρισαίοι, ηρώτησεν αυτούς ο Ιησούς, λέγων, Τι σας φαίνεται περί του Χριστού; τίνος υιός είναι; Λέγουσι προς αυτόν, Του Δαβίδ, Λέγει προς αυτούς, Πώς λοιπόν ο Δαβίδ δια πνεύματος ονομάζει αυτόν Κύριον, λέγων, «Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου»; εάν λοιπόν ο Δαβίδ ονομάζη αυτόν Κύριον, πώς είναι υιός αυτού; Και ουδείς ηδύνατο ν’ αποκριθή προς αυτόν λόγον· ουδ’ ετόλμησέ τις απ’ εκείνης της ημέρας να ερωτήση πλέον αυτόν.»

23-25. (α) Πότε επρόκειτο να λάβη απάντησι η ερώτησις η οποία ετέθη από τον Ιησού; (β) Τι συνέβη την ημέρα της Πεντηκοστής για ν’ αποδειχθή ότι ήταν καιρός να κατανοηθή η εκπλήρωσις της Βιβλικής προφητείας;

²³ Αυτή η συζήτησις έγινε την Τρίτη, στις 11 του μηνός Νισάν, του θρησκευτικού ημερολογίου της Ιερουσαλήμ, του έτους 33 της Κοινής μας Χρονολογίας. Εν τούτοις, μόνο πενήντα τέσσερες ημέρες αργότερα, την πρωία της θρησκευτικής εορτής της Πεντηκοστής, στις 6 του μηνός Σιβάν στην Ιερουσαλήμ, αυτή η μεγάλης σπουδαιότητας ερώτησις για μας σήμερα έλαβε αυθεντική απάντησι κάτω από την έμπνευσι του Υψίστου Θεού. Πριν από τότε το αντιλεγόμενο πρόσωπο Ιησούς είχε καρφωθή επάνω σ’ ένα πάσσαλο ωσότου πεθάνη την Παρασκευή, 14 Νισάν, και είχε αναστηθή εκ νεκρών το πρωί της Κυριακής, 16 Νισάν, και είχε αναληφθή στον ουρανό σαράντα ημέρες ύστερ’ από τότε, την Πέμπτη 25 του μηνός Ιγιάρ. Υπάρχουν περισσότεροι από δύο ή τρεις αυτόπται μάρτυρες για την αληθινότητα όλων αυτών. Αλλά δέκα ημέρας ύστερ’ από την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό ήλθε η πιο έξοχη ημέρα της Πεντηκοστής, η Κυριακή, 6 του μηνός Σιβάν του 33 μ.Χ. Πριν από την ενάτη ώρα το πρωινό εκείνο έγινε ένα θαύμα. Το άγιο πνεύμα του Θεού εξεχύθη, με μια ορατή εκδήλωσι, επάνω σε εκατόν είκοσι μαθητάς του Ιησού οι οποίοι ανέμεναν σ’ ένα ανώγειον στην Ιερουσαλήμ. Ως περαιτέρω απόδειξι αυτού, άρχισαν όλοι να ομιλούν ξένες, μη Ιουδαϊκές γλώσσες, και να λέγουν τα μεγαλεία του Θεού.—Πράξ. 2:1-4· 1:1-15.

²⁴ Καθώς οι ειδήσεις γι’ αυτό έκαμαν τον γύρο της Ιερουσαλήμ, χιλιάδες εορταστών της Πεντηκοστής συνήχθησαν για να παραστούν αυτόπται μάρτυρες του θαυματουργού θεάματος. Δεν είχαν κατανοήσει ότι μπροστά στα όμματά των ελάμβανε εκπλήρωσι η αρχαία προφητεία του Ιωήλ 2:28, 29. Τότε ένας από τους 120 μαθητάς του Ιησού εσηκώθη και εξήγησε ότι η από οκτακοσίων ετών προφητεία άρχιζε να εκπληρώνεται σχετικά με την έκχυσι του πνεύματος του Ιεχωβά Θεού επί πάσαν σάρκα. Κατόπιν, ο εκπρόσωπος Σίμων Πέτρος από την Γαλιλαία, επροχώρησε και είπε:

²⁵ «Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους τούτους· τον Ιησούν τον Ναζωραίον, άνδρα αποδεδειγμένον προς εσάς από του Θεού δια θαυμάτων και τεραστίων και σημείων, τα οποία ο Θεός έκαμε δι’ αυτού εν μέσω υμών, καθώς και σεις εξεύρετε, τούτον λαβόντες παραδεδομένον κατά την ωρισμένην βουλήν και πρόγνωσιν του Θεού, δια χειρών ανόμων σταυρώσαντες εθανατώσατε· τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ’ αυτού. Επειδή ο Δαβίδ λέγει περί αυτού.»

26, 27. (α) Ποια εξήγησι του Ψαλμού 110:1-4 έδωσε ο Πέτρος με το άγιο πνεύμα; (β) Γιατί, λοιπόν, οποιαδήποτε εφαρμογή του τίτλου ‘Κατά την Τάξιν Μελχισεδέκ’ στους πάπας της Ρώμης είναι ανακριβής;

²⁶ Ο μαθητής Σίμων Πέτρος, αφού εφήρμοσε τους λόγους του Δαβίδ που αναγράφονται στον Ψαλμό 16:8-11 ως εκπληρουμένους σ’ αυτόν τον Ιησούν από τη Ναζαρέτ, ετερμάτισε την ομιλία του, λέγοντας: «Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, του οποίου πάντες ημείς είμεθα μάρτυρες. Αφού λοιπόν υψώθη δια της δεξιάς του Θεού, και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του αγίου πνεύματος, εξέχεε τούτο [το πνεύμα] το οποίον τώρα σεις βλέπετε και ακούετε. Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς· λέγει όμως αυτός «Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.» Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ, ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.»—Πράξ. 2:5-36, ΜΝΚ.

²⁷ Συνεπώς αυτός ο αναστημένος Ιησούς, ο οποίος είναι, επίσης, ο Χριστός ή Μεσσίας του Θεού, είναι εκείνος στον οποίον εφαρμόζεται και το υπόλοιπον του Ψαλμού 110. Αυτός είναι εκείνος, σχετικά με τον οποίον ώμοσε ο Ιεχωβά Θεός ότι θα ήταν ιερεύς εις τον αιώνα «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» (Ψαλμ. 110:4) Είναι όμοιος με τον αρχαίο Μελχισεδέκ, χωρίς διάδοχο. Επομένως ο τίτλος «Κατά Την Τάξιν Μελχισεδέκ» κακώς έχει εφαρμοσθή στους πάπας της Ρώμης και της Πόλεως του Βατικανού. Αυτός είναι ένας ανθρωποποίητος τίτλος και είναι ψευδής, και οι πάπαι δεν έχουν κάμει τίποτε για τους λαούς για να είναι άξιοι ενός τέτοιου τίτλου.a Το μήκος του χρόνου για να υπηρετήση ο Ιησούς Χριστός τον Θεό ως ο αντιτυπικός Μελχισεδέκ δεν έληξε με την εγκατάστασι του Πάπα Λέοντος Α΄, διότι ο Ιησούς Χριστός είναι «ιερεύς εις τον αιώνα κατά τον τρόπον του Μελχισεδέκ.» Κανένας άλλος δεν μοιράζεται μαζί του αυτή την ιερατική δόξα. (Ψαλμ. 110:4, ΑΣ, περιθώριον) Αυτό είναι πολύ σπουδαίο για τους λαούς της γης.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΚΑΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

28. Ποιο ιερατείο, το οποίον είχε κάποτε την έγκρισι τον Θεού, έθεσε εκτός λειτουργίας ο Ιησούς;

²⁸ Εξαιτίας των όσων έχει ήδη κάμει για τους λαούς ο Ιησούς Χριστός ως Αρχιερεύς του Θεού «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ,» έθεσε ένα άλλο ιερατείο εκτός υπηρεσίας. Πώς συνέβη αυτό; Είχατε παρατηρήσει ποτέ ότι, αφότου ετέθη σε λειτουργία το ιερατείο του Ιησού Χριστού ως του αντιτυπικού Μελχισεδέκ, το ιερατείο του Ιουδαϊκού λαού ευρέθη εκτός λειτουργίας; Αυτό δεν συνέβη κατά σύμπτωσιν, αλλά σύμφωνα με το θέλημα του Υψίστου Θεού. Αλλά γιατί; Μήπως το ιερατείο του Ιουδαϊκού λαού δεν είχε εγκαθιδρυθή από τον Ύψιστο Θεό, τον μόνον του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά; Ναι! Εκείνο το αρχαίο ιερατείο είχε εγκαθιδρυθή στην οικογένεια του Λευίτου Ααρών, αδελφού του προφήτου Μωυσέως. Ο Ααρών έγινε ο πρώτος αρχιερεύς και οι υιοί του έγιναν οι υφιερείς. Αυτό το Ααρωνικό ιερατείο άρχισε να λειτουργή το έτος 1512 π.Χ., όταν ο Ιεχωβά Θεός απελευθέρωσε τον εκλεκτό του λαό από τη δουλεία στην Αίγυπτο. Υπηρέτησε το έθνος Ισραήλ σύμφωνα με το εθνικό συμβόλαιο ή διαθήκη που είχε κάμει ο Ιεχωβά Θεός μ’ εκείνο το έθνος μέσω του Μωυσέως ως μεσίτου.—Έξοδ. 28:1 έως 29:44· 40:1-32.

29. Πόσο καιρό ελειτούργησε το Ααρωνικό ιερατείο, και τι επέφερε το τέλος του;

²⁹ Αυτό το ιερατείο εξακολούθησε να λειτουργή στον Ισραήλ 1.581 χρόνια, από το έτος 1512 π.Χ. ως το έτος 70 μ.Χ. Ο πρώτος αρχιερεύς του ήταν ο Λευίτης Ααρών ο ογδοηκοστός τρίτος και τελευταίος του αρχιερεύς, σύμφωνα με τα ιστορικά αρχεία, ήταν ο Φινεές,b του οποίου η διάρκεια του λειτουργήματος έφθασε σ’ ένα απότομο τέλος το 70 μ.Χ. Πώς αυτό; Λόγω της καταστροφής της Ιερουσαλήμ και του ναού της το έτος εκείνο, στη διάρκεια της οποίας καταστροφής απωλέσθη χωρίς αμφιβολία και ο Αρχιερεύς Φινεές. Ύστερ’ από αυτό τα γενεαλογικά αρχεία των ιερέων και των υπηρετών των στο ναό, των Λευιτών, εχάθησαν. Στην Εβραϊκή η λέξις ιερεύς είναι Κοέν και υπάρχουν πολλοί Ιουδαίοι σήμερα οι οποίοι ονομάζονται Κοέν, και επίσης άλλοι Ιουδαίοι, που το οικογενειακό των όνομα είναι Λευί. Αλλά κανένας από αυτούς δεν μπορεί ν’ αποδείξη με θετικότητα από γενεαλογικά αρχεία ότι είναι ένας απόγονος της ιερατικής οικογενείας του Ααρών ή της φυλής του Λευί.

30. Γιατί δεν θα είχε καμμιά αξία το Ααρωνικό ιερατείο σήμερα;

³⁰ Ακόμη και αν ένας τέτοιος Κύριος Κοέν ή Κύριος Λευί μπορούσε ν’ αποδείξη την ταυτότητά του ως ιερατικής ή Λευιτικής καταγωγής, αυτό δεν θα είχε καμμιά πραγματική αξία γι’ αυτόν σήμερα. Γιατί όχι; Διότι ο τόπος της υπηρεσίας των έχει παρέλθει. Από το 70 μ.Χ. δεν έχει οικοδομηθή στο όνομα του Ιεχωβά κανένας ναός στο όρος του ναού της Ιερουσαλήμ. Σήμερα, στο κάποτε ιερό σημείο, υψώνεται το Μωαμεθανικό τέμενος, ο Θόλος του Βράχου.

31. Μολονότι ο Ιησούς δεν κατήγγειλε το Ιουδαϊκό ιερατείο, τι κατήγγειλε και προείπε όταν ωμίλησε γι’ αυτό το ζήτημα, και πότε επαλήθευσε αύτη η πρόρρησις;

³¹ Οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται της Ιερουσαλήμ προσπάθησαν να θέσουν εκτός υπάρξεως τον Ιησού Χριστό ως τον Μεσσία και ως τον αντιτυπικό Μελχισεδέκ με το να τον θανατώσουν μέσω των χειρών των Ρωμαίων. Εν τούτοις, αυτός ποτέ δεν κατήγγειλε το Ιουδαϊκό ιερατείο, διότι εγνώριζε ότι αυτό είχε διορισθή από τον Ιεχωβά Θεό. Κατήγγειλε τους γραμματείς και τους Φαρισαίους και τους Σαδδουκαίους, τις Ιουδαϊκές αιρέσεις στις οποίες ανήκαν οι ιερείς, οι Λευίται και οι θρησκευτικοί ηγέται. (Ματθ. 23:1-36· 22:23-34) Τρεις ημέρες πριν από τον θάνατό του στον Γολγοθά ο Ιησούς Χριστός προείπε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες. Αυτό, φυσικά, ήταν, επίσης, μια πρόρρησις ότι το Ιουδαϊκό ιερατείο της οικογενειακής γραμμής του Ααρών θα επαύετο από την ιερατική του υπηρεσία. Από την εποχή της τρομακτικής εκείνης καταστροφής το 70 μ.Χ. κανένας Ααρωνικός αρχιερεύς δεν υπηρέτησε το έθνος Ισραήλ. (Ματθ. 23:27 έως 24:3, 15-20) Ώστε κανένα έθνος, Ιουδαϊκό ή όχι δεν μπορεί ν’ αναμένη οποιαδήποτε πραγματική, διαρκή βοήθεια από οποιουσδήποτε Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτας της εποχής μας.

32. Από πότε είναι ο Ιησούς Αρχιερεύς του Ιεχωβά, και για πόσο καιρό;

³² Μήπως η καταστροφή του Ιουδαϊκού ιερατείου άφησε τον Θεό της Αγίας Γραφής χωρίς αρχιερέα; Όχι, καθόλου! Την ημέρα της αναστάσεως στις 16 του μηνός Νισάν του έτους 33 μ.Χ. ο Θεός ήγειρε εκ νεκρών τον αιώνιο αρχιερέα του, Ιησού Χριστό, για τον οποίον ώμοσε ο Ιεχωβά Θεός ότι θα ήταν «ιερεύς εις τον αιώνα κατά τον τρόπον του Μελχισεδέκ!» Έτσι αυτός επέζησε του έτους 70 μ.Χ.

33, 34. (α) Τι εγνώριζε ο Ιεχωβά σχετικά με τους Ααρωνικούς ιερείς και τις θυσίες των; (β) Τίνος προφητική εικών ήταν το Ααρωνικό ιερατείο και οι θυσίες;

³³ Ο Ιεχωβά Θεός έχει πράγματι τα συμφέροντα των λαών στην καρδιά του. Εγνώριζε ότι οι Ααρωνικοί ιερείς, τους οποίους είχε διορίσει αυτός στον αρχαίο Ισραήλ, ήσαν όλοι άνθρωποι ατελείς, υποκείμενοι στον θάνατο. Εγνώριζε ότι οι θυσίες, που τους είχε διορίσει να προσφέρουν στο θυσιαστήριο του ναού του, ήσαν απλώς ζώα και πτηνά των οποίων η αξία της ζωής ήταν κατώτερη από τη ζωή ενός ανθρωπίνου πλάσματος. Εγνώριζε ότι αυτές οι θυσίες ζώων και πτηνών δεν θα μπορούσαν ποτέ, με την έκχυσι του αίματός των, να εξαλείψουν τα ανθρώπινα αμαρτήματα και να ακυρώσουν τη θανατική καταδίκη, η οποία εβάρυνε όλο το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος. Έτσι το αίμα εκείνων των θυμάτων, ζώων και πτηνών, δεν θα μπορούσε ποτέ ν’ ανοίξη για τους ανθρώπους την οδό της αιωνίου ζωής στη γη κάτω από μια τελεία ουρανία κυβέρνησι. (Εβρ. 10:1-4) Τι έκαμε, λοιπόν;

³⁴ Από το έτος 1512 π.Χ. ως το 33 μ.Χ. ο Ιεχωβά Θεός εχρησιμοποίησε τον Ααρωνικό αρχιερέα ως προφητικό πρόσωπο ή τύπο ερχομένου τελείου Αρχιερέως, ο οποίος θα επρομήθευε πράγματι στον Θεό την θυσία, η οποία θα εξήλειφε την αμαρτία του κόσμου του ανθρωπίνου γένους. Εχρησιμοποίησε εκείνες τις θυσίες ζώων και πτηνών ως μια εικόνα της τελείας θυσίας που θ’ αφαιρούσε την αμαρτία, και την οποία θα επρομήθευε ο αληθινός Αρχιερεύς του Θεού. Γι’ αυτό ο πρόδρομος του Ιησού, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, έδειξε τον Ιησού Χριστό και ανήγγειλε στο λαό: «Ιδού ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου»! (Ιωάν. 1:29) Ο Ιησούς Χριστός είναι Αρχιερεύς του Θεού, όχι διότι προέρχεται από την οικογενειακή γραμμή του Ααρών του Λευίτου, αλλά είναι ο αθάνατος Αρχιερεύς λόγω του όρκου τον οποίο ώμοσε ο Ιεχωβά Θεός. (Ψαλμ. 110:4· Εβρ. 7:15-17) Είναι πολύ ανώτερος και πιο πολύτιμος από τον Ααρών τον Ιουδαίο Αρχιερέα και όλους τους διαδόχους του ως το 70 μ.Χ. Αυτό εξεικονίσθη όταν ο αρχαίος ιερεύς Μελχισεδέκ, βασιλεύς της Σαλήμ, ευλόγησε τον Αβραάμ, τον προπάτορα του Ααρών του Λευίτου. Έτσι, ο Ααρών, αγέννητος ακόμη στην οσφύν του Αβραάμ, ευλογήθηκε από τον Μελχισεδέκ, κι έτσι ο Ααρών απεδείχθη κατώτερος ή μικρότερος από τον ιερέα Μελχισεδέκ.—Εβρ. 7:4-10.

35. Γιατί ο Ιησούς, ο Αρχιερεύς του Ιεχωβά, δεν χρειάζεται κανένα επίγειο ναό, και ποια παρουσίασι που αφαιρεί την αμαρτία έκαμε στον Ιεχωβά;

³⁵ Ο Ιησούς Χριστός δεν χρειάζεται κανένα υλικόν επίγειο ναό όπως αυτός, που χρησιμοποιούσαν οι Ααρωνικοί αρχιερείς για να προσφέρουν θυσίες στην αρχαία Ιερουσαλήμ. Αφού κατέθεσε την προσωπική του τελεία ανθρωπίνη ζωή ως θυσία με αθωότητα, ηγέρθη εκ νεκρών την τρίτη ημέρα και ανελήφθη στον ουρανό για να εμφανισθή στην πραγματική παρουσία του Θεού. Εκεί επάνω παρουσίασε στον μόνο ζώντα και αληθινό Θεό την πλήρη αξία της τελείας ανθρωπίνης θυσίας του χάριν των ανθρώπων. Οι Ααρωνικοί αρχιερείς έφεραν απλώς το αίμα των μόσχων και τράγων στα Αγία των Αγίων του επιγείου ναού, αυτό δε το αίμα ήταν μόνο μια εξεικόνισις και δεν μπορούσε ποτέ ν’ αφαιρέση τις ανθρώπινες αμαρτίες για πάντα. Αλλά ο Ιησούς Χριστός ανελήφθη στην ουρανία παρουσία του Θεού με την αξία του δικού του αίματος, την αξία μιας τελείας ανθρωπίνης ζωής.—Εβρ. 9:22-26.

36, 37. Τι ήταν πρόθυμος να κάμη ο Ιησούς για να διεκδικήση το όνομα και την κυριαρχία του Πατρός του, και ως απόδειξι της αθωότητος του Ιησού τι έκαμε ο Ιεχωβά γι’ αυτόν;

³⁶ Όπως ακριβώς ο αρχαίος Μελχισεδέκ ήταν ανώτερος από τον Αβραάμ και του αγεννήτου ακόμη απογόνου του, Ααρών του Λευίτου, έτσι και ο Ιησούς Χριστός, ο Αρχιερεύς του Ιεχωβά «κατά τον τρόπον του Μελχισεδέκ,» είναι υψηλότερος από τον αρχαίο Ιουδαίο αρχιερέα. Αυτός είναι, πράγματι, ο Υιός του Θεού, τον οποίο απέστειλε κάτω ο ουράνιος Πατήρ του από τον ουρανό για να γίνη ένας τέλειος άνθρωπος. Αυτή ήταν μια τρομερή ταπείνωσις για τον Υιό του Θεού. αλλά αυτός ήταν ευτυχής να ταπεινωθή για τη διεκδίκησι του ονόματος και της παγκοσμίου κυριαρχίας του Θεού. Ως άνθρωπος, ήταν υποκείμενος στους πιο μεγάλους πειρασμούς από τον Σατανά ή Διάβολο κι επίσης σε λυσσώδη διωγμό από τους θρησκευτικούς ηγέτας του ιδίου του έθνους, περιλαμβανομένων και των Ααρωνικών αρχιερέων. Παρ’ όλ’ αυτά διεκράτησε την ακεραιότητά του με απόλυτη νομιμοφροσύνη και υπακοή στον Θεό, με το να κηρύττη τη βασιλεία του Θεού και να κάνη καλό στους ανθρώπους, που οι θρησκευτικοί ιερείς όλων των εθνών δεν θα μπορούσαν να κάμουν ποτέ. Λόγω της τελείας υπακοής του στον Θεό και της ακλόνητου αφοσιώσεώς του στη βασιλεία του Θεού, εθανατώθη, απολύτως αθώος άνθρωπος αλλά με την ψευδή κατηγορία της βλασφημίας και της πολιτικής εξεγέρσεως. Μ’ αυτόν τον τρόπο πέθανε ως μια τελεία ενθρωπίνη θυσία απολύτως δεκτή από τον Θεό.

³⁷ Ως απόδειξι της αθωότητος του Υιού του, ο Παντοδύναμος Θεός ήγειρε τον Ιησού Χριστό εκ νεκρών την τρίτη ημέρα. Γι’ αυτό ο απόστολος Πέτρος γράφει γι’ αυτόν ως ‘θανατωθέντα μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθέντα δε κατά το πνεύμα.’ (1 Πέτρ. 3:18, ΜΝΚ) Σ’ αυτή την κατάστασι ανελήφθη ως ένα πνευματικό πρόσωπο απ’ ευθείας στην παρουσία του Θεού στον ουρανό για να παρουσιάση στον Θεό της δικαιοσύνης την πλήρη αξία της τελείας ανθρωπίνης του θυσίας για την απολύτρωσι των ανθρώπων. Ο Ιεχωβά Θεός, επομένως, δεν είχε λόγους να μετανοήση διότι είχε ορκισθή ότι ο Υιός του Ιησούς Χριστός θα εγίνετο «ιερεύς εις τον αιώνα κατά τον τρόπον του Μελχισεδέκ!»—Ψαλμ. 110:4, ΑΣ· Φιλιππησ. 2:5-11· Ιωάν. 3:15-17.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΕΡΕΥΣ ΟΜΟΙΟΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ

38. Ποιους ισχυρισμούς προβάλλουν μερικοί ιερείς του «Χριστιανικού κόσμου,» αλλά τι δεν μπορούν να κάμουν;

³⁸ Πέστε μας, τώρα, Ποιος επίγειος ιερεύς, Ιουδαίος ή άλλος, μπόρεσε να το κάμη αυτό για τους λαούς; Υπάρχουν μερικοί ιερείς του «Χριστιανικού κόσμου,» οι οποίοι ισχυρίζονται ότι με το να επαναλαμβάνουν τα λόγια του Ιησού κατά την εγκαθίδρυσι από αυτόν του δείπνου του Κυρίου μεταβάλλουν κατά γράμμα απλό άρτο και οίνο στα κατά γράμμα αίμα και σάρκα του Ιησού Χριστού για να θυσιάζεται επανειλημμένως. Ισχυρίζονται, επίσης, ότι αυτός είναι Θεός και όχι απλώς ο Υιός του Θεού. Κατόπιν ισχυρίζονται ότι τρώγουν την σάρκα και πίνουν το αίμα του Χριστού με το να τρώγουν τον άρτο και να πίνουν τον οίνο στην εκκλησιαστική των ιεροτελεστία. Αυτό τους καθιστά καννιβάλους. Και, όπως είπε ένας παρατηρητής αυτού του τρόπου ενεργείας αυτών των ιερέων του «Χριστιανικού κόσμου,» «Τον Θεό τον οποίο δημιουργούν τον τρώγουν.» Και αν ακόμη μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι αυτοί οι ιερείς πραγματικά αναδημιουργούν το σώμα και το αίμα του Ιησού Χριστού, για να προσφέρουν μια τέτοια θυσία, ποιος από αυτούς τους ιερείς ανέβη ποτέ στον ουρανό στην παρουσία του Θεού για να παρουσιάση σ’ αυτόν στον ουρανό την αξία αυτής της θρησκευτικής θυσίας; Ούτε ένας! Επομένως, οι άνθρωποι δεν απολαμβάνουν πραγματική ωφέλεια από αυτές τις επαναλαμβανόμενες θρησκευτικές «θυσίες» από τους ιερείς των. Οι ιερείς των δεν μπορούν να κάμουν αυτό που έκαμε ο Ιησούς για τους ανθρώπους.

39. Γιατί ο ισχυρισμός των ιερέων του «Χριστιανικού κόσμου» ότι η θυσία του Ιησού είναι ανάγκη να επαναλαμβάνεται αποδεικνύεται ψευδής;

³⁹ Οι Ιουδαίοι ιερείς ώφειλαν να επαναλαμβάνουν κάθε χρόνο τις θυσίες των ζώων, διότι εκείνες οι θυσίες ήσαν κατώτερες από ανθρώπινες και δεν είχαν αρκετή αξία για ν’ απολυτρώσουν το ανθρώπινο γένος. Οι ιερείς του «Χριστιανικού κόσμου» επαναλαμβάνουν καθημερινά τις θυσίες των διότι ισχυρίζονται ότι η θυσία του Ιησού Χριστού ήταν μόνο περιορισμένης αξίας καθ’ εαυτήν και έπρεπε να επαναλαμβάνεται, μέσω επιγείων ιερέων. Αλλά αντίθετα μ’ αυτό, ο γραπτός Λόγος του Θεού σαφώς διακηρύττει επανειλημμένως ότι η τελεία ανθρωπίνη θυσία ήταν πλήρως κατάλληλη και ικανοποιητική και δεν παρίσταται ανάγκη να επαναληφθή πια. (Εβρ. 9:27, 28· 10:10) Σχετικά με αυτό ο Χριστιανός απόστολος Παύλος δηλώνει ότι «ο Χριστός αναστάς εκ νεκρών, δεν αποθνήσκει πλέον· θάνατος αυτόν δεν κυριεύει πλέον,» ούτε ακόμη και με τη θρησκευτική θυσία της Λειτουργίας. (Ρωμ. 6:9) Τώρα αυτός είναι ένας ουράνιος ιερεύς αθάνατος, και λόγω της αθανασίας του παραμένει Αρχιερεύς εις τον αιώνα. Είναι πάντοτε σε θέσι να υπηρετή προσωπικώς για την αιωνία σωτηρία των ανθρώπων για τους οποίους κατέθεσε την τελεία του ανθρωπίνη ζωή.—Εβρ. 7:19-28.

ΕΝΑΣ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΦΕΡΝΕΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙ

40. Ποια είναι τώρα η αξία όλων των άλλων θυσιών, ζώων ή ανθρώπων, από ιερείς της ψευδούς θρησκείας;

⁴⁰ Τι μπορεί να λεχθή, λοιπόν; Ότι, από την εποχή της παρουσιάσεως της θυσίας του Χριστού στον ουρανό το έτος 33 μ.Χ., όλες οι άλλες θυσίες, ζώων ή ανθρώπων, από ιερείς της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της θρησκείας ήσαν χωρίς αξία, απαράδεκτες από τον Θεό. Σε αρμονία με αυτό, ο Ιεχωβά Θεός επέτρεψε οι θυσίες που προσεφέροντο από τους Ααρωνικούς ιερείς του Ισραήλ να φθάσουν σ’ ένα τραγικό τέλος το έτος 70 μ.Χ., όταν οι ειδωλολάτραι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και το ναό της, για να μην ανοικοδομηθή πάλι ποτέ πια.

41. Τι έχουν κάμει οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» για να δείξουν ότι δεν είναι υφιερείς του Ιησού Χριστού;

⁴¹ Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ο Αρχιερεύς των ιερέων του «Χριστιανικού κόσμου,» και αυτοί δεν είναι υφιερείς του. Ας μη κρίνουν οι άνθρωποι εσφαλμένα τον Ιησού Χριστό από τις πράξεις εκείνων οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι οι βικάριοι και αναπληρωταί του και εκκλησιαστικοί ιερείς στον «Χριστιανικό κόσμο.» Οι θρησκευτικοί κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» έχουν σχηματίσει ενώσεις Εκκλησίας και Κράτους, και ανεμίχθησαν στην πολιτική και ενθαρρύνουν το εκκλησίασμά των να κάμη το ίδιο. Έχουν ευλογήσει τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» όσα είχαν εμπλακή σε πόλεμο μεταξύ των και έχουν ευλογήσει το εκκλησίασμά των διότι ελάμβανε μέρος σ’ αυτούς τους σαρκικούς πολέμους. Αλλά αντιπροσωπεύουν, άρά γε, τον Ιησού Χριστό, τον Αρχιερέα του Θεού, στις ενέργειές των αυτές;

42. Τι απέφυγε ο Ιησούς όταν ήταν στη γη, κι επομένως τι αποφεύγουν οι ακόλουθοί του;

⁴² Ο Ιησούς Χριστός δεν ανεμίχθη σε καμμιά επίγεια πολιτική κίνησι, ούτε ακόμη και στις προσπάθειες των Ιουδαίων πολιτικών της εποχής του. (Ιωάν. 6:14, 15) Αντί να κηρύττη έστω και μια επίγεια Ιουδαϊκή βασιλεία, επανέλαβε τα λόγια του Ιωάννου του Βαπτιστού και εκήρυττε: «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 4:12-17) Όταν εστάθη ενώπιον του Ρωμαίου κυβερνήτου Ποντίου Πιλάτου με την ψευδή κατηγορία του στασιασμού, ο Ιησούς είπε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.» (Ιωάν. 18:36) Γι’ αυτό τον ισχυρό λόγο οι αληθινοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού εκήρυτταν, επίσης, μόνο «την βασιλείαν των ουρανών,» «την βασιλείαν του Θεού.» Δεν είχαν γίνει υπεύθυνοι για καμμιά από τις αιματοχυσίες που έχουν κηλιδώσει τη γη λόγω των συγκρούσεων των βασιλειών αυτού του κόσμου.—2 Κορ. 10:3, 4.

43, 44. Εκτός του ότι είναι Αρχιερεύς, ποιον άλλο ρόλο εκπληρώνει, ο Ιησούς, και τι θα κάμη τους πονηρούς;

⁴³ Σήμερα οι λαοί στενάζουν κάτω από τις καταπιέσεις των βασιλειών αυτού του κόσμου. Ας ενθυμούνται ότι, όπως ακριβώς ο αρχαίος Μελχισεδέκ, ο Ιησούς Χριστός είναι μόνο ο Αρχιερεύς του Υψίστου Θεού αλλά επίσης και Βασιλεύς, ο κεχρισμένος Βασιλεύς με το άγιο πνεύμα του Υψίστου Θεού. Ως ουράνιος Βασιλεύς έχει να εκπληρώση ένα ρόλο. Ο Ψαλμός 110 (ΜΝΚ) με γραφικότητα το προλέγει. Αμέσως μόλις λέγει ότι, «ώμοσεν ο Ιεχωβά, και δεν θέλει μεταμεληθή, Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά τον τρόπον του Μελχισεδέκ,» ο Ψαλμός 110 συνεχίζει και λέγει:

⁴⁴ «Ο Ιεχωβά, ο εκ δεξιών σου, θέλει συντρίψει βασιλείς εν τη ημέρα της οργής αυτού. Θέλει κρίνει εν τοις έθνεσι· θέλει γεμίσει την γην πτωμάτων θέλει συντρίψει κεφαλήν δεσπόζοντος επί πολλών τόπων.»—Ψαλμ. 110:4-6, ΑΣ.

45. Πώς τα εδάφια Αποκάλυψις 19:11-21 περιγράφουν τη δραστηριότητα του Αρχιερέως και Βασιλέως του Ιεχωβά;

⁴⁵ Στον εικοστόν αιώνα πριν από την Κοινή μας Χρονολογία ο Ιεχωβά Θεός ήταν ασφαλώς στα δεξιά του πιστού Αβραάμ, όταν εμάχετο εναντίον των ληστρικών βασιλέων και διέσωσε τους δούλους του Θεού από τη λαβή των, και κατόπιν επέστρεψε και έλαβε ευλογία από τον Μελχισεδέκ βασιλέα της Σαλήμ. (Γέν. 14:13-20· 15:1· Εβρ. 7:4-10) Κατά τον ίδιο τρόπο, σύμφωνα με τον προφητικό Ψαλμό 110, ο Ιεχωβά Θεός θα βρίσκεται στα δεξιά του Αρχιερέως του και Βασιλέως του, του Ιησού Χριστού, στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» τον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλ. 16:14, 16) Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, στο δέκατο ένατο κεφάλαιο, περιγράφει πώς, μέσω του Ιεχωβά Θεού, αυτός ο Αρχιερεύς και Βασιλεύς θέλει «συντρίψει βασιλείς» την ημέρα εκείνη της οργής του Θεού· πώς θέλει «κρίνει εν τοις έθνεσι» και θα εξαλείψη τους καταδυναστεύοντας· πώς λόγω της παγκοσμίας εναντιώσεως στη βασιλεία του Θεού θέλει ‘γεμίσει . . . πτωμάτων’ όλη τη γη, μη αφήνοντας να διαφύγη κανένας εχθρός· και πώς κανένας άρχων, οσοδήποτε πολυάνθρωπη και ισχυρή αν είναι η χώρα της οποίας αυτός είναι κεφαλή, δεν θ’ αποφύγη το να συντριβή για την ανακούφισι των καταπιεζομένων λαών. (Αποκάλ. 19:11-21) Οι λαοί έχουν ανάγκη να το κάμη αυτό γι’ αυτούς.

46, 47. (α) Τι σημαίνει το όνομα Μελχισεδέκ; (β) Ώστε τι θα κάμη ο Μεγαλύτερος Μελχισεδέκ που δεν μπορούσε ούτε μπορεί να γίνη από την Κοινωνία των Εθνών ή τα Ηνωμένα Έθνη;

⁴⁶ Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού για τους λαούς; Αυτό υπονοείται από το όνομα της πόλεως στη Μέση Ανατολή επάνω στην οποία εβασίλευε ο αρχαίος Μελχισεδέκ. Σ’ αυτό το σημείο η θεόπνευστη δήλωσις στα εδάφια Εβραίους 7:1-3 λέγει: «Ούτος ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, ιερεύς του Θεού του Υψίστου, . . . πρώτον δε ερμηνεύεται [το όνομά του], βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε βασιλεύς Σαλήμ, το οποίον είναι, βασιλεύς ειρήνης· . . . αφωμοιωμένος με τον Υιόν του Θεού.»

⁴⁷ Αλλά, ο Ιησούς Χριστός ο Μεγαλύτερος Μελχισεδέκ δεν θα είναι Βασιλεύς οποιασδήποτε πόλεως Σαλήμ στη Μέση Ανατολή επάνω στη γη, αλλά θα είναι ένας ουράνιος Βασιλεύς Ειρήνης, διότι το όνομα Σαλήμ σημαίνει «Ειρήνη.» Ως αυτή την εποχή τα Ηνωμένα Έθνη ως οργάνωσις που διεδέχθη την Κοινωνία των Εθνών δεν έχουν φέρει και διατηρήσει ειρήνη και ασφάλεια για τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους· και καμμιά ανθρωπίνη διεθνής οργάνωσις για παγκόσμιο ειρήνη και ασφάλεια δεν θα το επιτύχη ποτέ. Αλλά ο Μεγαλύτερος Βασιλεύς της Σαλήμ μπορεί να το επιτελέση και θα το επιτελέση και είναι διωρισμένος να το επιτελέση. Δεν προξενεί, λοιπόν, την παραμικρή απορία, ότι ο Ψαλμός 110 προλέγει ότι ο Ιεχωβά Θεός, μέσω αυτού, έπρεπε να συντρίψη όλα τα κυβερνητικά στοιχεία της γης, τα οποία διαταράσσουν την ειρήνη και απειλούν την ασφάλεια των λαών.

48. Ποιοι πρόκειται να είναι μαζί με τον Ιησού στην ουρανία βασιλεία του, και ποια θα είναι η θέσις των;

⁴⁸ Σύμφωνα με τη γενναιοδωρία του Ιεχωβά Θεού, ο Υιός του Ιησούς Χριστός δεν θα είναι μόνος στην ουρανία βασιλεία. Θα έχη ένα ωρισμένο, προκαθορισμένο αριθμό συντρόφων σ’ αυτή την ουρανία κυβέρνησι, 144.000 από αυτούς σύμφωνα με το τελευταίο βιβλίο της Γραφής. (Αποκάλ. 7:4-8· 14:1-3) Σχετικά με αυτούς τους πιστούς οι οποίοι ακολουθούν τα βήματα του Ιησού Χριστού, τα εδάφια Αποκάλυψις 20:5, 6 λέγουν: «Αύτη είναι η ανάστασις η πρώτη. Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.» Έτσι είναι Γραφικώς καθορισμένο ότι, ύστερ’ από τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος και το δέσιμο του Σατανά ή Διαβόλου και των δαιμόνων του, ο Ιησούς Χριστός, ο Μεγαλύτερος Μελχισεδέκ, θα κυβερνήση ως ουράνιος Βασιλεύς και θα υπηρετήση ως Αρχιερεύς του Θεού επί χίλια έτη προς όφελος των λαών στη γη.—Λουκ. 22:28-30· 2 Τιμ. 2:11, 12.

49. Τι πρόκειται να συμβή στους ιερείς της Βαβυλωνιακής παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, και ποιοι θα υπηρετούν για την αιωνία ευλογία του ανθρώπου;

⁴⁹ Όταν, με την ‘πρώτην ανάστασιν’ αυτών των Χριστιανών, οι οποίοι παρέμειναν πιστοί μέχρι θανάτου, αυτοί μεταφερθούν στους ουρανούς για να είναι «ιερείς του Θεού και του Χριστού» και να ‘βασιλεύσουν μετ’ αυτού χίλια έτη,’ αυτό δεν θ’ αφήση διορισμένους ιερείς του Ιεχωβά Θεού εδώ στη γη. Οι ιερείς της ψευδούς Χριστιανοσύνης του «Χριστιανικού κόσμου,» ναι, όλοι οι ιερείς της Βαβυλωνιακής παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, θα έχουν τεθή εκτός υπηρεσίας και θα εκτελεσθούν στην ημέρα του θυμού του Ιεχωβά που πλησιάζει, όταν αυτός θα εκτελέση κρίσι μεταξύ των εθνών. (Ψαλμ. 110:4-6) Ως αποτέλεσμα τούτου οι λαοί της γης θα έχουν μόνο τον Αρχιερέα του Θεού και τους αληθινούς του υφιερείς να υπηρετούν υπέρ αυτών με ουρανία εξουσία, σε άμεση επαφή με τον Θεό. Τι αιωνία ευλογία θα είναι αυτή για όλους τους ανθρώπους, διότι ο Αρχιερεύς του Θεού και οι ουράνιοι υφιερείς του είναι πράγματι το «σπέρμα» του Αβραάμ, για το οποίο εδόθη επαγγελία και του οποίου ο αριθμός ήταν κάποτε άγνωστος όπως ακριβώς ο αριθμός των άστρων και μέσω του οποίου θα ευλογηθούν αιωνίως όλα τα έθνη της γης! (Γεν. 22:17, 18) Θα εφαρμόσουν τα οφέλη της θυσίας του Χριστού σε όλους.

50. Πώς, λοιπόν, θα συγχωρηθούν πραγματικά οι αμαρτίες και τι μπορεί να συνοδεύση αυτή τη συγχώρησι;

⁵⁰ Τότε τ’ αμαρτήματα του ανθρωπίνου γένους θα συγχωρηθούν πραγματικά, όχι με το να εισέρχωνται σε κάποιο δωμάτιο εξομολογήσεως σ’ ένα θρησκευτικό κτίριο και να εξομολογούνται σε κάποιον ατελή, αμαρτωλό ιερέα, αλλά με το να μετανοήσουν και να προσέλθουν με κατ’ ιδίαν προσευχή στον Θεό μέσω του Αρχιερέως του Ιησού Χριστού και να ζητήσουν συγχώρησι. (Ματθ. 6:9-12· 1 Ιωάν. 1:9· 2:1, 2) Τ’ αμαρτήματά των θα συγχωρηθούν πραγματικά στον ουρανό. Μπορεί ακόμη να συνοδεύσουν και θεραπευτικά οφέλη στο ανθρώπινο σώμα αυτή τη συγχώρησι από τον ουρανό.

51. (α) Τι έκαμε ο Ιησούς για να δείξη ότι συνεχωρήθησαν οι αμαρτίες ενός ανθρώπου; (β) Ποιες ήσαν μερικές υποχρεώσεις του Αρχιερέως και των υφιερέων στον Ισραήλ, κι έτσι σε τι μπορούμε ν’ αποβλέπωμε υπό τον Μεγαλύτερο Μελχισεδέκ;

⁵¹ Θυμηθήτε πώς κάποτε ο Ιησούς Χριστός στη γη εθεράπευσε ένα άνθρωπο από την αναπηρία του ως εκδήλωσι της συγχωρήσεως των αμαρτιών του. (Ματθ. 9:1-8) Θυμηθήτε, επίσης, ότι ανάμεσα στον εκλεκτό λαό του Θεού κάτω από τον νόμο του προφήτου Μωυσέως ο αρχιερεύς του Ιεχωβά και οι υφιερείς του απέβλεπαν για τις υγιεινές συνθήκες του λαού και για την εφαρμογή των υγειονομικών διατάξεων του νόμου του Θεού. (Λευιτ. 13:1-8· 14:1-32· Ματθ. 8:1-4· Λουκ. 17:11-19) Μ’ ένα πιο δυνατό και αποτελεσματικό τρόπο ο Αρχιερεύς του Θεού όπως ο Μελχισεδέκ θα φροντίση για την υγεία των λαών, εδώ στη γη κάτω από τη βασιλεία του. Εκείνοι οι οποίοι είναι θεοσεβείς και ευπειθείς θα ευλογηθούν με βαθμιαία αποκατάστασι σε τελεία ανθρωπίνη υγεία και σωματική πληρότητα καθώς όλη η αμαρτωλότης των αφαιρείται μέσω του αίματος του Χριστού και δικαίας διαπαιδαγωγήσεως.

52. (α) Ποια στοχαστική, στοργική ερώτησις τίθεται τώρα; (β) Πώς οι ιερείς του «Χριστιανικού κόσμου» έδειξαν ότι δεν προσφέρουν καμμιά βοήθεια στους λαούς;

⁵² «Αλλά δεν λείπει κάτι;» πιθανόν να ρωτήσετε, και κατόπιν να προσθέσετε: «Όλ’ αυτά είναι απεριγράπτως μεγαλειώδη και ωραία για όλους τους ανθρώπους ευδοκίας, οι οποίοι θα επιζήσουν από τον πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος στον Αρμαγεδδώνα, αλλά—αλλά τι θα πούμε για τις χιλιάδες επί χιλιάδων εκατομμυρίων οι οποίοι πέθαναν κι επανήλθαν στο χώμα της γης από τότε που η αμαρτία και η ποινή της ο θάνατος εισήλθαν στη γη πριν από έξη χιλιάδες περίπου χρόνια;» Είναι μια πολύ στοχαστική, στοργική ερώτησις πράγματι! Πόσο ανίσχυροι θα ήσαν οι ιερείς και οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» και οι ιερείς του λεγομένου ειδωλολατρικού κόσμου, αν θα είχαν ν’ αντιμετωπίσουν μια τέτοια επίγεια κατάστασι! Με το να πιστεύουν στην αθανασία της ανθρωπίνης ψυχής, έχουν κηρύξει ότι οι νεκροί πηγαίνουν αμέσως σ’ ένα πνευματικό κόσμο όπου υπάρχουν άγγελοι ή δαίμονες και έχουν εκτελέσει θρησκευτικές ιεροτελεστίες γι’ αυτούς ή ακόμη έχουν προσφέρει κάποιο είδος «θυσίας» για τους νεκρούς, όπως η «θυσία της Λειτουργίας,» όχι χωρίς κάποια δαπάνη για τους επιζώντας συγγενείς. Με αυτό, τι έχουν πράγματι κάμει για τους λαούς; Αλλά τι μπορεί να λεχθή για τον Αρχιερέα του Θεού;

53, 54. Τι θα κάμη ο μέγας Αρχιερεύς του Ιεχωβά για τους νεκρούς, οι οποίοι είναι στους τάφους;

⁵³ Ο Ιησούς Χριστός, ο Μεγαλύτερος Μελχισεδέκ, κατέθεσε την τελεία ανθρωπίνη του ζωή ως θυσία, όχι μόνο για την απολύτρωσι αυτών που θα επιζήσουν από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος και το δέσιμο του Σατανά και των δαιμόνων του, αλλά, επίσης, για όλους εκείνους οι οποίοι έχουν πεθάνει πριν από τότε λόγω κληρονομημένης ατέλειας και αμαρτίας από τους αρχικούς των επιγείους γονείς, οι οποίοι αμάρτησαν στον κήπο της Εδέμ. (Ρωμ. 5:12-18) Στη διάρκεια της υπηρεσίας του ως Βασιλέως και Αρχιερέως για τα χίλια χρόνια που προελέχθησαν θα φροντίση ώστε όλοι αυτοί, οι οποίοι έρχονται κάτω από τα οφέλη της απολυτρωτικής του θυσίας, λάβουν τα οφέλη της στο πλήρες. Αλλά πώς; Με το να τους αναστήση εκ νεκρών σε ζωή στη γη κάτω από την ουρανία βασιλεία. Αυτός ο ίδιος το είπε όταν ήταν στη γη, για ν’ αποδείξη ότι έχει την δύναμι να το κάμη, ανέστησε μερικά άτομα εκ νεκρών, και το ίδιο έκαμαν και οι πιστοί του απόστολοι. (Ιωάν. 5:28, 29· Πράξ. 24:15) Έτσι οι ευκαιρίες για να μπορέσουν να φθάσουν σε αιωνία τελεία ζωή σε μια καθαρισμένη, παραδεισιακή γη θ’ ανοίξουν και για εκείνους που θ’ αναστηθούν. Τελικά, θα εκπληρωθή πλήρως η υπόσχεσις του Θεού στα εδάφια Αποκάλυψις 21:4:

⁵⁴ «Θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.»—Παράβαλε με εδάφια Ησαΐας 25:7-9.

55. Σε ποιον κανόνα, που αναφέρεται στο εδάφιο Μαλαχίας 2:7, ανταπεκρίθη ο Ιησούς, και ποιες, λοιπόν, είναι οι προσδοκίες για το μέλλον κάτω από τον Αρχιερέα του Θεού, τον Ιησού Χριστό;

⁵⁵ Διδάσκουν στους ανθρώπους σήμερα αυτά τα παρηγορητικά πράγματα οι ιερείς εντός ή εκτός του «Χριστιανικού κόσμου»; Μπορείτε να δώσετε μόνος σας την απάντησι. Γνωρίζετε αν αυτοί οι ιερείς ανταποκρίνωνται στον κανόνα του Θεού για ένα ιερέα όπως εκτίθεται στο τελευταίο βιβλίο των Εβραϊκών Γραφών πριν από την πρώτη έλευσι του Χριστού, στο εδάφιο Μαλαχίας 2:7 (ΜΝΚ), με τα εξής λόγια: «Τα χείλη του ιερέως θέλουσι φυλάττει γνώσιν, και εκ του στόματος αυτού θέλουσι ζητήσει νόμον· διότι αυτός είναι άγγελος του Ιεχωβά των δυνάμεων.» Στη γη ως άνθρωπος ο Ιησούς Χριστός ανταπεκρίθη σ’ αυτόν τον κανόνα. Στον ουρανό ως Αρχιερεύς του Θεού δεν θ’ απογοητεύση τους λαούς όσον αφορά το σημείο αυτό. Όλοι θα διδαχθούν για τον ζώντα και αληθινό Θεό και για την προμήθειά του για την απελευθέρωσι των λαών από την αμαρτία και με υπακοή να ζουν σε αρμονία με αυτή θα σημαίνη για τους λαούς αιώνια ζωή σ’ ένα επίγειο παράδεισο ειρήνης και ευτυχίας κάτω από την ουρανία βασιλεία του Ιεχωβά Θεού και του Αρχιερέως του.—Ιωάν. 17:3· Ησ. 11:9.

[Υποσημειώσεις]