Τι Σημαίνει η Ελευθερία προς τους Αιχμαλώτους στην Εποχή Μας
1. Τι αποδεικνύει η Ιουδαϊκή πείρα του πρώτου αιώνος, κι επομένως μήπως απελευθέρωσις σημαίνει απλώς έξοδο από ένα σύστημα αιχμαλωσίας;
Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ που επήλθε στο Ιουδαϊκό έθνος τον πρώτον αιώνα μ.Χ. αποτελεί ιστορικό παράδειγμα σε μικρή κλίμακα, του τι επέρχεται αν η απελευθέρωσις που κηρύττεται από τους κεχρισμένους του Ιεχωβά δεν γίνη δεκτή. Η απελευθέρωσις δεν είναι απλώς μια έξοδος από ένα σύστημα αιχμαλωσίας, μια αποκατάστασις του φωτός της ελευθερίας στα όμματα των τυφλωμένων από το θρησκευτικό σκότος ενός συστήματος φυλακίσεως. Η απελευθέρωσις αυτή σημαίνει επίσης και διαφυγή από μια καταστροφή μαζί με το σύστημα θρησκευτικής αιχμαλωσίας, που είναι σαν φυλακή. Μια τέτοια καταστροφή πλησιάζει τους ανθρώπους της γενεάς αυτής, σε παγκόσμια κλίμακα.
2. Ώστε η προειδοποίησις του Πέτρου να σωθούν από τη διεστραμμένη εκείνη γενεά εσήμαινε περισσότερο από μια απελευθέρωσι από τι;
2 Πριν από δεκαεννέα αιώνες οι Ιουδαίοι και οι περιτετμημένοι προσήλυτοι ήσαν εκείνοι τους οποίους προειδοποίησε ο Πέτρος να σωθούν από τη διεστραμμένη εκείνη Ιουδαϊκή γενεά. Τους προειδοποιούσε για εκείνο που συνέβη στο έθνος των στο 70 μ.Χ. Τους εκήρυττε περισσότερο από μια απλή απελευθέρωσι από το δουλωτικό σύστημα του πατροπαραδότου Ιουδαϊσμού.—Πράξ. 2:40.
3. (α) Τριάμισυ περίπου χρόνια αργότερα ο Πέτρος εκήρυξε στους Εθνικούς να εξέλθουν από τι, και πώς η ενέργειά του ήταν σε αρμονία με την αποχαιρετιστήριο εντολή του Ιησού; (β) Ύστερ’ από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, γιατί το κήρυγμα απελευθερώσεως έπρεπε να συνεχισθή;
3 Τριάμισυ περίπου χρόνια αργότερα ο Πέτρος εστάλη να κηρύξη το άγγελμα της απελευθερώσεως στους απεριτμήτους Εθνικούς, οι οποίοι δεν ήσαν σε δουλεία στον πατροπαράδοτο Ιουδαϊσμό. (Πράξ. 10:1-48· 11:8) Στους Εθνικούς που επίστευσαν από τότε ήταν μια περίπτωσις απελευθερώσεως από το ειδωλολατρικό θρησκευτικό σύστημα. Ήταν μια περίπτωσις απελευθερώσεως από την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς Βαβυλωνιακής θρησκείας. Η πρόσκλησις σ’ εκείνους τους Εθνικούς ήταν να εξέλθουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, που εσήμαινε έξοδο από την παγκόσμια εκείνη αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας. Γι’ αυτό ο αναστημένος Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητάς του: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη , βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ. 28:19, 20) Το γεγονός λοιπόν ότι η επίγεια Ιερουσαλήμ κατεστράφη το έτος 70 μ.Χ. δεν αποτελούσε σημείον ότι το κήρυγμα ελευθερίας στους αιχμαλώτους επρόκειτο να παύση. Η Βαβυλών η Μεγάλη παρέμεινε ακόμη και μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τις Ρωμαϊκές στρατιές.
4. Ύστερ’ από χρόνια, ποιο δράμα είδε ο Ιωάννης για τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και γιατί υπάρχει επείγουσα ανάγκη απελευθερώσεως από αυτήν τώρα;
4 Είκοσι έξη χρόνια ύστερ’ από την καταστροφή αυτή της Ιερουσαλήμ, ο απόστολος Ιωάννης είχε ένα θαυματουργικό όραμα και είδε τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, που εκάθητο ακόμη καταθλιπτικά επάνω σε πολλά συμβολικά ύδατα, δηλαδή σε λαούς, όχλους, έθνη και γλώσσες όλης της γης. (Αποκάλ. 17:15) Η Βαβυλών η Μεγάλη εξακολουθεί ακόμη να επικάθεται βαριά στη ράχη των λαών. Υπάρχει τώρα μια επείγουσα ανάγκη απελευθερώσεως απ’ αυτήν σε όλες τις θρησκευτικές της διακλαδώσεις. Η αρχαία Βαβυλών δεν διέφυγε την καταστροφή αφού η ίδια είχε καταστρέψει την επίγεια Ιερουσαλήμ στο έτος 607 π.Χ. Μήπως πρέπει να αναμένεται ότι η Βαβυλών η Μεγάλη θα διαφύγη την καταστροφή, μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνιακούς Ρωμαίους το 70 μ.Χ.; Όχι, κατά τη Βιβλική προφητεία.
5. (α) Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ εσημείωσε ποια ημέρα; (β) Πώς η αποκάλυψις που εδόθη στον Ιωάννη δείχνει αν αυτή ήταν η τελική εκπλήρωσις της προφητείας του Ιωήλ, και από πού πρέπει να κληθούν να εξέλθουν οι άνθρωποι τώρα;
5 Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της εκείνο το έτος εσημείωσε μια ‘μεγάλη και επιφανή ημέρα του Ιεχωβά’, την οποίαν μπορούσαν να εκτιμήσουν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος. Αλλά δεν ήταν τότε η πλήρης εκπλήρωσις της προφητείας του Ιωήλ. (Ιωήλ 2:30-32, ΜΝΚ) Μετά την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και του ναού της επί είκοσι έξη χρόνια, ελέχθη στον απόστολο Ιωάννη για μια μελλοντική ακόμη ημέρα του Ιεχωβά, τη ‘μεγάλη ημέρα του Θεού του Παντοκράτορος.’ Ήταν μια ημέρα που επρόκειτο να σημειωθή από πόλεμο σ’ έναν τόπο που ελέγετο στην Εβραϊκή γλώσσα Χαρ-Μαγεδών ή Αρμαγεδδών. Η κλήσις λοιπόν που άκουσε ο Ιωάννης δεν ήταν κλήσις για έξοδο από την επίγεια Ιερουσαλήμ, διότι η πόλις εκείνη δεν υπήρχε τότε, οι δε Ρωμαίοι δεν οικοδόμησαν εκεί νέα πόλι παρά στον δεύτερον αιώνα. Η κλήσις που άκουσε ο Ιωάννης πρέπει τώρα ν’ ακουσθή απ’ όλον τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, μια κλήσις για έξοδο από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. (Αποκάλ. 16:14-16· 18:1-4) Παράλειψις προσοχής σ’ αυτή την πρόσκλησι θα έχη καταστρεπτικά αποτελέσματα!
6. Γιατί οι λαοί του «Χριστιανικού κόσμου» σήμερα δεν πρέπει να νομίζουν ότι απολαμβάνουν Χριστιανική ελευθερία, και έχουν ανάγκη να προσέξουν την πρόσκλησι;
6 Με την πάροδο του χρόνου επήλθε ο θάνατος του αποστόλου Ιωάννου και όλων των άλλων αποστόλων του Ιησού Χριστού και των πιστών στενών συντρόφων των όπως ο Τιμόθεος και ο Τίτος. Τότε οι Χριστιανοί άρχισαν να συμβιβάζωνται σχετικά με την ελευθερία με την οποίαν ο Χριστός τούς είχε ελευθερώσει. Χάριν ιδιοτελών, υλιστικών, κοινωνικών πλεονεκτημάτων αφέθησαν να περιέλθουν σε δουλεία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Η ίδρυσις του «Χριστιανισμού» στη διάρκεια της αυτοκρατορίας του Ρωμαίου Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Μεγάλου ήταν απλώς μια συγχώνευσις του δημοφιλούς είδους Χριστιανοσύνης του καιρού εκείνου με τον παγανισμό της Βαβυλώνος της Μεγάλης, της οποίας ο Κωνσταντίνος ήταν Ανώτατος Ποντίφηξ ως τον θάνατό του το 337 μ.Χ. Οι λαοί του σημερινού «Χριστιανικού κόσμου» δεν πρέπει συνεπώς να νομίζουν ότι απολαμβάνουν Χριστιανική ελευθερία, την ένδοξη ελευθερία των υιών του Θεού. (Ρωμ. 8:21) Είναι υποδουλωμένοι στους θρησκευτικούς κληρικούς των και στα εκκλησιαστικά των θρησκευτικά συστήματα. Είναι σε δουλεία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη με τη σύγχυσι των διαιρετικών θρησκειών της, από τις οποίες χίλιες ή και περισσότερες ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανικές. Η πρόσκλησις λοιπόν από τον ουρανό για έξοδο από τη Βαβυλώνα περιλαμβάνει την έξοδο από τον «Χριστιανικό κόσμο.»
Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΙΑΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ
7. Το 1919, ποιοι έκαμαν μια κίνησι για να εξέλθουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και για ποιο λόγο;
7 Την άνοιξι του έτους 1919, λίγους μήνες μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μια συγκριτικά μικρή ομάς αφιερωμένων Χριστιανών έκαμε μια θαρραλέα κίνησι να εξέλθη από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Το έτος 1931 έγιναν διεθνώς γνωστοί ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου είχαν περιέλθει σ’ αιχμαλωσία στη Βαβυλώνια τη Μεγάλη και τους πολιτικούς εραστάς της, ειδικά του «Χριστιανικού κόσμου.»
8. Πώς τα εδάφια Αποκάλυψις 11:2-12 προείπαν την έξοδό τους από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και τι είναι τώρα αποφασισμένοι να κάμουν;
8 Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, στα εδάφια Αποκάλυψις 11:2-12, μας λέγει για τους κεχρισμένους μάρτυρας του Θεού, τα δύο συμβολικά του ελαιόδενδρα. Λέγει ότι θα εθανατώνοντο από το θηριώδες σύστημα της παγκοσμίου πολιτικής· αλλ’ ύστερ’ από ένα βραχύ διάστημα χρόνου, σαν τρισήμιση μέρες, το Θείον πνεύμα της ζωής θα εισήρχετο σ’ αυτούς τους κεχρισμένους μάρτυρας και αυτοί θα εζωογονούντο και θα ανυψώνοντο ως τον ουρανό στην επίγεια υπηρεσία του Θεού. Η αναζωογόνησις αυτή των κεχρισμένων μαρτύρων του Θεού επήλθε την άνοιξι του έτους 1919. Τότε οι κεχρισμένοι αυτοί μάρτυρες ανταποκρίθηκαν στην ουράνια κλήσι να εξέλθουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Με τη βοήθεια του Θεού, μέσω του ανάσσοντος Βασιλέως του Ιησού Χριστού, εξήλθαν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Με τη βοήθεια του Θεού είναι αποφασισμένοι να μείνουν έξω και να μείνουν ελεύθεροι απ’ αυτήν ώσπου να μην υπάρχη πια.—Ζαχ. 4:11-14· 2:7.
9. Γιατί υπήρχε ανάγκη να κηρύξη το κεχρισμένο υπόλοιπο ελευθερία στους αιχμαλώτους από το 1919 κι έπειτα, και το έκαμαν;
9 Εκείνοι που ελευθερώθησαν στο έτος 1919 ήσαν ένα μικρό κεχρισμένο υπόλοιπο αφιερωμένων, βαπτισμένων Χριστιανών, οι οποίοι είναι εσωτερικώς Ιουδαίοι, πνευματικοί Ισραηλίται. Αλλ’ εχρειάζοντο κι άλλοι ακόμη για να συμπληρωθή ο Βιβλικός αριθμός των 144.000 πνευματικών Ισραηλιτών που θα σταθούν με το Αρνίον Ιησούν Χριστόν στο ουράνιο Όρος Σιών, για να συμβασιλεύσουν με αυτόν από την «ουράνια Ιερουσαλήμ» για την ευλογία όλων των εθνών. (Αποκάλ. 7:1-8· 14:1-5· Εβρ. 12:22) Επομένως, κι άλλοι αιχμάλωτοι της Βαβυλώνος της Μεγάλης είχαν ανάγκη ν’ ακούσουν το άγγελμα της απελευθερώσεως και να ξεφύγουν απ’ αυτήν και να καταστούν μέρος του ελευθέρου πνευματικού «Ισραήλ του Θεού», του Χριστιανικού Ισραήλ. (Γαλ. 6:16) Έτσι το κεχρισμένο υπόλοιπο που είχε ελευθερωθή στο έτος 1919 κατενόησε ότι εχρίσθη με το άγιο πνεύμα του Θεού για ‘να κηρύξη ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους’, κι επροχώρησαν στο να κηρύττουν από σπίτι σε σπίτι και δημοσία.
10. Ποια ήταν η ανταπόκρισις σ’ αυτό το κήρυγμα απελευθερώσεως, και τι παρήγαγε αυτό;
10 Χιλιάδες άτομα ανταποκρίθηκαν στ’ αγαθά νέα της απελευθερώσεως, της ελευθερίας, από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και αφιερώθηκαν στον Θεό κι εβαπτίσθηκαν όπως παρήγγειλε ο Ιησούς Χριστός. Κατόπιν η Χριστιανική τους ζωή κατέδειξε ότι αυτοί είχαν αποκυηθή από τον Θεόν τον Πατέρα για να είναι τα πνευματικά του τέκνα, συγκληρονόμοι του ουρανίου Ιησού Χριστού.—Ιωάν. 3:3, 5· 2 Κορ. 1:12· 1 Ιωάν. 2:20, 27· Ρωμ. 8:16, 17.
11. Τι εσήμαινε αυτή η ενέργεια του Θεού σχετικά με αυτούς που είχαν απελευθερωθή, και ποια προφητεία είχε έτσι μια σύγχρονη εκπλήρωσι;
11 Γνωρίζετε πλήρως τι εσήμαινε αυτό; Εσήμαινε περισσότερο από το ότι ο Ιεχωβά Θεός αποκτούσε πνευματικά τέκνα για μια ουράνια κληρονομία! Εσήμαινε επίσης ότι έχριε αυτούς τους νεοελευθερωμένους, εξέχυνε το πνεύμα του σ’ αυτούς τους αφιερωμένους, βαπτισμένους πιστούς οι οποίοι ήσαν από κάθε είδος σαρκός. Μ’ αυτή την έννοια έγινε μια σύγχρονη εκπλήρωσις της προφητείας του Ιωήλ 2:28-32, από την οποία παρέθεσε ο απόστολος Πέτρος την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ., οπότε το άγιο πνεύμα εξεχύθη στους μαθητάς του Χριστού για πρώτη φορά.
12. Ποια δράσις είχε προλεχθή ότι θ’ ακολουθούσε την έκχυσι του πνεύματος σε κάθε σάρκα, και ακολούθησε πράγματι αυτό;
12 Κατά την προφητεία του Ιωήλ, όχι μόνο το πνεύμα επρόκειτο να εκχυθή, αλλ’ επρόκειτο να γίνη και προφήτευσις από τους κεχρισμένους, άρρενας και θήλεις, νέους και ηλικιωμένους. Αν λοιπόν εξεχύθη το πνεύμα, έγινε και η προφήτευσις που προελέχθη; Ναι, όχι μόνο δημοσία αλλά, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, και από σπίτι σε σπίτι. Οι αφιερωμένοι είχαν χρισθή με άγιο πνεύμα για να προφητεύουν και να κηρύττουν! Πώς λοιπόν μπορούσαν ν’ απέχουν από το να κηρύττουν το άγγελμα της «συντελείας του συστήματος πραγμάτων», δηλαδή, ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’, σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη προτού τελειώση αυτό το σύστημα πραγμάτων;—Ματθ. 24:14.
13. (α) Σ’ εκπλήρωσι των εδαφίων Ιωήλ 2:28-32, τι περισσότερο από την έκχυσι του πνεύματος και την προφήτευσι πρέπει ν’ αναμένεται; (β) Σύμφωνα με όσα παρετηρήσαμε ήδη από το 1919, πού βαδίζομε τώρα;
13 Παρετηρήσαμε άρά γε αυτή τη σύγχρονη εκπλήρωσι της εκχύσεως του πνεύματος του Θεού «επί πάσαν σάρκα» σ’ εκπλήρωσι της προφητείας του Ιωήλ (2:28, 29); Αφού την παρετηρήσαμε, τότε κάτι περισσότερο πρέπει ν’ αναμένεται. Όπως κατεδείχθη στο προφητικό πρότυπο πριν από δεκαεννέα αιώνες στις ημέρες των αποστόλων του Χριστού, από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. ως το θέρος του 70 μ.Χ., η εκπλήρωσις του Ιωήλ 2:28-32 εσήμαινε περισσότερο από την έκχυσι του πνεύματος του Θεού επί πάσαν σάρκα. Εσήμαινε επίσης ότι ο Ιεχωβά θα έδειχνε «τέρατα εν τοις ουρανοίς και επί της γης, αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού. Ο ήλιος θέλει μεταστραφή εις σκότος και η σελήνη εις αίμα, πριν έλθη η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και επιφανής. Και πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά θέλει σωθή· διότι εν τω όρει Σιών και εν Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι σωτηρία, καθώς είπεν ο Ιεχωβά, και εις τους υπολοίπους τους οποίους ο Ιεχωβά θέλει προσκαλέσει.» Αφού σ’ αυτούς τους συγχρόνους καιρούς παρετηρήσαμε πειστικά την έκχυσι του πνεύματος του Θεού στους αφιερωμένους, βαπτισμένους Χριστιανούς, βαδίζομε προς την επικείμενη ‘ημέρα του Ιεχωβά τη μεγάλη και επιφανή.’ Πού θα είναι ο τόπος της επιβιώσεως;
14. Πού θα είναι ο τόπος σωτηρίας;
14 Όπως εξεικονίσθη πριν από δεκαεννέα αιώνιες, στους αποστολικούς χρόνους, ο τόπος των επιζώντων δεν ήταν στο επίγειο Όρος Σιών και στην επίγεια Ιερουσαλήμ που κατείχετο από τους απίστους Ιουδαίους. Ήταν στο ουράνιο Όρος Σιών και στην «ουράνια Ιερουσαλήμ.»
15. Σχετικά με ποια σύναξι έγινε έκχυσις του πνεύματος από το 1919, και αυτό τίνος γεγονότος πρόδρομος πρέπει να είναι;
15 Ας μη μας διαφεύγη λοιπόν η σοβαρή σημασία των πραγμάτων που συνέβησαν στην τελευταία πεντηκονταετία. Είχαμε μια σύναξι των εκλεκτών, κεκλημένων, κεχρισμένων από το έτος 1919 σε μια ενοποιημένη οργάνωσι σε όλη τη γη. Αυτό το έργο της επισυναγωγής κάτω από αγγελική κατεύθυνσι συνεχίσθηκε στα μεταβατικά έτη 1931-1935. Εκείνοι που προσετέθησαν στο απελευθερωμένο υπόλοιπο μετά το 1919 εχρίσθησαν επίσης με το πνεύμα του Θεού το οποίον εξεχύθη ακριβώς για να προφητεύσουν. Σύμφωνα με το ιστορικό πρότυπο του πρώτου αιώνος μας, αυτή η έκχυσις του πνεύματος είναι ένας στενός πρόδρομος της ‘μεγάλης και φοβεράς ημέρας του Ιεχωβά’ με τα σημεία της στον ουρανό και αίμα, πυρ και ατμίδα καπνού στη γη. Αυτή είναι η ημέρα του Ιεχωβά Θεού για την εκτέλεσι της εκδικήσεώς του εναντίον όλων εκείνων που δεν επεκαλέσθησαν το όνομά Του και οι οποίοι δεν διέφυγαν από το κοσμικό σύστημα της δουλείας προς το μέρος της βασιλείας του Θεού, η οποία κυβερνά από το έτος 1914 στην «ουράνια Ιερουσαλήμ» στο ουράνιο Όρος Σιών.
16. (α) Σε ποιον «ενιαυτόν» ζούμε ακόμη, και γιατί υποχρεούμεθα τώρα να εξακολουθήσωμε να κηρύττωμε ελευθερία; (β) Ποιοι λαμβάνουν την ηγεσία σ’ αυτό το έργο σήμερα;
16 Σύμφωνα με την προφητεία του Ησαΐα (61:1, 2, ΜΝΚ) ζούμε ακόμη στον «ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά», αλλ’ αυτός ο συμβολικός ‘ενιαυτός’ πρόκειται να φθάση στο τέλος του, για να επακολουθήση η «ημέρα εκδικήσεως του Θεού ημών.» Προτού παρέλθη ο ‘ενιαυτός’ της θείας ευδοκίας, κατάλληλο είναι να εντείνωμε την κήρυξι της ελευθερίας σ’ εκείνους που είναι ακόμη αιχμάλωτοι, διότι η «ημέρα εκδικήσεως του Θεού ημών» είναι τώρα πολύ πλησιεστέρα, πλησιεστέρα από τότε που έγινε η έκχυσις του πνεύματος του Θεού από το έτος 1919 κι εμπρός. Μερικές χιλιάδες από το κεχρισμένο υπόλοιπο είναι ακόμη μαζί μας· και εκπληρώνουν τον σκοπό του χρίσματός των. Πώς; Με το ν’ αναλαμβάνουν την ηγεσία στο έργο που ανέθεσε ο Θεός, ‘να κηρύξουν ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους και άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τους δεσμίους’ της Βαβυλώνος της Μεγάλης.
17, 18. (α) Γιατί υπάρχει κάθε λόγος τώρα να εξέλθη ένας από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη; (β) Τι άκουσε ο Ιωάννης τη φωνή από τον ουρανό να λέγη;
17 Για τη Βαβυλώνα των αρχαίων χρόνων υπήρξε επίσης μια «ημέρα του Ιεχωβά», και ήταν «σκληρά και πλήρης θυμού και οργής φλογεράς.» (Ησ. 13:1, 9, ΜΝΚ) Ομοίως, για τη σημερινή Βαβυλώνα τη Μεγάλη υπάρχει μια «ημέρα εκδικήσεως», ναι, είναι «η μεγάλη ημέρα του Θεού του Παντοκράτορος.» Υπάρχει τώρα κάθε σοβαρός λόγος για έξοδο από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, διότι προσέξτε τι άκουσε ο απόστολος Ιωάννης να λέγη μια φωνή από τον ουρανό:
18 «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής· διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής. . . . Δια τούτο εν μια ημέρα θέλουσιν ελθεί αι πληγαί αυτής, θάνατος και πένθος και πείνα· και θέλει κατακαυθή εν πυρί, διότι ισχυρός είναι Ιεχωβά ο Θεός ο κρίνων αυτήν.»—Αποκάλ. 18:4-8, ΜΝΚ.
19. (α) Γιατί αυτό καθιστά επείγον το να εξακολουθή το κεχρισμένο υπόλοιπο να κηρύττη ελευθερία στους δεσμίους, και ειδικά σε ποιο είδος δεσμίων τώρα; (β) Σε ποια ευκαιρία είχε στραφή το 1923 η προσοχή σ’ αυτούς τους δεσμίους;
19 Σημειώστε! Καταστροφή επέρχεται στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη ως «εν μια ημέρα.» Αυτό καθιστά πολύ επείγον το να κηρύττη ακατάπαυστα το κεχρισμένο υπόλοιπο «ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους.» Από δεκαετηρίδων τώρα το κεχρισμένο υπόλοιπο είχε υπ’ όψι τους θρησκευτικούς «αιχμαλώτους» που δεν είναι απ’ αυτό το κεχρισμένο υπόλοιπο με τη δική του ουράνια ελπίδα. Αυτό το γεγονός καταφαίνεται από ένα συμβάν του έτους 1923. Στις 18-26 Αυγούστου, στο Λος Άντζελες της Καλιφορνίας, έγινε μια συνέλευσις πολλών χιλιάδων αφιερωμένων, βαπτισμένων σπουδαστών της Γραφής. Το απόγευμα του Σαββάτου, 25 Αυγούστου, ο τότε πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά ωμίλησε σε χιλιάδες από το κεχρισμένο υπόλοιπο για την παραβολή του Ιησού περί «προβάτων και εριφίων». Εξήγησε ότι τα «πρόβατα» είναι εκείνοι που κάνουν χάριτες στο κεχρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Χριστού. Ως αμοιβήν των τα μέλη αυτής της τάξεως των «προβάτων» θα διαφυλαχθούν ζώντα μέσα από την επικείμενη μάχη του Αρμαγεδδώνος και θα εισαχθούν κατόπιν στη Θεία νέα τάξι πραγμάτων. Στο τέλος αυτής της ομιλίας ο ομιλητής ανέγνωσε κι επρότεινε την έγκρισι μιας Αποφάσεως και, εκτός από ολίγους ξένους, η Απόφασις έγινε ομοφώνως δεκτή δι’ ανατάσεως. Στις τελευταίες τρεις παραγράφους αυτής της αποφάσεως ελέγετο:
20, 21. (α) Αυτή η Απόφασις πού απηυθύνθη σ’ ένα τέτοιο είδος αιχμαλώτων, και ποια κλήσις εφηρμόσθη σ’ αυτούς; (β) Έγινε σ’ αυτούς έκκλησις να κάμουν τι;
20 «. . . η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δύο τάξεων του ‘Χριστιανικού κόσμου’ έχει στενά χαραχθή και ήλθε ο καιρός του διαχωρισμού εκείνων που προτιμούν το κακόν από εκείνους που αγαπούν δικαιοσύνη κι επιθυμούν τη βασιλεία του Κυρίου. Γι’ αυτό εμείς, με το πνεύμα της αγάπης διασαλπίζομε την προειδοποίησι σε όλους αυτούς που αγαπούν ειρήνη και τάξι και φοβούνται τον Θεό, αλλ’ είναι συνταυτισμένοι με τις κατ’ όνομα εκκλησίες, και τους τονίζομε το γεγονός ότι δεν μπορούν να έχουν μέρος ή σύνδεσμο με την τάξι των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών που αποστρέφονται τον λόγον του Θεού και αρνούνται τον Κύριον Ιησούν Χριστό και τη βασιλεία του· και τους καλούμε να προσέξουν τον λόγον του Θεού και ν’ αποχωρισθούν από τα ακάθαρτα πράγματα (2 Κορινθίους 6:17), ν’ αποσυρθούν από τα άδικα εκκλησιαστικά συστήματα, που χαρακτηρίζονται από τον Κύριον ως ‘Βαβυλών’, και να εξέλθουν απ’ αυτήν για να μην καταστούν μέτοχοι των αμαρτιών της και να μη λάβουν από τις πληγές της. (Αποκάλ. 18:4)· και
21 » Καλούμε όλους αυτούς ν’ αναγνωρίσουν τον Ιησού Χριστό ως τον Βασιλέα των βασιλέων και Κύριο των κυρίων και ότι η βασιλεία του που τώρα πλησιάζει είναι η ελπίς και σωτηρία των λαών· και ότι ατομικά και συλλογικά διακηρύττομε ότι είμεθα παρά το πλευρόν του Κυρίου και διακείμεθα συμπαθώς προς την υπόθεσί του και είμεθα έτοιμοι να λάβωμε τις ευλογίες της βασιλείας του Θεού, την οποίαν ο Θεός προετοίμασε γι’ αυτούς από καταβολής κόσμου.»—Η Σκοπιά 1ης Νοεμβρίου 1923, σελίς 327 (στην Αγγλική).
22. Πώς αυτή η πρόσκλησις να εξέλθουν από την Βαβυλώνα τη Μεγάλη εξηγγέλθη από το Τορόντο το 1927;
22 Αυτή η κλήσις για έξοδο από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, ιδιαίτερα από το μέρος της που καλείται «Χριστιανικός κόσμος», διεσαλπίσθη πάλι δυνατά την Κυριακή 24 Ιουλίου 1927 ενώπιον δημοσίου ακροατηρίου από 15.000 και πλέον άτομα στο Τορόντο, Οντάριο, Καναδά και σ’ ένα αναρίθμητο αόρατο ακροατήριο από το ως τότε «μεγαλύτερο ραδιοσύμπλεγμα», ένα δίκτυο από 53 ραδιοσταθμούς, στην ομιλία με τίτλο «Ελευθερία για τους Λαούς.» Η συγκινητική αυτή έκκλησις, που εξεφωνήθη από τον τότε πρόεδρο της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, εδημοσιεύθη αργότερα στο τεύχος 15ης Οκτωβρίου 1927 του περιοδικού Σκοπιά (βλέπε σελίδα 313, παράγραφος 56, στην Αγγλική) και εκυκλοφόρησε σε εκατομμύρια αντίτυπα του βιβλιαρίου, που φέρει τον τίτλο «Ελευθερία για τους Λαούς.»
23. Τι δείχνει αν το να εξέλθουν απλώς από τα θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου» θα σώση άτομα την ημέρα εκδικήσεως του Θεού;
23 Η έξοδος από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και διαφυγή στον τόπο της ασφαλείας δεν γίνεται μόνο με το ν’ αποσυρθή κανείς απλώς από τα θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου» ή με το να παύση να πηγαίνη στην εκκλησία κάποιας θρησκείας. Εκατομμύρια ανθρώπων του «Χριστιανικού κόσμου» το έχουν κάμει αυτό, ειδικά σε χώρες όπου υπάρχει Κρατική Εκκλησία ή ένωσις Εκκλησίας και Κράτους με μια ιδιαίτερη εκκλησιαστική απόχρωσι εγκαθιδρυμένη ως Εκκλησία του έθνους. Μολονότι αυτοί απεσύρθησαν κι έπαυσαν να υποστηρίζουν οικονομικώς την Κρατική Εκκλησία, κρατούνται ακόμη υποδουλωμένοι στους πολιτικούς εραστάς της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Μολονότι μπορεί να ιδούν τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη να καταστρέφεται στην ‘ημέρα εκδικήσεως του Θεού ημών’, λίγο αργότερα θα καταστραφούν και αυτοί ως συμβολικά «ερίφια» μαζί με τους πολιτικούς εραστάς της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Οι πολιτικοί εκείνοι ερασταί της Βαβυλώνος της Μεγάλης υπήρξαν όργανά της και μαζί της εναντιώθηκαν στη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού.
24. (α) Για να γίνη ένας «πρόβατο» σε αντίθεσι με τα «ερίφια», τι πρέπει να κάμη, και πόσα τέτοια «πρόβατα» θα υπάρχουν στην καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης; (β) Έχοντας υπ’ όψι το τι είναι η Βαβυλών η Μεγάλη, από ποιες θρησκευτικές περιοχές πρέπει να προέρχωνται αυτά τα «πρόβατα»;
24 Εξαιτίας τούτου, το επίσημο περιοδικό των μαρτύρων του Ιεχωβά, η Σκοπιά, υπό ημερομηνίαν 15 Αυγούστου 1934, σελίδες 249, 250 (στην Αγγλική), έλεγε ότι για να γίνη ένα άτομο μέλος της τάξεως των «προβάτων», πρέπει να κάμη πλήρη άνευ όρων αφιέρωσι στον Ιεχωβά Θεό και να βαπτισθή στο ύδωρ, ακριβώς όπως έκαμε κι ο ίδιος ο Ιησούς. Το επόμενο έτος απεκαλύφθη επίσης ότι αυτά τα «πρόβατα» θα ήσαν «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών» και ότι θ’ αποτελούσαν ένα ‘πολύν όχλον’, ένα μέγα πλήθος, στον καιρό της καταστροφής της Βαβυλώνος της Μεγάλης. (Αποκάλ. 7:9, 10) Επομένως, τα μέλη αυτού του «πολλού όχλου» πρέπει να εξέλθουν όχι μόνο από τον «Χριστιανικό κόσμο», αλλά και από τον ειδωλολατρικό κόσμο. Πόσο κατάλληλο λοιπόν ήταν που εξεδόθη ένα βιβλίο στο έτος 1963 με τίτλο «“Επεσε Βαβυλών η Μεγάλη! ” Η Βασιλεία του Θεού Κυβερνά!» και ότι αυτό το βιβλίο έπρεπε ν’ αποκαλύψη τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη ως μεγαλύτερη από την ωργανωμένη θρησκεία του «Χριστιανικού κόσμου», δηλαδή, ως την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς Βαβυλωνιακής θρησκείας, περιλαμβανομένου και του «Χριστιανικού κόσμου».
ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΧΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, ΚΑΤΟΠΙΝ Η ΗΜΕΡΑ Η ΜΕΓΑΛΗ!
25. (α) Για ποιους δεσμίους γίνεται το κήρυγμα απελευθερώσεως, και γιατί αυτό το έργο απελευθερώσεως πρέπει να συνεχισθή ως το τέλος; (β) Εφόσον έχομε ιδεί την έκχυσι του πνεύματος, τι πρέπει να έλθη μετά, σ’ εκπλήρωσι των εδαφίων Ιωήλ 2:28-32;
25 Για ποιους λοιπόν είναι το κήρυγμα της απελευθερώσεως; Είναι για τους αιχμαλώτους όλων των θρησκευτικών συστημάτων, που αποτελούν τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Όλοι αυτοί πρέπει να ελευθερωθούν τώρα από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη αν θέλουν να διαφύγουν την καταστροφή μαζί της ή την καταστροφή μαζί με τους πολιτικούς εραστάς της στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», στον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλ. 16:14-16) Πρέπει να τους προειδοποιήσωμε για την αιώνια καταστροφή που επέρχεται σ’ αυτούς γοργά. Αυτή η γενεά του ανθρωπίνου γένους παρέστη μάρτυς της εκχύσεως του πνεύματος του Θεού επί πάσαν σάρκα για την εκπλήρωσι του μεγάλου έργου κηρύγματος της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Τώρα, σε λίγο, πρέπει να επέλθη η εκπλήρωσις του υπολοίπου της προφητείας του Ιωήλ (2:28-32, ΜΝΚ), η οποία είναι η «ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και επιφανής» για την καταστροφή όλων εκείνων που δεν επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού και οι οποίοι δεν εκζητούν καταφύγιον με το κεχρισμένον υπόλοιπον του Ιεχωβά υπό την προστασίαν της «ουρανίας Ιερουσαλήμ.» Έτσι, η κήρυξις ελευθερίας στους αιχμαλώτους δεν θα σταματήση τώρα. Αυτό το έργον της απελευθερώσεως, της σωτηρίας, πρέπει να προχωρήση ως το τέλος!
26. Πώς θα λήξη η δουλεία κάτω από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και τους πολιτικούς εραστάς της, και γιατί, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, πρέπει αυτή η δουλεία να παρέλθη;
26 Η Βαβυλών η μεγάλη και οι πολιτικοί της σύντροφοι και πάτρωνες εξακολουθούν να διαπράττουν μαζί θρησκευτική πορνεία και κρατούν τους λαούς σε δουλεία που θα τελειώση γρήγορα σε καταστροφή στην «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών.» Αυτή η δουλεία πρέπει να παρέλθη! Ο Θεός δεν ενδιαφέρεται να τηρήται σε λειτουργία ένα στρατόπεδο δούλων εδώ στη γη από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και τους πολιτικούς εραστάς της. Ναι, ο Σατανάς ή Διάβολος ενδιαφέρεται για ένα τέτοιο στρατόπεδο δούλων, αλλ’ όχι ο Ιεχωβά Θεός. Ο Ιεχωβά δεν πιστεύει σε μια αιώνια δουλεία και δέσμευσι για όλη την ανθρωπότητα. Αυτός είναι ο Θεός της ελευθερίας! Πιστεύει στην ελευθερία εκείνων που είναι τέκνα του.
27. (α) Πώς συνέβη ν’ αφήση ο Θεός να λάβη χώρα αυτή η υποδούλωσις του ανθρωπίνου γένους, αλλά ποια δήλωσι του σκοπού του έκαμε αμέσως; (β) Ποια ελπίδα γέννησε αυτή η δήλωσις στις καρδιές των ανθρώπων, κι έτσι από ποιον πρέπει τώρα να καθαρισθή αυτή η γη;
27 Στη δημιουργία δεν ήταν θέλημα του Θεού να υποδουλωθή το ανθρώπινο γένος στον Σατανά ή Διάβολο, στην αμαρτία και στον θάνατο. Τη δουλεία αυτή την επέτρεψε να επέλθη αφήνοντας τα επίγεια τέκνα του να χρησιμοποιήσουν το ελεύθερο ηθικό μέσον της ιδίας των θελήσεως ν’ αγαπούν τον Θεό ευπειθώς ή να τον απορρίψουν. Αλλ’ αμέσως ανήγγειλε τον αναλλοίωτο σκοπό του να φέρη απελευθέρωσι για τα ατυχή θύματα της παραβάσεως που διέπραξαν ο Αδάμ και η Εύα, οι πρώτοι ανθρώπινοι γονείς μας. Ο Θεός, με τη δήλωσι του σκοπού του, τον οποίον εξέφρασε και κατέγραψε, ήγειρε στις καρδιές των ανθρωπίνων πλασμάτων την ελπίδα «ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς, και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.» (Ρωμ. 8:20, 21) Η Βαβυλών η Μεγάλη και οι πολιτικοί ερασταί της δεν θα εμποδίσουν αυτό το πρόγραμμα του Ιεχωβά Θεού να φέρη αυτή την πολύτιμη ελευθερία στη στενάζουσα ανθρώπινη δημιουργία. Η γη πρέπει να καθαρισθή απ’ αυτούς τους εμποδιστάς της Θεόδοτης ελευθερίας. Εκείνοι που αγαπούν την ελευθερία πρέπει να βοηθηθούν τώρα να διαφύγουν την καταστροφή μαζί μ’ αυτούς τους εμποδιστάς.
28. (α) Τι θα κάμουν τώρα το υπόλοιπο και οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι που έχουν απελευθερωθή; (β) Πού θα οδηγήση αυτή η απελευθέρωσις και αυτό το βήμα για Χριστιανική ελευθερία;
28 Τι, λοιπόν, θα κάμη το κεχρισμένο υπόλοιπο και εκείνοι οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι που απελευθερώθησαν ήδη από τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιό του Ιησού Χριστό; Θα εξακολουθήσουν να πηγαίνουν στους ανθρώπους όλων των εθνών και όλων των θρησκειών και να «κηρύττουν ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους» ενόσω υπάρχει ακόμη ευκαιρία ν’ αποκτηθή απελευθέρωσις και ελευθερία με την οποίαν ο Χριστός μάς ελευθέρωσε. Αυτή η απελευθέρωσις θα οδηγήση σε προστασία και διαφύλαξι από τον Θεό όταν η Βαβυλών η Μεγάλη και οι πολιτικοί ερασταί της που αμαρτάνουν μαζί της, απέλθουν σε όλεθρο, μετά τον οποίον δουλεία σ’ αυτούς δεν θα υπάρχη πλέον. Αυτή η λήψις στάσεως υπέρ της αληθινής Χριστιανικής ελευθερίας θ’ αποτελέση ένα βήμα προς τη συμμετοχή μας στην πραγματοποίησι του μεγαλοπρεπούς σκοπού του Θεού να εξαλείψη την αμαρτία, τον θάνατο και τον Διάβολο και να μεταβάλη όλη την γη σε παράδεισο ελευθερίας για τους τελειοποιημένους ανθρωπίνους υιούς του Θεού για πάντα.
29. Τι έχει εκδοθή τώρα ως ένα βοήθημα γι’ αυτούς τους υποψηφίους υιούς του Θεού, και ποια σύστασις γίνεται σχετικά με αυτό;
29 Η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας, για να παράσχη βοήθεια σ’ αυτούς τους πιθανούς υιούς του Θεού στον κρίσιμο αυτόν καιρό εξέδωκε τώρα ένα νέο βιβλίο στην Αγγλική με τίτλον «Ζωή Αιώνιος—εν τη Ελευθερία των Υιών του Θεού.» Μπορούμε εκθύμως να σας συστήσωμε να το διαβάσετε, να το μελετήσετε μαζί με την Αγία Γραφή, και να περιφρουρήσετε έτσι την πολύτιμη ελευθερία σας που είναι δώρον του Θεού δια του Χριστού.