Θρησκευτική Υποκρισία

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «Ποστ-Τάιμς» της Παλμ Μπητς στη Φλόριντα, δημοσίευσε ένα γράμμα από ένα νεαρό αγόρι. Έλεγε τα εξής:

«Συχαίνομαι να πηγαίνω στην εκκλησία γιατί βλέπω εκεί ανθρώπους που ξέρω ότι είναι μεθύστακες, κουτσομπόληδες, ψεύτες και κλέφτες . . . Δεν έχω καμιά εκτίμηση για τους υποκριτές και η εκκλησία μας είναι γεμάτη απ’ αυτούς.»—27 Μαΐου 1979.

Η θρησκευτική υποκρισία δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Ούτε είναι κάτι νέο. Ακόμη και παλιά όταν ο Θεός πολιτευόταν με τους Ισραηλίτες σαν έθνος, υπήρχε κατά καιρούς μεγάλη υποκρισία. Ο Θεός εξέφρασε την άποψή του για την υποκρισία μέσω του προφήτου Αμώς,a που είναι επίσης και η άποψή του για τις διάφορες μορφές της υποκρισίας ακόμη και σήμερα.

Μέσω του Αμώς ο Θεός είπε: «Ακούσατε τούτο, οι ροφούντες τους πένητας και οι αφανίζοντες τους πτωχούς του τόπου, λέγοντες, Πότε θέλει παρέλθει ο μην, δια να πωλήσωμεν γεννήματα; Και το σάββατον, δια να ανοίξωμεν σίτον, σμικρύνοντες το εφά [το δοχείο που μετρούσαν ένα εφά σιτηρών] και μεγαλύνοντες τον σίκλον [ο σίκλος βάρους χρησιμοποιόταν για να μετρούν πράγματα που αγόραζαν] και νοθεύοντες τα ζύγια της απάτης; Δια να αγοράσωμεν τους πτωχούς με αργύριον και τον πένητα δια ζεύγος υποδημάτων, και να πωλήσωμεν τα σκύβαλα του σίτου; »—Αμώς 8:4-6.

Έτσι αυτοί οι Ισραηλίτες τηρούσαν σχολαστικά τις νεομηνίες και τα εβδομαδιαία σάββατα με το να απέχουν από κάθε εμπορική δραστηριότητα. Αλλά δεν μπορούσαν να περιμένουν να περάσουν οι μέρες αυτές της αναπαύσεως για να ξαναρχίσουν τις άνομες συνήθειές τους. Η ανεντιμότητά τους κατάστρεφε τους φτωχούς και τους θλιμμένους. Έτσι αυτοί οι άνθρωποι «αφάνιζαν» τους φτωχούς. Αυτοί οι πονηροί άνθρωποι έκλεβαν σκληρά τους φτωχούς χρησιμοποιώντας ψεύτικα ζύγια και μέτρα. Οι φτωχοί έτσι γίνονταν πάμφτωχοι και αναγκάζονταν να πουληθούν σε δουλεία, κι αυτοί οι ιδιοτελείς άνθρωποι τους αγόραζαν. Ένας φτωχός ίσως να μη μπορούσε να πληρώσει ένα ζευγάρι σανδάλια, και γι’ αυτό ο πιστωτής του μπορούσε να τον πουλήσει σε δουλεία. Και όχι μόνο έκλεβαν στην ποσότητα των σιτηρών που πουλούσαν αλλά επίσης έκλεβαν και στην ποιότητά τους. Το εμπόρευμα που πουλούσαν ήταν «σκύβαλα,» σκουπίδια.

Οι πράξεις των άπιστων Ισραηλιτών δεν διέφυγαν από την προσοχή του Ιεχωβά Θεού. Αυτός, απεχθανόταν τη θρησκευτική τους υποκρισία. Μέσω του προφήτου του, απάγγειλε την απόφαση: «Ο Κύριος ώμοσεν εις την δόξαν του Ιακώβ [δηλαδή στον εαυτό του, αφού δεν μπορούσε να ορκισθεί σε κανένα μεγαλύτερο· παράβαλε με Εβραίους 6:13], λέγων, Βεβαίως δεν θέλω λησμονήσει ποτέ ουδέν εκ των έργων αυτών. Η γη δεν θέλει ταραχθή δια τούτο και πενθήσει πας ο κατοικών εν αυτή; Και δεν θέλει υπερεκχειλίσει όλη ως ποταμός και δεν θέλει απορριφθή και καταποντισθή ως υπό του ποταμού της Αιγύπτου;»—Αμώς 8:7, 8.

Τα λόγια αυτά καθιστούσαν σαφές ότι ο Ύψιστος δεν θα ξεχνούσε το υπόμνημα των αισχρών έργων που έστεκαν σαν μαρτυρία ενάντια στους άπιστους Ισραηλίτες. Κάτω από το βάρος της κρίσεώς του, η γη θα ήταν σε μια κατάσταση ταραχής και οι κάτοικοι θα πενθούσαν. Κι έτσι η γη θα υψωνόταν και θα κατακαθόταν όπως ακριβώς κάνει και ο Νείλος όταν ξεχειλίζει τις όχθες του και κατόπιν υποχωρεί.

Ο Ιεχωβά Θεός δεν έχει αλλάξει την άποψή τους για τη θρησκευτική υποκρισία. Οι επιδοκιμασμένοι δούλοι του είναι οι μόνοι που τα έργα τους είναι σε πλήρη συμφωνία με το Λόγο του. (Ιακ. 1:25-27) Γι’ αυτό θα πρέπει να εξακριβώνουμε ότι ζούμε δίκαιη ζωή από την άποψη του Θεού.

[Υποσημειώσεις]