Ποιος Ήταν ο Ρόλος των Προφητών;

ΟΤΑΝ γίνεται συζήτησις για τους Εβραίους προφήτας των αρχαίων χρόνων, τι έρχεται στη διάνοιά σας; Μήπως σκέπτεσθε ότι ήταν άνθρωποι που έκαναν προβλέψεις για το μέλλον; Ή μήπως σκέπτεσθε ότι ήταν άνθρωποι που κατά κύριον λόγο παρώτρυναν τους ανθρώπους να κάνουν το θέλημα του Θεού;

Οι αρχαίοι Εβραίοι προφήται πραγματικά προείπαν ωρισμένα γεγονότα. Εν τούτοις, οι προφητείες των δεν περιωρίζοντο με κανένα τρόπο σε απλές προβλέψεις. Αυτό φαίνεται από τον Εβραϊκό όρο ναβί, που σημαίνει προφήτης. Η ίδια η λέξις δεν περιλαμβάνει την έννοια της προγνώσεως. Η λέξις ναβί σημαίνει ‘έναν ο οποίος εκφράζει άφθονους λόγους’ ή έναν του οποίου η ομιλία εκχέεται με αφθονία.’ Η πραγματική χρήσις αυτού του όρου δείχνει, ότι οι αληθινοί προφήται ήσαν αντιπρόσωποι του Θεού που έδιναν ζωηρά, θεόπνευστα μηνύματα. Αυτό που περιελάμβανε η αποστολή των προφητών του Θεού μπορεί καλύτερα να εκτιμηθή αν συγκρίνωμε τη διαγωγή των με τη διαγωγή εκείνων οι οποίοι ψευδώς ισχυρίζοντο ότι ασκούσαν το λειτούργημα του προφήτου.

Εξετάστε, επί παραδείγματι, την κατάστασι που επικρατούσε τον καιρό του Εβραίου προφήτου Μιχαία. Μια τρομακτική ηθική διαφθορά επικρατούσε στον Ισραήλ και στον Ιούδα. Οι ηγέται κατεπίεζαν τον λαό, ιδιαίτερα τους φτωχούς και εκείνους που είχαν ανάγκη. Οι κριταί και οι ιερείς είχαν μια ακόρεστη δίψα για χρήματα. Οι αιματοχυσίες και η διαφθορά κάθε είδους ευρίσκοντο στην ημερησία διάταξι. Ένα άτομο δεν μπορούσε να εμπιστευθή ακόμη και τους φίλους του ή τα στενώτερα μέλη της οικογενείας του.

Ασφαλώς, αυτός ήταν ένας καιρός πολύ κατάλληλος για να εκτεθούν τα σφάλματα των Ισραηλιτών και να γίνη σ’ αυτούς έκκλησις ν’ αλλάξουν τις οδούς των. Μήπως αυτό έκαναν εκείνοι που ισχυρίζοντο ψευδώς ότι ασκούσαν το λειτούργημα του προφήτου; Όχι. Στον Μιχαία 3:5 αυτοί οι προφήται περιγράφονται ως παροδηγηταί των Ισραηλιτών, ως άνδρες «οίτινες πλανώσι τον λαόν μου, οίτινες δαγκάνοντες δια των οδόντων αυτών φωνάζουσιν, Ειρήνη· και εάν τις δεν βάλλη τι εις το στόμα αυτών, κηρύττουσιν εναντίον αυτού πόλεμον.» Έτσι, η φύσις του αγγέλματος που έδιναν αυτοί οι ψευδείς προφήται εξηρτάτο από την πληρωμή την οποία ελάμβαναν. Αν ελάμβαναν πληρωμή, ήσαν πρόθυμοι να κάμουν υποσχέσεις ευημερίας ακόμη και σε ηθικά διεφθαρμένους ανθρώπους. Αυτοί οι ψευδοπροφήται δεν ενεθάρρυναν καθόλου τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις πονηρές των πράξεις. Ως αποτέλεσμα, ο λαός αισθανόταν ασφαλής και εξακολουθούσε να βαδίζη στην πονηρά οδό. Αν ένα άτομο όμως τολμούσε να μην τους δώση τίποτε, αυτοί οι ψευδοπροφήται ήσαν έτοιμοι να ‘επικαλεσθούν την οργήν του Κυρίου’ επάνω σ’ αυτά τα άτομα.

Εν τούτοις, οι αληθινοί προφήται του Ιεχωβά δεν απέβλεπαν σε κάποιο προσωπικό όφελος. Εκτιμούσαν το ότι ο διορισμός των προήρχετο από τον Θεό και γι’ αυτό τον λόγο δεν προσπαθούσαν να ευαρεστήσουν ανθρώπους. Αντιπαραβάλλοντας τη δική τους πορεία με την πορεία των ψευδοπροφητών, ο Μιχαίας εδήλωσε: «Αλλ’ εγώ βεβαίως είμαι πλήρης δυνάμεως δια του πνεύματος του Ιεχωβά και κρίσεως και ισχύος, δια ν’ απαγγείλω εις τον Ιακώβ την παράβασιν αυτού και εις τον Ισραήλ την αμαρτίαν αυτού.» (Μιχ. 3:8 ΜΝΚ) Ο Μιχαίας άφοβα απεκάλυπτε τις αμαρτίες των Ισραηλιτών—τις ειδωλολατρικές των πράξεις, τις απατηλές των ενέργειες, την άσπλαγχνη καταπίεσι και τις αδικίες. Αυτή η έκθεσις των σφαλμάτων συνωδεύετο από προβλέψεις που αφωρούσαν την εκτέλεσι κρίσεως του Θεού εναντίον του Ιούδα και του Ισραήλ. Ο Μιχαίας προείπε την επερχόμενη καταστροφή της Σαμαρείας, της πρωτευούσης του δεκαφύλου βασιλείου, και της Ιερουσαλήμ, της πρωτευούσης του διφύλου βασιλείου.

Οι προφητείες για την επικείμενη κρίσι επάνω στις άπιστες πόλεις της Σαμαρείας και της Ιερουσαλήμ εξυπηρέτησαν ένα διπλό σκοπό. Αφ’ ενός, έδωσαν πάλι έμφασι στο πόσο σοβαρά ήσαν τα σφάλματα που διέπραττε ο λαός. Αφ’ ετέρου, ενεθάρρυναν τους Ισραηλίτας να μετανοήσουν με την προοπτική να λάβουν το έλεος του Θεού. Το γεγονός ότι οι προφητείες που προέλεγαν καταστροφή περιελάμβαναν την ευκαιρία επίσης για μετάνοια, φαίνεται από το εδάφιο Ιερεμίας 18:7-10. Εκεί διαβάζομε σχετικά με τις εκφράσεις κρίσεως και τις ευλογίες του Ιεχωβά: «Εν τη στιγμή καθ’ ην ήθελον λαλήσει κατά έθνους ή κατά βασιλείας, δια να εκριζώσω και να κατασκάψω και να καταστρέψω, εάν το έθνος εκείνο, κατά του οποίου ελάλησα, επιστρέψη από της κακίας αυτού, θέλω μετανοήσει περί του κακού, το οποίον εβουλεύθην να κάμω εις αυτό. Και εν τη στιγμή καθ’ ην ήθελον λαλήσει περί έθνους ή περί βασιλείας, να οικοδομήσω και να φυτεύσω, εάν κάμη κακόν ενώπιον μου, ώστε να μη υπακούη της φωνής μου, τότε θέλω μετανοήσει περί του καλού, με το οποίον είπα ότι θέλω αγαθοποιήσει αυτό.»

ΟΧΙ ΑΠΛΟΙ ΠΡΟΦΗΤΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Αν λάβωμε υπ’ όψιν το γεγονός ότι οι προφήται του Θεού είχαν την ευθύνη να παροτρύνουν τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν την εσφαλμένη των πορεία, μήπως αυτό σημαίνει ότι προέλεγαν μόνο καταστροφή και θλίψεις; Όχι, τα μηνύματα των συχνά περιελάμβαναν χαρωπές ειδήσεις ελπίδος. Μολονότι οι Ισραηλίται σαν σύνολο μπορεί να έκλειναν τα ώτα των στις αγγελίες του Ιεχωβά για κάποια επερχόμενη κρίσι, εν τούτοις, άτομα μπορούσαν ν’ αποδείξουν ότι δεν συμφωνούσαν με τη βία και την ανομία που επικρατούσε στον καιρό τους. Στην περίπτωσί τους, η εκτέλεσις κρίσεως εναντίον των πονηρών θα είχε ως αποτέλεσμα μια ευπρόσδεκτη ανακούφισι από τις αδικίες.

Επί πλέον, επειδή ο Ιεχωβά είναι ένας δίκαιος και ελεήμων Θεός, τα άτομα που είχαν ορθή στάσι μπορούσαν να έχουν εμπιστοσύνη στο ότι οι εκφράσεις θείας αποδοκιμασίας δεν θα εσυνεχίζοντο επ’ αόριστον. Αυτό το σημείο τονίζεται στους Θρήνους 3:31, 32, ΜΝΚ: «Ο Ιεχωβά δεν απορρίπτει εις τον αιώνα· αλλ’ εάν και θλίψη, θέλει όμως και οικτειρήσει κατά το πλήθος του ελέους αυτού.»

Σε αρμονία με το έλεός του και τη στοργικότητα του, ο Ιεχωβά Θεός υπεκίνησε τους προφήτας του να υποδείξουν μια ελπίδα. Ο Μιχαίας, επί παραδείγματι, προείπε μια αποκατάστασι η οποία επρόκειτο να επακολουθήση μετά την ερήμωσι της γης που εκατοικείτο από τους Ισραηλίτας. Παραθέτοντας τα λόγια του Ιεχωβά, ο Μιχαίας εδήλωσε: «Θέλω βεβαίως σε συνάξει όλον, Ιακώβ· θέλω βεβαίως συλλέξει το υπόλοιπον του Ισραήλ· θέλω θέσει αυτούς ομού ως πρόβατα της Βοσόρρας, ως ποίμνιον εν μέσω της μάνδρας αυτών· μέγαν θόρυβον θέλουσι κάμει εκ του πλήθους των ανθρώπων.» (Μιχ. 2:12) Έτσι, αφού θα εγίνοντο μάρτυρες της καταστροφής, οι μετανοημένοι Ισραηλίται θα μπορούσαν ν’ αντλήσουν παρηγοριά απ’ αυτή την ελπίδα της αποκαταστάσεώς των.

Επομένως, οι προφήται εχρησίμευσαν κατά κύριον λόγο ως αντιπρόσωποι του Ιεχωβά προς τους Ισραηλίτας. Ενδιεφέροντο να βοηθήσουν τους ομοπίστους των ν’ ακολουθήσουν μια πορεία επιδοκιμασμένη από τον Θεό κι έτσι ν’ αποφύγουν την καταστροφή. Ήσαν φορείς καταστροφικών μηνυμάτων μόνο για κείνους που αρνούντο να κάνουν το θέλημα του Θεού. Αλλά για τα άτομα τα οποία είχαν ορθή στάσι, οι προφήται ήσαν αγγελιαφόροι απελευθερώσεως και ελπίδος. Ένα βασικό θέμα που περιλαμβάνετο σε διάφορες προφητείες εκφράζεται με τα λόγια του Ιεζεκιήλ 33:11, ΜΝΚ: «Ζω εγώ, λέγει Ιεχωβά ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψη ο ασεβής από της οδού αυτού και να ζη· επιστρέψατε από των οδών υμών των πονηρών· δια τι να αποθάνητε, οίκος Ισραήλ;»

ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

Το βασικό μήνυμα των αρχαίων Εβραίων προφητών έχει ισχύ και σήμερα. Όπως και στο παρελθόν, ο Ιεχωβά Θεός δεν βλέπει μ’ επιδοκιμασία την ανομία, τη βία, την αδικία και την καταπίεσι που εξακολουθούν ν’ αυξάνουν σε διάφορα μέρη της γης. Στο Λόγο του ο Ιεχωβά Θεός έχει δηλώσει ότι θα φέρη όλη αυτή την πονηρία σ’ ένα τέλος. Η Αγία Γραφή λέγει: «Οργή Θεού αποκαλύπτεται απ’ ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων, οίτινες κατακρατούσι την αλήθειαν εν αδικία.» (Ρωμ. 1:18) Εν τούτοις, προτού ελθη η ημέρα της οργής, οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία ν’ αλλάξουν τον τρόπο της ζωής των, ευθυγραμμίζοντας τον εαυτό τους για επιβίωσι αν η εκτέλεσις πρόκειται να έλθη στη διάρκεια της ζωής των. Επί πλέον, η μεγαλειώδης ελπίδα που βρίσκεται ενώπιον όλων εκείνων που θα επιζήσουν από εκείνη την καταστροφή είναι αιώνια ζωή σ’ ένα δίκαιο νέο σύστημα. (2 Πέτρ. 3:9, 13) Τα θαυμαστά νέα για την εποχή μας είναι ότι η πραγματοποίησις αυτής της ελπίδος είναι πολύ πλησίον.

Δεν είναι αυτά τα νέα κάτι που πρέπει να διακηρυχθή σήμερα; Αλλά ποιοι πρέπει να τα γνωστοποιήσουν; Δεν θ’ αναμένατε εκείνοι που θα έκαναν αυτό το έργο να είναι άτομα που συμπεριφέρονται όπως και οι αρχαίοι Εβραίοι προφήται; Πρέπει να είναι άτομα τα οποία υποστηρίζουν τις δίκαιες αρχές του Λόγου του Θεού και παροτρύνουν άλλους να κάνουν το ίδιο. Πρέπει να προειδοποιούν για την επικείμενη εκτέλεσι της πονηρίας και πρέπει να υποδεικνύουν ως ελπίδα το ένδοξο μέλλον σ’ ένα δίκαιο νέο σύστημα.

Απ’ όσα παρατηρείτε, έχετε διακρίνει πραγματικά ότι οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου προσπαθούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να αλλάξουν τη ζωή τους; Ή, έχετε μάλλον παρατηρήσει ότι οι κληρικοί συχνά ανέχονται κάθε είδους ανομία ανάμεσα στα μέλη των εκκλησιών των, ενόσω λαμβάνουν την αμοιβή τους;

Τι μπορεί να λεχθή για το σύνολο των ανθρώπων που είναι γνωστοί ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά; Πολλοί άνθρωποι έφθασαν στο σημείο να κατανοήσουν ότι υπάρχει μια αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά και των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου. Διεπίστωσαν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επιμένουν ότι εκείνοι οι οποίοι είναι ενεργώς συνταυτισμένοι μαζί τους πρέπει να ζουν σύμφωνα με την Αγία Γραφή. Το έχετε και σεις παρατηρήσει αυτό σχετικά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά; Αν ναι, ενεργείτε σύμφωνα μ’ αυτά που έχετε παρατηρήσει συμμετέχοντας μαζί τους στο να βοηθήτε άλλους να ζουν σύμφωνα με τις οδούς του Θεού;