φραγμός μπορούν να ξεσχίσουν τα ρούχα και να βλάψουν με οδυνηρό τρόπο τη σάρκα του ατόμου που περνά απ’ εκεί. Έτσι, επίσης, και οι άνομοι άνθρωποι στην εποχή του Μιχαία ήσαν δόλιοι, ακανθώδεις και οδυνηροί. Λόγω μιας τέτοιας λυπηράς καταστάσεως, ο Μιχαίας μπορούσε να λέγη στους Ισραηλίτας: «Η ημέρα των φυλάκων σου, η επίσκεψίς σου έφθασε· τώρα θέλει είσθαι η αμηχανία αυτών.» (Μιχ. 7:4) Οι ‘φύλακες’ ήσαν οι προφήτες. Έτσι, «η ημέρα των φυλάκων» μπορεί να καθορίζη τον καιρό που ο Ιεχωβά θα ανελάμβανε δράσι εναντίον των ασεβών σε εκπλήρωσι αυτού που είχαν διακηρύξει οι προφήτες. Η εκτέλεσις της κρίσεως του Ιεχωβά θα έβαζε σε ‘αμηχανία’ ή σύγχυσι τους άνομους.

Η διαφορά ήταν τόσο μεγάλη ώστε ούτε ακόμη και οι οικογενειακές σχέσεις δεν έδεναν τους ανθρώπους με τα δεσμά της αγάπης. Ο προφήτης μπορούσε, λοιπόν, να απευθύνη τα εξής λόγια στους πιστούς Ισραηλίτας! «Μη εμπιστεύεσθε εις φίλον, μη θαρρείτε εις οικείον· φύλαττε τας θύρας του στόματος σου από της συγκαθευδούσης εν τω κόλπω σου [δηλαδή, πρόσεχε τι λες]· διότι ο υιός περιφρονεί τον πατέρα, η θυγάτηρ επανίσταται κατά της μητρός αυτής, η νύμφη κατά της πενθεράς αυτής· οι εχθροί του ανθρώπου είναι οι άνθρωποι της εαυτού οικίας.»—Μιχ. 7:5, 6.

Σκεφθήτε· οι φίλοι ενός ανθρώπου—η σύζυγος, ο πατέρας, η μητέρα και τα παιδιά δεν μπορούσαν να τύχουν εμπιστοσύνης. Μέσα στο ίδιο το σπίτι μπορούσε να έχη εχθρούς.

Μια τέτοια κατάστασις δεν μπορούσε να συνεχισθή. Έτσι, εχρειάζετο να ενεργήση ο Θεός της δικαιοσύνης, ο Ιεχωβά. Εν τω μεταξύ, εχρειάζετο υπομονητική προσμονή. Ο προφήτης εδήλωσε: «Εγώ δε θέλω επιβλέψει επί Κύριον· θέλω προσμείνει τον Θεόν της σωτηρίας μου· ο Θεός μου θέλει μού εισακούσει.»—Μιχ. 7:7.

Εμείς σήμερα πρέπει ομοίως να είμεθα πρόθυμοι ν’ αναμένωμε υπομονητικά τον Ιεχωβά Θεό να ενεργήση εναντίον κάθε ασεβείας. Η δυσμενής κρίσις του εναντίον του παρόντος συστήματος πραγμάτων θα εκτελεσθή με τόσο βέβαιο τρόπο, όπως ακριβώς και η εκτέλεσίς του εναντίον των άνομων Ισραηλιτών, και μάλιστα σύντομα!

Μια Επιστολή Ευγνωμοσύνης

«Επί πέντε χρόνια η σύζυγός μου και ο γιος μου ήσαν Μάρτυρες του Ιεχωβά, χωρίς την πλήρη συγκατάθεσί μου. Αναγνωρίζω τώρα ότι τους έφερα πολλές δυσκολίες και βάρη με τις ενέργειές μου και την έλλειψι πίστεως μου στον Ιεχωβά. Ο Θεός μόνο γνωρίζει τι πέρασαν στη διάρκεια αυτού του χρόνου. Και το μόνο που μπορώ να κάνω τώρα είναι να ελπίζω ότι είναι ένας πολύ, πολύ συγχωρητικός Θεός.

«Μολονότι δεν ήμουν ενεργό μέλος της Καθολικής θρησκείας, αμαρτάνοντας κάθε μέρα της ζωής μου, πίστευα ότι ήμουν καλύτερος από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, τους οποίους θεωρούσα φανατικούς. Δεν μπορούσα ν’ αντιληφθώ ότι και ο Ιησούς Χριστός εκαλείτο επίσης φανατικός στον καιρό του. Το ίδιο το όνομα Ιεχωβά μου φαινόταν αποκρουστικό.

«Ωστόσο, μετά από πολλές δυσκολίες καθώς μετακινηθήκαμε από το Μισσούρι στην Καλιφόρνια, αισθανόμουν ότι κάτι έλειπε από τη ζωή μου. Αισθανόμουν σαν να ήμουν χαμένος μέσα σ’ αυτό τον γεμάτο σύγχυσι κόσμο, και δεν ήξερα πώς ν’ αρχίσω πάλι τη ζωή μου μ’ ένα θετικό τρόπο. Συνεπώς, άρχισα να προσεύχωμαι στον Παντοδύναμο Θεό για καθοδηγία, κατεύθυνσι και ένα τρόπο να απομακρύνω το κενό που υπήρχε μέσα μου. Αμέσως, κάποιος χτύπησε την πόρτα του διαμερίσματος μου. Όταν άνοιξα, ανεκάλυψα ότι ήταν μια κυρία, μια Μάρτυς του Ιεχωβά.

«Κανονικά θα έπρεπε να τη διώξω και να κλείσω ευγενικά την πόρτα μου, αλλ’ αυτή τη φορά, λόγω του γεγονότος ότι μόλις είχα προσευχηθή για καθοδηγία, αισθάνθηκα διαφορετικά μέσα μου. Συζητήσαμε 40 περίπου λεπτά και, κατόπιν με προσκάλεσε να παρακολουθήσω τις συναθροίσεις στην αίθουσα. Δαπάνησε μάλιστα χρόνο να μου κάνη ένα σχεδιάγραμμα με κατευθύνσεις σχετικά με το πώς να φθάσω εκεί. Δεν είχα ποτέ συναντήσει κάποιον Καθολικό που θα μπορούσε να δαπανήση τόσο πολύ χρόνο και να δείξη ενδιαφέρον για τα πνευματικά συμφέροντα του συνανθρώπου του. Αισθάνθηκα παράξενα μέσα μου, επειδή αυτό το άτομο ενδιαφερόταν τόσο πολύ για τη σωτηρία μου.

«Έτσι, τώρα παρακολουθώ τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας με τη σύζυγο μου Κριστίν και το γιο μου Φίλιπ. Μελετώ επίσης τακτικά την Αγία Γραφή. Ελπίζω ότι δεν βρήκα τον Ιεχωβά τόσο αργά ώστε να μη μπορέσω ν’ αποκτήσω αιώνια ζωή.»