Εκπληκτικές Κρίσεις Παρά Θεού

Ο ΕΒΡΑΙΟΣ προφήτης Αββακούμ ανησυχούσε πολύ για τις συνθήκες που επικρατούσαν στις ημέρες του. Οπουδήποτε και αν παρατηρούσε στη γη του Ιούδα έβλεπε βία, καταδυνάστευση φιλονεικίες, συγκρούσεις και αδικίες. Αυτά τον υπεκίνησαν ν’ αναφωνήση: «Έως πότε, Ιεχωβά, θέλω κράζει, και δεν θέλεις εισακούει; Θέλω βοά προς σε, Αδικία· και δεν θέλεις σώζει!»—Αββακ. 1:1-4.

Ίσως κι εσείς επίσης να έχετε κάνει παρόμοια ερωτήματα παρατηρώντας την ανομία που επικρατεί τόσο πολύ μεταξύ εκείνων που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν τον Θεό—μεταξύ των μελών των θρησκευτικών οργανώσεων του Χριστιανικού κόσμου. Η απάντησις που έλαβε ο Αββακούμ φάνηκε απίστευτη. (Αββακ. 1:5) Συνεκλόνισε μάλιστα τον προφήτη. (Αββακ. 1:13-17) Δεν θα είναι λιγώτερο συγκλονιστικά τα μέσα με τα οποία θα τερματισθούν τα θρησκευτικά συστήματα του Χριστιανικού κόσμου.

Η ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΧΑΛΔΑΙΩΝ

Η εξαγγελία του Ιεχωβά μέσω του Αββακούμ ήταν αυτή: «Διότι, ιδού, εγώ εξεγείρω τους Χαλδαίους, το έθνος το πικρόν και ορμητικόν, το οποίον θέλει διέλθει το πλάτος του τόπου, δια να κληρονομήση κατοικίας ουχί εαυτού. Είναι φοβεροί και τρομεροί· η κρίσις αυτών και η εξουσία αυτών θέλει προέρχεσθαι εξ αυτών. Και οι ίπποι αυτών είναι ταχύτεροι παρδάλεων και οξύτεροι λύκων της εσπέρας· και οι ιππείς αυτών θέλουσι διαχυθή και οι ιππείς αυτών θέλουσιν ελθεί από μακρόθεν· θέλουσι πετάξει ως αετός σπεύδων εις βρώσιν, πάντες θέλουσιν ελθεί επί αρπαγή· η όψις των προσώπων αυτών είναι ως ο ανατολικός άνεμος, και θέλουσι συνάξει τους αιχμαλώτους ως άμμον. Και θέλουσι περιπαίζει τους βασιλείς, και οι άρχοντες θέλουσιν είσθαι παίγνιον εις αυτούς· θέλουσιν εμπαίζει παν οχύρωμα· διότι θέλουσιν επισωρεύσει χώμα [όπως όταν κτίζουν οχυρώματα] και θέλουσι κυριεύσει αυτό [το οχύρωμα]. Τότε το πνεύμα αυτού θέλει αλλοιωθή, και θέλει υπερβή παν όριον και θέλει ασεβεί [λόγω των ανηλεών του κατακτήσεων], αποδίδων την ισχύν αυτού ταύτην εις τον θεόν αυτού,» προφανώς στη μεγάλη στρατιωτική μηχανή του που την εξυψώνει σε θέσι θεότητος.—Αββακ. 1:6-11, ΜΝΚ.

Τίποτε δεν θα σταματούσε τις στρατιές των Χαλδαίων από το να κυριεύουν τη μια πόλι κατόπιν της άλλης. Το βασίλειο του Ιούδα δεν μπορούσε να ελπίζη ότι θα διαφύγη.

Ο Αββακούμ, όμως, δυσκολεύθηκε να κατανοήση πώς θα χρησιμοποιούσε ο Ιεχωβά Θεός τους ειδωλολάτρας Χαλδαίους για να εκτελέση την κρίσι του. Αυτοί όχι μόνο δεν ήσαν λάτρεις του, αλλά ήσαν και αμείλικτοι κατακτητές. Αυτοί έβλεπαν τους ανθρώπους σαν απλά ψάρια και ερπετά που θα μπορούσαν να τα κυριεύσουν και να τα καθυποτάξουν. Αυτοί οι παράγοντες υπεκίνησαν τον Αββακούμ ν’ αναφωνήση: «Κάμνεις τους ανθρώπους [Ιεχωβά] ως τους ιχθύας της θαλάσσης, ως τα ερπετά, τα μη έχοντα άρχοντα εφ’ εαυτών; Ανασύρουσι [οι Χαλδαίοι] πάντας δια του αγκίστρου, έλκουσιν αυτούς εις το δίκτυον αυτών και συνάγουσιν αυτούς εις την σαγήνην αυτών δια τούτο ευφραίνονται και χαίρουσι. Δια τούτο θυσιάζουσιν εις το δίκτυον αυτών και καίουσι θυμίαμα εις την σαγήνην αυτών· διότι δι’ αυτών η μερίς αυτών είναι παχεία και το φαγητόν αυτών εκλεκτόν. Μη δια τούτο θέλουσι πάντοτε εκκενόνει το δίκτυον αυτών; και δεν θέλουσι φείδεσθαι φονεύοντες πάντοτε τα έθνη;»—Αββακ. 1:14-17.

Ο Αββακούμ, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με τη χρησιμοποίησι των ανηλεών Χαλδαίων από τον Ιεχωβά, για την εκτέλεσι κρίσεως στον λαό του, αναγνωρίζει ότι είναι κατάλληλο να του γίνη έλεγχος. Αναμένει λοιπόν μια αποκάλυψι από τον Θεό, λέγοντας: «Επί της σκοπιάς μου θέλω σταθή και θέλω στηλωθή επί του πύργου, και θέλω αποσκοπεύει δια να ίδω τι θέλει λαλήσει προς εμέ και τι θέλω αποκριθή προς τον ελέγχοντά με.»—Αββακ. 2:1.

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΙΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ

Η απάντησις του Ιεχωβά εβεβαίωσε ότι η προφητεία ασφαλώς θα εξεπληρώνετο. Στον Αββακούμ ελέχθησαν τα εξής: «Γράψον την όρασιν και έκθεσον αυτήν επί πινακιδίων, ώστε τρέχων να αναγινώσκη τις αυτήν. Διότι η όρασις μένει έτι εις ωρισμένον καιρόν, αλλ’ εις το τέλος θέλει λαλήσει και δεν θέλει ψευσθή· αν και αργοπορή, πρόσμεινον αυτήν διότι βεβαίως θέλει ελθεί, δεν θέλει βραδύνει.» (Αββακ. 2:2, 3) Δεν υπήρχε αμφιβολία για το γεγονός ότι οι Χαλδαίοι θ’ αποτελούσαν το μέσον της εκτελέσεως κατά του απίστου Ιούδα. Εκείνο που αποκαλύφθηκε στον Αββακούμ ήταν η «προσδοκία,» δηλαδή η ζωηρή σπουδή προς την εκπλήρωσί της.

Οι Χαλδαίοι όμως, θα ενεργούσαν σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες· και χωρίς να το γνωρίζουν θα χρησίμευαν ως μέσον παρά Θεού για την εκτέλεσι της δικαίας κρίσεως Του εναντίον ενός απίστου λαού. Ο Ιεχωβά Θεός, απαντώντας στην αντίρρησι που είχε ο Αββακούμ για τη χρησιμοποίησι των Χαλδαίων, του έκαμε γνωστό ότι αυτοί δεν θα παρέμεναν ατιμώρητοι για την αμείλικτη απληστία και την αιμοβορία τους. Ο Ιεχωβά εδήλωσε: «Επειδή συ ελαφυραγώγησας έθνη πολλά, άπαν το υπόλοιπον των λαών θέλουσι σε λαφυραγωγήσει, εξ αιτίας των αιμάτων των ανθρώπων και της αδικίας της γης, της πόλεως και πάντων των κατοικούντων εν αυτή.»—Αββακ. 2:8.

ΕΚΠΛΗΡΩΣΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ

Σύμφωνα με τα λόγια του Ιεχωβά προς τον Αββακούμ, οι Χαλδαίοι επήλθαν κατά της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα. Η ιστορική αφήγησις που διαφυλάχθηκε στην Αγία Γραφή μάς πληροφορεί ότι ο βασιλεύς των Χαλδαίων, ο Ναβουχοδονόσορ, «εθανάτωσε τους νεανίσκους αυτών εν μαχαίρα εντός του οίκου του αγιαστηρίου αυτών, και δεν εφείσθη νέου ή παρθένου, γέροντος ή κεκυφότος· . . . Και τους εκφυγόντας την μάχαιραν μετώκισεν εις Βαβυλώνα.»—2 Χρον. 36:17, 20.

Μετά από ένα διάστημα λιγώτερο των εβδομήντα ετών, στο έτος 539 π.Χ., η Βαβυλών αντιμετώπισε την ημέρα της αποδόσεως των λογαριασμών της. Τότε, ο Κύρος, που διοικούσε τις στρατιές των Μήδων, των Περσών και των Ελαμιτών, εκυρίευσε την πόλι. Μετέστρεψε τον ρουν του Ποταμού Ευφράτου που διέρρεε την Βαβυλώνα. Κατόπιν πέρασε τις δυνάμεις του από την κοίτη του ποταμού. Οι παραποτάμιες πύλες της Βαβυλώνος κατά θεία πρόνοια είχαν αφεθή ανοιχτές, κι έτσι μπόρεσαν τα στρατεύματα να εισβάλουν στην πόλι χωρίς δυσκολία. Γρήγορα επέρασαν από τους δρόμους, σφάζοντας οποιονδήποτε έφερνε αντίστασι. Κατόπιν, εκυρίευσαν τα ανάκτορα και εφόνευσαν τον εκεί βασιλέα, τον Βαλτάσαρ. Έτσι, σε μια νύχτα έπεσε η Βαβυλώνα.

Αυτά φάνηκαν απίστευτα και συγκλονιστικά μάλιστα σ’ εκείνους που είχαν ακούσει τις προφητείες για τον Ιούδα και τη Βαβυλώνα. Εν τούτοις, ο προφητικός λόγος εκπληρώθηκε.

ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ

Η Αγία Γραφή τονίζει ότι παρόμοια γεγονότα πρόκειται σύντομα να λάβουν χώρα. Σήμερα τα μέλη των θρησκευτικών συστημάτων του Χριστιανικού κόσμου πολύ ομοιάζουν με τους κατοίκους της Ιουδαίας στον καιρό του Αββακούμ. Ο Χριστιανικός κόσμος είναι γεμάτος από ανομία και αδικίες. Οι άνθρωποι αποτελούν σε μεγάλο βαθμό μέρος του κόσμου σε λόγια, σε στάσι και σε ενέργειες. Γι’ αυτό, το εδάφιο Ιακώβου 4:4 μπορεί ορθώς να εφαρμοσθή στον Χριστιανικό κόσμο: «Μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού;» Επειδή συμβαίνει αυτό αποδεικνύεται ότι οι θρησκευτικές οργανώσεις του Χριστιανικού κόσμου αποτελούν μέρος του παγκοσμίου θρησκευτικού συστήματος που αναφέρεται στην Αγία Γραφή ως ‘πόρνη,’ «Βαβυλών η Μεγάλη.» (Αποκάλ. 17:1-5) Αυτή η ‘πόρνη’ θα γίνη αντικείμενο μίσους στα όμματα των πολιτικών αρχόντων. Το βιβλίο της Αποκαλύψεως περιγράφει με συμβολική γλώσσα τι θα λάβη χώρα, Διαβάζομε τα εξής: «Τα δέκα κέρατα, τα οποία είδες επί το θηρίον, ούτοι θέλουσι μισήσει την πόρνην και θέλουσι κάμει αυτήν ηρημωμένην και γυμνήν, και τας σάρκας αυτής θέλουσι φάγει, και αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί.»—Αποκάλ. 17:11-16.

Το θηρίο και τα δέκα κέρατά του, δηλαδή οι πολιτικοί άρχοντες, καταφεύγοντας σ’ αυτή τη βιαιοπραγία κατά των θρησκευτικών οργανώσεων του κόσμου, περιλαμβανομένων κι εκείνων του Χριστιανικού κόσμου, δεν θα το κάμουν αυτό από αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό. Αυτοί θα ενεργήσουν, όπως οι Βαβυλώνιοι, μ’ ένα κακό και θηριώδη τρόπο, χωρίς κανένα σεβασμό προς τον αληθινό Θεό.

Όπως στην περίπτωσι των Βαβυλωνίων, εκείνοι που θα μετάσχουν στην καταστροφή της ψευδούς θρησκείας δεν θα διαφύγουν την εκτέλεσι της θείας κρίσεως. Η ημέρα των θα έλθη όταν ο Ιησούς Χριστός, επικεφαλής των αγγελικών στρατιών, θα προβή εναντίον των. Σχετικά μ’ αυτό, ο Λόγος του Θεού λέγει: «Και είδον τον ουρανόν ανεωγμένον, και ιδού ίππος λευκός, και ο καθήμενος επ’ αυτόν εκαλείτο Πιστός και Αληθινός, και κρίνει και πολεμεί εν δικαιοσύνη. . . . Και είδον το θηρίον και τους βασιλείς της γης και τα στρατεύματα αυτών συνηγμένα, δια να κάμωσι πόλεμον με τον καθήμενον επί του ίππου και με το στράτευμα αυτού.» Τι συμβαίνει στους άρχοντες και στα στρατεύματά των; Η αφήγησις αναγράφει ότι αυτοί θα υποστούν ήττα, «εφονεύθησαν με την ρομφαίαν του καθήμενου επί του ίππου.» «Και πάντα τα όρνεα εχορτάσθησαν εκ των σαρκών αυτών.»—Αποκάλ. 19:11-21.

Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται σε πολλούς σήμερα, οι θρησκευτικές οργανώσεις του Χριστιανικού κόσμου θα καταστραφούν από τα χέρια των πολιτικών συστημάτων, τα δε αντιθεϊκά πολιτικά συστήματα δεν θα διαφύγουν την εκτελεστική μάχαιρα του ‘Βασιλέως των βασιλέων,’ του Κυρίου Ιησού Χριστού. (Αποκάλ. 19:16) Δεν τονίζει αυτό την ανάγκη να εξακριβώσωμε αν έχωμε την επιδοκιμασία του Θεού; Έχετε χωρισθή σεις απ’ ό,τι αποδοκιμάζει ο Ιεχωβά Θεός; Επιζητείτε να συμμορφωθήτε με την δίκαιη οδό του; Αν είναι έτσι, μπορείτε να παρηγορηθήτε με τα ενθαρρυντικά λόγια του εδαφίου Σοφονίας 2:3, ΜΝΚ: «Ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.»