“Πιστότης”—Μπορεί να σας Βοηθήση;
«ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΠΙΑ! Δεν μπορώ ν’ αντέξω περισσότερο!» Πόσο συχνά έχετε ακούσει, κάποιον να κάνη μια τέτοια δήλωσι ή πόσο συχνά έχετε βρεθή σεις ο ίδιος στον πειρασμό να κάνετε τη δήλωσι αυτή; Οι τεράστιες αυξήσεις στο έγκλημα, στη βία, στην αδικία και σε άλλες καταπιεστικές συνθήκες έφεραν πολλούς στο σημείο να τερματίσουν τη ζωή τους.
Αλλά είναι δυνατόν να διατηρήση κανείς μια εύθυμη διάθεσι παρά τις καταθλιπτικές συνθήκες που επικρατούν. Σχετικά μ’ αυτό, οι Γραφές τονίζουν τη σπουδαιότητα της «πιστότητος.» Μια πείρα του προφήτη Αββακούμ δείχνει πόσο υποβοηθητική μπορεί να είναι αυτή η ιδιότης.
Μολονότι ο Αββακούμ έζησε προφανώς στη διάρκεια του εβδόμου αιώνος π.Χ., αντιμετώπισε συνθήκες πολύ όμοιες μ’ εκείνες που αντιμετωπίζουν οι μεγάλες μάζες των ανθρώπων σήμερα. Ο προφήτης θρήνησε για τη βία, την αρπαγή και τη διαμάχη που επικρατούσαν παντού. (Αββακ. 1:1-3) «Δια τούτο ο νόμος είναι αργός, και δεν εξέρχεται κρίσις τελεία,» αναφώνησε ο Αββακούμ, και προσέθεσε: «Επειδή ο ασεβής καταδυναστεύει τον δίκαιον, δια τούτο εξέρχεται κρίσις διεστραμμένη.»—Αββακ. 1:4.
Ο προφήτης του Θεού, όπως και πολλοί άνθρωποι σήμερα, ήθελε να γνωρίζη γιατί ο Ύψιστος ανέχεται μια τέτοια πονηρία. (Αββακ. 1:13, 14) Ο Δημιουργός έδωσε την εξής απάντησι:
«Γράψον την όρασιν και έκθεσον αυτήν επί πινακιδίων, ώστε τρέχων να αναγινώσκη τις αυτήν. Διότι η όρασις μένει έτι εις ωρισμένον καιρόν, αλλ’ εις το τέλος θέλει λαλήσει και δεν θέλει ψευσθή· αν και αργοπορή, πρόσμεινον αυτήν· διότι βεβαίως θέλει ελθεί, δεν θέλει βραδύνει.»—Αββακ. 2:2, 3.
Η ‘όρασις,’ που φαινόταν ότι καθυστερούσε να εκπληρωθή, αφωρούσε την καταστροφή των ασεβών, στους οποίους περιελαμβάνοντο και εκείνοι μεταξύ του λαού του Θεού και εκείνοι οι οποίοι δεν ισχυρίζοντο ότι ήσαν λάτρεις του Ιεχωβά. Αυτή η όρασις, μολονότι φαινομενικά αργούσε, ήταν βέβαιο ότι θα εκπληρωνόταν.
Αλλά πώς έπρεπε να φέρεται ο προφήτης του Θεού, ενώ περίμενε την εκπλήρωσι αυτής της οράσεως; Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο οι Γραφές αναφέρουν την πιστότητα. Στον Αββακούμ ελέχθησαν τα εξής: «Ιδού, η ψυχή αυτού επήρθη, δεν είναι ευθεία εν αυτώ· ο δε δίκαιος θέλει ζήσει δια της πίστεως (πιστότητος, ΜΝΚ) αυτού.» (Αββακ. 2:4) Πώς η «πιστότης» βοηθεί ένα άτομο να ‘ζήση’; Υπάρχει ένα σπουδαίο μάθημα σ’ αυτό, ακόμη και για τους ανθρώπους που ζουν σήμερα.
Η πιστότης σ’ αυτά τα συμφραζόμενα δεν σημαίνει απλώς μια διανοητική αναγνώρισι της υπάρξεως του Θεού. Αντιθέτως, σημαίνει πίστι ή σταθερή εμπιστοσύνη στην υπόσχεσι του Θεού να φέρη ένα τέλος στις καταπιεστικές συνθήκες. Επανειλημμένως, οι Γραφές τονίζουν την ευαρέσκεια του Θεού προς εκείνους οι οποίοι μ’ εμπιστοσύνη πιστεύουν σ’ αυτές τις υποσχέσεις, καθώς επίσης και τη δυσαρέσκειά του για άτομα που στερούνται πίστεως. Αυτό αναφέρεται πολύ ωραία στο εδάφιο Εβραίους 11:6, όπου διαβάζομε: «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύση ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.»
Πώς, λοιπόν, ο πιστός θα ‘ζήση’; Αυτό αφορά και το παρόν και το μέλλον.
Σύμφωνα με το λεξικό του Ουίλλιαμ Τζεσένιους, συχνά η Εβραϊκή λέξις που μεταφράζεται στην Ελληνική «ζω» σημαίνει «ζω καλά, με ευημερία, ευημερώ, ανθώ.» Ένα άτομο που έχει σταθερή πίστι στην υπόσχεσι του Θεού να καταστρέψη τους αδικοπραγούντες από τη γη, θ’ απολαμβάνη μια πολύ πιο ευτυχισμένη ζωή τώρα. Ο προφήτης Μιχαίας, ο οποίος έζησε στη διάρκεια καιρών που ήσαν τόσο δύσκολοι ώστε ένα άτομο δεν μπορούσε να εμπιστεύεται ακόμη και τον γαμήλιο σύντροφό του (‘την συγκαθεύδουσαν εν τω κόλπω σου’), επέδειξε μια θαυμάσια στάσι όταν είπε: «Εγώ δε θέλω επιβλέψει επί Κύριον· θέλω προσμείνει τον Θεόν της σωτηρίας μου.» (Μιχ. 7:5-7) Ομοίως, εκείνοι που ‘προσμένουν’ τον Θεό σήμερα, θα διαπιστώσουν ότι η διαδεδομένη αδικοπραγία δεν τους στερεί την απόλαυσι της ζωής.
Ένα άλλο όφελος της πιστότητας είναι το γεγονός ότι ο Θεός θα ‘σώση’ την εκκλησία των πιστών δούλων του στη διάρκεια καταστάσεων συμφοράς, περιλαμβανομένης και της απειλής του θανάτου. (Ψαλμ. 33:18, 19· 41:1, 2· 138:7) Παραδείγματα αυτού είναι ο Ιερεμίας και ο Αβδέ-μέλεχ, οι οποίοι προφανώς ήσαν σύγχρονοι του Αββακούμ. Και οι δύο επέζησαν από την κατάληψι της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους, γεγονός που αποτελούσε μέρος της οράσεως των κρίσεων του Θεού που αναφέρει ο Αββακούμ.—Αββακ. 1:6-11· παράβαλε με Ιερεμίαν 39:11-18· 40:1-10.
Η πρόρρησις ότι άνθρωποι πιστότητος θα ζούσαν έχει ιδιαίτερο νόημα για τους Χριστιανούς. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Διότι δεν αισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού· επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα, Ιουδαίον τε πρώτον και Έλληνα. Διότι δι’ αυτού αποκαλύπτεται η δικαιοσύνη του Θεού εκ πίστεως εις πίστιν, καθώς είναι γεγραμμένον· Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως.»—Ρωμ. 1:16, 17.
Μ’ αυτά τα λόγια, ο Παύλος τόνισε ιδιαίτερα οφέλη που απολαμβάνουν εκείνοι που πιστεύουν στην απολυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. Μια τέτοια πίστις, όχι μόνο φέρνει την ευλογία του Θεού σ’ αυτούς που την έχουν, ενώ αναμένουν το τέλος της πονηρίας, αλλά, επίσης, οδηγεί σε συγχώρησι αμαρτιών, μια δικαία στάσι ενώπιον του Θεού και σε ‘σωτηρία’—την ευκαιρία να ‘ζήσουν’ αιωνίως με τελειότητα.—Αββακ. 2:4· Ιωάν. 3:16· Πράξ. 10:43· 26:18· Γαλ. 2:15, 16.
Έχοντας υπ’ όψιν αυτές τις ευτυχείς προσδοκίες, όλοι εκείνοι που αγαπούν τον Θεό σήμερα θα ωφεληθούν απ’ αυτές τις περαιτέρω Γραφικές συμβουλές σχετικά με την πίστι: «Μη αποβάλητε λοιπόν την παρρησίαν σας, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. Διότι έχετε χρείαν υπομονής, δια να κάμητε το θέλημα του Θεού και να λάβητε την επαγγελίαν. Διότι έτι ολίγον καιρόν, και θέλει ελθεί ο ερχόμενος και δεν θέλει βραδύνει. Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως· και εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν. Ημείς όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ’ εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής.»—Εβρ. 10:35-39.
Πράγματι, η πιστότης στον Θεό μπορεί να σας βοηθήση. Οι πιστοί θα ‘ζήσουν,’ απολαμβάνοντας και τις ευλογίες μιας ευσεβούς ζωής τώρα και θ’ αποκτήσουν αιώνια ζωή στη νέα τάξι των ‘νέων ουρανών και νέας γης,’ όπως έχει προλεχθή στη Βιβλική προφητεία. (2 Πέτρ. 3:13· Αποκ. 21:1-5) Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, όλοι εκείνοι που αγαπούν τον Θεό θ’ ακολουθούν πιστά τη θεόπνευστη συμβουλή: «Αν και αργοπορή, πρόσμεινον αυτήν· διότι βεβαίως θέλει ελθεί, δεν θέλει βραδύνει.»—Αββακ. 2: 3.
«Ο πιστός άνθρωπος θέλει έχει πολλήν ευλογίαν· αλλ’ όστις σπεύδει να πλουτήση, δεν θέλει μείνει ατιμώρητος,»—Παρ. 28:20.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 3]
«Αν και αργοπορή, πρόσμεινον αυτήν· διότι βεβαίως θέλει ελθεί, δεν θέλει βραδύνει.»—Αββακ. 2:3.
ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΣΕ Μ’ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΒΒΑΚΟΥΜ;