δεν είναι πραγματικά ο «Πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρηγορίας;» Ασφαλώς! Στο ζήτημα λοιπόν του πένθους και των κηδειών, αφήνομε τις αρχές της σοφίας, της δικαιοσύνης και της αγάπης του, να υπαγορεύουν τα αισθήματα και τις πράξεις μας, όπως συμβαίνει και σε όλες τις άλλες υποθέσεις της ζωής.—2 Κορ. 1:3, 4· 1 Κορ. 16:14.

Εκπληκτικές Κρίσεις Παρά Θεού

Ο ΕΒΡΑΙΟΣ προφήτης Αββακούμ ανησυχούσε πολύ για τις συνθήκες που επικρατούσαν στις ημέρες του. Οπουδήποτε και αν παρατηρούσε στη γη του Ιούδα έβλεπε βία, καταδυνάστευση φιλονεικίες, συγκρούσεις και αδικίες. Αυτά τον υπεκίνησαν ν’ αναφωνήση: «Έως πότε, Ιεχωβά, θέλω κράζει, και δεν θέλεις εισακούει; Θέλω βοά προς σε, Αδικία· και δεν θέλεις σώζει!»—Αββακ. 1:1-4.

Ίσως κι εσείς επίσης να έχετε κάνει παρόμοια ερωτήματα παρατηρώντας την ανομία που επικρατεί τόσο πολύ μεταξύ εκείνων που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν τον Θεό—μεταξύ των μελών των θρησκευτικών οργανώσεων του Χριστιανικού κόσμου. Η απάντησις που έλαβε ο Αββακούμ φάνηκε απίστευτη. (Αββακ. 1:5) Συνεκλόνισε μάλιστα τον προφήτη. (Αββακ. 1:13-17) Δεν θα είναι λιγώτερο συγκλονιστικά τα μέσα με τα οποία θα τερματισθούν τα θρησκευτικά συστήματα του Χριστιανικού κόσμου.

Η ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΧΑΛΔΑΙΩΝ

Η εξαγγελία του Ιεχωβά μέσω του Αββακούμ ήταν αυτή: «Διότι, ιδού, εγώ εξεγείρω τους Χαλδαίους, το έθνος το πικρόν και ορμητικόν, το οποίον θέλει διέλθει το πλάτος του τόπου, δια να κληρονομήση κατοικίας ουχί εαυτού. Είναι φοβεροί και τρομεροί· η κρίσις αυτών και η εξουσία αυτών θέλει προέρχεσθαι εξ αυτών. Και οι ίπποι αυτών είναι ταχύτεροι παρδάλεων και οξύτεροι λύκων της εσπέρας· και οι ιππείς αυτών θέλουσι διαχυθή και οι ιππείς αυτών θέλουσιν ελθεί από μακρόθεν· θέλουσι πετάξει ως αετός σπεύδων εις βρώσιν, πάντες θέλουσιν ελθεί επί αρπαγή· η όψις των προσώπων αυτών είναι ως ο ανατολικός άνεμος, και θέλουσι συνάξει τους αιχμαλώτους ως άμμον. Και θέλουσι περιπαίζει τους βασιλείς, και οι άρχοντες θέλουσιν είσθαι παίγνιον εις αυτούς· θέλουσιν εμπαίζει παν οχύρωμα· διότι θέλουσιν επισωρεύσει χώμα [όπως όταν κτίζουν οχυρώματα] και θέλουσι κυριεύσει αυτό [το οχύρωμα]. Τότε το πνεύμα αυτού θέλει αλλοιωθή, και θέλει υπερβή παν όριον και θέλει ασεβεί [λόγω των ανηλεών του κατακτήσεων], αποδίδων την ισχύν αυτού ταύτην εις τον θεόν αυτού,» προφανώς στη μεγάλη στρατιωτική μηχανή του που την εξυψώνει σε θέσι θεότητος.—Αββακ. 1:6-11, ΜΝΚ.

Τίποτε δεν θα σταματούσε τις στρατιές των Χαλδαίων από το να κυριεύουν τη μια πόλι κατόπιν της άλλης. Το βασίλειο του Ιούδα δεν μπορούσε να ελπίζη ότι θα διαφύγη.