Υπηρετώντας τον Ιεχωβά «Υπό ένα Ζυγόν»
1. Ποιες διαβεβαιώσεις έχουμε για το λόγο της προφητείας του Ιεχωβά;
Ο ΛΟΓΟΣ της προφητείας του Ιεχωβά εκπληρώνεται πάντοτε αλάθητα. Ο ίδιος μάς λέει: «Ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.» (Ησ. 55:11) Αυτό επαληθεύτηκε ακριβώς στις πολλές λεπτομέρειες της μεγάλης προφητείας του Σοφονία.
2. (α) Ποιες εθνικές ομάδες αναφέρονται στο Σοφονίας 2:4-8; (β) Πώς μια επίσκεψη στις τοποθεσίες τους σήμερα επιβεβαιώνει την ακρίβεια της προφητείας;
2 Παραδείγματος χάρη, ο Σοφονίας αναγράφει διαδοχικά τους «λόγους» καταδίκης του Ιεχωβά ενάντια στις πόλεις της Φιλιστίας, στο έθνος των Χερεθαίων, στη γη των Φιλισταίων, και στον Μωάβ και Αμμών. (Σοφ. 2:4-8) Όλες εκείνες οι προφητείες εκπληρώθηκαν αξιοσημείωτα στη διάρκεια των ετών και αιώνων που ακολούθησαν. Πού βρίσκεται σήμερα το έθνος της Φιλιστίας, με τις πόλεις της, και πού είναι οι υποτελείς Χερεθαίοι; Έπαψαν να υπάρχουν. Τι απόγιναν ο Μωάβ και ο Αμμών; Η προφητεία λέει:
«Ζω εγώ, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ, εξάπαντος ο Μωάβ θέλει είσθαι ως τα Σόδομα και οι υιοί Αμμών ως τα Γόμορρα, τόπος κνίδων και αλυκαί και παντοτεινή ερήμωσις· το υπόλοιπον του λαού μου θέλει λαφυραγωγήσει αυτούς.» (Σοφ. 2:9)
Αν ταξιδέψετε σήμερα μέσα από την περιοχή της πέραν του Ιορδάνου όπου κάποτε ανθούσαν τα έθνη του Μωάβ και του Αμμών, τι βρίσκετε; Ερήμωση—όπως ακριβώς προείπε ο Ιεχωβά! Η ιστορία δείχνει ότι ακόμη και η Αιθιοπία, μαζί με την Αίγυπτο, υπέφερε στα χέρια των Βαβυλωνίων εισβολέων.—Σοφ. 2:12.
«ΕΡΗΜΟΣ»
3, 4. (α) Ποιος ήταν ο λόγος του Ιεχωβά για την Ασσυρία και τη Νινευή; (β) Γιατί αυτό θα φαινόταν απίστευτο; (γ) Ποια είναι η απόδειξη για την καταπληκτική εκπλήρωση της προφητείας;
3 Τρομερά εκπληκτική είναι η εκπλήρωση του λόγου του Ιεχωβά για την Ασσυρία και τη Νινευή. Ο Σοφονίας προφήτευσε όταν η περήφανη πρωτεύουσα της Ασσυρίας, η Νινευή, βρισκόταν στο αποκορύφωμα της δόξας της, τουλάχιστον 15 χρόνια πριν το έθνος γκρεμισθεί από τη θέση που κατείχε σαν δεύτερη παγκόσμια δύναμη στη Βιβλική ιστορία. Ποιος θα μπορούσε να φαντασθεί ένα τέτοιο πράγμα; Αλλά ο Ιεχωβά ήταν ενάντια σ’ αυτή την εθνικιστική «πόλι των αιμάτων.» (Ναούμ 3:1, 5) Μέσω του Σοφονία είπε ότι θα τακτοποιούσε τους λογαριασμούς μαζί της, λέγοντας:
«Θέλει εκτείνει την χείρα αυτού κατά του βορρά και αφανίσει την Ασσυρίαν, και θέλει καταστήσει την Νινευή εις αφανισμόν, τόπον άνυδρον ως η έρημος. . . . Αύτη είναι η ευφραινομένη πόλις, η κατοικούσα αμερίμνως, η λέγουσα εν τη καρδία αυτής, Εγώ είμαι και δεν είναι άλλη εκτός εμού. Πώς κατεστάθη έρημος, κατάλυμα θηρίων· πας ο διαβαίνων δι’ αυτής θέλει συρίξει και κινήσει την χείρα αυτού.»—Σοφ. 2:13-15.
4 ‘Αδύνατον!’ θα έλεγαν οι άνθρωποι εκείνων των ημερών. Κι όμως εκείνη η ίδια η γενιά έζησε για να το δει! Το 633 π.Χ. ο Ναβοπαλασάρ της Βαβυλώνας και ο Κυαξάρης ο Μήδος πολιόρκησαν και κατέλαβαν τη Νινευή. Τα Βαβυλωνιακά Χρονικά μάς λένε: «Τα πολλά λάφυρα της πόλεως και του ναού τα πήραν και [μετέβαλαν] την πόλη σε σωρό ερειπίων.» Τόσο πλήρης ήταν η ερήμωση της Νινευή ώστε ακόμη και η θέση της είχε μείνει άγνωστη για αιώνες. Στις αρχές του 1800 ξαναβρέθηκε και πάλι, και ξεθάφτηκε η περίφημη βιβλιοθήκη του Ασουρμπανιπάλ Β΄. Αλλά ως τις μέρες μας η περιοχή παραμένει άγονη ερημιά όπου κάπου κάπου αναπαύονται τα κοπάδια. Πόσο ακριβείς είναι οι εκπληρώσεις του λόγου της προφητείας του Ιεχωβά!
5. Ποιο ισχυρό άγγελμα περιέχει η προφητεία για μας σήμερα;
5 Αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι το προφητικό υπόμνημα φέρνει ένα άγγελμα για μας σήμερα. Χρησιμεύει σαν «νουθεσία ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.» (1 Κορ. 10:11, 12· Ρωμ. 15:4· 2 Τιμ. 3:16, 17) Μας ενθαρρύνει ν’ αποφεύγουμε την περηφάνεια, την εντρύφηση σε αναζήτηση ηδονών, τον υλιστικό τρόπο σκέψεως και τη βίαια διάθεση που έφερε την κρίση του Θεού πάνω σ’ εκείνα τα έθνη. Επίσης, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι εκείνες οι προφητείες είναι πολύ ζωντανές σήμερα, και ότι η αποκορυφωτική τους εκπλήρωση σπεύδει. Ο Ιεχωβά, ο ζωντανός Θεός, δεν διαφύλαξε εκείνες τις προφητείες μέχρι τις μέρες μας για να υπάρχουν απλώς σαν ιστορικά υπομνήματα. Εκείνα τα αρχαία έθνη έχουν τα σημερινά τους αντίστοιχα, ιδιαίτερα στις σημερινές πολιτικοστρατιωτικές δυνάμεις που σαν την Ασσυρία καυχώνται στην ένοπλη δύναμή τους. Ο Ιεχωβά ασφαλώς θα εκδικηθεί ενάντια σ’ όλους αυτούς τους εχθρούς της βασιλείας του.—Ναούμ 1:2· Σοφ. 1:2, 9.
«ΟΥΑΙ . . . Η ΠΟΛΙΣ Η ΚΑΤΑΘΛΙΒΟΥΣΑ»
6. Ποιο ερώτημα δημιουργείται τώρα, και γιατί είναι κατάλληλο;
6 Οι σημερινές ολοκληρωτικές, αυταρχικές κυβερνήσεις μοιάζουν πολύ με τη σκληρή Νινευή της ισχυρής Ασσυριακής Αυτοκρατορίας. Αλλά ο Ιεχωβά καθιστά σαφές ότι υπάρχει ένα μέρος στο σημερινό παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων που είναι ακόμη πιο αξιόμεμπτο στα μάτια του. Ποιο είναι αυτό;
7. (α) Ποια «καταθλίβουσα πόλις» αντιστοιχεί στην αρχαία Ιερουσαλήμ, και με ποιους τρόπους; (β) Πώς αυτή αρνήθηκε διαπαιδαγώγηση;
7 Είναι το μέρος εκείνο του κόσμου που ισχυρίζεται ότι είναι λαός του Θεού, όπως και ο Ιούδας και η Ιερουσαλήμ το ισχυρίζονταν στις μέρες του Σοφονία. Ισχυρίζεται ότι είναι «Χριστιανικό», και γενικά είναι γνωστό σαν «Χριστιανικός κόσμος». Αλλά οι κληρικοί του έχουν αποστατήσει από τις αγνές διδασκαλίες του Λόγου του Θεού, της Βίβλου, και τα έθνη του και οι λαοί του έχουν απομακρυνθεί από το ν’ ακολουθούν τους καλούς ηθικούς κανόνες που εκτίθενται σ’ εκείνο το Λόγο. Γι’ αυτό, ο ίδιος ο Σοφονίας μιλά τώρα ενάντια σ’ αυτή την «πόλι» που ονειδίζει τον Θεό, λέγοντας:
«Ουαί η παραδεδειγματισμένη και μεμολυσμένη· η πόλις η καταθλίβουσα! Δεν υπήκουσεν εις την φωνήν· δεν εδέχθη διόρθωσιν· δεν ήλπισεν επί τον Κύριον· δεν επλησίασεν εις τον Θεόν αυτής.»
Ο Ιεχωβά έχει αποστείλει τους μάρτυρές του σ’ ολόκληρο το Χριστιανικό κόσμο, στις πόλεις του και τα χωριά του, από σπίτι σε σπίτι. «Πάσαν πρωίαν» διακήρυξαν τις κρίσεις του. ‘Στο φως της ημέρας’, έγιναν σαφείς οι δίκαιες απαιτήσεις του. Αλλά οι ηγέτες και ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου υπήρξαν «προπετείς» και ‘άνθρωποι δόλιοι’ στην εναντίωσή τους σ’ αυτούς τους διαγγελείς του δίκαιου Ιεχωβά και της βασιλείας του.—Σοφ. 3:1-5.
8, 9. (α) Ποια διακήρυξη κάνει τώρα ο ίδιος ο Ιεχωβά; (β) Πόσο πλατιά είναι η εφαρμογή της (γ) Γιατί θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό;
8 Για να υποστηρίξει τον πιστό του προφήτη, ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά αναλαβαίνει τώρα ο ίδιος την απαγγελία της καταδίκης, ευρύνοντάς την για να περιλάβει όλα τα έθνη, και την αποκορυφώνει μ’ αυτά τα λόγια:
«Διά τούτο προσμένετε με, λέγει Κύριος, μέχρι της ημέρας καθ’ ην εγείρομαι προς λεηλασίαν· διότι η απόφασίς μου είναι να συνάξω τα έθνη, να συναθροίσω τα βασίλεια, να εκχέω επ’ αυτά την αγανάκτησίν μου, όλην την έξαψιν της οργής μου· επειδή πάσα η γη θέλει καταναλωθή υπό του πυρός του ζήλου μου.»—Σοφ. 3:6-8.
9 Έτσι η εκτέλεση της κρίσεως του Ιεχωβά δεν σταματά με την ερήμωση του Χριστιανικού κόσμου, του οποίου η θρησκεία πρέπει να χαθεί μαζί με ολόκληρη την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας, που περιγράφεται στη Βίβλο σαν «Βαβυλών η Μεγάλη». (Αποκ. 18:2-4) Η μέρα της «εξάψεως της οργής» του και του «πυρός του ζήλου» του θα εξαλείψει όλη την πονηριά από τη γη. (Βλέπε επίσης Ησαΐας 34:2-8· Ιερεμίας 25:32, 33.) Πόσο ευγνώμονες θα πρέπει να είμαστε που αυτή η μεγαλύτερη θλίψη όλων των εποχών θα είναι η τελευταία, σύμφωνα με τη μαρτυρία του ίδιου του Ιησού στο Ματθαίος 24:21! Θα έχει πετύχει το σκοπό του Ιεχωβά να «κάμη συντέλειαν» σαν εκείνη που έκανε στην αρχαία Νινευή. «Θλίψις δεν θέλει επέλθει εκ δευτέρου.»—Ναούμ 1:9·Δαν. 12:1· Αποκ. 19:11-21.
Η ΟΔΟΣ ΔΙΑΦΥΓΗΣ
10. Ποια ‘ακάθαρτη γλώσσα’ μιλάει τώρα ο κόσμος;
10 Υπάρχει τρόπος επιβιώσεως κατά τη διάρκεια αυτής της παγκόσμιας συμφοράς; Μα, βέβαια! Ακριβώς στα επόμενα λόγια της προφητείας, ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος δείχνει ποιος είναι αυτός ο τρόπος. Λέει:
«Διότι τότε θέλω αποκαταστήσει εις τους λαούς γλώσσαν καθαράν, διά να επικαλώνται πάντες το όνομα του Κυρίου, να δουλεύωσιν αυτόν υπό ένα ζυγόν.»—(Σοφ. 3:9)
Οποιαδήποτε από τις εκατοντάδες εθνικές γλώσσες χρησιμοποιούν, τα κοσμικά έθνη κάνουν προπαγάνδα σε μια «γλώσσα» που είναι απεχθής στον Ιεχωβά. Αντί για τη βασιλεία του Θεού, εξυψώνουν τα δικά τους εθνικιστικά προγράμματα, προσπαθώντας να χρησιμοποιήσουν τα διαιρεμένα Η.Ε. για ιδιοτελείς πολιτικούς σκοπούς. Απορρίπτουν τη βασιλεία του Ιεχωβά διά του Χριστού Ιησού.
11. (α) Ποια «καθαρά γλώσσα» ακούγεται σήμερα; (β) Πόσο εκτεταμένα μιλιέται αυτή η «γλώσσα»; (γ) Πώς αυτοί που τη μιλούν «επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά» και με ποιο αποτέλεσμα;
11 Τι σημαίνει, λοιπόν, αυτή η αλλαγή σε μια «γλώσσαν καθαράν»; Σημαίνει να στραφούν στο άγγελμα της αλήθειας, στο αναψυκτικό «ευαγγέλιον», στο «υπόδειγμα των υγιαινόντων λόγων», που εξαγγέλλει τον αίνο του Ιεχωβά και τον δίκαιο σκοπό του διά του Ιησού Χριστού. (2 Τιμ. 1:13) Αυτή η «καθαρά γλώσσα» τους ενοποιεί. Και αποδείχνει ότι, στο μνημειώδες έτος 1914, «αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.» (Αποκ. 11:15) Παίρνοντας αυτό το άγγελμα στα χείλη τους, οι αληθινοί Χριστιανοί παγκόσμια «επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά» με αφιέρωση, αποδίδοντας σ’ αυτόν αρμονικά «λατρεία». Σαν ο μόνος αληθινά ενωμένος λαός πάνω στη γη, πηγαίνουν στα σπίτια των ανθρώπων, εξαγγέλλοντας το «ευαγγέλιον» της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Ιεχωβά. Έτσι υπηρετούν τον Ιεχωβά «υπό ένα ζυγόν». (Ματθ. 24:14· Ρωμ. 12:1) Είσαστε κι εσείς ένας απ’ αυτούς που έχουν έτσι αποχωρισθεί από τον κόσμο, για να υπηρετήσουν τον Θεό με ζήλο και με αφιέρωση σ’ Αυτόν; Με το να εργασθείτε έτσι μαζί με τον οργανωμένο λαό του Ιεχωβά θα μπορέσετε να ‘σωθήτε’.—Ιωήλ 2:32· βλέπε επίσης Ωσηέ 14:1, 2· Εβραίους 13:15.
12, 13. (α) Ποια προβλήματα μπορούν να υπάρξουν στην εκμάθηση αυτής της «γλώσσας»; (β) Γιατί απαιτείται πραότητα για να υπηρετήσουμε «υπό ένα ζυγόν»; (γ) Πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε την ιδιότητα της πραότητας;
12 Η ‘αποκατάσταση σε καθαρή γλώσσα’ υπήρξε δύσκολο πράγμα για μερικούς. Δεν είναι εύκολο να βγει κανείς από τον κόσμο, με τον εύκολο δρόμο του, με τους χαλαρούς τρόπους του, και να κάνει τις αναγκαίες θυσίες για να ‘επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά’. Αυτό απαίτησε ν’ απαλλαγούν από σφαλερές σκέψεις, κακές συνήθειες και ιδιοτελείς, χαλαρούς τρόπους ζωής, για να συμμορφωθούν με τους καθαρούς, αξιόλογους κανόνες του λαού του Θεού. (Εφεσ. 4:17, 18, 29· 1 Πέτρ. 4:3) Απαίτησε να δώσουμε κατάλληλη αναγνώριση στη μια οργάνωση που ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί στη γη σήμερα, και αυτό το κάνουμε με το να συνταυτισθούμε με τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον». Απαίτησε πραότητα με το να ‘εξετάζουμε’ τον Λόγο του Θεού με τη βοήθεια των δημοσιεύσεων αυτού του ‘δούλου’ για να ενισχύσουμε την πίστη μας.—Ματθ. 24:45· Πράξ. 17:11.
13 Για να υπηρετήσουμε τον Ιεχωβά «υπό ένα ζυγόν», χρειαζόμαστε, όπως τόσο συχνά τονίζει ο Σοφονίας, να καλλιεργούμε την ιδιότητα της πραότητας. Όταν κάνουμε λάθη, όπως κάνουν όλοι οι ατελείς άνθρωποι, ας είμαστε πρόθυμοι να τα αναγνωρίσουμε, όπως και ο «πιστός και φρόνιμος δούλος», που αποτελείται από ατελείς ανθρώπους, χρειάσθηκε να κάνει διορθώσεις. Εν τούτοις, ας μην είμαστε ποτέ επικριτικοί για το μεγάλο όγκο αλήθειας που ο Ιεχωβά συσσώρευσε μέσα στον ενωμένο λαό του τα περασμένα 100 χρόνια, και η οποία αλήθεια, με διόρθωση και προσαρμογή, έφθασε να λάμπει όλο και λαμπρότερα στην ‘οδό των δικαίων’.—Παρ. 4:18.
14. (α) Ποια στάση είναι αντίθετη στην πραότητα, και πώς εκδηλώνεται αυτή; (β) Πώς ενεργούν αυτοί οι υπερήφανοι, και ποιες προειδοποιήσεις θα πρέπει να προσέξουμε; (γ) Πού θα βρούμε την ‘έλλειψι στερήσεως’;
14 Από καιρό σε καιρό, εμφανίζονται ανάμεσα στις τάξεις του λαού του Ιεχωβά εκείνοι που, σαν τον αρχαίο Σατανά, υιοθέτησαν μια στάση ανεξαρτησίας και προσπάθειας να βρίσκουν σφάλματα. Δεν θέλουν να υπηρετούν «υπό ένα ζυγόν» με την παγκόσμια αδελφότητα. (Παράβαλε με Εφεσίους 2:19-22.) Μάλλον, στρέφουν «νώτα απειθή» στα λόγια του Ιεχωβά. (Ζαχ. 7:11, 12) Χλευάζοντας το υπόδειγμα της ‘καθαρής γλώσσας’ την οποία ο Ιεχωβά τόσο σπλαγχνικά δίδαξε στο λαό του τον τελευταίο αιώνα, αυτοί οι υψηλόφρονες προσπαθούν να παρασύρουν τα «πρόβατα» σε αποστασία από τη μια διεθνή «ποίμνη» που ο Ιησούς σύναξε στη γη. (Ιωάν. 10:7-10, 16) Προσπαθούν να σπείρουν αμφιβολίες και να παρασύρουν τους ανύποπτους από το άφθονο ‘τραπέζι’ της πνευματικής τροφής που απλώνεται στις Αίθουσες Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά, όπου πραγματικά δεν ‘στερούνται ουδενός’. (Ψαλμ. 23:1-6) Λένε ότι είναι αρκετό να διαβάζει κανείς τη Γραφή αποκλειστικά, είτε μόνος του είτε σε μικρές ομάδες στο σπίτι. Αλλά, είναι παράδοξο, ότι μέσω αυτής της ‘αναγνώσεως της Γραφής’, ξαναγύρισαν ακριβώς πίσω στις αποστατικές διδασκαλίες που τα σχολιολόγια του κλήρου του Χριστιανικού κόσμου δίδασκαν εδώ και 100 χρόνια, και μερικοί μάλιστα ξαναγύρισαν στις γιορτές του Χριστιανικού κόσμου όπως στα Ρωμαϊκά Σατουρνάλια (Κρόνεια) της 25ης Δεκεμβρίου! Ο Ιησούς και οι απόστολοί του μας προειδοποίησαν γι’ αυτούς τους άνομους.—Ματθ. 24:11-13· Πράξ. 20:28-30· 2 Πέτρ. 2:1, 22.
15. (α) Πώς ενεργεί ο Ιεχωβά προς τους ‘υπερήφανους’; (β) Ποιοι αποδείχθηκε ότι είναι «λαός τεθλιμμένος και πτωχός»; (γ) Ποια διαβεβαίωση δίνει σ’ αυτούς ο Ιεχωβά;
15 Μέσω του προφήτη του Σοφονία, ο Ιεχωβά λέει στο λαό Του πώς θα εξαλείψει εκείνους που αδιάντροπα προσπαθούν να σπείρουν διχόνοιες μέσα στη γήινη οργάνωση του, λέγοντας:
«Θέλω αφαιρέσει εκ μέσου σου τους καυχωμένους εις την μεγαλοπρέπειάν σου, και δεν θέλεις πλέον μεγαλαυχεί κατά του όρους του αγίου μου.»
Σε ευτυχισμένη αντίθεση, ο Ιεχωβά λέει:
«Θέλω αφήσει εν μέσω σου λαόν τεθλιμμένον και πτωχόν, και ούτοι θέλουσιν ελπίζει επί το όνομα του Κυρίου [Ιεχωβά, ΜΝΚ].» (Σοφ. 3:11, 12)
Ναι, υπάρχουν πράοι, που εργάζονται «υπό ένα ζυγόν» καθώς ασχολούνται στην ‘ιερουργία του ευαγγελίου’. (Ρωμ. 15:15, 16) Αυτοί δεν είναι περήφανοι γι’ αυτό κάνουν το ταπεινό έργο με επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι σύμφωνα με το παράδειγμα που έμαθαν οι μαθητές του Ιησού από τον Κύριο. (Ματθ. 10:5-13· Λουκ. 9:2-6· Πράξ. 5:42) Επειδή βρίσκουν καταφύγιο στο όνομα του Ιεχωβά, εξαγγέλλουν το ένδοξο αυτό όνομα και το σκοπό του να το διεκδικήσει μέσω της θριαμβεύουσας βασιλείας του Χριστού του. (Ιεζ. 38:23· Δαν. 2:44) Καθώς ο λαός του Ιεχωβά υπηρετεί και ζει σύμφωνα με τη δικαιοσύνη του, είναι βέβαιοι ότι «δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών». (Σοφ. 3:13) Απολαμβάνουν αληθινή ειρήνη διάνοιας!
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΔΡΑΣΗ
16. (α) Πώς εκφράζει ο Σοφονίας τη δική του χαρά; (β) Ποια προφητική πρόσκληση απαντήθηκε σήμερα, και από ποιους;
16 Ο ίδιος ο Σοφονίας γεμίζει χαρά μ’ αυτή τη διαβεβαίωση από τον Ιεχωβά, και γι’ αυτό καλεί το λαό του Θεού, λέγοντας:
«Ψάλλε, θύγατερ Σιών· αλαλάξατε, Ισραήλ· τέρπου και ευφραίνου εξ όλης καρδίας, θύγατερ Ιερουσαλήμ. Αφήρεσεν ο Κύριος τας κρίσεις σου, απέστρεψε τον εχθρόν σου· βασιλεύς του Ισραήλ είναι ο Κύριος εν μέσω σου· δεν θέλεις πλέον ιδεί κακόν.» (Σοφ. 3:14, 15)
Από το 1919, όταν ελευθερώθηκαν από την πνευματική αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, οι χρισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά τον υπηρέτησαν «υπό ένα ζυγόν» με το να δίνουν χαρούμενη δημόσια μαρτυρία. Ο Ιεχωβά έκρινε και επιδοκίμασε αυτά τα παιδιά της ουράνιας Ιερουσαλήμ. (Γαλ. 4:26· 1 Πέτρ. 4:17) Φυλακές και στρατόπεδα εργασίας αποδείχθηκαν ανίκανα να τους ξαναφέρουν πίσω σε πνευματική δουλεία. Τη χαρά τους τη συμμερίζεται τώρα ένας «πολύς όχλος» συντρόφων Μαρτύρων, που αναγνωρίσθηκαν από το 1935 σαν μέρος των «άλλων προβάτων» του Κυρίου.—Ιωάν. 10:16· Αποκ. 7:9, 10.
17. (α) Ποια διαβεβαίωση βοηθά το λαό του Θεού να υπομείνει στη «λατρεία»; (β) Πώς είναι ο Ιεχωβά «σιωπηλός», κι όμως «ευφραίνεται εν άσμασι», και πώς θα πρέπει εμείς να αντιδράσουμε;
17 Ο ίδιος ο Ιεχωβά κάνει τώρα έκκληση απ’ ευθείας στους χρισμένους του, που εκπροσωπούν την ουράνια Σιών, και μέσω αυτών στους συνεργάτες τους του «πολλού όχλου», λέγοντας:
«Μη φοβού· Σιών, ας μη εκλύωνται αι χείρες σου.» (Σοφ. 3:16)
Όσο τρομερό και αν είναι το έγκλημα και η βία σήμερα, όσο και αν γίνουν φοβερές οι προκλήσεις του πυρηνικού αιώνα, οσοδήποτε σκληροί διωγμοί κι αν έλθουν ακόμη πάνω στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, η πολύ στενή σχέση τους με τον Ιεχωβά και η εμπιστοσύνη τους στον Θεό τους θα τους περάσει σώους μέσ’ απ’ όλα αυτά. Αφού βάλαμε τα χέρια μας στο αλέτρι της «λατρείας», είθε ποτέ να μη στρέψουμε προς τα πράγματα που είναι πίσω μας και να πάψουμε να οργώνουμε μπροστά μας, «υπό ένα ζυγόν»! (Λουκ. 9:62· Αποκ. 7:15) Γιατί τώρα η προφητεία δίνει αυτή την περαιτέρω θεία διαβεβαίωση:
«Κύριος ο Θεός σου, ο εν μέσω σου, ο δυνατός, θέλει σε σώσει, θέλει ευφρανθή επί σε εν χαρά, θέλει αναπαύεσθαι εις την αγάπην αυτού, θέλει ευφραίνεσθαι εις σε εν άσμασι.» (Σοφ. 3:17)
Ο Ιεχωβά «αναπαύεται» στην αγάπη του με το να βρίσκει αναψυχή, εκδηλώνοντας αγάπη στον αποκαταστημένο λαό του, και είναι μεγάλη η χαρά του και η αγαλλίασή του για την ακεραιότητά τους και το ζήλο τους στην υπηρεσία του. Σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες» θα πρέπει να αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στο ζωντανό Θεό μας, τον Ιεχωβά, καθώς ασχολούμαστε ενωμένα ‘υπό ένα ζυγόν’ στην υπηρεσία του.—2 Τιμ. 3:1.
18. (α) Πώς έγινε ο λαός του Ιεχωβά «ονομαστός και επαινετός» από το 1919; (β) Πώς μπορούμε να υπηρετούμε «υπό ένα ζυγόν» προς όφελος χιλιάδων ακόμη;
18 Από το 1919, υπήρξε μια μεγαλειώδης μέρα αποκαταστάσεως για όλο το λαό του Θεού. Σαν πιστοί μάρτυρες εξακολούθησαν να κηρύττουν με ιεραποστολικό ζήλο, ώστε η οργάνωση του Ιεχωβά επεκτάθηκε στα πέρατα της γης. (Ρωμ. 10:10, 18) Υπήρξε πραγματικά ένας καιρός για τη σύναξη του λαού του Θεού. Και για ποιο σκοπό; Ο ίδιος ο Ιεχωβά απαντά:
«Θέλω σας κάμει ονομαστούς και επαινετούς μεταξύ πάντων των λαών της γης.» (Σοφ. 3:20)
Ευτυχώς, το χρισμένο υπόλοιπο του λαού του Θεού έγιναν «ονομαστοί και επαινετοί» κρατώντας ψηλά το πολύτιμο όνομα του Υπέρτατου Κύριου Ιεχωβά, και τώρα πολλοί από κείνους τους «λαούς της γης» εργάζονται μαζί τους, «υπό ένα ζυγόν», γνωστοποιώντας τους σκοπούς της Βασιλείας του. Η αποκατάστασή μας ώστε να μιλούμε την «καθαράν γλώσσαν», και η επιμονή μας να διακηρύττουμε αυτό «το ευαγγέλιον της βασιλείας», θα βοηθήσει ακόμη περισσότερες χιλιάδες να «επικαλεσθούν το όνομα του Ιεχωβά», ώστε κι αυτοί, να μπορέσουν να γίνουν ‘κρυμμένοι του Ιεχωβά’ στη διάρκεια της μέρας της οργής του, και να περάσουν θαρραλέα μέσα απ’ αυτή τη μέρα για να τον αινούν σ’ όλη την αιωνιότητα.