33. Πώς προελέχθη ερμηνευτικά από τον Δανιήλ η επόμενη αυτή παγκόσμια δύναμις, και γιατί οι δύο σιδερένιες κνήμες δεν πρέπει να προσδώσουν το νόημα της διαιρέσεως;

³³ Εκείνο το έτος η Ελληνική αυτοκρατορία της Αιγύπτου υπετάχθη στη Ρώμη, η δε Αίγυπτος κατέστη Ρωμαϊκή επαρχία διοικούμενη από ένα Ρωμαίο διοικητή. Ως εκείνο το έτος (30 π.Χ.) το αργότερο, η Ρώμη κατέστη η κυριαρχούσα παγκόσμια δύναμις, η έκτη παγκόσμια δύναμις. Η πορεία των παγκοσμίων δυνάμεων, όπως εσημάνθη από τη μετάλλινη εικόνα του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσορ, κατήλθε τώρα στις σιδερένιες κνήμες. Ο Δανιήλ, ερμηνεύοντας το ενύπνιο του Ναβουχοδονόσορ, του το προείπε αυτό λέγοντας: «Και τετάρτη βασιλεία θέλει σταθή ισχυρά ως ο σίδηρος· καθώς ο σίδηρος κατακόπτει και καταλεπτύνει τα πάντα· μάλιστα καθώς ο σίδηρος ο συντρίβων τα πάντα, ούτω θέλει κατακόπτει και κατασυντρίβει.» (Δαν. 2:40) Το γεγονός ότι ήσαν δύο σιδερένιες κνήμες δεν εσήμαινε ότι η παγκόσμια δύναμις που εσυμβολίζετο από τις κνήμες ήταν διηρημένη σε μια Ανατολή και μια Δύσι ή σ’ ένα Βορρά κι ένα Νότο, όπως και το γεγονός ότι ήσαν δύο αργυροί βραχίονες δεν εσήμαινε ότι η Περσική παγκόσμια δύναμις ήταν διηρημένη πολιτικώς σε δύο αντίθετα μέρη. Η Ρωμαϊκή παγκόσμια δύναμις, η έκτη παγκόσμια δύναμις της Βιβλικής ιστορίας, επέρασε από μεταβολές κι απεδείχθη ισχυρότερη από τις προγενέστερες αυτοκρατορίες του χρυσού, του αργύρου και του χαλκού. Για δύναμι και ικανότητα συντριβής, αυτή ήταν πράγματι σαν το σίδερο.

(Ακολουθεί)

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Στον Ζαχαρία 11:12, 13 (ΑΣ) ο Ιεχωβά ομιλεί για «τριάκοντα αργύρια» ως την ‘έντιμον τιμήν με την οποίαν [ο Ιεχωβά] ετιμήθη υπ’ αυτών.’ Στο κατά Ματθαίον 27:9, 10 η προφητεία εφαρμόζεται στην τιμή που έλαβε ο Ιούδας για να προδώση τον Ιησούν. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Ιεχωβά και ο Ιησούς είναι το ίδιο πρόσωπο, όπως διδάσκεται από τους τριαδιστάς;—Γ. Ρ., Η.Π.Α.

Διόλου! Όταν εξετάζωμε την έννοια ενός δεδομένου Γραφικού εδαφίου, δεν μπορούμε να κλείσωμε τα μάτια μας και τ’ αυτιά μας σε όλες τις άλλες αλήθειες που διδάσκονται μέσα στη Γραφή. Αν το νόημα, που εξάγει κανείς από ένα Γραφικό εδάφιο, το κάνη να μη συμφωνή με άλλα μέρη του εμπευσμένου λόγου του Θεού, τότε αυτό το νόημα είναι εσφαλμένο.

Το ότι ο Ιεχωβά και ο Ιησούς δεν είναι ένα και το αυτό πρόσωπο αφθόνως πιστοποιείται μέσα στη Γραφή. Στο Δευτερονόμιο 6:4 (ΜΝΚ) υπάρχει οδηγία, την οποίαν ο Ιεχωβά έδωσε εντολή στον Μωυσή να μεταβιβάση στους Ισραηλίτας, η οποία λέγει: «Ακουε, Ισραήλ· Ιεχωβά ο Θεός ημών είναι είς Ιεχωβά.» Ναι, είναι ένας, όχι δύο, και δεν είναι μέρος μιας τριαδικής υποστάσεως. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε σαφώς: «Ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου.» (Ιωάν. 14:28) Ο Ιησούς, επίσης, είπε στη Μαρία Μαγδαληνή, προς όφελος αυτής και των άλλων μαθητών του: «Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας, και Θεόν μου και Θεόν σας.» (Ιωάν. 20:17) Ο Ιεχωβά είναι ο Θεός και Πατήρ των μαθητών εκείνων του Ιησού, όπως είναι Θεός και Πατήρ του Ιησού. Ο δε Ιησούς δεν είναι ένα και το αυτό πρόσωπο με τον Πατέρα, όπως και οι μαθηταί του εκείνοι δεν ήσαν.

Πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι στα εδάφια Ζαχαρία 11:12, 13, ο Ζαχαρίας όχι μόνον εκφέρει προφητεία, αλλά και ομιλεί για την ίδια του περίπτωσι. Αυτός είχε προφητεύσει στον άπιστο λαό Ισραήλ και όταν εζήτησε τον μισθό του, αυτοί εζύγισαν τριάντα αργύρια. Ο Ιεχωβά το κατεφρόνησε ως πολύ πενιχρό τίμημα και είπε ότι απετίμησαν σε τόσο χαμηλό τίμημα αυτόν, τον Ιεχωβά. Το τίμημα εδόθη για τον Ζαχαρία, αλλά ο Ιεχωβά εθεώρησε ότι αυτοί τόσο εξετίμησαν και υπελόγισαν την αξία αυτού, αφού, όπως τονίζει το εδάφιο 11 (ΜΝΚ), «ο λόγος του Ιεχωβά» ήταν εκείνος τον οποίον ελάλησε ο Ζαχαρίας.

Αυτό δεν αποδεικνύει ότι ο Ζαχαρίας ήταν ένα και το αυτό με τον Ιεχωβά, κι έτσι στην προφητική του εφαρμογή στον Ιησού δεν αποδεικνύει ότι ο Ιησούς είναι ο ίδιος με τον Ιεχωβά. Ο Ιησούς ελάλησε το άγγελμα του Ιεχωβά. Είπε: «Εγώ απ’ εμαυτού δεν ελάλησα, αλλ’ ο πέμψας με Πατήρ, αυτός μοι έδωκεν εντολήν, τι να είπω, και τι να λαλήσω.» (Ιωάν. 12:48, 49) Έτσι, ο τρόπος, με τον οποίον μεταχειρίσθηκαν τον Ιησούν, ήταν ο τρόπος με τον οποίον μεταχειρίσθηκαν τον Ιεχωβά αντιπροσωπευτικά δια του Ιησού. Ό,τι είχε γίνει στον Ιησού είχε γίνει και στον Πατέρα του Ιησού, στον Ιεχωβά Θεό.