Η Επικειμένη Θύελλα του Αρμαγεδδώνος

ΜΙΑ καταιγίς είναι μια τρομακτική δύναμις της φύσεως. Συντρίβει κάθε τι που είναι στο δρόμο της. Τρομεροί, μεγίστης ταχύτητος άνεμοι εφορμούν βίαια πάνω στη γη και στη θάλασσα, κατασυντρίβοντας κάθε τι που δεν είναι στερεά κατασκευασμένο. Προειδοποιητικά σήματα δίδονται πριν από μέρες για να προστατεύσουν και ζωές και περιουσίες. Ακόμη κι οι βόμβες υδρογόνου δεν μπορούν ν’ αναπαραγάγουν τις ισχυρές δυνάμεις που εξαπολύονται σε μια τέτοια θύελλα.

Ωστόσο, πλησιάζει μια πολύ μεγαλύτερη θύελλα, μια θύελλα που θα περιλάβη ολόκληρη την οικουμένη. Κανείς δεν θα μπορέση να διαφύγη ή να μείνη άθικτος απ’ αυτή. Τιτάνειες δυνάμεις που εμπνέουν το δέος θα εξαπολυθούν τότε, σμικρύνοντας κάθε δύναμι που εδοκίμασε ως τώρα ο άνθρωπος. Αυτή η θύελλα είναι ο Αρμαγεδδών.

Πολλές γνώμες έχουν διατυπωθή για τη φύσι, τα μέρη που μετέχουν, τον τόπο, τον χρόνο και το αποτέλεσμα αυτού του πολέμου. Μερικοί φρονούν ότι ο πόλεμος αυτός αναφέρεται σε γεγονότα της περασμένης ιστορίας. Άλλοι πιστεύουν ότι Αρμαγεδδών θα είναι η συνεχής μάχη μεταξύ των δυνάμεων του καλού και του κακού, είτε παγκοσμίως είτε στη διάνοια ενός ατόμου. Ο Θεόδωρος Ρούζβελτ εχρησιμοποίησε κάποτε τη λέξι αυτή σε μια πολιτική μάχη, στην οποία είχε αυτός αναμιχθή, λέγοντας: «Στεκόμεθα στον Αρμαγεδδώνα και πολεμούμε υπέρ του Κυρίου.» Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων φρονούν ότι ο Αρμαγεδδών θα είναι ένας πυρηνικός πόλεμος μεταξύ του κομμουνισμού και του Δυτικού κόσμου.

Υποστηρίζεται καμμιά απ’ αυτές τις απόψεις από τις Γραφές; Αν όχι, τότε τι ακριβώς είναι Αρμαγεδδών; Ποιος τον διεξάγει; Πού θα διεξαχθή; Τι όπλα θα χρησιμοποιηθούν; Πώς θα γνωρίσωμε το πότε άρχισε; Ποια θα είναι τ’ αποτελέσματα; Υπάρχει ελπίς για επιβίωσι;

ΤΙΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ;

Η λέξις «Αρμαγεδδών» προέρχεται από τη λέξι που χρησιμοποιείται στην Αποκάλυψι 16:16, που λέγει: «Και συνήθροισεν αυτούς εις τον τόπον τον καλούμενον Εβραϊστί Αρμαγεδδών.» Τα συμφραζόμενα μάς λέγουν τι είδους πόλεμος θα είναι αυτός: «Πνεύματα δαιμόνων . . . εκπορεύονται προς τους βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης δια να συνάξωσιν αυτούς εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.»—Αποκάλ. 16:14.

Έτσι, Αρμαγεδδών, από τη λέξι Αρ-Μαγεδδών, είναι μια Ελληνική μεταγραφή ή αντίστοιχον της Εβραϊκής εκφράσεως Αρ Μεγιδδώ, και είναι αχώριστα συνδεδεμένη με «τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» Αυτό αποκλείει την εφαρμογή του σε διανοητικές συγκρούσεις, πολιτικές μάχες, περασμένους πολέμους, πυρηνικούς ή διαστηματικούς πολέμους μεταξύ της Κομμουνιστικής και της δημοκρατικής παρατάξεως. Ο Αρμαγεδδών είναι πόλεμος του Θεού.

Μια μάχη ή πόλεμος δείχνει την εμπλοκή σε σύγκρουσι αντιθέτων μερών. Με το μέρος του Ιεχωβά είναι ένα απέραντο στράτευμα αοράτων πνευματικών δυνάμεων, οδηγουμένων από τον Ιησού Χριστό. «Και είδον τον ουρανόν ανεωγμένον, και ιδού, ίππος λευκός, και ο καθήμενος επ’ αυτόν εκαλείτο Πιστός και Αληθινός, και κρίνει και πολεμεί εν δικαιοσύνη. Και τα στρατεύματα τα εν τω ουρανώ ηκολούθουν αυτόν.» (Αποκάλ. 19:11, 14) Το εδάφιον Αποκάλυψις 9:16 αναφέρει τη χρήσι ουρανίων στρατιών, καθορίζοντας τον αριθμό 200.000.000 μαχητών σε μια περίπτωσι, δείχνοντας τις πελώριες αόρατες δυνάμεις που είναι στη διάθεσι του Θεού.

Στην αντίθετη παράταξι είναι ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαιμονικές του δυνάμεις, ο αόρατος εχθρός. Ένα ορατό, επίγειο μέρος, επίσης, στέκει αντιτιθέμενο στον Θεό: οι «βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης.» Όχι μόνο κοσμικοί άρχοντες, αλλά κι οι λαοί τους οποίους κυβερνούν είναι αναμεμιγμένοι: «Ο θυμός του, Ιεχωβά είναι επί πάντα τα έθνη, και η φλογερά οργή αυτού επί πάντα τα στρατεύματα αυτών.»—Αποκάλ. 12:9· 16:14· Ησ. 34:2, ΜΝΚ.

ΓΙΑΤΙ ΔΙΕΞΑΓΕΤΑΙ Η ΜΑΧΗ

Η μάχη διεξάγεται ένεκα της δικαιοσύνης του Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά δεν μπορεί να ανεχθή πια τη φαυλότητα στο σύμπαν. Ο Σατανάς και η δαιμονική και ανθρώπινη οργάνωσίς του, που είναι υπεύθυνοι για τα αυξανόμενα δεινά επί 6.000 έτη, πρέπει να καταστραφούν. Η παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά και το καλό του όνομα πρέπει να καθαρισθούν μια για πάντα. Τότε θα προετοιμασθή η οδός για την αποκατάστασι του Παραδείσου που ιδρύθη αρχικά στον κήπο της Εδέμ, εκπληρώνοντας τον σκοπό του Θεού για τη γη και τον άνθρωπο επάνω σ’ αυτή.

Οι άνθρωποι, παρά τις υψηλές αξιώσεις και υποσχέσεις των, απεδείχθησαν ανίκανοι για δίκαιη, ειρηνική διακυβέρνησι. Επροξένησαν διαφωνίες, εχθρότητες, μίση και πολέμους. Η γενεά μας βρίσκει ολόκληρο τον κόσμο σε κακή κατάστασι, περικυκλωμένο από ανησυχίες και αγωνίες, μαστιζόμενο από τη χειρότερη στενοχωρία των εθνών στην ανθρώπινη ιστορία.

Μόνον ο Θεός του σύμπαντος μπορεί να ξεκαθαρίση αυτά τα παγγήινα ζιζάνια και τον σπορέα των, τον Σατανά ή Διάβολο. Αυτό το επιτελεί στον Αρμαγεδδώνα σύμφωνα με τις ιδιότητές του, τη σοφία, τη δικαιοσύνη, τη δύναμι και την αγάπη. Η μάχη του είναι δικαία, διότι αυτός έρχεται «δια να κάμη κρίσιν κατά πάντων, και να ελέγξη πάντας τους ασεβείς εξ αυτών, δια πάντα τα έργα της ασεβείας αυτών τα οποία έπραξαν, και δια πάντα τα σκληρά τα οποία ελάλησαν κατ’ αυτού αμαρτωλοί ασεβείς.» «Θέλει παραδώσει τους ασεβείς εις μάχαιραν.»—Ιούδ. 15· Ιερεμ. 25:31.

ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΕΞΑΧΘΗ

Επειδή η λέξις «Αρμαγεδδών» προέρχεται από την Εβραϊκή έκφρασι Αρ Μεγιδδώ, που σημαίνει «Όρος της Μεγιδδώ», μερικοί συνεπέραναν ότι η μάχη θα διεξήγετο στον τόπο που φέρει αυτό το όνομα. Εν τούτοις, δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ, τόπος που να λέγεται Αρμαγεδδών, Αρ-Μαγεδών, ή Αρ Μεγιδδώ. Ουδέποτε υπήρξε όρος καλούμενο Μεγιδδώ. Αλλ’ υπήρχε κατά συνήθειαν ένας τόπος που ελέγετο Μεγιδδώ, μια ορεινή πόλις νοτιοανατολικά του Όρους Καρμήλου και σε απόστασι εξήντα μιλίων περίπου βορειοδυτικά της Ιερουσαλήμ. Η Μεγιδδώ είχε, επίσης, τις εξηρτημένες πόλεις της. (Ιησ. Ναυή 17:11) Η ευρεία κοιλάς, της οποίας εδέσποζε, εκαλείτο «κοιλάς Μεγιδδώ.»—2 Χρον. 35:22.

Σαφώς, λοιπόν, το όνομα Αρμαγεδδών είναι συμβολικό, αλλ’ αποκτά ένα μέρος της σημασίας του από τη Μεγιδδώ κι από ό,τι είχε γίνει εκεί.

Η Μεγιδδώ ήταν ένα κορεσμένο από αίμα έδαφος. Κρίσιμες, αποφασιστικές μάχες είχαν διεξαχθή εκεί. Υπό τον Κριτήν Ιησούν του Ναυή οι Ισραηλίται ενίκησαν τον βασιλέα της Μεγιδδώ. (Ιησ. Ναυή 12:21) Ο Κριτής Βαράκ κατήγαγε συντριπτική νίκη εναντίον του Χαναναίου Βασιλέως Ιαβείν και των στρατιωτικών του δυνάμεων υπό τον Στρατηγόν Σισάρα. (Κριτ. 5:19) Σ’ αυτή την περιοχή ο Γεδεών και η μικρή του ομάς κατετρόπωσαν τους εχθρούς των Μαδιανίτας.—Κριτ. κεφ. 7, 8.

Εκείνο που κατέστησε αυτές τις νίκες πολύ σημαντικές ήταν το γεγονός ότι δεν επετεύχθησαν μόνο με τη δύναμι των Ισραηλιτικών όπλων. Ήλθε βοήθεια κατά ένα τρόπον που εξηγείται στον Ψαλμό 44:1, 3: «Θεέ, με τα ώτα ημών ηκούσαμεν, οι πατέρες ημών διηγήθησαν προς ημάς, το έργον το οποίον έπραξας εν ταις ημέραις αυτών, . . . Διότι δεν εκληρονόμησαν την γην δια της ρομφαίας αυτών, και ο βραχίων αυτών δεν έσωσεν αυτούς· αλλ’ η δεξιά σου, και ο βραχίων σου, και το φως του προσώπου σου.» Οι ειδωλολατρικές αυτές στρατιές ηττήθησαν, επειδή ο Ιεχωβά επολέμησε υπέρ του λαού του ονόματός του.

Επίσης, στην περιοχή της Μεγιδδώ οι Βασιλείς Οχοζίας και Ιωσίας εφονεύθησαν μαχόμενοι και οι δυνάμεις της Ιερουσαλήμ που υπεχώρησαν υπέστησαν ήτταν, που ωδήγησε σε ξένη κατάκτησι αυτής.—2 Βασ. 9:27· 23:29.

Γι’ αυτούς, λοιπόν, τους λόγους, το συμβολικό όνομα Αρμαγεδδών, η Αρ-Μαγεδών, μπορεί κατάλληλα να συνδεθή με τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» Στον Αρμαγεδδώνα ο Ιεχωβά Θεός θα καταγάγη εναντίον των εχθρών του μια αποφασιστική, συντριπτική νίκη που θα επηρεάση όλα τα έθνη και τους λαούς.

ΠΩΣ Θ’ ΑΡΧΙΣΗ Η ΘΥΕΛΛΑ

Οι βασιλείς της γης δεν είναι με πνευματικό φρόνημα. Η σύναξίς των για την τελική μάχη δεν μπορεί να σημαίνη ότι αυτοί προκαλούν τις ουράνιες δυνάμεις του Θεού. Οι δυνάμεις, τις οποίες προκαλούν, πρέπει να είναι ορατές.

Η βαθύτερη σημασία πίσω από την Εβραϊκή έκφρασι Αρ Μεγιδδώ, που σημαίνει «Όρος της Μεγιδδώ», μας βοηθεί να προσδιορίσωμε ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις. Το όνομα Μεγιδδώ σημαίνει «συνάντησις ή συγκέντρωσις στρατευμάτων.» Επειδή η Μεγιδδώ ήταν μέσα στη χώρα του λαού του Ιεχωβά, οι λαοί ή τα στρατεύματα που συγκεντρώνονται εκεί τώρα, στον παρόντα καιρό του τέλους, πρέπει να είναι ο σύγχρονος λαός του Ιεχωβά. Αυτοί εμπλέκονται σε πνευματικό πόλεμο, κηρύττοντας τ’ αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού, και της επικειμένης καταδίκης του διεφθαρμένου αυτού παλαιού συστήματος πραγμάτων.

Λόγω της πνευματικής ευημερίας και αναπτύξεως αυτών των ειρηνικών μαρτύρων του Ιεχωβά, ο Σατανάς ή Διάβολος εξαγριώνεται και παρασύρεται σε μια φανερή επίθεσι εναντίον των φαινομενικά ανυπερασπίστων Χριστιανών. Κάτω από την επιρροή του τα έθνη προχωρούν σε επίθεσι εναντίον αυτών των στρατευμάτων που είναι ήδη συγκεντρωμένα και συνηγμένα απ’ όλα τα έθνη, όχι σ’ ένα κατά γράμμα τόπο, αλλά στην ορατή οργάνωσι του Ιεχωβά. Επειδή αυτοί είναι εκείνοι που συγκεντρώνονται εκεί, παριστάνονται από τον τόπο, τον συμβολικό Αρμαγεδδώνα, το όρος της Μεγιδδώ. Ο συμβολικός Αρμαγεδδών, λοιπόν, παριστάνει στην πραγματικότητα τους συγκεντρωμένους, συνηγμένους μάρτυρας του Ιεχωβά τώρα επάνω στη γη που διεξάγουν πνευματικό πόλεμο, κηρύττοντας τις αλήθειες της Βασιλείας.

Το όνομα μιας μάχης γνωρίζεται συχνά από το όνομα του τόπου όπου η μάχη διεξήχθη. Γι’ αυτό, η μάχη που διεξάγεται από τον Θεό για την υπεράσπισι του λαού του μπορεί να ονομασθή μ’ αυτό το όνομα: η μάχη του Αρμαγεδδώνος. Η παγκόσμια επίθεσις εναντίον του λαού του Ιεχωβά, που περιγράφεται στον Ιεζεκιήλ, κεφάλαια 38 και 39, προκαλεί εκείνον τον πόλεμο που λέγεται Αρμαγεδδών, ‘ο πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,’ ‘η ημέρα εκδικήσεως του Θεού ημών.’ «Αλλ’ εν εκείνη τη ημέρα, . . .η οργή μου θέλει αναβή επί το πρόσωπόν μου, λέγει Ιεχωβά ο Θεός.»—Ησ. 61:2 · Ιεζ. 38:18, ΑΣ.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Ο Ιεχωβά, εγειρόμενος για να υπερασπίση τον λαό του, φέρνει τρόμο στις καρδιές των ασεβών. Η μάχη του Αρμαγεδδώνος προχωρεί! Οι κυβερνήσεις καταρρέουν, πύρινες ραγδαίες βροχές πλήττουν τη γη, παλιρροϊκά κύματα, αναστατώσεις της γης, καταιγισμοί, ηλεκτροθύελλες, φλεγόμενα βλήματα, όλα πλήττουν τις ορατές ορδές του Σατανά. Με πλήρη τρόμο παρατηρείται ότι το χέρι κάθε ανθρώπου στρέφεται εναντίον του πλησίον του σ’ ένα φρενιτιώδη, ιδιοτελή αγώνα για επιβίωσι, αλλ’ εντελώς μάταια διότι ο Ιερεμίας προ πολλού διεκήρυξε: «Και εν εκείνη τη ημέρα, θέλουσι κοίτεσθαι τεθανατωμένοι παρά του Ιεχωβά απ’ άκρου της γης έως άκρου της γης· δεν θέλουσι θρηνολογηθή, ουδέ συναχθή, ουδέ ταφή· θέλουσιν είσθαι δια κοπρίαν επί της επιφανείας της γης.»—Ζαχ. 14:12, 13· Ιερεμ. 25:33, ΜΝΚ.

Με την καταστροφή του Σατανά, των δαιμόνων του και της επιγείου του οργανώσεως, ξεκαθαρίζεται η οδός για τους μέλλοντας να επιζήσουν από τη μάχη, για τον λαόν του Ιεχωβά, ώστε ν’ αρχίση την ανοικοδόμησι που θα μεταβάλη τη γη σε παράδεισο, απηλλαγμένον από θλίψεις, ασθένειες, πόνους και θάνατο.—Αποκάλ. 21:4.

Όπως συμβαίνει και σε περίπτωσι λαίλαπος, εκείνοι, που προσέχουν την προειδοποίησι που διασαλπίζεται τώρα περί της εγγύτητος του Αρμαγεδδώνος, θα ενεργήσουν για την ασφάλεια και την επιβίωσί των, διότι η ερημωτική θύελλα είναι βέβαιον ότι θα επακολουθήση σύντομα. «Πρόσμενε τον Ιεχωβά, και φύλαττε την οδόν αυτού, και θέλει σε υψώσει δια να κληρονομήσης την γην· όταν εξολοθρευθώσιν οι ασεβείς, θέλεις ιδεί.»—Ψαλμ. 37:34, ΜΝΚ.