Αύξησις της Θεοκρατίας — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Αύξησις της Θεοκρατίας

1. Γιατί ο νεανίας είχε ένα ‘μετρικόν σχοινίον’; Τι ελέχθη στον άγγελο να του πη;

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ Ζαχαρίας, ένα άτομο που χρησιμοποιήθηκε από τον Ιεχωβά, είχε μια όρασι ενός ανθρώπου μ’ ένα «μετρικόν σχοινίον». Η αφήγησις, σύμφωνα με το δεύτερο κεφάλαιο του Ζαχαρία, μας λέγει ότι αυτός ο νέος, που είχε ένα μετρικό σχοινί στο χέρι του, επήγε να μετρήση την Ιερουσαλήμ και να δη τι πλάτος και τι μήκος είχε. Την ώρα ακριβώς που έφευγε ο άγγελος που μιλούσε με τον νέον, βγήκε ένας άλλος άγγελος εις συνάντησίν του και είπε, «Δράμε, λάλησον προς τον νεανίαν τούτον, λέγων, Η Ιερουσαλήμ θέλει κατοικηθή ατειχίστως, εξ αιτίας του πλήθους των εν αυτή ανθρώπων και κτηνών· διότι εγώ, λέγει Κύριος, θέλω είσθαι εις αυτήν τείχος πυρός κύκλω, και θέλω είσθαι προς δόξαν εν μέσω αυτής.» (Ζαχαρίας 2:4, 5) Αυτός ο νεανίας ασφαλώς ενδιεφέρετο για την Ιερουσαλήμ, αλλιώς δεν θα διέθετε χρόνον για να εξακριβώση τι πλάτος ή τι μήκος είχε.

2. Τι εξεικονίζει ο νεανίας; Γιατί η πόλις είναι ατείχιστη;

² Σήμερα βρίσκομε στη γη έναν όμιλο Χριστιανών, ανδρών και γυναικών, οι οποίοι, σαν αυτόν τον νεανίαν, ενδιαφέρονται ειλικρινώς για την άνω Ιερουσαλήμ που είναι «μήτηρ πάντων ημών». (Γαλάτας 4:26) Ενδιαφέρονται πραγματικά για την οργάνωσι του Θεού και για την επέκτασί της. Τείχη δεν είναι τα όριά της. Όχι, είναι μια πόλις που επεκτείνεται σαν ένα ατείχιστο χωριό. Θα ήταν δύσκολο να κάμη κανείς ακριβείς καταμετρήσεις, λόγω της σταθερής της αυξήσεως που οφείλεται στα εισερχόμενα πλήθη. Η τάξις πιστών Χριστιανών που προεικονίζετο από αυτόν τον νεανίαν ήταν μια εντελώς μικρή οργάνωσις στη διάρκεια των ετών από το 1914 έως το 1918, διότι τότε υπήρχε μόνο ένα υπόλοιπο πιστού λαού του Θεού που εξήταζε πραγματικά τις προφητείες και προσπαθούσε να εξακριβώση τη σημασία τους για να διαπιστώση ποιο θα ήταν το έργο του σ’ αυτή τη μεγάλη οργάνωσι της Ιερουσαλήμ. Ήθελαν να έχουν τα μέτρα της και ήθελαν να γνωρίζουν περισσότερα για το έργο του Θεού.

3. Πώς διέφερε το ενδιαφέρον των κοσμικών θρησκευομένων από το ενδιαφέρον της τάξεως του «νεανίου»;

³ Ο κόσμος είχε εμπλακή σε πόλεμο. Είχε εγερθή έθνος εναντίον έθνους και βασιλεία εναντίον βασιλείας. Ασθένεια και λύπη και πόνος ήσαν διασκορπισμένα από το ένα άκρο της γης ως το άλλο, όπως είχε προλεχθή στο 24ο κεφάλαιο του Ματθαίου. Τα έθνη και οι λαοί της γης ήσαν στο έπακρον ιδιοτελείς και ενδιεφέροντο μόνο να αποκτήσουν τα πράγματα που ήθελαν. Δεν είχαν καιρό για τον Θεό ούτε προσπαθούσαν να αναμετρήσουν τις θείες αρχές της αληθείας και της δικαιοσύνης. Ακόμη και οι θρησκευόμενοι των μεγάλων οργανώσεων, Προτεσταντικής και Καθολικής, το Ιουδαϊκό και τα ειδωλολατρικά θρησκευτικά συστήματα, είχαν αναμιχθή στις υποθέσεις του κόσμου και έπειτα αφιέρωσαν την προσοχή τους στην Κοινωνία των Εθνών και τα προβλήματα αυτού του παλαιού συστήματος πραγμάτων που βαδίζει στο θάνατο. Είχε λησμονηθή η δήλωσις του λόγου του Θεού: «Όστις λοιπόν θέλει να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» (Ιάκωβος 4:4) Όχι, τα έθνη της γης δεν είχαν καιρό να εκζητούν τη βασιλεία του Θεού ως τη μόνη ελπίδα του ανθρωπίνου γένους. Η εκζήτησις αυτή είχε αφεθή σ’ ένα υπόλοιπο του λαού του Θεού, ολίγους μόνο πιστούς ακολούθους που προεικονίζοντο από αυτόν τον νεανίαν στην όρασι του Ζαχαρία. Αυτοί ήσαν πρόθυμοι να χρησιμοποιούν το ‘μετρικόν σχοινίον’ στην οργάνωσι του Θεού.

4. Πώς άρχισε μετά το 1918 η επέκτασις της οργανώσεως σαν μιας ατείχιστης πόλεως;

⁴ Αυτή η πόλις Ιερουσαλήμ δεν επρόκειτο να είναι σαν μια περιτειχισμένη πόλις, που να έχη περιωρισμένα σύνορα, έτσι ώστε κανείς να μην μπορή να μπη ή να βγη αν οι πύλες ήταν κλειστές· αλλά θα ήταν σαν ένα ατείχιστο χωριό δίχως όρια. Επρόκειτο να είναι μια αυξανόμενη πόλις λόγω του πλήθους των ανθρώπων και των κτηνών που θα ήρχοντο να κατοικήσουν σ’ αυτή. Θα εξακολουθούσε να εκτείνεται και να φθάνη σε νέους αγρούς. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην οργάνωσι του Θεού. Από το 1918 και έπειτα το μικρό αυτό υπόλοιπο του λαού του Θεού εξακολούθησε σταθερά να διακηρύττη ότι η βασιλεία του Θεού είναι πλησίον. Τα έθνη δεν ενδιεφέροντο για τη βασιλεία αυτή. Εναντιώνοντο σ’ αυτή. Εξ άλλου, όμως, χιλιάδες άτομα καλής θελήσεως από όλα αυτά τα έθνη επρόσεξαν το άγγελμα των κεχρισμένων του Θεού και ήλθαν στην οργάνωσι του Θεού, την Ιερουσαλήμ, την επεκτεινόμενη αυτή πόλι, και εζήτησαν νουθεσία και διδασκαλία εκεί. Σύμφωνα με τις εκθέσεις της Εταιρίας, το έτος 1918 υπήρχαν μόνο 3.868 άτομα που διεκήρυτταν το άγγελμα της Βασιλείας στους λαούς του κόσμου, προσκαλώντας τους να ζητήσουν καταφύγιο, ανακούφισι και παρηγορία μέσοι στην Ιερουσαλήμ. Το πνεύμα του Κυρίου ήταν επάνω σ’ αυτόν τον μικρόν όμιλο πιστών δούλων καθώς εκήρυτταν σταθερά και έφθαναν στα πέρατα της γης με τα καλά αυτά νέα. Δεν επέρασε πολύς καιρός ώσπου πολλοί άνθρωποι που επρόσεχαν και μελετούσαν μαζί με τους μάρτυρας του Ιεχωβά για να μάθουν για τον Ιεχωβά, ετάχθησαν με το μέρος του. Η πόλις εξακολούθησε να αυξάνη.

5, 6. Πώς εξακολούθησε να εκπληρώνεται το Ησαΐας 54:2,3 παρά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο; Πώς έγινε το «μία ποίμνη, είς ποιμήν»;

⁵ Όταν τα έθνη του κόσμου ενεπλάκησαν στον δεύτερό τους παγκόσμιο πόλεμο και επέφεραν μεγαλύτερη στρατιωτικοποίησι και ολοκληρωτική διακυβέρνησι των ανθρώπων, το υπόλοιπο αυτό μαζί με τα καλής θελήσεως άτομα εξακολούθησε κατ’ ευθείαν να κηρύττη τον λόγον. Σήμερα βλέπομε συναθροισμένους σ’ αυτή την ατείχιστη πόλι μεγαλύτερους ακόμη αριθμούς ανθρώπων, που ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι ανήκουν σ’ αυτόν. Δεν συμβαίνει τάχα τώρα εκείνο που εξετέθη από τον Ησαΐα τον προφήτη πριν από αιώνες στο 54ο κεφάλαιο, εδάφια 2 και 3, «Πλάτυνον τον τόπον της σκηνής σου, και ας εκτείνωσι τα παραπετάσματα των κατοικιών σου· μη φεισθής· μάκρυνον τα σχοινία σου, και στερέωσον τους πασσάλους σου. Διότι θέλεις εκτανθή εις τα δεξιά και εις τα αριστερά· και το σπέρμα σου θέλει κληρονομήσει τα έθνη, και θέλεις κάμει τας ηρημωμένας πόλεις να κατοικισθώσι»; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά βλέπουν την επέκτασι του έργου να προχωρή. Ζουν στην αυξανόμενη πόλι.

⁶ Μαζί μ’ αυτό το μεγάλο «πλήθος ανθρώπων» υπάρχει κι ένα πλήθος κτηνών, και αυτό κατάλληλα μπορεί να παριστάνη τον πλούτον της οργανώσεως του Θεού. Ο Ιησούς Χριστός είπε, ‘Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω· και θέλουσι γείνει μία ποίμνη, είς ποιμήν.’ Ο Ιησούς Χριστός είναι ο καλός Ποιμήν της μεγάλης αυτής οργανώσεως που την συνάγει στην πληρότητά της πριν ακριβώς από τον πόλεμον της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος, ο οποίος είναι ο Αρμαγεδδών.

7. Ποιοι θα ευρεθούν ακόμη και θα «σημειωθούν στο μέτωπο», και γιατί;

⁷ Σήμερα, στο 1951, βρίσκομε το υπόλοιπο του λαού του Θεού να εργάζεται παράπλευρα με το μεγάλο πλήθος εκείνων που σημειώθηκαν στο μέτωπο από την κεχρισμένη τάξι. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ (9:1-11) μάς έδωσε μια εικόνα του ανθρώπου με ‘γραμματέως καλαμάριον’, που διήλθε την πόλι και έκαμε σημείο στο μέτωπο εκείνων που εστέναζαν και βοούσαν εξαιτίας των βδελυγμάτων που υπήρχαν στην πόλι τους ή οργάνωσι. Ασφαλώς υπάρχουν χιλιάδες—και μπορεί ακόμη να φθάσουν σε εκατομμύρια—ανθρώπων που στενάζουν και βοούν εξαιτίας των τρομερών συνθηκών που υφίστανται στον «Χριστιανισμό» και σε όλο τον κόσμο και που ζητούν παρηγορία, αλήθεια και ανακούφισι. Αυτοί θα ευρεθούν· δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό, διότι, όπως είπε ο Παύλος, «Ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους που ανήκουν σ’ αυτόν.»

8. Γιατί εκείνοι που έρχονται στην οργάνωσι δεν φοβούνται επειδή αυτή είναι χωρίς υλικά τείχη;

⁸ Ο Καλός Ποιμήν του Ιεχωβά Θεού, Ιησούς Χριστός, εκτελεί το έργο της συνάξεως σήμερα, και έχει αναθέσει στο λαό του επάνω στη γη το έργο του κηρύγματος των καλών νέων του ερχομένου νέου κόσμου. Τα καλά αυτά νέα ελκύουν τους πράους προς τον λόγον του Θεού, και αυτό τους φέρνει πλησιέστερα προς τον Ιεχωβά. Με το να έχουν έλθει σ’ αυτό το ατείχιστο χωριό, με το να εμπιστεύωνται στον Θεό και να έχουν πεποίθησι στο λόγο Του, δεν φοβούνται από ό,τι μπορεί να τους συμβή. Είναι βέβαιοι για την προστασία τους. Δεν ήταν τάχα ο Θεός ικανός να προστατεύση τη συναγωγή του Ισραήλ από το να καταποθή στο ρήγμα του εδάφους που εκάλυψε την άπιστη εναντίωσι; Δεν ήταν ο Θεός ικανός να διαφυλάξη τον Νώε και την οικογένειά του μέσα από τον κατακλυσμό; Ομοίως, λοιπόν, δεν είναι ο Ιεχωβά Θεός ικανός να διαφυλάξη εκείνους που ήλθαν σ’ αυτό το ατείχιστο χωριό; Ασφαλώς είναι! Διότι σύμφωνα με την όρασι του Ζαχαρία, «Θέλω είσθαι εις αυτήν τείχος πυρός κύκλω, και θέλω είσθαι προς δόξαν εν μέσω αυτής.» Έτσι, λοιπόν, εκείνοι που έχουν έλθει στην οργάνωσι του Κυρίου, την Ιερουσαλήμ, αναγνωρίζουν τον Ιεχωβά ως Θεόν των και την Ιερουσαλήμ ως οργάνωσίν του και αισθάνονται πως είναι ασφαλείς διότι ο Θεός είναι ο προστάτης των. Δεν έχουν ανάγκη να βασίζωνται στα τείχη ή οχυρώματα που τα έθνη του κόσμου τούτου ανεγείρουν για να προστατευθούν διότι «ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους που ανήκουν σ’ αυτόν».

9. Ποιος είναι η δόξα εν μέσω της οργανώσεως και γιατί;

⁹ Η δόξα όλης αυτής της οργανώσεως, της άνω Ιερουσαλήμ, της γυναικός του, είναι ο Ιεχωβά ο ίδιος, διότι αυτός είπε, «Θέλω είσθαι προς δόξαν εν μέσω αυτής.» Σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες του παλαιού κόσμου, ο Ιεχωβά Θεός είναι εκείνος που ανοικοδόμησε αυτή την οργάνωσι και επέφερε την αύξησι της Θεοκρατίας. Η αύξησίς της και η λαμπρότης της δεν οφείλονται σε κάποιον άνθρωπο ή επίγεια οργάνωσι. Ο Θεός είναι εκείνος που μέσω του Υιού του συνάγει τα «άλλα πρόβατα» κατά εκατοντάδες χιλιάδων, συγκροτώντας μια μεγάλη πόλι. Ο Ιεχωβά τής δίδει την ευλογία του και την προστασία του. Αυτοί οι άνθρωποι στη μεγάλη πόλι δεν είναι οκνηροί, αλλά εξακολουθούν να διαδίδουν και να κηρύττουν το άγγελμα της βασιλείας του Θεού ως τα πέρατα της γης έτσι ώστε όλοι να γνωρίσουν ότι ο Ιεχωβά είναι ο Υπέρτατος του σύμπαντος και ότι η διεκδίκησις του ονόματός του και του λόγου του είναι πολύ πλησίον.

ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ

10, 11. Ποια πρόσκλησις απηυθύνθη στο λαό του που βρίσκεται στη Βαβυλώνα; Πώς δόθηκε προσοχή σ’ αυτή, κι από ποιους;

¹⁰ Η πρόσκλησις γίνεται στο έκτο εδάφιο αυτής της προφητείας του Ζαχαρία, «Ω! ω! φεύγετε από της γης του βορρά.» Αυτό είναι ένας χρησμός του Κυρίου ή μια άμεση διαταγή απ’ αυτόν. «Διότι σας διεσκόρπισα ως τους τέσσαρας ανέμους του ουρανού . . . Ω! διασώθητι, Σιών, η κατοικούσα μετά της θυγατρός της Βαβυλώνος . . . Δια την δόξαν του με απέστειλε προς τα έθνη, τα οποία σας λεηλατούσι,—Ασφαλώς όστις εγγίζει εσάς, εγγίζει την κόρην του οφθαλμού μου.»—Ζαχαρίας 2:6-8, Μ.Ι.Ρ.

¹¹ Λόγω του ελέους του και της στοργικής αγαθότητός του συνήγαγε ο Θεός το υπόλοιπον από το έθνος του βορρά, που είναι η Βαβυλών. Αυτός αλλού εδήλωσε, «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.» (Αποκάλυψις 18:4) Εφρόντισε ώστε το υπόλοιπο του λαού του, η Σιών, να διαφύγη από αυτόν τον πονηρό κόσμο που κυβερνάται από τον Διάβολο, σε μια θέσι ασφαλείας στην πόλι του, μαζί με τα «άλλα πρόβατά» του που τώρα εξέρχονται. Οι άρχοντες του κόσμου προσπάθησαν να υπαγάγουν σε ομοιόμορφους κανόνες όλους τους λαούς των εθνών και να τους κάμουν να συμμορφωθούν με τις ιδιοτελείς υπαγορεύσεις των. Εν τούτοις, ο Θεός διατάσσει να διαφύγουν αυτοί από τη Βαβυλώνα και να γίνουν ένας ελεύθερος λαός—αν όχι σωματικώς, πάντως στη συνείδησι· και γίνονται! Εξέρχονται από την κατάθλιψί της και τη δουλεία της και τον αμαρτωλό τρόπο ζωής. Δεν είναι πια δούλοι της πονηρής αυτής οργανώσεως. Θα αποδώσουν στον Καίσαρα όσα του ανήκουν, αλλά όχι και ό,τι ανήκει στον Θεό! Τα μάτια τους είναι ανοιχτά σ’ ένα νέο κόσμο και στην κοινωνία ενός Νέου Κόσμου. «Εν τη ελευθερία λοιπόν με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας.»—Γαλάτας 5:1.

12. Πώς δεν ικανοποιούνται με ελευθερία μόνο για τον εαυτό τους;

¹² Εκείνοι που έχουν ήδη ελευθερωθή από την καταδυνάστευσι της Βαβυλώνος, μολονότι σε μερικές περιπτώσεις βρίσκονται ακόμη σε φυλακές, σε στρατόπεδα εργασίας ή στρατόπεδα συγκεντρώσεως, δεν ικανοποιούνται με το να κρατούν αυτή την ελευθερία μόνο για τον εαυτό τους. Σε κάθε ευκαιρία μιλούν σε ξένους, μολονότι σωματικώς είναι ακόμη αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα. Βοηθούν τους ξένους να δουν καθαρά το δρόμο της ζωής κατευθύνοντάς τους μακριά από το παλαιό αυτό σύστημα και σ’ ένα νέο που οδηγεί σε ζωή αιώνια. Ο Παύλος λέγει εις Εβραίους 13:1: «Η φιλαδελφία ας μένη· την φιλοξενίαν μη λησμονείτε.»

13. Πώς επηρεάζει τον Ιεχωβά το να εγγίζουν οι διώκται το λαό του; Αλλά γιατί το επιτρέπει αυτό;

¹³ Εκείνους που απομακρύνονται από την αδικία και τάσσονται εντελώς με το μέρος του Ιεχωβά, ο Θεός θα τους φροντίση σαν δικούς του διότι «ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους που ανήκουν σ’ αυτόν». Αν κανείς εγγίζη εκείνους που αυτός εξέλεξε και ευλόγησε, είναι σαν να εγγίζη την κόρη του οφθαλμού του. Η οργάνωσις του Ιεχωβά, η ελεύθερη Ιερουσαλήμ, είναι η ‘μήτηρ’ μας και είναι το πλησιέστερο πράγμα στον Κύριο. Το εδημιούργησε και το έκαμε για τον αίνο του. Μεγάλο κακό ασφαλώς θα επέλθη στα άτομα ή τα έθνη που πολεμούν εναντίον του Θεού ή των μαρτύρων του. Αυτοί είναι δικοί του και στον κατάλληλο καιρό ο Θεός θα εκτελέση κρίσι κατά των εναντίων. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ιεχωβά δεν θα επιτρέψη να υποστούν βλάβη άτομα ή μέρος της οργανώσεώς του. Θα επιτρέψη· για να μπορέσουν να αποδείξουν την ακεραιότητά τους και την πιστότητά τους τα άτομα που περιλαμβάνονται σ’ αυτή την περίπτωσι. Εν τούτοις, αυτός θα λάβη υπό σημείωσιν τους ενόχους, και συγχρόνως μας ειδοποιεί, «Ει δυνατόν, όσον το αφ’ υμών, ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων. Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί· αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον, “Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις· εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει ο Ιεχωβά”.»—Ρωμαίους 12:18, 19, Μ.Ν.Κ.

14. Πώς εφανέρωσε πρόγνωσιν για το πώς θα μας μετεχειρίζοντο; Παρ’ όλο αυτό, ποιο έργο συνάξεως συνεχίζεται;

¹⁴ Ο Ιεχωβά παρατηρεί τι συμβαίνει σε όλη την οργάνωσί του. Ξέρει πώς θα μεταχειρισθούν το λαό του. «Θέλετε δε παραδοθή και υπό γονέων και αδελφών και συγγενών και φίλων· και θέλουσι θανατώσει τινάς εξ υμών· και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου· πλην θριξ εκ της κεφαλής σας δεν θέλει χαθή.» (Λουκάς 21:16-18) Μάλιστα έτσι θα δοθή μεγαλύτερη μαρτυρία από οποιαδήποτε άλλη περίπτωσι προς διεκδίκησιν του ονόματος του Ιεχωβά. Βρισκόμαστε στις τελευταίες ημέρες του παλαιού αυτού κόσμου και πρέπει να τα περιμένωμε αυτά τα πράγματα. Τώρα είναι καιρός να συναχθή ένα μεγάλο πλήθος χάριν του ονόματός του, το πλήθος δε αυτό συνάγεται βιαστικά από τα πέρατα της γης. Μια οξεία, λοιπόν, και μεγαλόφωνη πρόσκλησις απευθύνεται ως τα πέρατα της γης προς όλους τους κατοίκους της Βαβυλώνος που στενάζουν και βοούν, να φύγουν απ’ αυτή και να διαφύγουν τις καταδυναστευτικές της ενέργειες τώρα και την πλήρη καταστροφή της αργότερα. Αν αγαπάτε τον Κύριο, ζητήστε την προστασία του και ελάτε στην πόλι του, το ατείχιστο χωριό, διότι ο Ιεχωβά είναι τείχος πυρός γύρω της. Αυτός αγαπά εκείνους που είναι μέσα στην πόλι του, και το να εγγίση κανείς έναν από τους πιστούς δούλους του είναι σαν να εγγίζη την κόρη του οφθαλμού του.

15. Τι θα κάμη αυτός σύντομα στα έθνη; Τι διατασσόμεθα, λοιπόν, να πράξωμε;

¹⁵ Δεν απέχει πάρα πολύ ο καιρός που ο Ιεχωβά Θεός θα λεηλατήση τα έθνη και θα τα καταστρέψη. Όταν υπεβλήθη ερώτησις στον Ιησούν ποιο θα ήταν το σημείο του τέλους του κόσμου τούτου, αυτός ανέφερε στους αποστόλους του πολλά πράγματα για τα οποία θα μπορούσαν να αγρυπνούν, αυτά δε τα βλέπομε σήμερα να εκπληρώνονται. Συνεπώς, δεν θα είναι μακρό το διάστημα ως τον Αρμαγεδδώνα. Εκείνοι που έφθασαν να γνωρίσουν τον Κύριο, μπορούν να ενεργήσουν όπως διατάσσονται: «Τέρπου και ευφραίνου, θύγατερ Σιών· διότι ιδού, εγώ έρχομαι, και θέλω κατοικήσει εν μέσω σου, λέγει Κύριος. Και έθνη πολλά θέλουσιν ενωθή μετά του Κυρίου εν τη ημέρα εκείνη, και θέλουσιν είσθαι λαός μου· και θέλω κατοικήσει εν μέσω σου, και θέλεις γνωρίσει ότι ο Κύριος των δυνάμεων με εξαπέστειλε προς σε. Και ο Κύριος θέλει κατακληρονομήσει τον Ιούδαν.» (Ζαχαρίας 2:10-12) Το πιστεύετε αυτό; Θα πήτε στους άλλους εκείνο που γνωρίζετε; Θα δείξετε υπομονή και εγκαρτέρησι ενώ θα τους το λέγετε;

16. Προς ποια κατεύθυνσι θα βοηθήσωμε άτομα να λάβουν τις αποφάσεις των; Γιατί, και πώς;

¹⁶ Είναι δύσκολο πράγμα για ένα άτομο ν’ αποφασίση τι χρειάζεται να πράξη: να παραμείνη μ’ αυτόν τον παλαιό, θνήσκοντα κόσμο, με τα πλούτη του, τις τέρψεις του και την παρούσα δημοτικότητά του, ή, όπως το λέγουν μερικοί, να «αποκτήση πιθανότητες» για το νέο κόσμο. Θα δείξετε την πίστι σας με καλά έργα σεις που γνωρίζετε τον Θεόν και είσθε κατατοπισμένοι στο λόγο Του; Όταν κανείς μελετά και γνωρίζει τον λόγον του Θεού και πιστεύει σ’ αυτόν τον λόγον, δεν υπάρχει ζήτημα αποκτήσεως πιθανοτήτων. Υπάρχει ζήτημα του να είναι κανείς βέβαιος για το ποια θα είναι η έκβασις. Αν είσθε βέβαιος, θα προσπαθήσετε να πείσετε άλλους που είναι πρόθυμοι, να εγκαταλείψουν τη Βαβυλώνα. Αν κανείς φύγη από τον παλαιό κόσμο και από τα έθνη που τον φθείρουν, ποια ακριβώς θα είναι η έκβασις; Πρωτίστως αυτό σημαίνει ότι το άτομο θα είναι στη γραμμή για να λάβη ζωή αιώνια. Θα έχη την ευκαιρία να λατρεύη τον Ύψιστο Θεό, τον Δημιουργό του, σε όλη την αιωνιότητα. Για να λάβη, όμως, τις ευλογίες αυτής της ζωής πρέπει να δεχθή τον Υιόν Ιησούν Χριστόν· διότι η Γραφή λέγει ότι οποιοσδήποτε πιστεύει σ’ Αυτόν θα είναι ικανός ν’ αποκτήση αιώνια ζωή. Θα τον βοηθήσετε, ως Χριστιανός, να μάθη αυτά τα πράγματα; Δεν θα είναι εύκολο· θα χρειασθή υπομονή και χρόνος εκ μέρους και των δύο σας.

17, 18. Ποια είναι η στάσις του κόσμου στον οποίον ζούμε; Εν τούτοις, υπέρ τίνος πρέπει να ταχθούμε, και μιμούμενοι ποιον;

¹⁷ Όλοι μας πρέπει να ενθυμούμεθα ότι ζούμε σ’ έναν παλαιό κόσμιο, τον κόσμο που εναντιώνεται στην εγκατάστασι της βασιλείας του Θεού. Εναντιώνοντο στη Βασιλεία επί αιώνες. Ακόμη και όταν ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός ήταν στη γη και έκανε το θαυμαστό του κήρυγμα, τα έθνη του κόσμου εφρόντισαν να θανατωθή και να καταστραφή με το να σταυρωθή. Απέθανε σαν ένας καταδικασμένος αμαρτωλός, σαν ένας στασιαστής, ένας άνθρωπος που ήταν εναντίον της Ρωμαϊκής κυβερνήσεως του Καίσαρος και ένας άνθρωπος που εμισείτο από τους πολύ θρησκευτικούς Ιουδαίους που ζητούσαν τον Μεσσία. Ήταν ένας που πέρασε από μεγάλο διωγμό. Δεν ήταν εύκολο για τον Βασιλέα Ιησού Χριστό να ζη μέσα στον παλαιό αυτόν κόσμο. Ήξερε ότι επρόκειτο να τον θανατώσουν, και τελικά τον εθανάτωσαν, αυτό όμως δεν τον εφόβισε. Είχε να εκτελέση το έργο του και το εξετέλεσε για να γίνη ο μέγιστος μάρτυς όλων των χρόνων υπέρ του ονόματος και του λόγου του Παντοδυνάμου Θεού.

¹⁸ Οι πιστοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού πρέπει να λάβουν όμοια πορεία. Δεν υπάρχουν δύο κατευθύνσεις σχετικά με τούτο. Πρέπει να είναι υπέρ της βασιλείας του Ιεχωβά. Αυτοί δεν θέλουν πια να φθείρωνται από τα έθνη και να είναι υποκείμενοι σ’ αυτά· γι’ αυτό φεύγουν από αυτόν τον παλαιό κόσμο της Βαβυλώνος με τη διαβολική του διοίκησι και θέτουν τον εαυτό τους κάτω από τη διακυβέρνησι του ουρανίου βασιλέως, του Ιησού Χριστού, που ξέρουν ότι τώρα κυβερνά στους ουρανούς. Ετέθη στο θρόνο του από τον Ιεχωβά Θεό και έγινε κυβερνήτης το 1914.

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΛΗΘΟΣ ΑΝΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ

19. Εις εκπλήρωσιν της Αποκαλύψεως 19:6 τι λέγει τώρα ένα μεγάλο πλήθος, και γιατί;

¹⁹ Τι θαυμαστό πράγμα έχει συμβή! Σήμερα βρίσκομε ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων που επρόσεξαν το άγγελμα της Βασιλείας και που λέγουν, «Αινείτε τον Γιαχ, ω λαοί, διότι Ιεχωβά ο Θεός μας, ο Παντοκράτωρ, άρχισε να κυβερνά ως βασιλεύς.» (Αποκάλυψις 19:6, Μ.Ν.Κ.) Ναι, έφθασε ο καιρός για τη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά, και εκείνοι που έφυγαν από τη Βαβυλωνιακή οργάνωσι αναγνωρίζουν ότι ο Ιεχωβά εβασίλευσε εγκαθιστώντας τον Υιό του στο θρόνο για να κυβερνά εν μέσω των εχθρών του. Η ημέρα αυτή είναι ημέρα αγαλλιάσεως.

20, 21. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα των θαυμάτων που εγίνοντο από τους αποστόλους και τους συντρόφους των; Πώς, μολαταύτα, τους παρεξηγούσαν και δεν τους υπέφεραν;

²⁰ Στις πρώτες ημέρες της εκκλησίας ο Ιεχωβά Θεός μέσω του αγίου του πνεύματος ή ενεργού δυνάμεως έδωσε εξουσία στους αποστόλους να εκτελούν θαύματα, και αυτό είλκυσε πολλούς ανθρώπους στο άγγελμα και σε ό,τι έλεγαν οι απόστολοι. Εν τούτοις, τα ειδικά ή θαυματουργικά αυτά χαρίσματα ετελείωσαν με το θάνατο των αποστόλων, και δεν τα βλέπομε σε λειτουργία σήμερα.

²¹ Θα ενθυμήσθε την αφήγησι εις Πράξεις 14, όπου αναφέρεται ότι οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας εκήρυτταν τα καλά νέα και είχαν κάμει ένα θαύμα. Ο λαός, άμα είδε τα θαύματα που έκαναν αυτοί οι άνθρωποι, ήθελε να τους θεοποιήση· διότι ενόμιζε ότι οι θεοί του ουρανού είχαν κατεβή στη γη και είχαν γίνει άνθρωποι. «Ακούσαντες δε οι απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος, διέσχισαν τα ιμάτια αυτών, και επήδησαν εις το μέσον του όχλου, κράζοντες, και λέγοντες, Άνδρες, τι κάμνετε ταύτα; και ημείς είμεθα άνθρωποι ομοιοπαθείς με σας, κηρύττοντες προς εσάς, να επιστρέψητε από τούτων των ματαίων προς τον Θεόν τον ζώντα, όστις έκαμε τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς.» (Πράξεις 14:14, 15) Ο Παύλος και ο Βαρνάβας δεν απέδωσαν την επιτέλεσι αυτού του θαύματος στον εαυτό τους. Ήξεραν ότι έγινε με τη δύναμι του Θεού και έδωσαν όλη την τιμή σ’ αυτόν. Είπαν σ’ αυτούς που τους περικύκλωναν ότι εκείνος που τους έδωσε τη δύναμι να κάνουν αυτό το θαύμα ήταν ο Δημιουργός του ουρανού και της γης, και όσο για τον εαυτό τους, αυτοί ήσαν απλώς κοινά ανθρώπινα πλάσματα. Ο αποκλειστικός σκοπός για τον οποίον εκήρυτταν και έκαμαν το θαύμα ήταν να στρέψουν τους ανθρώπους προς τον μόνο αληθινό Θεό και τίποτε άλλο. Ήθελαν να δείξουν στους ανθρώπους ότι οι ειδωλολατρικοί των θεοί στους ναούς όπου οι Εθνικοί προσέφεραν θυσίες, δεν ήσαν ζώντες θεοί άξιοι λατρείας. Εκείνο που αντιπαρέβαλλαν με την ψευδή θρησκεία ήταν η αλήθεια του λόγου του Θεού. Αν και ήσαν ειλικρινείς και τίμιοι και προσπαθούσαν να κάνουν καλό στους ανθρώπους, κατεδιώκοντο πολύ απ’ αυτούς και απεδιώκοντο σε άλλα μέρη κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους, λόγω των θαυμάτων που έκαναν και ιδιαίτερα λόγω του αγγέλματος που εκήρυτταν. Εν τούτοις, η αλήθεια βρήκε μια ασφαλή βάσι σ’ εκείνες τις πρώτες ημέρες της εκκλησίας.

22. Τι θα πούμε για τέτοια θαύματα σήμερα; Τι υποφέρομε από τα έθνη, και όμως για ποιο σκοπό δείχνομε υπομονή;

²² Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με τους διακόνους του ευαγγελίου. Τα καλά νέα κηρύττονται ακόμη, και ενώ αυτοί δεν έχουν την εξουσία να κάνουν θαύματα, έχουν όμως από τον Θεό την εξουσία και την εντολή να κηρύττουν τούτο το ευαγγέλιο ως τα πέρατα του κόσμου. Ο λαός του Κυρίου απελευθερώθηκε από τη Βαβυλωνιακή οργάνωσι και από τα έθνη που τον έφθειραν. Επειδή έφυγαν από αυτές τις οργανώσεις, βασανίζονται από τους Βαβυλωνίους. Ω, ναι, είναι ακόμη στον κόσμο, αλλά δεν αποτελούν πια μέρος του κόσμου. Έχουν έλθει στην ατείχιστη πόλι κάτω από την προστασία του Ιεχωβά και ξέρουν ότι «ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους που ανήκουν σ’ αυτόν». Οι πιστοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, άσχετα με την κατάθλιψι, θα επιδιώξουν δικαιοσύνη και ευσεβή αφιέρωσι. Θα αντισταθούν σε όλη την εναντίωσι που επέρχεται σ’ αυτούς για να τη βαστάσουν, διότι γνωρίζουν ότι εξίσου κατεδιώχθησαν και ο Χριστός και οι απόστολοι και επετράπη να περάσουν από πολλές δοκιμασίες και θλίψεις· το ίδιο πρέπει να γίνη ακόμη και σήμερα, μόνο δε με την υπομονή θα καταστούν ικανοί να κερδίσουν τη νίκη. Ο σκοπός των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι να βοηθήσουν τους ανθρώπους· γι’ αυτό δεν μπορούν να παραιτηθούν από το έργο τους.

23. Με ποιες ιδιότητες πρέπει να υπομείνωμε στο έργο του κηρύγματος; Γιατί;

²³ Όταν ο Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο, ετόνισε ότι πρέπει να έχωμε πίστι, αγάπη και υπομονή και πρέπει να συνεχίσωμε το έργο του κηρύγματος με ηπία διάθεσι. Δεν πρέπει να γίνωμε οργίλοι και αλαζόνες και παράφοροι όπως γίνονται οι λαοί των εθνών του παλαιού αυτού κόσμου. Δεν πρέπει να ενεργήσωμε όπως ενεργούν οι πρώτιστοι αντιπρόσωποί των στις συνεδριάσεις των Ηνωμένων Εθνών. Οι μεγαλόφωνοι, υβριστικοί των λόγοι τον καιρό των εκλογών είναι χαρακτηριστικοί της ελλείψεως αγάπης του ενός προς τον άλλον. Οι Χριστιανοί δεν μπορούν να συμμετέχουν σε τέτοιου είδους ομιλίες. Είναι ανάρμοστο. Μάλλον, με μια σταθερή, πιστή αγάπη και αφοσίωσι, πρέπει να δείχνουν την υπομονή τους με ηπία διάθεσι. Αυτό το είδος της καλής διαθέσεως θα είναι ικανοί να χρησιμοποιήσουν όταν μιλούν στους λαούς του κόσμου, και θα είναι ικανοί να πείσουν κάθε είδους ανθρώπους να προσέξουν το άγγελμα που έχουν. Δεν μπορούν να είναι υπερήφανοι και αλαζόνες, ούτε να αισθάνωνται ότι είναι καλύτεροι από οποιονδήποτε άλλον. Για να αγωνισθούν για τη νίκη σ’ αυτόν τον αγώνα της πίστεως, πρέπει να κηρύττουν τον λόγον μ’ ένα τρόπο ευάρεστο στον Θεό και μ’ ένα τρόπο που θα ελκύση τους ανθρώπους που ζητούν αλήθεια και δικαιοσύνη. Μήπως δεν είναι η επιθυμία του Θεού να ιδή κάθε είδους ανθρώπους να σώζωνται; και δεν αισθάνονται το ίδιο σχετικά με τούτο και οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

24. Πώς κάνομε μια καλή ομολογία σε όλο τον κόσμο; και με ποια αποτελέσματα από το 1945;

²⁴ Ο Παύλος είπε, «Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως, κράτει την αιώνιον ζωήν, εις την οποίαν και προσεκλήθης, και ωμολόγησας την καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών μαρτύρων.» (1 Τιμόθεον 6:12) Έτσι λοιπόν, για να αγωνισθή ένας Χριστιανός για νίκη στον δίκαιον αγώνα της πίστεως, πρέπει να κάμη μια δημοσία ομολογία και να πη σε κάθε είδους ανθρώπους εκείνο που πιστεύει. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο κάνουν ακριβώς αυτό, τα δε αποτελέσματα στα περασμένα έξη χρόνια δείχνουν τη μεγάλη ευλογία του Ιεχωβά. Παρακάτω εκτίθεται ο αριθμός των διαγγελέων ή διακόνων της Βασιλείας που διεκήρυτταν το άγγελμα της Βασιλείας κάθε μήνα στο διάστημα ολοκλήρου του έτους που αναφέρεται. Ο τελευταίος αριθμός δείχνει ποια αύξησις ευαγγελιζομένων συνετελέσθη από το προηγούμενο έτος.

Ευαγγελιζόμενοι 1945, 127.478· αύξησις από το 1944, 16.973.

Ευαγγελιζόμενοι 1946, 158.034· αύξησις από το 1945, 30.556.

Ευαγγελιζόμενοι 1947, 181.071· αύξησις από το 1946, 23.037.

Ευαγγελιζόμενοι 1948, 230.532· αύξησις από το 1947, 49.461.

Ευαγγελιζόμενοι 1949, 279.421· αύξησις από το 1948, 48.889.

Ευαγγελιζόμενοι 1950, 328.572· αύξησις από το 1949, 49.151.

25. Ποια, λοιπόν, αύξησις διακόνων υπήρξε ετησίως; Πώς αυτοί αγωνίζονται για τη νίκη;

²⁵ Παρατηρείται ότι στα τελευταία τρία χρόνια υπήρξε ετησία αύξησις 49.000 περίπου διακόνων που κηρύττουν τον λόγον κάθε χρόνο. Με άλλα λόγια, 49.000 άνθρωποι εξήρχοντο κάθε χρόνο από τον παλαιό κόσμο, λαμβάνοντας θετική στάσι υπέρ της βασιλείας του Θεού και κάνοντας διακήρυξι της στάσεως αυτής δημοσίως ενώπιον πολλών μαρτύρων. Με τον τρόπον αυτόν αγωνίζονται για τη νίκη. Ενώ είχαν πολλές δοκιμασίες και δυσκολίες, όμως «ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους που ανήκουν σ’ αυτόν,» όποιος δε εγγίζει έναν από αυτούς τους μάρτυρας, εγγίζει την κόρη του οφθαλμού Του. Ο Ιεχωβά αγαπά την πιστότητά τους, και αυτός δίδει την αύξησι! Συμμετέχετε σ’ αυτή;