23. (α) Γιατί αυτοί που αποτελούν τον ‘πολύν όχλον’ δεν θα είναι οι μόνοι που θα γεμίσουν τις επίγειες αυλές του πνευματικού ναού στη διάρκεια της χιλιετούς υπηρεσίας του Χριστού ως Αρχιερέως; (β) Σε ποιον εορτασμό πρέπει να ενωθούν αυτοί για να κερδίσουν αιώνια ζωή στη γη;

²³ Εν τούτοις αυτοί που επιζούν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ με την οποία θα τελειώση αυτό το σύστημα πραγμάτων δεν είναι οι μόνοι που θα γεμίσουν αυτές τις αυλές της σωτηρίας. Στη διάρκεια της χιλιετούς Αρχιερατείας του Αρνιού Ιησού Χριστού και των 144.000 πνευματικών υφιερέων στο ουράνιο βασίλειο του πνευματικού ναού του Ιεχωβά, θα γίνη και «ανάστασις νεκρών δικαίων τε και αδίκων.» (Πράξ. 24:15· Αποκάλ. 20:4, 6, 11-14) Όλοι αυτοί πρέπει να έλθουν στις αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά και να συμμετάσχουν στην υπηρεσία του εορτάζοντας επίσης χαρούμενα την μεγάλη αντιτυπική Εορτή της Σκηνοπηγίας. Δεν υπάρχει σωτηρία για αιώνια ζωή στον γήινο παράδεισο με κανένα άλλο τρόπο. Τα τελευταία έξη εδάφια της προφητείας του Ζαχαρία φαίνεται να το δείχνουν αυτό. Όλοι οι αναστημένοι που ποθούν αιώνια ζωή στη γη πρέπει να έλθουν στον πνευματικό ναό «δια να προσκυνήσωσι τον Βασιλέα, τον Ιεχωβά των δυνάμεων,» και «να εορτάσωσι την εορτήν της σκηνοπηγίας.» Τι απερίγραπτα χαρούμενος καιρός θα είναι αυτός για όσους το κάνουν αυτό!—Ζαχ. 14:17, 18.

24. (α) Ποιο ναό αναγνωρίζει ο Ιεχωβά Θεός, και σε ποιον ναό πρέπει να έλθουν όλοι για να κερδίσουν ζωή στη νέα τάξι του Θεού; (β) Ποια νέα έχουν το προνόμιο να μεταδίδουν σε άλλους εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται στις αυλές;

²⁴ Ευλογημένο, επίσης, είναι το μέλλον όλων εκείνων από μας σήμερα που είμεθα στις αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά τώρα, είτε μερικοί από μας είναι, στην εσωτερική αυλή των ιερέων είτε οι περισσότεροι από μας είμεθα στις αυλές των μη ιερατικών λάτρεων του Υψίστου Θεού, του Ιεχωβά των δυνάμεων. Αυτός είναι ο μόνος ναός που αναγνωρίζει ο Θεός της Σωτηρίας. Είναι ο ένας και μόνος ναός στον οποίον άνθρωποι όλων των Εθνών πρέπει να έλθουν για να αναλάβουν την αγνή λατρεία και να κερδίσουν έτσι αιώνια σωτηρία στη δικαία νέα τάξι του Θεού. Ο ναός αυτός είναι τώρα ανοικτός για τη σύναξι όλων των εκζητητών του ενός ζώντος και αληθινού Θεού. Αυτά είναι πράγματι σπουδαία νέα που συνδέονται με τα γεγονότα των θαυμαστών καιρών μας. Είναι μεγαλειώδες προνόμιο για όλους μας που υπηρετούμε στις αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά να μεταδίδωμε αυτά τα σωτήρια νέα σ’ όλους τους άλλους, προτού έλθη η ‘μεγάλη θλίψις.’

Μια Ματιά στις Ειδήσεις—Β΄

‘Αμηχανία αν ο Ιησούς Αποκαλήται Θεός’

◆ Ο Θεολόγος Βίνσεντ Τέυλορ γράφοντας στο περιοδικό «Δη Εξπόσιτορυ Τάιμς,» αναγνωρίζει το εξής:«Τα Ευαγγέλια σαφώς δείχνουν ότι η γνώσις του Ιησού ήταν περιωρισμένη, ότι έθετε ερωτήσεις χάριν πληροφορίας. . . ότι προκάλεσε τον πλούσιο άρχοντα ο οποίος τον απεκάλεσε ‘Διδάσκαλε Αγαθέ’ με την ερώτησι, ‘Γιατί με αποκαλείς αγαθόν; Ουδείς αγαθός ειμή εις ο Θεός.’ (Μάρκ. 10:18) Αυτά τα ζητήματα προκαλούσαν πάντα αμηχανία και θα συνεχίσουν να προκαλούν αν χωρίς επιφύλαξι ο Ιησούς περιγράφεται ως Θεός.» Αλλ’ αυτά δεν παρουσιάζουν κανένα πρόβλημα αν κανείς απορρίψη το δόγμα της τριάδος και πιστεύση αυτό που ο ίδιος ο Ιησούς είπε, δηλαδή, ότι ο Θεός, ο Πατήρ, είναι μεγαλύτερος από τον Ιησού Χριστό.—Ιωάν. 14:28.

Οι Εκκλησίες Πεθαίνουν

◆ Λίγον καιρό πριν ο Μπ. Άκτον, καθηγητής της φιλοσοφίας στο Λονδίνο, παρετήρησε: Στα έτη που ακολούθησαν μετά το 1918 τα Χριστιανικά ιδρύματα έχασαν την επιρροή των. Μήπως ο χρόνος εβελτίωσε την κατάστασί των; Το έργον Η Διακονία σε Αμφισβήτησι του Α. Γκίλμορ (1971) απαντά:«Βεβαίως στην καρδιά της Εκκλησίας υπάρχει μια εσωτερική έλλειψις ασφαλείας που υπονομεύει τη ζωή της. Τα τελευταία χρόνια έχομε ζήσει μέσα σ’ ένα όργιο αυτοκριτικής και σε μια φρενίτιδα αυτοκατακρίσεως που έχει περίπου την οσμή του θανάτου. . . είναι ένα σημάδι ότι τα ίδια τα θεμέλια σείονται και ότι μια κρίσις πίστεως είναι επάνω μας.»