Ζήτε την Πίστι Σας;

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ είναι δυσκολώτερο να εκτελήται παρά να κηρύττεται. Ευκολώτερο είναι ν’ ακούη κανείς παρά να εκτελή. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Ιάκωβος προέτρεπε τους πρώτους Χριστιανούς να γίνουν «εκτελεσταί του λόγου, και μη μόνον ακροαταί». (Ιακ. 1:22) Όλοι οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος δεν έζησαν την πίστι των ακόμη κι αφού το έγραψε αυτό ο Ιάκωβος. Παραδείγματος χάριν, μετά από τριάντα έξη περίπου χρόνια η Αποκάλυψις του Ιωάννου περιείχε την επείγουσα αυτή προειδοποίησι στους Χριστιανούς των Σάρδεων: «Εξεύρω τα έργα σου, ότι το όνομα έχεις ότι ζής, και είσαι νεκρός. Γίνου άγρυπνος, και στήριξον τα λοιπά τα οποία μέλλουσι να αποθάνωσι· διότι δεν εύρηκα τα έργα σου τέλεια ενώπιον του Θεού.»—Αποκάλ. 3:1, 2.

Όπως στην πρώτη εκκλησία, έτσι και σήμερα. Η Χριστιανοσύνη, που δεν την ζη ένας άνθρωπος, είναι νεκρή σ’ αυτόν μαζί με την ελπίδα αυτού του ανθρώπου, ο οποίος κατά το όνομα μόνο είναι Χριστιανός. Σύμφωνα με την πρόρρησι του αποστόλου Παύλου, πολλοί είναι εκείνοι που έχουν τώρα μορφή ευσεβείας αλλ’ αρνούνται τη δύναμί της. (2 Τιμ. 3:1, 5) Τη Χριστιανικότητά των την λέγουν αλλά δεν την ζουν.

«Αλλ’ εγώ ζω την πίστι μου», θα πήτε. Αν μπορήτε αληθινά να το πήτε αυτό, καλά κάνετε. Ένας που ζη, τη Χριστιανοσύνη του αποδεικνύεται αληθινός στην ισχυρή επίδρασι του Θείου λόγου και του αγίου πνεύματος. Η ζωή του είναι απηλλαγμένη από φιλοχρηματία. Όχι μόνο αποχωρίζεται από την ειδωλολατρία και την απασχόλησι του κόσμου τούτου με τις ηδονές, αλλά και ασκεί εγκράτεια για να μην πέση στους χαλαρούς ηθικούς τρόπους των πολλών. Ένας που ζη τη Χριστιανοσύνη του τηρείται ηθικώς καθαρός για να κριθή κατάλληλος να έχη μερίδα στην τελική μαρτυρία που δίδεται για τη βασιλεία του Θεού. Κάνοντας τούτο ο αληθινός Χριστιανός απαλλάσσεται από ενοχή αίματος. Επαγρυπνώντας στη διαγωγή του σ’ αυτά τα πράγματα, έχει την ελπίδα να εισέλθη στον Θείο νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Αλλ’ είναι αυτή ολόκληρη η εικόνα του τι σημαίνει να ζήτε την πίστι σας; Όχι, κάτι άλλο πρέπει να τηρήται υπ’ όψιν: Ο Ιησούς είπε «ο εν τω ελαχίστω άδικος, και εν τω πολλώ άδικος είναι.» (Λουκ. 16:10) Ας ιδούμε ποια στάσι τηρούμε σε μερικά ζητήματα που φαίνονται λιγώτερο σπουδαία, αλλά τα οποία έχουν μεγάλη βαρύτητα στο να καθορισθή αν ζούμε πραγματικά την πίστι μας ή όχι.

ΥΠΟΔΟΧΗ ΞΕΝΩΝ

Ένας από τους τρόπους του να ζούμε την πίστι μας είναι να δείχνωμε αγάπη στους ξένους που είναι ανάμεσά μας. Σε όλο τον κόσμο έχει διαδοθή ο λόγος της ειρήνης, της ενότητος και της Γραφικής γνώσεως που απολαμβάνει ο λαός του Ιεχωβά. Χιλιάδες ξένοι, που υπενθυμίζουν την επίσκεψι της βασιλίσσης της Σεβά στον Σολομώντα για να ιδή μόνη της, προσέρχονται στη Χριστιανική εκκλησία, για να κάμουν μια φιλική δοκιμή της αγάπης, σοφίας και πίστεώς μας. (1 Βασ. 10:10) Για ν’ αναγνωρίσωμε και χαιρετήσωμε κατάλληλα τους επισκέπτας αυτούς, πρέπει πρώτα να γνωρίζομε όλους τους συγ-Χριστιανούς μας μέσα στην εκκλησία. Γνωρίζετε τον καθένα στην εκκλησία σας με τ’ όνομα του; Κάνετε καμμιά προσπάθεια να γνωρισθήτε με τους άλλους; Πώς μπορείτε να συστήσετε ξένους σε μέλη της εκκλησίας σας, αν δεν προσπαθήσατε σεις να μάθετε τα ονόματα των συλλατρευτών σας; Αν ελησμονήσατε το όνομα ενός αδελφού, μη συστέλλεσθε να του μιλήσετε, θα μπορούσατε να πήτε: «Υποθέτω ότι δεν έχω ισχυρή μνήμη ώστε να θυμούμαι ονόματα, αλλ’ ήθελα να σας μιλήσω. Πώς περνάτε;»

Όταν γνωρίζετε όλους τους συγ-Χριστιανούς σας στην εκκλησία, τότε είσθε σε θέσι να χαιρετάτε κατάλληλα τους επισκέπτας. Οι ξένοι πρέπει να αισθάνωνται ότι όλη η «οικογένεια» των Χριστιανών, που αποτελείτε μέρος της, είναι πρόθυμη να τους ιδή ακριβώς όπως θα εγίνετο αν αυτός ο ξένος ήρχετο στη σάλλα της ιδίας σας οικογενείας. Ένας επισκέπτης, που τυγχάνει υποδοχής από ένα μόνο ή δύο μέλη της εκκλησίας, μπορεί να διερωτηθή αν δεν ενδιαφέρη τους άλλους η παρουσία του. Αν συμβαίνη να είναι πενιχρά ντυμένος ή ανήκη σε άλλη φυλή, μπορεί να νομίση ότι γι’ αυτόν τον λόγο έτυχε ψυχρής υποδοχής. Ασφαλώς θα γνωρίση ότι δεν ζήτε την πίστι σας. Η αγάπη θερμαίνει την ατμόσφαιρα σε μια συνάθροισι αληθινών Χριστιανών και αποτρέπει κάθε παρομοίωσι με τον ψυχρό απομονωτισμό των ανθρώπων που παρατηρείται σ’ ένα σιδηροδρομικό σταθμό.

Όταν ένας ξένος έρχεται στη Χριστιανική σας συνάθροισι, ένας τρόπος να τον χαιρετήσετε είναι αυτός: «Χαίρετε! Ονομάζομαι . . . · δεν έμαθα πώς λέγεσθε σεις. Πρώτη φορά μας επισκέπτεσθε; Μας ευχαριστεί η επίσκεψις σας. Γνωρίζετε κανένα από τον όμιλό μας; Θα ήταν χαρά μου να σας παρουσιάσω στον. . . .» Η θερμή αυτή αγάπη εκδηλουμένη θ’ αποκαλύψη τόσα όσα και η ομιλία που εκφωνείται από το βήμα. Μ’ αυτόν τον τρόπο ζήτε την πίστι σας, οι δε επισκέπται της εκκλησίας σας μπορεί να αισθάνωνται ό,τι και η βασίλισσα της Σεβά εξέφρασε στον φιλοξενητή της: «Αληθής ήτο ο λόγος, τον οποίον ήκουσα εν τη γη μου, περί των έργων σου, και περί της σοφίας σου· αλλά δεν επίστευον εις τους λόγους, εωσού ήλθον, και είδον οι οφθαλμοί μου· και ιδού, το ήμισυ δεν απηγγέλθη εις εμέ.»—1 Βασ. 10:6, 7.

ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ

Η ανάγκη του να ζούμε την πίστι μας αφορά επίσης και τις ιδιωτικές συγκεντρώσεις των Χριστιανών. Σε τέτοιες περιπτώσεις, αποτελεί ευθύνη εκείνου που φιλοξενεί τους άλλους να φροντίση ώστε να μη γίνη οποιαδήποτε «εορταστική» απομάκρυνσις από τη Χριστιανική πορεία διαγωγής, η οποία είναι σύμφωνη με την άνωθεν σοφία και με το πνεύμα του Θεού. (Ιάκ. 3:17· Γαλ. 5:22-25) Ο τόνος της συζητήσεως, η χρήσις φαγητών και ποτών και ο τύπος μουσικής και χορού, αν γίνη, πρέπει ν’ αντανακλούν τη Χριστιανική σεμνότητα των παρόντων. Σε τέτοια ζητήματα καλό είναι να ενθυμούμεθα τη συμβουλή του Παύλου: «Είτε λοιπόν τρώγετε, είτε πίνετε, είτε πράττετε τι, πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού. Μη γίνεσθε πρόσκομμα μήτε εις Ιουδαίους μήτε εις Έλληνας, μήτε εις την εκκλησίαν του Θεού· καθώς και εγώ κατά πάντα αρέσκω εις πάντας, μη ζητών το ιδικόν μου συμφέρον, αλλά το των πολλών δια να σωθώσι.»—1 Κορ. 10:31-33.

Είσθε τόσο προσεκτικοί ώστε να ζήτε την πίστι σας όπως ήταν κι ο Παύλος; Αν κανένας παρεξέκλινε από την πίστι, αυτό δεν θα ωφείλετο σε ιδιοτελή αμέλεια από μέρους του Παύλου. Μολονότι ο λόγος του Θεού επιτρέπει στον Χριστιανό ν’ απολαμβάνη φαγητό και ποτό με μετριότητα, ο ώριμος Χριστιανός γνωρίζει ότι ο Θεός δεν του επιτρέπει ν’ ασκήση αυτή την εξουσία αν γίνη αιτία να προσκόψη κάποιος άλλος. Ο Παύλος τονίζει: «Πλην προσέχετε μήπως αυτή η εξουσία σας γείνη πρόσκομμα εις τους ασθενείς. Αμαρτάνοντες δε ούτως εις τους αδελφούς, και προσβάλλοντες την ασθενή συνείδησιν αυτών, εις τον Χριστόν αμαρτάνετε.» Ας μη βλασφημήται λοιπόν το αγαθόν σας. Διότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν πνεύματι αγίω. Καλόν είναι το να μη φάγης κρέας, μηδέ να πίης οίνον, μηδέ να πράξης τι εις το οποίον ο αδελφός σου προσκόπτει.»—1 Κορ. 8:9, 12· Ρωμ. 14:16, 17, 21.

Ένας Χριστιανός, όταν φιλοξενή άλλους, πρέπει ν’ απέχη από το να παραθέση οινοπνευματώδη ποτά, για να μην κάμη κανένα να δυσαρεστηθή ή να προσκόψη. Αντί να προσφέρετε οινοπνευματώδη αναψυκτικά σ’ έναν του οποίου οι προτιμήσεις είναι άγνωστες, προστατεύστε τη συνείδησί του κι αποφύγετε δυσαρέσκεια ερωτώντας τον τι θα προτιμούσε ως ποτόν. Αν επιθυμή κρασί ή άλλο παρόμοιο ποτό, μπορεί να σας το πη. Ή, μπορείτε απλώς να του προσφέρετε καφέ, τσάι ή ένα ελαφρό ποτό. Όταν ένας Χριστιανός δείχνη επιθυμία ν’ απόσχη από αλκοολικά ποτά, σεβασθήτε την πρόθεσί του. Αν η χρήσις από μέρους σας ενός τέτοιου αναψυκτικού θα τον ενοχλούσε, μην ασκείτε την εξουσία σας, προς χάριν του. Κι αυτό, επίσης, είναι το να ζήτε την πίστι σας.

ΓΑΜΟΙ

Αυτά είναι ζητήματα, που δεν μπορούμε να τ’ αντιπαρέλθωμε στη διάρκεια πυρετωδών προετοιμασιών για ένα γάμο. Οι μελλόνυμφοι μπορούν ν’ αποφασίσουν αν θα κάμουν «υποδοχή» ή όχι. Πρέπει, επίσης, ν’ αποφασίσουν αν πρόκειται να προσφερθούν οινοπνευματώδη ποτά στη γαμήλιο αυτή τελετή ή όχι, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα τοπικά έθιμα και τα άτομα που θα παρευρεθούν. Το Χριστιανικό ζεύγος έχει την ευθύνη να φροντίση ώστε η «υποδοχή» να διεξαχθή μ’ ένα Χριστιανικό τρόπο, οποιοσδήποτε κι αν είναι πραγματικά εκείνος που θα καταβάλη τη δαπάνη. Πρέπει όχι μόνο η παράθεσις του οίνου ή παρομοίου ποτού να είναι αυστηρά κανονισμένη, αλλά και όλη η τελετή ν’ αντανακλά την ειλικρίνεια της Χριστιανικής των ομολογίας πίστεως. Αν έχετε ένα Χριστιανικό γάμο, γιατί να έχετε κάτι λιγώτερο από μια Χριστιανική γαμήλιο τελετή; Οι φιλοξενούμενοί σας θα κρίνουν τη Χριστιανικότητά σας από την ατμόσφαιρα της «υποδοχής». Προσέξτε να μην τους δώσετε την εντύπωσι ότι στην καρδιά σας αποτελείτε ακόμη μέρος του κόσμου.

Δεν φαίνεται να υπάρχη δικαιολογία για την ανάθεσι του έλεγχου μιας Χριστιανικής γαμήλιου «υποδοχής» ή προγράμματος σ’ ένα κοσμικό «τελετάρχη» να διευθύνη τη διασκέδασι. Αν προσληφθούν επαγγελματίαι μουσικοί, αποτελεί καθήκον των μελλονύμφων να ορίσουν ποιο είδος μουσικής είναι ευπρόσδεκτον και ποιο δεν είναι. Μουσική ή χορός, που είναι άσεμνος ή θορυβώδης χωρίς λόγο και ανήμερος, αυτό δεν αποτελεί συστατικόν της Χριστιανικής σας ελπίδος και πορείας ζωής.

Μια Χριστιανική γαμήλιος τελετή, όπως και η ίδια η ομιλία του γάμου, θ’ αντανακλά τον υγιαίνοντα, θείον τρόπο συμπεριφοράς που τηρείται σε γάμους από τους αληθινούς Χριστιανούς. Οι κοσμικές «υποδοχές» συνήθως αντανακλούν την ανεύθυνη κοσμική άποψι της συνάψεως του γάμου. Μη φαντάζεσθε ότι η γαμήλιος «υποδοχή» σας δεν είναι μια επιτυχία, αν δεν γίνη σύμφωνα με το πρότυπον των θορυβωδών κοσμικών εορτασμών. Αν ο ίδιος ο γάμος σας δεν είναι πιο επιτυχής από τους κοσμικούς γάμους, μπορεί να εισέλθετε σε οδυνηρή απογοήτευσι. Θυμηθήτε, λοιπόν, ότι ο λόγος του Θεού λέγει: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ. . . . Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού.»—1 Ιωάν. 2:15-17.

Πώς, λοιπόν, πρέπει να θεωρήτε την γαμήλιο «υποδοχή», αν αποφασίσετε να την κάμετε; θεωρήστε την ως μια ευτυχή ευκαιρία να ζήσετε την πίστι σας και ν’ αρχίσετε τον γάμο σας με την ορθή κατεύθυνσι. Λόγου χάριν, αφού λήξη η προσφορά των αναψυκτικών, θα μπορούσατε να έχετε την κατάλληλη μουσική και χορό, αν θέλετε, αλλ’ υπάρχει και κάτι ακόμη για το οποίο θα μπορούσατε να κάμετε διευθετήσεις, επίσης, σχετικά με την περίπτωσι αυτή. Ίσως να θελήσετε να έχετε έναν όμιλο να ψάλλη Χριστιανικούς ύμνους προς αίνον του Ιεχωβά, ή ένας όμιλος με ποικιλία φωνών θα μπορούσε να ψυχαγωγήση με υμνωδίες, στις οποίες θα συμμετέχουν όλοι τους για να παραχθή αρμονία. Θα μπορούσε να γίνη ενόργανος διασκέδασις, αν είχε ληφθή ανάλογος φροντίδα. Καλό θα ήταν να γίνουν διευθετήσεις για διάφορες σύντομες εκφράσεις ή πείρες από ωρίμους Χριστιανούς, οι οποίοι θα ήθελαν να εκφράσουν την εκτίμησί τους για το θείον δώρον του γάμου και την ευτυχία που επέρχεται στους νυμφευομένους με την εφαρμογή των Γραφικών αρχών στη γαμήλιο σχέσι. Οι Χριστιανοί, που ανέθρεψαν ευπειθή τέκνα στην πίστι, θα μπορούσαν να κληθούν να πουν λίγα λόγια πρακτικής συμβουλής. Θα μπορούσαν να τονισθούν οι παγίδες καθώς και τα Χριστιανικά μέσα θεραπείας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα τ’ ανδρόγυνα.

Ένα πρόγραμμα τέτοιας φύσεως αποτελεί θαυμασία μαρτυρία του γεγονότος ότι ζήτε πραγματικά την πίστι σας. Μια τέτοια γαμήλιος «υποδοχή» θα έδινε στη νύμφη και στον γαμβρό έν’ αξιόλογο ξεκίνημα στη σοβαρή υπόθεσι του να είναι Χριστιανοί σύζυγοι. Θα ήταν εποικοδομητικό για όλους τους παρόντας. Οι κοσμικοί συγγενείς ή συνδαιτυμώνες, που παρευρίσκονται σε μια τέτοια τελετή, δεν θα είχαν αμφιβολία ότι ήσαν ανάμεσα σε αληθινούς Χριστιανούς. Θα θέλατε να δώσετε κάποια άλλη εντύπωσι στους επισκέπτας σας; Να ζήτε, λοιπόν, την πίστι σας σ’ αυτό το ζήτημα των γάμων.

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΔΩΡΩΝ

Στενά με τους γάμους σχετίζεται η προσφορά δώρων. Σ’ αυτό το ζήτημα ο Ιησούς μάς είπε πώς να ζούμε την πίστι μας: «Προσέχετε να μη κάμνητε την ελεημοσύνη σας έμπροσθεν των ανθρώπων, δια να βλέπησθε υπ’ αυτών· ει δε μη, δεν έχετε μισθόν πλησίον του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς. Όταν λοιπόν κάμνης ελεημοσύνην, μη σαλπίσης έμπροσθέν σου, καθώς κάμνουσιν οι υποκριταί εν ταις συναγωγαίς και εν ταις οδοίς, δια να δοξασθώσιν υπό των ανθρώπων.» (Ματθ. 6:1, 2) Αυτό δεν σημαίνει ότι ποτέ δεν μπορείτε να καθορίσετε τον εαυτό σας ως εκείνον που προσέφερε δώρον. Ο Ιησούς κατεδίκαζε την ακατάλληλη προσφορά που γίνεται για να την βλέπουν οι άνθρωποι. Το να δίδεται κάτι, που αποτελεί εκδήλωσι πνεύματος συναγωνισμού ή που φέρνει σε δύσκολη θέσι κάποιον, είναι, επίσης, εσφαλμένον. (Γαλ. 5:26) Όταν δίνετε δώρα είναι πιθανό ν’ αστοχήσετε στο να ζήτε την πίστι σας.

Παραδείγματος χάριν, σε μερικές χώρες οι γυναίκες επιθυμούν να κάνουν έναν «καταιωνισμό» δώρων, με συγκέντρωσι στην οποία προσφέρονται «βροχηδόν» τα δώρα σ’ έναν που του αξίζουν. Ο τρόπος, με τον οποίον διεξάγεται ο «καταιωνισμός» καθορίζει το αν είναι δεκτός από τους Χριστιανούς ή όχι. Ο τρόπος, με τον οποίον γίνονται οι ομαδικές προσφορές, γίνεται για να δηλώση ότι όλα τα δώρα είναι από «εμάς», χωρίς να προσδιορίζεται κάθε δώρο με τον ιδιαίτερο δωρητή του. (Ρωμ. 15:26) Ή, αν προτιμάτε, θα ήταν κατάλληλο να υπογραφή ένα δελτάριο απ’ όλους τους παρόντας και να δοθή με τα δώρα. Με τη Χριστιανική αυτή μέθοδο εκτελέσεως ομαδικής προσφοράς δεν θα πειρασθήτε να δαπανήσετε περισσότερα από ό,τι μπορείτε ούτε θα πλανηθήτε εκδηλώνοντας μια «αλαζονεία του βίου» όσον αφορά τα μέσα της ζωής σας. (1 Ιωάν. 2:16) Αν το δώρον μιας φτωχής χήρας ανοιχθή δίπλα στο λαμπρό σας δώρο, δεν θα υπάρξη αθέλητη σύγκρισις, που θα μπορούσε να πληγώση έναν από τους φτωχούς του Κυρίου. Οι πιο φτωχοί δεν θα εφοβούντο να παρακολουθήσουν έναν τέτοιο «καταιωνισμό».

Προσέξτε καλά ώστε η προσφορά δώρων από σας ή η ανάγνωσις του υπογεγραμμένου δελταρίου σας να μη γίνη ‘σάλπιγγα’, που ν’ αναγγέλη δημοσία τη γενναιοδωρία σας. Μια τέτοια διακήρυξις πραγματικά θα ανήγγελλε στον Ιεχωβά και στον άνθρωπο ότι έχετε αποτύχει στο να ζήτε την πίστι σας. Ωστόσο, αν κάποια φορά θελήσετε να δώσετε ένα δώρο, ίσως σ’ ένα μέλος της οικογενείας σας ή σ’ ένα στενό φίλο, είσθε ελεύθερος ν’ αποκαλυφθήτε ως ο δωρητής ενός ιδιαιτέρου δώρου, εφόσον κάνετε την προσφορά κατ’ ιδίαν.—Ματθ. 6:3, 4.

Είναι σαφές ότι το να ζούμε τη Χριστιανική μας πίστι είναι ένα ολοχρόνιο έργο. Σημαίνει περισσότερα από το ν’ απέχωμε απ’ τον υλισμό, την επιδίωξι ηδονών, την ειδωλολατρία και την ανηθικότητα. Είναι περισσότερο από το να κηρύττωμε με ζήλο τ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού. Αν η πίστις σας είναι ζώσα, αυτό θα επηρεάση οτιδήποτε κάνετε.

Θυμηθήτε, εν τούτοις, ότι ο Θεός δεν σας ρωτά αν ο αδελφός σας ζη την πίστι του. Το ερώτημα είναι, «Ζήτε σεις τη δική σας πίστι;» Συγκεντρωθήτε στο να παρακολουθήτε προσεκτικά και με προσευχή τη δική σας διαγωγή, όχι του αδελφού σας. Μέρος της πίστεώς σας είναι να ενθαρρύνετε τον συγ-Χριστιανό σας στον δρόμο της ζωής, θέτοντας ενώπιον του πάντοτε ένα καλό παράδειγμα. Ας ιδή ο αδελφός σας τη χαρά και τις ευλογίες που έρχονται σ’ εσάς επειδή ζήτε πραγματικά την πίστι σας. Τότε κι αυτός, θα θέλη να ζη τη δική του πίστι. Διακρίνετε τη σοφία σ’ αυτό; Τότε, όπως είπε ο Ιησούς, «εάν εξεύρητε ταύτα, μακάριοι είσθε, εάν κάμνητε αυτά.»—Ιωάν. 13:17.