Γιατί οι Προσδοκίες μας Ασφαλώς θα Πραγματοποιηθούν

«Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν.»—Ρωμ. 8:28.

 1. Για ποιο πράγμα πληροφορήθηκε στον 20ό μας αιώνα ένας αυξανόμενος αριθμός μελών της στεναζούσης κτίσεως, και ποια είναι η κατάστασις της ελπίδας του ύστερα απ’ όλες αυτές τις δεκαετίες, και γιατί;

ΣΤΟΝ 20ό μας αιώνα ένας αυξανόμενος αριθμός μελών της ανθρωπίνης κτίσεως πληροφορήθηκε για την πλησιάζουσα «φανέρωσιν των υιών του Θεού,» και γνωρίζουν τώρα τι να αναμένουν σύντομα. Μη υπομένοντες όλον τον “στεναγμό και αγωνία” στην οποία έχει υποταχθή η ανθρώπινη κτίσις μέχρι τώρα, αυτά τα πληροφορημένα άτομα που αναμένουν χαίρονται με την ελπίδα. Παρά τις δεκαετίες που έχουν περάσει από τότε που αυτός ο «πολύς όχλος» άρχισε για πρώτη φορά να σχηματίζεται, η ελπίδα τους είναι ακόμη ζώσα. Σαν ένα «δένδρον ζωής,» ζη μέσα στις καρδιές τους, επειδή είναι θεμελιωμένη στην υπόσχεσι του Θεού που είναι γραμμένη στις σελίδες της Αγίας Γραφής.—Παρ. 13:12· Αποκ. 7:9· 21:5· Ρωμ. 8:19-22.

 2. (α) Ο «πολύς όχλος» προσεύχεται για την υπεράσπισι του Ιεχωβά Θεού σε ποια δικαιωματική θέσι; (β) Προσευχόμενοι, «αγιασθήτω το όνομά σου,» για ποια ενέργεια προσεύχονται, και πότε αυτό θα εκπληρωθή;

² Πάνω απ’ όλα, ελπίζουν για την έγκαιρη διεκδίκησι της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά του Δημιουργού. Αντιλαμβάνονται ότι είναι δίκαιος στην άσκησι της κυριαρχίας του πάνω σ’ όλο το σύμπαν της δημιουργίας του. Έτσι, παραμένουν σταθεροί εναντίον του «όφεως του αρχαίου,» του Σατανά του Διαβόλου, ο οποίος κρίνει εσφαλμένα και κακοπαριστά την κυριαρχία του Ιεχωβά και ο οποίος έχει στρέψει το περισσότερο μέρος της ανθρωπίνης κτίσεως εναντίον αυτού. Αναπέμπουν την Κυριακή Προσευχή στον Ιεχωβά και λέγουν: «Αγιασθήτω το όνομά σου.» (Ματθ. 6:9, 10) Έτσι, προσεύχονται να αγιάση ο ίδιος ο Ιεχωβά το όνομά του. Εκείνος θα απαντήση σ’ αυτή την προσευχή στη διάρκεια της επερχομένης «μεγάλης θλίψεως» η οποία θα φθάση στο κορύφωμά της στον «πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα και η οποία θ’ ακολουθηθή από το δέσιμο και τη δέσμευσι στην άβυσσο του «όφεως του αρχαίου» και όλων εκείνων του δαιμονικού του «σπέρματος.»—Ιεζ. 36:23· 38:16, 23· 39:27· Αποκ. 16:14, 16· 20:1, 2.

 3. Σύμφωνα με τα εδάφια Αποκάλυψις 7:9, 10, ο «πολύς όχλος» ελπίζει να επιζήση για να παραστή μάρτυς ποιων γεγονότων;

³ Ο «πολύς όχλος» εκείνων που ελπίζουν, θα επιζήσουν για να παραστούν μάρτυρες της διεκδικήσεως της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά και του αγιασμού του ονόματός του. Πολύ κατάλληλα, λοιπόν, τα εδάφια Αποκάλυψις 7:9, 10 προφητικά τους παριστάνουν σαν να στέκουν κατόπιν ενώπιον του θρόνου του Θεού, που έχει κάνει πλέον διεκδίκησι και ενώπιον του αυτοθυσιαστικού Υιού του, Ιησού Χριστού, και μ’ ευγνωμοσύνη να λέγουν: «Η σωτηρία είναι του Θεού ημών, του καθήμενου επί του θρόνου, και του Αρνίου.»

 4. Επειδή ο «πολύς όχλος» δεν μετέχει στους φόβους των κοσμικών ανθρώπων, τι κάνει με ψυχραιμία και βαθύ σεβασμό ενώπιον των κοσμικών εξουσιών;

⁴ Στη σημερινή κατάστασι πριν από την έκρηξι της «μεγάλης θλίψεως,» όταν ο κόσμος παραλύη από φόβο, ο «πολύς όχλος» δεν φοβάται αυτό που φοβούνται οι άνθρωποι του κόσμου. Με θάρρος υπακούουν σ’ αυτό που έγραψε ο απόστολος Πέτρος: «Αγιάσατε Κύριον τον Θεόν εν ταις καρδίαις υμών, και εστέ πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν.»—1 Πέτρ. 3:15.

 5. Πώς αυτοί λαμβάνουν μέρος στην εκπλήρωσι της προφητείας του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 24:14, και ποια είναι η στάσις τους στην εντολή του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 28:19, 20;

⁵ Ανιδιοτελώς μιλούν για την ένδοξη ελπίδα τους σε όλους εκείνους με τους οποίους έρχονται σ’ επαφή. Έτσι, λαμβάνουν μέρος στην εκπλήρωσι της προφητείας του Ιησού: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» Τώρα είναι πιο επείγον παρά ποτέ άλλοτε ν’ ακολουθήσουν την εντολή του Ιησού: «Πορευθέντες ... μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς ... διδάσκοντες αυτούς.»—Ματθ. 24:14· 28:19, 20.

 6. Γιατί εμείς θα έχωμε μεγαλύτερη εύνοια από τους πρώτους Χριστιανούς που είχαν μια όμοια ελπίδα στους περασμένους αιώνες;

⁶ Κανείς άλλος δεν έχει μια θεμελιωμένη στην Αγία Γραφή ελπίδα σαν τη δική μας. Είναι το πιο ωραίο πράγμα που μπορούμε να μοιρασθούμε με τους άλλους. Η ελπίδα μας είναι ένας θησαυρός για τον οποίον πρέπει να ευφραινώμεθα. «Εις την ελπίδα χαίροντες,» μας λέγεται. (Ρωμ. 12:12) Μπορούμε μ’ εμπιστοσύνη ν’ αναμένωμε την εκπλήρωσί της σύντομα. Δεν περιμένομε μάταια την εκπλήρωσί της με υπομονή. Οι πρώτοι Χριστιανοί απλώς απέβλεπαν σ’ εκείνο που εμείς θα δούμε. Θα είμεθα πολύ ευνοημένοι όταν δούμε πραγματικά τη μεγάλη της πραγματοποίησι.

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ΟΤΙ ΣΥΝΕΡΓΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΓΑΘΟ

7, 8. (α) Γιατί δεν είναι πάρα πολλά αυτά που αναμένομε να πραγματοποιηθούν; (β) Σχετικά μ’ αυτό, τι γνωρίζομε, όπως ο απόστολος Παύλος, που εκτίθεται στα εδάφια Ρωμαίους 8:28-30;

⁷ Δεν είναι πάρα πολλά αυτά που ελπίζομε να πραγματοποιηθούν, αν το λέη αυτό ο Λόγος του Θεού. Τίποτε γραμμένο δεν θα είναι αδύνατο γι’ αυτόν! Δεν μπορεί να παρεκκλίνη από την ένδοξη επαγγελία του, διότι είναι ο Παντοδύναμος Θεός. Αν εμείς τον αγαπούμε και το αποδεικνύωμε αυτό με την υπακοή μας, δεν θα παραλείψη να κάνη όλες τις αγαθές επαγγελίες του μια ένδοξη πραγματικότητα. Όπως και ο απόστολος Παύλος του πρώτου αιώνος μ.Χ., το γνωρίζομε αυτό. Στην επιστολή προς Ρωμαίους 8:28-30, που γράφθηκε περίπου το 56 μ.Χ., ο Παύλος έκανε την εξής διαβεβαίωσι:

⁸ «Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν,a εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού· διότι όσους προεγνώρισε (προέγνω, Κείμενον—«έδωσε την πρώτη του αναγνώρισι» ΜΝΚ), τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών· όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε, και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε.»

 9. Πώς αποδίδει το εδάφιο Ρωμαίους 8:28, η Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου και μερικές σύγχρονες Βιβλικές μεταφράσεις, και πώς το αποδίδουν άλλες σύγχρονες μεταφράσεις κατά την ομοιότητα της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου;

⁹ Στη Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου της Αγίας Γραφής το εδάφιο Ρωμαίους 8:28 λέει: «Και γνωρίζομε ότι τα πάντα συνεργούν προς το αγαθόν σ’ εκείνους που αγαπούν τον Θεό, σ’ εκείνους που εκλήθησαν κατά την βουλήν του.» Μερικές σύγχρονες μεταφράσεις αποδίδουν αυτό το εδάφιο της Γραφής με τον ίδιο τρόπο. Εν τούτοις, Η Βίβλος στη Ζώσα Αγγλική Γλώσσα του Μπάινγκτον λέει: «Και γνωρίζομε ότι σ’ εκείνους που αγαπούν τον Θεό, ο Θεός παρέχει κάθε συνεργασία προς το καλό, σ’ εκείνους οι οποίοι, εκλήθησαν σύμφωνα με το σκοπό του.» Η Εμφατική Βίβλος του Ρόδερχαμ λέει: «Γνωρίζομε επίσης ότι για κείνους που αγαπούν τον Θεό ο Θεός κάνει τα πάντα να συνεργούν προς το αγαθόν.» Η Καινή Διαθήκη του Λάττεϋ λέει: «Και γνωρίζομε ότι για κείνους που αγαπούν τον Θεό αυτός κάνει να συνεργάζονται τα πάντα προς το αγαθό.»—Βλέπε επίσης Η Αυθεντική Καινή Διαθήκη του Σκόνφιλντ, σ. 338, παράγραφος 2, στην Αγγλική.

10, 11. (α) Ποια είναι τα έργα που κάνει ο Θεός να συνεργούν προς το αγαθό των κεκλημένων; (β) Τι είδους προσωπικές πράξεις δεν πρέπει να περιλαμβάνωνται μεταξύ των «πάντων» που μνημονεύονται στο εδάφιο Ρωμαίους 8:28;

¹⁰ Όλα τα πράγματα που εκτίθενται στα εδάφια Ρωμαίους 8:28-30 είναι έργα Θεού, όχι ανθρώπου. Τα έργα του Θεού είναι εκείνα που, σύμφωνα με τα γεγραμμένα, αυτός κάνει να συνεργούν προς το αγαθό εκείνων που εκλήθησαν και αγαπούν αυτόν, διότι ο Θεός θέλει να κερδίσουν τη Βασιλεία στην οποία τους κάλεσε. Αλλά αν κάποιος που ισχυρίζεται ότι είναι βαπτισμένος Χριστιανός προωρισμένος για την ουράνια βασιλεία δεν ενεργή σύμφωνα με την ουράνια κλήσι του, δεν μπορούμε να αναμένωμε από τον Θεό να ενεργήση έτσι ώστε να συνεργήση προς το αγαθό του παραβάτου, ή ακόμη και η ενέργειά του να αποβή αυτομάτως προς το καλό του. Παραδείγματος χάρι, αν ένας που ομολογεί ότι είναι Χριστιανός με ουράνια κλήσι ενασχολήται πολύ εντατικά στον αθλητισμό στη διάρκεια της ψυχαγωγίας του και σπάση το πόδι του ή τον αστράγαλο του, μήπως ο Θεός ενεργεί έτσι ώστε το πάθημα αυτό να εργάζεται προς το καλό του αθλητή; Ή, αν σε μια περίοδο αδυναμίας και κακής τάσεως, ένας κεκλημένος Χριστιανός προτιμήση να περάση από μια κακόφημη περιοχή από περιέργεια ή για να δη άλλους ανθρώπους που ενεδρεύουν για ανηθικότητες με πορνικές γυναίκες και πέση ο ίδιος θύμα στα δελεαστικά λόγια μιας τέτοιας γυναίκας και διαπράξη πορνεία, μήπως θα αναμέναμε από τον Θεό να κάνη αυτή την πείρα να απεργασθή το καλό του αμαρτάνοντος; Μήπως το να δοκιμάζη κανείς τον Θεό έτσι αποβαίνει προς το καλό του;

¹¹ Η έκβασις μιας τέτοιας σωματικής ή ηθικής βλάβης εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το άτομο που επηρεάζεται σχετικά με το πώς θα αντιδράση στις συνέπειες της ασύνετης πορείας του. Θα μπορούσε ίσως να λάβη ένα μάθημα από τη σκληρή αυτή εμπειρία. Αλλά μήπως η λήψις ενός τέτοιου μαθήματος κάνει το όλο ζήτημα Θείο έργο, ιδιαίτερα επειδή ο Θεός μπορεί ν’ ασκήση έλεος σ’ αυτό το θέμα; Ασφαλώς όχι! Αυτό δεν πρέπει να συμπεριληφθή μεταξύ των «πάντων» που μνημονεύονται από τον Παύλο στην επιστολή προς Ρωμαίους 8:28.

12. Τι φύσεως είναι όλα τα έργα του Θεού που αναγράφονται στα εδάφια Ρωμαίους 8:29, 30 και με ποια τάξι τα αφηγείται ο Παύλος;

¹² Όταν προχωρήσωμε να διαβάσωμε τα εδάφια 29, 30 και παρατηρήσωμε τα έργα του Θεού που αναγράφονται εκεί, διακρίνομε ότι, χωρίς εξαίρεσι, όλα τα έργα του Θεού προς τους προκαθωρισμένους, κεκλημένους Χριστιανούς είναι αγαθά. Επίσης, αυτά συνεργούν προς το αγαθό των κληρονόμων της Βασιλείας σε κάθε σημείο του Θείου χειρισμού των ζητημάτων. Ο Παύλος, αντιστρέφοντας τα σημεία, γράφει: «Διότι όσους προεγνώρισε (προέγνω, Κείμενον—«έδωσε την πρώτη του αναγνώρισι,» ΜΝΚ), τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών· όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε, και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε.»

13. (α) Πότε κάνει ο Θεός την ενδόξασι σ’ εκείνους που ανακηρύχθηκαν δίκαιοι; (β) Πάνω σε ποια βάσι γίνεται η ανακήρυξις των ατόμων ως δικαίων;

¹³ Πότε ο Θεός κάνει την ενδόξασι; Όταν δίδη σ’ αυτούς τους ευνοουμένους του τη λαμπρότητα της γνώσεως του πρωτότοκου Υιού του που είναι τώρα εξυψωμένος στα δεξιά Του. Έτσι, ο Θεός τούς θέτει στην οδό που οδηγεί στην ουράνια δόξα. Μετά απ’ αυτό το αρχικό έργο του, ο Θεός μπορεί κατόπιν να τους ανακηρύξη δίκαιους, αλλά μόνο αν πιστεύουν στον ενδοξασμένο Χριστό ως το σημείο να παραδώσουν τον ίδιο τον εαυτό τους δηλαδή ν’ αφιερωθούν στον Θεό χωρίς καμμιά επιφύλαξι.

14. (α) Πώς μπορεί κανείς να γίνη ένας από τους «κεκλημένους» του Θεού; (β) Πώς μπορεί να συμπεριληφθή κανείς στους «προωρισμένους» του Θεού;

¹⁴ Πώς, τώρα, ο Θεός καλεί έναν αφιερωμένο, βαπτισμένο μαθητή του ενδοξασμένου Υιού του, για να μπορέση να «μεταβή εις την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού;» (Κολ. 1:13) Ο Θεός το κάνει αυτό αναγεννώντας τον με το πνεύμα Του για να γίνη ένας πνευματικά αναγεννημένος υιός του Θεού. Τότε ο Θεός μπορεί να καλέση ή προσκαλέση έναν τέτοιο πνευματικό υιό να γίνη μέρος της ουράνιας βασιλείας, την οποία μπορούν να απολαύσουν μόνο εκείνοι που τελικά ανασταίνονται σε πνευματική ζωή στον ουρανό. (1 Κορ. 15:43-50) Ο Θεός προώρισε να συνταυτισθή με τον Υιό του ένα σώμα αδελφών που να έχουν την ίδια θεία φύσι κατά το πρότυπο της εικόνος του πρωτότοκου Υιού του, του Ιησού Χριστού. Αφού, λοιπόν, κληθή το πνευματικά αναγεννημένο τέκνο του Θεού γίνεται μέλος της προωρισμένης τάξεως, στην οποία πρέπει να αποδειχθή πιστός ως τον επίγειο θάνατό του. Ο Θεός προώρισε αυτή την τάξι, όχι κανένα ιδιαίτερο άτομο ονομαστικά, που εισέρχεται σ’ αυτή την τάξι. Ο Θεός προώρισε ο αριθμός των ουρανίων αδελφών του Χριστού να είναι 144.000, χωρίς να κατονομάζωνται άτομα σχετικά μ’ αυτό.—Αποκ. 14:1-3.

15. Πότε και πώς «προεγνώρισε» (έδωσε την πρώτη του αναγνώρισι, ΜΝΚ) ο Θεός στους προωρισμένους;

¹⁵ Στα εδάφια Ρωμαίους 8:29, 30 ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι, στην τάξι των Χριστιανών τους οποίους ο Θεός προχωρεί να δοξάση ή τιμήση και να εξυψώση, να ανακηρύξη δίκαιους, να καλέση και να προορίση έδωσε την πρώτη του αναγνώρισι. Αυτό ακριβώς είχε κάνει ο Θεός στον κήπο της Εδέμ όταν έδωσε την προφητεία του σχετικά με το «σπέρμα» της «γυναικός» του και το νικηφόρο επίτευγμα εκείνου του «σπέρματος.» (Γεν. 3:15) Έτσι, χιλιετηρίδες προτού να έλθη σε ύπαρξι εκείνο το «σπέρμα,» ο Θεός ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε την ανάγκη του σπέρματος και τον ιδιαίτερο καθορισμό του έργου του. Από τότε ο Θεός «προεγνώρισε» (έδωσε την πρώτη του αναγνώρισι) την υποχρέωσί του να δημιουργήση ένα τέτοιο «σπέρμα.» Αυτό λοιπόν προτάχθηκε στο πρόγραμμα του Θεού. Επομένως, εκείνο που ο Θεός θεώρησε άξιο προγνωρίσεως (της πρώτης του αναγνωρίσεως—ΜΝΚ) το είχε πάντοτε στη διάνοια και στην καρδιά του ως τη δημιουργία αυτού του «σπέρματος» στον Υιό του Ιησού Χριστό και στους πιστούς πνευματικά αναγεννημένους μαθητές αυτού του Υιού. Όλο τον καιρό ως την εμφάνισι αυτού του «σπέρματος,» ο Θεός το προεγνώρισε και έδωσε ειδική ευνοημένη αναγνώρισι σ’ αυτό.

16. (α) Πώς το καθένα απ’ όλα τα έργα του όπως περιγράφονται στα εδάφια Ρωμαίους 8:28-30 εκτελεί το μέρος του (β) Τι λοιπόν είναι βέβαιο για όλους τους «κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού»;

¹⁶ Από την αρχή ως το τέλος, λοιπόν, τίνος είναι τα έργα που περιγράφονται λεπτομερώς για μας στα εδάφια Ρωμαίους 8:28-30; Είναι τα έργα του Θεού. Και επειδή ο Θεός είναι συνεπής, σε πλήρη αρμονία με τον εαυτό του σε όλους τους τρόπους ενεργείας του, αυτός «κάνει τα πάντα να συνεργούν προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν.» «Πάντα» τα έργα του συμφωνούν με όλα τα άλλα έργα των βουλών του. Αυτά τα έργα προχωρούν εύτακτα, οδηγώντας το ένα προς το άλλο και προετοιμάζοντας την οδό γι’ αυτό. Ο σκοπός του Θεού είναι μεγαλοπρεπής, και γνωρίζει ακριβώς πώς να τον εκτελή επιτυχώς. Οι «κεκλημένοι,» λοιπόν, «κατά τον προρισμόν αυτού,» μπορούν να είναι βέβαιοι ότι αυτός δεν θα αστοχήση ποτέ. Αν μείνουν πιστοί και συνεργάζωνται στοργικά μαζί του, είναι βέβαιο ότι θα έχουν μέρος στην εκπλήρωσι του σκοπού του έχοντας ενεργό συμμετοχή στην ουράνια βασιλεία του με τον Ιησού Χριστό,

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΤΑΞΙΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΡΟΓΝΩΣΘΗ

17. Ποιο στοργικό σκοπό είχε ο Θεός σχετικά με τους κεκλημένους, τους προωρισμένους, και από πότε;

¹⁷ Μέσω των «κεκλημένων» τους οποίους ο Θεός «προεγνώρισε,» (έδωσε την πρώτη του αναγνώρισι» ΜΝΚ) έχει ένα στοργικό σκοπό να εκπληρώση. Αυτός ο σκοπός έγινε καθαρά γνωστός 2.083 χρόνια μετά τη δημιουργία του Αδάμ, δηλαδή, το 1943 π.Χ. Τότε ο Θεός είπε στον πιστό πατριάρχη Αβραάμ: «Θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης.» Αυτή η ευλογία, λοιπόν, εμπεριέκλειε τον κόσμο και επρόκειτο να παρασχεθή μέσω ενός «σπέρματος» του Αβραάμ. (Γέν. 12:1-3· 22:17, 18) Αυτό το προωρισμένο «σπέρμα» θα απετελείτο από τον Ιησού Χριστό και τους 144.000 «κεκλημένους» μαθητές. (Αποκ. 7:1-8· 14:1-3· Γαλ. 3:16, 29) Η απλή υπόσχεσις του Θεού προς τον Αβραάμ έδειχνε την πρόγνωσί Του για μια τάξι «σπέρματος» χωρίς να δηλωθή ένας καθωρισμένος αριθμός γι’ αυτούς. Μόνο το τελευταίο βιβλίο της Γραφής μάς δίνει τον αριθμό.

18. Στους αρχαίους χρόνους προ Χριστού, ο Θεός χρησιμοποίησε άτομα και ομάδες τι να αποτυπώσουν ή να παραστήσουν προφητικά;

¹⁸ Στους αρχαίους χρόνους προ Χριστού, υπήρξαν άτομα και ομάδες που έκαναν φίλους τους φυσικούς απογόνους του Αβραάμ. Ο Θεός τους χρησιμοποίησε αυτούς ως τύπους ή προφητικά παραδείγματα για τους ανθρώπους της σύγχρονης εποχής μας που ήθελαν να κάνουν φίλους και συντρόφους το μικρό υπόλοιπο των «κεκλημένων» που είναι ακόμη επάνω στη γη.

19. Πώς τα εδάφια Αποκάλυψις 7:9-14 εξεικονίζουν τους ενεργούς αυτούς συντρόφους του υπολοίπου των «κεκλημένων» μαθητών του Χριστού, και ποιο προνόμιο θα έχουν αυτοί στο προσεχές μέλλον;

¹⁹ Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, που γράφθηκε από τον Χριστιανό απόστολο Ιωάννη περίπου το 96 μ.Χ., προείπε και εξεικόνισε αυτούς τους ενεργούς συντρόφους του υπολοίπου των «κεκλημένων» ως έναν «πολύ όχλο» ακαθόριστου αριθμού. Μέλη αυτού του «πολλού όχλου» πρόκειται να διατηρηθούν ζώντες διά μέσου της επικείμενης «μεγάλης θλίψεως,» ναι, μέσα από «τον πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα και θα εισέλθουν σε μια νέα τάξι επάνω σε μια καθαρισμένη γη κάτω από τη χιλιετή βασιλεία του Ιησού Χριστού και των 144.000 «κεκλημένων» του. Η προφητική εικόνα αυτού του «πολλού όχλου» όπως αναγράφεται στα εδάφια Αποκάλυψις 7:9-14 είχε εξηγηθή προφορικώς και γραπτώς το 1935.—Αποκ. 16:14, 16.

20. Από το 1935, πόσοι τύποι και προφητείες που υποδεικνύουν τον πολύ όχλο εξετέθησαν στις εκδόσεις μας, και γιατί η ελπίδα τους είναι μοναδική και είναι βέβαιο ότι θα πραγματοποιηθή;

²⁰ Στα 45 χρόνια που πέρασαν από τότε, τουλάχιστον 42 τύποι ή προφητικές εικόνες αυτού του «πολλού όχλου» που θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα εξετέθησαν στις εκδόσεις της Εταιρίας Σκοπιά. (Βλέπε Μπορείτε να Επιζήσετε από τον Αρμαγεδδώνα στο Νέο Κόσμο του Θεού, έκδοσις 1955, σελίδες 367, 368, στην Αγγλική.) Όλοι αυτοί οι τύποι και οι προφητείες δείχνουν ότι ο Θεός προώρισε μόνο καλά πράγματα γι’ αυτόν τον «πολύ όχλο» που προεγνώρισε. Διότι και αυτοί επίσης τον αγαπούν. Πολλοί απ’ αυτούς υπήρξαν πρόθυμοι ν’ αποδείξουν την αδιάρρηκτη αγάπη τους προς αυτόν ακόμη και με μαρτυρικό θάνατο. Είναι αλήθεια ότι η ελπίδα που έχει τεθή ενώπιον του «πολλού όχλου» είναι μια ελπίδα που δεν διακατέχει η μεγαλύτερη πλειονότητα της ανθρώπινης κτίσεως. Μολονότι η ελπίδα τους είναι μια μοναδική και θαυμαστή ελπίδα, αυτοί με πεποίθησι προσμένουν την έγκαιρη πραγματοποίησί της. Ποτέ δεν θα ματαιωθή αυτή η ζώσα ελπίδα τους, διότι ο Θεός που δίνει ελπίδα είναι πιστός. Αξιόπιστη και βέβαιη εκπλήρωσις είναι η υπόσχεσίς του προς αυτούς: «Ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ’ αυτούς. Δεν θέλουσι πεινάσει πλέον ουδέ θέλουσι διψήσει πλέον, ουδέ θέλει πέσει επ’ αυτούς ο ήλιος ουδέ κανέν καύμα, διότι το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων, και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.»—Αποκ. 7:15-17.

[Υποσημειώσεις]