Η Ευφροσύνη του Ιεχωβά θα Ευοδωθή

«Εκείνο που είναι η ευφροσύνη Ιεχωβά θέλει ευοδωθή εν τη χειρί αυτού.»—Ησ. 53:10 ΜΝΚ

 1. Τι μπορεί να προξενήση αποκαρδίωσι και απογοήτευσι, που να οδηγήση σε ποιο συμπέρασμα;

ΕΧΕΤΕ πει ποτέ: «Αυτό θα ήταν θαυμάσιο, αν μόνο μπορούσα να είμαι βέβαιος γι’ αυτό»; Χωρίς αμφιβολία το έχετε πει πολλές φορές. Ίσως αυτό να ήταν ένα προσφιλές όνειρο της παιδικής ηλικίας σας. Ίσως να ήταν κάτι πιο σοβαρό και άξιο λόγου, ή φιλοδοξία και ή πιο γλυκεία ελπίδα της ζωής σας—για να διαπιστώσετε απλώς ότι αυτό ήταν κάτι πολύ δαπανηρό και απρόσιτο για σας, που κατέληξε σε πολλή αποκαρδίωσι και γεμάτη απογοήτευσι προσδοκία. Μολονότι είναι πιθανόν να έχετε αναγνωρίσει την ύπαρξι Δημιουργού ίσως έχετε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι βρίσκεται πάρα πολύ μακρυά για να ενδιαφερθή για σας ως άτομο. Είναι αυτό το συμπέρασμα ορθό; Υπάρχουν μήπως σοβαροί λόγοι για να σκεφθήτε διαφορετικά, με τρόπο που θα σας έδινε μια νέα άποψι και ανανεωμένη ελπίδα;

 2. Ποιες προσπάθειες έχουν γίνει για να λυθούν τα προβλήματα της ζωής; Με ποια αποτελέσματα;

² Πολλές και ποικίλες υπήρξαν οι προσπάθειες για τη λύσι των προβλημάτων της ζωής. Δεν υπήρξε έλλειψις φαρμάκων που προσφέρονται από άτομα καθώς επίσης και από κάθε είδους οργανώσεις, που υπόσχονται λύσι. Συνολικά, όμως, ποια υπήρξαν τ’ αποτελέσματα; Μερικοί ισχυρίσθηκαν ότι είχαν βρει το μυστικό της επιτυχίας, αλλά με ποια βάσι; Ασφαλώς αυτό έχει επιτευχθή συχνά με το να κλεισθή κανείς στον εαυτό του, είτε κατά γράμμα είτε με αλληγορικό τρόπο, από τα δυσάρεστα πράγματα της ζωής, πράγμα που καταλήγει σε μια εγωκεντρική στάσι. Πιστεύετε ότι αυτό φέρνει πραγματική ικανοποίησι; Άλλοι ζητούν λύσι με το ν’ αρνούνται να ενοχλούνται με τέτοια πράγματα. Δυσφορούν για κάθε προσέγγισι που γίνεται, με τη σκέψι ότι αυτό αποτελεί μια προσπάθεια διαταράξεως του τρόπου ζωής των. Πιστεύετε ότι αυτή είναι μια φρόνιμη και καλή στάσις για να υιοθετήση κανείς;

 3. Πού βρίσκομε αντίθεσι στα προβλήματα του ανθρώπου, που γεννά ποιες ερωτήσεις;

³ Αντίθετα μ’ αυτό, είτε παρατηρήσωμε στους ουρανούς επάνω είτε στη γη κάτω, θαυμάζομε την ομαλή λειτουργία των πραγμάτων, εμψύχων και άψυχων. Όλη αυτή η διευθέτησις, είτε την βλέπομε μέσω ενός τηλεσκοπίου, ή μικροσκοπίου, ή απλώς με τα φυσικά μάτια, μας κάνει να θαυμάζωμε πολύ την αποτελεσματικότητα και την ωραιότητα όλων αυτών. Είναι και ευφροσύνη και επιτυχία, και είμεθα υποχρεωμένοι να παραδεχθούμε, με ακαταμάχητη λογική, ότι ασφαλώς πρέπει να υπάρχη ένας μεγάλος Σχεδιαστής και Δημιουργός. Το Βιβλίο της Ορατής Δημιουργίας μας διδάσκει πάρα πολλά, αλλά δεν προχωρεί αρκετά μακρυά. Μας οδηγεί στο ν’ απορούμε και να ρωτούμε αν υπάρχη κάποιο άλλο βιβλίο το οποίο όχι μόνο δίνει υποσχέσεις ικανοποιητικής εξηγήσεως των πραγμάτων που επηρεάζουν το ανθρώπινο γένος, αλλά επίσης μας λέγει και μια λύσι από την οποία εμείς ατομικώς μπορούμε να επωφεληθούμε, πράγμα που οδηγεί σ’ ένα υπέροχο και. μόνιμο αποτέλεσμα. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ζητούνται πάρα πολλά;

 4. Πώς θεωρούν γενικά τη Γραφή σήμερα, και ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτό;

⁴ Ωρισμένα βιβλία, που υποστηρίζονται από θρησκευτικές οργανώσεις, θεωρούνται ότι είναι εμπνευσμένα και εμφανίζονται σαν να προσφέρουν μια οδό ζωής που καταλήγει σε όλα τα επιθυμητά πράγματα. Αλλά υπάρχει ένα μόνο βιβλίο, ή, πιο κατά γράμμα, μια συλλογή βιβλίων, που ισχυρίζεται ότι δίνει πλήρη και ικανοποιητική απάντησι στα ερωτήματα μας. Αυτό το βιβλίο είναι η Αγία Γραφή. Αλλά παρακαλείσθε να μη πήτε ότι είσθε εξοικειωμένος μ’ αυτό το βιβλίο ή τουλάχιστον με ωρισμένα μέρη του, αλλά ότι πάντως σας έφερε μια προσωρινή ωφέλεια δίδοντας κάποια ειρήνη της διανοίας και ευχαρίστησι. Επίσης παρακαλείσθε να μη αποθαρρύνεσθε από τη χρήσι της Γραφής που κάνουν οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου, χρήσι που μπορεί μόνο να περιγραφή ως επί το πλείστον κενός τύπος. Ιδιαίτερα από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, δίνουν ολοένα λιγώτερη προσοχή, σεβασμό και εμπιστοσύνη στη Γραφή. Αυτό συμβαίνει μ’ εκείνους οι οποίοι θα έπρεπε να είναι οι καλύτεροι φίλοι της, τα μέλη των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου. Το ίδιο μπορεί να λεχθή και για πολλά βιβλία, όπως λεξικά και σχολιαστικά συγγράμματα της Γραφής, που ισχυρίζονται ότι είναι καλοί φίλοι της Γραφής. Η σύγχρονη τάσι είναι να βασίζεται κανείς ολοένα περισσότερο στην ανωτέρα κριτική, και να δέχεται την ανθρώπινη λογίκευσι και γνώμη μάλλον παρά να παραδέχεται τη Γραφή ως την τελική αυθεντία.

 5. Πού και πώς βρίσκομε μια αντίθεσι στη γενική τάσι, που οδηγεί σε ποια προσδοκία;

⁵ Υπάρχει όμως ένα σώμα Χριστιανών ανθρώπων, που βρίσκεται σε μια αξιοσημείωτη αντίθεσι μ’ αυτή τη γενική τάσι. Είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι τόσο με τη στάσι των όσο και με την πορεία ενεργείας των, καθώς επίσης και με τις εκδόσεις των, είναι ισχυροί υπέρμαχοι της Γραφής ως του Λόγου του Θεού. Με πεποίθησι λέγουν, όπως και ο Χριστός Ιησούς, ο αρχηγός των: «Ο λόγος σου είναι αλήθεια.» Λέγουν και πιστεύουν όπως ο απόστολος Παύλος, ότι «όλη ή γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, . . . εις παν έργον αγαθόν,» για ν’ ανταποκρίνεται σε κάθε ανάγκη. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι ένας αποθαρρυμένος και απογοητευμένος λαός και σας προσκαλούμε ειλικρινά να εξετάσετε μαζί μ’ αυτούς την καλή βάσι για απόλαυσι και να κατανοήσετε εκείνο που θα σας δώση τη μεγαλύτερη ευτυχία καθώς και την βεβαία ικανοποίησι.—Ιωάν. 17:17· 2 Τιμ. 3:16, 17· βλέπε επίσης 2 Πέτρου 1:21.

 6. (α) Σε ποια βάσι μπορούν να οικοδομηθούν καλές προσδοκίες; (β) Μήπως αυτό σημαίνει μια εύκολη πορεία, και ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας;

⁶ Θα εξετάσωμε πρώτα τον σκοπό του Δημιουργού όπως διαγράφεται στον Λογο του. Θα παρατηρήσωμε πώς ανεπτύχθη, γιατί θα εκπληρωθή με βεβαία επιτυχία, και γιατί μπορεί κατάλληλα να ονομασθή η ευφροσύνη του. Αυτό, με τη σειρά του θα βοηθήση να εποικοδομήσετε στην καρδιά και στη διάνοια σας τις καλύτερες επιθυμίες και σκοπούς, μαζί με την αναγκαία καθοδήγησι και βοήθεια που θα εξασφαλίσουν την επίτευξί τους. Αντίθετα με την πείρα που έχετε, αυτές οι προσφιλείς ελπίδες δεν θα καταλήξουν σε λύπη και στενοχώρια. Αυτό δεν σημαίνει ότι η πορεία της ζωής σας θα είναι από κει και πέρα ένα εύκολο ομαλό ταξίδι. Αντιθέτως, θα μοιάζετε με τον άνθρωπο ο οποίος, προτού αρχίση ένα μεγάλο έργο, κάθεται πρώτα και προσεκτικά ‘υπολογίζει τη δαπάνη’ και κατόπιν αποφασίζει ότι είναι πρόθυμος να καταβάλη την τιμή. Θα είσθε σαν τον άνθρωπο ο οποίος αφού υπέφερε χρόνια ως Χριστιανός είπε: «Δεν αποκάμνομεν . . . διότι η προσωρινή ελαφρά θλίψις ημών εργάζεται εις ημάς καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης.» Τώρα το ότι έχετε φέρει τη ζωή σας σε πλήρη αρμονία με τον μεγαλειώδη σκοπό του Δημιουργού, αποτελεί το μυστικό της επιτυχίας για σας προσωπικώς.—Λουκ. 14:28· 2 Κορ. 4:16-18.

Ο ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 7. (α) Είχε σκοπό ο Θεός όταν δημιούργησε τον άνθρωπο, και πώς αυτός έχει δημιουργηθή κατ’ εικόνα θεοί; (β) Πώς μπορείτε σεις να επωφεληθήτε απ’ αυτό, και σε ποιους όρους πρέπει ν’ ανταποκριθήτε;

⁷ Ο Ιεχωβά είναι ο Δημιουργός των ουρανών και της γης, και όλων των πραγμάτων που βρίσκονται σ’ αυτά, περιλαμβανομένου και του ανθρώπου. Αλλά αντί να δώση σ’ αυτά απλώς ένα ξεκίνημα και να τα’ αφήση κατόπιν να συνεχίσουν μόνα, έχει ένα μόνιμο σκοπό για τη δημιουργία του, αυτό βεβαιώνεται απ’ ό,τι είδε ο Ιωάννης σε δράσι και άκουσε εκείνους που είναι στον ουρανό να λέγουν: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά Θεέ, να λάβης την δοξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα πάντα και δια το θέλημα σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.» (Αποκάλ. 4:11, ΜΝΚ) Δεν είμεθα πλάσματα της τύχης, και πολύ ολιγώτερο προϊόντα κάποιας λειτουργίας εξελίξεως, τυφλά και απρόσωπα. Αντιθέτως, όπως λέγει ή Γραφή, ο άνθρωπος επλάσθη «κατ’ εικόνα Θεού.» (Γεν. 1:27) Ο άνθρωπος έχει νου και καρδιά, δεν ελέγχεται αυτομάτως από το ένστικτο, αλλά είναι ικανός να σκέπτεται ανεξάρτητα και να λογικεύεται, να κάνη σχέδια και ν’ αποφασίζη, και ν’ ασκή την ελευθέρα βούλησί του, οικοδομώντας ισχυρές επιθυμίες και κίνητρα. Γι’ αυτό μπορείτε να εκδηλώνετε τις καλές ιδιότητες της αγάπης και της νομιμοφροσύνης, της αφοσιώσεως και της ακεραιότητος. Γι’ αυτό μπορείτε επίσης να κατανοήτε αυτό που έχει αποκαλύψει ο Θεός στον Λογο του σχετικά με το θέλημα και τον σκοπό του, καθώς και το πώς μπορείτε να επιτύχετε και να βρήτε ικανοποίησι φέρνοντας τη ζωή σας σε πλήρη αρμονία μ’ αυτά. Είναι αλήθεια ότι δεν μπορείτε ν’ αποκτήσετε αυτή την κατανόησι με μια απλή επιφανειακή ανάγνωσι της Γραφής. Καθώς είπε ο Ιησούς, αυτά τα πράγματα ήσαν ‘αποκεκρυμμένα από σοφών και συνετών’ αλλά είχαν ‘αποκαλυφθή . . . σε νήπια,’ σ’ εκείνους που είχαν ειλικρινή, ταπεινή, παιδική επιθυμία να ‘γνωρίσωσι με την καρδίαν.’ Αυτούς τους ενθαρρύνει λέγοντας: «Αιτείτε και θέλει σας δοθή· ζητείτε και θέλετε εύρει, κρούετε και θέλει σας ανοιχθή.»—Ματθ. 11:25· 13:11-15· Λουκ. 11:9-13· βλέπε επίσης 1 Κορινθίους 1:21· 2:11-16.

 8. (α) Πώς η προσευχή του Κυρίου συνοψίζει τον σκοπό του Θεού; (β) Τι μας διδάσκει αυτό, και πώς μπορεί να εξεικονισθή;

⁸ Μπορεί να συνοψισθή με λίγες λέξεις ο σκοπός του Θεού σχετικά με τον άνθρωπο και τη κατοικία του; Ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, το έκαμε αυτό όταν μας έδωσε μια υποδειγματική προσευχή με τα εξής λόγια: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς· αγιασθήτω το όνομα σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημα σου ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10) Απ’ αυτό μαθαίνομε ότι ο σκοπός του Θεού συγκεντρώνεται στη βασιλεία του, η οποία θα εκπληρώση το θέλημα ή τον σκοπό του σχετικά με τον άνθρωπο και τον οίκο του, και έτσι το καλό όνομα του θα αγιασθή. Το ένα θα οδηγήση φυσικά στο άλλο, για να καταλήξη τελικά σε μια ένδοξη έκβασι. Μπορεί αυτό να εξεικονισθή ως εξής: Ένας άνδρας και μια γυναίκα είναι πιθανόν να επιθυμούν πολύ να οικοδομήσουν ένα ωραίο σπίτι και μια ευτυχισμένη οικογένεια. Αυτό απαιτεί πολλή προσπάθεια και προγραμματισμό. Αν επιτύχουν, θα έχουν ένα καλό όνομα, που θα τους φέρη ανείπωτη χαρά και ειρήνη διανοίας. Πιστεύουν ότι αυτό αξίζει οποιαδήποτε θυσία και δαπάνη, ακόμη και τις στενοχώριες που περιλαμβάνονται. Είναι ευτυχείς που απεφάσισαν ν’ ακολουθήσουν μια τέτοια πορεία. Ομοίως ο Ιεχωβά, αλλά σε πολλή υψηλότερα και μεγαλειώδη κλίμακα, και χωρίς καμμιά πιθανότητα οποιασδήποτε αποτυχίας ή ελλείψεως, όπως συμβαίνει με τα σχέδια και τις προσπάθειες των ανθρώπων. Ο Θεός δεν είναι υποχρεωμένος να σχεδιάζη από πριν, για να δη αν έχη την απαιτούμενη σοφία και δύναμι να πραγματοποιή τις επιθυμίες του. Οτιδήποτε αποφασίζει ο Θεός εκτελείται πλήρως χωρίς μεταπτώσεις.

 9. Πώς η Γραφή ενισχύει την πίστι στον Θεό και στον σκοπό του, καθώς και στον δικό του «Αρχηγον» της σωτηρίας;

⁹ Και ένας άλλος παράγων περιλαμβάνεται. Σε ανθρώπινες υποθέσεις, ένα καλό σχέδιο μπορεί να υστερή ή ν’ αποτύχη λόγω σφαλμάτων, ή ίσως ανέντιμου τρόπου ενεργείας εκ μέρους του παράγοντος που χρησιμοποιείται και από τον οποίον εξαρτώνται πολλά. Αντίθετα μ’ αυτό, ο Θεός χρησιμοποιεί ένα εξέχοντα παράγοντα ο οποίος αποδεικνύεται αξιόπιστος στο ανώτατο όριο. Σημειώστε πώς αυτό, καθώς και τα προηγούμενα σημεία, τονίζονται στον Λόγο του Θεού. «Ο Ιεχωβά ο ποιητής των άκρων της γης, είναι Θεός εις τον αιώνα. Δεν ατονεί και δεν αποκάμνει· δεν εξιχνιάζεται ή φρόνησις αυτού.» «Εγώ είμαι ο Θεός .. . όστις απ’ αρχής αναγγέλλω το τέλος . . . ο λέγων, Η βουλή μου θέλει σταθή και θέλω εκτελέσει άπαν το θέλημα μου.» Και σχετικά με τον από Θεού «Αρχηγόν» της σωτηρίας, ο Παύλος έγραψε: «Γνωστοποιήσας [ο Θεός] εις ημάς το μυστήριον του θελήματος αυτού κατά την ευδοκίαν αυτού, την οποία προέθετο εν εαυτώ, εις οικονομίαν του πληρώματος των καιρών, να συγκεφαλαιώση τα πάντα εν τω Χριστώ, και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης . . . κατά την πρόθεσιν του ενεργούντος τα πάντα κατά την βουλήν του θελήματος αυτού.»—Ησ. 40:28· 46:9, 10, ΜΝΚ· Εφεσ. 1:9-11· Εβρ. 2:10.

10. Ποια καλά πράγματα θα προκύψουν απ’ αυτό;

¹⁰ Έτσι μαθαίνομε ότι ο Θεός θέτει τη διαχείρησι της βασιλείας του στην φροντίδα του Ιησού Χριστού. «Η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού.» Κάτω από τη δική του κατεύθυνσι, όλοι εκείνοι οι οποίοι είναι πρόθυμοι να συμμορφωθούν, θα συναχθούν και θ’ αποκατασταθούν σε πλήρη αρμονία με τον Θεό και με τον αγαπητό του Υιό. Έτσι ο Ιεχωβά θα οικοδομήση μια ενωμένη και ευτυχισμένη οικογένεια. Θα τους δώση μια έξοχη κατοικία, όχι για λίγα χρόνια, άλλα σε μια παραδεισιακή γη, η οποία «διαμένει εις τον αιώνα,» όταν «ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσι υπάρχει πλέον.»—Ησ. 9:6· Εκκλησ. 1:4· Αποκάλ. 21:4.

11. Ποια απόδειξις υπάρχει ότι ευρισκόμεθα στο πλήρωμα «των προσδιορισμένων καιρών»;

¹¹ Μπορείτε να είσθε βέβαιος Γι’ αυτό. Γιατί; Διότι το πλήρωμα των «διορισμένων καιρών» είχε φθάσει το 1914 μ.Χ., όταν ο Θεός εγκατέστησε τον Υιόν του ως Βασιλέα στο ουράνιο Όρος Σιών. Ως απόδειξι τούτου το ίδιο εκείνο έτος, εκδηλώθηκε μεγάλη έκρηξις οργής μεταξύ των εθνών για το ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας, όπως προελέχθη στον Ψαλμό 2:1-6 και στην Αποκάλυψι 11:15-18. Τότε είχε εκπληρωθή το άγγελμα του «ευαγγελιζομένου αγαθά . . . του λέγοντος προς την Σιών: ‘Ο Θεός σου βασιλεύει’. . . . Όταν ο Ιεχωβά ανορθώση την Σιών.» Από τότε η σύναξις είναι σε πλήρη δράσι. Άρχισε μ’ εκείνους τους οποίους είδε ο Ιωάννης στην όρασι να στέκουν μαζί με το Αρνίον στο Όρος Σιών, τη Χριστιανική εκκλησία. Πράγματι, η σύναξις του υπολοίπου αυτών άρχισε μ’ ένα προκαταρκτικό τρόπο σαράντα περίπου χρόνια πριν από το 1914. Εν τούτοις, ιδιαίτερα από το 1935 έλαβε χώρα η σύναξις της μεγαλύτερος οικογενείας του Θεού, του ‘πολλού όχλου’ που έχουν επίγεια ελπίδα και που είδε ο Ιωάννης μετά την σφράγισι των 144.000.—Ησ. 52:7, 8· Αποκάλ. 7:4, 9· 14:1.

ΠΛΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΤΗΣ

12. Ποιο θέμα τονίζει το τελευταίο τμήμα της προφητείας του Ησαΐα;

¹² Εκτός από την προσδοκία του να είσθε μέλος αυτής της ευτυχισμένης οικογενείας, μπορεί να έχετε επίσης την ευφροσύνη και την συγκίνησι της συμμετοχής σ’ αυτό το έργο της συνάξεως. Αυτό θα σας φέρη μεγάλη παρηγοριά, και θα σας καταστηση ικανό να μπορήτε να βοηθήτε και να παρηγορήτε άλλους. Αυτό αποτελεί μέρος του κυρίου θέματος του τελευταίου τμήματος της προφητείας του Ησαΐα. Εδώ έχομε ένα πλούτο πληροφορίας σχετικά με το έργο της Βασιλείας, και επίσης μαθαίνομε πώς ο Ιεχωβά είναι ο Πλάστης και Λυτρωτής του λαού του. Αρχίζοντας από το εδάφιο Ησαΐας 40:1, ακούστε τον Θεό να ομιλή στον δούλο του: «Παρηγορείτε, παρηγορείτε τον λαόν μου, . . . Λαλήσατε παρηγορητικά προς την Ιερουσαλήμ, και φωνήσατε προς αυτήν, ότι ο καιρός της ταπεινώσεως αυτής επληρώθη, ότι η ανομία αυτής συνεχωρήθη· διότι έλαβεν εκ της χειρός του Ιεχωβά διπλάσιον διά πάσας τας αμαρτίας αυτής.» Η προφητεία προχωρεί να μας ομιλήση για κάποιον ‘ φέροντα [‘φέρουσαν, ΜΝΚ] εις την Σιών αγαθάς αγγελίας . . . εις την Ιερουσαλήμ.’ Ακούστε το άγγελμα του, που ομιλεί για τη σύναξι και την παρηγοριά που θα φέρη ο Θεός μέσω τού άρχοντός του, του Χριστού Ιησού: «Ιδού, Ιεχωβά ο Θεός θέλει έλθει μετά δυνάμεως, και ο βραχίων αυτού θέλει εξουσιάζει δι’ αυτόν . . . Θέλει βοσκήσει το ποίμνιον αυτού ως ποιμήν θέλει συνάξει τα αρνία διά του βραχίονος αυτού, και βαστάσει εν τω κολπω αυτού· και θέλει οδηγεί τα θηλάζοντα.»—Ησ. 40:1, 2, 9-11, ΜΝΚ.

13. (α) Πώς προσδιορίζεται περαιτέρω ή ταυτότης του δούλου του Θεού; (β) Ποια παράλληλα ονόματα δίδονται στον δούλο του Θεού και στην πόλι του Θεού;

¹³ Ο Ιεχωβά προσδιορίζει περαιτέρω την ταυτότητα του δούλου του και τον ενθαρρύνει: «Αλλά συ, Ισραήλ, δούλε μου, Ιακώβ, εκλεκτέ μου, το σπέρμα Αβραάμ του αγαπητού μου, . .. μη φοβού· διότι εγώ είμαι μετά σού· . . . σε ενίσχυσα· μάλιστα σε εβοήθησα· μάλιστα σε υπερασπίσθην διά της δεξιάς της δικαιοσύνης μου.» (Ησ. 41:8-10) Παρεμπιπτόντως, σημειώστε ότι απευθυνόμενος στον λαό του ο Θεός ή στην πρωτεύουσα του, χρησιμοποιεί τα ονόματα τους συχνά μ’ ένα παράλληλο τρόπο, δηλαδή, Ιακώβ και Ισραήλ, και Σιών και Ιερουσαλήμ, όπως στα εδάφια Ησαΐας 41:14, 27. Θυμηθήτε ότι (1) το όνομα του Ιακώβ είχε αλλάξει σε Ισραήλ (Γέν. 32:28), και (2) ότι Σιών, όπου υπήρχε ο θρόνος, και αργότερα και η τοποθεσία της Κιβωτού, έφθασε να είναι ο όρος που συχνά εφαρμοζόταν σε ολόκληρη την πόλι της Ιερουσαλήμ.—Ψαλμ. 2:6· Ησ 8:18.

14. (α) Η προφητεία έχει συνήθως ποια πρώτη, δευτερεύουσα και τελική εκπλήρωσι; (β) Πώς βλέπομε μια πνευματική εκπλήρωσι, και γιατί αυτό είναι σπουδαίο;

¹⁴ Επιθυμούμε επίσης να ενθυμούμεθα το γενικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εκπληρώνονται πολλές προφητείες. Πρώτον, είχαν μια κατά γράμμα εκπλήρωσι στην δική τους εποχή. Δεύτερον, είχαν μια μεταγενέστερη εκπλήρωσι όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, και αυτή έγινε με γεγονότα όπως η θαυματουργική γέννησίς του, το έργο του Ιωάννου του Βαπτιστού, η παράθεσις από τον ίδιο τον Ιησού της περικοπής που αναφέρεται στην αποστολή του να κηρύξη. (Ησ. 7:14· 40:3· 61:1, 2· Ματθ. 1:18-23· 3:1-3· Λουκ. 4:17-21) Επί πλέον ο Παύλος καθώς και άλλοι δείχνουν ότι ωρισμένες προφητείες είχαν εφαρμογή στη Χριστιανική εκκλησία ως τον πνευματικό Ισραήλ, το πνευματικό ‘σπέρμα Αβραάμ του φίλου μου.’ Όπως είπε ο Παύλος: «Τα τέκνα της σαρκός ταύτα δεν είναι τέκνα Θεού αλλά τα τέκνα της επαγγελίας [όπως ο Ισαάκ] λογίζονται διά σπέρμα.» Είπε επίσης: «Εάν δε ήσθε [σεις οι Χριστιανοί] του Χριστού, άρα είσθε σπέρμα του Αβραάμ και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι.» (Ρωμ. 9:8· Γαλ. 3:29) Είναι ουσιώδες να δεχθούμε αυτή τη θεόπνευστη καθοδήγησι όταν εξετάζωμε την τελική και μεγαλύτερη εκπλήρωσι αυτών των προφητειών τώρα και στο προσεχές μέλλον. Μόνο ενεργώντας έτσι ανταποκρίνεσθε στην πρόσκλησι του Ιεχωβά να εργασθήτε μαζί του και με τον Υιόν του. Έτσι, μπορείτε να «γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.»—1 Κορ. 15:58.

15. Με ποια πλήρη ικανότητα αποκαλύπτεται ο Ιεχωβά;

¹⁵ Παρατηρήστε με ποια πλήρη ικανότητα αποκαλύπτεται ο Ιεχωβά στο τελευταίο τμήμα της προφητείας του Ησαΐα. Στην ανθρώπινη αναπαραγωγή ο πατέρας είναι εκείνος που δίνει τη νέα ζωή. Εκείνος δίνει το ξεκίνημα σ’ αυτήν, αλλά η μητέρα είναι εκείνη η οποία προμηθεύει και διατρέφει το σώμα γι’ αυτή τη νέα ζωή, που σχηματίζεται μέσα της στη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Επίσης, ύστερ’ από τη γέννησι, εκείνη είναι η οποία κυρίως ευθύνεται για την περαιτέρω φροντίδα και διατροφή του. Ο Ιεχωβά όμως, δεν είναι μόνο αρχικός Δημιουργός του δούλου του. Ομιλώντας για τον δούλο του, αναφέρεται στον εαυτό του με επτά διαφορετικούς τίτλους, ως «ο Δημιουργός σου . . . ο Πλάστης σου . . . ο Θεός σου . . . ο Λυτρωτής σας . . . ο Άγιος σας . . . ο Βασιλεύς σας.» Τονίζει τον ρόλο του ως Πλάστου, λέγοντας: «Ούτω λέγει Ιεχωβά, όστις σε έκαμε και σε έπλασε εκ κοιλίας και θέλει σε βοηθήσει.»—Ησ. 43:1, 3, 14, 15· 44:2· βλέπε επίσης Ησαΐας 44:21, 24.

16. (α) Πώς ο Θεός αρχικά σχημάτισε και εξαγόρασε τον λαό του Ισραήλ; (β) Σχετικά μ’ αυτό, ποια ήταν η κατάστασις την εποχή του Ησαΐα:

¹⁶ Αυτό είχε μια έναρξι στον αρχαίο λαό του Θεού. Αρχίζοντας με τους δώδεκα γυιους του Ισραήλ, ο Θεός άρχισε να σχηματίζη ένα λαό, και τους διεφύλαξε στη διάρκεια της μακράς παραμονής των στην Αίγυπτο. Η περίοδος εκείνη μπορούσε να ομοιωθή με μια εγκυμοσύνη, που προηγήθηκε της γεννήσεως των ως έθνος στο Όρος Σινά, όπου τους δόθηκε ένας εθνικός κώδιξ νόμων, που ενσωματώθηκε στη διαθήκη ων Νόμου. Ο Θεός ήταν επίσης ο Λυτρωτής των, διότι είχε απελευθερώσει τον λαό του δυναμικά όταν ο Φαραώ αρνήθηκε να τους αφήση να φύγουν. Πράγματι, ο Φαραώ είχε αναγκασθή να πληρώση την ποινή με τον θάνατο του πρωτοτόκου γυιου του, καθώς η Αίγυπτος με την απώλεια του στρατού της στην Ερυθρά Θάλασσα. (Έξοδ. 4:23· Ησ. 43:3) Την εποχή του Ησαΐα, επτά αιώνες αργότερα, είχε ανακύψει μια καινούργια κατάστασις, που έδινε στους τίτλους του Ιεχωβά πρόσθετη σημασία. Και τα δυο βασίλεια του Ισραήλ και του Ιούδα ήσαν ένοχα χονδροειδούς ειδωλολατρίας και ανομίας. Ο Ιούδας είχε οδηγηθή σε αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, η οποία υπελόγιζε να τους κρατήση δούλους για πάντα. Ο Ιεχωβά στοργικά είχε υποσχεθή να συγχωρήση τις παραβάσεις του λαού του, δηλώνοντας για τον εαυτό του: «όστις σε ελύτρωσε και σε έπλασε εκ κοιλίας.» Προείπε επίσης πολύν καιρό πριν πώς και από ποιον θα γινόταν αυτό, διότι αυτός ήταν «ο λέγων προς τον Κύρον, ούτος είναι ο βοσκός μου, και θέλει εκπληρώσει πάντα τα θελήματα μου· και ο λέγων προς την Ιερουσαλήμ, θέλεις ανακτισθή·και προς τον ναόν, θέλουσι τεθή τα θεμέλια σου.» (Ησ. 44:21-28) Το υπόλοιπο που επέστρεψε στον ωρισμένο καιρό από την Βαβυλώνα ώφειλε να συμμετάσχη σ’ αυτό το μεγαλειώδες, έργο, και, μολονότι πολλοί υστερούσαν σε πίστι, ωστόσο αποτελούσε ευφροσύνη γι’ αυτούς τους πιστούς δούλους, όπως ο Ζαχαρίας και άλλοι, να βοηθούν για να φθάση αυτό το έργο σ’ ένα επιτυχές τέρμα.—Ζαχ. 4:9, 10.

17. Τι συνέβηκε με όμοιο τρόπο στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία;

¹⁷ Όμοια πράγματα συνέβησαν και στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία. Αρχίζοντας με τους μαθητάς του Ιωάννη του Βαπτιστή, και χρι της διακονίας του Ιησού, ο Θεός προετοίμαζε και εσχημάτιζε ένα σώμα ανθρώπων που επρόκειτο να γίνουν ένα «έθνος άγιον,» ο πνευματικός Ισραήλ. (1 Πέτρ. 2:9· Γαλ. 6:16) Η γέννησις εκείνου του έθνους έλαβε χώρα την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., όταν αυτοί εφέρθησαν κάτω από τη νέα διαθήκη, και έλαβαν την έκχυσι του αγίου πνεύματος. Γράφοντας στους Ρωμαίους ο Παύλος έδειξε ότι αυτοί οι πρώτοι Χριστιανοί προσήλυτοι αποτελούσαν μια περαιτέρω εκπλήρωσι του «υπολοίπου» που ανέφερε ο Ησαΐας. Παρέθεσε επίσης από τον Ησαΐα για να δείξη ότι και άλλοι, μη Ιουδαίοι, θα προσετίθεντο ώστε «πας ο [πνευματικός] Ισραήλ θέλει σωθή.»—Ρωμ. 9:27-29· 11:5, 25, 26.

18. Πώς ο Ιεχωβά υπήρξε ο Πλάστης και ο Λυτρωτής του λαού του στην εποχή μας;

¹⁸ Όπως απεδείχθη ήδη, έχομε τώρα το προνόμιο να βλέπωμε και να συμμετέχωμε στην πλήρη εντατική κίνησι και δραστηριότητα που συνοδεύουν την τελική εκπλήρωσι αυτών των προφητειών. Το «υπόλοιπον» της παρούσης ημέρας ταυτίζεται με τα απομένοντα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας. Ο Ιεχωβά, ως ο Πλάστης των, άρχισε μια προκαταρκτική σύναξί τους πολλά χρόνια πριν από το 1914. Υπήρξε ο Λυτρωτής των. Όχι μόνο είχαν εξαγορασθή με το αίμα του ιδίου αυτού Υιού, αλλ’ είχαν εξαγορασθή και πάλι, όταν έγινε αναγκαία μια περαιτέρω απελευθέρωσις στην περίοδο του 1^ου Παγκοσμίου Πολέμου. Είχαν αιχμαλωτισθή στην «Βαβυλώνα τη Μεγάλη.» Μολονότι ως επί το πλείστον είχαν εξέλθει από τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου, διακρατούσαν ωστόσο ωρισμένα Βαβυλωνιακά χαρακτηριστικά, όπως ο φόβος του ανθρώπου και η λατρεία πλασμάτων. Αυτό επέφερε τη δυσμένεια του Θεού, και απαιτούσε να πειθαρχήσουν και να καθαρισθούν. Εκείνοι που είχαν ειλικρινή καρδιά το εξετίμησαν αυτό, και, όταν ήλθε η απελευθέρωσις από τον Μεγαλύτερο Κύρο, τον Ιησού Χριστό, ευφραίνονταν να εξυψώνουν το όνομα του Θεού και να κηρύττουν το άγγελμα της βασιλείας άφοβα. Ή πείρα των καθώς και τα αισθήματα των είχαν προλεχθή κατάλληλα: «Ιεχωβά, θέλω σε δοξολογήσει· διότι αν και ωργίσθης εναντίον μου, εστράφη ο θυμός σου και με παρηγορήσας. Ιδού, ο Θεός είναι η σωτηρία μου. . . . Δοξολογείτε τον Ιεχωβά, επικαλείστε το όνομα αυτού, κάμετε γνωστά εις τα έθνη τα έργα αυτού, μνημονεύετε ότι υψώθη το όνομα αυτού. Ψάλλετε εις τον Ιεχωβά διότι έκαμε υψηλά· γνωστόν είναι εις πάσαν την γην.»—Πράξ. 20:28· Αποκάλ. 17:5· Ησ. 12:1-5, ΜΝΚ.

19. (α) Ποια έξοχη επέκτασις προέκυψε απ’ αυτό; (β) Πού μπορούμε να βρούμε ευφροσύνη και επιτυχία;

¹⁹ Αυτό είχε γίνει γνωστό σ’ όλη τη γη. Ως αποτέλεσμα τούτου, πολλοί άλλοι, που δεν ήσαν πνευματικοί Ισραηλίται, ανταποκρίθηκαν στα αγαθά νέα. Όλοι αυτοί, τόσο το υπόλοιπο όσο και ‘ο πολύς όχλος,’ είχαν εξαγορασθή και πάλι και σχημάτισαν την ‘μιαν ποίμνην υπό ένα ποιμένα’ τον Χριστό Ιησού. (Ιωάν. 10:16) Αυτή είναι η ευτυχής πείρα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Μπροστά στα ίδια τα μάτια μας μπορούμε να δούμε την επεξεργασία του σκοπού του Δημιουργού με πλήρη επιτυχία, να φέρνη ευφροσύνη σ’ αυτόν και να δίδη ευφροσύνη και παρηγορία σ’ εκείνους οι οποίοι συνάγονται σ’ ενότητα με τον ανάσσοντα Βασιλέα του Θεού, τον Χριστό Ιησού. Όπως ακριβώς είχε υποσχεθή ο Ιεχωβά: «Ο λόγος μου δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημα μου και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.»—Ησ. 55:11.

20. Ποιο πρόβλημα καλεί την προσοχή μας;

²⁰ Προτού εξετάσωμε περισσότερο πώς μπορείτε να ταυτίσετε τον δικό σας σκοπό στη ζωή με τον σκοπό του Δημιουργού, και να μετέχετε στην ίδια ασφαλή επιτυχία, επιθυμούμε να ρίξωμε μια πλησιέστερη ματιά σ’ ένα ωρισμένο τμήμα της προφητείας του Ησαΐα που θέτει ένα πρόβλημα. Αφορά τα παθήματα, και ωστόσο ομιλεί για ευφροσύνη.