-
«Καθαρός Οφθαλμός» Είναι ΑναγκαίοςΗ Σκοπιά—1973 | 1 Οκτωβρίου
-
-
Αυτά τα καλά έργα περιλαμβάνουν, όχι μόνον την υποβοήθησι των άλλων να λάβουν επίγνωσι των βουλών του Θεού, αλλ’ επίσης το Χριστιανικό καθήκον να φροντίζη κανείς για τις οικογενειακές του υποχρεώσεις, να είναι υποδειγματικός σε ό,τι κάνει στην εργασία του, στο σχολείο ή αλλού, και να είναι άγρυπνος να βοηθή τους ομοπίστους του στον καιρό της φυσικής ή πνευματικής των ανάγκης. (Γαλ. 6:10· Εφεσ. 4:25· 1 Τιμ. 5:8· Τίτον 2:1-10) Αντί να θέτη την εμπιστοσύνη του σε πρόσκαιρα πλούτη ή να επιζητή ιδιοτελώς να συσσωρεύη μεγαλύτερα ακόμη πλούτη, εκείνος που έχει ‘καθαρό’ μάτι προσπαθεί να χρησιμοποιήση ό,τι έχει για να προωθήση την πρόοδο της αληθινής λατρείας και να βοηθήση εκείνους που έχουν πραγματική ανάγκη.
Όταν ένας άνθρωπος έχη το μάτι του αληθινά προσηλωμένο στον Δημιουργό, δεν κατέχεται από ανησυχία για τα προς το ζην. Εκτιμά τη σοφία της συμβουλής του Ιησού: «Μη μεριμνάτε περί της ζωής σας, τι να φάγητε και τι να πίητε· μηδέ περί του σώματός σας, τι να ενδυθήτε. Δεν είναι η ζωή τιμιώτερον της τροφής, και το σώμα του ενδύματος; Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δεν σπείρουσιν, ουδέ θερίζουσιν, ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά· σεις δεν είσθε πολύ ανώτεροι αυτών;»—Ματθ. 6:25, 26.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο δούλος του Θεού δεν θα έχη προβλήματα για τη συντήρησί του, ή δεν θα υποστή αντιξοότητες και εχθρική εναντίωσι. Το εδάφιον Παροιμίαι 24:16 λέγει: «Ο δίκαιος πίπτει επτάκις.» Αλλά μήπως θα εγκαταλειφθή εντελώς ο «δίκαιος» χωρίς καμμιά βοήθεια, όταν αντιμετωπίση τέτοιες αντίξοες περιστάσεις; Όχι διόλου. Η παροιμία συνεχίζει: «Και σηκώνεται.» Ο Θεός θα τον βοηθήση να υπερνικήση.
Εκείνος του οποίου ’το μάτι’ είναι πάντοτε στον Ιεχωβά δεν θα επιτρέψη στον εαυτό του να του λείψη η καθησυχαστική διαβεβαίωσις ότι, οτιδήποτε και αν συμβή, ο Θεός του δεν θα τον εγκαταλείψη. (Εβρ. 13:5) Δεν θα παγιδευθή με τη σκέψι ότι θα πρέπει να προσφύγη σε ανεντιμότητα για τη συντήρησί του. Θα έχει θάρρος μαζί με τους άλλους αφωσιωμένους δούλους του Θεού και θα λέγη: «Ο Ιεχωβά βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή, τι να μοι κάμη άνθρωπος.»—Εβρ. 13:6.
Αληθινά ο «καθαρός» οφθαλμός είναι αναγκαίος· χρησιμεύει σαν μια πραγματική προφύλαξις. Επειδή ο «καθαρός» οφθαλμός απομακρύνεται από την επιθυμία της αποκτήσεως πλούτου και από την άσκοπη ανησυχία για τις μέριμνες της ζωής, οι ικανότητες του σώματος εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται στην απόκτησι του πιο πολυτίμου πνευματικού πλούτου. Επίσης, το άτομο που βλέπει τα πάντα από την άποψι του Θεού δεν θα πράττη τα εξευτελισμένα έργα της σαρκός—‘ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθρες, έριδες, ζηλοτυπίες, θυμούς, μάχες, διχοστασίες, αιρέσεις, φθόνους, φόνους, μέθες, κώμες, και τα παρόμοια.’ (Γαλ. 5:19-21) Αυτό συμβαίνει επειδή συμμορφώνεται με το εδάφιο Γαλάτας 5:16 που λέγει: «Περιπατείτε κατά το πνεύμα, και δεν θέλετε εκπληροί την επιθυμίαν της σαρκός.»
Εργάζεσθε σκληρά για να διατηρήσετε ένα ‘καθαρό’ οφθαλμό, ένα οφθαλμό που συγκεντρώνει πλήρως την προσοχή του στον Ιεχωβά Θεό και παρατηρεί τα πράγματα με καθαρό τρόπο; Η ευημερία και η ζωή σας εξαρτώνται απ’ αυτό.
-
-
«Εν Ονόματι του Θεού»Η Σκοπιά—1973 | 1 Οκτωβρίου
-
-
«Εν Ονόματι του Θεού»
◆ Στο βιβλίο του Οι Άνθρωποι που Εφόνευσα, ο Ταξίαρχος Φ. Π. Κρόζιερ αφηγείται τις πείρες του στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο, και τονίζει: «Παράξενα πράγματα γίνονται εν ονόματι του Θεού, και ο Θεός χρησιμοποιείται για παράξενα πράγματα. Η στρατιωτική δύναμις Τον υιοθετεί ως προστάτη της και εμπνευστή της, κι’ έτσι κάθε στρατιωτική εκστρατεία γίνεται ένας δίκαιος πόλεμος, ένας πόλεμος δικαίου, με τη δημοφιλή εκλογή του Θεού στο πλευρό της λεγομένης ‘δικαιοσύνης’.» Σχετικά με τους κληρικούς, παρατηρεί: «Όταν ξεσπά ο πόλεμος, ο άμβων μετατρέπεται αμέσως σε βήμα στρατολογίας του πιο πανούργου είδους. Και αυτό το είδος της στρατιωτικής τελετουργίας λαμβάνει χώρα και στις δυο πλευρές.»—Σελίδες 176, 179.
Εν τούτοις, σχετικά με τους πρώτους Χριστιανούς, ο Δρ. Γουίλλιαμ Στόρυ του θεολογικού τμήματος στη Νοτρ Νταμ έγραψε στο Άβε Μαρία της 9 Αυγούστου 1969: «Η προ του Κωνσταντίνου Εκκλησία (προ του 325 μ.Χ.) ήταν αφιερωμένη στη χωρίς βία επίλυσι των ανθρωπίνων αντιθέσεων.» Έτσι οι πρώτοι Χριστιανοί δεν συμμετείχαν στον πόλεμο, αλλά, μάλλον, ήσαν ειρηνικοί.—Ρωμ. 12:18.
-