Τι Κάνετε Τώρα για να Προετοιμασθήτε;
ΟΙ ΕΚΦΩΝΗΤΑΙ ειδήσεων προλέγουν δυσκόλους καιρούς ενώπιόν μας. Υπάρχει τίποτε που μπορείτε να κάμετε για να προετοιμασθήτε;
Θα γεμίσετε το ψυγείο σας με εκατοντάδες κιλά τροφίμων; Θα συσσωρεύσετε όλα τα τυποποιημένα προϊόντα που μπορείτε ν’ αγοράσετε; Θα λάβετε μαθήματα σκοποβολής για να προστατευθήτε από εγκληματίας; Ή θ’ αγοράσετε όπλα για να περιφρουρήσετε τα συσσωρευμένα τρόφιμά σας; Θα μετακομίσετε σε κανένα μακρυνό πρωτόγονο τόπο;
Σκεφθήτε όμως πόσο εύκολα όλη αυτή η προετοιμασία θα μπορούσε να είναι μια πλήρης σπατάλη. Όταν παύη το ηλεκτρικό ρεύμα ή το φωταέριο, όλα τα παγωμένα τρόφιμα χάνονται. Όταν τα τρόφιμα πραγματικά σπανίζουν, οι συσσωρευταί των διατρέχουν τον κίνδυνο να χάσουν όχι μόνον αυτά, αλλά και τη ζωή τους ακόμη. Διότι τι θα σταματήση τους πεινασμένους; Ούτε τα όπλα θα σταματήσουν τους εγκληματίας. Πραγματικά οι εγκληματίαι συνήθως πέφτουν επάνω σας όταν επιτίθενται ξαφνικά. Επί πλέον, υπάρχει ένας πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος στον ορίζοντα.
Ο ΚΥΡΙΩΤΕΡΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ
Αυτός ο κίνδυνος είναι από μια ανώτερη πηγή. Είναι ο καιρός να υπολογίσωμε τι επιφυλάσσει ο Θεός σε όλο αυτό το σύστημα πραγμάτων—θρησκευτικό, πολιτικό και εμπορικό. Οι άλυτες κρίσεις παντού δείχνουν ότι το παγκόσμιο σύστημα ‘ζυγίσθηκε στην πλάστιγγα και βρέθηκε ελλιπές’ και πρόκειται σε λίγο να εκλείψη από τη σκηνή.—Δαν. 5:27· 1 Ιωάν. 2:17.
Συνεπώς, το κυριώτερο πράγμα για το οποίο πρέπει να προετοιμασθούμε είναι όχι για το τι μπορεί να κάμη ο άνθρωπος, αλλά για την επιβίωσι από τις καταστρεπτικές πράξεις του Θεού εναντίον αυτού του πονηρού κόσμου. Προετοιμασθήτε έτσι ώστε να έχετε την εύνοιά του και την προστασία του. Διότι αν ο Θεός δεν επαγρυπνή σ’ εσάς, κάθε άλλη προετοιμασία είναι μάταιη, είναι χαμένη. (Ψαλμ. 127:1) Αν προετοιμασθήτε έχοντας υπ’ όψιν να ευαρεστήσετε τον Θεό, δεν είναι ανάγκη ν’ ανησυχήτε για τα δεινοπαθήματα που συνοδεύουν την πτώσι του παλαιού αυτού κόσμου, ούτε και για την εναντίωσι και τους διωγμούς του.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΔΥΣΧΕΡΕΙΩΝ
Είναι βέβαιο ότι όλος ο πληθυσμός της γης αντιμετωπίζει δυσχέρειες του ενός ή του άλλου είδους. Εθνικισμοί, αυτοϋπηρετούμενες φατρίες και πολιτικοί ελιγμοί, διαμάχες μεταξύ εργατών και εργοδοτών, διανομή τροφίμων με δελτία, νομισματικές υποτιμήσεις, ελλείψεις τροφίμων, λιμοί κατά τόπους—αυτά έχουν ήδη προκαλέσει μεγάλες δυσχέρειες και θα φέρουν ακόμη μεγαλύτερη στενοχώρια. Μας περικυκλώνουν τόσο πολύ από παντού ώστε δεν μπορούμε να κάνωμε προσχέδια για να τ’ αποφύγωμε τελείως. Αλλά μπορούμε με σύνεσι να χρησιμοποιούμε όσα έχομε τώρα. Πώς;
Ο απόστολος Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο, επίσκοπο της Χριστιανικής εκκλησίας: «Εις τους πλουσίους του κόσμου τούτου παράγγελλε να μη υψηλοφρονώσι, μηδέ να ελπίζωσιν επί την δολιότητα του πλούτου, αλλ’ επί τον Θεόν τον ζώντα, όστις δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν· να αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις έργα καλά, να ήναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, διά να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν.»—1 Τιμ. 6:17-19.
Αυτά που λέγονται εδώ εφαρμόζονται και στους μη πλουσίους. Όλοι πρέπει να μάθουν να εμπιστεύωνται απόλυτα στον Θεό. Ταυτοχρόνως, δεν πρέπει να σκεπτώμεθα μόνον για τον εαυτό μας. Αυτή η πορεία είναι ακριβώς αντίθετη με τον κοσμικό τρόπο συλλογισμού, αλλά βοηθεί τον άνθρωπο ν’ αποκτήση την πραγματική ζωή.
Ο Ιησούς, στην επί του Όρους Ομιλία του, είπε παρηγορητικούς λόγους σ’ εκείνους που υπηρετούσαν τον Θεό, και οι οποίοι είχαν μέριμνες για τις καθημερινές των ανάγκες. Είπε: «Μη μεριμνάτε περί της ζωής σας, τι να φάγητε και τι να πίητε· μηδέ περί του σώματός σας, τι να ενδυθήτε. Δεν είναι η ζωή τιμιώτερον της τροφής, και το σώμα του ενδύματος;» Κατόπιν ετελείωσε: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν, λέγοντες, Τι να φάγωμεν, ή τι να πίωμεν, ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί· επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή. Μη μεριμνήσητε λοιπόν περί της αύριον· διότι η αύριον θέλει μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν είναι εις την ημέραν το κακόν αυτής.»—Ματθ. 6:25-34· παράβαλε με Εβραίους 13:5, 6.
Οι Χριστιανοί λοιπόν έχουν την απάντησί των στο οικονομικό πρόβλημα όπως εξετέθη από τον Ιησού. Τονίζει να εμπιστεύωνται στον Θεό και να σκέπτωνται και τους άλλους να είναι πρόθυμοι να δίδουν και στους άλλους. Όταν τα κάνουν αυτά, ο Θεός φροντίζει γι’ αυτούς.
Υπάρχουν βέβαια και άλλες πιέσεις που πρέπει επίσης ν’ αντιμετωπισθούν. Ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του: «Θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου.» (Ματθ. 24:9) Τι σκέπτεσθε για την αντιμετώπισι του διωγμού;
ΦΟΒΑΣΘΕ ΤΟΝ ΔΙΩΓΜΟ;
Φυσικά, κανένας δεν δέχεται ευχαρίστως τον διωγμό και όλοι τον φοβούνται. Αν λοιπόν έχετε ένα φυσικό φόβο, μην ανησυχήτε· δεν σας συμβαίνει κάτι το ανώμαλο. Αλλά μήπως έχετε ένα νοσηρό φόβο, έναν ασθενικό τρόμο, ένα φόβο που σας κάνει να οπισθοχωρήτε; (Εβρ. 10:39) Τότε πρέπει να λάβετε μέτρα να προσανατολισθήτε κατάλληλα μ’ ένα πνευματικό τρόπο.
Ένα καλό πράγμα που πρέπει να κάμετε είναι να παρατηρήσετε τα Βιβλικά παραδείγματα ανδρών και γυναικών που υπέστησαν διωγμούς επιτυχώς. Διαπιστώνομε ότι αυτοί έλαβαν πολλή δύναμι με την προσευχή. Ο Ηλίας ήταν ένας απ’ αυτούς. Φοβήθηκε και έφυγε όταν ο Βασιλεύς Αχαάβ και η σύζυγός του Ιεζάβελ ζητούσαν να τον φονεύσουν. Αλλά στην απελπισία του προσευχήθηκε στον Θεό, και ο Θεός απήντησε και τον ενίσχυσε δι’ ενός αγγέλου. Ο Ηλίας τότε επέστρεψε με θάρρος να εκτελέση την προσευχές. Εκείνος που έγραψε την προς Ε- Ο Βασιλεύς Δαβίδ διετήρησε δύναμι μέσα από πολλούς διωγμούς με την προσευχή. Οι Ψαλμοί 55 έως 57 περιέχουν μερικές απ’ αυτές τις προσευχές. Εκείνος που έγραψε την προς Εβραίους επιστολή παραθέτει πολλά παραδείγματα ανθρώπων που υπέμειναν και ενίκησαν. Και τελειώνοντας εφιστά την προσοχή μας σ’ ένα ακόμη μεγαλύτερο παράδειγμα για ισχυρό ελατήριο εγκαρτερήσεως:
«Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, . . . ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα· αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν, υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού.»—Εβρ. κεφ. 11· 12:1, 2.
Μήπως λέτε, όπως μερικοί, ‘Εγώ δεν ξέρω αν θα μπορούσα ν’ ανθέξω σε ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια και στερήσεις’; Ή, ‘Όταν διάβασα τι έπαθαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως φοβούμαι μήπως δεν θα μπορούσα να κρατήσω την ακεραιότητά μου αν συνέβαιναν σ’ εμένα’;
Αν έχετε αυτό το φρόνημα, ρωτήστε τον εαυτό σας, Τι κάνω ΤΩΡΑ; Η Χριστιανοσύνη είναι η οδός της ζωής· είναι ένα ζήτημα καθημερινό. Ζήτε τώρα σύμφωνα με τις αρχές της Γραφής; Ή μήπως χασομεράτε, αναβάλλοντας κάτι που ξέρετε ότι έπρεπε να κάμετε; Μήπως επιδιώκετε υλικά οφέλη παραμελώντας τα Χριστιανικά σας καθήκοντα, τις Χριστιανικές συναναστροφές και τη δράσι; Μήπως προσκολλάσθε σε κάποια συνήθεια που σας καθυστερεί; Μήπως οι σύντροφοί σας είναι απ’ εκείνους που σχεδόν δεν ενδιαφέρονται για τους σκοπούς του Θεού;
Τι αγαπάτε; «Επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας.» (Ματθ. 6:21) Αγαπάτε την άνεσι και την ανάπαυσι ως το σημείο που σας εμποδίζει να κάνετε εκείνο που ξέρετε ότι πρέπει να κάμετε; Μήπως αγαπάτε να ικανοποιήτε κάποια ιδιοτροπία που δεν συμβάλλει στην πνευματικότητα σας; Αν συμβαίνη αυτό απαλλαγήτε απ’ αυτήν τώρα, διότι αλλιώς η καρδιά σας θα είναι πλήρως, ή τουλάχιστον εν μέρει, εκεί. Αν δεν είσθε με όλη σας την καρδιά υπέρ του Θεού δεν μπορείτε να κρατήσετε ακεραιότητα σε δοκιμασία.—Ιακ. 1:5-8.
Εν τούτοις, δεν πρόκειται κυρίως για το τι δεν κάνετε. Αντιθέτως, το ζήτημα είναι τι κάνετε; (Ιακ. 1:23-25) Ο Ιησούς δεν είπε στα «πρόβατα» της παραβολής των προβάτων και εριφίων ότι απλώς απέσχον του να κάμουν βλάβη στην υπόθεσί του, αλλά τι είπε; «Επείνασα, και μοι εδώκατε να φάγω· εδίψησα, και με εποτίσατε· ξένος ήμην, και με εφιλοξενήσατε· γυμνός, και με ενεδύσατε· ησθένησα, και με επισκέφθητε· εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς εμέ. . . . Καθ’ όσον ΕΚΑΜΕΤΕ εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε.»—Ματθ. 25:35-40.
Εξ άλλου, τι είπε ο Ιησούς στα «ερίφια»; «Καθ’ όσον δεν εκάμετε εις έναν τούτων των ελαχίστων, ουδέ εις εμέ εκάμετε.» (Ματθ. 25:45) Δεν είπε ότι τα «ερίφια» κατ’ ανάγκην έκαμαν μεγάλη αδικοπραγία μολονότι, φυσικά, μερικά έκαμαν και αυτό. Ήταν αρκετό το ότι απλώς δεν έκαμαν κάτι για τον Χριστόν, τους κεχρισμένους και αναγεννημένους από το πνεύμα αδελφούς του δηλαδή, για το άγγελμα και το έργο τους.
ΕΚΤΙΜΗΣΤΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΡΟΦΗ ΤΩΡΑ
ΟΙ Χριστιανοί άνδρες και γυναίκες που έμειναν πιστοί στο πύρινο χωνευτήρι των Ναζιστικών στρατοπέδων συγκεντρώσεως αναφέρουν ότι όσοι είχαν καλά θεμέλια με μελέτη της Γραφής και συναναστροφή με τους αδελφούς των ήσαν οι ισχυροί που εγκαρτέρησαν.
Ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά που έκαμε πάνω από δέκα χρόνια σε Κομμουνιστικές φυλακές, τα επτά απ’ αυτά χρόνια σε απομόνωσι στην Ανατολική Γερμανία, είπε: «Είμαι πολύ ευγνώμων στον Ιεχωβά διότι με τη βοήθεια του πνεύματός του μπόρεσα να παραμείνω πνευματικά ισχυρός σ’ αυτά τα δέκα χρόνια που δεν είχα καμμιά επαφή με την οργάνωσί του. Θα ήθελα να ενθαρρύνω όλους να δείξουν κατάλληλη εκτίμησι για όλη την πνευματική τροφή που μας δίδεται, αφού δεν γνωρίζομε ακριβώς πόσο πολύτιμη θα μας είναι κάποτε. Αν παίρνωμε τακτικά την πνευματική τροφή στον κατάλληλο καιρό, αυτή θα μας βοηθήση σε καιρούς ιδιαιτέρων δυσχερειών, όταν μείνωμε μόνοι, να θέσωμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά και να εγκαρτερήσωμε με σταθερότητα στο πλευρό του.»
Η συμβουλή του Ιησού, «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού,» πραγματικά μας δίνει τη «συνταγή» για να επιζήσωμε. (Ματθ. 6:33) Το να ζητούμε τη Βασιλεία σημαίνει να γνωρίζωμε τους νόμους της και το έργο της και να την υποστηρίζωμε πιστά. Το να ζητούμε τη δικαιοσύνη του Θεού σημαίνει αγάπη για τον Θεό και για κείνους που έχουν το πνεύμα του.
Αν θέλωμε τη βοήθεια του Θεού σε δοκιμασίες, πρέπει να συναναστρεφώμεθα τον λαό του τώρα και ν’ ακούμε τι λέγεται στις συναθροίσεις των, και να εκφράζωμε την πίστι μας ενώπιόν των. Είναι ανάγκη να ασχολούμεθα με τον λαό του Ιεχωβά στο να φέρωμε μαρτυρία για τη Βασιλεία. Ταυτοχρόνως θα βοηθούμε τους άλλους να προετοιμάζωνται μαζί μας για ό,τι είναι ενώπιόν μας. Αν το κάνωμε αυτό τώρα, μπορούμε να έχωμε αγαθή συνείδησι, γνωρίζοντας ότι προετοιμαζόμεθα κατάλληλα, θέτοντας ένα στερεό θεμέλιο για την πραγματική ζωή.—1 Πέτρ. 3:16, 17.