“Θέλω Αναστήσει Αυτόν εν τη Εσχάτη Ημέρα”

 1. Σε ποια τάξι ατόμων που ζουν σήμερα δεν εφαρμόζονται τα λόγια του Ιησού «θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα»;

ΑΥΤΑ τα αξιοσημείωτα λόγια ελέχθησαν από τον Ιησού, στο εδάφιο Ιωάννης 6:54. Αυτά τα λόγια δεν μπορούν να εφαρμόζωνται στον ζώντα ‘πολύν όχλον’ που επιζή από την επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι.’ (Αποκάλ. 7:9-17) Ποιους λοιπόν είχε υπ’ όψιν ο Ιησούς όταν είπε αυτά τα λόγια πριν από 19 αιώνες;

 2. Σε ποιους είπε ο Ιησούς αυτά τα λόγια για την ανάστασι, και κοντά σε ποια εορτή τον Ιουδαίων που θα τελούσε και αυτός;

² Τα Γραφικά εδάφια που πλαισιώνουν το εδάφιο Ιωάννης 6:54 δείχνουν ότι ο Ιησούς απηύθυνε αυτά τα λόγια, όχι απλώς σε Ιουδαίους, αλλά και σε πολλούς από τους Ισραηλίτας μαθητάς του, περιλαμβανομένων και των 12 αποστόλων του. Το Πάσχα των, που έγινε στο έτος 32 μ.Χ., «η εορτή των Ιουδαίων,» επλησίαζε. (Ιωάν. 6:4) Οι Ιουδαίοι, ετοιμαζόμενοι γι’ αυτή την εορτή, θα έσφαζαν τον Πασχάλιο αμνό στο ναό της Ιερουσαλήμ και οι ιερείς θα έπαιρναν το αίμα μέσα σε κύπελλα και θα το ράντιζαν προς τη βάσι του θυσιαστηρίου. (Βλέπε Εγκυκλοπαιδεία ΜακΚλίντοκ και Στρονγκ, Τόμος 7 (στην Αγγλική), κάτω από την επικεφαλίδα «Πάσχα,» σελ. 738, στήλη 1, παράγραφος 4, στίχοι 1-34· επίσης, Ο Ναός—Η Διακονία και οι Υπηρεσίες του Όπως Ήταν τον καιρό του Ιησού Χριστού (στην Αγγλική), υπό Άλφρεντ Εντερσχάιμ, 1874 μ.Χ., σελ. 190, 191.) Ο Ιησούς είχε σκοπό να παρευρεθή σ’ εκείνη την εορτή για να εορτάση εις ανάμνησι του πρώτου Πάσχα που ετελέσθη στην Αίγυπτο το έτος 1513 Π.Χ. Αυτός ο ίδιος ήταν πραγματικά ο αντιτυπικός Πασχάλιος Αμνός, «ο Αμνός του Θεού.»—Ιωάν. 1:29, 36.

 3. Γιατί οι Ιουδαίοι ακολούθησαν τον Ιησού μετά τα θαύμα που έκαμε την προηγούμενη μέρα, και ποια δικαιολογία του είπαν γι’ αυτό;

³ Οι Ιουδαίοι, περιλαμβανομένων και των μαθητών του Ιησού, τον είχαν δει να κάνη ένα αξιόλογο θαύμα μια μέρα πριν από τη συνομιλία που είχε κάνει μ’ αυτούς στην Καπερναούμ. Είχε πολλαπλασιάσει πέντε άρτους και δύο ψάρια για να θρέψη τους χιλιάδες ακροατάς του. Οι φιλοπάτριδες Ιουδαίοι, λοιπόν, ήθελαν να τον κάνουν βασιλέα ως τον Μεσσιανικό αρχηγό τους. Επειδή ο Ιησούς επρόκειτο να είναι ουράνιος Μεσσιανικός Βασιλεύς, απομακρύνθηκε απ’ εκείνους που ήθελαν να τον κάνουν βασιλέα. Αργότερα, βαδίζοντας επάνω στα ύδατα, συνήντησε τους 12 αποστόλους του που ήσαν μέσα σ’ ένα πλοιάριο στη Θάλασσα της Γαλιλαίας. (Ιωάν. 6:14-21) Αλλά οι Ιουδαίοι δεν πτοήθηκαν επειδή απέτυχε τότε ο σκοπός τους να έχουν έναν επίγειο ανθρώπινο Μεσσία. Γι’ αυτό και τον ακολούθησαν, έχοντας υπ’ όψι το θαύμα της προηγουμένης ημέρας. Ήθελαν ένα Μεσσιανικό Βασιλέα που να μπορή να τους προμηθεύη υλική τροφή, πράγμα που ο Ιησούς είχε δείξει ότι μπορεί να κάνη. Ως δικαιολογία γι’ αυτό, υπενθύμισαν στον Ιησού ότι στην έρημο της Σιναϊτικής χερσονήσου ο Θεός είχε δώσει στους πατέρες των «άρτον εκ του ουρανού» για να φάγουν, σε μορφή θαυματουργικού μάννα.—Ιωάν. 6:22-31.

 4. Πώς εξήγησε ο Ιησούς αν ο Μωυσής είχε δώσει στους πατέρας των πραγματικόν ‘άρτον εξ ουρανού’;

⁴ Ο Ιησούς, απαντώντας, τους είπε ότι ο Μωυσής δεν είχε δώσει στους πατέρες των τον αληθινό άρτον εκ του ουρανού. «Ο άρτος του Θεού,» είπε, «είναι ο καταβαίνων εκ του ουρανού και δίδων ζωήν εις τον κόσμον.»—Ιωάν. 6:32, 33.

 5 Τι εζήτησαν τότε οι Ιουδαίοι από τον Ιησού και τι τους είπε εκείνος εξηγώντας το πώς θ’ αποκτούσαν, αιώνια ζωή;

⁵ Τότε, οι Ιουδαίοι είπαν: «Κύριε, πάντοτε δος εις ημάς τον άρτον τούτον.» Ο Ιησούς είπε ότι ο ίδιος ήταν ο άρτος, λέγοντας: «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής· όστις έρχεται προς εμέ, δεν θέλει πεινάσει, και όστις πιστεύει εις εμέ, δεν θέλει διψήσει πώποτε. . . . Και τούτο είναι το θέλημα του πέμψαντός με, πας όστις βλέπει τον Υιόν και πιστεύει εις αυτόν να έχη ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα.»—Ιωάν. 6:34-40.

 6. Γιατί εκείνοι που προσέρχονται στον Ιησού και πιστεύουν σ’ αυτόν ως τον Μεσσία στη διάρκεια αυτού του συστήματος πραγμάτων λαμβάνουν εγγύησι αναστάσεως;

⁶ Εκείνοι, λοιπόν, που προσέρχονται στον Ιησού και πιστεύουν σ’ αυτόν ως τον Μεσσία στη διάρκεια του παρόντος συστήματος πραγμάτων, έχουν την προοπτική της αιωνίου ζωής. Γιατί; Διότι, ο Ιησούς Χριστός θα τους αναστήση εκ νεκρών την εσχάτη ημέρα. Αυτό τους εγγυάται μια ανάστασι. Εδώ πρέπει να προσέξωμε ότι ο Ιησούς, σ’ αυτή την περίπτωσι που εξετάζομε, δεν είπε ότι ένα άτομο πρέπει πρώτα ν’ αναστηθή και κατόπιν να προσέλθη σ’ αυτόν με πίστι και να τραφή απ’ αυτόν για να έχη αιώνια ζωή. Πολύ καθαρά, ο Ιησούς εδώ δεν ομιλεί για κείνους που είναι ήδη νεκροί στα μνημεία, όπως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ και ο Μωυσής, ο Δαβίδ και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Ο Ιησούς μιλούσε εκεί στους τότε ζώντες Ιουδαίους, περιλαμβανομένων και πολλών μαθητών του, που ήσαν κάτω από τη διαθήκη του Μωσαϊκού νόμου.

 7. Απαντώντας στους γογγυσμούς των Ιουδαίων, τι είπε ο Ιησούς για το άτομο που ελκύεται σ’ αυτόν και έχει αιώνια ζωή;

⁷ Οι Ιουδαίοι ακροαταί άρχισαν να γογγύζουν μεταξύ των σε μια φιλονεικία για την προέλευσι του Ιησού. Από τα σχόλια που έκαμε ο Ιησούς σχετικά μ’ αυτό, πρέπει να διακρίνωμε εκείνους στους οποίους ο Ιησούς απηύθυνε την ομιλία του. «Απεκρίθη λοιπόν ο Ιησούς και είπε προς αυτούς· Μη γογγύζετε μεταξύ σας. Ουδείς δύναται να έλθη προς εμέ, εάν δεν ελκύση αυτόν ο Πατήρ ο πέμψας με, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. Είναι γεγραμμένον εν τοις προφήταις· Και πάντες θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Θεού. Πας λοιπόν, όστις ακούση παρά του Πατρός [ως Διδασκάλου] και μάθη, έρχεται προς εμέ· . . . Αληθώς, αληθώς, σας λέγω, Ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον.»—Ιωάν. 6:41-47.

 8. Ποια προφητεία παρέθεσε ο Ιησούς, και ποια ευκαιρία έδιδε τότε στους Ιουδαίους ακροατάς του;

⁸ Ο Ιησούς παρέθεσε εκεί από την προφητεία του Ησαΐα 54:13, που απευθύνεται στη «γυναίκα» του Θεού, την ουράνια Σιών, και λέγει: «Πάντες δε οι υιοί σου θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Κυρίου, και θέλει είσθαι μεγάλη η ειρήνη των υιών σου.» Αυτοί είναι οι πνευματικοί υιοί του Ιεχωβά Θεού. Αυτοί είναι εκείνοι τους οποίους εκείνος ελκύει προς τον Ιησού με την παρούσα πίστι των σ’ αυτόν. Αυτοί είναι εκείνοι για τους οποίους ο Ιησούς λέγει ότι θα εισέλθουν σε αιώνια ζωή όταν τους αναστήση την εσχάτη ημέρα. Η ζωή τους θα είναι αιώνια στην ουράνια πνευματική οργάνωσι του Ιεχωβά. Ο Ιησούς, επομένως, έδιδε στους Ιουδαίους ακροατάς του, περιλαμβανομένων και πολλών μαθητών του, την ευκαιρία να γίνουν υιοί της ‘γυναικός’ του Θεού, της ουράνιας Σιών.

«Η ΣΑΡΞ ΜΟΥ . . . ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

9-11. (α) Τι ερώτημα ήγειραν τα λόγια του Ιησού ότι ο «άρτος» που δίδεται απ’ αυτόν είναι η «σαρξ» του «υπέρ της ζωής του κόσμου,»; (β) Πώς απαντά ο Παύλος σ’ αυτό το ερώτημα στα εδάφια 1 Κορινθίους 10:2-11;

⁹ Αφού ο Ιησούς είπε κατ’ επανάληψιν ότι αυτός ήταν «ο άρτος της ζωής,» συνεχίζοντας είπε: «Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις [από σας, τους ακροατάς μου] φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε, τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου.»—Ιωάν. 6:51.

¹⁰ Ο Ιησούς ήταν έτσι το αληθινό, ζωοπάροχο Μάννα από τον ουρανό. Αυτός ο συμβολικός άρτος, όπως είπε, ήταν η σάρκα του. Αυτή η σάρκα, είπε, ήταν «υπέρ της ζωής του κόσμου.» Μήπως ο Ιησούς, προσθέτοντας αυτά τα λόγια, εννοούσε ότι οι Ιουδαίοι που είχαν φάγει το μάννα στην έρημο στις ημέρες του Μωυσέως, εξεικόνιζαν τον ‘κόσμο’ της ανθρωπότητος στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού και της ενδοξασμένης εκκλησίας του;

¹¹ Ο Παύλος απαντά: «Πάντες εις τον Μωυσήν εβαπτίσθησαν εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση, και πάντες την αυτήν πνευματικήν βρώσιν [το μάννα] έφαγον, και πάντες το αυτό πνευματικόν ποτόν έπιον· διότι έπιναν από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης, η δε πέτρα ήτο ο Χριστός . . . Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών [των Χριστιανών], δια να μη είμεθα εμείς επιθυμηταί κακών, καθώς και εκείνοι επεθύμησαν. . . . Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών [των αποκυημένων από το πνεύμα Χριστιανών], εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.»—1 Κορ. 10:2-11· Έξοδ. 16:1-35· Αριθμ. 11:1-9.

12. Πώς αντιπαραβάλλεται η κατάστασις των πνευματικών Ισραηλιτών στη διάρκεια αυτού του συστήματος πραγμάτων μ’ εκείνη του κόσμου της ανθρωπότητος στη διάρκεια της χιλιετηρίδος;

¹² Εκείνοι, λοιπόν, οι Ισραηλίται στην έρημο του Σινά κάτω από την αρχηγία του Μωυσή, εξεικόνιζαν τους πνευματικούς Ισραηλίτας στη διάρκεια αυτού του συστήματος πραγμάτων. Αυτό το σύστημα είναι θανατηφόρο, από πνευματική άποψι. Τώρα είναι καιρός οπότε οι πνευματικοί Ισραηλίται τρέφονται με το αντιτυπικό ουράνιο μάννα, τον θυσιασμένο Ιησού Χριστό. Στη διάρκεια της 1.000ετούς βασιλείας του Χριστού, η αναστημένη ανθρωπότης δεν θα βρίσκεται σε μια ερημική κατάστασι όπως εκείνη του Σινά. Θα βρίσκεται εν προόδω η αποκατάστασις του παραδείσου σε όλη τη γη. Ο Ιεχωβά δεν θα ‘ελκύη’ τότε την ανθρωπότητα προς τον Ιησού όπως κάνει τώρα Αυτός ο Διδάσκαλος με τους πνευματικούς Ισραηλίτας. (Ιωάν. 6:44) Αντιθέτως, ο Υπέρτατος Κυρίαρχος Ιεχωβά τοποθετεί τον Υιό του Ιησού Χριστό ως Βασιλέα της ανθρωπότητος, και αυτός ο Βασιλεύς εξάγει τους νεκρούς από τους τάφους.

13. Τι είδους πρέπει να είναι αυτή η «σαρξ» και ποιας μεταχειρίσεως θα τύχη, για ν’ αποτελή αντίτυπο του αρχαίου μάννα;

¹³ Ο άρτος που γίνεται από σιτηρά είναι μια αναίμακτη τροφή, ακριβώς όπως ήταν και το αρχαίο μάννα. Ο Ιησούς είπε ότι «ο άρτος της ζωής,» το αντιτυπικό μάννα, ήταν η σάρκα του «υπέρ της ζωής του κόσμου.» Για ν’ αντιστοιχή με το αρχαίο μάννα, ο όρος «σαρξ» πρέπει να νοηθή εδώ ως σάρκα από την οποία έχει στραγγισθή το αίμα της. Εκείνο που είχε δώσει ο Ιεχωβά στους Ισραηλίτας στην έρημο για να πιουν ήταν νερό, όχι αίμα.

14. Γιατί οι ακροαταί του Ιησού κατενόησαν ότι τα λόγια του σημαίνουν ‘σάρκα’ αποστραγγισμένη από το αίμα της, ακόμη και ανθρώπινη σάρκα;

¹⁴ Οι Ιουδαίοι που άκουαν τον Ιησού, κατενόησαν τα ζητήματα μ’ αυτό τον τρόπο, διότι στη φιλονεικία τους σχετικά με το τι εννοούσε ο Ιησούς, είπαν: «Πώς [με ποιον τρόπο] δύναται ούτος να δώση εις ημάς να φάγωμεν την σάρκα αυτού;» (Ιωάν. 6:52) Αυτοί εγνώριζαν τον νόμο του Θεού για το ζήτημα του αίματος. Όταν, μετά τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε, ο Θεός διηύρυνε το διαιτολόγιο της ανθρωπότητος, δεν τους έδωσε και να πιουν αίμα ζώου και να φάγουν τη σάρκα του ζώου ως στερεά τροφή για να διατηρηθή η ζωή τους. Τους έδωσε νερό να πίνουν και αποστραγγισμένη σάρκα να τρώγουν. Εζήτησε το αίμα για τον εαυτό του επειδή εκείνος είναι ο Ζωοδότης όλων των πλασμάτων που αποτελούνται από σάρκα και αίμα. (Γέν. 9:1-4) Κάτω από τον Μωσαϊκό νόμο, όπως δόθηκε στο έθνος Ισραήλ, η παράβασις του νόμου του Θεού σχετικά με το αίμα ζώων ετιμωρείτο με θανατική ποινή κατά του παραβάτου. (Λευιτ. 17:10-12· Δευτ. 12:16, 22-27) Η βρώσις ανθρωπίνης σαρκός, έστω και αποστραγγισμένης από το αίμα της, ήταν αποκρουστική στους Ιουδαίους που άκουγαν τον Ιησού. Αυτοί δεν ήθελαν να γίνουν καννίβαλοι.—2 Βασ. 6:26-31.a

15, 16. (α) Πώς θα εγίνετο η βρώσις της σαρκός του Ιησού; (β) Σύμφωνα με τα εδάφια Ιωάννης 6:53-59, πώς ο Ιησούς ετόνισε περισσότερο αυτό το σημείο;

¹⁵ Ο Ιησούς ήθελε να καταλάβουν οι Ιουδαίοι ακροαταί του ότι η βρώσις της σαρκός του θα εγίνετο με συμβολικό τρόπο. Για να τονίση, λοιπόν, περισσότερο αυτό το σημείο, είπε κατόπιν κάτι που ήταν ακόμη πιο αποκρουστικό αν ελαμβάνετο κατά γράμμα. Διαβάζομε τα εξής:

¹⁶ «Είπε λοιπόν εις αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν δεν φάγητε [σεις οι Ιουδαίοι ακροαταί μου] την σάρκα του Υιού του ανθρώπου και πίητε το αίμα αυτού, δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς. Όστις [από σας, τους ακροατάς μου] τρώγει την σάρκαν μου και πίνει το αίμα μου, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. Διότι η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις. Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου εν εμοί μένει, και εγώ εν αυτώ. Καθώς με απέστειλεν ο ζων Πατήρ και εγώ ζω δια τον Πατέρα, ούτω και όστις [από σας, τους ακροατάς μου] με τρώγει θέλει ζήσει και εκείνος δι’ εμέ. Ούτος είναι ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού, ουχί καθώς οι πατέρες σας έφαγον το μάννα [εις την έρημον] και απέθανον· όστις τρώγει τούτον τον άρτον θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Ταύτα είπεν εν τη συναγωγή, διδάσκων εν Καπερναούμ.»—Ιωάν. 6:53-59.

17. (α) Ποια ήταν η επίδρασις αυτών των λόγων του Ιησού στην Ιουδαϊκή συναγωγή, ακόμη και σε πολλούς από τους μαθητάς του; (β) Σε ποιους λοιπόν απευθύνοντο κυρίως τα λόγια του Ιησού στο κατά Ιωάννην 6:53, και τι έγιναν αυτοί;

¹⁷ Εδώ η έκφρασις «εν τη συναγωγή» είναι η ίδια έκφρασις που εχρησιμοποίησε ο Ιησούς στο εδάφιο Ιωάννης 18:20, λέγοντας: «Εν τη συναγωγή και εν τω ιερώ, όπου οι Ιουδαίοι συνέρχονται πάντοτε.» Ο Ιησούς, λοιπόν, απευθύνετο σ’ ένα Ιουδαϊκό ακροατήριο που ήταν κάτω από τη Μωσαϊκή διαθήκη του νόμου. Σ’ αυτούς περιελαμβάνοντο πολλοί μαθηταί του Ιησού. Μπορούμε να φαντασθούμε την επίδρασι των λόγων του Ιησού όταν μίλησε, όχι μόνο για η βρώσι της σαρκός του, αλλά και για την πόσι του αίματός του. «Πολλοί λοιπόν εκ των μαθητών αυτού ακούσαντες, είπον· Σκληρός είναι ούτος ο λόγος· τις δύναται να ακούη αυτόν;» (Ιωάν. 6:60) Αυτή η δήλωσις δείχνει ότι δεν εσκανδαλίσθησαν όλοι οι μαθηταί του Ιησού από τα λόγια του. Εκτός απ’ αυτούς που εσκανδαλίσθησαν, υπήρχαν περισσότεροι μαθηταί, περιλαμβανομένων και των 12 αποστόλων. (Ιωάν. 6:61-66) Τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ιωάννης 6:53 απηυθύνοντο κυρίως στους μαθητάς του και, κατ’ επέκτασιν, σ’ εκείνους που θα εγίνοντο μαθηταί του πριν από την ‘εσχάτη ημέρα.’ Αυτοί έγιναν πνευματικοί Ιουδαίοι, πνευματικοί Ισραηλίται.—Ρωμ. 2:28, 29.

18, 19. (α) Σε ποιον ανήκε το αίμα του ζώου που εθυσιάζετο και, επομένως τι εσήμαινε το γεύμα με το αίμα και τη σάρκα του Ιησού; (β) Πώς έγινε μνεία από τον Ιησού για ένα τέτοιο γεύμα ένεκα της πίστεως ενός εθνικού εκατοντάρχου και από ένα Ιουδαίο που εσχολίασε τα λόγια του Ιησού σ’ ένα δείπνο;

¹⁸ Οι Ιουδαίοι που ήσαν κάτω από τη διαθήκη του Μωσαϊκού νόμου εγνώριζαν ότι το αίμα καθώς και το λίπος ενός θυσιασμένου ζώου ανήκαν στον Ιεχωβά. (Λευιτ. 3:16, 17) Όταν ο Ιησούς ανελήφθη στον ουρανό και εμφανίσθηκε στην παρουσία του Ιεχωβά, προσέφερε στον Ιεχωβά το «αίμα» του, δηλαδή την αξία αυτού ως λυτρωτικού τιμήματος. (Εβρ. 9:12-14· Ιωάν. 6:61, 62) Εφόσον το αίμα ανήκε στον Ιεχωβά, η πόσις του αίματος και η βρώσις της σαρκός του Ιησού θα υπονοούσαν ένα γεύμα με τον Ιεχωβά. Ο Θεός μοιραζόταν έτσι το αίμα του Αμνού του Ιησού Χριστού με τους μαθητάς αυτού του Αμνού. Ο Ιησούς μίλησε για ένα τέτοιο γεύμα με τον Ιεχωβά ως τον Μεγαλύτερο Αβραάμ, όταν προείπε ότι πολλοί εξ Εθνών πιστοί (όπως ο πιστός Εθνικός «εκατόνταρχος») θα ήρχοντο από όλα τα μέρη της γης και θα «εκάθηντο μετά του Αβραάμ [του Ιεχωβά] και Ισαάκ [του Ιησού Χριστού] και Ιακώβ [της αποκυημένης από το πνεύμα Χριστιανικής εκκλησίας] εν τη βασιλεία των ουρανών.»—Ματθ. 8:5-12.

¹⁹ Κάποτε ο Ιησούς, όταν μιλούσε για ένα δείπνο που είχε πραγματική αξία ένεκα εκείνων που προσεκλήθησαν να παρακαθήσουν, εξήγησε γιατί αυτό είχε αξία, λέγοντας: «Η ανταπόδοσις θέλει γείνει εις σε εν τη αναστάσει των δικαίων.» Αυτό έφερνε στη μνήμη ενός ατόμου το προνόμιο να γευματίση με τον Ιεχωβά Θεό, διότι διαβάζομε: «Ακούσας δε ταύτα εις των συγκαθημένων, είπε προς αυτόν, Μακάριος όστις φάγη άρτον εν τη βασιλεία του Θεού.» (Λουκ. 14:12-15) Ο Ιησούς, απαντώντας σ’ αυτή την αναφώνησι, είπε την παραβολή του ‘μεγάλου δείπνου’ που έκαμε κάποιος οικοδεσπότης. Μ’ αυτό ο Ιησούς ετόνισε ότι δεν θα έχουν όλοι το ευτύχημα να δειπνήσουν με τον Θεό στη Βασιλεία.—Λουκ. 14:16-24.

‘ΖΩΗ ΕΝ ΕΑΥΤΟΙΣ’

20. Σε τι βαθμό έχουν ζωή εκείνοι που αποκτούν «ζωήν εν εαυτοίς» τρώγοντας τη σάρκα και πίνοντας του αίμα του Χριστού, και πού και πότε θα χρησιμοποιήσουν αυτήν την ιδιότητα;

²⁰ Στο εδάφιο Ιωάννης 6:53, ο Ιησούς είπε: «Εάν δεν φάγητε την σάρκα του Υιού του ανθρώπου και πίητε το αίμα αυτού, δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς.» Επειδή συναντάται εδώ η ίδια έκφρασις μ’ εκείνη που βρίσκεται στο εδάφιο Ιωάννης 5:26, η Μια Αμερικανική Μετάφρασις αποδίδει ως εξής το εδάφιο Ιωάννης 6:53: «Σας λέγω ότι αν δεν φάγητε την σάρκα του Υιού του Ανθρώπου και δεν πίητε το αίμα του, δεν έχετε αυθύπαρκτη ζωή.» Ο Ιησούς, λοιπόν, εδώ εννοούσε τη ‘ζωή’ με μια ιδιαίτερη ιδιότητα όταν, συνεχίζοντας, είπε: «Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα.» (Ιωάν. 6:54) Αυτή την αιώνια ζωή θα την απολαμβάνη εκείνος που την αποκτά, όχι στη γη, αλλά στην ουράνια βασιλεία με τον Χριστό. Θα εισέλθη σ’ αυτή τη ζωή όταν αναστηθή από τον Ιησού Χριστό στην ‘εσχάτη ημέρα.’ Εκείνοι που έχουν «ζωήν εν εαυτοίς» με τον Χριστό στους ουρανούς, θα μπορέσουν να μεταβιβάσουν στους άλλους τα οφέλη της ανθρωπίνης θυσίας του Χριστού. Θα το κάνουν αυτό όταν οι λυτρωμένοι της ανθρωπότητος εξέλθουν από τα μνημεία των στην ‘εσχάτη ημέρα.’—Ιωάν. 5:28, 29.

21, 22. (α) Με ποια έννοια η σαρξ και το αίμα του Ιησού ήταν «αληθώς τροφή» για τους μετέχοντας; (β) Αυτοί οι μετέχοντες, τι σχέσι έχουν μ’ αυτόν και σε τι εξαρτώνται απ’ αυτόν;

²¹ Όταν σκεπτώμεθα την ποιότητα της ‘αιωνίου ζωής’ που θ’ αποκτήσουν άτομα στον ουρανό, κατανοούμε γιατί ο Ιησούς είπε: «Η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις.» (Ιωάν. 6:55) Μετά απ’ αυτή την παρατήρησι, ετόνισε την ειδική σχέσι στην οποία εισέρχονται οι ευπειθείς μαθηταί του, με τα εξής λόγια: «Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, εν εμοί μένει, και εγώ εν αυτώ. Καθώς με απέστειλεν ο ζων Πατήρ και εγώ ζω δια τον Πατέρα, ούτω και όστις με τρώγει θέλει ζήσει και εκείνος δι’ εμέ.» (Ιωάν. 6:56, 57) Έτσι, ο Ιησούς είπε ότι οι μαθηταί του θα ήσαν ενωμένοι μ’ αυτόν και ότι αυτός θα ήταν ενωμένος μαζί τους. Αργότερα, με παρόμοια φρασεολογία, είπε σε μια παραβολή:

²² «Μείνατε εν εμοί, και εγώ εν υμίν. Καθώς το κλήμα δεν δύναται να φέρη καρπόν αφ’ εαυτού, εάν δεν μείνη εν τη αμπέλω, ούτως ουδέ σεις, εάν δεν μείνητε εν εμοί. Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν.»—Ιωάν. 15:4, 5.

23. Γιατί, λοιπόν, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης δεν απέκτησε ‘ζωήν εν εαυτώ’;

²³ Μολονότι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ανήκε στην προσωπική συντροφιά του Ιησού Χριστού πάνω από ένα έτος, δεν παρέμεινε ενωμένος με τον Κύριό του. Δεν ετράφη, λοιπόν, από το θυσιασμένο σώμα του Ιησού και δεν ήπιε από το αίμα του, από την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ. και εμπρός. Δεν απέκτησε ‘ζωήν εν εαυτώ.’—Ιωάν. 6:66-71.

24. (α) Πώς ο Ιησούς ήταν ο «άρτος» που κατέβηκε από τον ουρανό; (β) Πώς έζησε ο Ιησούς λόγω του Πατρός του, και πώς ζουν ένεκα αυτού εκείνοι που τρέφονται απ’ αυτόν;

²⁴ Εν τούτοις, ο Ιησούς υπενθύμισε στον Ιούδα και στους υπόλοιπους του Ιουδαϊκού ακροατηρίου του σ’ εκείνη τη συναγωγή της Καπερναούμ, το πώς οι πατέρες των έφαγαν το μάννα στην έρημο και συντηρήθηκαν. Τελειώνοντας την ομιλία του, είπε: «Ούτος είναι ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού. . . . όστις τρώγει τούτον τον άρτον θέλει ζήσει εις τον αιώνα.» (Ιωάν. 6:58) Αυτός ήταν «ο Λόγος» του Θεού στον ουρανό, αλλά, στον ωρισμένο καιρό του Θεού, «ο Λόγος έγεινε σαρξ.» (Ιωάν. 1:14) Έτσι, ως ένας τέλειος σαρκικός Υιός του Θεού ήταν «ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού,» το αντιτυπικό μάννα. Η σάρκα του, που εχρησίμευσε ως συμβολικό μάννα για τους πνευματικούς Ισραηλίτας,b χρησιμεύει επίσης «υπέρ της ζωής του κόσμου.» (Ιωάν. 6:51) Σήμερα ο Ιησούς Χριστός ζη πάλι στους ουρανούς, αθάνατος, λόγω του ουρανίου Πατρός του, διότι αυτός ο ‘ζων Πατήρ’ τον ανέστησε από τους νεκρούς σε πνευματική ζωή. Αντιστοίχως, ο μαθητής που ‘τρέφεται’ με το αντιτυπικό μάννα (τη ‘σάρκα’ του Χριστού) πριν από την έλευσι της ‘εσχάτης ημέρας,’ όπως είπε ο Ιησούς, «θέλει ζήσει και εκείνος δι’ εμέ,» διότι ο ζων Ιησούς θα τον αναστήση «εις την εσχάτη ημέρα.»—Ιωάν. 6:54, 57, 58.

25. (α) Αυτοί που τρέφονται από τη θυσία του Χριστού στη γη, θα συνεχίσουν να το κάνουν αυτό στον ουρανό; (β) Με ποια ιερή ιδιότητα θα υπηρετούν, και με ποια οφέλη στο ανθρώπινο γένος;

²⁵ Οι αναστημένοι πνευματικοί Ισραηλίται, όταν θα έχουν «ζωήν εν εαυτοίς» στον ουρανό, δεν θα έχουν πια ανάγκη να τρέφωνται με τη σάρκα του Ιησού και να πίνουν το αίμα του. (Ιωάν. 6:53) Θα έχουν το προνόμιο να υπηρετούν ως «ιερείς του Θεού και του Χριστού» και θα μπορούν έτσι να παρέχουν στην ανθρωπότητα τα διαρκή οφέλη της λυτρωτικής θυσίας του Χριστού. (Αποκάλ. 20:6) Επειδή στον ουρανό έχουν αιώνιο ζωή, δεν θα έχουν ανάγκη διαδόχων στην ιερατική υπηρεσία. Όπως και ο Αρχιερεύς, ο Ιησούς Χριστός, θα μπορούν να υπηρετούν ως υφιερείς συνεχώς καθ’ όλη τη χιλιετηρίδα. Μ’ αυτό τον τρόπο, θα μετέχουν με τον Χριστό στην αποκατάστασι της ανθρωπότητος σε ανθρώπινη τελειότητα επάνω στη γη.

ΘΕΙΕΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ

26. Από πότε σχηματίζεται ο ‘πολύς όχλος’ και τι ανάγκη έχουν για το αίμα του Αρνίου Ιησού Χριστού;

²⁶ Όπως γνωρίζομε, από τα μέσα της τετάρτης δεκαετίας του 20ού μας αιώνος, εσχηματίζετο ένας ‘πολύς όχλος’ ‘άλλων προβάτων’ του Χριστού. (Αποκάλ. 7:9, 10· Ιωάν. 10:16) Κι αυτοί επίσης θα ωφεληθούν απ’ αυτό το ιερατείο των χιλίων ετών. Στον απόστολο Ιωάννη, που είχε μια αποκαλυπτική δράσι του ‘πολλού όχλου,’ έγινε υπόμνησις ότι και αυτοί εξετίμησαν το χυθέν αίμα του Αρνίου Ιησού Χριστού. Το εκτιμούν ως ένα μέσον καθαρισμού, διότι στον Ιωάννη ελέχθη το εξής: «Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου.» (Αποκάλ. 7:14) Αυτοί γνωρίζουν ότι δεν θα μπορούσαν να υπηρετήσουν τον Χριστό ευπρόσδεκτα στον άγιο ναό του αν φορούσαν ρυπαρά ενδύματα.—Παράβαλε με Ζαχαρίαν 3:3-10.

27. Μολονότι δεν θα χρειάζωνται ανάστασι, θα χρειάζωνται τα οφέλη ποιων υπηρεσιών στη διάρκεια της χιλιετηρίδος;

²⁷ Στον Θεό και στο Αρνίον Ιησού Χριστό ο ‘πολύς όχλος’ αποδίδει, όχι μια ανάστασι από τα μνημεία, αλλά, ‘σωτηρία’ από τη ‘μεγάλη θλίψι.’ Αυτοί διαφυλάσσονται ζωντανοί μέσα από τη ‘μεγάλη θλίψι.’ Δεν είναι, λοιπόν, ανάγκη ‘ν’ αναστηθούν εν τη εσχάτη ημέρα,’ όπως εκείνοι που αναφέρονται στο εδάφιο Ιωάννης 6:54. Εν τούτοις, θα χρειάζωνται τα οφέλη των υπηρεσιών του Αρχιερέως Ιησού Χριστού και των 144.000 υφιερέων του στη διάρκεια της χιλιετηρίδος.

28. Ποια «ώρα» πλησιάζει ως προς τη νεκρή λυτρωμένη ανθρωπότητα, και ποια ευκαιρία θα τεθή ενώπιον των ανθρώπων;

²⁸ Τώρα πλησιάζει μια θαυμάσια «ώρα.» Είναι η «ώρα» οπότε ο Ιησούς Χριστός, ως σύντροφος κριτής του Ιεχωβά θα ‘καλέση πάντας τους εν τοις μνημείοις’ να εξέλθουν επειδή θα τους έχη λυτρώσει. Αυτοί όλοι θα γίνουν επίγειοι υπήκοοι της ουρανίας βασιλείας του, είτε τους αρέσει είτε όχι. Ενώπιον όλων αυτών θα τεθή η ευκαιρία ν’ αποκτήσουν τέλεια ανθρώπινη ζωή σε μια παραδεισιακή γη.—Ιωάν. 5:28, 29.

29. Τι θα πίνουν και θα τρώγουν τότε εκείνοι του ‘πολλού όχλου’ και η αναστημένη ανθρωπότης και ποια εξαιρετική ευκαιρία θα έχη τότε ο ‘πολύς όχλος’;

²⁹ Τι θα έχουν, λοιπόν, να πίνουν οι υπήκοοι του Χριστού; Τι θα τρώγουν; Η Αποκάλυψις που δόθηκε στον απόστολο Ιωάννη τονίζει ότι τότε θα ρέη ‘ποταμός ύδατος της ζωής’ από τον θρόνο του Ιεχωβά Θεού και του Αρνίου Ιησού Χριστού. Στις δύο όχθες του «ποταμού» ήσαν τα ‘δένδρα της ζωής,’ αποδίδοντας καρπό κάθε μήνα. Τα φύλλα τους ήσαν για τη θεραπεία των εθνών. Απ’ αυτές τις θείες προμήθειες θα τρώγη και θα πίνη ο ‘πολύς όχλος’ και εκείνοι που θ’ αναστηθούν. (Αποκάλ. 22:1-3) Εκείνοι που δείχνουν εκτίμησι και υπακοή επωφελούμενοι από όλη αυτή την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά Θεού δια του Ιησού Χριστού, θα καταστήσουν την ανάστασί των «ανάστασιν ζωής.» Ο ‘πολύς όχλος’ των ‘άλλων προβάτων’ του Χριστού που δεν θα έχουν ανάγκη αναστάσεως, θα έχουν τότε την ευκαιρία να επιζήσουν χωρίς να πεθάνουν ποτέ, δηλαδή χωρίς να επιστρέψουν στο χώμα της γης.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Όπως το μάννα συντηρούσε τους Ισραηλίτας στην έρημο, έτσι και ο Ιησούς, ο «ο άρτος της ζωής,» συντηρεί τώρα τους πνευματικούς Ισραηλίτας