Ευχάριστα Αποτελέσματα Διακρατήσεως Ακεραιότητος

 1. Ποια Γραφική απόδειξις υπάρχει για τη σκέψι ότι ο Δαβίδ ήταν ένας άνθρωπος ακεραιότητος;

«ΚΑΙ υπερίσχυσεν ο Δαβίδ κατά του Φιλισταίου διά της σφενδόνης και διά του λίθου, και εκτύπησε τον Φιλισταίον, και εθανάτωσεν αυτόν. Αλλά δεν ήτο ρομφαία εν τη χειρί του Δαβίδ.» (1 Σαμ. 17:50) Τι μεγάλη χαρά πρέπει να είχε φέρει αυτό στον Δαβίδ, να βλέπη ότι είχε νικήσει τον Φιλισταίο γίγαντα Γολιάθ λόγω της ακεραιότητος του Δαβίδ και της ολόψυχης αφοσιώσεώς του στον Ιεχωβά. Λίγο μετά τη συνάντησι που είχε με τον Γολιάθ, ο Δαβίδ προσευχήθηκε στον Ιεχωβά, «Ακακία [ακεραιότης, ΜΝΚ] και ευθύτης ας με περιφυλάττωσι.» (Ψαλμ. 25:21) Ο θεόπνευστος συγγραφεύς Ασά ομιλεί για τον Δαβίδ και για ‘την ακακίαν [ακεραιότητα, ΜΝΚ] της καρδίας αυτού.’ (Ψαλμ. 78:72) Στο εδάφιο 1 Βασιλέων 9:4, ο Ιεχωβά ενεθάρρυνε τον Σολομώντα ν’ ακολουθήση την πορεία του πατρός του λέγοντας: «Εάν περιπατήσης ενώπιόν μου, καθώς περιεπάτησε Δαβίδ ο πατήρ σου, εν ακεραιότητι καρδίας, και εν ευθύτητι, ώστε να κάμνης κατά πάντα όσα προσέταξα εις σε.» Έτσι, μολονότι ήταν ατελής και διέπραξε σφάλματα, ο Δαβίδ πολλές φορές σε όλη του τη ζωή απέδειξε ότι διακρατούσε ακεραιότητα.

 2. (α) Γιατί ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να πεθάνη όπως πέθανε; (β) Σύμφωνα με τα εδάφια Φιλιππησίους 2:5-11, πώς αμείφθηκε η πορεία ακεραιότητος του Ιησού;

² Με τον καιρό ένας μεγαλύτερος από τον Δαβίδ εμφανίσθηκε στη γη, ο άνθρωπος Ιησούς. Ο Ιησούς ήταν τέλειος και διεκράτησε πιστά την ακεραιότητά του στον Ιεχωβά σ’ όλη τη διάρκεια της ανθρωπίνης ζωής του, αφήνοντας ένα έξοχο παράδειγμα για ν’ ακολουθήσωμε. (1 Πέτρ. 2:21-23) Μπορούμε να πούμε ότι η διακράτησις εκ μέρους του ακεραιότητος στον Ιεχωβά έφερε σ’ αυτόν ευτυχία; Ας δώση απάντησι σ’ αυτό ο Λόγος του Θεού για μας: «Όστις [ο Ιησούς] υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν, υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού. (Εβρ. 12:2) Ναι, ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να υποστή τον επονείδιστο θάνατο που του υπέβαλαν επειδή είχε διακρατήσει την ακεραιότητά του και εγνώριζε ότι τον ανέμενε μια ευχάριστη αμοιβή. Στα εδάφια Φιλιππησίους 2:5-11 αναφέρονται περισσότερα σχετικά μ’ αυτό: «Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού· όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν· αλλ’ εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους· και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν, και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα· διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων· και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, εις δόξαν Θεού Πατρός.»

 3. Τι έχουν κάμει πολλοί άλλοι επίσης στη σύγχρονη εποχή;

³ Σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα υπάρχουν πολλοί οι οποίοι διακρατούν ακεραιότητα σ’ όλον τον κόσμο, άτομα τα οποία την μια μέρα μετά την άλλη δείχνουν την εντιμότητά των, την επιθυμία των να είναι δίκαιοι στα όμματα του Ιεχωβά με την πορεία των ενεργείας ακόμη και σε μικρά ζητήματα. Και, φυσικά, υπάρχουν πολλοί επίσης που έχουν αντιμετωπίσει μεγάλα ζητήματα όπου απέδειξαν την ακεραιότητά των.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΤΗΡΟΥΝ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

 4. (α) Ποια πορεία ακολούθησε ένα παιδί ηλικίας δεκαέξη ετών στην προσπάθειά του να διακρατήση ακεραιότητα; (β) Τι έκαμε τελικά ο καθηγητής του;

⁴ Σε μια χώρα, όπου η εκκλησία και το κράτος συνεργάζονται στενά, ελέχθη σ’ ένα Χριστιανικό αγόρι ηλικίας δεκαέξη περίπου ετών ότι θα το απέβαλαν από το σχολείο αν δεν έκανε το σημείο του σταυρού και δεν παρευρίσκετο στη λειτουργία της εκκλησίας. Επλησίαζε η αποφοίτησίς του, αλλά θα έχανε όλα τα δικαιώματά του αν δεν συνεμορφώνετο. Ο καθηγητής τού είπε να κάμη απλώς τις κινήσεις χωρίς να πιστεύη αυτό που κάνει, το παιδί όμως στάθηκε σταθερό. Ο καθηγητής θαύμασε την πίστι του παιδιού τόσο πολύ ώστε έκαμε διευθετήσεις να παραμένη αυτό στο πίσω δωμάτιο την ώρα της προσευχής ώστε να μη το παρατηρούν ότι δεν έκανε το σημείο του σταυρού. (Ο καθηγητής φοβόταν ότι θα είχε στενοχώριες και ότι θα βρισκόταν σε κίνδυνο να χάση την εργασία του αν επέτρεπε φανερά στο παιδί να απέχη απ’ αυτή τη θρησκευτική πράξι.) Ο καθηγητής τού ανέθεσε επίσης καθήκοντα στη διάρκεια της Λειτουργίας της εκκλησίας, ώστε να έχη κάποια δικαιολογία ότι είναι απησχολημένο και ν’ απέχη από τη λειτουργία της εκκλησίας. Δεν μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι η πορεία τηρήσεως ακεραιότητος εκ μέρους του αγοριού είχε την αμοιβή της;

 5. Γιατί ένα νεαρό παιδί υπέστη σωματική βλάβη στο σχολείο;

⁵ Υπάρχουν κι’ εκείνοι οι οποίοι για να υπακούσουν στη συμβουλή που βρίσκεται στο Λόγο του Θεού, υπέστησαν σωματική βλάβη. Σ’ ένα νησί του Ειρηνικού δυο νεαρά παιδιά αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε μια πατριωτική τελετή η οποία περιελάμβανε μια ειδωλολατρική πράξι. Ο διδάσκαλος ο οποίος δεν έδειχνε εκτίμησι στη θρησκευτική ελευθερία που επέτρεπε η χώρα, προχώρησε τόσο ως το σημείο να σπάση το χέρι του ενός παιδιού. Το ζήτημα συνεζητήθη με τον διδάσκαλο και έφθασε ως τον προϊστάμενό του, και έγινε αυστηρή επίπληξις στον διδάσκαλο. Από τότε ο διδάσκαλος έδειχνε πνεύμα συνεργασίας. Είναι αλήθεια ότι το ένα παιδί υπέφερε πολύ, αλλά παρέμεινε πιστό και ενεργώντας έτσι απέδειξε ότι ήταν πιστό στον Ιεχωβά.

 6. (α) Γιατί είχε προκύψει το ζήτημα της μεταγγίσεως αίματος σε μια μικρά κόρη ηλικίας δεκατριών ετών; (β) Πώς αυτή καθώς και η μητέρα της διεκράτησαν ακεραιότητα απέναντι στους νόμους του Ιεχωβά;

⁶ Μια άλλη περίπτωσις διακρατήσεως ακεραιότητος εξεδηλώθη τα πρόσφατα χρόνια όταν ένα κορίτσι ηλικίας δεκατριών ετών στο Βερολίνο διεπιστώθη ότι είχε λευχαιμία. Ο γιατρός εξήγησε ότι μεταγγίσεις αίματος θα έδιδαν περισσότερη ανακούφισι στο κορίτσι και θα σταματούσαν την πρόοδο της ασθενείας. Η μητέρα, η οποία ήταν μια θεοφοβούμενη Χριστιανή, εγνώριζε τι λέγει η Γραφή σχετικά με τη βρώσι αίματος. (Γέν. 9:4· Πράξ. 15:28, 29) Έτσι αρνήθηκε να επιτρέψη να γίνη μετάγγισις αίματος. Το κορίτσι επίσης αρνήθηκε να το επιτρέψη αυτό, λέγοντας: «Προτιμώ να πεθάνω πιστή στον Ιεχωβά Θεό παρά να παραβιάσω την εντολή του για να ζήσω λίγο περισσότερο.» (Ματθ. 10:39) Αυτό το κορίτσι πέθανε, αλλ’ άφησε ένα γράμμα για να το διαβάση η μητέρα του. Το γράμμα απευθυνόταν σ’ εκείνους που εγνώριζαν το κορίτσι και τους παρακαλούσε να μη θεωρήσουν υπεύθυνη τη μητέρα του διότι δεν επέτρεψε μετάγγισι. Έλεγε: «Είναι απλώς η δική μου σταθερή επιθυμία να παραμείνω πιστή και ευπειθής στον Λόγο του Θεού μάλλον παρά να είμαι παραβάτης του νόμου . . . Αν ο μέγας Ζωοδότης Ιεχωβά με θεωρεί αξία θα με αναστήση—με πραγματική σάρκα και αίμα ως ένα ανθρώπινο πλάσμα σε μια καθαρισμένη παραδεισιακή γη τέρψεως και ευτυχίας. Βλέπετε λοιπόν, γιατί δεν ήταν τόσο σκληρό για μένα για να πεθάνω. Μπορείτε να το καταλάβετε αυτό;»

 7. (α) Πίστις σε τι καθιστά έναν άνθρωπο ικανό ν’ αντιμετωπίση τον θάνατο; (β) Πώς οι άνθρωποι μπορούν ν’ αποκτήσουν τέτοια πίστι;

⁷ Αλλά γιατί δεν ήταν τόσο σκληρό γι’ αυτό το κορίτσι να πεθάνη; Διότι είχε πίστι όπως ακριβώς είχε ο Αβραάμ των αρχαίων χρόνων, ο οποίος ‘συλλογίσθηκε ότι ο Θεός δύναται και εκ νεκρών να ανεγείρη τον υιόν του Ισαάκ.’ (Εβρ. 11:19) Ναι, το κορίτσι αυτό πίστευε απολύτως στην υπόσχεσι του Θεού για ένα νέο σύστημα πραγμάτων και για την ανάστασι εκείνων οι οποίοι απελυτρώθησαν διά της θυσίας του Υιού του Θεού. (Ιωάν. 5:28) Αλλά πώς μπορούσε ένα τόσο μικρό παιδί ν’ αποκτήση τέτοια πίστι η οποία το βοήθησε να διακρατήση ακεραιότητα, ακόμη και μπροστά στο θάνατο; Αυτό έγινε με τη μελέτη του Λόγου του Θεού, τη Γραφή. Ένα άλλο νεαρό κορίτσι, που είναι τώρα ολοχρόνιος διάκονος των μαρτύρων του Ιεχωβά, σχολιάζοντας κάποιο θέμα που άκουσε σχετικά με την ανατροφή των παιδιών από τους γονείς των, είπε: «Ήμουν και πάλι ευτυχής διότι η μητέρα μου είχε ενδιαφερθή για μια οικογενειακή μελέτη. Ασφαλώς επιθυμώ να μπορούσα να κάμω να συνέλθουν μερικά από αυτά τα παιδιά που αγνοούν τους γονείς των και τη συμβουλή των.»

 8. (α) Γιατί η ουδετερότης περιλαμβάνεται στη διακράτησι ακεραιότητος; (β) Πώς μια μητέρα και ο γυιος της δοκιμάσθηκαν στο ζήτημα της ακεραιότητος, και ποια ήταν η έκβασις;

⁸ Στο εδάφιο Ιωάννης 18:36 ο Ιησούς αναφέρεται ότι είπε, «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.» Η εκ μέρους μας διακράτησις ακεραιότητος περιλαμβάνει και το να είμεθα πιστοί σ αυτή τη βασιλεία και να διατηρούμε μια πορεία αυστηρής ουδετερότητος απέναντι στις υποθέσεις αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων. Σε μια νησιωτική χώρα, μία Μάρτυς έμαθε ότι ο γυιος της απειλήθηκε με αποβολή από το σχολείο λόγω αρνήσεώς του για λόγους συνειδήσεως να μετάσχη σε στρατιωτικές ασκήσεις. Εκλήθη από τους διευθυντάς της σχολής για το γυιο της. Ένας διευθυντής υπέδειξε να ισχυρισθή η μητέρα ότι ο γυιος της ήταν σωματικώς ανίκανος κι’ έτσι να εξαιρεθή, αλλ’ η μητέρα, γνωρίζοντας την άποψι του Θεού για το ψέμα, είπε σ’ αυτούς ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια. (Αποκάλ. 21:8) Κατόπιν συνέστησαν να φορέση το αγόρι απλώς τη στολή και να μη κάμη τίποτε περισσότερο παρά ν’ απαντήση στο προσκλητήριο και να κρατά στο χέρι του τα ξύλινα όπλα. Και πάλι η μητέρα εξήγησε ότι μ’ αυτό τον τρόπο ο γυιος της θα εθεωρείτο ότι συμμετέχει στις ασκήσεις. Οι διευθυνταί θύμωσαν και ωργισμένα έδιωξαν τη μητέρα λέγοντας ότι η θρησκεία της ήταν παράλογα αυστηρή. Εκείνη έφυγε ήσυχη, αλλά προτού απομακρυνθή πολύ εκλήθη βιαστικά από τους διευθυντάς να επιστρέψη. Της εζήτησαν συγγνώμην για όσα είχαν πει προηγουμένως και της είπαν ότι εθαύμαζαν πραγματικά, τις σταθερές θρησκευτικές πεποιθήσεις της. Πόσο ευγνώμων ήταν στον Ιεχωβά όταν της είπαν ότι θα έδιδαν στο αγόρι της κάποια εργασία να κάνη στο γραφείο του διευθυντού όταν οι άλλοι θα έκαναν τις στρατιωτικές ασκήσεις! Ασφαλώς τόσο αυτή όσο και ο γυιος της είχαν ανταμειφθή για τις προσπάθειές των να διακρατήσουν ακεραιότητα στο ζήτημα της Χριστιανικής ουδετερότητος.

 9. Γιατί μια ηθοποιός καθώς και ο σύζυγός της έκαμαν αλλαγές στη ζωή των, και τι προέκυψε απ’ αυτό;

⁹ Ακόμη και άτομα που μόλις έχουν συνταυτισθή με την αληθινή θρησκεία και την αγνή λατρεία του Ιεχωβά έχουν την ευκαιρία να δείξουν την πιστότητά των στον Θεό για την ακεραιότητά των. Άνθρωποι απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα έρχονται σε επίγνωσι της αληθείας. Μια έγγαμη γυναίκα, η οποία ήταν ηθοποιός στη Μέση Ανατολή, άρχισε να μελετά τη Γραφή και δέχθηκε προθύμως την αλήθεια. Γρήγορα αντελήφθη την ανάγκη ν’ αποφεύγη μέρη στο πρόγραμμα της τηλεοράσεως καθώς και στη σκηνή τα οποία παρεβίαζαν Χριστιανικές αρχές. (1 Πέτρ. 4:3, 4) Ο σύζυγός της, κι’ αυτός ηθοποιός, δυσκολεύθηκε περισσότερο να κάμη αλλαγές στη ζωή του λόγω των κοσμικών συναναστροφών οι οποίες εμπόδιζαν την πρόοδό του. Με ενθάρρυνσι από τους μάρτυρας του Ιεχωβά και με κάποια αυτοεξέτασι εκ μέρους του, γρήγορα κι’ αυτός έλαβε τη στάσι που ευαρεστεί τον Θεό. Κατόπιν άρχισε να προσκαλή όλους τους φίλους και γείτονάς του να μελετούν τη Γραφή. Τον ρωτούσαν τι ήταν εκείνο που τον έκαμε ν’ αλλάξη, και απαντούσε, «Θέλετε γνωρίσει την αλήθεια, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» (Ιωάν. 8:32) Με το να καταβάλη αυτό το ζεύγος προσπάθειες να προσαρμόσουν τη ζωή των πιστά στον Λόγο του Ιεχωβά και στις αρχές που περιλαμβάνει, είχαν το ευχάριστο αποτέλεσμα να βλέπουν την αλλαγή στον εαυτόν των και να είναι σε θέσι να κάνουν και άλλους κοινωνούς με αποτελεσματικό τρόπο της θρησκείας που ανεκάλυψαν προσφάτως.

10. Πώς μια γυναίκα, η οποία είχε ενδιαφερθή πριν λίγο καιρό, αντιμετώπισε την εναντίωσι της οικογενείας; και πώς αμείφθηκε;

¹⁰ Η διακράτησις ακεραιότητος συχνά φέρνει εναντίωσι από συγγενείς οι οποίοι δεν εκτιμούν την αληθινή θρησκεία, αλλά μήπως δεν προείπε ο Ιησούς ότι «εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθε οι οικιακοί αυτού»; (Ματθ. 10:36) Μια γυναίκα στο νότιο τμήμα της Αφρικής άρχισε να μελετά τη Γραφή και αμέσως έφυγε από την εκκλησία της λόγω των ψευδών διδασκαλιών της. Ο σύζυγός της και η μητέρα της έδειξαν άγρια εναντίωσι, αλλ’ εκείνη που μελετούσε τη Γραφή μαζί της έδειξε το εδάφιο 10:37, όπου ο Ιησούς είπε: «Όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ δεν είναι άξιος εμού.» Την ενεθάρρυναν έτσι να συνεχίση τη μελέτη και έμαθε επίσης ότι εκείνοι οι οποίοι μισούνται για το ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού είναι πράγματι μακάριοι. (Ματθ. 5:10, 11) Έγινε ακόμη περισσότερο αποφασισμένη να θέση σ’ εφαρμογή αυτά που μάθαινε από τις μελέτες της. Η σταθερότης της, όμως, έφερε αποτελέσματα, διότι λίγο αργότερα άκουσε με έκπληξι και την μητέρα της να δίδη μαρτυρία για το ευαγγέλιο στις φίλες της, και μάλιστα να εκφράζη θλίψι διότι είχε χάσει τόσον καιρό. Η μητέρα άρχισε τότε να ενθαρρύνη τη θυγατέρα της να μη παραιτηθή. Φυσικά η διακράτησις ακεραιότητος αυτής της νεαρής γυναίκας αμείφθηκε πλουσίως διότι και αυτή και η μητέρα της, που κάποτε εναντιωνόταν, υπηρετούν μαζί τον Ιεχωβά.

11. Ποιοι πειρασμοί παρουσιάσθηκαν σ’ ένα αδελφό για να τον κάμουν να παραβή την Γραφική εντολή περί κλοπής, και πώς εξελίχθηκε το ζήτημα;

¹¹ Το να διακρατή κανείς ακεραιότητα περιλαμβάνει επίσης να ζη σε αρμονία με τη σκέψι που εκφράζεται στο εδάφιο Εφεσίους 4:28: «Ο κλέπτης ας μη κλέπτη πλέον.» Σ’ αυτούς τους καιρούς των μεγάλων οικονομικών δυσχερειών, εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται σε υπεύθυνες κοσμικές θέσεις αντιμετωπίζουν πολλούς πειρασμούς και απειλές. Η μελέτη των αρχών της Γραφής βοηθεί να διακρατήση κανείς ισορροπία και εντιμότητα. Ένα άτομο που υπηρετούσε ως ταμίας σε μια τράπεζα κάποιας πτωχής Ασιατικής χώρας άρχισε να μελετά τη Γραφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Συχνά οι υπάλληλοι προσπαθούσαν να τον δωροδοκήσουν ή να τον αναγκάσουν να πλαστογραφή επιταγές για ν’ αποκομίζουν αυτοί τα χρήματα. Αυτά τα διεφθαρμένα άτομα του προσέφεραν ακόμη μια πλήρη επίπλωσι καθώς και ένα καινούργιο αυτοκίνητο σε μια προσπάθειά των να κλονίσουν την αντίστασί του και να τον αναγκάσουν να συνεργασθή μαζί τους. Εκείνος ενισχυμένος με την αλήθεια της Γραφής, διεκράτησε την ακεραιότητά του, και αρνήθηκε αυτά τα δώρα. Λίγον καιρό μετά το βάπτισμά του, ο διευθυντής της τραπέζης προσπάθησε να πάρη μεγάλα χρηματικά ποσά μέσω αυτού χωρίς να δώση τις κατάλληλες αποδείξεις. Και αυτό επίσης ο αδελφός αρνήθηκε να το κάμη, διότι ήταν αντίθετο προς τις διατάξεις της τραπέζης και αντίθετο προς τις Γραφικές αρχές. Έγινε έρευνα από τη διοίκησι της Τραπέζης. Ο διευθυντής της τραπέζης απελύθη, αλλ’ ο αδελφός εξακολουθεί να διατηρή την εργασία του λόγω του σεβασμού των προϊσταμένων του για την εντιμότητά του. Μπορούσε να είχε ενδώσει στις επιθυμίες του διευθυντού, με τη σκέψι ότι έτσι θα εξακολουθούσε να εργάζεται μαζί του και ότι θα υπέφερε αν δεν συνεργαζόταν μαζί με τον διευθυντή του, αλλά συνέχισε να διακρατή μια πορεία πιστότητος στον Ιεχωβά, και τελικά αυτό του έφερε πλούσια αμοιβή.

12. Ποια προσπάθεια κατέβαλε ένας σπουδαστής της Γραφής για ν’ αποκτήση τα προσόντα για τη διακονία;

¹² Η Γραφή, ομιλώντας για τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, λέγει, «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.» (Αποκάλ. 18:4) Η διακράτησις ακεραιότητος περιλαμβάνει επίσης και το ν’ ακολουθήση κανείς αυτή τη συμβουλή. Σε μια χώρα της δυτικής Αφρικής ένας άνδρας μελετούσε τη Γραφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά και σε λίγους μήνες εξέφρασε την επιθυμία να βγη μαζί τους στη διακονία του αγρού. Ετονίσθη σ’ αυτόν ότι εξακολουθούσε να έχη πολύ στενούς δεσμούς μ’ ένα τμήμα της Βαβυλώνος της Μεγάλης και ότι έπρεπε πρώτα να κάμη διευθετήσεις με την κοσμική εργασία του. Λόγω ενός σωματικού μειονεκτήματος έβλεπε ότι ήταν πολύ δύσκολο να βρη κάποια άλλη κατάλληλη εργασία. Γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά ευλογεί εκείνους που πράττουν το ορθό, μετώκησε κάπου τετρακόσια μίλια μακρυά για ν’ αναλάβη εκεί κάποια νέα εργασία. Φαντασθήτε τη χαρά του όταν διεπίστωσε ότι επρόκειτο να εργάζεται σ’ ένα γραφείο μαζί με μάρτυρας του Ιεχωβά. Ανέλαβε αμέσως τη διακονία του αγρού, ενεγράφη στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας και έκαμε διευθετήσεις για να βαπτισθή και να συμβολίση την αφιέρωσί του στον Ιεχωβά.

13. (α) Ποια στάσις απέναντι στο έργο κηρύγματος φέρνει αμοιβή; (β) Τι έκαμε μια νεαρά κυρία που βοήθησε την οικογένειά της να μάθη την αλήθεια, και άξιζαν τον κόπο οι προσπάθειές της;

¹³ Η πιστότης μας στον Ιεχωβά, η διακράτησις από μέρους μας ακεραιότητος απέναντι σ’ αυτόν αποδεικνύεται επίσης με την συμμετοχή μας στη διάδοσι του ευαγγελίου από τον Λόγο του Θεού, τη Γραφή, σε άλλους. Γνωρίζοντας την αλήθεια, πρέπει να αισθανώμεθα όπως ακριβώς αισθάνθηκε ο Ιερεμίας όταν είπε, «Ο λόγος αυτού ήτο εν τη καρδία μου ως καιόμενον πυρ περικεκλεισμένον εν τοις οστέοις μου, και απέκαμον χαλινόνων εμαυτόν, και δεν ηδυνάμην πλέον.» (Ιερεμ. 20:9) Αυτή η ορθή στάσις απέναντι στην διάδοσι των σκοπών του Ιεχωβά φέρνει επίσης χαρούμενη αμοιβή. Μια νεαρά κυρία επισκέφθηκε συγγενείς της σε μια άλλη χώρα και διεπίστωσε ότι μια απ’ αυτές μελετούσε μαζί με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Κάθησε κι’ αυτή μαζί της στη μελέτη και έκαμε γοργή πρόοδο. Σε λίγους μήνες έγινε μια αφιερωμένη μάρτυς του Ιεχωβά. Έγραψε στην οικογένειά της για τις αλήθειες που είχε μάθει από τη Γραφή, αλλά εκείνοι δεν έδειξαν ευνοϊκή ανταπόκρισι στα γράμματά της, κι’ έτσι αποφάσισε να επιστρέψη σπίτι της για να τους ομιλήση με άμεσο τρόπο και να τους βοηθήση να δουν την αλλαγή που η αλήθεια είχε επιφέρει στη ζωή της. Αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθησαν έτσι, και η οικογένειά της έδειξε εναντίωσι ακόμη και στο να την εμποδίζη να παρευρίσκεται στις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά. Μερικοί άνδρες από την εκκλησία έκαμαν διευθέτησι να κάμουν φιλική επίσκεψι στην οικογένειά της και μπόρεσαν να πείσουν την οικογένεια να κάμη μόνο μια επίσκεψι στην Αίθουσα Βασιλείας και να δη τι συνέβαινε εκεί. Στη συνάθροισι τούς έκανε τόσο εντύπωσι η αγάπη, η καλωσύνη και η χαρά που εξεδήλωσαν οι αδελφοί, ώστε δεν έδειχναν πια εναντίωσι στο να παρευρίσκεται η νεαρή κυρία στις συναθροίσεις και να συμμετέχη στη διακονία του αγρού. Με τον καιρό η νεώτερη αδελφή της άρχισε να ενδιαφέρεται για την αλήθεια και τώρα είναι και αυτή αφιερωμένη στην υπηρεσία του Θεού. Συνεχείς προσπάθειες κατέληξαν στο να μάθουν επίσης την αλήθεια η μητέρα της και η έγγαμη αδελφή της και με την σειρά των να την διαδίδουν και σε άλλους. Τώρα όλοι είναι χαρούμενοι και ενωμένοι στην υπηρεσία του Ιεχωβά, και όλ’ αυτά χάρις στην πιστή πορεία εκείνης η οποία είχε μάθει την αλήθεια και ήταν αποφασισμένη να την μοιρασθή μαζί με άλλους του αμέσου οικογενειακού της περιβάλλοντος.

ΧΑΡΕΣ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

14. (α) Πώς απολαμβάνομε χαρά τώρα αν διακρατούμε ακεραιότητα; (β) Εξηγήστε το εδάφιο Παροιμίαι 27:11 σχετικά με τη χαρωπή κατάστασί μας.

¹⁴ Κατόπιν των ανωτέρω δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι η διακράτησις ακεραιότητος τώρα φέρνει χαρούμενα αποτελέσματα στο παρόν; Είναι αλήθεια ότι χαρά μπορεί να προέλθη με το να βοηθή κανείς άλλους να διαπιστώσουν ότι έχομε την αληθινή θρησκεία ή με το να δεχώμεθα έπαινο ίσως ακόμη και προαγωγή από κοσμικούς προϊσταμένους, οι οποίοι βλέπουν την καλή πορεία ενεργείας μας. Αλλ’ ακόμη μια μεγαλύτερη αιτία για να είμεθα χαρούμενοι αναφέρεται στο εδάφιο Παροιμίαι 27:11. Ας διαβάσωμε και ας αναλύσωμε μαζί αυτό το εδάφιο: «Υιέ μου, γίνου σοφός, και εύφραινε την καρδίαν μου, για να έχω τι να αποκρίνωμαι προς τον ονειδίζοντά με.» Ο Ιεχωβά μάς λέγει να είμεθα σοφοί. Πώς μπορούμε να γίνωμε σοφοί; Πώς μπορούμε να εκδηλώσωμε σοφία; Με το ν’ αποκτούμε γνώσι από τη Γραφή και κατόπιν να εφαρμόζωμε αυτή τη γνώσι στη ζωή μας. Με άλλα λόγια με το να διακρατούμε ακεραιότητα απέναντι στις Βιβλικές αρχές. Αν είμεθα σοφοί μ’ αυτόν τον τρόπο τι θα προκύψη; Αυτό θα ευφράνη την καρδιά του Θεού. Γιατί; Διότι μπορούμε να χρησιμεύσωμε για απάντησι στον ‘ονειδίζοντα τον Θεόν,’ δηλαδή, στον Σατανά ή Διάβολο. Ναι, ο Ιεχωβά μπορεί να δείξη εκείνους που διακρατούν ακεραιότητα για ν’ αποδείξη ψευδή την πρόκλησι του Σατανά ότι μπορούσε ν’ απομακρύνη όλους τους ανθρώπους από τον Θεό, όπως ακριβώς έκαμε ο Ιεχωβά στην περίπτωση του Ιώβ. (Ιώβ 1:8) Όταν σταθήτε και το σκεφθήτε, δεν αποτελεί αυτό μια έξοχη αιτία για να είμεθα χαρούμενοι, γνωρίζοντας ότι με την πορεία ενεργείας μας, και με το να πράττωμε εκείνο που είναι ορθό, ιδιαίτερα κάτω από δοκιμασίες, ευφραίνομε τον Ιεχωβά; Και η γνώσις αυτού του σημείου μας βοηθεί να συνεχίσωμε να παραμένωμε σ’ αυτή την ορθή πορεία, διότι ‘η χαρά του Ιεχωβά είναι η ισχύς μας.’—Νεεμ. 8:10, ΜΝΚ.

15. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι η ευτυχία που φέρνει η διακράτησις ακεραιότητος δεν διαρκεί λίγο;

¹⁵ Αλλά η ευτυχία που προέρχεται από την πιστότητα στον Ιεχωβά δεν είναι κάτι που διαρκεί λίγο. Αυτή η ευτυχία πρόκειται να επιζήση από την καταστροφή αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων, η οποία είναι πλησίον επί θύραις. Το εδάφιο Ησαΐας 65:18 αναγράφει την πρόσκλησι του Ιεχωβά: «Ευφραίνεσθε και χαίρετε πάντοτε εις εκείνο το οποίον κτίζω.» Και τι είναι εκείνο το οποίο κτίζει ο Ιεχωβά; Το εδάφιο 17 λέγει: «Επειδή, ιδού, νέους ουρανούς κτίζω, και νέαν γην· και δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων, ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νουν.» Το δίκαιο σύστημα που κτίζει ο Θεός είναι κάτι για το οποίο μπορούμε να εκφράζωμε χαρά αιωνίως, διότι, αν κάνωμε πιστά το θέλημά του, έχομε την ελπίδα να ζούμε σ’ εκείνη τη διευθέτησι. Η ακεραιότης μας θα χρησιμεύση ως ένα καταφύγιο για μας που θα μας προστατεύση όταν οι πονηροί θα καταστραφούν. «Ο ασεβής εκτινάσσεται εν τη ασεβεία αυτού· ο δε δίκαιος και εν τω θανάτω αυτού έχει ελπίδα εν τη ακεραιότητι αυτού θέλει ευρεί καταφύγιον, ΜΝΚ.»—Παροιμ. 14:32.

16. Ποια χαρά αναμένει το υπόλοιπο του «μικρού ποιμνίου»;

¹⁶ Για κείνους από το μικρόν ποίμνιον του Ιησού που παραμένουν στη γη, η διακράτησις εκ μέρους των ακεραιότητος μέχρι θανάτου θα φέρη σ’ αυτούς το μεγάλο βραβείο να ενωθούν μαζί με τον Χριστό Ιησού στον ουρανό και να υπηρετούν ως βασιλείς και ιερείς μαζί μ’ αυτόν επί χίλια χρόνια. (Λουκ. 12:32· Αποκάλ. 20:6) Ο Παύλος, στα εδάφια Φιλιππησίους 3:13 και 14 εξηγεί τι έκαμε για να ελπίζη ότι θα λάβη αυτό το βραβείο: «Τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν διά το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού.» Αυτοί οι κεχρισμένοι Χριστιανοί, που εξακολουθούν να ζουν εν σαρκί, οφείλουν ν’ ακολουθήσουν μια όμοια πορεία. Ενεργώντας έτσι θα έχουν πολλές χαρωπές πείρες τώρα, και στον ωρισμένο καιρό του Ιεχωβά θα λάβουν το απαράμιλλο βραβείο της αθανασίας μαζί με τον Ιησού ως μέλη της ουρανίας κυβερνήσεως της Βασιλείας του Θεού.—1 Κορ. 15:53, 54.

17. Ποια χαρά αναμένει εκείνους από τον «πολύν όχλον»;

¹⁷ Το 7ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως αφού ομιλεί για τον περιωρισμένο αριθμό εκείνων οι οποίοι κερδίζουν το βραβείο της ουρανίου ζωής, προχωρεί στο εδάφιο 9 και λέγει για έναν ‘πολύ όχλο’ απ’ όλο τον κόσμο που κερδίζουν επίσης ζωή. Αλλ’ η ζωή που κερδίζουν αυτοί είναι αιώνια ζωή ως άνθρωποι σε μια παραδεισιακή γη. Γι’ αυτούς οι οποίοι παραμένουν σε καθαρή κατάστασι ενώπιον του Ιεχωβά με το να διακρατούν ακεραιότητα απέναντί του και οι οποίοι θαρραλέα αναγνωρίζουν ότι η σωτηρία προέρχεται από τον Ιεχωβά μέσω του Ιησού, το χαρωπό αποτέλεσμα θα είναι αιώνια ζωή όταν επαληθεύσουν τα εξής λόγια: «Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.» (Αποκάλ. 21:4) Μια τέτοια υπόσχεσις δεν είναι ‘πάρα πολύ καλή για να είναι αληθινή,’ όπως θα έλεγαν μερικοί, διότι το επόμενο εδάφιο της Γραφής λέγει, «Γράψον· διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί.» Ναι, τους εγγυάται αυτός ο ίδιος ο Θεός.

18. Αν διακρατούμε ακεραιότητα, ποια στάσι ομοία με του Δαβίδ μπορούμε να έχωμε;

¹⁸ Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Η διακράτησις ακεραιότητος φέρνει χαρωπά αποτελέσματα και τώρα και στο μέλλον. Αν ακολουθούμε αυτή την πορεία, κι’ εμείς επίσης μπορούμε να λέμε στον Θεό όπως έλεγε ο Δαβίδ: «Εμέ δε, συ με εστήριξας εις την ακεραιότητά μου, και με εστερέωσας ενώπιόν σου εις τον αιώνα.»—Ψαλμ. 41:12.