Βάπτισμα—Μια Χριστιανική Απαίτησις
ΤΟ βάπτισμα αποτελεί μέρος της Χριστιανοσύνης από την αρχή της. Τι δείχνει το βάπτισμα; Πόσο σπουδαίο είναι να βαπτισθούν τα άτομα; Ας εξετάσουμε μερικές βασικές πληροφορίες σχετικά με το βάπτισμα και τη σπουδαιότητά του από την άποψι της Αγίας Γραφής.
Οι Γραφές δείχνουν ότι η ορθή μέθοδος βαπτίσματος είναι η τελεία κατάδυσις. Η λέξις «βαπτίζω» σημαίνει «βυθίζω, καταδύω.» Όταν ένας καταδύεται στο νερό, θάπτεται προσωρινά και κατόπιν ανυψώνεται από το νερό.
Η πρώτη μνεία περί βαπτίσματος στην Αγία Γραφή αφορά τη δραστηριότητα του Ιωάννου του Βαπτιστού. Στο έτος 29 μ.Χ., ο Θεός εξουσιοδότησε τον Ιωάννη να βαπτίζη. Οι Γραφές δηλώνουν ότι ο Ιωάννης «ήλθεν εις πάσαν την περίχωρον του Ιορδάνου, κηρύττων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών.»—Λουκ. 3:1-3.
Η κατάδυσις στο νερό και, κατόπιν, η ανύψωσις του ατόμου από το νερό συμβόλιζε ότι το άτομο είχε ειλικρινώς μετανοήσει, ή λυπηθή για τις αμαρτίες του εναντίον του νόμου του Θεού που είχε δοθή μέσω του Μωυσέως. Πέθαινε, όπως θα λέγαμε, ως προς αυτή την πορεία και ανίστατο με ανανεωμένες προσπάθειες να τηρή αυτό τον Νόμο. Επειδή ο Μωσαϊκός νόμος επρόκειτο να είναι «παιδαγωγός . . . εις Χριστόν,» το βάπτισμα του Ιωάννου ήταν σπουδαίο βήμα για να προετοιμάση τους Ισραηλίτες να συναντήσουν τον υποσχεμένο Μεσσία.—Λουκ. 1:16, 17· 3:4-6· Γαλ. 3:24.
Ο ίδιος ο Ιησούς εβαπτίσθη από τον Ιωάννη. Σ’ εκείνη την περίπτωσι, το άγιο πνεύμα του Θεού επήλθε επί τον Ιησού, χρίοντάς τον ως τον υποσχεμένο Μεσσία. (Μάρκ. 1:9-11) Ο Ιησούς, μολονότι δεν ήταν αμαρτωλός για να έχη ανάγκη μετανοίας, ανέλαβε μια νέα πορεία ζωής εκείνο τον καιρό. (1 Πέτρ. 2:22) Από τότε και στο εξής επρόκειτο να κάνη το ειδικό «θέλημα» του Πατέρα του, που θα περιελάμβανε την προσφορά της ζωής του ως απολυτρωτικής θυσίας για τις αμαρτίες της ανθρωπότητος.—Ψαλμ. 40:6-8· Εβρ. 10:5-10.
Ο Ιησούς δεν έθεσε τέρμα στη δραστηριότητα βαπτίσματος του Ιωάννου του Βαπτιστού. Στην πραγματικότητα, διαβάζομε ότι στην αρχή της διακονίας του «ο Ιησούς πλειοτέρους μαθητάς κάμνει και βαπτίζει παρά ο Ιωάννης—αν και ο Ιησούς αυτός δεν εβάπτιζεν, αλλ’ οι μαθηταί αυτού.» (Ιωάν. 4:1, 2) Αυτό το βάπτισμα που κατηύθυνε ο Ιησούς γινόταν σε συμβολισμό μετανοίας με τον τρόπο του βαπτίσματος του Ιωάννου.
ΑΛΛΑΓΗ ΣΗΜΑΣΙΑΣ
Μετά τον θάνατο, την ανάστασι και την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό, ο Μωσαϊκός νόμος έφθασε στο τέλος του. (Ρωμ. 10:4· Εφεσ. 2:15) Μήπως αυτό εξάλειψε την ανάγκη για βάπτισμα; Όχι, αλλά τώρα, για τους Ιουδαίους, το βάπτισμα συμβόλιζε παρουσίασι του εαυτού των στον Ιεχωβά Θεό με βάσι την εξιλεωτική θυσία του Ιησού ως του Μεσσίου. Εν τούτοις, λίγο προτού ανεβή ο Ιησούς στον ουρανό, έδωσε στους μαθητές του την εντολή: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.»—Ματθ. 28:19, 20.
Προσέξατε ότι τώρα το βάπτισμα θα περιελάμβανε, όχι μόνο Ιουδαίους αλλά, επίσης, «πάντα τα έθνη»; Στη διάρκεια της επιγείου ζωής του, ο Ιησούς είχε προείπει ότι η ειδική εύνοια του Θεού προς τους Ιουδαίους θα έληγε. (Ματθ. 8:11, 12· 21:43) Αυτό συνέβη το έτος 36 μ.Χ., όταν ο Θεός κατηύθυνε τον απόστολο Πέτρο να εισέλθη στο σπίτι του Κορνηλίου, ενός μη Ιουδαίου, και να κηρύξη το Χριστιανικό άγγελμα σ’ αυτόν και στον οίκο του. Αφού αυτοί οι Εθνικοί δέχθηκαν την αλήθεια σχετικά με τον Ιησού Χριστό, έλαβαν το θαυματουργικό χάρισμα του αγίου πνεύματος και εβαπτίσθησαν.—Πράξ. 10:1-48.
Αφού ο Θεός δεν επολιτεύετο πια μ’ ένα έθνος ανθρώπων που ήταν ιδιαίτερα αφιερωμένοι σ’ αυτόν εκ γενετής, απ’ εκείνο τον καιρό και μετά, το βάπτισμα έγινε κατάλληλο σύμβολο ολοκάρδιας αφιερώσεως στον Θεό. Η κατάδυσις στο νερό θα έδειχνε ότι το άτομο πέθαινε ως προς μια πορεία ζωής που είχε ως επίκεντρο τον ίδιο του τον εαυτό. Η ανύψωσις από το νερό θα συμβόλιζε το ότι θα ερχόταν πάλι στη ζωή για να θέση το αποκεκαλυμμένο θέλημα του Θεού στην πρώτη θέσι. (Παράβαλε με Ματθαίον 6:33· Φιλιππησίους 1:10) Ο Ιησούς έδειξε ότι αυτό ήταν μια απαίτησις, όταν είπε: «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού και ας με ακολουθή.»—Ματθ. 16:24.
Τι σημαίνει να βαπτίζεται κανείς «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος»; (Ματθ. 28:19) Θα μπορέσωμε να το κατανοήσωμε αυτό καλύτερα όταν εξετάσωμε τα λόγια του Ιησού όπως αναγράφονται στο εδάφιο Ματθαίος 10:41: «Ο δεχόμενος προφήτην εις όνομα προφήτου, μισθόν προφήτου θέλει λάβει, και ο δεχόμενος δίκαιον εις όνομα δικαίου, μισθόν δικαίου θέλει λάβει.» Αυτό σημαίνει το να δεχθή κάποιος έναν προφήτη ή ένα δίκαιο αναγνωρίζοντας τι είναι αυτό το άτομο. Οι υποψήφιοι για το Χριστιανικό βάπτισμα πρέπει να γνωρίζουν τον Πατέρα, τον Υιό και το άγιο πνεύμα για ό,τι είναι: τον Πατέρα ως τον Υπέρτατο Κυρίαρχο· τον Υιό ως λυτρωτή και βασιλέα· και το άγιο πνεύμα ως την ενεργό δύναμι του Θεού η οποία βοηθεί τους ανθρώπους να κάνουν το θείο θέλημα.—Ψαλμ. 83:18· Ματθ. 20:28· Αποκ. 19:16· Ιωάν. 14:16, 17.
ΠΟΣΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΕΙΝΑΙ;
Πόσο σπουδαίο είναι να υποβληθούν οι άνθρωποι στο Χριστιανικό βάπτισμα; Ας εξετάσωμε τη συμβουλή που έδωσε ο απόστολος Πέτρος την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. στους Ιουδαίους οι οποίοι μετείχαν σε κοινοτική ευθύνη επειδή, αμαρτωλά, σταύρωσαν τον Μεσσία ή Χριστό, και οι οποίοι έπρεπε να καθαρισθούν από εκείνη την αμαρτία: «Μετανοήσατε και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος.» (Πράξ. 2:38) Σύμφωνα με τις Γραφές, εκείνοι που επιθυμούν να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους μέσω του Ιησού Χριστού πρέπει να μετανοήσουν και να βαπτισθούν.
Μήπως αυτό σημαίνει ότι τα νερά του βαπτίσματος ξεπλένουν τις αμαρτίες; Θα ήταν εσφαλμένο να καταλήξωμε σ’ ένα τέτοιο συμπέρασμα. Ο Πέτρος, όταν σχολίαζε τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε, έδωσε μια βαθύτερη έννοια στο βάπτισμα, λέγοντας: «Του οποίου [της διασώσεως οκτώ ανθρώπων μέσω των υδάτων του κατακλυσμού σε μια κιβωτό] αντίτυπο ον το βάπτισμα, σώζει και ημάς την σήμερον, ουχί αποβολή της ακαθαρσίας της σαρκός, αλλά μαρτυρία της αγαθής συνειδήσεως εις Θεόν (αίτησι για αγαθή συνείδησι εις Θεόν), δια της αναστάσεως του Ιησού Χριστού.»—1 Πέτρ. 3:21.
Πώς, λοιπόν, κάνομε αίτησι στον Θεό για αγαθή συνείδησι; Κάνοντας αυτό που έκανε ο Νώε, αφιερώνοντας τον εαυτό μας προτού περάσωμε μέσω του ύδατος. Όπως ο Νώε, αφιερώνομε τον εαυτό μας στον Ιεχωβά Θεό να κάνωμε το θέλημά του και από τότε και στο εξής κάνομε μόνο αυτό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια αγαθή συνείδησι για μας, διότι, όταν γνωρίζομε ότι κάνομε το θέλημα του Θεού, απολαμβάνομε μια αγαθή συνείδησι. Έτσι, η αφιέρωσις του εαυτού μας στον Θεό είναι πραγματικά «αίτησι για αγαθή συνείδησι εις Θεόν.» Η αγαθή συνείδησις προκύπτει, όχι από την εκτέλεσι των δικών μας έργων αυτοδικαιώσεως, αλλά από την εκτέλεσι έργων που παραγγέλλει ο Θεός, του θελήματος του Θεού. Αυτό ακριβώς αφιερωνόμεθα να κάνουμε.
Έτσι, η αφιέρωσις του εαυτού μας στον Θεό μέσω του Χριστού αποτελεί «αίτησι για αγαθή συνείδησι εις Θεόν.» Εμείς, στην ατελή, αμαρτωλή κατάστασί μας, δεν είμεθα δεκτοί ενώπιον του Θεού. Επειδή, λοιπόν, μετανοούμε για τις αμαρτίες μας, μεταστρεφόμεθα και αφιερωνόμεθα, ο Ιεχωβά εφαρμόζει το καθαριστικό αίμα της εξιλεωτικής θυσίας του Χριστού σ’ εμάς, απαλλάσσοντάς μας έτσι από την καταδίκη της αμαρτίας και δίνοντάς μας μια αγαθή συνείδησι προς Αυτόν. Συνεπώς, το ότι με υπακοή περνούμε μέσω των υδάτων του βαπτίσματος, συμβολίζει την αφιέρωσί μας στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού.
Μήπως αυτό σημαίνει ότι μετά το βάπτισμα δεν πρέπει κανείς να θεωρή πια τον εαυτό του αμαρτωλό; Όχι, καθόλου. Ακόμη και ο Παύλος, ένας βαπτισμένος Χριστιανός και απόστολος του Ιησού Χριστού, παραδέχθηκε: «Άρα λοιπόν αυτός εγώ με τον νουν μεν δουλεύω εις τον νόμον του Θεού, με την σάρκα δε εις τον νόμον της αμαρτίας.» (Ρωμ. 7:25) Εν τούτοις, οι αφιερωμένοι, βαπτισμένοι Χριστιανοί μπορούν να έχουν μια αγαθή συνείδησι κατά το ότι γνωρίζουν ότι η απολυτρωτική αξία της θυσίας του Ιησού σβήνει τα περασμένα αμαρτήματα και εκείνα που μπορούν να κάνουν κάθε μέρα λόγω ανθρωπίνης ατελείας. (1 Ιωάν. 2:1, 2) Συνεπώς, οι Χριστιανοί δεν πρέπει να αισθάνωνται καταβεβλημένοι από αισθήματα ενοχής λόγω της προηγούμενης πορείας ζωής τους και της κληρονομημένης αμαρτωλής καταστάσεώς τους,
ΜΟΝΟΝ Η ΑΡΧΗ
Μήπως πρέπει τα άτομα να θεωρούν το βάπτισμά τους ως ένδειξι ότι έχουν τελικά «τερματίσει τον αγώνα» και πρόκειται τώρα να λάβουν αιώνια ζωή; Αυτό θα ήταν άσοφο, διότι η Αγία Γραφή δείχνει ότι το βάπτισμα είναι μόνο η αρχή της αφιερωμένης ιερής υπηρεσίας του ατόμου στον Θεό. Μην ξεχνάτε ότι το βάπτισμα του Ιησού έλαβε χώρα στην αρχή της Μεσσιανικής του υπηρεσίας. Και για τους αποστόλους του και για τους άλλους πρώτους μαθητές, επίσης, το βάπτισμα ήταν ένα προκαταρκτικό βήμα. Παρατηρήσατε την έκφρασι του αποστόλου Πέτρου ότι το βάπτισμα «σώζει και ημάς;» (1 Πέτρ. 3:21) Το σχολιολόγιο του Τζ. Φ. Σ. Φρονμίλλερ παρατηρεί: «Ο Ενεστώς [χρόνος της Ελληνικής λέξεως «σώζει»] χρησιμοποιείται επειδή η σωτηρία έχει μόλις αρχίσει και δεν έχει ακόμη επιτελεσθή.»—Ματθ. 10:22· Ρωμ. 13:11· Φιλιπ. 2:12· Αποκ. 2:10.
Τα ακόλουθα λόγια του αποστόλου Παύλου δείχνουν ότι απαιτούνται για σωτηρία περισσότερα από το βάπτισμα απλώς: «Ότι εάν ομολογήσης δια του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή· διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.» (Ρωμ. 10:9, 10) Είναι προφανές απ’ αυτά τα λόγια ότι, εκτός από την πίστι και το βάπτισμα, η «ομολογία» ή δημόσια διακήρυξις του γεγονότος ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος και ότι ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς είναι μια απαίτησις για σωτηρία.
Μολονότι αυτή η δημόσια διακήρυξις ή ομολογία γίνεται στον καιρό του βαπτίσματος του ατόμου, αυτό δεν σημαίνει ότι μετά απ’ αυτό δεν υπάρχει ανάγκη για περαιτέρω ομολογία της ελπίδος του ατόμου ενώπιον άλλων. Αντιθέτως, η Αγία Γραφή δείχνει ότι πρέπει να εξακολουθούμε να κάνωμε αυτή την ομολογία στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις, ενώπιον κυβερνητικών ή δικαστικών αρχών που μπορεί ν’ απαιτούν μια εξήγησι για τη Χριστιανική μας ελπίδα, και να εξαγγέλλωμε δημοσίως τα «αγαθά νέα» της βασιλείας του Θεού.—Εβρ. 10:23· 1 Πέτρ. 3:15· Ματθ. 24:14.
Σαφώς, για όλους εκείνους που επιθυμούν ν’ αποκτήσουν μια επιδοκιμασμένη στάσι ενώπιον του Θεού, το Χριστιανικό βάπτισμα είναι μια απαίτησις. Έχοντας υπ’ όψιν τι συμβολίζει, το βάπτισμα δεν πρέπει να λαμβάνεται στα ελαφρά, ούτε πρέπει να κάνη κανείς αυτό το βήμα χωρίς προσεκτική προετοιμασία εκ των προτέρων. Μήπως σκέπτεσθε να βαπτισθήτε σύντομα; Αν ναι, στοχασθήτε με σοβαρότητα τη σημασία του βαπτίσματος. Να είσθε αποφασισμένος για πάντα να ζήτε σύμφωνα με την αφιέρωσι που κάνετε στον Θεό, την οποίαν αντιπροσωπεύει το βάπτισμα.