Ποιοι Θ’ Αναστηθούν από τους Νεκρούς;
«Ότι δε εγείρονται οι νεκροί, και ο Μωυσής εφανέρωσεν.»—Λουκ. 20:37
1. (α) Ποιος απεδείχθη ότι ήταν ο υποσχεμένος μεγαλύτερος από τον Μωυσή Προφήτης; (β) Πώς μπορούν να παραβληθούν ο Μωυσής και ο Μεγαλύτερος Προφήτης όσον αφορά το θέμα της αναστάσεως;
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ Μωυσής, που έζησε πριν από τριάντα πέντε αιώνες, προεσκίασε έναν ακόμη μεγαλύτερο προφήτη, ο οποίος θα ηγείρετο από την ίδια τη φυλή του Μωυσή. Αυτό το είπε ο Ύψιστος Θεός στον Μωυσή τον ίδιο. (Δευτ. 18:17-19) Πριν από δέκα εννέα αιώνες, ή στον πρώτο αιώνα μ.Χ., ο υποσχεμένος αυτός προφήτης, που επρόκειτο να είναι μεγαλύτερος από τον Μωυσή, ανεγνωρίσθη ότι ήταν ένας άνθρωπος, που έκαμε μεγαλύτερα θαύματα από εκείνα που έκαμε ο Μωυσής, ένας άνθρωπος, ο οποίος ήλθε εν ονόματι του ιδίου Θεού που ήλθε και ο Μωυσής, ένας άνθρωπος από την ιδία φυλή του Μωυσέως, ο οποίος ελέγετο Ιησούς Χριστός. Πολλοί άνθρωποι, που τον άκουσαν να ομιλή, είπαν: «Ούτος είναι αληθώς ο προφήτης.» (Ιωάν. 7:40) Στον ναό της Ιερουσαλήμ ανεκηρύχθη ως ένας τέτοιος Προφήτης, καθώς, επίσης, και ενώπιον του θρησκευτικού Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ιερουσαλήμ. (Πράξ. 3:22- 26· 7:37, 38, 52) Πολύ ορθώς, λοιπόν, αν ο Μωυσής απεκάλυψε ένα τέτοιο θαυμαστό πράγμα όπως η ανάστασις ή έγερσις των νεκρών, ο Ιησούς Χριστός ο όμοιος με τον Μωυσή Προφήτης αλλά μεγαλύτερος από τον Μωυσή θα είχε πολλά να πη για την ανάστασι των νεκρών. Πραγματικά, είπε πολλά γι’ αυτήν. Είναι γεγονός ότι και αυτός ο ίδιος ανεστήθη εκ νεκρών.
2, 3. Γιατί, εις Ματθαίον 11:20-24 ωνείδισε ο Ιησούς την Χοραζίν, Βηθσαϊδά και Καπερναούμ;
2 Σε μια περίπτωσι στο έτος 31 μ.Χ. αυτός ο Προφήτης ο μεγαλύτερος από τον Μωυσή κατωνόμασε αρχαίους λαούς και κατοίκους αρχαίων πόλεων και έδειξε κάτι σχετικό με το μέλλον τους. Μίλησε για τις πόλεις Τύρον, Σιδώνα και Σόδομα. Αναφορικά με αυτό διαβάζομε:
3 «Τότε ήρχισε να ονειδίζη τας πόλεις, εν αις έγειναν τα πλειότερα θαύματα αυτού, διότι δεν μετενόησαν· Ουαί εις σε, Χοραζίν, ουαί εις σε, Βηθσαϊδάν· διότι εάν τα θαύματα τα γενόμενα εν υμίν εγίνοντο εν τη Τύρω και Σιδώνι, προ πολλού ήθελον μετανοήσει εν σάκκω και σποδώ. Πλην σας λέγω, εις την Τύρον και Σιδώνα ελαφροτέρα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως, παρά εις εσάς. Και συ, Καπερναούμ, η υψωθείσα έως του ουρανού, θέλεις καταβιβασθή έως άδου· διότι, εάν τα θαύματα τα γενόμενα εν σοι εγίνοντο εν Σοδόμοις, ήθελον μείνει μέχρι της σήμερον. Πλην σας λέγω, ότι εις την γην των Σοδόμων ελαφροτέρα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως παρά εις σε.»—Ματθ. 11:20-24· Λουκ. 10:11-15.
4, 5. (α) Με τα λόγια αυτά ήθελε μήπως ο Ιησούς ν’ αποδείξη ότι η ειδωλολατρική Τύρος και Σιδών δεν θ’ αναστηθούν εκ νεκρών; (β) Τι δείχνουν τα εδάφια Ιεζεκιήλ 32:21-30 για τους λαούς της Τύρου και Σιδώνος;
4 Τώρα έρχεται η ερώτησις: Θα έχουν οι λαοί των αρχαίων εκείνων πόλεων ανάστασι εκ νεκρών; Μήπως πρέπει να εννοήσωμε ότι οι λόγοι του Ιησού εσήμαιναν ότι δεν θα είναι καθόλου ανεκτοί οι άνθρωποι των ειδωλολατρικών πόλεων Τύρου και Σιδώνος στην Ημέρα της Κρίσεως, διότι ακριβώς ήσαν ειδωλολάτραι και γι’ αυτό δεν θα ιδούν καθόλου ανάστασι; Ας υποθέσωμε, όμως, ότι οι άνθρωποι της Τύρου και Σιδώνος θ’ αναστηθούν και ότι θα είναι πιο ανεκτό γι’ αυτούς στην Ημέρα της Κρίσεως παρά για τις Ιουδαϊκές πόλεις Χοραζίν και Βηθσαϊδά. Εφόσον οι Ιουδαίοι της Χοραζίν και Βηθσαϊδά θα έχουν πολύ λιγώτερο ευνοϊκή προσδοκία στην Ημέρα της Κρίσεως, σημαίνει μήπως αυτό ότι δεν θα έχουν καμμιά απολύτως ευκαιρία και επομένως δεν θα έχουν ανάστασι;
5 Με άλλους λόγους, πρέπει μήπως να εννοήσωμε ότι τα λόγια του Ιησού σημαίνουν ότι οι άνθρωποι των Ιουδαϊκών πόλεων Χοραζίν και Βηθσαϊδά δεν θα έχουν καθόλου ανάστασι εκ νεκρών όπως και οι άνθρωποι των ειδωλολατρικών πόλεων Τύρου και Σιδώνος; Όχι! Αντίθετα προς αυτό, τα εδάφια Ιεζεκιήλ 32:21-30 σαφώς μας λέγουν ότι οι ειδωλολάτραι κάτοικοι της Σιδώνος είναι στον Σιεόλ ή Άδη, όχι στη Γέεννα. Επομένως, βρίσκονται σε θέσι για ανάστασι, όταν ο θάνατος και ο Άδης θα δώσουν τους νεκρούς των στην Ημέρα της Κρίσεως. (Αποκάλ. 20:11-15) Η πόλις Τύρος ήταν μια αποικία της Σιδώνος. Και αυτής οι νεκροί πολίται βρίσκονται, επίσης, στον Άδη.
6. Γιατί είναι λογικό ότι οι κάτοικοι της Τύρου και της Σιδώνος πρέπει να επανέλθουν στη ζωή μέσω αναστάσεως;
6 Είναι πολύ λογικό ότι οι κάτοικοι της Τύρου και Σιδώνος πρέπει να βρίσκωνται στον Σιεόλ ή Άδη και ότι πρέπει να επανέλθουν στη ζωή μέσω αναστάσεως. Γιατί; Διότι ο Ιησούς δείχνει σαφώς ότι δεν είχαν φθάσει στη θρησκευτική εκείνη κατάστασι, στην οποία θα ήταν αδύνατο να μετανοήσουν και να στραφούν στη δικαιοσύνη του Θεού. Δεν τους είχε δοθή ακόμη πλήρης μαρτυρία σχετικά με τον Ιεχωβά Θεό και την σωτήριο βασιλεία του. Αν τους είχε δοθή η ευκαιρία που εδόθη στις πόλεις Χοραζίν και Βηθσαϊδά, «προ πολλού ήθελον μετανοήσει εν σάκκω και σποδώ.» Δεν έφθασαν στη θρησκευτική εκείνη κατάστασι την όμοια μ’ εκείνη που περιγράφεται εις Εβραίους 6:4-6, όπου «αδύνατον είναι . . . να ανακαινισθώσι πάλιν εις μετάνοιαν.»
7. Ποια ευκαιρία θα δώση η ανάστασις σ’ εκείνους τους κατοίκους της αρχαίας Τύρου και Σιδώνος;
7 Η ανάστασις των Σιδωνίων και Τυρίων στην Ημέρα της Κρίσεως θα τους δώση την ευκαιρία να λάβουν μια ολοκληρωτική μαρτυρία από την βασιλεία του Θεού υπό τον Ιησού Χριστό. Έπειτα θα είναι σε θέσι να μετανοήσουν ειλικρινώς, ως «εν σάκκω και σποδώ», όχι με ελπίδα ζωής στην ουράνια βασιλεία του Θεού, αλλά με ελπίδα αιωνίου ζωής πάνω σ’ αυτή τη γη, η οποία θα μεταμορφωθή παντού σε Παράδεισο.
8. Επί πόσον καιρό υπήρχαν τα Σόδομα και γιατί δεν πρέπει να συμπεράνωμε ότι δεν θα υπάρξη ανάστασις για την Καπερναούμ όπως δεν θα υπάρξη και για τα Σόδομα;
8 Τι θα πούμε, τότε, για τους κατοίκους των αρχαίων Σοδόμων, τα οποία, μαζί με τη γειτονική τους πόλι Γόμορρα, υπήρχαν μόνο ως την ημέρα, που ο Θεός έβρεξε πυρ και θείον από τον ουρανό και κατέστρεψε τα Σόδομα μαζί με τις γειτονικές πόλεις; Θα υποστηρίξωμε μήπως ότι στην Ημέρα της Κρίσεως δεν θα είναι καθόλου ανεκτό για τα Σόδομα κι επομένως δεν θα είναι ανεκτό για την ακόμη πιο υπεύθυνη πόλι Καπερναούμ στην Ημέρα της Κρίσεως, και ότι κατά συνέπειαν δεν θα υπάρξη ανάστασις για την Καπερναούμ όπως δεν θα υπάρξη και για τα Σόδομα; Όχι! Γιατί όχι; Διότι ο Ιησούς έθεσε τα Σόδομα στο ίδιο η παράλληλο επίπεδο με την Τύρο και την Σιδώνα.
9. (α) Πώς γνωρίζομε αν οι κάτοικοι των Σοδόμων υπερέβησαν την πνευματική κατάστασι μετανοίας; (β) Πώς τα εδάφια Ιεζεκιήλ 16:46-61 ομιλούν σχετικά με τα Σόδομα;
9 Όπως στην περίπτωσι της Τύρου και Σιδώνος, ο Ιησούς έδειξε ότι τα Σόδομα, τα οποία είχαν τόση κακία, δεν είχαν φθάσει στην κατάστασι όπου η μετάνοια θα ήταν αδύνατος. Γι’ αυτό ο Ιησούς είπε ότι, αν τα θαύματα, τα οποία είχαν λάβει χώραν στην Καπερναούμ, εγίνοντο στα Σόδομα, «ήθελον μείνει» ως τις ημέρες του Ιησού. Και σχετικά με αυτό ο Ιησούς είπε ότι η Καπερναούμ, η οποία είχε υψωθή κατά ένα πνευματικό τρόπο ως τον ουρανό, θα κατεβιβάζετο ως τον Άδη, όχι τη Γέεννα. Ουρανός για το ύψος και Άδης ή Σιεόλ για το βάθος· και χρησιμοποιώντας αυτή την αντίθεσι ο Ιησούς εννοούσε ότι η Καπερναούμ θα υφίστατο τη μεγαλύτερη ταπείνωσι. Μολονότι είχε ευνοηθή πάρα πολύ από τον Ιησούν, η πόλις εκείνη σήμερα δεν υπάρχει όπως δεν υπάρχουν ούτε τα Σόδομα. Αν, όμως, τα Σόδομα είχαν την ευκαιρία, που είχε η Καπερναούμ, τότε στα Σόδομα θα υπήρχαν δέκα ή και περισσότερα δίκαια άτομα και θα εξακολουθούσε η πόλις αυτή να υπάρχη χίλια εννεακόσια χρόνια ακόμη ως την εποχή του Ιησού και ίσως περισσότερο. Έτσι η πνευματική ανόρθωσις των νεκρών ανθρώπων των Σοδόμων δεν είναι χωρίς ελπίδα. (Γέν. 18:22-32) Τα εδάφια Ιεζεκιήλ 16:46-61 ομιλούν μ’ αισιοδοξία για ανθρώπους οι οποίοι παραβάλλονται με τους αρχαίους Σοδομίτας.
10. Όταν απέστειλε ο Ιησούς τους μαθητάς του να κηρύξουν, τι τους είπε σχετικά με τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και γιατί αυτό;
10 Όταν ο Ιησούς απέστειλε τους μαθητάς του να κηρύξουν τη βασιλεία του Θεού προς «τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ», τους είπε: «Και όστις δεν σας δεχθή, μηδέ ακούση τους λόγους σας, εξερχόμενοι εκ της οικίας, ή της πόλεως εκείνης, εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών σας. Αληθώς σας λέγω, Ελαφρότερα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως εις την γην των Σοδόμων και Γομόρρων, παρά εις την πόλιν εκείνην.» (Ματθ. 10:14, 15· Λουκ. 10:10-12) Γιατί θα συνέβαινε αυτό; Διότι τα Σόδομα και τα Γόμορρα δεν είχαν λάβει μια τέτοια μαρτυρία σχετικά με τη βασιλεία του Θεού.
11. Ως ποιο σημείο έλαβαν μαρτυρία τα Σόδομα, ειδικά σε σύγκρισι με τη μαρτυρία που εδόθη στην Καπερναούμ;
11 Είναι αλήθεια ότι ο ανεψιός του Αβραάμ Λωτ κατοικούσε στα Σόδομα, αλλά ο Λωτ δεν κατείχε το άγγελμα της Βασιλείας και δεν μπορούσε να τους το δώση. Έδωσε μάλιστα και τις δύο θυγατέρες του σε αρραβώνα για να νυμφευθούν Σοδομίτας. Είναι, επίσης, αληθές ότι δύο άγγελοι του Ιεχωβά Θεού επεσκέφθησαν την πόλι Σόδομα, αλλά μόνο για να διανυκτερεύσουν και για να έχουν μια άμεση επιθεώρησι της πόλεως, όχι όμως για να κηρύξουν τη βασιλεία του Θεού στα Σόδομα. Αυτό, που συνέβη τη νύχτα εκείνη στους αγγέλους, δείχνει πράγματι τη βαθιά κατάπτωσι των ανδρών των Σοδόμων. Αλλά στα Σόδομα δεν εκηρύχθη κανένα άγγελμα μετανοίας και μεταστροφής και αιωνίου σωτηρίας. Μόνο οι υποψήφιοι γαμβροί του Λωτ είχαν ειδοποιηθή για την επικείμενη καταστροφή. Προφανώς δεν έλαβαν μια τέτοια μαρτυρία της Βασιλείας όπως η πόλις Καπερναούμ έλαβε στις ημέρες του Ιησού και των αποστόλων του.—Γέν. 13:12, 13· 19:1-29.
ΕΝΑΣ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ
12, 13. (α) Κάτω από ποια δυσμενή γενική κατάστασι ήσαν εκείνοι οι Σοδομίται, αλλά ποια πόλις απεδείχθη ότι ήταν χειρότερη πνευματικώς απ’ αυτούς: (β) Κάτω από το φως των εδαφίων 2 Πέτρου 2:6-10, ποιες ερωτήσεις εγείρονται σχετικά με την καταστροφή των Σοδόμων;
12 Οι άγγελοι του Ιεχωβά Θεού δεν βρήκαν στα Σόδομα ούτε δέκα δικαίους άνδρες, για να μη κάμωμε λόγο για δίκαιες γυναίκες. Οι κάτοικοι εκείνοι των Σοδόμων ήσαν Χαναναίοι κι επομένως ευρίσκοντο κάτω από την κατάρα που ο πατριάρχης Νώε είχε εκφέρει εναντίον του προπάτορός των Χαναάν. (Γέν. 9:20-25· 10:19) Αλλά, μιλώντας με συσχετισμό, η πόλις Καπερναούμ στις ημέρες του Ιησού ήταν χειρότερη από μια πνευματική άποψι και ήταν περισσότερο καταδικαστέα από τα Σόδομα. Ήταν, λοιπόν, η καταστροφή των κατοίκων των Σοδόμων με πυρ και θείον από τον ουρανό μια αιωνία καταστροφή; Ή μήπως ήταν εξεικονιστική της αιωνίας καταστροφής ανθρώπων, που παραβιάζουν τις ίδιες αρχές, αλλά σε μια πιο αξιόμεμπτη κλίμακα; Τι λέγουν τα εδάφια 2 Πέτρου 2:6-10 σχετικά με αυτό; Διαβάζομε:
13 «Κατέκρινεν εις καταστροφήν τας πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας, και ετέφρωσε, καταστήσας παράδειγμα των μελλόντων να ασεβώσι· και ηλευθέρωσε τον δίκαιον Λωτ καταθλιβόμενον υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων· (διότι ο δίκαιος, κατοικών μεταξύ αυτών, δι’ οράσεως και ακοής εβασάνιζεν από ημέρας εις ημέραν την δικαίαν αυτού ψυχήν δια τα άνομα έργα αυτών·) εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερόνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως, δια να αποκοπούν [ή, ελεγχθούν]· μάλιστα δε τους οπίσω της σαρκός ακολουθούντας με επιθυμίαν ακαθαρσίας, και καταφρονούντας την εξουσίαν.»—ΜΝΚ.
14. Ως ποιο σημείο επήλθε απελευθέρωσις στον Λωτ, και με ποιον τρόπο η καταστροφή των Σοδόμων επρόκειτο να χρησιμεύση ως παράδειγμα;
14 Ο Λωτ είχε απελευθερωθή από την καταστροφή των Σοδόμων, αλλά δεν έχει ακόμη πλήρως σωθή για αιώνια ζωή κάτω από τη βασιλεία του Θεού. Χρειάζεται μια ανάστασι γι’ αυτόν τον σκοπό. Σημειώστε τώρα, παρακαλούμε, ότι το εδάφιο 2 Πέτρου 2:6 λέγει ότι η καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρρων ήταν μόνον ένα «παράδειγμα», πλήρες διδασκαλίας για ευσεβείς Χριστιανούς για το τι θα τους συνέβαινε αν παρέμεναν πιστοί στον Ιεχωβά Θεό και τι ήταν βέβαιο ότι θα τους συνέβαινε αν ακολουθούσαν πορεία όμοια μ’ εκείνη των κατοίκων των Σοδόμων και Γομόρρων.
15. (α) Λέγει μήπως ο Πέτρος ότι οι κάτοικοι των Σοδόμων και Γομόρρων υπέστησαν αιώνια καταστροφή; (β) Εις 2 Πέτρου 2:12, 13, ποιοι λέγει ο Πέτρος ότι θα υποστούν αιώνια καταστροφή, και γιατί;
15 Ήσαν μήπως αυτοί οι Σοδομίται χειρότεροι από τους λοιπούς Χαναναίους; Όχι· όχι σύμφωνα με το Λευιτικόν 18:21-28. Ούτε και ο Πέτρος λέγει ότι οι Σοδομίται και οι Γομορρίται υπέστησαν αιώνια καταστροφή. Εν τούτοις, οι αφιερωμένοι Χριστιανοί, επειδή βρίσκονται σε πιο υπεύθυνη θέσι από εκείνη των Σοδόμων και Γομόρρων, ναι, πιο υπεύθυνη από τη θέσι της απίστου Καπερναούμ, θα υφίσταντο αιωνία καταστροφή. Γι’ αυτό, τα εδάφια 2 Πέτρου 2:12, 13 λέγουν σχετικά με τους αφιερωμένους, βαπτισμένους Χριστιανούς που διαφθείρονται : «Ούτοι όμως, ως άλογα φυσικά ζώα, γεγεννημένα δια άλωσιν και φθοράν, βλασφημούσι περί πραγμάτων τα οποία αγνοούσι, και θέλουσι καταφθαρή εν τη ιδία αυτών διαφθορά.» Υφίστανται καταστροφή όμοια μ’ εκείνη των κατωτέρων ζώων.
16, 17. Πώς πρέπει ν’ αναγνωσθούν οι λόγοι εις Ιούδα 7 σε αρμονία με τους λόγους εις 2 Πέτρου 2:6 σχετικά με τα Σόδομα και τα Γόμορρα;
16 Τα Σόδομα και τα Γόμορρα εσαρώθησαν για πάντα ως πόλεις· δεν παρέμειναν ως πόλεις ως την εποχή του Ιησού. Αλλά τι θα πούμε για τους κατοίκους αυτών των πόλεων που κατεστράφησαν; Πρέπει να έχωμε υπ’ όψι μας τι είπε ανωτέρω ο Χριστιανός απόστολος Πέτρος καθώς διαβάζομε τώρα τα κατωτέρω λόγια: «Καθώς τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και αι πέριξ αυτών πόλεις, εις την πορνείαν παραδοθείσαι κατά τον όμοιον με τούτους τρόπον, και ακολουθούσαι οπίσω άλλης σαρκός, πρόκεινται παράδειγμα, τιμωρούμενοι με το αιώνιον πυρ.»—Ιούδ. 7.
17 Έτσι οι κάτοικοι των Σοδόμων και Γομόρρων έγιναν ένα «παράδειγμα», διότι δεν τους επετράπη να εξακολουθήσουν να υπάρχουν ως την εποχή του Ιησού Χριστού και του Πέτρου και του Ιούδα και των άλλων συμμαθητών. Όχι ότι οι κάτοικοι των Σοδόμων και Γομόρρων κατεδικάσθησαν στη Γέεννα και ερρίφθησαν στην ‘λίμνην την καιομένην με πυρ και θείον’ αλλά ότι έγιναν παράδειγμα για απίστους Χριστιανούς (‘μέλλοντας να ασεβώσι’), οι οποίοι θα τιμωρηθούν κατόπιν κρίσεως με το «πυρ το αιώνιον» ή αιωνία καταστροφή.—Αποκάλ. 20:14, 15· 21:8· 2 Πέτρ. 2:6.
18. Πως οι Χριστιανοί οι οποίοι γίνονται ‘ασεβείς’ υφίστανται τιμωρία πιο αυστηρή από εκείνη των κατοίκων των Σοδόμων και Γομόρρων;
18 Οι κάτοικοι των Σοδόμων και των Γομόρρων εξετελέσθησαν απ’ ευθείας από τον άγγελο του Θεού με πυρ αναμεμιγμένο με θείον, τα αποτελέσματα του οποίου επάνω στους Σοδομίτας και Γομορρίτας εξακολούθησαν επί δύο χιλιάδες περίπου χρόνια ως τις ημέρες του Ιησού και του Πέτρου και του Ιούδα. Γι’ αυτό δεν μπόρεσαν να έχουν την ευκαιρία που είχαν οι κάτοικοι της Ιουδαϊκής Καπερναούμ στις ημέρες του Ιησού. Εν τούτοις, οι αφιερωμένοι Χριστιανοί, που καθίστανται άπιστοι και μιμούνται τον αρχαίο εκείνο λαό, θα τύχουν «χειροτέρας τιμωρίας», μιας αιωνίας καταστροφής που συμβολίζεται από το «πυρ το αιώνιον.»—Εβρ. 10:29.
19. (α) Για ποιον κίνδυνο προειδοποιούσαν, λοιπόν, τους Χριστιανούς ο Πέτρος και ο Ιούδας; (β) Ποιας ‘αρχικής διδασκαλίας του Χριστού’ χάνουν την εκτίμησι οι άπιστοι Χριστιανοί, σύμφωνα με τα εδάφια Εβραίους 6:1-8;
19 Με τις επιστολές των τόσο ο Πέτρος όσο και ο Ιούδας προειδοποιούσαν τους Χριστιανούς για τον κίνδυνο να υποστούν την ‘κρίσιν της Γεέννης’ κι έτσι να καταδικασθούν σε αιώνια καταστροφή. Αυτό θα εσήμαινε ότι μετά τον θάνατό τους δεν θα είχαν ανάστασι. Ο συγγραφεύς της επιστολής προς τους Εβραίους, που έγιναν Χριστιανοί, μας δίνει περαιτέρω πληροφορίες για την αιτία, για την οποία ένας άπιστος Χριστιανός καταδικάζεται σε καταστροφή δίχως ελπίδα αναστάσεως. Τα εδάφια Εβραίους 6:1-8 εξηγούν ότι οι Χριστιανοί, οι οποίοι αρνούνται να ‘φέρωνται προς την τελειότητα [ωριμότητα, ΜΝΚ]’, χάνουν την εκτίμησι ακόμη και των θεμελιωδών διδασκαλιών, της ‘αρχικής διδασκαλίας του Χριστού’, όπως της «μετανοίας από νεκρών έργων, και πίστεως εις Θεόν, της διδαχής των βαπτισμών, και της επιθέσεως των χειρών, και της αναστάσεως των νεκρών, και της κρίσεως της αιωνίου.» Αυτή είναι μια ζωτική αιτία για να «φερώμεθα προς την τελειότητα [ωριμότητα, ΜΝΚ].» Γιατί;
20. Γιατί, σύμφωνα με τα εδάφια Εβραίους 6:4-8, πρέπει οι Χριστιανοί να ‘φέρωνται προς την ωριμότητα’;
20 «Διότι αδύνατον είναι οι άπαξ φωτισθέντες, και γευθέντες της επουρανίου δωρεάς, και γενόμενοι μέτοχοι του αγίου πνεύματος, και γευθέντες τον καλόν λόγον του Θεού, και τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος, και έπειτα παραπεσόντες, αδύνατον να ανακαινισθώσι πάλιν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντες εις εαυτούς τον Υιόν του Θεού, και καταισχύνοντες. Διότι γη ήτις πίνει την πολλάκις ερχομένην επ’ αυτής βροχήν, και γεννά βοτάνην ωφέλιμον εις εκείνους δια τους οποίους και γεωργείται, μεταλαμβάνει ευλογίαν παρά Θεού. Όταν όμως εκφύη ακάνθας και τριβόλους, είναι αδόκιμος και πλησίον κατάρας, της οποίας το τέλος είναι να καυθή.»—Εβρ. 6:4-8.
21. Ποιο αμάρτημα διαπράττουν τελικά αυτοί οι Χριστιανοί εκουσίως, και γιατί μια ανάστασις γι’ αυτούς θα ήταν άσκοπη;
21 Τέτοιοι Χριστιανοί «μέτοχοι του αγίου πνεύματος», όταν πέσουν, τελικά αμαρτάνουν εκουσίως εναντίον του αγίου πνεύματος, και εν γνώσει των, σκληρύνουν δ’ έτσι τον εαυτό τους δίχως πιθανότητα μετανοίας. Τέτοιο αμάρτημα εναντίον του αγίου πνεύματος ανέφερε ο Ιησούς Χριστός στους Ιουδαίους, οι οποίοι από κακεντρέχεια παρερμήνευαν τη λειτουργία του αγίου πνεύματος του Θεού μέσω αυτού. Ο Ιησούς είπε: «Δια τούτο σας λέγω, Πάσα αμαρτία και βλασφημία θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους· η κατά του πνεύματος όμως βλασφημία δεν θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους. Και όστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν· όστις όμως είπη κατά του πνεύματος του αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν, ούτε εν τούτω τω αιώνι, ούτε εν τω μέλλοντι.» (Ματθ. 12:31, 32) Επομένως, καμμιά ωφέλεια δεν θα προέκυπτε και η ευκαιρία θα πήγαινε χαμένη αν αυτοί οι άνθρωποι ανεσταίνοντο στη ζωή στο νέο σύστημα πραγμάτων που θα υπάρχη υπό την βασιλεία του Θεού.
22. Γιατί, σύμφωνα με τα εδάφια Εβραίους 10:26-31, οι Χριστιανοί έχουν ανάγκη να συνέρχωνται μαζί τακτικά για να οικοδομούν ο ένας τον άλλον;
22 Οι γνήσιοι Χριστιανοί θέλουν ν’ αποφύγουν να εκτεθούν στην ‘κρίσιν της Γεέννης’. Γι’ αυτό έχουν ανάγκη να συνέρχωνται μαζί τακτικά και να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον και να οικοδομούν ο ένας τον άλλον πνευματικά. Γιατί; Τα εδάφια Εβραίους 10:26-31(ΜΝΚ) απαντούν: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως, και έξαψις πυρός [εκ μέρους του Θεού], το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους. Εάν τις αθετήση τον νόμον του Μωυσέως, επί δύο ή τριών μαρτύρων αποθνήσκει χωρίς έλεος· πόσον, στοχάζεσθε, χειροτέρας τιμωρίας θέλει κριθή άξιος ο καταστατήσας τον Υιόν του Θεού, και νομίσας κοινόν το αίμα της διαθήκης με το οποίον ηγιάσθη, και υβρίσας το πνεύμα της χάριτος; Διότι εξεύρομεν τον είπόντα, “Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν” λέγει Ιεχωβά. Και πάλιν, “Ο Ιεχωβά θέλει κρίνει τον λαόν αυτού.” Φοβερόν είναι το να πέση τις εις χείρας Θεού ζώντος.»
«ΠΟΣΟΝ . . . ΧΕΙΡΟΤΕΡΑΣ»;
23. Πόσο χειροτέρα είναι η τιμωρία των απίστων Χριστιανών από εκείνη των Ιουδαίων που ηθέτησαν τον νόμο του Μωυσέως;
23 Ο Ιησούς Χριστός δεν πρόκειται να πεθάνη ξανά για άτομα, τα οποία, ως Χριστιανοί, εφωτίσθησαν με επίγνωσι της αληθείας, αλλά τα οποία αργότερα αμαρτάνουν εκουσίως. Αυτοί αρνούνται τον ίδιο τον Υιόν του Θεού Ιησού Χριστό και θεωρούν ότι το αίμα του Ιησού δεν έχει περισσοτέρα αξία να λυτρώση και αγιάση και να καταστήση έγκυρες διαθήκες από όση έχει το αίμα οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου. Έτσι, όταν απορρίπτουν την τελεία ανθρώπινη θυσία του Ιησού, ποια θυσία έχουν αφήσει που θα μπορούσε να προσφερθή στον Θεό για ν’ ακυρώση την εκούσια αμαρτία τους; Καμμία! Επομένως, κατά τον θάνατο καταδικάζονται στη Γέεννα, την «λίμνην του πυρός» ή ‘δεύτερον θάνατον’. Αυτοί δεν πηγαίνουν στον Άδη ή Σιεόλ, από τον οποίον είναι δυνατή η ανάστασις. Έτσι η τιμωρία των είναι ‘χειροτέρα’ από εκείνην των Ισραηλιτών, οι οποίοι εθανατώθησαν «χωρίς έλεος» διότι ηθέτησαν τον νόμον του Μωυσέως, ο οποίος ήταν ένας προφητικός μόνο τύπος του Ιησού Χριστού.
24. Σε ποια ανάστασι απέβλεπαν πρώτα αυτοί οι Χριστιανοί, αλλά τι υφίστανται κατά τον θάνατο;
24 Ο εκουσίως αμαρτωλός Χριστιανός δεν θα έχη, επομένως, ανάστασι. Η ανάστασις, στην οποία πρώτον απέβλεπε ως υπό του πνεύματος αποκυημένος υιός του Θεού ήταν η ‘πρώτη ανάστασις’, των 144.000 μαθητών, που κερδίζουν ζωή στους αόρατους ουρανούς ως συγκληρονόμοι με τον Ιησού Χριστό τον Βασιλέα-Ιερέα. Αλλά η εκούσια, ασυγχώρητη αμαρτία αφαιρεί κάθε πιθανότητα μιας τέτοιας αναστάσεως σε ένδοξη ουράνια ζωή. Κατά τον θάνατο του εν σαρκί ένας τέτοιος αντιμετωπίζει αιώνια καταστροφή «εις χείρας Θεού ζώντος.»
25, 26. (α) Γιατί ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, μολονότι δεν ήταν αποκυημένος σε μια ουράνια ελπίδα την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., έλαβε ‘χειροτέραν’ ποινήν; (β) Πού πήγε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης κατά τον θάνατο, και γιατί;
25 Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν ένας Χριστιανός, ο οποίος έπεσε «εις χείρας Θεού ζώντος» και έλαβε ως ανταμοιβή την ‘χειροτέραν’ ποινήν της αιωνίου καταστροφής. Ο Ιούδας δεν έζησε ως την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ. Χ, για να βαπτισθή με το άγιο πνεύμα και ν’ αποκυηθή από τον Θεό Πατέρα σε μια ουράνια ελπίδα. Εν τούτοις, είχε εκλεγή για να είναι ένας απόστολος του Ιησού Χριστού και του είχαν δοθή ειδικές δυνάμεις μέσω του αγίου πνεύματος, όταν εστάλη με τους ένδεκα άλλους αποστόλους σε έργο κηρύγματος. (Ματθ. 10:1-8) Αλλά ο Ιούδας επρόδωσε τον Σωτήρα του Ιησού Χριστό, όχι για να κερδίση αιώνια σωτηρία, αλλά για να λάβη τριάντα αργύρια από τους φονικούς εχθρούς του Κυρίου του.
26 Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης έκαμε διαπραγματεύσεις μ’ εκείνους, για τους οποίους ο Ιησούς είπε ότι έκαναν προσηλύτους που εγίνοντο υιοί της γεέννης διπλότεροι από αυτούς τους ιδίους, οι οποίοι ήσαν οι ίδιοι υποκείμενοι στην ‘καταδίκη της γεέννης’. (Ματθ. 23:15, 33) Ο Ιούδας απέρριψε τον θυσιαστικό ‘Αμνόν του Θεού’. Έτσι δεν έχει θυσία που θα μπορούσε να προσφερθή για την εκούσια αμαρτία του. Λογικώς έγινε «υιός της απωλείας». Όταν αυτοκτόνησε, πήγε στη Γέεννα. Δεν θα έχη ανάστασι, ούτε εν σαρκί στη γη.—Ιωάν. 6:70, 71· 17:12.
27-29. (α) Ποιος είναι ο άλλος «υιός της απωλείας», για τον οποίον ομιλεί ο Παύλος; (β) Τι λέγει γι’ αυτόν ο Παύλος εις 2 Θεσσαλονικείς 2:3-12;
27 Εκτός από τον Ιούδα, υπάρχει και ένας άλλος «υιός της απωλείας», για τον οποίον ομιλεί ο απόστολος Παύλος. Αυτός δεν είναι ένα άτομο όπως ο Ιούδας ο Ισκαριώτης· είναι μια τάξις ανθρώπων που ωμολογούσαν ότι είναι Χριστιανοί, οι οποίοι ήλθαν επί σκηνής από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. και ιδιαιτέρως μετά τον θάνατο των δώδεκα πιστών αποστόλων του Ιησού Χριστού. Η τάξις αυτή, γνωστή ως «ο υιός της απωλείας», αποτελείται από λεγομένους Χριστιανούς ηγέτας, οι οποίοι απεμακρύνθησαν από τις αληθείς Χριστιανικές διδασκαλίες, που διδάσκονται στην Αγία Γραφή και οι οποίοι έγιναν παραβάται του νόμου του Θεού μολονότι εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι είναι ακόλουθοι του Υιού Του Ιησού Χριστού. Έχουν οργανωθή στον θρησκευτικό κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου», ο οποίος είναι σήμερα το εξέχον μέρος της Βαβυλώνος της Μεγάλης (της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας). Εις 2 Θεσσαλονικείς 2:3-12 ο Παύλος μάς προειδοποιεί γι’ αυτόν τον ‘υιόν της απωλείας’:
28 «Ας μη σας εξαπατήση τις κατ’ ουδένα τρόπον· διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία, και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθίση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός. Δεν ενθυμείσθε ότι ενώ ήμην έτι παρ’ υμίν, σας έλεγον ταύτα; Και τώρα γνωρίζετε εκείνο το οποίον κωλύει αυτόν, ώστε να αποκαλυφθή εν τω εαυτού καιρώ.
29 »Διότι το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται· μόνον έως να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων τώρα· και τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού, και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού· όστις θέλει ελθεί κατ’ ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους, και εν πάση απάτη της αδικίας, μεταξύ των απολλυμένων· διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας δια να σωθώσι. Και δια τούτο θέλει πέμψει επ’ αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος· δια να κατακριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ’ ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν.»
30. Πώς είναι καταφανές εναντίον τίνος στρέφεται η «ανομία» αυτού του ‘υιού της απωλείας, και μέχρι πότε αυτός εκωλύετο;
30 Η ανομία αυτού του συνθέτου ‘ανθρώπου της αμαρτίας’ είναι εναντίον του Υψίστου Θεού. Τούτο είναι καταφανές από το γεγονός ότι αυτός ο άνομος προσπαθεί να εξυψωθή υπεράνω παντός λεγομένου Θεού ή σεβάσματος. Προσπαθεί ακόμη να λάβη τη θέσι του αληθινού Θεού στον πνευματικό του ναό. Αυτός ο άνομος θέλει λατρεία και σεβασμό για τον εαυτό του και θέτει κατά μέρος την Αγία Γραφή του Θεού χάριν των θρησκευτικών παραδόσεων και των ειδωλολατρικών διδασκαλιών. Είναι πλήρης θρησκευτικής απάτης και είναι το εκούσιο όργανο Σατανά του Διαβόλου, του πρώτου ψεύστου. Αυτός ο άνομος εκωλύετο να εκδηλωθή μέχρι του θανάτου των πιστών δώδεκα αποστόλων. Ύστερ’ από αυτόν προώθησε τον εαυτό του ευκολώτερα και αύξησε την δύναμί του επάνω σ’ εκείνους που ισχυρίζοντο ότι είναι Χριστιανοί.
31. (α) Γιατί το όνομα «υιός της απωλείας» είναι κατάλληλο γι’ αυτόν; (β) Γιατί δεν είναι παράδοξο ότι ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» εναντιώνεται στο άγγελμα της Βασιλείας;
31 Εν τούτοις, ο Κύριος Ιησούς, στη διάρκεια της παρουσίας του στην ουράνια βασιλεία του, θα καταστρέψη αυτόν τον άνομο και θα τον εκμηδενίση. Θα καταστρέψη ολοσχερώς αυτόν τον άνομο, και αυτή είναι η αιτία για την οποίαν αυτός λέγεται «ο υιός της απωλείας.» Εκείνοι που απετέλεσαν τον ‘άνθρωπον της ανομίας’ στη διάρκεια των περασμένων δέκα εννέα αιώνων έλαβαν δυσμενή κρίσι και κατεδικάσθησαν στη Γέεννα κατά τον θάνατόν των ως ατόμων. Δεν θα έχουν ανάστασι όπως δεν θα έχη και ο άλλος «υιός της απωλείας», δηλαδή, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. Απλώς δεν αγαπούν την αλήθεια, που οδηγεί στη σωτηρία. Επομένως, πιστεύουν στο ψεύδος και επιμόνως διαδίδουν την πλάνη. Δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, το ότι ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» εναντιώνεται στο άγγελμα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού και καταδιώκει τους διαγγελείς. Όταν η Βαβυλών η Μεγάλη καταστραφή για πάντα, αυτός ο «άνθρωπος της ανομίας» θα εκτελεσθή, επίσης, με την ‘κρίσιν της γεέννης’.
«Ο ΚΑΚΟΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΔΟΥΛΟΣ»
32. Στην παραβολή του για τους δούλους εις Ματθαίον 24:45-51, ποιος άλλος όμιλος ανθρώπων ισχυριζομένων ότι είναι Χριστιανοί καταδικάζεται σε καταστροφή;
32 Ένας άλλος όμιλος ανθρώπων, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί και θα έχουν την ίδια καταδίκη με τον ‘άνθρωπο της ανομίας’, είναι ο όμιλος τον οποίον ο Ιησούς προφητικώς απεκάλεσε «ο κακός εκείνος δούλος». (Ματθ. 24:48-51· Λουκ. 12:45, 46) Αυτοί είναι αφιερωμένοι και βαπτισμένοι Χριστιανοί, οι οποίοι απεκυήθησαν από το πνεύμα του Θεού για μια ουράνια ελπίδα και οι οποίοι συνταυτίσθηκαν με την πιστή Χριστιανική εκκλησία, την οποίαν ο Ιησούς απεκάλεσε ‘πιστόν και φρόνιμον δούλον’. (Ματθ. 24:45-47) Εν τούτοις, η τάξις του ‘κακού δούλου’ γίνεται στασιαστική και θέλει να διευθύνη τις υποθέσεις του Κυρίου σύμφωνα με τη δική της προτίμησι και υπηρετείται κατά τη δική της σαρκική επιθυμία και κακομεταχειρίζεται εκείνους που αποτελούν την τάξι του «πιστού και φρονίμου δούλου».
33. (α) Γιατί η τάξις του ‘κακού δούλου’ είναι πιο αξιόμεμπτη από τους υποκριτάς που είναι έξω από τον οίκον του Κυρίου; (β) Με ποιες άλλες τάξεις, που εξεικονίζονται στις παραβολές του Ιησού, εξομοιώνεται αυτή η τάξις δούλου;
33 Ο Κύριος Ιησούς Χριστός συλλαμβάνει τον ‘κακόν δούλον’ στο μέσον μιας τέτοιας κακής κατευθύνσεως. «Θέλει αποχωρίσει αυτόν» [«θέλει τιμωρήσει αυτόν με την μεγίστην αυστηρότητα» (ΜΝΚ)] και τον εκβάλλει από τον οίκον για να τον στείλη μαζί με τους θρησκευομένους υποκριτάς, στους οποίους η τάξις αυτή του ‘κακού δούλου’ ανήκει. Επειδή βρίσκονται στον πραγματικό οίκο του Κυρίου και της είχαν εμπιστευθή πολύτιμα πνευματικά πράγματα, η τάξις αυτή των Χριστιανών, που αποτελούν τον ‘κακόν δούλον’, είναι ακόμη πιο αξιοκατάκριτη από τους υποκριτάς εκείνους που βρίσκονται έξω από τον οίκον. Είναι, επίσης, ένοχοι προδοσίας απέναντι των πιστών Χριστιανών αδελφών των, ακριβώς όπως ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν απέναντι στον Κύριο Ιησού Χριστό. Δεν θα έχουν ανάστασι όπως δεν θα έχη και ο Ιούδας. Απαράλλακτη με την τάξι του ‘κακού δούλου’, ή περιλαμβανόμενη σ’ αυτήν, είναι και η τάξις του ‘πονηρού δούλου και οκνηρού’ με το ένα τάλαντο του Κυρίου της, όπως περιγράφεται στην παραβολή του Ιησού εις Ματθαίον 25:15, 16, 22-30· καθώς και ο «πονηρός δούλος», ο οποίος αρνήθηκε να αξιοποιήση την μία μνα του Κυρίου του, όπως περιγράφεται από τον Ιησούν εις Λουκάν 19:13, 20-27. Η Αγία Γραφή δεν αφήνει καμμιά ελπίδα αναστάσεως αυτών σε ουράνια ζωή.