Κεφάλαιον 20

Ποιους θα Ωφελήση η Ανάστασις;

ΠΟΛΛΑ ερωτήματα εγείρονται για την ανάστασι των νεκρών. Ποιοι θ’ αναστηθούν; Τα βρέφη; Τα παιδιά; Και οι δίκαιοι και οι άδικοι; Οι έγγαμοι θα ενωθούν και πάλι με τους προτέρους συντρόφους των;

Η Αγία Γραφή δεν διευκρινίζει όλες τις λεπτομέρειες που αφορούν την ανάστασι. Εν τούτοις, περιέχει τη θαυμάσια υπόσχεσι ότι οι νεκροί θα αναστηθούν, και δίνει αρκετές λεπτομέρειες για να εδραιωθή η πίστις σ’ αυτή την υπόσχεσι. Μήπως η σιωπή της για ωρισμένα ζητήματα που σχετίζονται με την ανάστασι θα μας κάμη να αμφιβάλλωμε γι’ αυτή την υπόσχεσι;

Στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας δεν έχομε την απαίτησι να μας λέγουν οι άλλοι κάθε λεπτομέρεια. Παραδείγματος χάριν, αν μας προσκαλούσαν σ’ ένα γεύμα, δεν θα ρωτούσαμε τον οικοδεσπότη: «Θα έχετε θέσι για όλους τους προσκεκλημένους; Έχετε προετοιμάσει να μαγειρέψετε για τόσο πολλούς; Πώς μπορώ να είμαι βέβαιος ότι θα έχετε αρκετά σκεύη και πιάτα για σερβίρισμα;» Το ν’ απευθύνωμε τέτοιες ερωτήσεις θα ήταν προσβολή. Ούτε θα σκεπτόταν κανείς να πη σ’ έναν οικοδεσπότη: «Θα έλθω μόνον όταν με βεβαιώσης ότι θα καλοπεράσω.» Το να έχωμε την πρόσκλησι και να γνωρίζωμε από ποιον προέρχεται θα ήταν αρκετό για να έχωμε πεποίθησι ότι τα πράγματα θα πάνε καλά.

Κανείς βέβαια δεν ευχαριστείται όταν του ζητούν να διευκρινίση ή να αποδείξη κάθε τι που λέγει. Ας υποθέσωμε ότι ένας γνωστός μας μάς περιγράφει πώς έσωσε έναν άνθρωπο από πνιγμό. Αν είναι ένας καλός φίλος, δεν θα του ζητήσωμε να μας αποδείξη ότι πραγματικά έκαμε αυτά που μας αφηγήθηκε. Μια τέτοια απαίτησις θα έδειχνε ότι δεν του έχομε εμπιστοσύνη, και ότι αμφισβητούμε την αξιοπιστία του. Αυτό δεν θα συντελούσε στο να στερεώση και να διατηρήση μια φιλία. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι εκείνος που δεν πιστεύει τη θεία υπόσχεσι για ανάστασι χωρίς να του διευκρινισθούν πρώτα όλες οι λεπτομέρειες, ποτέ δεν θα μπορούσε να θεωρηθή ως φίλος του Θεού. Ο Θεός δέχεται ως φίλους του μόνον εκείνους που πιστεύουν και εμπιστεύονται στον λόγο του. (Εβραίους 11:6) Παρέχει άφθονες αποδείξεις για να βασίζωμε την πίστι μας, αλλά δεν εξαναγκάζει κανένα να πιστέψη με το να παρέχη και να αποδεικνύη κάθε λεπτομέρεια, ώστε στην πραγματικότητα να μη χρειάζεται πίστις.

Η παράλειψις λοιπόν ωρισμένων λεπτομερειών χρησιμεύει για ν’ αποκαλύψη τι υπάρχει στην καρδιά των ανθρώπων. Υπάρχουν εκείνοι που έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και για τις προσφιλείς των γνώμες και οι οποίοι ακολουθούν μια πορεία ανεξαρτησίας. Δεν θέλουν να είναι υπόλογοι σε κανένα. Η πίστις στην ανάστασι θα απαιτούσε απ’ αυτούς ν’ αναγνωρίσουν την ανάγκη να ζουν σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Αλλά δεν είναι πρόθυμοι να διάγουν μια τέτοια ζωή. Γι’ αυτό, λόγω της ελλείψεως ωρισμένων λεπτομερειών σχετικά με την ανάστασι, μπορεί να προβάλλουν οποιαδήποτε αιτιολογία για να δικαιολογήσουν την απιστία τους. Αυτοί μοιάζουν πολύ με τους Σαδδουκαίους της εποχής της επιγείου διακονίας του Ιησού. Οι Σαδδουκαίοι ηρνούντο να πιστέψουν στην ανάστασι και επρόβαλαν ένα πρόβλημα που κατά τη γνώμη τους ήταν ανυπέρβλητο. Είπαν στον Ιησού:

«Διδάσκαλε, ο Μωυσής μάς έγραψεν, Εάν τινος ο αδελφός αποθάνη έχων γυναίκα, και ούτος αποθάνη άτεκνος, να λάβη ο αδελφός αυτού την γυναίκα και να εξαναστήση σπέρμα εις τον αδελφόν αυτού. Ήσαν λοιπόν επτά αδελφοί· και ο πρώτος λαβών γυναίκα, απέθανεν άτεκνος. Και έλαβεν ο δεύτερος την γυναίκα, και ούτος απέθανεν άτεκνος. Και ο τρίτος έλαβεν αυτήν· ωσαύτως δε και οι επτά· και δεν αφήκαν τέκνα, και απέθανον. Ύστερον δε πάντων απέθανε και η γυνή. Εν τη αναστάσει λοιπόν τίνος αυτών γίνεται γυνή; διότι και οι επτά έλαβον αυτήν γυναίκα.»—Λουκάς 20:28-33.

Ο Ιησούς Χριστός, απαντώντας στο ερώτημα τους, εξέθεσε το εσφαλμένον του συλλογισμού των Σαδδουκαίων και ετόνισε τη βεβαιότητα της υποσχέσεως της αναστάσεως. Απήντησε:

«Οι υιοί του αιώνος τούτου νυμφεύουσι και νυμφεύονται· οι δε καταξιωθέντες να απολαύσωσιν εκείνον τον αιώνα και την εκ νεκρών ανάστασιν, ούτε νυμφεύουσιν ούτε νυμφεύονται . . . Ότι δε εγείρονται οι νεκροί, και ο Μωυσής εφανέρωσεν επί της βάτου, ότε λέγει Ιεχωβά τον Θεόν του Αβραάμ και τον Θεόν του Ισαάκ και τον Θεόν του Ιακώβ. Ο δε Θεός δεν είναι νεκρών, αλλά ζώντων διότι πάντες ζώσιν εν αυτώ.»—Λουκάς 20:34-38, ΜΝΚ.

ΓΙΑΤΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΔΕΝ ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ ΤΗ ΣΥΝΑΨΙ ΓΑΜΟΥ

Λόγω της απαντήσεως που έδωσε ο Ιησούς στους Σαδδουκαίους, μερικοί μπορεί να ενοχλούνται επειδή ο Ιησούς είπε ότι δεν θα συνάπτωνται γάμοι μεταξύ εκείνων που θ’ αναστηθούν. Μπορεί ακόμη να νομίζουν ότι εφόσον δεν θα γίνωνται γάμοι, η ανάστασις θα είναι κάτι ανεπιθύμητο, ότι δεν θα τους ωφελήση.

Εν τούτοις, όταν σκεφθούμε καλύτερα την απάντησι του Ιησού, καλά θα κάμωμε να μη ξεχνούμε ότι είμεθα ατελείς. Οι αρέσκειες και οι απαρέσκειές μας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τα πράγματα στα οποία έχομε συνηθίσει. Κανένας, λοιπόν, δεν έχει πραγματικά κάποια βάσι για να είναι βέβαιος ότι δεν θα του αρέσουν οι μελλοντικές διατάξεις που θα κάμη ο Θεός για τους αναστημένους. Άλλωστε, δεν μας έχουν γίνει γνωστές όλες οι λεπτομέρειες. Αυτό ήταν πραγματικά μια καλωσύνη από μέρους του Θεού. Ως ατελείς άνθρωποι, μπορεί στην αρχή ν’ αντιδράσωμε δυσμενώς σε πολλά πράγματα που πραγματικά μπορεί να γεμίζουν τη ζωή μας από χαρά όταν θα είμεθα σε μια τέλεια κατάστασι. Τέτοιες λεπτομέρειες λοιπόν δύσκολα θα μπορούσαμε να τις εκτιμήσωμε στην παρούσα κατάστασι. Ο Χριστός Ιησούς ανεγνώριζε και κατανοούσε τις περιωρισμένες δυνατότητες των ατελών ανθρώπων, όπως δείχνουν τα λόγια που είπε σε μια περίπτωσι στους μαθητάς του: «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά.»—Ιωάννης 16:12.

Εκείνοι που θα έχουν ανάστασι σε αθάνατη πνευματική ζωή στους ουρανούς δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν με τι θα μοιάζη. Δεν μπορούν να τη συγκρίνουν με τίποτε απ’ όσα γνωρίζουν εδώ στη γη. Τα σώματα τους θα είναι εντελώς διαφορετικά. Όλες οι σεξουαλικές διακρίσεις που υπάρχουν στους ανθρώπους θα ανήκουν στο παρελθόν γι’ αυτούς. Δεν μπορεί λοιπόν να υπάρχη γάμος μεταξύ αυτών που θ’ αναστηθούν σε πνευματική ζωή στους ουρανούς, διότι όλοι αυτοί μαζί ως σύνολο γίνονται η «νύμφη» του Χριστού.

Αλλά τι θα λεχθή για κείνους που θα αναστηθούν για να ζήσουν στη γη; Θα ενωθούν αυτοί και πάλι με τους προτέρους γαμήλιους συντρόφους των; Καμμιά δήλωσις της Γραφής δεν δείχνει ότι θα συμβή κάτι τέτοιο. Οι Γραφές θετικά δείχνουν ότι ο θάνατος διαλύει τον γάμο. Τα εδάφια Ρωμαίους 7:2, 3 λέγουν: «Η ύπανδρος γυνή είναι δεδεμένη δια του νόμου με τον άνδρα ζώντα· εάν δε αποθάνη ο ανήρ, απαλλάττεται από του νόμου του ανδρός. . . . ώστε να μη είναι μοιχαλίς εάν συζευχθή με άλλον άνδρα.»

Αν λοιπόν ένα άτομο προτιμά να ξανανυμφευθή τώρα, δεν πρέπει να ανησυχή για την επίδρασι που θα έχη αυτή η πράξις του σ’ ένα σύντροφο που θ’ αναστηθή στο μέλλον. Αν ο άγαμος βίος είναι δύσκολος γι’ αυτό το άτομο, δεν είναι ανάγκη ν’ αγωνίζεται για να τον διατηρήση με την ελπίδα να ενωθή και πάλι σε γάμο με τον πρότερο σύντροφο του στην ανάστασι. Ασφαλώς, λοιπόν, ήταν καλωσύνη από μέρους του Θεού να μην απαιτήση να ισχύσουν οι πρότερες γαμήλιες σχέσεις στον καιρό της αναστάσεως, όπως εσφαλμένα εσκέπτοντο οι Σαδδουκαίοι.

Μολονότι δεν γνωρίζομε πού θα ζήσουν ή με ποιους θα ζήσουν όσοι θ’ αναστηθούν εδώ στη γη, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι οποιαδήποτε διάταξις κι αν ισχύση, θα συντελέση στην ευτυχία εκείνων που θ’ αναστηθούν. Οι αγαθές δόσεις από μέρους του Θεού, περιλαμβανομένης και της αναστάσεως, θα ικανοποιήσουν πλήρως τις επιθυμίες και τις ανάγκες των ευπειθών ανθρώπων. Οι αγαθές δόσεις του είναι τέλειες άψογες. (Ιακώβου 1:17) Οι γενναιόδωρες αγαθές δόσεις που έχομε ήδη λάβει ως εκδηλώσεις της αγάπης του μας πείθουν γι’ αυτό.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ Θ’ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΝ

Τι θα λεχθή για τα παιδιά που πεθαίνουν; Θα επανέλθουν και αυτά στη ζωή όταν επικρατήση η δικαιοσύνη στη γη; Ασφαλώς αυτό θα ήθελαν οι στοργικοί γονείς για τα παιδιά που τυχόν έχουν χάσει με τον θάνατο. Υπάρχει στερεή βάσις για να κρατούν μια τέτοια ελπίδα.

Μεταξύ εκείνων που η Αγία Γραφή αναφέρει ότι αναστήθηκαν, είναι και παιδιά. Η θυγατέρα του Ιαείρου, που κατοικούσε στη Γαλιλαία, ήταν ηλικίας δώδεκα ετών όταν ο Ιησούς την επανέφερε στη ζωή. (Λουκάς 8:42, 54, 55) Τα παιδιά που αναστήθηκαν από τους προφήτας Ηλία και Ελισσαιέ μπορεί να ήσαν μεγαλύτερα ή μικρότερα. (1 Βασιλέων 17:20-23· 2 Βασιλέων 4:32-37) Έχοντας υπ’ όψιν αυτές τις αναστάσεις παιδιών που έγιναν στο παρελθόν, δεν είναι σωστό ν’ αναμένωμε ότι θα γίνη ανάστασις παιδιών σε μεγάλη κλίμακα στη διάρκεια της βασιλείας του Ιησού; Βεβαιότατα! Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι οποιαδήποτε διευθέτησι έχει κάμει ο Ιεχωβά σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα, θα είναι δίκαιη, σοφή και στοργική για όλους εκείνους που περιλαμβάνονται.

Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι η μεγάλη πλειονότης της ανθρωπότητος—άνδρες, γυναίκες και παιδιά—θ’ αναστηθούν. Ο απόστολος Παύλος στην απολογία του ενώπιον του Βασιλέως Αγρίππα εβεβαίωσε: «Ελπίδα έχων εις τον Θεόν . . . ότι μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων.» (Πράξεις 24:15) Οι «δίκαιοι» είναι εκείνοι που έζησαν με την εύνοια του Θεού. Οι «άδικοι» είναι οι υπόλοιποι άνθρωποι. Αλλά μήπως αυτό σημαίνει ότι κάθε νεκρός θα έχη ανάστασι; Όχι.

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΝ

Ωρισμένοι άνθρωποι έχουν κριθή από τον Θεό ως ανάξιοι αναστάσεως. Η Αγία Γραφή λέγει τα εξής σχετικά μ’ εκείνους οι οποίοι στον παρόντα καιρό αρνούνται να υποταχθούν στην κυριαρχία του Χριστού και παραλείπουν να κάμουν το καλό στους αδελφούς του Χριστού στη γη: «Και θέλουσιν απέλθει ούτοι εις κόλασιν αιώνιον.» (Ματθαίος 25:46) Θα υποστούν αυτή την αιώνια αποκοπή όταν ο Ιησούς Χριστός, μαζί με τις αγγελικές του δυνάμεις, θα καταστρέψη όλους εκείνους που εναντιώνονται στη δίκαιη διακυβέρνησί του στη «μεγάλη θλίψι,» που πλησιάζει τώρα.

Όσο για κείνους που προορίζονται για τη βασιλεία των ουρανών και αποδείχθηκαν άπιστοι στον Θεό, διαβάζομε τα εξής: «Δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους.»—Εβραίους 10:26, 27.

Υπάρχουν, επίσης, τάξεις ανθρώπων για τις οποίες λέγεται ότι υφίστανται αιώνια καταστροφή. Ο Ιησούς Χριστός ετόνισε ότι οι αμετανόητοι Φαρισαίοι και οι άλλοι θρησκευτικοί ηγέται των ημερών του ως τάξις αμάρτησαν εναντίον του αγίου πνεύματος. Είπε τα εξής γι’ αυτό το αμάρτημα: «Πάσα αμαρτία και βλασφημία θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους, η κατά του πνεύματος όμως βλασφημία δεν θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους· και όστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν όστις όμως είπη κατά του πνεύματος του αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι.» (Ματθαίος 12:31, 32) Αφού δεν υπάρχει συγχώρησις γι’ αυτό το αμάρτημα, όλοι όσοι είναι ένοχοι, επειδή δεν αναγνωρίζουν τις ολοφάνερες εκδηλώσεις του πνεύματος του Θεού, θα πληρώσουν την ποινή που έχει ορισθή γι’ αυτό το ασυγχώρητο αμάρτημα, παραμένοντας νεκροί για πάντα.

Εκτός από ό,τι λέγει η Γραφή ειδικώς για κείνους που απωλέσθησαν για πάντα, δεν είμεθα σε θέσι να πούμε για κανένα ότι δεν θ’ αναστηθή. Το γεγονός όμως ότι μερικοί δεν θα αναστηθούν, πρέπει να χρησιμεύη ως προειδοποίησις σ’ εμάς για ν’ αποφύγωμε μια πορεία που θα οδηγήση σε θεία αποδοκιμασία.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

Το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θ’ αναστηθούν θα είναι στην πραγματικότητα παρ’ αξίαν αγαθότης που δείχνει για μας ο Θεός. Είναι κάτι που ο Θεός δεν είναι υποχρεωμένος να το κάμη, αλλ’ η αγάπη του και η συμπάθεια του για την ανθρωπότητα τον υπεκίνησαν να θέση τη βάσι γι’ αυτό, προσφέροντας τον Υιόν του ως αντίλυτρο. (Ιωάννης 3:16) Είναι επομένως δύσκολο να φαντασθούμε ότι θα υπάρξουν άνθρωποι που δεν θα εκτιμήσουν την ανάστασί των με την προοπτική της αιωνίου ζωής. Ωστόσο θα υπάρξουν μερικοί που δεν θα αναπτύξουν πλήρη, αδιάρρηκτη και πιστή προσήλωσι στον Ιεχωβά Θεό. Αυτοί συνεπώς θα χάσουν τις διαρκείς ευλογίες που θα τους προσφέρη η επάνοδος τους στη ζωή.

Ο Ιησούς Χριστός επέστησε την προσοχή μας σ’ αυτό, όταν μίλησε για «ανάστασιν κρίσεως» και την έθεσε σε αντίθεσι με την «ανάστασι ζωής.» (Ιωάννης 5:29) Το γεγονός ότι η ζωή εδώ αντιπαραβάλλεται με την κρίσι, δείχνει ότι πρόκειται για μια καταδικαστική κρίσι. Ποια είναι αυτή η καταδίκη;

Για να το εννοήσωμε, ας παραβάλωμε πρώτα την κατάστασι εκείνων που ανασταίνονται σε επίγεια ζωή με την κατάστασι εκείνων που ανασταίνονται σε ουράνια ζωή. Η Αγία Γραφή λέγει τα εξής για κείνους που μετέχουν στην ‘πρώτη ανάστασι’: «Μακάριος και άγιος, όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν.» (Αποκάλυψις 20:6) Οι 144.000 συγκληρονόμοι του Χριστού που ανασταίνονται σε αθάνατη ζωή στους ουρανούς, δεν μπορούν να πεθάνουν. Η πιστότης των στον Θεό είναι τόσο βέβαιη ώστε ο Θεός μπορεί να τους εμπιστευθή μια άφθαρτη ζωή. Αλλ’ αυτό δεν ισχύει για όλους εκείνους που θ’ αναστηθούν σε ζωή επάνω στη γη. Θα υπάρξουν μερικοί απ’ αυτούς που θα απιστήσουν στον Θεό. Η καταδικαστική απόφασις που θα ισχύση γι’ αυτούς λόγω της απιστίας των θα είναι ο «δεύτερος θάνατος,» ένας θάνατος από την «εξουσία» του οποίου δεν θα είναι δυνατή η απελευθέρωσις.

Γιατί, όμως, να καταλήξη κανείς σε μια πορεία που οδηγεί σε καταδικαστική απόφασι, εφ’ όσον του έχει παρασχεθή η παρ’ αξίαν εύνοια να αναστηθή;

Η απάντησις σ’ αυτό το ερώτημα μπορεί καλύτερα να κατανοηθή στο φως των λόγων που είχε πει ο Ιησούς Χριστός για κείνους που θ’ αναστηθούν. Ο Ιησούς, απευθυνόμενος στους απίστους συμπατριώτας του είπε τα εξής:

«Άνδρες Νινευίται θέλουσιν αναστηθή εν τη κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και θέλουσιν κατακρίνει αυτήν, διότι μετενόησαν εις το κήρυγμα του Ιωνά, και ιδού, πλειότερον του Ιωνά είναι εδώ. Η βασίλισσα του νότου θέλει σηκωθή εν τη κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και θέλει κατακρίνει αυτήν, διότι ήλθεν εκ των περάτων της γης δια να ακούση την σοφίαν του Σολομώντος, και ιδού, πλειότερον του Σολομώντος είναι εδώ.»—Ματθαίος 12:41, 42· Λουκάς 11:31, 32.

Ο Ιησούς ανέφερε τα εξής σχετικά με μια πόλι η οποία με πείσμα θα ηρνείτο να δώση προσοχή στο άγγελμα της αληθείας:

«Ελαφρότερα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως εις την γην των Σοδόμων και Γομόρρων παρά εις την πόλιν εκείνην.»—Ματθαίος 10:15· βλέπε επίσης Ματθαίος 11:21-24.

Πώς θα είναι ελαφρότερη η τιμωρία στην Ημέρα της Κρίσεως στα Σόδομα και στα Γόμορρα; Πώς οι Νινευίται, που ανταποκρίθηκαν στο κήρυγμα του Ιωνά, και η «βασίλισσα του νότου» κατακρίνουν τη γενεά των συμπατριωτών του Ιησού;

Αυτό θα γίνη με τον τρόπο με τον οποίο οι αναστημένοι θα ανταποκριθούν στη βοήθεια που θα δοθή στη διάρκεια της βασιλείας του Ιησού Χριστού και των 144.000 συντρόφων του βασιλέων και ιερέων. Αυτή η περίοδος της βασιλείας θα είναι μια ημέρα κρίσεως, διότι θα δώση σε όλους τους ανθρώπους την ευκαιρία ν’ αποδείξουν αν θέλουν να υποταχθούν στις θείες διατάξεις. Στην περίπτωσι ανθρώπων που είναι όμοιοι με τους απίστους κατοίκους των πόλεων, οι οποίες παρέστησαν μάρτυρες των θαυμάτων που έκαμε ο Ιησούς Χριστός, αυτό δεν πρόκειται να είναι κάτι εύκολο.

Θα είναι δύσκολο γι’ αυτούς ν’ αναγνωρίσουν ταπεινά ότι έσφαλαν απορρίπτοντας τον Ιησού ως τον Μεσσία και κατόπιν να υποταχθούν σ’ αυτόν ως Βασιλέα των. Η υπερηφάνεια και η ισχυρογνωμοσύνη θα κάμουν την υποταγή πιο δύσκολη γι’ αυτούς παρά για τους κατοίκους των Σοδόμων και των Γομόρρων, οι οποίοι, μολονότι ήσαν αμαρτωλοί, ποτέ δεν είχαν τις μεγαλειώδεις ευκαιρίες όπως εκείνες που ετέθησαν ενώπιον ατόμων τα οποία παρέστησαν μάρτυρες των έργων του Ιησού Χριστού. Η καλύτερη ανταπόκρισις των Νινευιτών και της βασιλίσσης του Σεβά που θ’ αναστηθούν θα χρησιμεύση ως μομφή για τη γενεά των συμπατριωτών του Ιησού που θ αναστηθούν, και οι οποίοι έζησαν στον καιρό της επιγείου διακονίας του. Θα είναι πολύ πιο εύκολο γι’ αυτούς τους Νινευίτες και τους ομοίους των να δεχθούν την εξουσία κάποιου εναντίον του οποίου ποτέ δεν υπήρξαν προκατειλημμένοι.

Εκείνοι οι οποίοι ολοφάνερα αρνούνται να κάμουν πρόοδο στην οδό της δικαιοσύνης κάτω από τη βασιλεία του Χριστού θα λάβουν πείρα της καταδικαστικής κρίσεως του ‘δευτέρου θανάτου.’ Για μερικούς αυτό θα γίνη προτού φθάσουν σε ανθρώπινη τελειότητα.

Άλλοι, επίσης, αφού θα έχουν φθάσει σε ανθρώπινη τελειότητα, θα αποτύχουν, λόγω ελλείψεως εκτιμήσεως, να δείξουν πιστή αφοσίωσι στον Ιεχωβά Θεό όταν τεθούν σε δοκιμασία. Μετά τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού, Σατανάς ο Διάβολος θα απολυθή για λίγον καιρό από τον περιορισμό του στην άβυσσο. Όπως επετέθη εναντίον της θείας κυριαρχίας για να δελεάση την Εύα, η οποία κατόπιν έπεισε τον Αδάμ, έτσι θα ζητήση και πάλι να κάμη τους τελείους ανθρώπους να στασιάσουν εναντίον της θείας κυριαρχίας. Το εδάφιο Αποκάλυψις 20:7-10, 14, 15, λέγει τα εξής σχετικά με την απόπειρα του Σατανά και την έκβασί της:

«Και όταν πληρωθώσι τα χίλια έτη, θέλει λυθή ο Σατανάς εκ της φυλακής αυτού, και θέλει εξέλθει, δια να πλανήση τα έθνη τα εις τας τέσσαρας γωνίας της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ, δια να συνάξη αυτούς εις πόλεμον, των οποίων ο αριθμός είναι ως η άμμος της θαλάσσης. Και ανέβησαν επί το πλάτος της γης και περιεκύκλωσαν το στρατόπεδον των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην· και κατέβη πυρ από του Θεού εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς· και ο διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, . . . ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός.» Αυτό σημαίνει την ατελεύτητη καταστροφή ή εκμηδένισί τους. Έτσι, αυτοί οι άπιστοι θα λάβουν αυτό που ο Ιησούς ωνόμασε «ανάστασιν κρίσεως,» δηλαδή, μια καταδικαστική κρίσι.

Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που θ’ αρνηθούν να ενωθούν με τον Σατανά σε στασιασμό θα κριθούν άξιοι να λάβουν αιώνιο ζωή. Αυτοί για πάντα θα απολαμβάνουν τη ζωή ως τέλειοι άνθρωποι, και θα αγαπούν και θα αγαπώνται σε όλη την αιωνιότητα. Η ανάστασίς των θ’ αποδειχθή ότι είναι ‘ανάστασις ζωής.’

Και τώρα ακόμη μπορούμε ν’ αρχίσωμε ν’ αναπτύσσωμε τις ιδιότητες που ζητεί ο Θεός απ’ εκείνους τους οποίους αναγνωρίζει ως επιδοκιμασμένους δούλους του. Αν δείξωμε ότι εκτιμούμε όλα όσα αυτός έχει κάμει και ακολουθούμε τον δρόμο της δικαιοσύνης, μπορούμε να έχωμε τη θαυμάσια προοπτική ν’ αποκτήσωμε πολύ περισσότερα από την παρούσα ζωή. Μπορούμε να έχωμε αιώνια ζωή με τελειότητα, χωρίς θλίψι και χωρίς πόνο!