Να ενδιαφέρεσθε τόσο, όσο ενουθέτησε ο Παύλος ότι πρέπει να ενδιαφερώμεθα: «Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ’ έκαστος και τα των άλλων. Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού.» (Φιλιππησ. 2:4, 5) Έχετε υπ’ όψι τον τρόπο, με τον οποίον ο Ιεχωβά βοηθεί τα πλάσματά του. Αυτά εμπιστεύονται σ’ αυτόν και δεν φοβούνται να προσέρχωνται σ’ αυτόν. Με την αγάπη ως ελατήριό σας μπορεί να έχετε τον ίδιο τρόπο υποβοηθήσεως που είχε και ο Παύλος: «Εστάθημεν γλυκείς εν τω μέσω υμών· καθώς η τροφός περιθάλπει τα εαυτής τέκνα.» (1 Θεσ. 2:7, 8) Αν ταξιδεύατε σε μια λεωφόρο με τον αδελφό σας στο τιμόνι του αυτοκινήτου και τον βλέπατε να μισακοιμάται, θα τον αφυπνίζατε, ή θα εδιστάζατε από φόβο μήπως πληγώσετε τα αισθήματά του; Ζούμε τώρα σε καιρούς που απαιτούν όλες τις διανοητικές μας ικανότητες για να λάβωμε σοφές αποφάσεις να παραμείνωμε στην υπηρεσία του Ιεχωβά.

22, 23. Σε τι είδους περιπτώσεις θα εσπαταλούσαμε τον καιρό μας προσπαθώντας να παρακινήσωμε σε υπηρεσία;

²² Εν τούτοις, στο υποβοηθητικό μας έργο μπορεί να βρούμε άτομα, που δεν θέλουν πια βοήθεια από τον Ιεχωβά ή τον λαό του. Αυτοί μπορεί να περιγράφωνται στο κατά Ματθαίον 13:15, 19-22. Έχουν αποφασίσει ν’ αποσυρθούν από την αλήθεια για ένα περίπλουν τέρψεως· εκλέγουν τη σύντομη ζωή, που είναι απηλλαγμένη από τις ευθύνες που βρίσκονται στην κοινωνία Νέου Κόσμου.

²³ Έχομε την ευθύνη να διακρίνωμε αν η βοήθειά μας προσφέρεται σ’ εκείνους για τους οποίους ο Παύλος ενδιαφέρεται στην προς Γαλάτας επιστολή 6:1, 10: «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος· προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής. Άρα λοιπόν ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.» Θυμηθήτε, είναι καταστρεπτικό όταν κάποιος δεν μπορή πια να δεχθή βοήθεια από την οργάνωσι του Ιεχωβά.

24. Πού θα στρεφώμεθα πάντοτε για βοήθεια; Γιατί;

²⁴ Όταν αισθάνεσθε τον εαυτό σας αποθαρρημένον και έχετε πάρα πολλά προβλήματα να χειρισθήτε, ώστε φρονείτε ότι δεν μπορείτε να βοηθήσετε τους αδελφούς σας ή να λάβετε μέρος στην παρακίνησι άλλων για ζωή, ενθαρρυνθήτε και αναγνωρίστε το εξής γεγονός: «Η βοήθειά μου έρχεται από του Ιεχωβά, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην. Δεν θέλει αφήσει να κλονισθή ο πους σου· ουδέ θέλει νυστάξει ο φυλάττων σε. Ιδού, δεν θέλει νυστάξει, ουδέ θέλει αποκοιμηθή, ο φυλάττων τον Ισραήλ. Ο Ιεχωβά είναι ο φύλαξ σου· ο Ιεχωβά είναι η σκέπη σου εκ δεξιών σου.» (Ψαλμ. 121:2-5, ΜΝΚ) Να μένετε άγρυπνοι, λοιπόν! Να είσθε ζωντανοί μάρτυρες, παρακινώντας άλλους, διεγείροντας τους σε πραγματική ζωή και διδάσκοντας τους ν’ αποβλέπουν στον Ιεχωβά, διότι αυτός ουδέποτε κοιμάται.

«Αφιλάργυρος»

✔ Ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά λέγει πώς προσελκύσθηκε στην αλήθεια από τη στάσι, που επέδειξαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι επεσκέφθησαν τον τόπον της εργασίας του: «Στο κουρείο, όπου εργάζομαι, πάντοτε ήρχοντο οι μάρτυρες του Ιεχωβά και μου προσέφεραν τα περιοδικά Η Σκοπιά και Ξύπνα! Εγώ πάντοτε ηρνούμην, διότι ήμουν ένας ένθερμος Καθολικός και Πνευματιστής. Μια μέρα, όμως, ένας πελάτης μου έλαβε τα περιοδικά, δίνοντας ένα ποσόν και αρνούμενος να δεχθή το υπόλοιπον. Ο Μάρτυς απήντησε ότι δεν μπορούσε να κρατήση το επί πλέον ποσόν και αυτό διήγειρε την περιέργεια μου.»