ανθρώπους ήταν περισσότερο φιλόσοφοι παρά αληθινοί Χριστιανοί επίσκοποι πιστοί στις διδασκαλίες της Γραφής. Το αποκορύφωμα ήρθε στις αρχές του τέταρτου αιώνα, όταν ο ειδωλολάτρης Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ανάμιξε αυτή την αποστάτιδα Χριστιανοσύνη με την ειδωλολατρική θρησκεία της Ρώμης. Αυτή η κίβδηλη Χριστιανοσύνη, με τη μορφή της Ρωμαιο-Καθολικής, Ρωσικής Ορθοδόξου, Ελληνο-Ορθοδόξου και Προτεσταντικής ποικιλίας, παρήγαγε μια πλούσια σοδειά «ζιζανίων» όχι μόνο στη διάρκεια των περασμένων αιώνων αλλά και μέχρι το σημερινό καιρό.

«ΑΦΗΣΑΤΕ ΝΑ ΣΥΝΑΥΞΑΝΩΣΙΝ»

18. Σύμφωνα με την παραβολή του Ιησού, ποιες περαιτέρω εξελίξεις υπάρχουν;

¹⁸ Αυτή η κατάσταση δεν μπορούσε παρά να ενοχλήσει τους «δούλους» του ‘Υιού του ανθρώπου’. Η παραβολή του Ιησού συνεχίζει: «Προσελθόντες δε οι δούλοι του οικοδεσπότου είπον προς αυτόν· Κύριε, καλόν σπόρον δεν έσπειρας εν τω αγρώ σου; Πόθεν λοιπόν έχει τα ζιζάνια; Ο δε είπε προς αυτούς· Εχθρός άνθρωπος έκαμε τούτο. Οι δε δούλοι είπον προς αυτόν· Θέλεις λοιπόν να υπάγωμεν και να συλλέξωμεν αυτά; Ο δε είπεν· Ουχί, μήποτε συλλέγοντες τα ζιζάνια εκριζώσητε μετ’ αυτών τον σίτον. Αφήσατε να συναυξάνωσιν αμφότερα μέχρι του θερισμού, και εν τω καιρώ του θερισμού θέλω ειπεί προς τους θεριστάς· Συλλέξατε πρώτον τα ζιζάνια και δέσατε αυτά εις δέσμας διά να κατακαύσητε αυτά, τον δε σίτον συνάξατε εις την αποθήκη μου.»—Ματθ. 13:27-30.

19. Γιατί στενοχωρήθηκαν οι «δούλοι του οικοδεσπότου»;

¹⁹ Κατά πόσον αυτοί οι ανησυχήσαντες «δούλοι» (εδάφιο 27) είναι οι ίδιοι με τους «θεριστάς» (εδάφιο 30) ο Ιησούς δεν εξηγεί. Αν είναι, αυτό θα σήμαινε ότι οι άγγελοι είχαν στενοχωρηθεί από την άφθονη αύξηση των «ζιζανίων» στον αγρό του Κυρίου τους. (Ματθ. 13:39) Αυτοί οι «δούλοι» ρώτησαν αν θα έπρεπε να ξερριζώσουν αμέσως την ήρα, που συμβόλιζε τους «υιούς του πονηρού». (Ματθ. 13:38) Φοβήθηκαν μήπως αυτοί οι πλαστοί Χριστιανοί, ή τα «ζιζάνια», που σπάρθηκαν φθονερά από τον «εχθρό», τον Διάβολο, μπορούσαν να καταπνίξουν τον αληθινό «σίτον», τους γνήσιους «υιούς της βασιλείας».

20. Ποια απάντηση έδωσε ο «οικοδεσπότης» στους «δούλους» του, και πώς αυτό αποδείχθηκε ιστορικά;

²⁰ Αλλά ο «οικοδεσπότης», ο «Υιός του ανθρώπου», δεν εξουσιοδότησε τους «δούλους» του να πάνε και να συλλέξουν τα «ζιζάνια», ή τους ψευδοχριστιανούς, διαχωρίζοντάς τους έτσι από τον «σίτον», τους αληθινούς Χριστιανούς. Είπε «Αφήσατε να συναυξάνωσιν αμφότερα μέχρι του θερισμού.» Κι έτσι φθάσαμε ώστε η αληθινή και η ψεύτικη Χριστιανοσύνη να συναυξάνουν στον «αγρό» ή «κόσμο», της ανθρωπότητας. Εν τούτοις, ο «θερισμός» έπρεπε να έρθει. Πότε; Και πώς αυτό επηρεάζει εσάς;

Τι Σημαίνει η Ιδιότητα του Εκκλησιαστικού Μέλους;

«Υπάρχει ακόμη ένα τρομερό ποσοστό πίστεως και συμμετοχής,» σχολίασε ένας ερευνητής στο Χάρτφορδ Σέμιναρυ Φαουντέισον για τα αποτελέσματα μιας έρευνας που έγινε στην ευρύτερη περιοχή της Βοστώνης στη Μασσαχουσσέτη. Ενενήντα τοις εκατό των ανθρώπων που ρωτήθηκαν είπαν ότι πιστεύουν στον Θεό και πάνω από 70 τοις εκατό είπαν ότι ανήκουν σε κάποια εκκλησία.

Εν τούτοις, η εφημερίδα «Γκλόμπ» της Βοστώνης που είχε την ευθύνη για την έρευνα, παρατηρεί ότι «η οργανωμένη θρησκεία φαίνεται ότι έχει μικρή επιρροή στα άτομα». Γιατί; Μόνο 5 τοις εκατό του γενικού πληθυσμού είπε ότι θα συμβουλεύονταν έναν κληρικό για συμβουλή όταν θα βρίσκονταν «σε σοβαρές δυσκολίες», και μόνο 7 τοις εκατό των εκκλησιαστικών μελών είπαν ότι θα το έκαναν αυτό.

Η έρευνα έδειξε επίσης ότι «μια μεγάλη πλειονότητα των εκκλησιαστικών μελών δεν διαβάζει τη Γραφή, δεν κάνει προσευχή στα γεύματα και δεν πηγαίνει τακτικά στις λειτουργίες». Ανάμεσα στους καθ’ ομολογίαν Καθολικούς, μόνο 11 τοις εκατό διαβάζουν τη Γραφή με κάποια τακτικότητα και μόνο 8 τοις εκατό τη χρησιμοποιούν σαν οδηγό. Για τους Προτεστάντες, οι αντίστοιχοι αριθμοί είναι 23 τοις εκατό και 15 τοις εκατό.

Η Γραφή προείπε ότι θα ερχόταν καιρός που οι άνθρωποι θα είχαν «μορφήν ευσεβείας» αλλά θα ‘ηρνούντο την δύναμιν αυτής.’ Αυτή είναι η περιγραφή του αποστόλου Παύλου για την πλειονότητα των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών στη διάρκεια των «εσχάτων ημερών». (2 Τιμ. 3:1-5) Μπορείτε να δείτε το χέρι να γράφει την καταδίκη πάνω στον τοίχο όπως συνέβη στον καιρό του Δανιήλ;