Διωγμός με την Άδεια του Ιεχωβά—Γιατί;

«Εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερόνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως δια ν’ αποκοπούν.»—2 Πέτρ. 2:9, ΜΝΚ.

1, 2. Τι μπορούν να συμπεράνουν εσφαλμένα οι διώκται των αληθινών Χριστιανών, και γιατί δεν επεμβαίνει ο Ιεχωβά;

ΑΠΟ την ημέρα που ο Άβελ, ο δεύτερος γυιος του Αδάμ και της Εύας, φονεύθηκε από τον ζηλόφθονο αδελφό του Κάιν, οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά μισούνται και διώκονται πικρά. Ένας θεόπνευστος συγγραφεύς του πρώτου αιώνος μ.Χ. περιέγραψε στην προς Εβραίους επιστολή του τη μεταχείρισι που είχαν, και ο από Ναζαρέτ Ιησούς, που και αυτός ο ίδιος είχε θανατωθή από παρωδηγημένους εναντιουμένους, προειδοποίησε τους αληθινούς ακολούθους του ότι και αυτοί επίσης θα είχαν όμοιο διωγμό. (Εβρ. 11:4, 36-38· Ιωάν. 15:18-20) Όλη αυτή η κακομεταχείρισις είναι αδικαιολόγητη και Κύριος ο Θεός Ιεχωβά μπορούσε να την είχε εμποδίσει. Γιατί δεν το έκαμε;—Βλέπε Αββακούμ 1:13.

² Εκείνοι οι οποίοι ενεργούν παρανόμως είναι πιθανόν ν’ αρχίζουν ν’ αναπτύσσουν ένα ψευδές αίσθημα ασφαλείας. Ο ψαλμωδός της Βίβλου έγραψε: «Δια τι παρώξυνεν ο ασεβής τον Θεόν; είπεν εν τη καρδία αυτού, Δεν θέλεις εξετάσει.» (Ψαλμ. 10:13· 76:7) Αλλά η αργοπορία του Θεού στο να ζητήση λογαριασμό δεν οφείλεται σε αδυναμία ή έλλειψι ενδιαφέροντος για τον καταπιεζόμενο. Ο Πέτρος, ένας απόστολος του Ιησού, μας εβεβαίωσε: «Εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερόνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως διά ν’ αποκοπούν.» (2 Πέτρ. 2:9, ΜΝΚ) Ο διωγμός των δικαίων από τους κακούς εξυπηρετεί λοιπόν κάποιο σκοπό του Θεού· είναι αλήθεια ότι μερικές φορές τον επιτρέπει ως τιμωρία, όταν ο λαός του τον έχη δυσαρεστήσει (Ησ. 12:1), αλλά, τις περισσότερες φορές, ο διωγμός εχρησίμευσε στο να προσδιορισθή η ταυτότης των εχθρών του Θεού (Δευτ. 25:17-19) καθώς και εκείνων οι οποίοι έχουν φιλική διάθεσι απέναντί του. (Ματθ. 25:34-36) Έχει χρησιμεύσει ως δοκιμή ακεραιότητος του ιδίου του λαού του, και, μέσω της απελευθερώσεώς των, ως διεκδίκησις του ονόματος του Ιεχωβά.—1 Πέτρ. 4:1, 2· Παροιμ. 27:11.

 3. Τι είναι τα προφητικά δράματα, και ποιες αποδείξεις υπάρχουν γι’ αυτά στη Βίβλο;

³ Η πολιτεία του Θεού με το λαό του και τους αντιπάλους των σε περασμένους χρόνους είναι συχνά συμβολική ή εξεικονιστική της πολιτείας του μ’ εμάς σήμερα, και μια από τις πιο δραματικές αφηγήσεις της Γραφής βρίσκεται στο βιβλίον της Εσθήρ. (1 Κορ. 10:11· Γαλ. 4:24-26· Λουκ. 17:26-30) Θα ωφεληθήτε πολύ από την ανάγνωσι ολοκλήρου του βιβλίου. Κατόπιν, με τις λεπτομέρειες νωπές στη διάνοια, προσέξτε τη σημασία αυτού του προφητικού δράματος στην εποχή μας.

 4. Πώς το χαρακτηριστικό του χρόνου του δράματος της Εσθήρ προσαρμόζεται στη σύγχρονη εποχή, και τι αντιπροσωπεύει ο Βασιλεύς Ασσουήρης;

⁴ Η ιστορία αρχίζει στην αυλή του Βασιλέως Ασσουήρου, ο οποίος εβασίλευε στην απέραντη αυτοκρατορία της Περσίας και της Μηδίας από την Ινδία ως την Αιθιοπία. «Εν εκείναις ταις ημέραις. . . εν τω τρίτω έτει της βασιλείας αυτού, έκαμε συμπόσιον εις πάντας τους άρχοντας αυτού και τους δούλους αυτού.» (Εσθήρ 1:1-9) Τι υποδεικνύει αυτό για τη σύγχρονη εποχή; Στο τέλος των «καιρών των Εθνών» για την παγκόσμιο κυριαρχία το 1914, είχε έλθει ο καιρός ν’ αναλάβη ο Κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ, Ιησούς Χριστός, την ουράνια εξουσία του ως Βασιλεύς, για να κυβερνήση επάνω σ’ όλους τους υπηκόους του με βασιλική δύναμι κι εξουσία, υποτάσσοντας τους εχθρούς του κι’ υψώνοντας εκείνους που επιδοκιμάζει. (Λουκ. 21:20-24· Ψαλμ. 110:1, 2· 1 Κορ. 15:25· Ματθ. 24:45-47) Και σε μια αξιοσημείωτη εκ των προτέρων όρασι που εδόθη στον απόστολο Ιωάννη, όπως αναγράφεται στα εδάφια Αποκάλυψις 12:10, 12, καιρός μεγάλης αγαλλιάσεως ήλθε λίγο αργότερα σ’ εκείνους που κατενόησαν τη Βιβλική προφητεία. «Και ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ, Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού [του Μεσσίου], διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα! Δια τούτο ευφραίνεσθε, οι ουρανοί, και οι κατοικούντες εν αυτοίς.» Ώστε έγινε, επιτέλους μεγάλη χαρά στις ουράνιες αυλές. Έτσι, ο Βασιλεύς Ασσουήρης, καθισμένος με μεγαλοπρέπεια στο θρόνο του και περιβεβλημένος απεριόριστη εξουσία όσον αφορά την απέραντη αυτοκρατορία του, εξεικονίζει καλά την βασιλική δύναμι που ανέλαβε ο Ιησούς Χριστός σ’ αυτό τον ’έσχατον καιρόν.’—Δαν. 12:1-4.

5, 6. (α) Τι είχε προσκληθή να κάμη η βασίλισσα Αστίν; με ποιο αποτέλεσμα; (6) Πώς εξακριβώνεται το σύγχρονο παράλληλο;

⁵ Επιπλέον, εκείνοι οι σπουδασταί της Γραφής στη γη οι οποίοι περίμεναν αυτά τα γεγονότα θα μπορούσε ν’ αναμένεται ότι θα συμμετείχαν σ’ αυτό τον ευφρόσυνο εορτασμό. (Ψαλμ. 97:1· 96:8) Πώς αυτό είχε το παράλληλό του μεταξύ των υπηκόων του Βασιλέως Ασσουήρου; «Εν τη εβδόμη δε ημέρα, ότε η καρδία του βασιλέως ήτο εύθυμος εκ του οίνου, προσέταξε . . . να φέρωσι την Αστίν την βασίλισσαν ενώπιον του βασιλέως, μετά του βασιλικού διαδήματος, δια να δείξη το κάλλος αυτής εις τους λαούς και εις τους άρχοντας· διότι ήτο ωραία την όψιν. Η βασίλισσα όμως Αστίν ηρνήθη το να έλθη κατά την προσταγήν του βασιλέως, την δια των ευνούχων. Όθεν ο βασιλεύς εθυμώθη σφόδρα, και η οργή αυτού εξήφθη εν εαυτώ.» (Εσθήρ 1:10-12) Και πολύ ορθά. Αυτό θα προξενούσε μεγάλη ζημία στην αξιοπρέπεια του βασιλέως και μπορούσε να γίνη αιτία διαδόσεως σ’ όλη την αυτοκρατορία της περιφρονήσεως της εξουσίας. Ο βασιλεύς εζήτησε νομική συμβουλή από τους σοφούς άνδρας του, οι οποίοι έδωσαν την εξής συμβουλή: «Εάν . . . είναι αρεστόν εις τον βασιλέα, ας εξέλθη παρ’ αυτού βασιλική διαταγή, και ας γραφθή μεταξύ των νόμων των Περσών και των Μήδων, διά να ήναι αμετάθετος, Να μη έλθη πλέον η Αστίν ενώπιον του βασιλέως Ασσουήρου· και ας δώση ο βασιλεύς την βασιλικήν αυτής αξίαν εις άλλην καλητέραν αυτής.» Αυτό άρεσε στον βασιλέα και διέταξε να γίνη.—Εσθήρ 1:13-22.

⁶ Η Αστίν, της οποίας το όνομα σημαίνει «ωραία,» ήταν η βασίλισσα, η νυμφευμένη με τον βασιλέα· αλλά, παρ’ όλη αυτή την προνομιακή θέσι που κατείχε, εκθρονίσθηκε διότι δεν ανταποκρίθηκε στην οδηγία του βασιλέως να παρευρεθή μαζί του στο χαρωπό συμπόσιό του. Στα γεγονότα που περιέβαλαν την ενθρόνισι του Μεσσία, Ιησού Χριστού, στους ουρανούς το 1914, προσήλθαν να εορτάσουν μαζί με τον Βασιλέα όλοι εκείνοι οι οποίοι απέβλεπαν στη βασιλεία του Θεού. Οι προφητείες της Γραφής, μαζί με τα φυσικά γεγονότα που την εκπληρώνουν, δίνουν την απάντησι.

ΔΟΚΙΜΗ ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΣΥΝΗΣ

 7. Τι συνέβη το 1918, και τι απαιτούσε ο σκοπός του Ιεχωβά για τον «έσχατον καιρόν» όσον αφορά την τάξι του «δούλου»;

⁷ Το 1918, ο Ιησούς, ο Μεσσιανικός Αγγελιαφόρος συνώδευσε τον Ιεχωβά στον πνευματικό ναό, αιφνίδια και απροσδόκητα, για ν’ αρχίση την κρίσι στο ναό του Θεού. (1 Πέτρ. 4:17· Μαλαχ. 3:1) Ο Ιησούς ο Μεσσίας προεγνώριζε ότι μερικοί που τον εκζητούσαν δεν το έκαναν με αγνό ελατήριο. Ένας σκοπός της κρίσεως ήταν να φανερωθή αυτή η στάσις της καρδιάς εκείνων οι οποίοι ζητούν τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού και να ενεργήση αναλόγως μ’ εκείνους που εκδηλώνουν αυτή τη στάσι. (Ματθ. 24:48-51) Όπως συμβαίνει μ’ ένα κύριο δούλων, ο Μεσσίας ήταν μέσα στα όρια των δικαιωμάτων του να ενεργήση σύμφωνα με το δικό του θέλημα του Θεού του Ιεχωβά, στην πολιτεία του μ’ εκείνους οι οποίοι Γραφικώς αναφέρονται ως τάξις του «δούλου.»Ο σκοπός του Ιεχωβά γι’ αυτό τον ’έσχατον καιρόν’ έχει καθορισθή πολύν καιρό πριν. (Ησ. 46:8-11) Το σπουδαίο πράγμα δεν ήταν ότι οι πλήρεις λεπτομέρειες του σκοπού του δεν ήσαν γνωστές στην τάξι του δούλου που ήταν στη γη την εποχή εκείνη. Η ευχή της αφιερώσεώς των στον Ιεχωβά τους καθιστούσε υπευθύνους να κάμουν οτιδήποτε τους ζητούσαν ο Ιεχωβά και ο Μεσσιανικός Βασιλεύς του σύμφωνα με τον Λόγο του, τις Άγιες Γραφές. Με την απαλλαγή από τους εχθρούς του Ιεχωβά στον ουρανό, είχε έλθει ο καιρός ν’ αρχίση ο Μεσσιανικός Βασιλεύς και Κριτής την εκπλήρωσι του σκοπού του Ιεχωβά όσον αφορά τη γη. Γνώριζε τι υπήρχε μπροστά γι’ αυτή την τάξι του δούλου στη γη και εγνώριζε ότι μόνο πλήρης ενότης σκέψεως όσον αφορά την εκτέλεσι του σκοπού του Θεού θα τους καθιστούσε ικανούς να εκπληρώσουν τη Γραφική ευθύνη που είχαν. Γι’ αυτό ήταν ανάγκη να επιβληθή στους κεχρισμένους ακολούθους των βημάτων του που ήσαν στη γη μια πολύ αυστηρή δοκιμασία για να εξουδετερωθούν εκείνοι οι οποίοι δεν θ’ ανταπεκρίνοντο στην κατεύθυνσί του.—Μαλαχ. 3:2, 3· 1 Πέτρ. 2:4-8· Ησ. 8:13-15.

 8. Πώς είχαν δοκιμασθή εκείνοι οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι ήσαν της τάξεως της «νύμφης»; Με ποια αποτελέσματα;

⁸ Ωρισμένες συνθήκες είχε επιτραπή ν’ αναπτυχθούν μέσα στη θρησκευτική οργάνωσι για να ερευνηθή το βάθος της αφοσιώσεως κάθε ατόμου που ισχυριζόταν ότι ήταν νυμφευμένο με τον Μεσσιανικό Βασιλέα Ιησού, ως μέλος της τάξεως της «νύμφης.» (Ψαλμ. 45:10-14· Ιωάν. 3:29) Με τρεις τρόπους είχε δοκιμασθή ιδιαιτέρως η υποτακτικότης των πρώτα, όσον αφορά την εμπιστοσύνη των στις διδασκαλίες του Λόγου του Θεού όπως απεκαλύπτοντο μέσω του αγωγού του επικοινωνίας· δεύτερον, όσον αφορά την προθυμία των να συμμετάσχουν στο κήρυγμα τούτου του ευαγγελίου της Μεσσιανικής βασιλείας, που πρέπει να γίνη προτού ο σκοπός του Ιεχωβά σ’ αυτό τον «έσχατον καιρόν» τερματισθή· και, τρίτον, όσον αφορά την πλήρη νομιμοφροσύνη των στην επίγεια οργάνωσί του, η οποία επρόκειτο ακόμη να εποικοδομηθή με πλήρη θεοκρατική διάρθρωσι, πράγμα που έπρεπε να πραγματοποιηθή στη διάρκεια του «εσχάτου καιρού.» Αυτό ήταν ουσιώδες, όχι μόνο για να μπορέση ο λαός του να σταθή και ν’ αντιμετωπίση τον σοβαρό διωγμό που ο Ιησούς εγνώριζε ότι επρόκειτο να έλθη σ’ αυτούς, αλλά επίσης για να είναι έτοιμος ο λαός του ν’ αναλάβη το υπεύθυνο έργο που θα ήταν γι’ αυτόν να κάμη όταν θα κατεστρέφετο το παρόν σύστημα πραγμάτων στην παγκόσμια στενοχώρια που πλησιάζει. Στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1914 έως το 1918 κανένας από το λαό του Θεού δεν είχε αντιληφθή την πλήρη έκτασι της θρησκευτικής αυτής ευθύνης που ήταν εμπρός. Εντούτοις, εκείνοι που αγαπούσαν τον Θεό ειλικρινά δέχθηκαν τις δοκιμασίες οι οποίες ήλθαν σ’ αυτούς από μέσα από την οργάνωσι, που ήταν σε ανωμαλία, καθώς και την πύρινη δοκιμασία που ήλθε επάνω τους για να τους καθαρίση και να τους εξαγνίση όπως είχε προλεχθή από τον προφήτη Μαλαχία. Υπήρχαν, όμως, μερικοί οι οποίοι απέτυχαν και οι οποίοι εστασίασαν κι επομένως, όπως η Αστίν, δεν ήσαν υποτακτικοί όταν ήλθε η πρόσκλησις σ’ αυτούς να δείξουν τη θεοσεβή ωραιότητά των, καθώς και την υποταγή των στον Μεσσιανικό Βασιλέα.—Λουκ. 14:17-21.a

 9. Ποιο έργο συνάξεως επρόκειτο να λάβη χώρα στη διάρκεια του «εσχάτου καιρού», και πώς είχε προλεχθή;

⁹ Περισσότερες λεπτομέρειες είχαν δοθή από τον Ιησού στην παραβολή του για τον αγρό στον οποίο ένας άνθρωπος είχε σπείρει σιτάρι και στον οποίο ένας εχθρός πήγε αργότερα κι έσπειρε από πάνω ζιζάνια. Όταν το ζήτημα αναφέρθηκε στον κύριο του αγρού είπε: «Αφήσατε να συναυξάνωσιν αμφότερα μέχρι του θερισμού· και εν τω καιρώ του θερισμού θέλω ειπεί προς τους θεριστάς, Συλλέξατε πρώτον τα ζιζάνια, και δέσατε αυτά εις δέσμας, δια να κατακαύσητε αυτά· τον δε σίτον συνάξατε εις την αποθήκην μου.» (Ματθ. 13:30) Η σύναξις για την οποία γίνεται λόγος εδώ επρόκειτο να λάβη χώραν ύστερ’ από την κρίσι του ναού και επρόκειτο να εφαρμοσθή σ’ αυτούς οι οποίοι ήσαν πιστά μέλη της «νύμφης» του Χριστού, οι κεχρισμένοι ακόλουθοί του οι οποίοι επρόκειτο να συμβασιλεύσουν μαζί του στον ουρανό. (Λουκ. 22:28, 29· Αποκάλ. 3:21) Αλλά σκοπός του Θεού δεν ήταν να συνάξη μόνο αυτό τον όμιλο. (Λουκ. 12:32) Ο Ιεχωβά είχε και άλλο σκοπό ο οποίος ήταν άγνωστος στους κεχρισμένους του την εποχή εκείνη, και αυτός ήταν να συνάξη αργότερα ένα μεγάλο πλήθος που είχε υπ’ όψιν του να χρησιμοποιήση ως πυρήνα μιας δικαίας ανθρώπινης κοινωνίας που θα ζούσε στη γη κάτω από τη Μεσσιανική βασιλεία. (Ιωάν. 10:16· 2 Πέτρ. 3:13) Αυτό θ’ απαιτούσε πολύ έργο εκ μέρους των κεχρισμένων, και θα έπρεπε να είναι ενωμένοι, διότι το έργο κηρύγματος της Μεσσιανικής βασιλείας θα διεξήγετο ανάμεσα σε μεγάλη εναντίωσι. (Ματθ. 10:16-18) Κι αυτό επίσης είχε εξεικονισθή στο δράμα της Εσθήρ όπως εξελίχθηκε.

ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΜΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΑΣΤΙΝ

10. Ποια βήματα έκαμε ο Βασιλεύς Ασσουήρης για ν’ αντικαταστήση την Αστίν, και πώς ανεμίχνησαν ο Μαροδοχαίος και η Εσθήρ;

¹⁰ Πρώτα, όμως, ο Βασιλεύς Ασσουήρης εθεώρησε σκόπιμο ν’ αντικαταστήση τη βασίλισσα ΑστΙν η οποία είχε εκθρονισθή. Του είχε γίνει σύστασις από τους συμβούλους του να συγκεντρωθούν όλες οι νεαρές παρθένοι, οι πιο ωραίες ολοκλήρου του βασιλείου, για να εκλέξη ανάμεσά τους εκείνην η οποία θα του άρεσε περισσότερο για ν’ αντικαταστήση την Αστίν. Προτού οδηγηθή μπροστά στον βασιλέα οποιαδήποτε από τις νεαρές γυναίκες, έπρεπε να είναι κατάλληλα προετοιμασμένη για να τον συναντήση. Αυτό περιελάμβανε ενός έτους περιποίησι της καλλονής καθώς και μαλάξεις με διάφορα έλαια κάτω από την αυστηρή επίβλεψι του Ηγαΐ, εμπίστου ευνούχου στην υπηρεσία του βασιλέως. Η Εσθήρ, που το όνομά της σημαίνει «μυρσίνη,» περιελαμβάνετο σ’ αυτές τις νεαρές γυναίκες που βρήκε αμέσως χάριν από τον Ηγαΐ ώστε «έσπευσε να δώση εις αυτήν τα προς καθαρισμόν αυτής, και την μερίδα αυτής· έδωκε δε εις αυτήν και τα επτά κοράσια τα διωρισμένα εκ του οίκου του βασιλέως.» Η Εσθήρ δεν είχε μιλήσει για το λαό της ή για τους συγγενείς της, διότι ο εξάδελφός της ο Μαροδοχαίος ο ίδιος της είχε δώσει εντολή να μη το πη. Ο Μαροδοχαίος εγνώριζε ότι η Εσθήρ επρόκειτο να υποστή πολλές αλλαγές λόγω του περιβάλλοντος και πιέσεις που θα μπορούσαν να την κάμουν ν’ απομακρυνθή από το νόμο του λαού της στον οποίο είχε εκπαιδευθή από τον κηδεμόνα της Μαροδοχαίο. Αυτός ήταν αποφασισμένος να μη είναι αυτή η τελική έκβασις γι’ αυτήν. Γι’ αυτό εξακολουθούσε να έχη στενή επίβλεψι της πνευματικής της ευημερίας. «Και καθ’ εκάστην ημέραν περιεπάτει ο Μαροδοχαίος έμπροσθεν της αυλής του γυναικώνος, δια να μανθάνη πώς είχεν η Εσθήρ, και τι έγεινεν εις αυτήν.»—Εσθήρ 2:1-11.

11. Ποιον ή τι εξεικονίζει (α) ο Μαροδοχαίος; (β) ο Ηγαΐ;

¹¹ Ο Μαροδοχαίος, επομένως, που το όνομά του σημαίνει «ως αγνή σμύρνα, συντεθλασμένη σμύρνα,» εξεικονίζει εκείνους από το κεχρισμένο υπόλοιπο οι οποίοι επέζησαν πιστοί από την κρίσι του ναού στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και οι οποίοι ενδιεφέροντο να βλέπουν ότι εκείνοι οι οποίοι επρόκειτο ν’ αντικαταστήσουν την τάξι της Αστίν ήσαν κατάλληλα προετοιμασμένοι για να γίνουν δεκτοί από τον Βασιλέα. Στη σύγχρονη εποχή, εκείνοι που ήσαν της τάξεως του Μαροδοχαίου διεπιστώθη ότι εξεπλήρωναν πιστά τις θεόδοτες ευθύνες των. (Ματθ. 24:45-47) Αλλά πρέπει να σημειωθή ότι αυτός ο ίδιος ο Μαροδοχαίος δεν είχε την άμεση φροντίδα της Εσθήρ σ’ αυτό το ζήτημα· τον συνεπλήρωνε ο Ηγαΐ, ο οποίος ήταν στην υπηρεσία του βασιλέως. Ο Ηγαΐ, επομένως, εξεικονίζει τη διευθέτησι κάτω από την επίβλεψι της τάξεως του Μαροδοχαίου για την προετοιμασία εκείνων της τάξεως της Εσθήρ για να παρουσιασθούν κατάλληλοι στον Βασιλέα.—Εφεσ. 5:26, 27.

12, 13. Τίνος τύπος ήταν η Εσθήρ, πώς αυτοί εκδηλώθηκαν, και ποια στάσι δείχνουν που είναι ομοία με της Εσθήρ;

¹² Τελικά ήλθε η ημέρα για να παρουσιασθή η Εσθήρ μπροστά στον βασιλέα. Ανόμοια με την Αστίν, η οποία βασίσθηκε στη δική της αντίληψι όσον αφορά την ανταπόκρισί της στις εντολές του βασιλέως, η Εσθήρ προτίμησε να μη πάρη τίποτε μαζί της όταν πήγε να παρουσιασθή στον βασιλέα εκτός από αυτά που είχε συστήσει ο ίδιος ο Ηγαΐ. Σήμερα, επίσης, εκείνοι που είναι της τάξεως της Εσθήρ, δείχνουν ότι είναι ταπεινοί στην εκτίμησι του εαυτού των και πρόθυμοι ν’ ακολουθήσουν τη διευθέτησι που έχει γίνει για την υπηρεσία των στον Βασιλέα. «Και ηγάπησεν ο βασιλεύς την Εσθήρ υπέρ πάσας τας γυναίκας, και εύρηκε χάριν και έλεος ενώπιον αυτού υπέρ πάσας τας παρθένους· και επέθηκε το βασιλικόν διάδημα επί την κεφαλήν αυτής, και έκαμεν αυτήν βασίλισσαν αντί της Αστίν.»—Εσθήρ 2:12-18.

¹³ Πρέπει να ήταν πράγματι μία χαρούμενη μέρα για τον βασιλέα το να έχη κοντά του, στο θρόνο του, μια γυναίκα όχι μόνο πολύ ωραία αλλά επίσης και ταπεινή και να έχη εκτίμησι της σχέσεώς της προς αυτόν. Σήμερα, επίσης, υπάρχει μεγάλη χαρά να βλέπη κανείς εκείνους οι οποίοι από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου έγιναν νέοι πιστοί, πρόσφατα αφιερωμένοι οι οποίοι εσυμβόλισαν την αφιέρωσί των στον Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού με το εν ύδατι βάπτισμα από το έτος 1919 κι έπειτα, ειδικά ως το 1931. Εκείνοι που προσήρχοντο εχρίοντο με το χρίσμα του πνεύματος του Θεού ως νεώτερα μέλη της τάξεως της «νύμφης» διότι η θύρα δεν είχε κλείσει ακόμη για την άνω κλήσι για να βασιλεύσουν μαζί με τον ουράνιο Μεσσία. Ήσαν αντικαταστάται εκείνων οι οποίοι είχαν τεθή κατά μέρος για την μη ευπειθή στάσι των. Αυτοί όμως, όπως και η Εσθήρ, δεν είχαν υπερηφανευθή για τη νέα θέσι των. Εξακολουθούσαν ν’ ακολουθούν τη διευθέτησι του Θεού όπως ακριβώς η Εσθήρ ακολουθούσε τη διευθέτησι του Μαροδοχαίου. «Η Εσθήρ έκαμνε την προσταγήν του Μαροδοχαίου, καθώς ότε ανετρέφετο πλησίον αυτού.»—Εσθήρ 2:19, 20.

ΜΙΑ ΠΡΑΞΙΣ ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΣΥΝΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΜΕΙΦΘΗΚΕ

14. Πώς ο Μαροδοχαίος απέδειξε τη νομιμοφροσύνη του στον βασιλέα, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

¹⁴ Κάτι συμβαίνει τώρα στη δραματική αφήγησι που φάνηκε να είχε μικρή σημασία στην όλη ιστορία την εποχή εκείνη, αλλά που επρόκειτο να παίξη σημαντικό μέρος στην εξέλιξι των γεγονότων. Ο Μαροδοχαίος απεκάλυψε μια συνωμοσία εναντίον του βασιλέως και την ανέφερε στην Εσθήρ, η οποία την απεκάλυψε στον βασιλέα. Η έρευνα απέδειξε την ενοχή των παρ’ ολίγον δολοφόνων και τους απηγχόνισαν. (Εσθήρ 2:21-23) Η ματαίωσις από τον Μαροδοχαίο αυτής της απόπειρας δολοφονίας του βασιλέως πέρασε χωρίς ν’ αμειφθή την εποχή εκείνη, μολονότι είχε καταχωρηθή μονίμως στα χρονικά υπέρ αυτού. Το ίδιο συμβαίνει και με το σύγχρονο παράλληλο.—Εβρ. 6:10.

15. Πώς η τάξις του Μαροδοχαίου έδειξαν τη νομιμοφροσύνη των στον Βασιλέα και πώς αυτό έγινε γνωστό στον Βασιλέα;

¹⁵ Στην υπηρεσία των στον Βασιλέα, εκείνοι που είναι της τάξεως του Μαροδοχαίου έχουν εκτίμησι της οργανώσεως. Καθώς η οργάνωσις άρχιζε ν’ αποκτά περισσότερη θεοκρατική διάρθρωσι ύστερ’ από την έναρξι της κρίσεως του ναού, αντελήφθησαν γρήγορα ότι υπήρχαν μερικοί οι οποίοι έδειχναν ότι ήσαν σε αρμονία με την πρόοδο του σκοπού του Ιεχωβά ως τότε, άνδρες οι οποίοι ήσαν εξέχοντες στην οργάνωσι, αλλ’ οι οποίοι είχαν δυσαρεστηθή και οι οποίοι ακολούθησαν μια πορεία ενεργείας η οποία έθετε σε κίνδυνο την προστασία των συμφερόντων της Βασιλείας, και αποτελούσαν έτσι στασιασμό κατά του Βασιλέως. (Ιούδ. 16-19) Η τάξις του Μαροδοχαίου έφερε αυτά τα ζητήματα υπό την προσοχή της τάξεως της Εσθήρ, οι οποίοι είχαν ανάγκη να μάθουν περί οργανώσεως και να ενισχυθούν σχετικά με τη νομιμοφροσύνη απέναντι του Βασιλέως. Αυτό ίσχυε ιδιαιτέρως εφόσον αυτοί ήσαν νεοφερμένοι. (Ρωμ. 16:17, 18) Μέσω της τάξεως της Εσθήρ έγινε γνωστό στον Βασιλέα όταν αυτοί οι νεοεκλεγέντες της τάξεως της «νύμφης του Χριστού προτίμησαν τη νομιμοφροσύνη στον Μεσσιανικό Βασιλέα και στην οργάνωσι. Εν τούτοις, καμμία ειδική αμοιβή δεν είχε δοθή στην τάξι του Μαροδοχαίου την εποχή εκείνη.

ΕΝΑΣ ΠΑΛΑΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ

16, 17. (α) Πώς ο Αμάν έφθασε σε εξέχουσα θέσι, και ποιο είναι το ιστορικό των προγόνων του; (β) Ποιον εξεικονίζει ο Αμάν, και πώς αυτό;

¹⁶ Φαινόταν, πράγματι, -ότι η πράξις του Μαροδοχαίου δεν είχε εκτιμηθή, διότι η αφήγησις συνεχίζει: «Μετά τα πράγματα ταύτα εμεγάλυνεν ο βασιλεύς Ασσουήρης τον Αμάν τον υιόν του Αμμεδαθά του Αγαγίτου, και ύψωσεν αυτόν, και έθεσε τον θρόνον αυτού υπεράνω πάντων των αρχόντων των περί αυτόν. Και πάντες οι δούλοι του βασιλέως, οι εν τη βασιλική πύλη έκλινον και προσεκύνουν τον Αμάν· διότι ούτω προσέταξεν ο βασιλεύς περί αυτού. Ο Μαροδοχαίος όμως δεν έκλινε, και δεν προσεκύνει αυτόν.»—Εσθήρ 3:1-4.

¹⁷ Το όνομα του Αμάν, αν είναι Περσικής προελεύσεως, σημαίνει «μεγαλοπρεπής· ένδοξος,» αλλ’ αν αντιστοιχή με το Εβραϊκό παράλληλο, σημαίνει «θόρυβος, ταραχή, εκείνος που ετοιμάζεται,» χωρίς αμφιβολία με κακό τρόπο. Εφόσον ήταν γυιος του Αμμεδαθά (που η πιθανή σημασία του είναι, «αυτός που ταράσσει το νόμο») του Αγαγίτου, ήταν απόγονος του Αμαλήκ, ο οποίος ήταν εγγονός του Ησαύ. Ο Ησαύ είχε πωλήσει τα πρωτοτόκιά του στον δίδυμο αδελφό του Ιακώβ, από τον οποίο κατήγετο ο Μαροδοχαίος. Αλλά ο Ησαύ μισούσε τον Ιακώβ και εναντιώνετο σ’ αυτόν πικρά, επειδή ο Ιακώβ είχε πάρει αυτό που ήταν δικαιωματικά δικό του. (Γεν. 25:29-34· 27:41) Επιπλέον, και σύμφωνα με την εχθρότητα που έδειχνε ο Ησαύ στον Ιακώβ, οι απόγονοί του μέσω του Αμαλήκ εξεδήλωσαν μίσος εναντίον του λαού του Θεού των Ισραηλιτών, όταν αυτός ο ίδιος ο Ιεχωβά ελευθέρωνε το λαό του από την Αίγυπτο. Οι Αμαληκίται επετέθησαν στην οπισθοφυλακή των Ισραηλιτών που αναχωρούσαν κι έτσι ο Ιησούς του Ναυή επολέμησε εναντίον των με τη βοήθεια των υψωμένων χεριών του Μωυσέως και τους ενίκησε. Εξαιτίας αυτής της αισχρής επιθέσεως κατά των Ισραηλιτών, ο Θεός είπε ότι είχαν βάλει τα χέρια των κατά του θρόνου του Θεού και ο Ιεχωβά θα είχε πόλεμο εναντίον των τέκνων του Αμαλήκ πάντοτε, και αυτό εσήμαινε ως την εποχή του Μαροδοχαίου και της Εσθήρ. (Έξοδ. 17:8-16) Ο Αμάν καλώς αντιπροσωπεύει στη σύγχρονη εποχή τους κληρικούς του Χριστιανικού κόσμου οι οποίοι έχουν πωλήσει τα πρωτοτόκιά των όσον αφορά την βασιλεία του Θεού με αντάλλαγμα την εξύψωσί των ανάμεσα στις βασιλείες αυτού του κόσμου και οι οποίοι πολεμούν πικρά κατά του Θεού και του εκλεκτού λαού του, όπως έκαμαν οι Αμαληκίται των αρχαίων χρόνων.—Ματθ. 23:5-7, 13-15· Ιωάν. 11:48-50, 53.

18. Πώς μπορούσε η τάξις του Αμάν να κατέχη εξέχουσα θέσι σ’ αυτόν τον ‘έσχατον καιρό’ εφόσον κυβερνά στον ουρανό ο Ιησούς με όλη τη δύναμι και εξουσία;

¹⁸ Τώρα ο Αμάν είχε εξυψωθή πιο πάνω από τον Μαροδοχαίο, ο δε Βασιλεύς Ασσουήρης είχε διατάξει όλοι να σκύβουν και να υποκλίνωνται μπροστά του. Πώς λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι ο Ασσουήρης αντιπροσωπεύει τη βασιλική δύναμι που ανέλαβε ο Ιησούς Χριστός; Οι Γραφές αναφέρουν ότι ο Θεός επιτρέπει να συμβούν ωρισμένα πράγματα, κακά πράγματα τα οποία προφανώς ζημιώνουν την ίδια την οργάνωσί του και είναι επιβλαβή για ένα χρονικό διάστημα στο λαό του. Μια τέτοια περίπτωσις αναφέρεται στο εδάφιο 2 Θεσσαλονικείς 2:11: «Δια τούτο θέλει πέμψει επ’ αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος.» Ο Θεός δεν είναι δημιουργός ψεύδους ούτε πηγή πλάνης, αλλ’ επιτρέπει να επέλθουν αυτά στην τάξι που αυτός επιθυμεί να επηρεασθή απ’ αυτά. Έτσι, στην εκπλήρωσι του προφητικού δράματος, ο Ιεχωβά επιθυμεί να υποστή ο λαός του μια ωρισμένη δοκιμασία για ν’ αποδείξουν ότι υποστηρίζουν την παγκόσμια κυριαρχία του και να εκδηλώνουν την αληθινή θεοκρατική Χριστιανική ακεραιότητά των σ’ αυτόν. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο οποίος κυβερνά στα δεξιά του Ιεχωβά με όλη την εξουσία στον ουρανό και στη γη, επιτρέπει ν’ αναπτυχθή μια τέτοια κατάστασις. Αφήνει τον κλήρο όλου του Χριστιανικού κόσμου να καταλάβη υψηλή θέσι σ’ αυτό τον κόσμο, ανάμεσα στον οποίο ζουν εκείνοι που ανήκουν στην τάξι του Μαροδοχαίου και στην τάξι της Εσθήρ. Αυτό επηρεάζει την κατάστασι του λαού του Κυρίου στη γη. Αυτό δεν προξενεί ζημία στη σχέσι των με τον Μεσσιανικό Βασιλέα, αλλά αποδεικνύει ότι αποτελεί κίνδυνο που απειλεί ακόμη και τη ζωή των.—Ιωάν. 16:2, 3.

ΑΠΕΙΛΗ ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΕΩΣ

19. Ποια στάσι είχε λάβει ο Μαροδοχαίος απέναντι στον Αμάν, και γιατί δεν θα έπρεπε να είναι πολύ δύσκολο για μερικούς στα πρόσφατα χρόνια να εκτιμήσουν την εκπλήρωσι;

¹⁹ Ο Μαροδοχαίος όμως αρνήθηκε να υποκλίνεται στον Αμάν. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα κρατούν την ίδια στάσι όσον αφορά τον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου.» (Ψαλμ. 139:21, 22) Κατόπιν των προσφάτων εξελίξεων στην παγκόσμια σκηνή αυτό δεν είναι δύσκολο να κατανοηθή. Ας ενθυμούμεθα, όμως, ότι τα γεγονότα που σχετίζονται μ’ αυτή τη μορφή εκπληρώσεως του προφητικού δράματος άρχισαν να συμβαίνουν πριν από μερικά χρόνια όταν ο στασιασμός δεν ήταν σε ημερησία διάταξι και όταν ο αριθμός των εκκλησιαζομένων ήταν μεγάλος και οι θρησκευτικοί ηγέται απελάμβαναν μεγάλο σεβασμό. Κρατούσαν υψηλές πολιτικές θέσεις. Έκαναν κογκορδάτα με κοσμικούς ηγέτας, όχι μόνο για να εγκατασταθούν οι ίδιοι με μεγαλύτερη ασφάλεια αλλά επίσης για να προωθήσουν τα συμφέροντα αυτών των κοσμικών ηγετών. Όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, η τάξις του Μαροδοχαίου, ωμίλησαν με παρρησία εναντίον των για ν’ αποκαλύψουν τη φιλία των με τον κόσμο, πράγμα που τους έκανε εχθρούς του Θεού, είναι ευνόητο πώς η έντασις και η εχθρότης μεγάλωσε μεταξύ αυτών των δούλων του Θεού και των κληρικών του Χριστιανικού κόσμου.b (Ιακ. 4:4) Εν τούτοις το από σπίτι σε σπίτι κήρυγμα από την τάξι του Μαροδοχαίου συνεχίσθηκε, και η εχθρότης του κλήρου μεγάλωσε ωσότου τελικά έγινε φανερό ότι ήσαν αποφασισμένοι να διαλύσουν τελείως το έργο της τάξεως του Μαροδοχαίου.

20. (α) Ποια ήταν η αντίδρασις του Αμάν, και τι απεφάσισε να κάμη; (β) Ποιο είναι το παράλληλο σήμερα;

²⁰ Και ο Αμάν, επίσης, γινόταν πολύ προκλητικός με την υπερηφάνειά του και με την άρνησι του Μαροδοχαίου να υποκλιθή σ’ αυτόν, και ήταν αποφασισμένος να εξαφανίση όχι μόνο τον Μαροδοχαίο αλλά όλους τους Ιουδαίους. Ο Αμάν, για να επιτύχη αυτόν το σκοπό, έρριξε κλήρους για να προσδιορίση τον πιο κατάλληλο χρόνο από την άποψι των θεών του για την εκπλήρωσι της μηχανορραφίας του. Ο κλήρος ή «Φούρ» έπεσε στη δεκάτη τρίτη ημέρα του δωδεκάτου σεληνιακού μηνός Αδάρ. Κατόπιν παρουσίασε το ζήτημα στον βασιλέα, κατηγορώντας τους Ιουδαίους ότι ήσαν εναντίον του νόμου του βασιλέως, και ζήτησε να εκδοθή έγγραφον προς όλη την αυτοκρατορία που να εξουσιοδοτή την καταστροφή των. Ο Βασιλεύς Ασσουήρης συνεφώνησε, και παρέδωσε στον Αμάν το δακτυλίδι με τη σφραγίδα του για να σφραγίση το έγγραφο και να γίνη έτσι νόμος των Μήδων και Περσών ώστε να μη μπορή ν’ ανακληθή. (Εσθήρ 3:5-15) Αυτό υποδεικνύει ότι στη σύγχρονη εποχή ο Κύριος Ιησούς Χριστός θα επέτρεπε στους εχθρούς του λαού του να προχωρήσουν ως το έσχατο σημείο στις προσπάθειες των να επιτύχουν το σκοπό των να τους καταστρέψουν. Αλλά, όσον αφορά το ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα, αυτός πρόκειται να το καθορίση, όπως ακριβώς στην περίπτωσι του Μαροδοχαίου και της Εσθήρ. Αυτά τα δραματικά γεγονότα αποτελούν το περιεχόμενο του άρθρου που ακολουθεί.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 365]

Ο Βασιλεύς Ασσουήρης έκαμε την Εσθήρ βασίλισσα αντί της μη υποτακτικής Αστίν