οδόντων. Τότε οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος, εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών.»—Ματθ. 13:36-43.

ΣΠΟΡΑ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟ

Πριν από 1900 χρόνια και πλέον ο Ιησούς Χριστός εφύτευσε στον κόσμο της ανθρωπότητος, που εξεικονίσθη από τον αγρό, καλό σπόρο όταν ίδρυσε τη Χριστιανική εκκλησία. Η σπορά του θα παρήγε τελικά μια συγκομιδή από 144.000 καρποφόρους Χριστιανούς, οι οποίοι, μαζί με αυτόν, θ’ αποτελούσαν τη βασιλεία των ουρανών.

Η παραβολή έλεγε ότι ενώ οι άνθρωποι εκοιμώντο, ένας εχθρός έσπειρε ζιζάνια «αναμέσον του σίτου». Αυτό έλαβε χώραν όταν οι τελευταίοι από τους αποστόλους, που εξεικονίζοντο από τους «ανθρώπους,» εκοιμήθησαν στον θάνατο. Επειδή δεν ήσαν πια παρόντες οι απόστολοι για να επαγρυπνήσουν στην εκκλησία και να ενεργήσουν ως περιοριστικό μέσον, ο Σατανάς επέτυχε να ενσπείρη κατ’ απομίμησιν Χριστιανούς μέσα στην εκκλησία. Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε γι’ αυτό: «Εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, δια να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.»—Πράξ. 20:29, 30.

ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΙΤΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΖΙΖΑΝΙΑ

Όπως προελέχθη στην παραβολή, ο Σπορεύς, Ιησούς Χριστός, δεν κατέστρεψε τους κατ’ απομίμησιν Χριστιανούς, όταν ενεφανίσθησαν μετά τον θάνατον των αποστόλων, αλλ’ επέτρεψε να παραμείνουν και να διασπαρούν σε όλο τον κόσμο της ανθρωπότητος. Ο χωρισμός των αληθινών Χριστιανών από τους ψευδείς έπρεπε ν’ αναβληθή ως τις τελευταίες μέρες του πονηρού αυτού, κοσμικού συστήματος πραγμάτων.

Το έργον του διαχωρισμού του σίτου από τα ζιζάνια, των υιών της βασιλείας από τους υιούς του πονηρού, θα εγίνετο από τους αγγέλους, όπως είπε ο Ιησούς. Σε μια άλλη περίπτωσι το ετόνισε πάλι αυτό, όταν ωμίλησε για το τι θα έκανε ο Υιός του ανθρώπου στον έσχατο καιρό: «Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης· και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών.» (Ματθ. 24:31) Αυτό εσήμαινε ότι θα εγίνετο σύναξις των υπολοίπων επί γης μελών των 144.000 κεχρισμένων ακολούθων του Χριστού. Αυτοί θα συνήγοντο σε μια κοινωνία με πυκνή συγκρότησι.

Ό,τι είχε προλεχθή στην παραβολή του μεγάλου θερισμού ελάμβανε χώραν στην εποχή μας, διότι ευρισκόμεθα στη συντέλεια του αιώνος από το έτος 1914 μ.Χ., οπότε τα παγκόσμια γεγονότα άρχισαν να εκπληρώνουν τις προφητείες, που επισημαίνουν τις έσχατες ημέρες. Οι κεχρισμένοι ακόλουθοι του Χριστού εχωρίσθησαν απ’ τον «Χριστιανικό κόσμο», οι δε κατ’ απομίμησιν Χριστιανοί που εμφανίζονται ανάμεσά τους αφαιρούνται σαν ζιζάνια από το συγκομιζόμενο σιτάρι. Οι άγγελοι ‘συλλέγουν εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα, και τους πράττοντας την ανομίαν.’ (Ματθ. 13:41) Η ιστορία των μαρτύρων του Ιεχωβά, ιδιαίτερα από το έτος 1918, πιστοποιεί την ακρίβεια εκείνων, που ο Ιησούς προεφήτευσε.

Στην παραβολή ο κύριος του οίκου έπρεπε να περιμένη επί ένα χρονικό διάστημα ως τον θερισμό, προτού διαχώριση τον σίτον από τα ζιζάνια. Έτσι γίνεται και στην εκπλήρωσι. Ο Χριστός έπρεπε να περιμένη στα δεξιά του Πατρός του επί πολλούς αιώνες, ώσπου να έλθη ο καιρός ν’ αρχίσουν οι άγγελοι το έργον του θερισμού. Μετά την έναρξί του, θ’ απητείτο καιρός για να συμπληρωθή αυτό, ακριβώς όπως και στον θερισμό της παραβολής. Όπως η περίοδος του θερισμού στην παραβολή ήταν βραχεία, παραβαλλόμενη με την περίοδο της αναπτύξεως του σίτου και των ζιζανίων, έτσι και η διάρκεια του πνευματικού θερισμού θα ήταν συγκριτικά βραχεία. Τα σαράντα και πλέον έτη, που πέρασαν απ’ τον καιρό της ενάρξεώς του, είναι βραχύ διάστημα σε σύγκρισι με τους αιώνες, που πέρασαν αφότου εφυτεύθη η εκκλησία.

Η πύρινη κάμινος της παραβολής, στην οποία κατεστράφησαν τα ζιζάνια, βρίσκει την εκπλήρωσί της στην επικείμενη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Τότε η μεγάλη εσοδεία των ζιζανίων, που παρήγαγε ο «Χριστιανικός κόσμος» κάτω από το αντιγραφικό του σύστημα κληρικών και λαϊκών, θα καταναλωθή στην πύρινη καταστροφή της οργής του Θεού. Ολόκληρο το επίγειο σύστημα πραγμάτων του Σατανά θα καταναλωθή τότε.—Σοφον. 3:8.

Στη διάρκεια του μεγάλου θερισμού οι κεχρισμένοι ακόλουθοι του Χριστού έλαμψαν «ως ο ήλιος.» Αυτό το έκαμαν διακηρύττοντας προς κάθε κατεύθυνσι τις διαφωτιστικές αλήθειες του Θείου λόγου, ειδικά τις αλήθειες εκείνες που σχετίζονται με τη βασιλεία του Θεού. Αυτή ήταν μια καρποφόρος δράσις που έκαμε ένα πολύν όχλον πράων ανθρώπων να συνταυτισθή με αυτούς σε μια κοινωνία Νέου Κόσμου και να εγκολπωθή την ελπίδα της ζωής σε μια ειρηνική γη κάτω από τη Βασιλεία. Έτσι, πολύ περισσότεροι, από όσους είναι οι κεχρισμένοι κληρονόμοι της Βασιλείας του Χριστού, βρίσκουν ελπίδα και παρηγοριά στην παραβολή του περί του μεγάλου θερισμού. Τόσο οι κεχρισμένοι όσο και τα άλλα πρόβατα βρίσκουν στην εκπλήρωσί του λόγους να χαίρουν, διότι αυτός δείχνει ότι «πλησιάζει η απολύτρωσίς» των.—Λουκ. 21:28.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Ιανουάριο

16 Μηδείς υμών ας μη πάσχη ως φονεύς, ή κλέπτης, ή κακοποιός, . . . αλλ’ εάν πάσχη ως Χριστιανός, ας μη αισχύνηται, αλλ’ ας δοξάζη τον Θεόν κατά τούτο.—1 Πέτρ. 4:15, 16. Σ 15/4/60 38, 39

17 Εξελθών δε ο Ιησούς είδε πολύν όχλον, και εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, επειδή ήσαν ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα· και ήρχισε να διδάσκη αυτούς πολλά.—Μάρκ. 6:34. Σ 15/7/60 4-6

18 Εγώ κάμνω πάντοτε τα αρεστά εις αυτόν.—Ιωάν. 8:29. Σ 1/10/60 4-6

19 Θεωρούντες δε την παρρησίαν του Πέτρου και Ιωάννου, και πληροφορηθέντες ότι είναι άνθρωποι