Κεφάλαιο 13

Επιστρέφοντας τις Καρδιές στο Όνομα

 1. (α) Τι σημαίνει το όνομα Μαλαχίας, και τι είχε προφητεύσει σχετικά με τον Ηλία; (β) Πώς είχε, επίσης προφητεύσει προφανώς αναφερόμενος στον ίδιο τον Ηλία, και ποιοι ανέμεναν να εκπληρωθή η προφητεία του;

Ο Μαλαχίας ήταν ο τελευταίος από τους θεοπνεύστους Εβραίους προφήτας πριν από την Κοινή μας Χρονολογία. Στο όνομά του τα τελικά τρία γράμματα «ιας» νοείται ότι αποτελούν σύντμησι του Θείου ονόματος. Γι’ αυτό, το όνομα Μαλαχίας νοείται ότι σημαίνει το ίδιο με το όνομα Μαλαχιγιάχ, δηλαδή, «Αγγελιαφόρος [ή, Άγγελος] του Ιεχωβά.» Αν η προφητεία του περί αποστολής Ηλία του προφήτου εγράφη κατά το έτος 442 π.Χ., τότε θα είχαν περάσει περίπου 470 χρόνια ώσπου ν’ αρχίση η εκπλήρωσις της προφητείας αυτής. Ο Μαλαχίας, στο τρίτο κεφάλαιο της προφητείας του, είχε γράψει αυτά τα λόγια του Ιεχωβά, προφανώς για τον ίδιον εκείνον, που θ’ απεστέλλετο: «Ιδού, εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου, και θέλει κατασκευάσει την οδόν έμπροσθέν μου· και ο Ιεχωβά, τον οποίον σεις ζητείτε, εξαίφνης θέλει ελθεί εις τον ναόν αυτού, ναι, ο άγγελος της διαθήκης, τον οποίον σεις θέλετε· ιδού, έρχεται, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» (Μαλαχίας 3:1, ΜΝΚ) Γι’ αυτό οι γραμματείς, που έκαναν χειρόγραφα αντίγραφα των Εβραϊκών Γραφών, έλεγαν ότι έπρεπε να έλθη ο Ηλίας πριν από τον υποσχεμένο Μεσσία, τον Υιόν του Δαβίδ, ο οποίος επρόκειτο να είναι βασιλεύς για πάντα.—Ματθαίος 17:10.

 2. Ποιος απεστάλη ν’ αναγγείλη ότι η εκπλήρωσις της προφητείας του Μαλαχία σχετικά με τον Ηλία ήταν πλησίον, και πότε έγινε αυτό;

² Ο Μαλαχίας, που προείπε την έλευσι αυτού του προφήτου Ηλία, ήταν απλώς κατά το όνομα «Αγγελιαφόρος [ή Άγγελος] του Ιεχωβά.» Αλλ’ ένας πραγματικός άγγελος του Ιεχωβά ήταν εκείνος που ανήγγειλε ότι η προφητεία του Μαλαχία επρόκειτο να εκπληρωθή. Το όνομα του αγγέλου αυτού ήταν Γαβριήλ, που σημαίνει «Ένας ισχυρός του Θεού.» Αυτό έγινε την άνοιξι του 3 π.Χ.

 3. Από τότε ποιες αλλαγές έλαβαν χώραν στη γη της Παλαιστίνης, και ποιος κυβερνούσε τις επαρχίες της;

³ Έως τότε μεγάλες αλλαγές είχαν λάβει χώραν στη γη της Παλαιστίνης. Η γη δεν ήταν πια διηρημένη στα εδάφη των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Δεν υπήρχαν πια ένα δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ κι ένα βασίλειο του Ιούδα. Δεν εβασίλευε πια στην Ιερουσαλήμ ένας βασιλεύς του οίκου Δαβίδ. Η γη τώρα αποτελούσε μέρος της ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της οποίας τότε άρχων ήταν ο Αύγουστος Καίσαρ της Ρώμης. Η γη είχε διαχωρισθή σε επαρχίες γνωστές ως Ιουδαία, Σαμάρεια, Περαία, Γαλιλαία και άλλες επαρχίες υπό τον Βασιλέα Ηρώδη τον Μέγαν, με τη Δεκάπολι προς ανατολάς.

 4. Ποιος ήταν ο Ηρώδης ο Μέγας, και πώς έγινε βασιλεύς στην Ιερουσαλήμ;

⁴ Ο Ηρώδης ήταν περιτετμημένος Ιδουμαίος ή Εδωμίτης, απόγονος του Ησαύ (ή Εδώμ), διδύμου αδελφού του πατριάρχου Ιακώβ, και είχε διορισθή από τη Ρωμαϊκή Γερουσία να είναι βασιλεύς της γης. Το θέρος του 37 π.Χ. ο Ηρώδης εκυρίευσε την Ιερουσαλήμ εξ εφόδου κι ενεθρονίσθη ως βασιλεύς των Ιουδαίων ή Ισραηλιτών. Ερχόμεθα τώρα στο τριακοστό τέταρτο έτος της βασιλείας του αφότου εκυρίευσε την Ιερουσαλήμ. Η Συρία ευρίσκετο ακόμη προς βορράν ως αυτοκρατορική επαρχία, οι δε Ρωμαίοι διατηρούσαν εκεί τέσσερες λεγεώνες στρατιωτών για να φρουρούν τα σύνορα της αυτοκρατορίας. Αυτό σημαίνει σαράντα χιλιάδες στρατιώτες, με πολλούς εκατοντάρχους, ο καθένας από τους οποίους διοικούσε εκατό άνδρες.

 5. Πού εστάλη ο άγγελος Γαβριήλ, και πού τον είδε ο ηλικιωμένος ιερεύς Ζαχαρίας;

⁵ Ο άγγελος Γαβριήλ εστάλη στον ναό της Ιερουσαλήμ. Αυτός δεν ήταν ο ναός που είχε κτισθή από τον Βασιλέα Σολομώντα. Ο ναός εκείνος είχε καταστραφή από τους Βαβυλωνίους το έτος 607 π.Χ., όταν η Ιερουσαλήμ κατεστράφη για πρώτη φορά. Αυτός ήταν ο δεύτερος ναός του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, τον οποίον ο Βασιλεύς Ηρώδης άρχισε να διασκευάζη και μετατρέπη σ’ ένα νέο ναό το έτος 17 π.Χ., πραγματικά σ’ έναν ένδοξο τρίτο ναό. Ο Γαβριήλ, ως άγγελος, την άνοιξι του έτους 3 π.Χ., εισήλθε αόρατος μέσα στα Άγια του ναού, όπου ευρίσκετο το χρυσούν θυσιαστήριον του θυμιάματος. Ήταν η ώρα της προσευχής και προσφοράς του θυμιάματος. Ο ηλικιωμένος, άτεκνος ιερεύς ονομαζόμενος Ζαχαρίας άφησε τον προσευχόμενο λαό έξω στην αυλή του ναού και μπήκε να προσφέρη το θυμίαμα. Τότε τα μάτια του Ζαχαρία είδαν τον Γαβριήλ να στέκη στη δεξιά πλευρά του θυσιαστηρίου του θυμιάματος.

 6. Τι του είπε ο Γαβριήλ, κάνοντας μνείαν του Ηλία;

⁶ Ο άγγελος είπε: «Μη φοβού, Ζαχαρία· διότι εισηκούσθη η δέησίς σου· και η γυνή σου Ελισάβετ θέλει γεννήσει υιόν εις σε, και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιωάννην. Και θέλει είσθαι εις σε χαρά και αγαλλίασις· και πολλοί θέλουσι χαρή δια την γέννησιν αυτού. Διότι θέλει είσθαι μέγας ενώπιον του Ιεχωβά·a και οίνον και σίκερα δεν θέλει πίει, και θέλει πληρωθή πνεύματος αγίου έτι εκ κοιλίας της μητρός αυτού. Και πολλούς των υιών Ισραήλ θέλει επιστρέψει εις Ιεχωβάb τον Θεόν αυτών. Και αυτός θέλει ελθεί προ προσώπου αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου, δια να επιστρέψη τας καρδίας των πατέρων εις τα τέκνα, και τους απειθείς εις την φρόνησιν των δικαίων, δια να ετοιμάση εις τον Ιεχωβάc λαόν προδιατεθειμένον.»—Λουκάς 1:5-17, ΜΝΚ.

 7. Γιατί ο Ζαχαρίας έχασε προσωρινώς τη δύναμι της ομιλίας του;

⁷ Ο Ζαχαρίας φρονούσε ότι αυτός και η σύζυγός του ήσαν πολύ ηλικιωμένοι γι’ αυτό. Ο άγγελος λοιπόν είπε: «Εγώ είμαι Γαβριήλ ο παριστάμενος ενώπιον του Θεού· και απεστάλην δια να λαλήσω προς σε, και να σε ευαγγελίσω ταύτα. Και ιδού, θέλεις είσθαι σιωπών, και μη δυνάμενος να λαλήσης, έως της ημέρας καθ’ ην θέλουσι γείνει ταύτα· διότι δεν επίστευσας εις τους λόγους μου, οίτινες θέλουσιν εκπληρωθή εις τον καιρόν αυτών.»—Λουκάς 1:18-20.

 8. Πώς ο Ζαχαρίας ενήργησε με πίστι ύστερ’ απ’ αυτό;

⁸ Η αγγελική αυτή προφητεία επρόκειτο να εκπληρωθή τόσο βέβαια όσο και η προφητεία του Μαλαχία (4:5, 6). Ο Ζαχαρίας, μόλις ήταν ελεύθερος από τα καθήκοντά του στον ναό στο τέλος της εβδομάδος, πήγε στη σύζυγό του στο σπίτι, στην ορεινή χώρα της Ιουδαίας, πιθανώς στην πόλι Χεβρών, που ήταν συνήθως μια πόλις ιερέων. Με πίστι είχε σχέσεις με την ηλικιωμένη σύζυγό του Ελισάβετ.—Λουκάς 1:21-25.

 9. Σε ποια απεστάλη ο Γαβριήλ έξη μήνες περίπου αργότερα, και ποια ήταν η σχέσις αυτής στη διαθήκη του Θεού με τον Δαβίδ για τη βασιλεία;

⁹ Στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ, ο άγγελος του Θεού Γαβριήλ εστάλη προς βορράν σε μια πόλι της Γαλιλαίας που ελέγετο Ναζαρέτ. Εκεί κατοικούσε μια συγγενής της Ελισάβετ, μια εξαδέλφη της. Ήταν μια παρθένος από τη φυλή του Ιούδα, ενώ η Ελισάβετ ήταν από την ιερατική οικογένεια του Ααρών του Λευίτου. Για τη γέννησί της δεν γνωρίζομε τίποτε από τις θεόπνευστες Γραφές. Η γέννησίς της δεν είχε προλεχθή όπως η γέννησις του Ισαάκ, γυιου του Αβραάμ, ή όπως η γέννησις του ισχυρού ανδρός Σαμψών, ή όπως η γέννησις του Βασιλέως Ιωσία του Ιούδα, ή όπως η γέννησις του Ιωάννου, ή ακόμη όπως η γέννησις του Ιησού Χριστού. Η παρθένος εμνημονεύθη ανωνύμως στην προφητεία του Ησαΐα 7:14 (ΜΝΚ), με αυτά τα λόγια στον Βασιλέα Άχαζ του Ιούδα: «Ο Ιεχωβά αυτός θέλει σας δώσει σημείον· Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και γεννήσει υιόν, και θέλει καλεσθή το όνομα αυτού Εμμανουήλ.» Αλλά δεν ήταν τίποτε το θαυματουργικό ή άσπιλο όσον αφορά τη γέννησι της Μαρίας, διότι το εδάφιο Λουκάς 3:23 μας δίνει να εννοήσωμε, ότι ήταν κόρη του Ηλί της βασιλικής γραμμής του Βασιλέως Δαβίδ· αυτός δε ο Ηλί έγινε πενθερός του ξυλουργού Ιωσήφ, ο οποίος, επίσης, ήταν από τη βασιλική γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ. Η Μαρία, επειδή ήταν κόρη του Ηλί, ήταν, επίσης, από τον βασιλικό οίκο του Δαβίδ, και μπορούσε να διαβιβάση στον πρωτότοκο γυιο της το φυσικό δικαίωμα στον θρόνο του Βασιλέως Δαβίδ, σύμφωνα με την διαθήκη την οποίαν είχε κάμει ο Ιεχωβά Θεός με τον Δαβίδ για μια αιώνια βασιλεία.—2 Σαμουήλ 7:11-16.

10. Πού είχε γεννηθή η Μαρία, και πού είχε γεννηθή ο μνηστήρ της;

¹⁰ Η Ιουδαία παρθένος Μαρία είχε γεννηθή στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, γενέτειρα του Βασιλέως Δαβίδ. Τότε κατοικούσε στα βόρεια, στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, σαράντα οκτώ περίπου χιλιόμετρα βορείως της πόλεως Σαμαρείας. Εκεί ο πατέρας της ο Ηλί την είχε αρραβωνιάσει με τον ξυλουργό Ιωσήφ, ο οποίος, επίσης, είχε γεννηθή στη Βηθλεέμ, ενενήντα έξη και πλέον χιλιόμετρα νοτίως και ο οποίος δεν είχε ακόμη λάβει τη Μαρία στον οίκον του ως σύζυγό του.

11. Ποιο άγγελμα σχετικά με τον θρόνο του Δαβίδ έδωσε ο Γαβριήλ στη Μαρία;

¹¹ Ο άγγελος Γαβριήλ τότε εμφανίσθηκε στην παρθένο Μαρία, λέγοντας: «Χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Ιεχωβά μετά σου.» Ο Γαβριήλ, βλέποντας ότι η Μαρία εταράχθη, της είπε: «Μη φοβού, Μαριάμ· διότι εύρες χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού, θέλεις συλλάβει εν γαστρί, και θέλεις γεννήσει υιόν· και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν. Ούτος θέλει είσθαι μέγας, και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή· και θέλει δώσει εις αυτόν Ιεχωβά ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού· και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος.»—Λουκάς 1:24-33, ΜΝΚ.

12. Πώς επρόκειτο να γίνη μητέρα η Μαρία, και ποια ήταν η ανταπόκρισις της Μαρίας σ’ αυτή τη διευθέτησι;

¹² Η Μαρία ερώτησε πώς μπορούσε να γίνη αυτό αφού ‘άνδρα δεν εγνώριζε.’ Ο Γαβριήλ εξήγησε το προκείμενο θαύμα: «Πνεύμα άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· δια τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον, θέλει ονομασθή Υιός Θεού. Και ιδού Ελισάβετ η συγγενής σου, και αυτή συνέλαβεν υιόν εις το γήρας αυτής· και ούτος είναι μην έκτος εις αυτήν την καλουμένην στείραν. Διότι ουδέν πράγμα θέλει είσθαι αδύνατον παρά τω Θεώ.» Η Μαρία τότε επίστεψε και είπε: «Ιδού η δούλη του Ιεχωβά· γένοιτο εις εμέ κατά τον λόγον σου.» Όταν εδέχθη η Μαρία το θέλημα του Θεού, ο Γαβριήλ ανεχώρησε.—Λουκάς 1:34-38, ΜΝΚ.

13. Ύστερ’ απ’ αυτό ποιον επήγε να επισκεφθή η Μαρία, και πώς το πνεύμα του Θεού ενήργησε στον Ιωάννη προτού ακόμη γεννηθή;

¹³ Η ενεργός δύναμις του Ιεχωβά ετέθη σ’ ενέργεια στη Μαρία και η δύναμίς του την επεσκίασε, η δε Μαρία συνέλαβε θαυματουργικά. Κατόπιν η Μαρία πήγε προς νότον για να επισκεφθή για μερικούς μήνες τη μέλλουσα μητέρα του Ιωάννου. Το τέκνον που ήταν στην κοιλία της Ελισάβετ ήταν τώρα περίπου έξη μηνών. «Και ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής· και επλήσθη πνεύματος αγίου η Ελισάβετ, και ανεφώνησε μετά φωνής μεγάλης, και είπεν, Ευλογημένη συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο, να έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με; Διότι ιδού, καθώς ήλθεν η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτα μου, εσκίρτησεν εν αγαλλιάσει το βρέφος εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα· διότι θέλει γείνει εκπλήρωσις των λαληθέντων προς αυτήν παρά του Ιεχωβά.» (Λουκάς 1:39-45, ΜΝΚ) Έτσι, το πνεύμα του Θεού επενήργησε στον Ιωάννη πριν γεννηθή ακόμη.

14. Ποια θεόπνευστη έκφρασι απήγγειλε η Μαρία και πότε εγκατέλειψε την Ελισάβετ;

¹⁴ Τότε η ίδια η Μαρία απήγγειλε μια Θεόπνευστη έκφρασι, στην οποία και πάλι εχαρακτήρισε τον εαυτό της ως δούλην του Ιεχωβά. Επίσης ανεφέρθη στη διαθήκη του Ιεχωβά με τον Αβραάμ, που υπέσχετο ότι το σπέρμα του θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού και ότι μέσω του σπέρματός του θα ηυλογούντο πάντα τα έθνη της γης. (Γένεσις 22:15-18) Η Μαρία παρέμεινε μαζί με την Ελισάβετ περίπου τρεις μήνες, και λίγο πριν γεννήση η Ελισάβετ, η Μαρία επέστρεψε στη Ναζαρέτ.—Λουκάς 1:46-56.

15. Τι έγινε στον γυιο της Ελισάβετ την ογδόη ημέρα, και ποια είναι η σημασία του ονόματος που εδόθη σ’ αυτόν;

¹⁵ Λίγον καιρό μετά την αναχώρησι της Μαρίας, η Ελισάβετ εγέννησε τον γυιο της. Την ογδόη μέρα από της γεννήσεώς του, ο νόμος του Ιεχωβά Θεού απαιτούσε να περιτμηθή το παιδί, όχι να βαπτισθή εν ύδατι. Τότε, επίσης, έπρεπε να του δοθή ένα όνομα. Άλλοι ζητούσαν να ονομασθή το παιδί Ζαχαρίας, κατά το όνομα του πατέρα του, αλλ’ η Ελισάβετ επέμεινε να ονομασθή Ιωάννης, το οποίον σημαίνει «Ο Ιεχωβά Υπήρξε Ελεήμων.»d Ο Ζαχαρίας δεν μπορούσε να μιλήση, αλλά θυμήθηκε την εντολή του αγγέλου Γαβριήλ κι έγραψε πάνω σ’ ένα πινακίδιο: «Ιωάννης είναι το όνομα αυτού.» Την ίδια στιγμή αποκατεστάθη η λαλιά του Ζαχαρία.

16. Πώς μίλησε ο Ζαχαρίας κάτω από έμπνευσι, και πώς προείπε ότι ο γυιος του θα ελάμβανε μέρος στην εκπλήρωσι του εδαφ. Μαλαχίας 3:1;

¹⁶ Ο Ζαχαρίας, πλήρης πνεύματος αγίου, ευλόγησε τον Ιεχωβά. Ωμίλησε σαν να ηγέρθη ήδη ο υποσχεμένος Λυτρωτής, το «κέρας σωτηρίας εν τω οίκω Δαβίδ του δούλου αυτού,» σύμφωνα με τη διαθήκη που είχε κάμει ο Ιεχωβά με τον Αβραάμ περί ενός Σπέρματος, που θα εκυρίευε τις πύλες των εχθρών αυτού και θ’ απέβαινε μέσον ευλογίας σε όλα τα έθνη της γης. Κατόπιν ο Ζαχαρίας έστρεψε την προσοχή του στον γυιο του Ιωάννη που μόλις είχε ονομασθή και είπε: «Και συ, παιδίον, προφήτης του Υψίστου θέλεις ονομασθή· διότι θέλεις προπορευθή προ προσώπου του Ιεχωβά, εις το να ετοιμάσης τας οδούς αυτού, εις το να δώσης γνώσιν σωτηρίας εις τον λαόν αυτού, δια της αφέσεως των αμαρτιών αυτών, δια σπλάγχνα ελέους του Θεού ημών, με τα οποία επεσκέφθη ημάς ανατολή εξ ύψους, δια να φωτίση τους καθημένους εν σκότει και σκιά θανάτου, ώστε να κατευθύνη τους πόδας ημών εις οδόν ειρήνης.» (Λουκάς 1:57-79, ΜΝΚ) Ο Ζαχαρίας έτσι προείπε ότι ο γυιος του Ιωάννης επρόκειτο να είναι πρόδρομος του ‘αγγέλου της διαθήκης’ του Ιεχωβά, όπως προελέχθη στον Μαλαχία 3:1.

17, 18. (α) Πώς ο μνηστήρ της Μαρίας εμποδίσθηκε από το να την χωρισθή μυστικά ως μοιχαλίδα; (β) Αφού την έλαβε στον οίκον του, γιατί ο Ιωσήφ δεν είχε σεξουαλικές σχέσεις με τη Μαρία;

¹⁷ Στη διάρκεια των επομένων έξη μηνών συνέβησαν γεγονότα στη Μαρία. Ο μνηστήρ της Ιωσήφ ετρόμαξε, όταν έμαθε ότι αυτή ήταν έγκυος! Εσκέπτετο να τη χωρισθή μυστικά ως μοιχαλίδα, οπότε ο άγγελος του Ιεχωβά εφάνη σ’ ένα όνειρο, λέγοντας: «Ιωσήφ υιέ του Δαβίδ, μη φοβηθής να παραλάβης Μαριάμ την γυναίκα σου· διότι το εν αυτή γεννηθέν είναι εκ πνεύματος αγίου· θέλει δε γεννήσει υιόν, και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν·e διότι αυτός θέλει σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών.» Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Ιωσήφ έμαθε πώς επρόκειτο να εκπληρωθή η προφητεία του Ησαΐα 7:14, δηλαδή : «Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και γεννήσει υιόν, και θέλει καλεσθή το όνομα αυτού Εμμανουήλ.» Αυτό το όνομα, μεταφραζόμενο από την Εβραϊκή σημαίνει «Μεθ’ ημών ο Θεός.»

¹⁸ Ο Ιωσήφ, όταν ηγέρθη από τον ύπνο του, έκαμε όπως ωδηγήθη και έλαβε τη Μαρία στον οίκον του ως σύζυγό του. Αλλ’ εξ αιτίας της επικειμένης θαυματουργικής γεννήσεως του γυιου της Μαρίας Ιησού, ο Ιωσήφ δεν είχε σεξουαλικές σχέσεις μαζί της, για να μη φανή ότι είναι ο φυσικός πατέρας του παιδίου.—Ματθαίος 1:18-25.

19. (α) Σύμφωνα με την προφητεία, ο Μεσσίας Χριστός επρόκειτο να γεννηθή στη Ναζαρέτ, όπου διέμενε η Μαρία, ή πού; (β) Πώς ο γυιος της Μαρίας τελικά γεννήθηκε στον τόπο, που είχε προλεχθή;

¹⁹ Στον ναό του Ηρώδου στην Ιερουσαλήμ οι αρχιερείς και οι θρησκευτικοί γραμματείς ανέμεναν τον Μεσσία των, τον οποίον οι Έλληνες ωνόμαζαν Χριστόν, να γεννηθή δέκα περίπου χιλιόμετρα νοτίως της Ιερουσαλήμ, στην Ιουδαϊκή πόλι Βηθλεέμ. Ως λόγον της προσδοκίας των αυτής ανέφεραν την προφητεία του Μιχαία 5:2, που λέγει: «Και συ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρά ώστε να ήσαι μεταξύ των χιλιάδων του Ιούδα, εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ δια να ήναι ηγούμενος εν τω Ισραήλ· του οποίου αι έξοδοι είναι απ’ αρχής, από ημερών αιώνος.» (Ματθαίος 2:3-6) Αλλ’ η Μαρία ήταν στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Εν τούτοις, η προφητεία δεν μπορούσε ν’ αποτύχη. Από ένα διάταγμα, που εξέδωκε ο Ρωμαίος Αυτοκράτωρ Καίσαρ Αύγουστος, ο Ιωσήφ και η Μαρία υπεχρεώθησαν να μεταβούν προς νότον στη γενέτειρά των, τη Βηθλεέμ, για ν’ απογραφούν εκεί. Ενώ ήσαν εκεί στην πόλι, όπου είχε γεννηθή ο Δαβίδ, ήλθε σ’ αυτόν τον κόσμο το τέκνον της. «Και εγέννησε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εσπαργάνωσεν αυτόν, και κατέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη· διότι δεν ήτο τόπος δι’ αυτούς εν τω καταλύματι.» Η προφητεία του Μιχαία εξεπληρώθη!—Λουκάς 2:1-7.

20. Πώς συνέβη ώστε να επισκεφθούν τον Ιωσήφ και τη Μαρία ποιμένες εκείνη την ίδια νύχτα και σε ποιους έδωσαν μαρτυρία κατόπιν;

²⁰ Την ίδια εκείνη νύχτα ο Ιωσήφ και η Μαρία εξεπλάγησαν που είδαν να προσέρχωνται ποιμένες από τους γύρω αγρούς για να ιδούν τον νεογέννητον Ιησούν. Πώς το ήξεραν αυτό; Ενώ αυτοί ήσαν στους αγρούς φυλάττοντας τα ποίμνιά των, «άγγελος του Ιεχωβά εξαίφνης εφάνη εις αυτούς, και δόξα του Ιεχωβά έλαμψε περί αυτούς, και εφοβήθησαν φόβον μέγαν. Και είπε προς αυτούς ο άγγελος, Μη φοβείσθε· διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν· διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος. Και τούτο θέλει είσθαι το σημείον εις εσάς, θέλετε ευρεί βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν τη φάτνη. Και εξαίφνης μετά του αγγέλου εφάνη πλήθος στρατιάς ουρανίου, υμνούντων τον Θεόν, και λεγόντων, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας.» Αυτό είπαν οι ποιμένες στον Ιωσήφ και στη Μαρία. Κατόπιν οι ποιμένες έδωσαν μαρτυρία για όσα είχαν ιδεί και ακούσει, αλλ’ όχι στον Εδωμίτη Βασιλέα Ηρώδη της Ιερουσαλήμ.—Λουκάς 2:8-20, ΜΝΚ.

21. Την ογδόη ημέρα πού ήταν η Μαρία, τι συνέβη στο βρέφος της, και ποιο όνομα του εδόθη;

²¹ Την ογδόη ημέρα από τότε ο Ιωσήφ και η Μαρία ήσαν ακόμη στη Βηθλεέμ. Είχε έλθει ο καιρός, όχι, όχι για να βαπτισθή το βρέφος της Μαρίας στο νερό, αλλά να περιτμηθή ως Ιουδαίος. «Και ότε επληρώθησαν αι οκτώ ημέραι δια να περιτέμωσι το παιδίον, εκλήθη το όνομα αυτού Ιησούς, το ονομασθέν υπό του αγγέλου πριν συλληφθή εν τη κοιλία.»—Λουκάς 2:21.

22. (α) Τι συνέβη σχετικά με το βρέφος Ιησούν την τεσσαρακοστή ημέρα μετά τη γέννησί του, και γιατί; (β) Ποιον δεσμό με τον βασιλικόν οίκο του Δαβίδ είχε ο Ιησούς, και γιατί δεν προσεπάθησε ο Ηρώδης να τον φονεύση τότε;

²² Την τεσσαρακοστή ημέρα μετά τη γέννησι του Ιησού η Μαρία έπρεπε να πάη στην Ιερουσαλήμ, στον ναό του Ηρώδου, για να καθαρισθή σύμφωνα με τον Ιουδαϊκό νόμο δια Μωυσέως, καθώς και να παρουσιάση το βρέφος Ιησούν στον Ιεχωβά, διότι ήταν ο πρωτότοκος γυιος της. «Και ότε επληρώθησαν αι ημέραι του καθαρισμού αυτής, κατά τον νόμον του Μωυσέως, ανεβίβασαν αυτόν εις Ιεροσόλυμα, δια να παραστήσωσιν εις τον Ιεχωβά καθώς είναι γεγραμμένον εν τω νόμω.» (Λουκάς 2:22-24, ΜΝΚ) Έτσι, από τη βρεφική ηλικία το παιδί αυτό που γεννήθηκε με θαυματουργικό τρόπο ανήκε στον Θεό. Ο Ιεχωβά Θεός ήταν πραγματικά ο πατέρας του, αλλ’ ο Ιωσήφ ως σύζυγος της Μαρίας υιοθέτησε το παιδί και υπετίθετο ότι ήταν ο φυσικός του πατέρας. Από τον Ιωσήφ, λοιπόν, ο Ιησούς είχε νομικό δεσμό με τον οίκον του Βασιλέως Δαβίδ· αλλ’ από την επίγεια μητέρα του Μαρία είχε φυσικό δεσμό με τον βασιλικό εκείνο οίκο. Μ’ ένα διπλό τρόπο ήταν ο Υιός του Δαβίδ. (Λευιτικόν 12:1-8· Έξοδος 13:11-13) Ο Βασιλεύς Ηρώδης προφανώς δεν εγνώριζε ότι το βρέφος Ιησούς ήταν εκεί στον ναό του Ηρώδου εκείνη την ημέρα. Το γεγονός είναι ότι ο Ηρώδης τίποτα δεν ήξερε για το ότι εκείνο το βρέφος, που ήταν σαράντα ημερών, θα τον κατεφόβιζε ως βασιλέα.

23. Πώς ο Ηρώδης άρχισε να κινήται με την επιθυμία να φονεύση τον Ιησούν, και ποια σκληρή προσπάθεια κατέβαλε ο Ηρώδης γι’ αυτό τον σκοπό;

²³ Το δεύτερο έτος μετά τη γέννησι του Ιησού ο Βασιλεύς Ηρώδης ο Μέγας στην Ιερουσαλήμ άκουσε από μερικούς μάγους ή αστρολόγους, που είχαν έλθει από την ανατολή, ότι ένας μελλοντικός «βασιλεύς των Ιουδαίων» γεννήθηκε στη χώρα. Δεν είχε γεννηθή τότε στον οίκον του Ηρώδου, μολονότι ο Ηρώδης είχε δέκα συζύγους. Οι Ιουδαίοι αρχιερείς και γραμματείς παρέθεσαν στον Ηρώδη την προφητεία του Μιχαία 5:2, που καθώριζε τον τόπο γεννήσεως του υποσχεμένου βασιλέως στη Βηθλεέμ. Ο Ηρώδης ο Μέγας επλησίαζε να πεθάνη και ήθελε να παραμείνη η βασιλεία στη δική του οικογένεια. Γι’ αυτό εσχεδίασε μυστικά να θανατώση τον αρτιγέννητο κληρονόμο της βασιλείας των Ιουδαίων. «Τότε ο Ηρώδης, ιδών ότι ενεπαίχθη υπό των μάγων, εθυμώθη σφόδρα, και αποστείλας εφόνευσε πάντας τους παίδας τους εν Βηθλεέμ, και εν πάσι τοις ορίοις αυτής, από δύο ετών και κατωτέρω, κατά τον καιρόν τον οποίον εξηκρίβωσε παρά των μάγων. Τότε επληρώθη το ρηθέν υπό Ιερεμίου του προφήτου, λέγοντος, “Φωνή ηκούσθη εν Ραμά, θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς· η Ραχήλ έκλαιε τα τέκνα αυτής, και δεν ήθελε να παρηγορηθή, διότι δεν υπάρχουσι”.»—Ιερεμίας 31:15.

24. Πώς η προσπάθεια του Ηρώδου για τη ζωή του Ιησού εματαιώθη, και προς εκπλήρωσι ποιας προφητείας εδόθη αυτή η οδηγία;

²⁴ Εν τούτοις, ο Ηρώδης ο Μέγας καθυστέρησε. Προτού ακόμη εξαποστείλη τους βρεφοκτόνους του στη Βηθλεέμ δέκα περίπου χιλιόμετρα προς νότον, όπου ήταν ακόμη ο νεαρός Ιησούς, «ιδού, άγγελος του Ιεχωβά φαίνεται κατ’ όναρ εις τον Ιωσήφ, λέγων, Εγερθείς παράλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού, και φεύγε εις Αίγυπτον· και έσο εκεί εωσού είπω σοι· διότι μέλλει ο Ηρώδης να ζητήση το παιδίον, δια να απολέση αυτό. Ο δε εγερθείς παρέλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού δια νυκτός, και ανεχώρησεν εις Αίγυπτον· και ήτο εκεί έως της τελευτής του Ηρώδου· δια να πληρωθή το ρηθέν υπό του Ιεχωβά δια του προφήτου, λέγοντος, “Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου”.»—Ματθαίος 2:1-18· Ωσηέ 11:1.

25. Ποιος διεδέχθη τον Ηρώδην τον Μέγαν, κι επάνω σε ποιες περιοχές έγινε κυβερνήτης;

²⁵ Ο Ηρώδης ο Μέγας είχε ένα γυιο που ελέγετο Αρχέλαος, από την τετάρτη σύζυγό του ονομαζομένη Μαλθάκη, η οποία ήταν Σαμαρείτις. Ο Αρχέλαος ήταν έτσι κατά το ήμισυ Σαμαρείτης και κατά το ήμισυ Ιδουμαίος (Εδωμίτης). Η Μαλθάκη είχε κι άλλο γυιο που ωνομάσθη Ηρώδης Αντίπας, ο οποίος επίσης ήταν κατά το ήμισυ Σαμαρείτης και κατά το ήμισυ Ιδουμαίος. Ο Αρχέλαος και ο Ηρώδης Αντίπας ήσαν έτσι αμφιθαλείς αδελφοί. Ο πατέρας των, Ηρώδης ο Μέγας, είχε ως τρίτη σύζυγό του μια Ιουδαία ονομαζομένη Μαριάμνη, θυγατέρα του Αρχιερέως Σίμωνος. Από τη Μαριάμνη (Β) ο Ηρώδης ο Μέγας απέκτησε ένα γυιο ονομαζόμενο Ηρώδη Φίλιππο (Α). Αυτός ο Φίλιππος ήταν έτσι κατά το ήμισυ Ιουδαίος και κατά το ήμισυ Ιδουμαίος. Ήταν ετεροθαλής αδελφός του Αρχελάου και του Ηρώδου Αντίπα. Ο πατέρας των, Ηρώδης ο Μέγας, είχε ως δεύτερη σύζυγό του μια Ιουδαία ονομαζομένη Μαριάμνη (Α), εγγονή του Αρχιερέως Υρκανού 2 των Μακκαβαίων. Από την Ιουδαία αυτή ο Ηρώδης απέκτησε δύο γυιους, τον Αλέξανδρον (Β) και τον Αριστόβουλον (Γ). Ο κατά το ήμισυ Ιουδαίος αυτός Αριστόβουλος απέκτησε θυγατέρα ονομαζομένην Ηρωδιάδα. Η Ηρωδιάς, λοιπόν, ήταν εν μέρει Ιουδαία, ο δε Ηρώδης Φίλιππος Α΄, ο κατά το ήμισυ Ιουδαίος, και ο Ηρώδης Αντίπας, ο κατά το ήμισυ Σαμαρείτης, ήσαν θείοι της. Ο άλλος θείος της Αρχέλαος ο κατά το ήμισυ Σαμαρείτης ήταν εκείνος που διεδέχθη τον Ηρώδην τον Μέγαν στη βασιλεία της Ιουδαίας, της Σαμαρείας και της βορείου Ιδουμαίας, αλλ’ όχι της Γαλιλαίας.

26. Πότε ο Ιησούς έφυγε από την Αίγυπτο, και πού ωδηγήθηκε για να εκπληρωθή η προφητεία;

²⁶ «Τελευτήσαντος δε του Ηρώδου, ιδού, άγγελος του Ιεχωβά φαίνεται κατ’ όναρ εις τον Ιωσήφ εν Αιγύπτω, λέγων, Εγερθείς παράλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού, και ύπαγε εις γην Ισραήλ· διότι απέθανον οι ζητούντες την ψυχήν του παιδίου. Ο δε εγερθείς παρέλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού, και ήλθεν εις γην Ισραήλ. Ακούσας δε ότι Αρχέλαος βασιλεύει επί της Ιουδαίας αντί Ηρώδου του πατρός αυτού, εφοβήθη να υπάγη εκεί· αποκαλυφθείς δε θεόθεν κατ’ όναρ, ανεχώρησεν εις τα μέρη της Γαλιλαίας. Και ελθών κατώκησεν εις πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ· δια να πληρωθή το ρηθέν δια των προφητών, ότι Ναζωραίος θέλει ονομασθή»—Ματθαίος 2:19-23, ΜΝΚ.

27. Ποια σύντομη αναγραφή υπάρχει για την ανάπτυξι του Ιησού;

²⁷ Για τον Ιησούν, τον Υιόν του Θεού, είναι γραμμένο: «Το δε παιδίον ηύξανε, και εδυναμούτο κατά το πνεύμα, πληρούμενον σοφίας· και χάρις Θεού ήτο επ’ αυτό.»—Λουκάς 2:40.

28. Στο μεταξύ, πού εμεγάλωνε ο Ιωάννης, και τελικά σε ποιο μέρος έζησε;

²⁸ Εν τούτοις, προς νότον στην Ιουδαία, ο Ιωάννης, γυιος του ιερέως Ζαχαρία, πρεσβύτερος δεύτερος εξάδελφος του Ιησού, εμεγάλωνε κι αυτός, πρώτα υπό τον Ηρώδη Αρχέλαον κι ύστερα υπό τους Ρωμαίους πληρεξουσίους. Για τον Ιωάννη είναι γραμμένο: «Το δε παιδίον ηύξανε, και εδυναμούτο κατά το πνεύμα, και ήτο εν ταις ερήμοις, έως της ημέρας καθ’ ην έμελλε να αναδειχθή προς τον Ισραήλ.»—Λουκάς 1:80.

29. (α) Ποια ηλικία είχε ο Ιωάννης όταν ο Αυτοκράτωρ Καίσαρ Αύγουστος απέθανε; (β) Σε ποιο έτος του διαδόχου του έγινε λόγος στον Ιωάννη;

²⁹ Στις 19 Αυγούστου 14 μ.Χ., όταν ο Ιωάννης ήταν δεκαπέντε ετών, πέθανε ο Ρωμαίος Αυτοκράτωρ Αύγουστος, έγινε δε άρχων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, περιλαμβανομένης και της Παλαιστίνης, ο Τιβέριος Καίσαρ. Πέρασαν δεκατέσσερα χρόνια, και ήλθε η άνοιξις του έτους 29 μ.Χ. «Εν δε τω δεκάτω πέμπτω έτει της ηγεμονίας Τιβερίου Καίσαρος, ότε ο Πόντιος Πιλάτος ηγεμόνευε της Ιουδαίας, και τετράρχης της Γαλιλαίας [περιλαμβανομένης της Ναζαρέτ] ήτο ο Ηρώδης [Αντίπας, ο κατά το ήμισυ Σαμαρείτης γυιος του Ηρώδου του Μεγάλου] Φίλιππος δε ο αδελφός αυτού τετράρχης της Ιτουραίας και της Τραχωνίτιδος χώρας, και ο Λυσανίας τετράρχης της Αβιληνής [κοντά στη Δαμασκό της Συρίας], επί αρχιερέων Άννα και Καϊάφα, έγινε λόγος Θεού προς Ιωάννην τον υιόν του Ζαχαρίου, εν τη ερήμω.»

30. Πόσων ετών ήταν τότε ο Ιωάννης, και για ποια καθήκοντα είχε ηλικία;

³⁰ Ο Ιωάννης ήταν τότε τριάντα ετών και είχε την ηλικία που μπορούσε ν’ αναλάβη πλήρη καθήκοντα ιερέως στον ναό του Ηρώδου, στην Ιερουσαλήμ.—Λουκάς 3:1, 2.

31. Πώς προσδιορίζεται ο Ιωάννης ως ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά από τον Ιωάννη τον γυιο του Ζεβεδαίου;

³¹ Ο Ιωάννης απέκτησε ένα μαθητή, τον Ιωάννη, τον γυιο του Ζεβεδαίου, ο δε μαθητής αυτός Ιωάννης έγραψε για τον κύριό του: «Υπήρξεν άνθρωπος απεσταλμένος παρά Θεού, ονομαζόμενος Ιωάννης. Ούτος ήλθεν εις μαρτυρίαν, δια να μαρτυρήση περί του φωτός, δια να πιστεύσωσι πάντες δι’ αυτού. Δεν ήτο εκείνος το φως, αλλά δια να μαρτυρήση περί του φωτός. Ήτο το φως το αληθινόν, το οποίον φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον.» Ο Ιωάννης, λοιπόν, ήταν ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά.—Ιωάννης 1:6-9.

32, 33. (α) Τι έτρωγε και έπινε ο Ιωάννης έξω στην έρημο; (β) Γιατί ο Ιωάννης ήταν εκεί και όχι στον ναό ως ιερεύς;

³² Γιατί ο Ιωάννης, ο γυιος του Ζαχαρία, ήταν έξω στην έρημο, αντί να είναι στον ναό του Ιεχωβά, στην Ιερουσαλήμ; Για να εκπληρώση προφητεία. Έως τότε ο Ιωάννης ποτέ δεν είχε πιει διόλου οίνον ούτε σίκερα, ως Ναζηραίος. Ο άγγελος Γαβριήλ το είχε απαγορεύσει αυτό. (Λουκάς 1:15· Αριθμοί 6:1-4· Ματθαίος 11:18, 19) «Αυτός δε ο Ιωάννης είχε το ένδυμα αυτού από τριχών καμήλου, και ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού· η δε τροφή αυτού ήτο ακρίδες και μέλι άγριον.»—Ματθαίος 3:4· Λευιτικόν 11:21, 22.

³³ «Εν εκείναις δε ταις ημέραις έρχεται Ιωάννης ο Βαπτιστής, κηρύττων εν τη ερήμω της Ιουδαίας, και λέγων, Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Διότι ούτος είναι ο ρηθείς υπό Ησαΐου του προφήτου λέγοντος, “Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, Ετοιμάσατε την οδόν του Ιεχωβά· ευθείας κάμετε τας τρίβους αυτού”.» (Ματθαίος 3:1-3, ΜΝΚ) Ο Ιωάννης, ως Απεσταλμένος του Θεού, ενεφανίσθη στην έρημο για να εκπληρώση την προφητεία του Ησαΐα 40:3-5 (ΜΝΚ): «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, Ετοιμάσατε την οδόν του Ιεχωβά· ευθείας κάμετε εν τη ερήμω τας τρίβους του Θεού ημών. Πάσα φάραγξ θέλει υψωθή, και παν όρος και βουνός θέλει ταπεινωθή· και τα σκολιά θέλουσι γείνει ευθέα· και οι τραχείς τόποι, ομαλοί· και η δόξα του Ιεχωβά θέλει φανερωθή, και πάσα σαρξ ομού θέλει ιδεί· διότι το στόμα του Ιεχωβά ελάλησε.»

34. (α) Σύμφωνα με την προφητεία του αγγέλου Γαβριήλ στον πατέρα του Ιωάννου, τι επρόκειτο να κάμη ο Ιωάννης, και πώς αυτός εξεπλήρωσε εκείνη την προφητεία; (β) Τι έπρεπε να κάμουν οι Ισραηλίται, σε αρμονία με τα λόγια του Μαλαχία λίγο προτού προφητεύση για την έλευσι του Ηλία;

³⁴ Ο άγγελος Γαβριήλ είχε ειπεί στον ιερέα Ζαχαρία ότι ο Ιωάννης θα έστρεφε πολλούς από τους υιούς Ισραήλ στον Ιεχωβά τον Θεόν των και ότι θα ήρχετο προ προσώπου του Ιεχωβά με το πνεύμα και τη δύναμι του Ηλία, «δια να επιστρέψη τας καρδίας των πατέρων εις τα τέκνα, και τους απειθείς εις την φρόνησιν των δικαίων, δια να ετοιμάση εις τον Ιεχωβά λαόν προδιατεθειμένον.» (Λουκάς 1:16, 17, ΜΝΚ· Μαλαχίας 4:5, 6) Πώς εξεπλήρωσε ο Ιωάννης εκείνη την προφητεία; Κηρύττοντας ότι οι Ισραηλίται έπρεπε να μετανοήσουν από τις αμαρτίες των απέναντι του Ιεχωβά Θεού, με τον οποίον οι πατέρες των είχαν κάμει μια εθνική διαθήκη μέσω του προφήτου Μωυσέως στο Όρος Σινά της Αραβίας. Επειδή ήσαν γυιοι των πατέρων των, οι καρδιές των έπρεπε να μεταστραφούν σε μια κατάστασι σαν εκείνη των πατέρων των όταν είπαν: «Πάντα όσα ελάλησεν ο Ιεχωβά, θέλομεν κάμνει, και θέλομεν υπακούει.» (Έξοδος 24:1-7, ΜΝΚ) Σχετικά με τούτο, είναι διαφωτιστικό να σημειωθή ότι, λίγο προτού προείπη ο προφήτης Μαλαχίας την αποστολή του προφήτου Ηλία για να μεταστρέψη καρδιές, ο Θεός είπε τα εξής: «Ενθυμείσθε τον νόμον του Μωυσέως του δούλου μου, τον οποίον προσέταξα εις αυτόν εν Χωρήβ δια πάντα τον Ισραήλ, τα διατάγματα, και τας κρίσεις.» (Μαλαχίας 4:4-6) Οι Ισραηλίται τώρα έπρεπε να μετανοήσουν, διότι είχαν ακολουθήσει παραδόσεις ανθρώπων, των θρησκευτικών ηγετών των, οι οποίοι πραγματικά παρέβησαν τους νόμους του Θεού.—Ματθαίος 15:1-9.

35. (α) Σε αρμονία με τους λόγους του πατρός του Ιωάννου, από τι είχαν ανάγκη οι Ισραηλίται; (β) Ποιο είδος βαπτίσματος εκήρυττε ο Ιωάννης και τίνος σύμβολο ήταν αυτό το βάπτισμα;

³⁵ Γι’ αυτό οι Ισραηλίται πραγματικά είχαν ανάγκη της θείας συγχωρήσεως των αμαρτιών των. Όταν δε περιετμήθη ο Ιωάννης, ο πατέρας του είπε γι’ αυτόν: «Θέλεις προπορευθή προ προσώπου του Ιεχωβά, εις το να ετοιμάσης τας οδούς αυτού, εις το να δώσης γνώσιν σωτηρίας εις τον λαόν αυτού, δια της αφέσεως των αμαρτιών αυτών, δια σπλάγχνα ελέους του Θεού ημών.» (Λουκάς 1:76-78) Σύμφωνα με την πρόρρησι, λοιπόν, «Ήτο ο Ιωάννης βαπτίζων εν τη ερήμω, και κηρύττων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών. Και εξήρχοντο προς αυτόν όλος ο τόπος της Ιουδαίας, και οι Ιεροσολυμίται, και εβαπτίζοντο πάντες εν τω Ιορδάνη ποταμώ υπ’ αυτού, εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών.» (Μάρκος 1:1-5· Λουκάς 3:3-6) Το βάπτισμά των ήταν ένα σύμβολον της μετανοίας των.

36. Βλέποντας τους Φαρισαίους και Σαδδουκαίους ερχομένους να βαπτισθούν, τι θυμήθηκε ο Ιωάννης, κι έτσι τι είπε δίνοντας προειδοποίησι;

³⁶ Οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι ήσαν οι δύο κύριες θρησκευτικές αιρέσεις μεταξύ των Ισραηλιτών τότε, και είχαν παραπλανήσει τον λαό με ανθρώπινες παραδόσεις και με άλλους τρόπους. Όταν ο Ιωάννης είδε μερικούς απ’ αυτούς να έρχωνται για να βαπτισθούν, θυμήθηκε ότι είχε σταλή πριν από μια μεγάλη και φοβερή ημέρα του Ιεχωβά, οπότε η γη, ή οι κάτοικοί της, θα προωρίζοντο για καταστροφή. «Ιδών δε πολλούς εκ των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων ερχομένους εις το βάπτισμα αυτού, είπε προς αυτούς, Γεννήματα εχιδνών, τις έδειξεν εις εσάς να φύγητε από της μελλούσης οργής; Κάμετε λοιπόν καρπούς αξίους της μετανοίας· και μη φαντασθήτε να λέγητε καθ’ εαυτούς, Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ· διότι σας λέγω, ότι δύναται ο Θεός εκ των λίθων τούτων να αναστήση τέκνα εις τον Αβραάμ. Ήδη δε και η αξίνη κείται προς την ρίζαν των δένδρων· παν λοιπόν δένδρον μη κάμνον καρπόν καλόν, εκκόπτεται, και εις πυρ βάλλεται. Εγώ μεν σας βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν· ο δε οπίσω μου ερχόμενος είναι ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι άξιος να βαστάσω τα υποδήματα· αυτός θέλει σας βαπτίσει εν πνεύματι αγίω και πυρί. Όστις κρατεί το πτυάριον εν τη χειρί αυτού, και θέλει διακαθαρίσει το αλώνιον αυτού, και θέλει συνάξει τον σίτον αυτού εις την αποθήκην· το δε άχυρον θέλει κατακαύσει εν πυρί ασβέστω.»—Ματθαίος 3:7-12.

37. Σύμφωνα με τη συμβολική γλώσσα του Ιωάννου, πώς επρόκειτο ο Ερχόμενος να ευλογήση μερικούς και να καταστρέψη άλλους;

³⁷ Ο Ερχόμενος, λοιπόν, μερικούς θα ευλογούσε και άλλους θα κατέστρεφε. Τα συμβολικά δένδρα που θα παρήγαν καλόν καρπό σε αρμονία με τη μετάνοιά των, που εσυμβολίζετο από το εν ύδατι βάπτισμα, θα ευλογούντο και θα εβαπτίζοντο με άγιο πνεύμα. Τα συμβολικά δένδρα, που δεν παρήγαν τέτοιον καρπό, θα εκόπτοντο και θα ερρίπτοντο σε μια καταστροφή σαν σε πυρ. Ενώ η καρποφόρος τάξις, όπως ο σίτος, θα συνελέγετο ασφαλώς στη συμβολική αποθήκη, η άκαρπη τάξις, όπως το άχυρο, θα απεχωρίζετο και θα εβαπτίζετο με καταστροφή σαν με φωτιά.

38. Η καρποφορία της μετανοίας ποια μορφή έπρεπε να λάβη, σύμφωνα με ό,τι έλεγε ο Ιωάννης στα πλήθη που ερωτούσαν, περιλαμβανομένων των τελωνών;

³⁸ Κάθε είδους Ισραηλίται ήρχοντο στον Ιωάννη για να βαπτισθούν: εταίρες ή πόρνες, τελώναι, στρατιώται και θρησκευτικοί αιρεσιώται. Ήταν καιρός παραγωγής καρπού μετανοίας σε μορφή ανιδιοτελείας και γενναιοφροσύνης και απαλλαγής από κατάθλιψι. Σύμφωνα με αυτά, όταν τα πλήθη των ακροατών ερωτούσαν: «Τι λοιπόν θέλομεν κάμει;» ο Ιωάννης απαντούσε: «Ο έχων δυο χιτώνας ας μεταδώση εις τον μη έχοντα· και ο έχων τροφάς ας κάμη ομοίως.» Όταν οι τελώναι ερώτησαν: «Διδάσκαλε, τι θέλομεν κάμει;» ο Ιωάννης είπε: «Μη εισπράττετε μηδέν περισσότερον παρά το διατεταγμένον εις εσάς.»

39. (α) Τι έλεγε ο Ιωάννης σ’ εκείνους, που ήσαν σε στρατιωτική υπηρεσία και γιατί; (β) Ποιες συνήθειες εδίδασκε, επίσης, ο Ιωάννης τους μαθητάς του να τηρούν;

³⁹ Εκείνον τον καιρό οι Ισραηλίται ήσαν κάτω από τη διαθήκη του νόμου που είχαν συνάψει με τον Ιεχωβά Θεό. Αυτή η διαθήκη τούς επέτρεπε να είναι στρατιώται και να εμπλέκωνται σε σαρκικούς πολέμους, όπως είχαν κάμει οι Μακκαβαίοι. Γι’ αυτό, ο Ιωάννης δεν είπε στους στρατιώτας να εγκαταλείψουν το στράτευμα. «Ηρώτων δε αυτόν και στρατιωτικοί, λέγοντες, Και ημείς τι θέλομεν κάμει;» Και τους είπε: «Μη βιάσητε μηδένα, μηδέ συκοφαντήσητε· και αρκείσθε εις τα σιτηρέσιά σας.» (Λουκάς 3:10-14) Ο Ιωάννης, επίσης, εδίδασκε τους ακολούθους του που εβαπτίζοντο να νηστεύουν εκτός από τις εθνικές ημέρες νηστείας, καθώς και να προσεύχωνται στον Θεό με τον οποίον ήσαν σε σχέσι διαθήκης. Το υπόμνημα λέγει: «Οι μαθηταί του Ιωάννου νηστεύουσι συχνά, και κάμνουσι δεήσεις.» Η διδασκαλία του να προσεύχωνται υπενθυμίζεται σ’ αυτή την απαίτησι: «Κύριε, δίδαξον ημάς να προσευχώμεθα, καθώς και ο Ιωάννης εδίδαξε τους μαθητάς αυτού.» (Λουκάς 5:33· 11:1) Το βάπτισμά του εκλήθη «βάπτισμα του Ιωάννου.»—Πράξεις 19:3.

40. Τι επρόσμεναν γενικά τότε, και πώς ο Ιωάννης απέδειξε ότι ήταν ένας πιστός μάρτυς σχετικά μ’ αυτές τις προσδοκίες;

⁴⁰ Ο λαός δεν μπόρεσε να εξακριβώση ποια θέσι ακριβώς κατέλαβε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής στον σκοπό του Θεού. «Ενώ δε επρόσμενεν ο λαός, και διελογίζοντο πάντες εν ταις καρδίαις αυτών περί του Ιωάννου, μήποτε αυτός είναι ο Χριστός, απεκρίθη ο Ιωάννης προς πάντας.» Ετόνισε ότι δεν ήταν ο Μεσσίας ή Χριστός. «Και άλλα πολλά προτρέπων ευηγγελίζετο τον λαόν.» (Λουκάς 3:15, 16, 18) Οι Ιουδαίοι γραμματείς έλεγαν ότι πριν από τον Μεσσία έπρεπε πρώτα να έλθη ο Ηλίας. Οι θρησκευτικοί ηγέται ανέμεναν, επίσης, τον υποσχεμένο προφήτη, ο οποίος επρόκειτο να είναι όπως ο Μωυσής. Ο Ιωάννης δεν ισχυρίσθη ότι ήταν ο υποσχεμένος εκείνος προφήτης, ούτε ότι ήταν ο Ηλίας μετενσαρκωμένος ή αναστημένος από τους νεκρούς. Ο Ιωάννης ήταν ένας πιστός μάρτυς.

41. Ποιες ερωτήσεις έκαμαν στον Ιωάννην οι ιερείς και οι Λευίται από την Ιερουσαλήμ, και πώς αυτός προσδιώρισε την ταυτότητά του σ’ αυτούς;

⁴¹ «Και αύτη είναι η μαρτυρία του Ιωάννου, ότε απέστειλαν οι Ιουδαίοι εξ Ιεροσολύμων ιερείς και Λευίτας, δια να ερωτήσωσιν αυτόν, Συ τις είσαι; Και ωμολόγησε, και δεν ηρνήθη· και ωμολόγησεν, Ότι δεν είμαι εγώ ο Χριστός. Και ηρώτησαν αυτόν, Τι λοιπόν; Ηλίας είσαι συ; και λέγει, Δεν είμαι. Ο προφήτης είσαι συ; και απεκρίθη, Ουχί. Είπαν λοιπόν προς αυτόν, Τις είσαι; δια να δώσωμεν απόκρισιν εις τους αποστείλαντας ημάς· τι λέγεις περί σεαυτού; Απεκρίθη, Εγώ είμαι “φωνή βοώντος εν τη ερήμω, Ευθύνατε την οδόν του Ιεχωβά,” καθώς είπεν Ησαΐας ο προφήτης.»

42. Τι είπε σ’ αυτούς ο Ιωάννης όσον αφορά το γιατί εβάπτιζε;

⁴² «Οι δε απεσταλμένοι ήσαν εκ των Φαρισαίων· και ηρώτησαν αυτόν, και είπον προς αυτόν, Δια τι λοιπόν βαπτίζεις, εάν συ δεν ήσαι ο Χριστός, ούτε ο Ηλίας, ούτε ο προφήτης; Απεκρίθη προς αυτούς ο Ιωάννης, λέγων, Εγώ βαπτίζω εν ύδατι· εν μέσω δε υμών ίσταται εκείνος, τον οποίον σεις δεν γνωρίζετε· αυτός είναι ο οπίσω μου ερχόμενος, όστις είναι ανώτερός μου· του οποίου εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω το λωρίον του υποδήματος αυτού. Ταύτα έγειναν εν Βηθαβαρά (Βηθανία) πέραν του Ιορδάνου, όπου ήτο ο Ιωάννης βαπτίζων.»—Ιωάννης 1:19-28.

43. (α) Σύμφωνα με τον Ιωάννην, γιατί ήταν επείγουσα η μετάνοια; (β) Ποιο είδος βασιλείας εκήρυττε ο Ιωάννης, και συνεπώς από ποια πηγή ήταν το βάπτισμά του;

⁴³ Ο Ιωάννης είπε τον λόγο, για τον οποίον ήταν επείγουσα η μετάνοια. Είπε: Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» Δηλαδή, η βασιλεία του Θεού, διότι η λέξις «ουρανοί» σημαίνει ενίοτε τον Θεό, που έχει τον θρόνο του στον ουρανό. (Δανιήλ 4:25, 26) Ο Ιωάννης εφρόντισε με προσοχή να προσδιορίση ότι η βασιλεία, την οποίαν εκήρυττε δεν ήταν μια αποκατάστασις της βασιλείας των Μακκαβαίων, την οποίαν ο Ρωμαίος κυβερνήτης ανέτρεψε στο έτος 63 μ.Χ. μέσω του Στρατηγού Πομπηίου. Ο Ιωάννης δεν υπεκίνησε στασιασμόν εναντίον του Ρωμαίου Ηγεμόνος Ποντίου Πιλάτου στην Ιερουσαλήμ, ούτε εναντίον του Ρωμαίου εκπροσώπου Ηρώδου Αντίπα, τετράρχου της Γαλιλαίας. Ο Ιωάννης εκήρυττε τη βασιλεία του Θεού και ανήγγελλε απλώς την έλευσι του βασιλικού εκπροσώπου του Θεού. Απεστάλη για να βαπτίση εκείνον. Το βάπτισμα του Ιωάννου ήταν από τον ουρανό—πράγμα το οποίον οι Ιουδαίοι ηγέται δεν ήθελαν ν’ αναγνωρίσουν.—Ματθαίος 21:23-27.

44. Σε ποιον μήνα του βαπτιστικού έργου του Ιωάννου ο Ιησούς εξακολουθούσε να κάνη έργο ξυλουργού, κι έτσι σε ποια ηλικία έφθανε ο Ιησούς;

⁴⁴ Τον έκτο μήνα του βαπτιστικού έργου του Ιωάννου, στα μέσα περίπου του εβδόμου Ιουδαϊκού μηνός Τισρί ή Εθανείμ, την 1η Οκτωβρίου περίπου του έτους 29 μ.Χ., σύμφωνα με το δικό μας ημερολόγιο, ο δεύτερος εξάδελφος του Ιωάννου, ο Ιησούς, έκανε έργον ξυλουργού στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας που ήταν κάτω από τη δικαιοδοσία του τετράρχου Ηρώδου Αντίπα και έφθανε τότε σε ηλικία τριάντα ετών.

45. Πώς περιγράφει ο Ματθαίος το γεγονός της βαπτίσεως του Ιησού;

⁴⁵ «Τότε έρχεται ο Ιησούς από της Γαλιλαίας εις τον Ιορδάνην προς τον Ιωάννην, δια να βαπτισθή υπ’ αυτού. Ο δε Ιωάννης εκώλυεν αυτόν, λέγων, Εγώ χρείαν έχω να βαπτισθώ υπό σου, και συ έρχεσαι προς εμέ; Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπε προς αυτόν, Άφες τώρα· διότι ούτως είναι πρέπον εις ημάς να εκπληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην. Τότε αφίνει αυτόν. Και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος· και ιδού, ηνοίχθησαν εις αυτόν οι ουρανοί, και είδε το πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν, και ερχόμενον επ’ αυτόν. Και ιδού φωνή εκ των ουρανών, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.»—Ματθαίος 3:13-17· Μάρκος 1:9, 11.

46. Τι δείχνει τη σοβαρότητα του Ιησού όταν εβαπτίσθη, και ποια ηλικία είχε, και τίνος υιός ήταν;

⁴⁶ Ο Ιησούς προσηύχετο, αλλά δεν εξωμολογείτο αμαρτίες, όταν ο Ιωάννης τον εβύθισε κάτω από τα ύδατα. «Αφού δε εβαπτίσθη πας ο λαός, βαπτισθέντος και του Ιησού, και προσευχομένου, ηνοίχθη ο ουρανός, και κατέβη το πνεύμα το άγιον εν σωματική μορφή, ως περιστερά, επ’ αυτόν· και έγεινε φωνή εκ του ουρανού, λέγουσα, Συ είσαι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις σε ευηρεστήθην. Και αυτός ο Ιησούς, άρχιζε να ήναι ως τριάκοντα ετών, ων (καθώς ενομίζετο) υιός Ιωσήφ [γαμβρού] του Ηλί.»—Λουκάς 3:21-23.

47. (α) Ο Ιησούς ενήστευσε ως ένας μαθητής του Ιωάννου, ή κάτω από ποιες άλλες συνθήκες; (β) Ποιους είχε σταλή ο Ιωάννης να προετοιμάση, και πώς αυτός ήταν όμοιος με θυρωρόν ενός ποιμνιοστασίου;

⁴⁷ Με το εν ύδατι βάπτισμά του ο Ιησούς δεν έγινε ένας άλλος μαθητής του Ιωάννου. Αντιθέτως, ο Ιωάννης μπορούσε τώρα να υποδεικνύη στους μαθητάς του τον Ιησούν ως τον Υιόν του Θεού. Αυτή η ευκαιρία ήλθε στον Ιωάννη ύστερα από σαράντα μέρες περίπου. Μολονότι ο Ιωάννης εδίδασκε στους μαθητάς του να νηστεύουν, ο ίδιος ποτέ δεν ενήστευσε σαράντα μέρες συνεχώς, όπως είχαν κάμει οι προφήται Μωυσής και Ηλίας. Εν τούτοις, ο βαπτισμένος Ιησούς το έπραξε αυτό αμέσως μετά το βάπτισμά του από τον Ιωάννη, διότι το πνεύμα του Θεού, που ήταν στον Ιησού, τον έφερε στην έρημο, όπου ενήστευσε σαράντα μέρες και επειράσθη από τον Σατανά ή Διάβολο, τον Πειραστή. (Ματθαίος 4:1-11· Μάρκος 1:12· Λουκάς 4:1-13) Όταν ο Ιωάννης εβάπτισε τον Ιησούν, κανείς άλλος δεν παρίστατο. Αλλ’ ο Ιωάννης είχε σταλή «δια να ετοιμάση εις τον Ιεχωβά λαόν προδιατεθειμένον,» και τώρα ο Ιωάννης είχε ένα σημαντικό αριθμό μαθητών από τα «πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ.» Αυτοί είχαν συναχθή στην ποίμνη του Ιεχωβά επί γης, ο δε Ιωάννης ο Βαπτιστής ενεργούσε ως ένας φύλακας του ποιμνίου, αναμένοντας να διαβιβάση αυτά τα πρόβατα, όχι στον ίδιο τον Ιεχωβά Θεό, αλλά στον εκπρόσωπο του Ιεχωβά, στον Υιόν του Θεού, στον Ιησού Χριστό. Προς τούτο αναγινώσκομε: «Όστις . . . εισέρχεται δια της θύρας, είναι ποιμήν των προβάτων. Εις τούτον ο θυρωρός ανοίγει· και τα πρόβατα την φωνήν αυτού ακούουσι· και τα εαυτού πρόβατα κράζει κατ’ όνομα, και εξάγει αυτά.» (Ιωάννης 10:2, 3· Ματθαίος 10:6) Μεταξύ των μαθητών του Ιωάννου, των προβάτων της ποίμνης, ήσαν ο Ιωάννης ο υιός του Ζεβεδαίου και ο Ανδρέας ο αδελφός του Πέτρου.

48, 49. (α) Ποιος είχε αποστείλει τον Ιωάννην να βαπτίζη, και για ποιον εξέχοντα λόγον; (β) Για ποια γεγονότα όσον αφορά τη σχέσι του Ιησού έδωσε μαρτυρία ο Ιωάννης;

⁴⁸ Την επόμενη μέρα μετά την επίσκεψι των ιερέων και των Λευιτών από την Ιερουσαλήμ, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής «βλέπει . . . τον Ιησούν ερχόμενον προς αυτόν, και λέγει, ιδού ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου. Ούτος είναι περί ου εγώ είπον, Οπίσω μου έρχεται ανήρ, όστις είναι ανώτερός μου, διότι ήτο πρότερός μου. Και εγώ δεν εγνώριζον αυτόν· αλλά δια να φανερωθή εις τον Ισραήλ, δια τούτο ήλθον εγώ βαπτίζων εν τω ύδατι. Και εμαρτύρησεν ο Ιωάννης, λέγων, Ότι είδον το πνεύμα καταβαίνον ως περιστεράν εξ ουρανού, και έμεινεν επ’ αυτόν. Και εγώ δεν εγνώριζον αυτόν· αλλ’ ο πέμψας με δια να βαπτίζω εν ύδατι, εκείνος μοι είπεν, Εις όντινα ίδης το πνεύμα καταβαίνον και μένον επ’ αυτόν, ούτος είναι ο βαπτίζων εν πνεύματι αγίω. Και εγώ είδον και εμαρτύρησα, ότι ούτος είναι ο Υιός του Θεού.»—Ιωάννης 1:29-34.

⁴⁹ Ο Ιωάννης έδωσε μαρτυρίαν, όχι ότι ο Ιησούς ήταν ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός, αλλ’ ότι ο Ιησούς ήταν ο Αμνός του Θεού, ο Υιός του Ιεχωβά Θεού. Ο δε μαθητής του Ιωάννου, δηλαδή, ο Ιωάννης ο υιός του Ζεβεδαίου, είπε: «Ουδείς είδε ποτέ τον Θεόν· ο Μονογενής Υιός, ο ων εις τον κόλπον του Πατρός, εκείνος εφανέρωσεν αυτόν.»—Ιωάννης 1:18.

50. Σε ποιους δύο μαθητάς συνέστησε ο Ιωάννης τον Ιησούν ως τον υιόν του Θεού, και πώς ενήργησαν αυτοί αμέσως λόγω του γεγονότος αυτού;

⁵⁰ Αφού ο Ιωάννης ο Βαπτιστής διεκήρυξε για πρώτη φορά ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού, «τη επαύριον πάλιν ίστατο ο Ιωάννης, και δύο εκ των μαθητών αυτού [ο Ανδρέας κι ο Ιωάννης ο υιός του Ζεβεδαίου]· και εμβλέψας εις τον Ιησούν περιπατούντα, λέγει, Ιδού ο Αμνός του Θεού. Και ήκουσαν αυτόν οι δύο μαθηταί λαλούντα, και ηκολούθησαν τον Ιησούν. Στραφείς δε ο Ιησούς και ιδών αυτούς ακολουθούντας, λέγει προς αυτούς, Τι ζητείτε; Οι δε είπον προς αυτόν, Ραββί, (το οποίον ερμηνευόμενον λέγεται, Διδάσκαλε,) πού μένεις; Λέγει προς αυτούς, Έλθετε και ίδετε. Ήλθον και είδον πού μένει· και έμειναν παρ’ αυτώ την ημέραν εκείνην· η δε ώρα ήτο ως δεκάτη. Ήτο Ανδρέας ο αδελφός του Σίμωνος Πέτρου εις εκ των δύο, οίτινες ήκουσαν περί αυτού παρά του Ιωάννου, και ηκολούθησαν αυτόν.»—Ιωάννης 1:35-40.

51. (α) Έτσι τι άρχισε να κάνη ο Ιωάννης για εκπλήρωσι της αποστολής του; (β) Πώς ο Ιησούς έκαμε διεύρυνσι του έργου του Ιωάννου, και με ποια αποτελέσματα;

⁵¹ Ο Ιωάννης έτσι άρχισε να μεταστρέφη τους μαθητάς του προς τον Αμνόν του Θεού, τον Υιόν του Θεού, τον εκπρόσωπον του Ιεχωβά Θεού, διότι αυτοί ήσαν ‘λαός προδιατεθειμένος,’ που ήσαν ‘έτοιμοι δια τον Ιεχωβά.’ Επέρασε το πάσχα του έτους 30 μ.Χ. (Ιωάννης 2:12-23) Κατόπιν ο Ιησούς έκαμε διεύρυνσι του έργου Ιωάννου του Βαπτιστού. Πώς; Η αφήγησις απαντά: «Μετά ταύτα ήλθεν ο Ιησούς και οι μαθηταί αυτού εις την γην της Ιουδαίας, και εκεί διέτριβε μετ’ αυτών, και εβάπτιζεν. Ήτο δε και ο Ιωάννης βαπτίζων εν Αινών πλησίον του Σαλείμ [στο επάνω μέρος του Ιορδάνου προς την Γαλιλαίαν], διότι ήσαν εκεί ύδατα πολλά· και ήρχοντο και εβαπτίζοντο. Επειδή ο Ιωάννης δεν ήτο έτι βεβλημένος εις την φυλακήν.» (Ιωάννης 3:22-24) Ετελείτο το βάπτισμα του Ιωάννου, διότι ο Ιησούς δεν εβάπτιζε στο δικό του όνομα. «Ο Ιησούς αυτός δεν εβάπτιζεν, αλλ’ οι μαθηταί αυτού.» Μερικοί από τους μαθητάς του Ιησού υπήρξαν προσωπικοί μαθηταί του Ιωάννου του Βαπτιστού. «Ο Ιησούς πλειοτέρους μαθητάς κάμνει και βαπτίζει παρά ο Ιωάννης.»—Ιωάννης 4:1, 2 .

52. Στο όνομα τίνος εβαπτίζοντο όλοι αυτοί που μετανοούσαν, και από ποιο θαύμα δεν συνωδεύετο το βάπτισμά των, λόγω του ότι ήταν βάπτισμα του Ιωάννου;

⁵² Εκείνοι που εβαπτίζοντο από τους μαθητές του Ιησού, καθώς και οι βαπτιζόμενοι από τον Ιωάννη, εβαπτίζοντο στο όνομα του Ιεχωβά Θεού, διότι Εκείνος είχε στείλει τον Ιωάννη να βαπτίζη. Ήταν ένα βάπτισμα Ισραηλιτών για συμβολισμό μετανοίας για συγχώρησι αμαρτιών. (Λουκάς 3:3) Εν τούτοις, οι μαθηταί του Ιησού, αφού εβάπτιζαν τους Ισραηλίτας που μετανοούσαν, δεν επέθεταν τα χέρια των επάνω σ’ αυτούς και δεν τους μετέδιδαν χαρίσματα του αγίου πνεύματος. Τέτοια πνευματικά χαρίσματα δεν συνόδευαν το βάπτισμα του Ιωάννου.—Πράξεις 19:1-7.

53. Τι σχόλιον έκαμε ο Ιωάννης για το γεγονός ότι ο Ιησούς εκτελούσε βάπτισμα και όλοι προφανώς επήγαιναν σ’ αυτόν αντί στον Ιωάννη;

⁵³ Μερικοί μαθηταί, τουλάχιστον οι νέοι, τους οποίους ο Ιωάννης δεν μπόρεσε να συστήση στον Ιησούν, ήσαν ακόμη με τον Ιωάννη. «Έγεινε λοιπόν συζήτησις περί καθαρισμού παρά των μαθητών του Ιωάννου με Ιουδαίους τινάς· και ήλθον προς τον Ιωάννην και είπον προς αυτόν, Ραββί, εκείνος όστις ήτο μετά σου πέραν του Ιορδάνου, εις τον οποίον συ εμαρτύρησας, ιδού ούτος βαπτίζει, και πάντες έρχονται προς αυτόν. Απεκρίθη ο Ιωάννης και είπε, Δεν δύναται ο άνθρωπος να λαμβάνη ουδέν, εάν δεν ήναι δεδομένον εις αυτόν εκ του ουρανού. Σεις αυτοί είσθε μάρτυρές μου ότι είπον, Δεν είμαι εγώ ο Χριστός, αλλ’ ότι είμαι απεσταλμένος έμπροσθεν εκείνου. Όστις έχει την νύμφην, είναι νυμφίος· ο δε φίλος του νυμφίου, ο ιστάμενος και ακούων αυτόν, χαίρει καθ’ υπερβολήν δια την φωνήν του νυμφίου. Αύτη λοιπόν η χαρά η ιδική μου επληρώθη. Εκείνος πρέπει να αυξάνη, εγώ δε να ελαττόνωμαι.»—Ιωάννης 3:25-30.

54. Έτσι σε ποια τάξι δεν έθετε τον εαυτό του ο Ιωάννης, και στην εκτέλεσι ποιας υπηρεσίας σχετικά με αυτήν διεπίστωσε ότι ήταν πλήρης η χαρά του;

⁵⁴ Ο Ιωάννης ητοίμαζε ένα «λαόν προδιατεθειμένον» για τον εκπρόσωπον του Ιεχωβά, τον οποίον ο Ιωάννης τώρα εχαρακτήριζε ως Νυμφίον. Εγνώριζε ότι αυτή η τάξις της «νύμφης,» αυτός ο προδιατεθειμένος λαός, έπρεπε να μεταστραφή προς τον Νυμφίον, τον Ιησούν, τον οποίον είχε χρίσει ο Ιεχωβά. Ο Ιωάννης δεν είχε θέσει τον εαυτό του σ’ αυτή την τάξι της «νύμφης,» η οποία θα ενυμφεύετο στον ωρισμένο καιρό με τον Νυμφίο, τον Ιησού, αλλ’ έχαιρε να υπηρετή ως «φίλος του νυμφίου» για να παρουσιάση την τάξι της «νύμφης» στον Νυμφίο. Όταν, μετά τις προσπάθειές του, ο Ιωάννης άκουσε τον Νυμφίον Ιησούν να ομιλή στα πρώτα μέλη της τάξεως της «νύμφης,» διεπίστωσε ότι ήταν πλήρης η προβλεπομένη χαρά του. Δεν εζηλοτύπησε, αλλ’ έχαιρε να εκπληρώση την αποστολή του από τον Ιεχωβά Θεό.

55. Πότε ο Ιησούς αφήκε την Ιουδαία για τη Γαλιλαία, και πώς ο Ιωάννης αφηρέθη από τον αγρό δράσεως, και για ποιο λόγο;

⁵⁵ Όταν ο Ιησούς άκουσε ότι οι θρησκευτικοί Φαρισαίοι έμαθαν ότι αυτός εβάπτιζε περισσοτέρους μαθητές από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, έφυγε, από την Ιουδαία και πήγε στη Γαλιλαία, διερχόμενος από τη Σαμάρεια. (Ιωάννης 4:1-54) Τότε ήταν που ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ύστερ’ από μια ενεργό διακονία βραχύτερη από δύο έτη, αφηρέθη βίαια από τον αγρό, αφήνοντας τον Ιησούν και τους μαθητάς του να συνεχίσουν το έργον. Το εδάφιο Ματθαίος 4:12 καθορίζει τον χρόνο, λέγοντας: «Ακούσας δε ο Ιησούς ότι ο Ιωάννης παρεδόθη, ανεχώρησεν εις την Γαλιλαίαν.» Ποιοι είχαν συλλάβει τον Ιωάννη, και γιατί; Ο Ιουδαίος Ιστορικός του πρώτου αιώνος, Φλάβιος Ιώσηπος αποδίδει σε πολιτικούς λόγους τη σύλληψι του Ιωάννου.f Εν τούτοις, οι Άγιες Γραφές, σε αφηγήσεις τριών μαθητών του Ιησού, αποδίδουν σε ηθικό ζήτημα, σε παράβασι του Θείου νόμου, τον κύριο λόγο της συλλήψεως.

56. Το μίσος ποιας γυναικός είχε προκαλέσει ο Ιωάννης, και κάτω από ποιον νόμον ήταν αυτή θρησκευτικώς, και πώς τον είχε παραβιάσει;

⁵⁶ Πριν από εννεακόσια και πλέον χρόνια ο προφήτης Ηλίας είχε προκαλέσει το μίσος μιας γυναίκας, της Βασιλίσσης Ιεζάβελ. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο άνθρωπος που ήλθε με το πνεύμα και τη δύναμι του Ηλία, ομοίως επροκάλεσε το μίσος μιας γυναικός, της συζύγου του τετράρχου της Γαλιλαίας Ηρώδου Αντίπα, κατά το ήμισυ Σαμαρείτου γυιου του Βασιλέως Ηρώδου του Μεγάλου. Η γυναίκα, όμως, υπήρξε σύζυγος του εν μέρει θείου της, ετεροθαλούς αδελφού του Ηρώδου Αντίπα, δηλαδή, του Ηρώδου Φιλίππου, κατά το ήμισυ Ιουδαίου γιου του Βασιλέως Ηρώδου του Μεγάλου. Τόσον ο Ηρώδης Φίλιππος όσον κι ο ετεροθαλής αδελφός του Ηρώδης Αντίπας ήσαν περιτετμημένοι προσήλυτοι στη θρησκεία των Ιουδαίων κι επομένως ήσαν κάτω από τον Θείο νόμο δια Μωυσέως. Επί πλέον, η γυναίκα, για την οποία γίνεται λόγος εδώ ήταν εγγονή του Βασιλέως Ηρώδου του Μεγάλου, και, από την πλευρά της μάμμης της, ήταν τρισεγγονή του Ιουδαίου Αρχιερέως Υρκανού Β΄. Αυτή η γυναίκα, που ήταν έτσι εν μέρει Ιουδαία και εν μέρει Ιδουμαία, κι ελέγετο Ηρωδιάς, ήταν ομοίως κάτω από τον Θείο νόμο δια Μωυσέως. Στο Λευιτικόν 18:16, ο νόμος αυτός απαγόρευε έναν τέτοιον αιμομικτικό γάμο, λέγοντας: «Ασχημοσύνην γυναικός του αδελφού σου δεν θέλεις αποκαλύψει· είναι η ασχημοσύνη του αδελφού σου.» Τόσον ο Ηρώδης Αντίπας όσο και η Ηρωδιάς ήσαν παραβάται του Θείου νόμου, προς τον οποίον ο Ιωάννης ο Βαπτιστής κατηύθυνε τους Ιουδαίους και τους προσηλύτους Ιουδαίους.

57. Ποιος συνέλαβε τον Ιωάννη, και γιατί;

⁵⁷ Τα εδάφια Μάρκος 6:17-20 λέγουν: «Αυτός ο Ηρώδης απέστειλε και επίασε τον Ιωάννην, και έδεσεν αυτόν εν τη φυλακή, δια την Ηρωδιάδα την γυναίκα Φιλίππου του αδελφού αυτού, επειδή είχε λάβει αυτήν εις γυναίκα. Διότι ο Ιωάννης έλεγε προς τον Ηρώδην, Ότι δεν σοι είναι συγκεχωρημένον να έχης την γυναίκα του αδελφού σου. Η δε Ηρωδιάς εμίσει αυτόν, και ήθελε να θανατώση αυτόν· και δεν ηδύνατο. Διότι ο Ηρώδης εφοβείτο τον Ιωάννην, γνωρίζων αυτόν άνδρα δίκαιον και άγιον· και διεφύλαττεν αυτόν· και έκαμνε πολλά, ακούων αυτού, και ευχαρίστως ήκουεν αυτού.» Τα εδάφια Λουκάς 3:18-20 λέγουν για τον Ιωάννη: «Και άλλα πολλά προτρέπων ευηγγελίζετο τον λαόν. Ο δε Ηρώδης ο τετράρχης, ελεγχόμενος υπ’ αυτού περί της Ηρωδιάδος της γυναικός Φιλίππου του αδελφού αυτού, και περί πάντων των κακών όσα έπραξεν ο Ηρώδης, προσέθεσε και τούτο επί πάσι, και κατέκλεισε τον Ιωάννην εν τη φυλακή.»

58. Πού ήταν φυλακισμένος ο Ιωάννης, και ποιο άγγελμα άρχισε να κηρύττη ο Ιησούς μετά τη φυλάκισι του Ιωάννου;

⁵⁸ Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος λέγει ότι ο Ηρώδης Αντίπας έκλεισε τον Ιωάννη στη φυλακή του φρουρείου Μαχαιρούς, το οποίον βρίσκεται ψηλότερα από τις βορειοανατολικές ακτές της Νεκράς Θαλάσσης. Εν τούτοις, σήμερα θεωρείται απίθανο ότι ο Ιωάννης είχε φυλακισθή εκεί, κοντά στο νότιο άκρον της Περαίας (σημερινής Ιορδανίας), περιοχής του Ηρώδου Αντίπα, τόσο μακριά από την Ιερουσαλήμ. Όσον αφορά τον Ιησού, «ακούσας . . . ότι ο Ιωάννης παρεδόθη, ανεχώρησεν εις την Γαλιλαίαν. Και αφήσας την Ναζαρέτ, ήλθε και κατώκησεν εις Καπερναούμ την παραθαλασσίαν [της Γαλιλαίας], . . . Από τότε ήρχισεν ο Ιησούς να κηρύττη και να λέγη, Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» «Και περιήρχετο ο Ιησούς όλην την Γαλιλαίαν, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών, και κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας, και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν μεταξύ του λαού.» (Ματθαίος 4:12-17, 23· Μάρκος 1:14, 15) Εν τούτοις, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής παρέμενε δέσμιος στη φυλακή.

59. Ποιο ερώτημα έκαμε ο Ιωάννης για τον Ιησού, και ποια επιβλητική αλλ’ ασφαλή απάντησι έδωσε ο Ιησούς εκεί στο έδαφος του Ηρώδου Αντίπα;

⁵⁹ «Και απήγγειλαν προς τον Ιωάννην οι μαθηταί αυτού περί πάντων τούτων. Και προσκαλέσας ο Ιωάννης δύο τινάς των μαθητών αυτού, έπεμψε προς τον Ιησούν, λέγων, Συ είσαι ο ερχόμενος, ή άλλον προσδοκώμεν; Και ελθόντες προς αυτόν οι άνθρωποι, είπον, Ιωάννης ο Βαπτιστής απέστειλεν ημάς προς σε, λέγων, Συ είσαι ο ερχόμενος, ή άλλον προσδοκώμεν; Εν αυτή δε τη ώρα [ο Ιησούς] εθεράπευσε πολλούς από νόσων και μαστίγων, και πνευμάτων πονηρών, και εις τυφλούς πολλούς εχάρισε το βλέπειν. Και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτούς, Υπάγετε και απαγγείλατε προς τον Ιωάννην όσα είδετε και ηκούσατε, ότι τυφλοί αναβλέπουσι, χωλοί περιπατούσι, λεπροί καθαρίζονται, κωφοί ακούουσι, νεκροί εγείρονται, πτωχοί ευαγγελίζονται· και μακάριος είναι όστις δεν εσκανδαλίσθη εν εμοί.» (Λουκάς 7:18-23) Ο Ιησούς, λοιπόν, δεν είπε δημοσία, εκεί στο έδαφος του Ηρώδου Αντίπα, ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας ή Χριστός που επρόκειτο να έλθη. Δεν έδωσε στον λαό ή στον άρχοντα την εσφαλμένη ιδέα ότι αυτός επρόκειτο ν’ αποκαταστήση την επίγεια βασιλεία του Δαβίδ σε όλον τον Ισραήλ. Σε μια μεταγενέστερη περίπτωσι οι Φαρισαίοι είπαν στον Ιησού: «Έξελθε, και αναχώρησον εντεύθεν, διότι ο Ηρώδης θέλει να σε θανατώση.» Ο Ιησούς είπε: «Υπάγετε και είπατε προς την αλώπεκα ταύτην, Ιδού, εκβάλλω δαιμόνια, και κάμνω θεραπείας σήμερον και αύριον, και την τρίτην ημέραν τελειούμαι.»—Λουκάς 13:31, 32.

60. Μετά την αναχώρησι των απεσταλμένων του Ιωάννου, πόσο «μέγας» είπε ο Ιησούς ότι ήταν ο Ιωάννης, και ποιες προφητείες εξεπλήρωνε;

⁶⁰ Αφού ανεχώρησαν οι δύο απεσταλμένοι του Ιωάννου για να του πουν ό,τι είχαν ιδεί και ακούσει σε απάντησι του ερωτήματός του, ο Ιησούς είπε στα πλήθη για τον Ιωάννη: «Τι εξήλθετε εις την έρημον να ίδητε; κάλαμον υπό ανέμου σαλευόμενον; Αλλά τι εξήλθετε να ίδητε; άνθρωπον ενδεδυμένον μαλακά ιμάτια; ιδού, οι τα μαλακά φορούντες εν τοις οίκοις των βασιλέων ευρίσκονται. Αλλά τι εξήλθατε να ίδητε; προφήτην; ναι, σας λέγω, και περισσότερον προφήτου· διότι ούτος είναι περί του οποίου είναι γεγραμμένον, “Ιδού, εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, όστις θέλει κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου.” Αληθώς σας λέγω, μεταξύ των γεννηθέντων υπό γυναικών δεν ηγέρθη μεγαλήτερος Ιωάννου του Βαπτιστού· πλην ο μικρότερος εν τη βασιλεία των ουρανών, είναι μεγαλήτερος αυτού. Από δε των ημερών Ιωάννου του Βαπτιστού έως του νυν, η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν. Διότι πάντες οι προφήται και ο νόμος ως Ιωάννου προεφήτευσαν. Και αν θέλητε να δεχθήτε τούτο, αυτός είναι ο Ηλίας όστις έμελλε να έλθη.»—Ματθαίος 11:7-15.

61. Γιατί ο Ιωάννης δεν ήταν ίσος μ’ ένα μικρότερον στη βασιλεία των ουρανών, αλλά τι έκανε αυτόν ίσον με οποιονδήποτε προγενέστερόν του προφήτη;

⁶¹ Σύμφωνα με τους λόγους αυτούς, ούτε ο προφήτης Μωυσής ούτε ο αρχικός προφήτης Ηλίας ήταν μεγαλύτερος από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Παρ’ όλον το μεγαλείον του, όμως, ο Ιωάννης δεν θα είναι ίσος με έναν του ‘προδιατεθειμένου λαού’ που ετοιμάσθηκε για τον Ιεχωβά, έναν της τάξεως της «νύμφης,» που θα είναι με τον Νυμφίον Ιησούν Χριστόν στη βασιλεία των ουρανών, στους αοράτους ουρανούς του πνευματικού βασιλείου. Ο Ιωάννης άρχισε να εκπληρώνη τα βιβλία του Νόμου και των Προφητών· διότι ο Ιησούς είπε ότι ο Ιωάννης ήταν ο «άγγελος» του Ιεχωβά, που προελέχθη στον Μαλαχία 3:1, και ήταν επίσης ο προφήτης Ηλίας, ο οποίος προλέγεται στον Μαλαχία 4:5, 6. Αυτό ήταν εκείνο που έκανε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή ίσον με οποιονδήποτε προγενέστερο προφήτη.

62. Πώς ο Ιησούς έδειξε ότι εκείνη η γενεά ήταν ασυνεπής ισχυριζομένη ότι ο Ιωάννης είχε δαιμόνιον και ήταν στην υπηρεσία του Βέελ-ζεβούλ;

⁶² Ο Ιησούς υπερήσπισε τον Ιωάννη ως πλήρη «πνεύματος αγίου [του Θεού] έτι εκ κοιλίας της μητρός αυτού» μάλλον παρά ως ευρισκόμενον στην υπηρεσία του Βέελ-ζεβούλ, του «άρχοντος των δαιμονίων.» Ο Ιησούς είπε: «Με τι να ομοιώσω την γενεάν ταύτην; είναι ομοία με παιδάρια καθήμενα εν ταις αγοραίς, και φωνάζοντα προς τους συντρόφους αυτών, και λέγοντα, Αυλόν σας επαίξαμεν, και δεν εχορεύσατε· σας εθρηνωδήσαμεν, και δεν εκλαύσατε. Διότι ήλθεν ο Ιωάννης μήτε τρώγων, μήτε πίνων· και λέγουσι, Δαιμόνιον έχει. Ήλθεν ο Υιός του ανθρώπου τρώγων και πίνων· και λέγουσιν, Ιδού άνθρωπος φάγος και οινοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών. Και εδικαιώθη η σοφία από των τέκνων [έργων, ΜΝΚ] αυτής.»—Ματθαίος 11:16-19· 12:24-28· Λουκάς 7:24-35· 2 Βασιλέων 1:2-6.

63. Πώς η Ηρωδιάς επωφελήθη από μια ευκαιρία να εκδικηθή τον Ιωάννη, και πώς αυτό επηρέασε τον Ιησού;

⁶³ Ύστερ’ από λίγον καιρό ήλθε η ευκαιρία να εκδικηθή τον Ιωάννη η Ηρωδιάς, η σύζυγος του Ηρώδου Αντίπα. «Και ότε ήλθεν αρμόδιος ημέρα, καθ’ ην έκαμνεν εν τοις γενεθλίοις αυτού δείπνον εις τους μεγιστάνας αυτού και εις τους χιλιάρχους και τους πρώτους της Γαλιλαίας, και εισήλθεν η θυγάτηρ αυτής της Ηρωδιάδος, και εχόρευσε, και ήρεσεν εις τον Ηρώδην και τους συγκαθημένους, είπεν ο βασιλεύς προς το κοράσιον, Ζήτησόν με ό,τι αν θέλης, και θέλω σοι δώσει. Και ώμοσε προς αυτήν, Ότι θέλω σοι δώσει ό,τι με ζητήσης, έως του ημίσεος της βασιλείας μου. Η δε εξελθούσα είπε προς την μητέρα αυτής, Τι να ζητήσω; Η δε είπε, Την κεφαλήν Ιωάννου του Βαπτιστού. Και ευθύς εισελθούσα μετά σπουδής εις τον βασιλέα, εζήτησε, λέγουσα, Θέλω να μοι δώσης πάραυτα επί πίνακι την κεφαλήν Ιωάννου του Βαπτιστού. Και ο βασιλεύς, αν και ελυπήθη πολύ, δια τους όρκους όμως και τους συγκαθημένους δεν ηθέλησε να απορρίψη την αίτησιν αυτής. Και ευθύς αποστείλας ο βασιλεύς δήμιον, προσέταξε να φερθή η κεφαλή αυτού. Ο δε απελθών, απεκεφάλισεν αυτόν εν τη φυλακή· και έφερε την κεφαλήν αυτού επί πίνακι, και έδωκεν αυτήν εις το κοράσιον· και το κοράσιον έδωκεν αυτήν εις την μητέρα αυτής. Και ακούσαντες οι μαθηταί αυτού, ήλθον και εσήκωσαν το πτώμα αυτού, και έθεσαν αυτό εν μνημείω.» (Μάρκος 6:21-29) Το ανέφεραν επίσης αυτό και στον Ιησούν. Ο Ιησούς τότε ανεζήτησε ένα ερημικό τόπο, και ανεχώρησε με πλοίο.—Ματθαίος 14:1-13.

64. Όταν ο Ηρώδης Αντίπας άκουσε τα θαύματα του Ιησού, τι τον ωδήγησε η ένοχος συνείδησίς του να ειπή, και πότε εξεπληρώθη η επιθυμία του να ιδή αυτόν τον εκτελεστή θαυμάτων;

⁶⁴ Ο Ιησούς επανέλαβε τη δημόσια δράσι του. Στην έκθεσι των θαυμάτων του αποκαλύπτεται η ένοχη συνείδησις του Ηρώδου Αντίπα. «Και ήκουσεν ο βασιλεύς Ηρώδης, (διότι φανερόν έγεινε το όνομα αυτού,) και έλεγεν, Ότι Ιωάννης ο Βαπτιστής ανέστη εκ νεκρών, και δια τούτο ενεργούσιν αι δυνάμεις εν αυτώ. Άλλοι έλεγον, Ότι ο Ηλίας είναι. Άλλοι δε έλεγον, Ότι προφήτης είναι, ή ως είς των προφητών. Ακούσας δε ο Ηρώδης, είπεν, Ότι ούτος είναι ο Ιωάννης, τον οποίον εγώ απεκεφάλισα· αυτός ανέστη εκ νεκρών.» (Μάρκος 6:14-16) Ο Ηρώδης, επειδή δεν ήταν βέβαιος για το συμπέρασμά του, ζητούσε να ιδή τον Ιησού. (Λουκάς 9:7-9) Μπόρεσε να ιδή τον Ιησούν, αλλά τότε που είχε συλληφθή. Δυσαρεστημένος από τον Ιησού, ο Ηρώδης, του οποίου ο πατέρας προσεπάθησε να θανατώση τον Ιησού ως βρέφος, ενέπαιξε τον Ιησού και τον επέστρεψε στον Κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο για να τον θανατώση. (Λουκάς 23:6-12) Αργότερα η Ηρωδιάς προσεπάθησε να λάβη βασιλικές τιμές από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Καλιγούλα για τον σύζυγό της Ηρώδη Αντίπα, αλλά ματαίως. Στο έτος 39 μ.Χ. του αφηρέθησαν όλες οι κτήσεις του και αυτός εξωρίσθη στο Λούγδουνον (στη Λυών της Γαλλίας). Η Ηρωδιάς οικειοθελώς μετέσχε της εξορίας μαζί του.

65. Ποια διαφορά υπήρχε μεταξύ του Ιωάννου και του Ηλία όσον αφορά τα θαύματα, και ποια ειδική τιμή απήλαυσε ο Ιωάννης;

⁶⁵ Έτσι, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής δεν είχε κανένα ένδοξο τέλος στην επίγεια δράσι του όπως είχε ο Ηλίας. Ο Ιωάννης δεν έκαμε θαύματα, ενώ αναγράφονται οκτώ θαύματα στο ενεργητικό του Ηλία. Όταν ο Ιησούς διέβη τον Ιορδάνη Ποταμό και πήγε στο μέρος όπου ο Ιωάννης εβάπτιζε κατ’ αρχάς, πολλοί που ήλθαν στον Ιησούν είπαν: «Ο Ιωάννης μεν ουδέν θαύμα έκαμε· πάντα όμως όσα είπεν ο Ιωάννης περί τούτου, ήσαν αληθινά.» (Ιωάννης 10:40, 41) Ο Ιωάννης, όμως, ετιμήθη με το να βαπτίση τον Ιησού στο ύδωρ προς συμβολισμόν του γεγονότος ότι παρουσίασε τον εαυτό του να υπηρετήση τον Ιεχωβά Θεό. Ο Ιωάννης δεν εχειροτόνησε τον Ιησού να γίνη διάκονος του Ιεχωβά. Αλλ’ ο Ιωάννης παρέστη μάρτυς της χειροτονίας του Ιησού, από τον Ιεχωβά με το χρίσμα του αγίου πνεύματος, έτσι ώστε ο Ιησούς έγινε ο Μεσσίας ή Χριστός, ο Κεχρισμένος. Ο Ιωάννης, επίσης, προείπε το βάπτισμα με άγιο πνεύμα, που θα έκανε ο Θεός μέσω του Ιησού Χριστού. Ο Ιωάννης είδε να γίνεται ένα τέτοιο βάπτισμα με άγιο πνεύμα επάνω στον Ιησού, στον Ιορδάνη Ποταμό.

66. Πώς ο Ιωάννης ο Βαπτιστής εξεπλήρωσε την αποστολή του από τον ουρανό σύμφωνα με τις προφητείες;

⁶⁶ Ο Ιωάννης εξεπλήρωσε την αποστολή του από τον ουρανό, όπως προελέχθη. Ως αγγελιαφόρος του Ιεχωβά, αυτός προεπορεύθη από τον Ιησού και ητοίμασε την οδόν έμπροσθεν του Ιησού, σύμφωνα με τις οδηγίες του Ιεχωβά. Προηγήθη προτού ο Ιησούς Χριστός ως ο «άγγελος της διαθήκης» του Ιεχωβά έλθη στον ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ και τον καθαρίση από την εμποριοκρατία. (Λουκάς 7:27· Μαλαχίας 3:1) Ο Ιωάννης ετοίμασε για τον Ιεχωβά ένα λαό προδιατεθειμένο, τον οποίον εισήγαγε και παρέδωσε στον Ιησού Χριστό ως τον ορατόν εκπρόσωπο του Ιεχωβά.

67. (α) Πώς, λοιπόν, ο Ιωάννης έστρεφε τις καρδιές των πατέρων προς τα τέκνα και τις καρδιές των τέκνων προς τους πατέρας των; (β) Πριν από ποια «μεγάλη και φοβερά ημέρα του Ιεχωβά» είχε αποσταλή ο Ιωάννης;

⁶⁷ Ο Ιωάννης, ως ο Ηλίας που προελέχθη στον Μαλαχία 4:5, 6, έστρεψε τις καρδιές του υπολοίπου των Ισραηλιτών πατέρων προς τα τέκνα, δηλαδή, στο να γίνουν οι υιοί του Θεού, γινόμενοι αυτοί, επίσης, ως παιδία στη θρησκευτική τους στάσι. (Ματθαίος 18:1-3) Ο Ιωάννης έστρεψε τις καρδιές των προς το όνομα του Ιεχωβά Θεού. (Ιωάννης 1:23) Έστρεψε, επίσης, ένα υπόλοιπο των υιών Ισραήλ προς τους πιστούς προπάτορές των Αβραάμ, Ισαάκ, και Ιακώβ, με τους οποίους ο Ιεχωβά Θεός είχε συνάψει τη διαθήκη για ένα σπέρμα, μέσω του οποίου θα ηυλογούντο όλα τα έθνη (όχι μόνο οι φυσικοί Ιουδαίοι)· και αυτό το υπόλοιπον των πιστών έγινε, ο καθένας τους, πραγματικά ένας «υιός του Αβραάμ» δια της πίστεως ομοίας με την πίστι του Αβραάμ. (Λουκάς 19:9) Ο Ιωάννης, επίσης, εστάλη στον Ισραήλ πριν «έλθη η μεγάλη και φοβερά ημέρα του Ιεχωβά» (ΜΝΚ). Αυτή η ημέρα ήλθε ύστερ’ από τριάντα εννέα χρόνια περίπου, αφότου ο Ιωάννης απεκεφαλίσθη, δηλαδή, στο έτος 70 μ.Χ., όταν το βάπτισμα με πυρ επήλθε επάνω στους απίστους Ιουδαίους, στην Ιουδαία, όπως είχε προλεχθή από τον ίδιο τον Ιωάννη. Τότε η Ιερουσαλήμ κι ο ένδοξος ναός της, που είχε κτισθή από τον Βασιλέα Ηρώδη τον Μέγαν, κατεστράφησαν από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες. Οι άπιστοι Ιουδαίοι εκάησαν σαν το άχυρο, σαν ένα άκαρπο δένδρο.—Λουκάς 19:41-44· 21:5, 6, 20-24.

68. Γιατί είναι λογικό και Γραφικό ν’ αναμένωμε μια ακόμη μεγαλύτερη εκπλήρωσι των εδαφίων του Μαλαχία 4:5, 6, και σε τι εχρησίμευσε ο Ιωάννης ο ίδιος και το έργο του;

⁶⁸ Εν τούτοις, οι προφητικές Γραφές ομιλούν για μια μεγαλύτερη ακόμη «φοβερά ημέρα του Ιεχωβά.» Από την «ημέρα» που επήλθε στους Ιουδαίους το έτος 70 μ.Χ. προηγήθη ένας πρόδρομος, δηλαδή, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Πόσο περισσότερο άξιζε να αναγγελθή και να έχη ένα πρόδρομο μια μεγαλύτερη και πιο φοβερή ημέρα του Ιεχωβά! Εκείνοι, επάνω στους οποίους είχε έλθει η «ημέρα του Ιεχωβά» πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια, ήσαν μόνο ένα έθνος, ένα μικρό έθνος. Η μέλλουσα ακόμη «μεγάλη και φοβερά ημέρα του Ιεχωβά» πρόκειται να έλθη στα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» και σε όλα τα έθνη, που συνδέονται με τον «Χριστιανικό κόσμο»· η ημέρα εκείνη θα φέρη το πλήγμα εναντίον όλης της γης, όχι μόνο της γης της Ιουδαίας, αλλά όλης της οικουμένης με ό,τι «είναι προωρισμένο για καταστροφή.» Η κοινωνική, πολιτική, εμπορική, θρησκευτική διάρθρωσις των κατοίκων της γης θα καταστραφή για να παραχωρήση θέσι για κάτι καλύτερο. Και τι είναι αυτό; Είναι πολύ λογικό, και Γραφικό επίσης, ν’ αναμένεται μια μεγαλύτερη και τελειωτική εκπλήρωσις της προφητείας περί της ελεύσεως του προφήτου Ηλία. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής εξετέλεσε μόνο μια μικρογραφική εκπλήρωσι της προφητείας αυτής του Μαλαχίου 4:5, 6. Αλλ’ ο Ιωάννης ο ίδιος εχρησίμευσε στο ν’ αποτελέση, μια ζωντανή προφητεία γι’ αυτόν τον Μεγαλύτερον Ηλίαν τον προφήτη, το δε έργον του Ιωάννου προεσκίαζε παρόμοιον έργον από αυτόν τον μεγαλύτερον. Αυτό θα το ιδούμε.

[Υποσημειώσεις]

[Χάρτης στη σελίδα 205]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Χάρτης της ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ υπό Ηρώδην τον Μέγαν (37-1 π.Χ.)

ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΗΡΩΔΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ

Βηρυτός

ΦΟΙΝΙΚΗ

Σιδών

ΟΡΟΣ ΛΙΒΑΝΟΣ

Τύρος

Έγδιππα

Πτολεμαΐς

Δαμασκός

ΟΡΟΣ ΑΕΡΜΩΝ

Πανιάς

ΤΡΑΧΩΝΙΤΙΣ

ΟΥΛΑΘΑ

ΒΑΤΑΝΙΑ

ΑΥΡΑΝ

Καναθά

ΓΑΥΛΑΝΙΤΙΣ

Ίππος

Γάδαρα

Γάμαλα

ΓΑΛΙΛΑΙΑ

Ταριχαία

Μαγδαλά

Θάλασσα της Γαλιλαίας

Άρβηλα

Ναζαρέτ

ΟΡΟΣ ΚΑΡΜΗΛΟΣ

Σεπφωρίς

Γαβαά

ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ

ΔΕΚΑΠΟΛΙΣ

Πέλλα

Φιλαδέλφεια

Εσεβών

ΠΕΡΡΑΙΑ

Αιμάθ

Καλλιρρόη

Μαχαιρούς

ΝΑΒΑΤΗΝΗ

Πέτρα

Νεκρά Θάλασσα

ΣΑΜΑΡΕΙΑ

Δωρ

Καισάρεια

(Δύναμις Στρατού)

Σκυθόπολις

Ποταμός Ιορδάνης

Σαμάρεια

Απολλωνία

Αντιπατρίς

ΟΡΟΣ ΓΑΡΙΖΙΝ

Αλεξάνδρεια

Φασηλίς

Ιόππη

ΙΟΥΔΑΙΑ

Ιαβνήλ

Ασκάλων

Άζωτος

Ανθηδών

Γάζα

Ράφεια

Γεζέρ

Ιεριχώ

Ιερουσαλήμ

Υρκάνια

Βηθλεέμ

Ηρώδιον

Μαρησά

Αδωραΐμ

Χεβρών

Μασάδα

ΙΔΟΥΜΑΙΑ

(ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΘΑΛΑΣΣΑ)

[Χάρτης στη σελίδα 217]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Χάρτης της ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ στην Διάρκεια της Διακονίας του Ιησού Χριστού (29-33 μ.Χ.)

ΤΕΤΡΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

ΤΕΤΡΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΗΡΩΔΟΥ ΑΝΤΙΠΑ

ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΤΙΟΝ ΠΙΛΑΤΟΝ

ΔΕΚΑΠΟΛΙΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΥΠΟ ΕΙΔΙΚΟΝ ΕΛΕΓΧΟΝ

Βηρυτός

ΦΟΙΝΙΚΗ

Σιδών

ΟΡΟΣ ΛΙΒΑΝΟΣ

Σαρεπτά

Τύρος

Πτολεμαΐς

ΟΡΟΣ ΚΑΡΜΗΛΟΣ

ΑΒΙΛΗΝΗ

Δαμασκός

ΣΥΡΙΑ

ΟΡΟΣ ΑΕΡΜΩΝ

ΙΤΟΥΡΑΙΑ

Καισάρεια Φιλίππου

ΠΑΝΙΑΣ

ΟΥΛΑΘΑ

Λίμνη Σαμαχωνίτις

ΤΡΑΧΩΝΙΤΙΣ

ΒΑΤΑΝΙΑ

Ραφανά;

Καναθά

ΑΥΡΑΝ

Δίον

ΓΑΒΛΑΝΙΤΙΣ

Γεργέσα;

Γάδαρα

Αβιλά

ΔΕΚΑΠΟΛΙΣ

Πέλλα

Γέρασα

Φιλαδέλφεια

ΠΕΡΑΙΑ

Μαχαιρούς

ΓΑΛΙΛΑΙΑ

Γκισάλα

Γκισάλα

Μερώθ

Βάκα

Ζαβουλών

Κανά

Καπερναούμ

Χοραζίν

Βηθσαϊδά

Ιούλιος

Θάλασσα της Γαλιλαίας

Μαγδαλά

Ταριχαία

Τιβεριάς

Ίππος

Ναζαρέτ

Σεπφωρίς

Γαβαά

ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ

Εξαλώθ, Ξαλώθ

Ναΐν

Σκυθόπολις

Αινών

Σαλήμ;

Ιορδάνης Ποταμός

Καισάρεια

ΣΑΜΑΡΕΙΑ

Σαμάρεια

ΟΡΟΣ ΓΑΡΙΖΙΝ

Συχέμ

Φρέαρ Ιακώβ

ΠΕΔΙΑΣ ΣΑΡΩΝ

Ιόππη

Αντιπατρίς

Αριμαθαία;

Λύδδα

Βορκέους

Φασηλίς

Εφραΐμ

ΙΟΥΔΑΙΑ

Εμμαούς

Αρχελαΐς

Ιεριχώ

Βηθανία Πέραν του Ιορδάνου;

Ιερουσαλήμ

Βηθφαγή;

Βηθλεέμ

Βηθανία

Κουμράν

Χεβρών

Μασάδα

Αλμυρά (Νεκρά) Θάλασσα

Ιαβανή

Άζωτος

Ασκαλών

Γάζα

Ράφεια

Ιάρτα, Ιόρτα

ΙΔΟΥΜΑΙΑ

Βηρ-σαβεέ

ΝΑΒΑΤΗΝΗ

Πέτρα