Πόσο Ισχυρή Είναι η Πίστις Σας;

«Υπεμείνατε μέγαν αγώνα παθημάτων· ποτέ μεν, θεατριζόμενοι με ονειδισμούς και θλίψεις.»​—Εβρ. 10:32, 33.

 1. Γιατί χρειάζεται ισχυρή πίστις για τους Χριστιανούς τώρα, και ποιοι χρησιμεύουν ως παραδείγματα σχετικά με αυτό;

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ πραγματική πίστις για να υπομείνη ένας Χριστιανός παθήματα, για να υβρισθή και βασανισθή και εκτεθή δημοσία λόγω εκείνου που πιστεύει και κηρύττει όσον αφορά τη βασιλεία του Θεού. Χρειάζεται πραγματική γενναιότης για να παρασταθούν πιστά άλλοι Χριστιανοί και να παρατηρούν τη μεταχείρισι που λαμβάνουν πιστοί άνδρες που αγαπούν τον Θεό επειδή δεν παραβαίνουν την ακεραιότητά των. Ο Ιησούς Χριστός, το Παράδειγμά των, υπέμεινε μέχρι θανάτου. Αυτός είπε: «Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.» (Ματθ. 24:13) Ο Ιησούς εγνώριζε ανθρώπους που επέδειξαν τέτοια μεγαλειώδη πίστι προτού ο ίδιος γίνη άνθρωπος για να σώση τον κόσμο μ’ ένα αντίλυτρο. Η αναγραφή της πίστεώς των στέκει ως μαρτυρία ως την ημέρα αυτή στο βιβλίο της προς Εβραίους επιστολής, κεφάλαιο ενδέκατο. Η πίστις δεν είναι απλώς ένα πράγμα του παρελθόντος που έδειξαν άνθρωποι προ Χριστού, αλλά και κάτι που οι Χριστιανοί πρέπει να επιδείξουν τώρα. Απέναντι όλων των συγχρόνων ιδεών, της επιστημονικής γνώσεως και των θεωριών που διδάσκονται σήμερα, πόσο ισχυρή είναι η πίστης σας στον Ιεχωβά Θεό, στον Υιό του Ιησού Χριστό και στον γραπτόν λόγον του Θεού, την Αγία Γραφή;

 2. Ποιο δίλημμα αντιμετωπίζουν πολλοί στον «Χριστιανικό κόσμο»;

² Στον Δυτικό κόσμο, δηλαδή στον «Χριστιανισμό», οι άνθρωποι θα πουν, «Πιστεύω στον Θεό.» Αυτό λέγεται πολύ εύκολα. Αλλά πιστεύουν πραγματικά ό,τι είπε ο Ιησούς; Παραδείγματος χάριν, ο Ιησούς είπε: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Η πλειονότης των ‘πιστευόντων’ στον Θεό θα ειπή «Ναι» στην ερώτησι, αλλά συγχρόνως εκφράζει πίστι στη θεωρία της εξελίξεως του ανθρώπου. Αν ένας πιστεύη στην εξέλιξι του ανθρώπου, πώς μπορεί να πιστεύη στη δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό και στην πτώσι του ανθρώπου στην αμαρτία και στον θάνατο; Και αν δεν πιστεύη στη Βιβλική αφήγησι της δημιουργίας, γιατί να εξασκήση πίστι στον Χριστό Ιησού;

3, 4. (α) Ποια στάσι όσον αφορά τη Γραφή έχουν λάβει μερικοί κληρικοί; (β) Μήπως τα σχόλια της Βίβλου του Ερμηνευτού ενθαρρύνουν πίστι στη Γραφή; Γιατί;

³ Δεν είναι ασύνηθες το ν’ ακούη κανείς κληρικούς να λέγουν ότι η αφήγησις της Γραφής για τη δημιουργία είναι μύθος. Αν πιστεύουν αυτό, τότε δεν πιστεύουν στον γραπτόν λόγον του Θεού, επειδή ολόκληρη η Γραφή στηρίζει τη διδασκαλία της στη δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό. Το περιοδικό Ρέντμπουκ του Αυγούστου 1961, κάτω από την επικεφαλίδα «Οι Εκπληκτικές Δοξασίες των Μελλοντικών Λειτουργών Μας», είχε να ειπή τα εξής: «Ο Σεβασμιότατος Ιάκωβος Α. Πάικ, Επισκοπελιανός Επίσκοπος της Καλιφορνίας, τελευταίως εξέπληξε πολλούς εκκλησιαζομένους των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν εδήλωσε ότι δεν πιστεύει στη Βιβλική αφήγησι της παρθενικής γεννήσεως του Χριστού. Είναι ένας αρχέγονος θρησκευτικός μύθος . . . Όταν παρεκλήθη να κατονομάση και άλλους θρησκευτικούς μύθους, ο Επίσκοπος Πάικ ανέφερε τον Αδάμ και την Εύα και τον Κήπο της Εδέμ.» Όταν ο κληρικός αυτός απορρίπτη την αφήγησι για τον Αδάμ και την Εύα, τότε δεν υπάρχει ανάγκη για την απολυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού προς άρσιν της αμαρτίας του κόσμου, όπως το βλέπει αυτός. Ο κ. Πάικ προβάλλει την αξίωσι ότι έχει μεγαλύτερη γνώσι από Εκείνον που ενέπνευσε τη συγγραφή της Βίβλου. Ποιόν πιστεύετε σεις, τον Θεό ή έναν απλόν άνθρωπο;

⁴ Η εφημερίς Πιξ της Αυστραλίας, στο φύλλον της τής 21ης Οκτωβρίου 1950, ανέφερε ότι ο Επίσκοπος Μπάρνες του Μπίρμιγχαμ (Αγγλίας), είπε: «Η Παλαιά διαθήκη είναι γεμάτη από ‘λαϊκές παραδόσεις, ελλιπή ιστορία, ημιάγρια ηθική’.» Μια άλλη δήλωσις, που δείχνει την απόρριψι της Γραφής από τον κλήρο, βρίσκεται στο φυλλάδιο Εν Αρχή, Λέγει: «Οι αφηγήσεις για τους Πατριάρχας διεβιβάσθησαν από στόμα σε στόμα επί πολλές εκατοντάδες ετών προτού αυτές καταγράφουν. Δεν πρέπει να εκπλαγούμε βρίσκοντας ότι μερικές φορές είναι ασυνεπείς· δεν είμεθα υποχρεωμένοι να πιστεύωμε ότι όλα συνέβησαν όπως ακριβώς λέγεται στη Γένεσι.» Δεν είναι εκπληκτικό, λοιπόν, ότι η αφήγησις της Γενέσεως στη Γραφή για τα Σόδομα και τη φυγή του Λωτ από αυτή την πόλι, μολονότι ανεφέρθη σ’ αυτήν ο ίδιος ο Ιησούς, θεωρείται ως «μύθος» από πολλούς κληρικούς του «Χριστιανικού κόσμου». Στη Βίβλο του Ερμηνευτού, στη σελίδα 626, κάτω από το δέκατο ένατο κεφάλαιο της Γενέσεως, τα σχόλια λέγουν: «Η διήγησις αυτή​—που ανήκει σε μια ευρέως διαδεδομένη τάξι αφηγήσεων που έχουν πιθανώς μυθολογικό φόντο (Βλέπε Σκίννερ, Γένεσις, σελ. 311-12)—​για την καταστροφή μιας πόλεως που υπήρχε κάποτε στη γειτονική περιοχή της Νεκράς Θαλάσσης, πιθανώς στο νότιο άκρον, κυκλοφορούσε ίσως στη Χεβρών όταν οι Ισραηλίται εγκατεστάθησαν εκεί.» Οι κριτικοί της Γραφής, ναι, πολλοί σημερινοί κληρικοί, λέγουν ότι η Βιβλική ιστορία του Λωτ έχει μυθολογικό φόντο, αλλά επίστευε άρα γε ο Ιησούς ότι η Βιβλική αυτή ιστορία ήταν μύθος; Όχι! Αυτός είπε στους αποστόλους του: «Ενθυμείσθε την γυναίκα του Λωτ.» (Λουκ. 17:32) Ποιόν πιστεύετε, τον Ιησούν ή τους ανωτέρους κριτικούς; Όσο για μας, πιστεύομε τον Ιησούν, ο οποίος επίστευε ο ίδιος σε όσα «προεγράφησαν».

 5. Ποια ήταν η άποψις του αποστόλου Παύλου για τις άγιες γραφές;

⁵ Στο έτος 56 (μ.Χ.) περίπου ο Παύλος έγραψε: «Όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών.» (Ρωμ. 15:4) Ποια ελπίδα μάς παρέχεται σήμερα με όσα αναγράφονται για τα Σόδομα και Γόμορρα στη Γραφή;

Ο ΛΩΤ ΚΑΙ ΤΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ

6, 7. (α) Περιγράψτε τις συνθήκες που υφίσταντο στα Σόδομα, όπου ζούσε ο Λωτ. (β) Ποιες οδηγίες όσον αφορά το μέλλον της πόλεως και το μέλλον του Λωτ έδωσαν οι άγγελοι;

⁶ Ο Λωτ ήταν ο ανεψιός του Αβραάμ και κατοικούσε στην πόλι των Σοδόμων. Ένα βράδυ, περίπου στο 1919 π.Χ., δύο άγγελοι που είχαν προηγουμένως επισκεφθή τον Αβραάμ στη Μαμβρή, κοντά στη Χεβρών, δυτικά της Αλμυράς θαλάσσης, ήλθαν στην πόλι των Σοδόμων που εκείτο «εν τη κοιλάδι Σιδδίμ, ήτις είναι η αλμυρά θάλασσα», πιθανώς σε ό,τι είναι τώρα η νοτιοανατολική γωνία της Αλμυράς Θαλάσσης. (Γεν. 14:3) Ο Λωτ εκάθητο στην πύλη των Σοδόμων. Προσεκάλεσε τους αγγελικούς επισκέπτας στην κατοικία του και τους παρώρμησε να παραμείνουν όλη τη νύχτα. «Πριν δε κοιμηθώσιν, οι άνδρες της πόλεως, οι άνδρες των Σοδόμων, περιεκύκλωσαν την οικίαν, νέοι και γέροντες, άπας ο λαός ομού πανταχόθεν και έκραζον προς τον Λωτ, και έλεγον προς αυτόν, Πού είναι οι άνδρες, οι εισελθόντες προς σε την νύκτα; έκβαλε αυτούς προς ημάς, δια να γνωρίσωμεν αυτούς. Εξήλθε δε ο Λωτ προς αυτούς εις το πρόθυρον, και έκλεισε την θύραν οπίσω αυτού, και είπε, Μη, αδελφοί μου, μη πράξητε τοιούτον κακόν.» (Γεν. 19:4-7) Αυτοί οι άνδρες των Σοδόμων ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τους δύο άρρενας ξένους για τη σεξουαλική των τέρψι. Ο Λωτ αρνήθηκε, και ο όχλος ωργίσθη. Αν οι άγγελοι δεν έσερναν τον Λωτ οπίσω στο σπίτι και δεν έκλειναν τη θύρα, αυτό θα ήταν καταστρεπτικό για τον Λωτ.

⁷ Οι άγγελοι επέμεναν όπως ο Λωτ, η σύζυγός του και οι δύο θυγατέρες του εγκαταλείψουν την ασεβή πόλι ενωρίς το πρωί. Οι άγγελοι είπαν στον Λωτ: «Ημείς καταστρέφομεν τον τόπον τούτον, επειδή η κραυγή αυτών εμεγάλυνεν ενώπιον του Ιεχωβά· και απέστειλεν ημάς ο Ιεχωβά δια να καταστρέψωμεν αυτόν.» Ο Λωτ, λοιπόν, προετοιμάσθη να αναχωρήση. «Και ότε έγεινεν αυγή, εβίαζον οι άγγελοι τον Λωτ, λέγοντες, Σηκώθητι, λάβε την γυναίκά σου, και τας δύο σου θυγατέρας, τας ευρισκομένας εδώ, δια να μη συναπολεσθής και συ εν τη ανομία της πόλεως. Επειδή δε εβράδυνεν, οι άνδρες πιάσαντες την χείρα αυτού, και την χείρα της γυναικός αυτού, και τας χείρας των δύο θυγατέρων αυτού, (διότι εσπλαγχνίσθη αυτόν ο Ιεχωβά,) εξήγαγον αυτόν, και έθεσαν αυτόν έξω της πόλεως.» Τότε ελέχθη στον Λωτ και στην οικογένειά του: «Διάσωσον την ζωήν σου· μη περιβλέψης οπίσω σου, και μη σταθής καθ’ όλην την περίχωρον· διασώθητι εις το όρος, δια να μη απολεσθής.»​—Γέν. 19:13-17, ΜΝΚ.

8, 9. Πώς εξεπληρώθη η πρόρρησις για το τέλος των Σοδόμων;

⁸ Ο Λωτ δεν ήθελε να πεθάνη. Εζήτησε από τον Θεό να διαφυλάξη ζωντανή τη ζωή του, αλλά δεν μπορούσε να αναρριχηθή στο όρος καθώς ωδηγήθη. Παρεκάλεσε να του επιτραπή να καταφύγη σε μια πλησίον πόλι και εκεί, καθώς είπε, «θέλει ζήσει η ψυχή μου.» Έσπευσαν στην πόλι Σηγώρ, και «ο ήλιος ανέτειλεν επί την γην, ότε ο Λωτ εισήλθεν εις Σηγώρ. Και έβρεξεν ο Ιεχωβά επί τα Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά του Ιεχωβά εκ του ουρανού· και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας, και πάντα τα περίχωρα, και πάντας τους κατοίκους των πόλεων, και τα φυτά της γης. Αλλ’ η γυνή αυτού περιβλέψασα όπισθεν αυτού, έγεινε στήλη άλατος.»​—Γέν. 19:18-26, ΜΝΚ.

⁹ Αλλά τι έγινε με τον θείον του Λωτ; «Ο δε Αβραάμ σηκωθείς ενωρίς το πρωί, ήλθεν εις τον τόπον όπου είχε σταθή ενώπιον του Ιεχωβά· και βλέψας επί τα Σόδομα και Γόμορρα, και εφ’ όλην την γην της περιχώρου, είδε, και ιδού, ανέβαινε καπνός από της γης, ως καπνός καμίνου.»​—Γέν. 19:27, 28, ΜΝΚ.

10. Ενδιέφερε τον Αβραάμ η καταστροφή των Σοδόμων; Γιατί;

¹⁰ Καθώς ανέβαινε ο καπνός, ο Αβραάμ θα διηρωτήθη για την ασφάλεια του Λωτ. Την προηγούμενη ημέρα, ο Αβραάμ είχε παρακαλέσει τον Ιεχωβά να σώση την πόλι αν μόνο δέκα άτομα έπρατταν ό,τι ήταν ορθόν. Αλλά δεν θα υπήρχαν ούτε δέκα δίκαια άτομα στα Σόδομα· γι’ αυτό κατεστράφησαν. Εν τούτοις, «ενεθυμήθη ο Θεός τον Αβραάμ, και εξαπέστειλε τον Λωτ εκ μέσου της καταστροφής, ότε κατέστρεφε τας πόλεις, εις τας οποίας κατώκει ο Λωτ.»​—Γέν. 19:29.

11. Γιατί πρέπει να πιστεύωμε στην αφήγησι της Γραφής για τα Σόδομα και τα Γόμορρα;

¹¹ Διαβάστε την πλήρη αφήγησι τούτου στη Γραφή σας στη Γένεσι, κεφάλαια δέκατο όγδοο και δέκατο ένατο. Είναι η πίστις σας στον λόγον του Θεού αρκετά ισχυρή ώστε να πιστεύετε ότι τα Σόδομα κατεστράφησαν με την κατεύθυνσι του Θεού, ο δε Λωτ και οι δύο θυγατέρες του έφθασαν στη Σηγώρ ασφαλώς; Ο Ιησούς το επίστευε αυτό, επειδή αναφέρθηκε σ’ αυτό ως συμβάν και είπε: «Ομοίως και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Λωτ· έτρωγον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν· καθ’ ην δε ημέραν εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ’ ουρανού, και απώλεσεν άπαντας· ωσαύτως θέλει είσθαι καθ’ ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή.»​—Λουκ. 17:28-30.

ΜΙΑ ΕΞΕΙΚΟΝΙΣΙΣ ΓΙΑ ΜΑΣ

12. Πώς εχρησιμοποιήθησαν από τον Ιησούν οι Βιβλικές αφηγήσεις για τα Σόδομα και για τις ημέρες του Νώε;

¹² Ο Ιησούς μιλούσε στους μαθητάς του για τον καιρό που ολόκληρο αυτό το πονηρό κοσμικό σύστημα πραγμάτων, τα σημερινά Σόδομα και Γόμορρα, στα οποία τώρα ζούμε, θα κατεστρέφοντο. Η αρχαία καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων ήταν μια από τις ιστορικές εξεικονίσεις που εχρησιμοποίησε ο Ιησούς για να βοηθήση τους πιστούς του ακολούθους να λάβουν την ορθή κατανόησι του τι έμελλε να συμβή στη δευτέρα του παρουσία και να ‘αυξήση εις ημάς την πίστιν’. (Λουκ. 17:5) Αλλ’ ο Ιησούς τούς έδωσε επιπρόσθετη αληθινή ιστορία από τον λόγον του Θεού όπως εκτίθεται στο βιβλίο της Γενέσεως για να εδραιώση την πίστι των. Είπε: «Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου.» (Λουκ. 17:26) Με αυτές τις εξεικονίσεις τι προσπαθούσε ο Ιησούς να εντυπώση στις διάνοιες των και στις δικές μας; Απελευθέρωσι! Αλλά για ν’ αποκτήσουν σωτηρία έπρεπε να εξέλθουν από τον παλαιό αυτόν κόσμο και να μην αποτελούν μέρος αυτού. Στη σημερινή μας εποχή υπάρχει μια τάξις ανθρώπων, ένα μεγάλο πλήθος, που εξεικονίσθη από τον Λωτ και τις δύο θυγατέρες του. Τους βλέπομε να φεύγουν από αυτόν τον παλαιό κόσμο που είναι καταδικασμένος σε αιφνίδια καταστροφή. Εκτιμούν το έλεος του Θεού, όπως ακριβώς ο Λωτ είπε, «φυλάττων την ζωήν μου.» (Γεν. 19:19) Για τούτο πρέπει να ζητήσουν ασφάλεια σύμφωνα με τις διευθετήσεις του Θεού. Αυτό σημαίνει να φύγουν από τα σύγχρονα Σόδομα. Φύγετε γρήγορα από αυτόν τον παλαιό κόσμο στον καιρό του τέλους του.

13, 14. Με ποιον δεν θέλομε να είμεθα όμοιοι, και έτσι τι πρέπει να πράξωμε;

¹³ Μην είσθε σαν τη γυναίκα του Λωτ, η οποία εσταμάτησε, εκύτταξε πίσω και εσκληρύνθη τόσο, ώστε έγινε στήλη άλατος. Ποτέ δεν έφθασε στη Σηγώρ, αλλά ο Λωτ και οι θυγατέρες του έφθασαν. Αυτός ήταν ο τόπος της ασφαλείας των. Ο Λωτ είχε πίστι, και αυτή τον έφερε στον τελικό σκοπό. Σήμερα οι άνθρωποι καλής θελήσεως πρέπει να έχουν την ίδια ισχυρή πίστι για να διαπεραιωθούν μέσα από τον καιρόν αυτόν της θλίψεως και της μάχης του Αρμαγεδδώνος στον δίκαιο νέο κόσμο του Θεού. Πρέπει να εξακολουθήσουν να αναπέμπουν την προσευχή του Κυρίου: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» Η προσευχή αυτή θα λάβη απάντησι. Εκείνοι που πράττουν το θέλημα του Θεού θα εύρουν πλήρη ασφάλεια και ευτυχία υπό την βασιλεία του Θεού.—Ματθ. 6:9, 10.

¹⁴ Οι άνθρωποι καλής θελήσεως που πραγματικά ζητούν αυτή τη βασιλεία σήμερα μπορεί να διασώσουν τις ψυχές των. Ο προφήτης του Θεού είπε: «Ζητείτε τον Ιεχωβά, πάντες οι πραείς της γης, οι εκτελέσαντες τας κρίσεις αυτού· ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.» (Σοφον. 2:3, ΜΝΚ) Δεν τολμούν να κυττάξουν πίσω. Αλλιώς, και αυτοί θα σαρωθούν «εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά».

15. Πώς θεωρούσε ο Πέτρος την αφήγησι της Γραφής για τον Λωτ και τα Σόδομα;

¹⁵ Όπως ακριβώς ο Ιησούς επίστευε στην ιστορία του Λωτ, έτσι και ο Πέτρος επίστευε τη σχετική αφήγησι. Τι, λοιπόν, αν οι σύγχρονοι θρησκευόμενοι δεν την πιστεύουν; Ακούστε την ισχυρή γλώσσα του Πέτρου όσον αφορά τους κακοποιούς και την εμπιστοσύνη του στην κρίσι του Ιεχωβά εναντίον των όπως αναγράφεται στο πρώτο βιβλίο της Γραφής, στη Γένεσι. Ο Πέτρος λέγει: «Διότι εάν ο Θεός δεν εφείσθη αγγέλους αμαρτήσαντας [στις ημέρες του Νώε], αλλά . . . παρέδωκε [αυτούς] δια να φυλάττωνται εις κρίσιν· και εάν τον παλαιόν κόσμον δεν εφείσθη, αλλά φέρων κατακλυσμόν επί τον κόσμον των ασεβών, εφύλαξεν όγδοον τον Νώε, κήρυκα της δικαιοσύνης· και κατέκρινεν εις καταστροφήν τας πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας, και ετέφρωσε, καταστήσας παράδειγμα των μελλόντων να ασεβώσι· και ηλευθέρωσε τον δίκαιον Λωτ καταθλιβόμενον υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων· (διότι ο δίκαιος, κατοικών μεταξύ αυτών, δι’ οράσεως και ακοής εβασάνιζεν από ημέρας εις ημέραν την δικαίαν αυτού ψυχήν δια τα άνομα έργα αυτών·) εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερόνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως δια να κολάζωνται.» (2 Πέτρ. 2:4-9, ΜΝΚ) Ο Πέτρος είχε πίστι και επίστευε ότι ο Ιεχωβά Θεός έκαμε όλα αυτά τα πράγματα. Επίστευε τούτο όταν έγραφε γι’ αυτό στο 64 μ.Χ., πάνω από 1.980 χρόνια μετά την καταστροφή των Σοδόμων.

ΑΠΙΣΤΙΑ ΣΤΟΝ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ»

16, 17. Δείξτε πώς υπάρχει απιστία στον «Χριστιανικό κόσμο».

¹⁶ Αν και ο Ιησούς αναφέρθηκε στην ιστορία του Λωτ, πολλοί ωστόσο από τους συγχρόνους κληρικούς δεν πιστεύουν σ’ αυτήν. Τι πρέπει να σκέπτωνται για τον Ιησούν; Οι θρησκευόμενοι δεν μπορούν να σκέπτωνται με πολλή εκτίμησι ούτε για τον Πέτρο, διότι και αυτός, επίσης, αναφέρθηκε στα Σόδομα όταν περιέγραφε την κατάστασι που θα υπήρχε στο τέλος αυτού του κόσμου. Ειλικρινείς Χριστιανοί που διαθέτουν χρόνον για να μελετούν και ερευνούν τις Γραφές θα διακρίνουν την αλήθεια σ’ αυτές και θα οικοδομήσουν τη πίστι των, ενεργώντας έτσι συνετά, διότι πρέπει κανείς να ‘πιστεύη προς σωτηρίαν της ψυχής’.​—Εβρ. 10:39.

¹⁷ Πόσο ισχυρή είναι η πίστις σας για τον Χριστό Ιησού; Σύμφωνα με την πίστι σας, υπήρξε πράγματι ο Ιησούς; Ήταν ο Υιός του Θεού; Πιστεύετε ότι απέθανε για να ζήση το ανθρώπινο γένος; Πιστεύετε ότι επρομήθευσε την απολυτρωτική θυσία και ότι χωρίς αυτόν κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν μπορεί ν’ αποκτήση αιώνια ζωή; Δεν έχετε διαβάσει την Πρώτη προς Τιμόθεον επιστολή 2:5, 6, όπου αναφέρεται: «Διότι είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων»; Μπορεί εσείς να πιστεύετε, αλλά γνωρίζετε ότι υπάρχει ένας αριθμός εξεχόντων κληρικών, οι οποίοι δεν έχουν πίστι σ’ αυτή την αλήθεια; Παραδείγματος χάριν, ο Δρ Λάυλ Ουέδερχεντ, πρόεδρος του Μεθοδιστικού Συμβουλίου στη Βρεττανία, είπε: «Εγώ δεν πιστεύω ότι η σταύρωσις του Χριστού ήταν θέλημα του Θεού. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για ν’ ακολουθηθή από οπαδούς, όχι να θανατωθή.» (Ξύπνα! 22 Απριλίου 1958, σελίς 15) Δεν είναι καθόλου εκπληκτικό, όταν έχουμε ένα θρησκευτικόν ηγέτη σαν τον Χάρρυ Έμερσον Φοσντίκ να λέγη:

«Φυσικά δεν πιστεύω στην Παρθενική Γέννησι, ή σ’ εκείνη του παλαιού συρμού αντικαταστατική διδασκαλία της Εξιλεώσεως· και δεν γνωρίζω κανένα νοήμονα Χριστιανό λειτουργό που το πράττει αυτό. Η ενόχλησις με αυτούς τους θεμελιωτιστάς είναι ότι υποθέτουν, ότι αν δεν συμφωνή κανείς μαζί τους στη δογματική τους διάταξι, δεν μπορεί να πιστεύη στις βαθιές, ουσιώδεις, αιώνιες αλήθειες του Χριστιανικού ευαγγελίου που μεταμορφώνουν τη ζωή των ανθρώπων, και είναι η μόνη ελπίς που πηγάζει από τη σωτήριο ιδιότητα του Χριστού σ’ αυτόν τον κόσμο.»​—Χριστιανικός Φάρος, 9 Μαΐου 1946, Τόμ. XI, Αρ. 13.

Αν κάποιοι κληρικοί δεν πιστεύουν στον Ιησού Χριστό, στη γέννησί του ως Υιού του Θεού και στον θάνατό του ως εξιλεωτικής θυσίας, γιατί να στέκουν ενώπιον των εκκλησιασμάτων αξιώνοντας ότι είναι Χριστιανοί; Πώς μπορούν να οικοδομήσουν πίστι στους άλλους αν δεν έχουν καμμιά οι ίδιοι; Δεν είναι δύσκολο να εννοήσωμε πώς ένας «διδάκτωρ της θεολογίας», όπως ο Α. Ρ. Κήτιν, ένας λειτουργός της Ενωμένης Εκκλησίας, μπορούσε να πη:

«Στη σημερινή κατάστασι των εκκλησιών δεν μπορώ να υπολογίσω γιατί ένα άτομο, ειδικά ένας άνδρας, θέλει να γίνη μέλος της εκκλησίας. Πρέπει ή να έχη μεταθέσει τη θρησκεία σε μια από τις υφιστάμενες μηδαμινότητες της ζωής του, κοινωνικώς χρήσιμες και προσωπικώς αβλαβείς, ή έχει αυταπάτες για το πού εισέρχεται. Ίσως εδιάβασε τη Νέα Διαθήκη και υποθέτει ότι αυτό είναι εκείνο που θα βρη στις εκκλησίες. Εγώ, τουλάχιστον, παραδέχομαι ότι δεν μπορώ να σκεφθώ ότι θα ελάμβανα την ενόχλησι να περάσω στο απέναντι μέρος του δρόμου για να μπω σε μια εκκλησία αν ήμουν λαϊκός.»—Ουίννιπεγκ, Καναδάς, Τριμπιούν, 4 Μαρτίου 1961.

Πώς μπορεί οποιοσδήποτε να περιμένη να έχουν οι άνθρωποι πίστι στον Θεό και στον Ιησού Χριστό, όταν οι κληρικοί στέκουν μπροστά στα εκκλησιάσματά και τους λέγουν ότι είναι ανωφελές να έλθουν ν’ ακούσουν τις ομιλίες των; Οι κληρικοί υποτίθεται ότι διδάσκουν πίστι στον Χριστό ως την οδόν της σωτηρίας.

18. Πώς ένας Λουθηρανός επίσκοπος βλέπει τον κόσμο στον οποίο ζούμε;

¹⁸ Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης της 11ης Μαρτίου 1960, μετέφεραν τα ακόλουθα από μια ομιλία του Σεβασμιωτάτου Χανς Λίλζε, Λουθηρανού Επισκόπου του Αννοβέρου της Γερμανίας: «Η σκηνογραφία της Χριστιανοσύνης έχει αλλάξει στον καιρό μας βαθύτερα και βασικότερα από όσο κατανοούν πλείστοι άνθρωποι. Ζούμε για όλους τους πρακτικούς σκοπούς σ’ έναν μη Χριστιανικό κόσμο. Ο όρος πρέπει να χρησιμοποιηθή στην ακριβή του έννοια. Δεν είναι ένας αντιχριστιανικός αιών. Ζούμε σε μια μη Χριστιανική περίοδο.» Αυτός πρέπει να γνωρίζη! Είναι ένας από τους ηγέτας της Λουθηρανικής θρησκείας και κατ’ ουσίαν λέγει ότι οι άνθρωποι στον «Χριστιανικό κόσμο» είναι μη Χριστιανοί. Η «εκκλησία» του και το θρησκευτικό δόγμα του αποτελούν μέρος του «Χριστιανικού κόσμου», και ο κ. Λίλζε λέγει «ζούμε σε μια μη Χριστιανική περίοδο.»

19. (α) Βλέποντας την αποτυχία του «Χριστιανικού κόσμου» τι πρέπει να κάμουν οι Χριστιανοί; (β) Πώς αποκτά κανείς πίστι;

¹⁹ Αν κανείς σήμερα δεν ακολουθή τα ίχνη του Ιησού Χριστού, είναι κατ’ εξοχήν καιρός να ακουσθή μια ισχυρή κλήσις να φύγουν οι άνθρωποι, να εξέλθουν από τις ψευδείς θρησκείες του «Χριστιανικού κόσμου». Ο Ιησούς είπε ότι δεν ήταν εκ του κόσμου τούτου, περιλαμβανομένου και του θρησκευτικού του συστήματος, μολονότι εγεννήθη κάτω από ένα τέτοιο, τη θρησκεία των Ιουδαίων. Κατέκρινε τους ηγέτας του συστήματος ως υποκριτάς. Εκατομμύρια ατόμων γεννώνται σ’ ένα θρησκευτικό σύστημα σήμερα, αλλά οι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια πρέπει να σκεφθούν για τον εαυτό τους και έπειτα να φύγουν από τον «Χριστιανικό κόσμο» και να υπηρετήσουν τον αληθινό Θεό Ιεχωβά. Πολλοί από τους θρησκευτικούς κληρικούς δεν πιστεύουν την ιστορία του Αδάμ και της Εύας και μερικοί απορρίπτουν ακόμη τον Χριστό· αλλά ο Παύλος είπε: «Καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ.» (1 Κορ. 15:22) Συνεπώς ο Παύλος επίστευε και στα δύο. Αλλ’ αυτό το να ζωοποιηθούν δεν πρόκειται να επιβληθή στον καθένα. Κάθε άτομο πρέπει να έχη πίστι, «Είναι δε η πίστις, ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.» (Εβρ. 11:1) Ο Παύλος υπεστήριξε: Πώς θα μπορούσε κανείς να επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά για να σωθή αν δεν είχε ποτέ πίστι σ’ αυτόν; Και, περαιτέρω, πώς θα μπορούσε κανείς να έχη πίστι αν ποτέ δεν άκουσε για τον αληθινό Θεό! Για ν’ αποκτήση τέτοια πίστι πρέπει να υπάρχη ένας κήρυξ των αγαθών νέων. Αλλά πώς μπορεί να υπάρξη ένας κήρυξ αν δεν έχη αποσταλή; Ο Παύλος τελειώνει λέγοντας: «Άρα η πίστις είναι εξ ακοής· η δε ακοή δια του λόγου του Θεού [«Χριστού» Κριτική Έκδοσις Κειμένου· «περί Χριστού» ΜΝΚ]».​—Ρωμ. 10:13-17.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΕΙ ΠΙΣΤΙ

20. Κατονομάστε μερικά γεγονότα που έχουν γνωρίσει οι αληθινοί Χριστιανοί και τα δέχονται με πίστι.

²⁰ Οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν πίστι στον Ιησού Χριστό επειδή τον είδαν και τον άκουσαν. Είχαν βέβαιη προσδοκία ελπιζομένων πραγμάτων. Εγνώριζαν ότι ο Ιησούς εθεράπευε τους ασθενείς, άνοιγε οφθαλμούς τυφλών, ήγειρε τους νεκρούς και αυτός ο ίδιος ανεστήθη εκ νεκρών από τον Ιεχωβά Θεό. Ποια περισσότερη βεβαίωσι της ελπίδος των εχρειάζοντο; Είχαν πίστι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν. Τώρα έχομε το γραπτό υπόμνημα στον λόγον του Θεού, τη Γραφή. Γνωρίζομε τι συνέβη στη διάρκεια της ζωής του Ιησού Χριστού επάνω στη γη. Έχομε επίσης ένα βέβαιο υπόμνημα του τι έπραξαν οι απόστολοι. Βλέπομε ότι η πίστις ενός Χριστιανού βασίζεται στην αλήθεια πραγμάτων που έχουν ιδωθή, που έχουν ακουσθή και που συνέβησαν. Γνωρίζομε, και οι πρώτοι Χριστιανοί εγνώριζαν, ότι ήσαν καταδικασμένοι σε θάνατο μέσω της αμαρτίας του Αδάμ, όπως εξηγεί ο Παύλος: «Δια τούτο καθώς δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.» (Ρωμ. 5:12) Οι Χριστιανοί γνωρίζουν γιατί ο άνθρωπος πεθαίνει και γνωρίζουν, επίσης, ότι η ζωή είναι δώρο από τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας. «Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος· το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμ. 6:23) Ο Παύλος το εγνώριζε αυτό και το επίστευε! Το πιστεύετε εσείς σήμερα; Αν το πιστεύετε, έχετε πίστι στον γραπτόν λόγον του Θεού.

21. (α) Ποιοι πρέπει επίσης να πιστεύουν αυτά τα γεγονότα; (β) Τι, λοιπόν, επροξένησε δυσπιστία;

²¹ Κάθε κληρικός στον κόσμο σήμερα που αντιπροσωπεύει τον «Χριστιανισμό» οφείλει να έχη πίστι, επίσης· αλλά η δύναμίς των να οικοδομούν τέτοια πίστι παρήλθε. Έχουν στραφή στις θεωρίες ανθρώπων, στην εξέλιξι και στην εκπαίδευσι του αιώνος του διαστήματος. Γι’ αυτούς η Γραφή είναι απλώς ένα βιβλίο απαρχαιωμένο· αλλά είναι πολύ καλύτερα να προσέχωμε στον Ιησούν και στους αποστόλους που εγνώριζαν τους σκοπούς του Θεού, και αυτό είναι ενισχυτικό για την πίστι μας. Ο Ιησούς είπε: «Αδύνατον είναι να μη έλθωσι τα σκάνδαλα· πλην ουαί εις εκείνον, δια του οποίου έρχονται. Συμφέρει εις αυτόν να κρεμασθή περί τον τράχηλον αυτού μύλου πέτρα, και να ριφθή εις την θάλασσαν, παρά να σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων.» (Λουκ. 17:1, 2) «Πόσοι καλοί άνθρωποι με κάποια πίστι απεμακρύνθησαν από τον Θεό και τον Χριστό από απίστους κληρικούς! Γι’ αυτό οι κληρικοί πρέπει να δώσουν λόγο στον Θεό!

22. Ποια είναι η τελική τύχη εκείνων που απαρνούνται την πίστι;

²² Οι αληθινοί Χριστιανοί θα τηρήσουν πίστι στον λόγον του Θεού, τη Γραφή, και στη θυσία του Ιησού Χριστού, αλλά ο Παύλος προειδοποιεί όλους όσοι αποκηρύττουν την πίστι και λέγει: «Εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών· αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως, και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους.» (Εβρ. 10:26, 27) Ο Χριστός δεν πρόκειται να πεθάνη πάλι για να σώση αυτούς που κάποτε είχαν γνώσι και πίστι στον Χριστό Ιησού και που τον εδέχθησαν ως λυτρωτήν των. Αν ρίπτουν στον άνεμο την πίστι των και απορρίπτουν τον Θεό, τον λόγο του, και τον Υιό του, τότε ο Θεός δεν θα κάμη διευθέτησι για την απολύτρωσί των εκ νέου. Δεν απολείπεται πια θυσία για αμαρτίες! Επέρχεται κρίσις, φοβερά κρίσις! Θυμηθήτε τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Οι άπιστοι δεν θα μπορέσουν να φύγουν όπως ο Λωτ και οι δύο θυγατέρες του, θα συλληφθούν στην πύρινη καταστροφή. Μερικοί μπορεί να προσπαθήσουν να διαφύγουν, αλλά θα βλέπουν γύρω αντιτυπικά Σόδομα, όπως και η σύζυγός του Λωτ εκύτταξε πίσω και έγινε στήλη άλατος, και στη μάχη του Αρμαγεδδώνος άλλοι θα πεθάνουν μέσα στην προσπάθεια να διαφύγουν.​—Γεν. 19:26· 2 Πέτρ. 3:10-13.

Η ΠΙΣΤΙΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

23, 24. Πώς ο Χ. Γ. Ουέλς δείχνει τη διαφορά μεταξύ της πρώτης Χριστιανοσύνης και της εκκλησίας από το 325 μ.Χ. και έπειτα;

²³ Ο «κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» σήμερα πρέπει ν’ αναλάβη την ευθύνη, διότι μέσω των ωργανωμένων του θρησκειών από το 325 μ.Χ. ο «Χριστιανικός κόσμος» απεμακρύνθη περισσότερο από την αληθινή Χριστιανοσύνη και τη διδασκαλία της Γραφής. Σύγχρονοι ιστορικοί αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός. Στο βιβλίο Η Σκιαγραφία της Ιστορίας του Χ. Γ. Ουέλς, αναφέρεται: «Αυτή η χρονολογία 325 μ.Χ. είναι μια πολύ κατάλληλη χρονολογία στην ιστορία μας. Είναι η χρονολογία της πρώτης πλήρους γενικής (οικουμενικής) συνόδου ολοκλήρου του Χριστιανικού κόσμου. . . . Σημειώνει την οριστική είσοδο στο στάδιο των ανθρωπίνων υποθέσεων της Χριστιανικής εκκλησίας και της Χριστιανοσύνης όπως εννοείται γενικά στον κόσμο σήμερα. Σημειώνει τον ακριβή ορισμό της Χριστιανικής διδασκαλίας από το Σύμβολο Πίστεως της Νικαίας.

²⁴ «Είναι ανάγκη να επιστήσωμε την προσοχή του αναγνώστου στις βαθιές διαφορές μεταξύ αυτής της πλήρως ανεπτυγμένης Χριστιανοσύνης της Νικαίας και της διδασκαλίας του Ιησού του από Ναζαρέτ. Όλοι οι Χριστιανοί διακρατούν ότι η τελευταία περιέχεται τελείως στην προηγούμενη, αλλ’ αυτό είναι ένα ζήτημα έξω από τη δικαιοδασία μας. Ό,τι είναι σαφώς φανερό είναι ότι η διδασκαλία του Ιησού τού από Ναζαρέτ ήταν μια προφητική διδασκαλία του νέου τύπου που άρχισε με τους Εβραίους προφήτας. Δεν ήταν ιερατική, δεν είχε καθιερωμένο ναό και δεν είχε θυσιαστήριο. Δεν είχε τύπους και τελετουργίες. Η θυσία της ήταν ‘καρδία συντετριμμένη και τεταπεινωμένη’. Η μόνη της οργάνωσις ήταν οργάνωσις κηρύκων, και η κυρία λειτουργία της ήταν η θρησκευτική ομιλία. Αλλά η πλήρως πτερωμένη Χριστιανοσύνη του τετάρτου αιώνος, αν και διετήρησε ως πυρήνα της τις διδασκαλίες του Ιησού στα ευαγγέλια, ήταν κυρίως μια ιερατική θρησκεία ενός τύπου ήδη οικείου στον κόσμο επί χιλιάδες χρόνια. Το κέντρον του περίτεχνου τυπικού της ήταν ένας βωμός, και η ουσιώδης πράξις λατρείας η θυσία, από έναν καθιερωμένο ιερέα, της λειτουργίας. Και είχε μια γοργά αναπτυσσόμενη οργάνωσι διακόνων, ιερέων και επισκόπων.»​—Τρίτη Έκδοσις, σελίδες 522, 523.

25. Ποιοι στην εποχή μας βλέπουν τη διαφορά μεταξύ της Χριστιανοσύνης της Νικαίας και των διδασκαλιών του Ιησού;

²⁵ Αυτός είναι ένας ιστορικός που έγραφε στο 1920, και είδε «τις βαθιές διαφορές μεταξύ αυτής της πλήρως ανεπτυγμένης Χριστιανοσύνης της Νικαίας και των διδασκαλιών του Ιησού τού από Ναζαρέτ.» Οποιοσδήποτε σήμερα που είναι οικείος με τη Γραφή και τη ζωή του Χριστού μπορεί να δη καθαρά τη βαθιά διαφορά μεταξύ εκείνων που έπραξε ο Ιησούς και οι πρώτοι απόστολοι και εκείνων που πράττει σήμερα ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου». Πριν από δεκαεννέα αιώνες οι Χριστιανοί ήσαν ισχυροί στην πίστι. Πού είναι αυτή η πίστις σήμερα στον «Χριστιανικό κόσμο»; Το βιβλίο του Θεού, η Αγία Γραφή, θεωρείται από πολλούς ως ένα ωραίο κομμάτι φιλολογικής εργασίας, αλλά οι Δέκα Εντολές είναι μόνο για να διαβάζονται, όχι κάτι για να ζη κανείς μ’ αυτές.

26. (α) Τι λέγει ο Παύλος ότι επακολουθούσε σ’ εκείνους που αθετούσαν τον νόμον του Μωυσέως; (β) Ποια ήσαν μερικά πράγματα για τα οποία έγραψε ο Μωυσής υπό την διεύθυνσι του Ιεχωβά;

²⁶ Εν τούτοις, ακούστε τι λέγει ο Παύλος σ’ εμάς: «Εάν τις αθετήση τον νόμον του Μωυσέως, επί δύο ή τριών μαρτύρων αποθνήσκει χωρίς έλεος· πόσον, στοχάζεσθε, χειροτέρας τιμωρίας θέλει κριθή άξιος ο καταπατήσας τον Υιόν του Θεού, και νομίσας κοινόν το αίμα της διαθήκης με το οποίον ηγιάσθη, και υβρίσας το πνεύμα της χάριτος;» (Εβρ. 10:28, 29) Μήπως λέγετε ότι εξεδηλώνετο ‘υπερβολική αυστηρότης’ σ’ εκείνον που αθετούσε τον νόμον του Μωυσέως; Μήπως συμφωνείτε μ’ αυτούς που λέγουν ότι εκείνα για τα οποία έγραψε ο Μωυσής, δηλαδή, ο Αδάμ, ο Λωτ, τα Σόδομα και ο Μεσσίας (Χριστός) δεν ήσαν τίποτε περισσότερο από μύθοι; Μήπως νομίζετε ότι ο Μωυσής είχε άδικο όταν έγραφε: «Μη φονεύσης. Μη μοιχεύσης. Μη κλέψης. . . . Μη επιθυμήσης την οικίαν του πλησίον σου . . . την γυναίκα . . . τον δούλον . . . μηδέ παν ό,τι είναι του πλησίον σου»; Ο Μωυσής ήταν εκείνος που έγραψε, επίσης, «μη λάβης το όνομα Ιεχωβά του Θεού σου έτι ματαίω· διότι δεν θέλει αθωώσει ο Ιεχωβά τον λαμβάνοντα επί ματαίω το όνομα αυτού.» Διέταξε επίσης «μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον . . . διότι εγώ Ιεχωβά ο Θεός σου είμαι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.» Ο Μωυσής τα έγραφε αυτά, όχι επάνω σε λίθινες πλάκες, αλλά στην Έξοδο 20:1-17 (ΜΝΚ)· αλλ’ ο Ιεχωβά τον κατηύθυνε να τα γράψη όλα αυτά προς όφελός μας.

27. Πώς ο Παύλος ενεθάρρυνε τον νεαρό Τιμόθεο προκειμένου για τις Άγιες Γραφές;

²⁷ Ο Παύλος ήταν πεπεισμένος ότι ο Ιεχωβά ήταν πίσω από τη συγγραφή των Αγίων Γραφών. Είπε σ’ ένα νέο Χριστιανό γεμάτον πίστι: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.» (2 Τιμ. 3:16, 17) Ο Παύλος επίστευε στη Γραφή. Είχε πίστι στις διδασκαλίες της.

28. Τι είχε να πη ο Παύλος για να ενθαρρύνη εκείνους που έχουν ανάγκη να τηρήσουν πίστι;

²⁸ Σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες χρειάζεται ισχυρή πίστις για να είναι κανείς Χριστιανός, και για να πιστεύη ό,τι είναι γραμμένο στις Γραφές· αλλά μερικοί άνθρωποι την έχουν, και καταρτίζονται για να διακηρύξουν ένα άγγελμα της Βασιλείας του Θεού παρά τον εμπαιγμό του κλήρου. Ο Παύλος εγνώριζε ότι οι Χριστιανοί θα διήρχοντο δυσκόλους καιρούς για να τηρηθούν στη διακονία, όχι μόνο στην εποχή του, αλλά και σε όλους τους αιώνες, εξαιτίας των κυβερνήσεων και των απίστων θρησκευτικών ηγετών. Ενουθέτησε, λοιπόν, τους Χριστιανούς, λέγοντας: «Αναφέρετε δε εις την μνήμην σας τας προτέρας ημέρας, εν αις αφού εφωτίσθητε, υπεμείνατε μέγαν αγώνα παθημάτων· ποτέ μεν, θεατριζόμενοι με ονειδισμούς και θλίψεις· ποτέ δε, γινόμενοι κοινωνοί των τα τοιαύτα παθόντων. Διότι εδείξατε συμπάθειαν εις τα δεσμά μου, και εδέχθητε μετά χαράς την αρπαγήν των υπαρχόντων σας, εξεύροντες ότι έχετε εις εαυτούς περιουσίαν εν ουρανοίς καλητέραν και διαμένουσαν.»​—Εβρ. 10:32-34.

ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

29, 30. Αντιπαραβάλατε τη δήλωσι ενός Δρος Μπαλί με τις πείρες των μαρτύρων του Ιεχωβά στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και έκτοτε.

²⁹ Στις ημέρες των αποστόλων πολλές χιλιάδες άτομα διεφωτίσθησαν με την αλήθεια του λόγου του Θεού και περιεπάτησαν στα ίχνη του Ιησού Χριστού και εδοκίμασαν όσα περιέγραψε ο Παύλος. Έμαθαν ένα νέο τρόπο ζωής, και αυτό τους έφερε πραγματική ικανοποίησι, αλλά μαζί με τούτο κάποια εναντίωσι. Αυτό πρέπει να θυμούνται σήμερα οι Χριστιανοί. Όπως οι Χριστιανοί σε προηγούμενες ημέρες διεφωτίσθησαν και υπέμειναν μεγάλον αγώνα κάτω από παθήματα, έτσι πρέπει να κάμουν οι Χριστιανοί και σήμερα. Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος για να είναι κανείς Χριστιανός. Ο Δρ Μπάιλι της Ενώσεως Θεολογικών Σεμιναρίων, σχολιάζοντας τη σημερινή κατάστασι της Χριστιανοσύνης, αναφέρεται ότι είπε: «Εκείνο που υπήρξε σε δοκιμασία όλα αυτά τα χρόνια δεν είναι καθόλου η Χριστιανοσύνη. Το πείραμα της διαβιώσεως μ’ ένα Χριστιανικό τρόπο δεν έγινε και ώσπου να γίνη, δεν ξέρομε τίποτε γι’ αυτό. . . . Ίσως ο κόσμος δεν καταδιώκει πια Χριστιανούς επειδή δεν υπάρχουν πια Χριστιανοί.»

³⁰ Ερωτούμε, Παρετήρησε ο Δρ Μπάιλι τη δράσι των μαρτύρων του Ιεχωβά στα περασμένα σαράντα πέντε χρόνια; Είναι αλήθεια ότι, αν κυττάζη μόνο το Προτεσταντικό και το Καθολικό θρησκευτικό σύστημα, δεν υπάρχει διωγμός σ’ αυτά. Αλλά τι θα λεχθή για τη μικρή ομάδα Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά στις ημέρες του Χίτλερ στη Γερμανία, στην Πολωνία, στην Ουγγαρία, στην Τσεχοσλοβακία, και, πραγματικά, σε όλο τον κόσμο, περιλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου; Και τι θα λεχθή για σήμερα; Τι συμβαίνει στην Ανατολική Γερμανία, στην Πολωνία, στη Ρωσία και στην Καθολική Ισπανία του «Χριστιανικού κόσμου»; Σ’ αυτά τα μέρη οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπομένουν «μέγαν αγώνα παθημάτων», και οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε άλλα μέρη του κόσμου ‘δείχνουν συμπάθεια’ για κείνους που είναι σε δεσμά.

31. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπομένουν παθήματα γύρω στον κόσμο;

³¹ Ο Ιησούς είπε για τους πραγματικούς Χριστιανούς: «Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.» (Ματθ. 24:13) Ένας αληθινός Χριστιανός θα υπομείνη παθήματα, και ασφαλώς εκείνοι που στέκουν σταθεροί υπέρ των αρχών για τις οποίες έζησε ο Ιησούς, θα έχουν τις πείρες ‘ονειδισμών και θλίψεων’ διότι είναι Χριστιανοί. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά εδοκίμασαν τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, τους θαλάμους αερίων, τις δίαιτες λιμοκτονίας και τις φυλακίσεις σε πλείστες από τις χώρες του «Χριστιανικού κόσμου». Επί πλέον, το έργον των διακηρύξεως της βασιλείας του Θεού απηγορεύθη επί έτη σε πολλές χώρες του «Χριστιανικού κόσμου». Γιατί; Επειδή ακριβώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήθελαν και επέμεναν να ζουν μια Χριστιανική ζωή, και ήσαν πρόθυμοι να υπομείνουν μεγάλον αγώνα κάτω από παθήματα για να το πράξουν αυτό. Ενώ δεν ερρίφθη ο καθένας από αυτούς τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, άλλοι που εξεδήλωσαν συμπάθεια γι’ αυτούς που ήσαν σε δεσμά, εδέχθησαν με χαρά την αρπαγή των υπαρχόντων των. Διαβάστε την ιστορία των συγχρόνων μαρτύρων του Ιεχωβά όπως εκτίθεται στο βιβλίο Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στον Θείο Σκοπό, και εκεί θα μάθετε για τον διωγμό που υπέφεραν στα χέρια κληρικών και πολιτικών αρχόντων στη Γερμανία, στην Ελλάδα, στην Πολωνία, στη Ρωσία, στη Δομινικανή Δημοκρατία, στην Κουεμπέκ, ναι, σε όλα τα μέρη του κόσμου. Εν τούτοις, διακηρύττουν ακόμη τη βασιλεία του Θεού σε όλες αυτές τις χώρες σήμερα.

32. Πώς οι αληθινοί Χριστιανοί διαφέρουν από τις θρησκείες του «Χριστιανικού κόσμου» όταν πρόκειται για υπομονή στην εξάσκησι παρρησίας;

³² Ένας αληθινός Χριστιανός πρέπει να είναι ισχυρός και, ακόμη και αν ο διωγμός γίνεται περισσότερο έντονος, πρέπει να προσέχη και να πράτη ό,τι ο Θεός ενέπνευσε τον Παύλο να γράψη: «Μη αποβάλητε λοιπόν την παρρησίαν σας, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. Διότι έχετε χρείαν υπομονής, δια να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την επαγγελίαν.» (Εβρ. 10:35, 36) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θα εγκαταλείψουν την παρρησία των λόγω διωγμού. Ο Ιησούς δεν έκλεισε το στόμα του εξαιτίας της δυνάμεως του πολιτικού και θρησκευτικού πλήθους της εποχής του. Οι θρησκευόμενοι χρειάσθηκε να τον φονεύσουν για ν’ αφαιρέσουν την παρρησία του στο να κηρύττη τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού. Οι Χριστιανοί δεν θα μεταβληθούν σήμερα. Εξ άλλου, οι θρησκευτικές οργανώσεις του «Χριστιανικού κόσμου» σήμερα εκτελούν τις διαταγές των πολιτικών αρχόντων. Σε πολλά μέρη ο άμβων έγινε το όργανον του άρχοντος της κυβερνήσεως. Οι κληρικοί έχουν αποβάλει την παρρησία των στο να κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού, για να έχουν την εύνοια των κοσμικών πολιτικών αρχόντων. Ένας Χριστιανός δεν μπορεί να συμβιβασθή, επειδή γνωρίζει ότι ‘η παρρησία του έχει μεγάλην μισθαποδοσίαν’.

33. Γιατί πολλοί απομακρύνονται από τις θρησκείες του «Χριστιανικού κόσμου», και ποιου το παράδειγμα ακολουθούν κάνοντας τούτο;

³³ Εκατοντάδες χιλιάδων άνθρωποι απομακρύνονται από τις ψευδείς θρησκευτικές οργανώσεις του «Χριστιανικού κόσμου» επειδή τα ιδρύματα αυτά δεν παρέχουν καμμιά υπόσχεσι. Τι μπορούν να υποσχεθούν; Απορρίπτουν τη Γραφή. Δεν έχουν ‘ελπιζομένων πεποίθησι’. Αλλά όσο για κείνους που ζητούν αλήθεια, ο λόγος του Θεού έφερε σ’ αυτούς γνώσι και κατανόησι, και έχουν πίστι ότι η βασιλεία του Θεού είναι πολύ πλησίον. Πιστεύουν ό,τι είπε ο Παύλος, αν και εγράφη πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια. «Διότι έτι ολίγον καιρόν, και θέλει ελθεί ο ερχόμενος και δεν θέλει βραδύνει.» (Εβρ. 10:37) Δεν υπήρξε βραδύτης στην έλευσι του Χριστού Ιησού. Η δευτέρα του παρουσία έγινε έκδηλη από το 1914.a Ο καιρός του τέλους είναι πλησίον! Είναι καιρός εξόδου από αυτά τα σημερινά Σόδομα, όπως ακριβώς ο Λωτ και οι δύο θυγατέρες έφυγαν από την ασεβή εκείνη πόλι πριν από αιώνες. Εκείνοι που θέλουν να ζήσουν στον νέο κόσμο του Θεού θα χρειασθή να φύγουν από την οργάνωσι του Διαβόλου και να εύρουν ασφάλεια στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Ο Θεός θα προμηθεύση την ασφαλή θέσι για όλους στον καιρό της μάχης του Αρμαγεδδώνος. Έχετε πίστι ότι ο Θεός θα το πράξη αυτό για σας; Ο Λωτ και οι δύο θυγατέρες του είχαν πίστι και έφθασαν στη Σηγώρ και εξακολούθησαν να ζουν.

34. Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά δείχνουν ότι ζουν δια πίστεως;

³⁴ Πόσο αληθινός είναι ο λόγος του Θεού: «“Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως,” και “εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν”»! (Εβρ. 10:38) Σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να ζουν δια πίστεως, αλλ’ αυτή είναι μια βεβαιωμένη προσδοκία με πλήρη πεποίθησι στο μέλλον, επειδή ο γραπτός λόγος του Θεού τούς λέγει το μέλλον. Βλέπουν πράγματα που συνέβησαν και συμβαίνουν, που ο λόγος του Θεού είπε ότι θα συνέβαιναν. Επομένως δεν είναι τώρα καιρός για οποιονδήποτε που γνωρίζει τον λόγον του Θεού να συρθή οπίσω και να επιστρέψη στην πονηρή οργάνωσι του παλαιού κόσμου, διότι ο Θεός δεν θα ευαρεστηθή μ’ ένα τέτοιο άτομο. Ο Παύλος ήταν ένας αποφασισμένος άνθρωπος, ισχυρός στη διάνοια και μεγάλης πίστεως, και μπορούσε να ενισχύη την πίστι των άλλων. Με πεποίθησι είπε: «Ημείς όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω εις απώλειαν, αλλ’ εκ των πιστεύονταν προς σωτηρίαν της ψυχής.»​—Εβρ. 10:39.

ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙ ΜΑΣ

35. Καθώς αναλύομε την πίστι μας, ποιες ερωτήσεις απαιτούν απάντησι;

³⁵ Τι είδους πίστι έχετε; Είναι του είδους που σύρεται πίσω σε κάθε δοκιμασία ή δυσκολία που εγείρεται, ή είναι η πίστις σας ισχυρή, οικοδομημένη στο στερεό θεμέλιο του λόγου του Θεού; Είναι η πίστις σας αρκετά ισχυρή ώστε να σας φέρη στη ‘σωτηρία της ψυχής’ [‘διαφύλαξι ζώσης της ψυχής σας’, ΜΝΚ];

36. Πώς το Φιλιππησίους 4:9 μας βοηθεί να οικοδομήσομε ισχυρή πίστι;

³⁶ Ο Παύλος, γράφοντας στους Φιλιππησίους, έλεγε: «Εκείνα τα οποία και εμάθετε, και παρελάβετε, και ηκούσστε, και είδετε εν εμοί, ταύτα πράττετε· και ο Θεός της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών.» (Φιλιππησ. 4:9) Τι έμαθαν οι πρώτοι Χριστιανοί από τον Παύλο; Τι άκουσαν; Τι είδαν; Τι παρέλαβαν; Ασφαλώς είδαν τον Παύλο ως έναν σταθερό Χριστιανό, αφιερωμένον στον Ιεχωβά Θεό, και που εβάδιζε στα ίχνη του Χριστού Ιησού. Εγνώρισαν έναν άνθρωπο πρόθυμο να διέλθη από κάθε είδους παθήματα, διωγμό, δοκιμασίες και ακόμη ν’ αντιμετωπίση θάνατο χωρίς να συρθή πίσω. Ανέγνωσαν την επιστολή του που περιείχε τις πείρες των όσων διήλθε χάριν των αγαθών νέων του Χριστού. Εγνώριζαν ότι ο Παύλος επίστευε ότι ο Ιησούς Χριστός κατέθεσε τη ζωή του για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους και ότι ο Παύλος έδειξε την πίστι του κηρύττοντας τη βασιλεία του Θεού με τον Χριστό ως Βασιλέα. Αυτά είναι μόνα ολίγα από τα όσα οι Χριστιανοί έμαθαν από τον Παύλο. Μέσω των πολλών επιστολών του και προσωπικών συναναστροφών, ο Παύλος οικοδόμησε στους άλλους την αναγκαία πίστι. Τα όσα ο Παύλος εκήρυττε και ζούσε μ’ αυτά, οι πρώτοι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά τα έμαθαν, τα άκουσαν και τα είδαν και τα παρέλαβαν. Τώρα τι θα γίνη; Θα εκτελέσετε σεις πιστοί ακόλουθοι του Χριστού Ιησού σήμερα τα πράγματα αυτά; Αν ναι, με ποιο αποτέλεσμα; «Ο Θεός της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών.»

37. Πώς αποκτά κανείς την ειρήνη του Θεού σήμερα, και ποιος χρησιμεύει ως πρωταρχικό παράδειγμα εξασκήσεως κατάλληλης αγάπης;

³⁷ Πώς μπορεί ένα άτομο ν’ απόκτηση την ειρήνη του Θεού σήμερα; Πρώτ’ απ’ όλα, με το ν’ αποσυρθή από αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων. Έπειτα αφιερωθήτε τελείως στο να πράττετε το θέλημα του Ιεχωβά Θεού. Ο Μωυσής έγραψε: «Εγώ Ιεχωβά ο Θεός σου είμαι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.» (Έξοδ. 20:5, ΜΝΚ) Για τούτο σεις ως Χριστιανός πρέπει να υπηρετήτε τον Θεό με όλη σας την καρδιά, με όλη σας τη διάνοια, με όλη σας την ψυχή, με όλη σας τη δύναμι. Αυτά θ’ αποδείξη την πραγματική σας αγάπη για τον Πατέρα σας τον εν ουρανοίς. Προσθέστε σ’ αυτό τη δευτέρα εντολή που πρέπει ν’ ακολουθήσετε, και αυτή είναι, Αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. Το άριστο παράδειγμα που έχετε αγάπης αυτού του είδους είναι ο Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός. Αν θέλετε να γίνετε Χριστιανός, πρέπει να είσθε τόσο όμοιος μ’ αυτόν, όσο είναι δυνατόν, θα θέλετε να τον μιμηθήτε σε κάθε τι που έπραξε. Για να το κάμετε αυτό, πρέπει να διαβάσετε γι’ αυτόν, να ανιχνεύσετε όλα όσα μπορείτε για τη ζωή του και για το έργο του. Η πληροφορία αυτή βρίσκεται στον γραπτό λόγο του Θεού, στην Αγία Γραφή.

38. Γιατί μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι δεν είναι η θεολογική εκπαίδευσις εκείνη που καθιστά, έναν ικανό ως αληθινό διάκονο του Ιεχωβά;

³⁸ Για ν’ ακολουθήσετε τα ίχνη του Ιησού Χριστού δεν απαιτείται εκπαίδευσις σ’ ένα θεολογικό σεμινάριο ή σε μια θρησκευτική σχολή. Αν τέτοια ανώτερη εκπαίδευσις ήταν αναγκαία, τότε ο Πέτρος και ο Ιωάννης δεν θα μπορούσαν να είναι απόστολοι του Ιησού Χριστού. Οι δύο εκείνοι άνδρες ήσαν κοινοί άνθρωποι με υγιείς διάνοιες. Εκτιμούσαν και αγαπούσαν την αλήθεια. Ήσαν άνθρωποι που άκουσαν και έμαθαν από τον διδάσκαλο των Ιησού Χριστό. Όταν ο αναστημένος των Διδάσκαλος τους εξήγησε γιατί είχε πεθάνει επάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου, αυτοί δεν ήσαν από εκείνους που σύρονται πίσω, αλλά ήσαν έτοιμοι να κινηθούν προς τα εμπρός, και στην Πεντηκοστή εκήρυξαν τα όσα είχαν ακούσει και πιστέψει. Συνεπώς το Γραφικό υπόμνημα μας λέγει ότι οι άνδρες του Ιουδαϊκού Σάνχεδριν «θεωρούντες . . . την παρρησίαν του Πέτρου και Ιωάννου, και πληροφορηθέντες ότι είναι άνθρωποι αγράμματοι και ιδιώται, εθαύμαζον, και ανεγνώριζον αυτούς ότι ήσαν μετά του Ιησού.» (Πράξ. 4:13) Εκείνο που υπολογίζεται είναι το πνεύμα ενός ατόμου, ο ζήλος του, η αφοσίωσίς του και η γνώσις του, όχι ο βαθμός του ή το δίπλωμα που κρέμεται σ’ έναν τοίχο. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν αποκτήσει αληθινή γνώσι επειδή ήσαν με τον Ιησούν και έμαθαν την αλήθεια. Ήσαν άφοβοι εκφράζοντας αυτή την αλήθεια. Δεν ήταν η κολλεγιακή εκπαίδευσις, ή οι ραββινικές σχολές της εποχής των, εκείνες που τους καθιστούσαν ικανούς ως διακόνους του Θεού. Ποτέ δεν ενεγράφησαν σ’ αυτές. Ήσαν χειροτονημένοι ως διάκονοι του Θεού από τον Θεό, όχι από ανθρώπους. Για να φορούν το «ένδυμα» οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» μπορεί ν’ ανιχνεύουν τις γραμμές της καταγωγής των πίσω στο 325 μ.Χ., και στο σύμβολο πίστεως της Νικαίας, αλλά όχι πίσω στον Χριστό Ιησού ή στον λόγον του Θεού.

39. (α) Τι πρέπει να είναι κάθε Χριστιανός, και πως ο Χ. Γ. Ουέλς έδειξε ότι αυτό συνέβαινε στην πρώτη Χριστιανοσύνη; (β) Μήπως έδειξε το παράδειγμα του Παύλου ότι η πρώτη εκκλησία ήταν μια κηρύττουσα οργάνωσις; Πώς;

³⁹ Η πληροφορία αυτή πρέπει να δώση πραγματική ενθάρρυνσι σε άτομα που αγαπούν τη Γραφή σε όλα τα μέρη του κόσμου, και πρέπει να τα βοηθήση να λάβουν τη στάσι των υπέρ της διακονίας. Αν ο Πέτρος και ο Ιωάννης, αλιείς, μπορούσαν να είναι απόστολοι του Ιησού Χριστού και μπορούσαν να έχουν τα προσόντα ν’ αντιπροσωπεύουν τον Θεό ως χειροτονημένοι διάκονοί του στη γη, τότε γιατί δεν μπορεί οποιοσδήποτε που αγαπά την αλήθεια του λόγου του Θεού και που είναι αφωσιωμένος στον Θεό και έχει αφιερώσει τη ζωή του στην υπηρεσία του Θεού, να πράξη το ίδιο; Όλοι οι πρώτοι Χριστιανοί ήσαν διάκονοι και μελετούσαν τον γραπτό λόγο του Θεού. Γίνεται σαφές ότι κάθε άτομο που γίνεται Χριστιανός πρέπει επίσης να είναι κήρυξ των αγαθών νέων. Η δυσκολία στον «Χριστιανικό κόσμο» σήμερα είναι ότι οι κληρικοί είναι οι μόνοι που αναγνωρίζονται ως διάκονοι, και τα εκκλησιάσματά των έχουν γίνει ένα ακροώμενο ποίμνιο, όχι ένα κηρύττον ποίμνιο. Υπήρξε ανάπτυξις της τάξεως του κλήρου και μιας τάξεως λαϊκών στον «Χριστιανικό «κόσμο», και, όπως ετονίσθη στη Σκιαγραφία της Ιστορίας, ο Χ. Γ. Ουέλς είδε «τη βαθιά διαφορά μεταξύ της πλήρως ανεπτυγμένης Χριστιανοσύνης της Νικαίας και των διδασκαλιών του Ιησού του από Ναζαρέτ». Για την πρώτη Χριστιανοσύνη είπε: «Η «μόνη της οργάνωσις ήταν οργάνωσις κηρύκων, και η κυρία λειτουργία της ήταν η θρησκευτική ομιλία.» Αυτό βλέπουν οι πραγματικοί Χριστιανοί σήμερα ότι χρειάζεται να είναι η οργάνωσις. Ολόκληρη η οργάνωσις των μαρτύρων του Ιεχωβά αποτελείται από χειροτονημένους διακόνους, και η κυρία των λειτουργία και εκπαίδευσις είναι η χρήσις της ομιλίας. Χρησιμοποιούν Γραφικές ομιλίες από θύρα σε θύρα και στο έργον τον οικιακής Γραφικής μελέτης. Οι Χριστιανοί τώρα πρέπει να είναι όμοιοι ακριβώς με τους μάρτυρας του Ιεχωβά στις ημέρες των αποστόλων, οι οποίοι επήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και εκφωνούσαν ομιλίες στους ανθρώπους των κατοικιών που επεσκέπτοντο, σε οποιαδήποτε οικογένεια, και μελετούσαν τη Γραφή μαζί τους. Ο Παύλος είπε: «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς, και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους.» (Πράξ. 20:20) Ο Χ. Γ. Ουέλς έδειξε ότι από το 325 μ.Χ. και έπειτα οι θρησκευτικοί ηγέται του «Χριστιανικού κόσμου» ίδρυσαν περίτεχνες τελετουργίες γύρω σ’ ένα βωμό, αφιερωμένους διακόνους, επισκόπους, ιερείς, και εγκατέστησαν τη λειτουργία, και προέβησαν στην οικοδόμησι ναών. Τι διαφορά από τον τρόπο με τον οποίον οι αληθινοί Χριστιανοί ελάτρευαν τον Παντοδύναμο Θεό Ιεχωβά!

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΣΚΗ ΠΙΣΤΙ

40. (α) Τι έκαμαν για τους ανθρώπους οι ηγέται του «Χριστιανικού κόσμου»; (β) Πώς περιέγραψε ένας θρησκευτικός ηγέτης την ανάγκη των σημερινών θρησκευτικών οργανώσεων;

⁴⁰ Οι ηγέται του «Χριστιανικού κόσμου» έφεραν τον εαυτό τους στη θέσι, στην οποία βρίσκονται σήμερα. Έκαμαν τα εκατομμύρια των εκκλησιαζομένων των, τους λαϊκούς, αχρήστους όσον αφορά τη διάδοσι της Χριστιανοσύνης. Οι κληρικοί τούς εδίδαξαν ν’ ακροώνται και να εκτελούν ωρισμένους τυπικισμούς στους ναούς των κάθε εβδομάδα. Δεν θέτουν καμμιά ευθύνη επάνω στο ποίμνιο των να κηρύττη υπέρ του Χριστού και να λέγη στους άλλους τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού. Υπάρχουν μερικοί κληρικοί σήμερα που κατανοούν την αποτυχία των. Παραδείγματος χάριν, ο «Αιδεσιμώτατος» Τζων Χιούζ, διευθυντής της Ενορίας της Τριάδος της πόλεως Νέας Υόρκης, είχε να πη τα εξής στη διάλεξί του «Τι Σκοπό Έχουν οι Εκκλησίες;»

«Καμμιά ενορία δεν μπορεί να εκπληρώση το αληθινό της υπούργημα εκτός αν υπάρχη στο κέντρον ακριβώς της ηγετικής της ζωής μια μικρή κοινότης ήρεμα φανατικών Χριστιανών, που έχουν μεταβληθή και αληθινά μεταστραφή. Το λυπηρό για πλείστες ενορίες είναι ότι κανείς, περιλαμβανομένου και του κληρικού, δεν έχει πραγματικά πολύ μεταβληθή· αλλά ακόμη και αν υπάρχη ένας αφωσιωμένος, γεμάτος αυτοθυσία ιερεύς στην καρδιά της συναδελφότητος, δεν θα συμβούν πολλά ώσπου να υπάρξη μια κοινότης ανδρών και γυναικών που έχουν μεταβληθή.»—Ρήντερς Ντάιτζεστ, Ιούνιος, 1962.

41. (α) Ποιων είναι το σφάλμα για την ύπαρξι αδυνάτων ενοριτών; (β) Ποια βασική ιδιότης της Χριστιανοσύνης λείπει;

⁴¹ Τίνος σφάλμα είναι τούτο; Οι κληρικοί πρέπει να κατηγορηθούν. Δεν προσπαθούν να μεταστρέψουν τους ενορίτας των σε Χριστιανούς που θα ‘υπέμεναν μέγαν αγώνα παθημάτων’. Οι ενορίται των δεν θέλουν να ‘θεατρισθούν με ονειδισμούς και θλίψεις’ χάριν του Χριστού. Αρνούνται να είναι όμοιοι με τους πρώτους Χριστιανούς, πρόθυμοι να φυλακισθούν, αν είναι ανάγκη χάριν ακριβώς του κηρύγματος των τών αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού. Γιατί απέτυχε ο «Χριστιανικός κόσμος»; Οι άνθρωποί του δεν ‘πιστεύουν προς διαφύλαξιν ζώσης της ψυχής’. Δεν γνωρίζουν, ούτε έχουν διδαχθή, ποιο είναι το Χριστιανικό έργον. Οι άνθρωποι του «Χριστιανικού κόσμου» δεν έχουν εκπαιδευθή να στέκουν υπέρ εκείνου που είναι ορθόν. Πώς θα μπορούσαν; Ο Ιησούς είπε: «Τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει.» (Ματθ. 15:14) Τα ποίμνιά των δεν έχουν μάθει τι είναι Χριστιανοσύνη, τι είναι αλήθεια. Πώς θα μπορούσε κανείς να περιμένη να το μάθουν, όταν ένας από τους κληρικούς των λέγη: «Εγώ, τουλάχιστον, παραδέχομαι ότι δεν μπορώ να σκεφθώ ότι θα ελάμβανα την ενόχλησι να περάσω στο απέναντι μέρος του δρόμου για να μπω σε μια εκκλησία αν ήμουν λαϊκός.» (Βλέπε σελίδα 75.) Και πολλοί άνδρες και γυναίκες δεν πηγαίνουν, επίσης, στις εκκλησίες των. Πολύ πιθανόν αυτοί οι μη εκκλησιαζόμενοι παρετήρησαν την αληθινή κατάστασι των εκκλησιών και προτού ακόμη την παρατηρήση ο κληρικός αυτός.

42. Γιατί οικουμενικές σύνοδοι δεν θα ενώσουν τα ποικίλα θρησκευτικά δόγματα;

⁴² Ας συναθροισθούν όλοι οι αρχηγοί των διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων του κόσμου μαζί με τον Πάπα Ιωάννη XXIII σε μια άλλη οικουμενική σύνοδο. Ας προσπαθήσουν να ενώσουν τα ποικίλα θρησκευτικά δόγματα, και Προτεσταντικά και Καθολικά, σε μια συμπαγή οργάνωσι. Ωστόσο δεν θα κάμουν ποτέ Χριστιανούς από τα μέλη των. Χρειάζεται κάτι περισσότερο από ένωσις. Χρειάζεται η ευλογία του Θεού, το πνεύμα του, ο λόγος του και η πίστις του ατόμου για να είναι ένας Χριστιανός. Ο «Χριστιανικός κόσμος» εξετράπη πάρα πολύ από τον λόγον του Θεού, την αλήθεια, ώστε να μην μπορή να επιστρέψη. Πάρα πολλοί από τους κληρικούς του «Χριστιανικού κόσμου» εξέλεξαν μικρά τεμάχια της Γραφής για να πιστεύουν, και απέρριψαν το υπόλοιπο ως μύθον. Σε αντάλλαγμα δίνουν στα ποίμνιά των τις δικές των ιδέες και, όπως το διατυπώνει ο Παύλος, ‘προσέχουσιν εις μύθους και γενεαλογίας απέραντους, αίτινες προξενούσι φιλονεικίας μάλλον παρά την εις την πίστιν οίκοδομήν του Θεού.’​—1 Τιμ. 1:4.

43. Τι είναι η Γραφή για ένα αληθινό Χριστιανό;

⁴³ Ο πραγματικός Χριστιανός γνωρίζει μέσω μελέτης της Γραφής ότι ολόκληρη η Γραφή είναι ένα βιβλίο δράσεως, ένα βιβλίο υπηρεσίας, ένα βιβλίο πίστεως, ένα βιβλίο αληθείας και αληθινά ο λόγος του Παντοδυνάμου Θεού Ιεχωβά. Ο Χριστός Ιησούς μόνο πριν από δεκαεννέα αιώνες επίστευε τις αληθινές του αφηγήσεις όπως ήσαν γραμμένες στις Εβραϊκές Γραφές και τις ανέφερε από τα βιβλία της Βίβλου. Θα διδάξετε, λοιπόν, σε άλλους τα ίδια πράγματα που ο Ιησούς εδίδασκε τότε; Έχετε πίστι στον λόγον του Θεού. Μελετάτε τον! «Κήρυξον τον λόγον», όπως πρέπει να τον κηρύττουν οι Χριστιανοί! Έπειτα «επίμενε εγκαίρως, ακαίρως.»​—2 Τιμ. 4:2.

44, 45. Πώς καταδεικνύεται μια ισχυρή πίστις;

⁴⁴ Πιστεύετε ότι «με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.» (Ρωμ. 10:9, 10) Λοιπόν, είναι μήπως η πίστις σας αρκετά ισχυρή ώστε να σας κάμη να μιλήτε ως Χριστιανός και να λέγετε την αλήθεια των υποσχέσεων του Θεού όσον αφορά τη βασιλεία του, η οποία είναι η μόνη ελπίς του ανθρωπίνου γένους; Ή θα είσθε όμοιος με ωρισμένη ομάδα λεγομένων ακολούθων του Χριστού, που, όπως τους περιγράφει ο Ιάκωβος, είναι «μόνον ακροαταί, απατώντες εαυτούς. Διότι εάν τις ήναι ακροατής του λόγου, και ουχί εκτελεστής, ούτος ομοιάζει με άνθρωπον όστις θεωρεί το φυσικόν αυτού πρόσωπον εν κατόπτρω· διότι εθεώρησεν εαυτόν, και ανεχώρησε, και ευθύς ελησμόνησεν οποίος ήτο.»​—Ιάκ. 1:22-24.

⁴⁵ Η λογική του Ιακώβου είναι τελειωτική. Αυτός λέγει: «Διότι καθώς το σώμα χωρίς πνεύματος είναι νεκρόν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά.» (Ιάκ. 2:26) Η πίστις εκφράζεται. Κάνει διακήρυξι. Η πίστις δεν είναι κάτι νεκρό, αλλά προβαίνει σε έργο. Η πίστις αφήνει άλλους ανθρώπους να γνωρίσουν τι πιστεύει. Μιλεί από σπίτι σε σπίτι. Ένας διάκονος του Θεού με πίστι πρέπει να είναι δραστήριος. Ένας που γνωρίζει τον λόγον του Θεού τον κηρύττει. Η πίστις δεν φοβάται να δώση μαρτυρία, λέγει ο Πέτρος. Αλλά “αγιάσατε Κύριον τον Θεόν” εν ταις καρδίαις υμών· και έστε πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου, προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν.» (1 Πέτρ. 3:15) Ένας με πίστι στον Θεό και στη Γραφή κάνει απολογία ενώπιον όλων.

46. Ποιους ο Ιησούς εξέλεξε για να είναι φορείς, του φωτός του, και ποιο παράδειγμα τους άφησε;

⁴⁶ Ο Ιησούς, όταν μιλούσε σε Ιουδαίους που ζητούσαν τον Μεσσία, δεν εξέλεξε τους γραμματείς και τους Φαρισαίους για να είναι το φως του κόσμου. Εξέλεξε απλώς κοινούς ανθρώπους, ανθρώπους πίστεως. Θυμάστε ότι είπε: «Σεις είσθε το φως του κόσμου. Πόλις κειμένη επάνω όρους δεν δύναται να κρυφθή. Ουδέ ανάπτουσι λύχνον, και θέτουσιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλ’ επί τον λυχνοστάτην, και φέγγει εις πάντας τους εν τη οικία. Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, δια να ίδωσι τα καλά σας έργα, και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.» (Ματθ. 5:14-16) Αυτή τη διδασκαλία της επί του Όρους Ομιλίας του την έδωσε σε άνδρες και γυναίκες ομοίως. Τι έξοχη ομιλία υπηρεσίας είναι αυτή! Ο Ιησούς ενεθάρρυνε όλους τους ανθρώπους που άκουαν να αναλάβουν τη διακονία, ν’ αντιπροσωπεύουν τη βασιλεία του Θεού και να εργάζωνται γι’ αυτήν. Είπε: «Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού.» (Ματθ. 6:33) Εδίδαξε εκείνους που αγαπούσαν δικαιοσύνη πώς να προσεύχωνται. Τους έδειξε την ανάγκη να αγιάζουν το όνομα του Πατρός, Ιεχωβά, και να προσεύχωνται για τη βασιλεία του ώστε να γίνη το θέλημα του Θεού στη γη όπως και στον ουρανό. (Ματθ. 6:9-15) Για να παραμείνωμε σ’ αυτό το έργο της διακονίας προσωπικώς απαιτείται πραγματική πίστις στον Ιεχωβά Θεό, στον Υιό του Ιησού Χριστό και στον λόγον του Θεού.

47. Τι πρέπει ο καθένας να κάμη τώρα για να διαφυλάξη ζωντανή την ψυχή;

⁴⁷ Αν έχετε τέτοια πίστι, αυτό θα σημαίνη «σωτηρίαν [διαφύλαξιν ζώσης, ΜΝΚ] της ψυχής.» Φύγετε, λοιπόν, από τον παλαιό κόσμο, που αντιμετωπίζει καταστροφή όπως και τα Σόδομα, και να είσθε όμοιοι με τον Λωτ και τις δύο θυγατέρες του. Σηκωθήτε και πηγαίνετε· γίνετε διάκονοι των αγαθών νέων! Μη διστάζετε να υπομείνετε «μέγαν αγώνα παθημάτων· ποτέ μεν θεατριζόμενοι με ονειδισμούς και θλίψεις.» (Εβρ. 10:32, 33) Υπηρετήστε τον Θεό ως πραγματικοί Χριστιανοί και να είσθε ισχυροί στην πίστι σας. Πιστεύετε τον λόγον του και αποκτήστε αιώνια ζωή στον νέο κόσμο της δικαιοσύνης.

[Υποσημειώσεις]