Αναγνώρισις των Αναστημένων

 1. Όσον αφορά την ανάστασι, τι επιθυμούμε για τον εαυτό μας και τους άλλους, και ποια βεβαίωσι έχομε γι’ αυτό;

ΕΚΕΙΝΟ που επιθυμούμε όλοι εμείς, οι οποίοι μπορεί να έχομε μέρος στην ανάστασι, είναι να γνωρίσωμε τους αγαπητούς μας φίλους και συγγενείς μετά την επιστροφή τον εκ νεκρών. Πράγματι, επιθυμούμε να αναγνωρίσωμε τον ίδιο τον εαυτό μας. Δεν θέλομε να υποστούμε απώλεια μνήμης ώστε να μη γνωρίζωμε ποιοί είμεθα. Ο λόγος του Θεού μάς βεβαιώνει για την αμοιβαία μας αναγνώρισι του ενός από τον άλλον. Ο απόστολος Παύλος, που επίστευε στην ανάστασι, λέγει: «Τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην.» (1 Κορ. 13:12) Αλλά ποιό θα είναι το μέσον με το οποίο θ’ αναγνωρίσωμε τον εαυτό μας και τους άλλους;

 2. Αν έχωμε υπ’ όψι την εξήγησι που δίδεται σύμφωνα με το Αποστολικό Σύμβολον Πίστεως, ποιες πρακτικές ερωτήσεις εγείρονται για τα σώματα της αναστάσεως;

² Θα γίνη, αυτό με τα να έχωμε τα ίδια απολύτως σώματα με τα οποία πεθάναμε; Έτσι ακριβώς εξηγείται το λεγόμενο Αποστολικό Σύμβολον Πίστεως. Το άτομο, λοιπόν, που πέθανε μ’ έναν κακοήθη καρκίνο που διέτρεχε με τα κεράτιά του το σώμα του θα πρέπει μήπως να επανέλθη με το ίδιο σώμα κατεχόμενο από αυτόν τον καρκίνο; Το άτομο που πεθαίνει φαγωμένο από λέπρα και παραμορφωμένο τρομερά θα πρέπει να επανέλθη με το ίδιο σώμα κατατρυχόμενο από την αηδή ασθένεια; Η έγκυος γυναίκα που πέθανε μ’ ένα αγέννητο παιδί στην κοιλία της​—θα εγερθή μήπως εκ νεκρών μ’ αυτό το ίδιο βαρύ σώμα και θα γεννήση το παιδί στην ημέρα της αναστάσεως ή μετά απ’ αυτήν; Ένα άτομο που βρέθηκε σε μια έκρηξι και του ανατινάχθηκαν χέρια και πόδια και χρειάσθηκε να χρησιμοποιήση κατόπιν τεχνητούς βραχίονες και κνήμες​—θα πρέπει εξίσου ν’ αναστηθή ένας κορμός χωρίς μέλη; Διδάσκει μήπως ο λόγος του Θεού ανάστασι του ίδιου σώματος;

 3. Ποιες περιπτώσεις μπορεί να υποστηρίζουν ευνοϊκά την ανάστασι του ίδιου σώματος, αλλά τι συνέβη σ’ εκείνους που αποκατεστάθησαν στη ζωή στις περιπτώσεις αυτές;

³ Είναι αλήθεια ότι ο Ηλίας ήγειρε στη ζωή το ίδιο σώμα στην περίπτωσι του γυιού εκείνου της Φοίνισσας χήρας. Επίσης, ότι ο Ελισσαιέ ήγειρε το ίδιο σώμα στην περίπτωσι του γυιού της Σουνναμίτιδος γυναικός. Επίσης, ότι ο Ιησούς ήγειρε τα ίδια σώματα στις περιπτώσεις του γυιού της χήρας της Ναΐν, της θυγατρός του Ιαείρου, και του προσφιλούς του φίλου Λαζάρου που ήταν νεκρός τέσσερες ημέρες. Ο απόστολος Πέτρος ήγειρε το ίδιο σώμα της ελεήμονος Χριστιανής γυναικός Δορκάδος από την Ιόππη. Ο απόστολος Παύλος ήγειρε το ίδιο σώμα του Ευτύχου, ο οποίος έπεσε προς τα έξω από ένα παράθυρο άνω πατώματος. Αλλά όλοι αυτοί απέθαναν πάλι και ήλθαν κάτω από την ανάγκη μιας μελλούσης αναστάσεως με τη δύναμι του Θεού μέσω του Ιησού Χριστού.

 4. Ποιο επιχείρημα ως προς το σώμα μπορεί να υποστηριχθή εν σχέσει με τον Ιησού Χριστό, αλλά τι λέγει το 1 Πέτρου 3:18, 19 σύμφωνα με τα Αρχαίον Κείμενον;

⁴ Εδώ μερικοί αναγνώσται της Σκοπιάς μπορεί να διακόψουν και να πουν: ‘Αυτό είναι αληθές. Αλλά ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος ηγέρθη με το ίδιο ακριβώς σώμα με το οποίο εσταυρώθη, και αυτό το γεγονός θέτει το υπόδειγμα για όλους τους άλλους νεκρούς που πρόκειται ν’ αναστηθούν. Και ο Ιησούς τώρα έχει το ίδιο σώμα στον ουρανό, στον οποίαν ανελήφθη.’ Αυτοί οι αναγνώσται εδιδάχθησαν έτσι στα θρησκευτικά συστήματα που παρηκολούθησαν. Αλλά συμφωνεί ο απόστολος Παύλος μ’ αυτό; Συμφωνεί ο απόστολος Πέτρος μ’ αυτό; Στην 1 Πέτρου 3:18, 19, σύμφωνα με το Αρχαίον Κείμενον, λέγει: «Ότι και Χριστός άπαξ περί αμαρτιών απέθανεν, δίκαιος υπέρ αδίκων, ίνα υμάς προσαγάγη τω Θεώ, θανατωθείς μεν σαρκί ζωοποιηθείς δε πνεύματι· εν ω και τοις εν φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν.» Άλλες νεώτερες μεταφράσεις αποδίδουν με ακριβή ομοιότητα το 1 Πέτρου 3:18, 19.

5, 6. (α) Ποια γεγονότα της ημέρας της αναστάσεως του Ιησού μας βοηθεί η δήλωσις του Πέτρου να εξηγήσωμε; (β) Γιατί ο Ιησούς έπρεπε να υλοποιηθή λαμβάνοντας σώμα από σάρκα και οστά σε κάθε περίπτωσι;

⁵ Επομένως, όσον αφορά την ανάστασι του Ιησού, ο Πέτρος λέγει ότι ‘εζωοποιήθη πνεύματι’. Αυτό εξηγεί γιατί το πρωί της αναστάσεως, όταν ο άγγελος του Θεού απεκύλισε τον λίθον από τη θύρα του μνημείου, οι στρατιώται φρουροί δεν είδαν τον Ιησούν να εγείρεται εκ νεκρών και να εξέρχεται, μολονότι είδαν τον υλοποιημένο άγγελο. (Ματθ. 28:1-4) Αυτό εξηγεί γιατί, όταν ο αναστημένος Ιησούς συνήντησε δύο μαθητάς που επορεύοντο την ημέρα εκείνη στους Εμμαούς και επήγε μαζί τους και άρχισε να δειπνή μαζί τους, αυτοί δεν τον εγνώρισαν ώσπου άρχισε να προσφέρη τον άρτον· και τότε εξηφανίσθη.​—Λουκ. 24:13-35.

⁶ Αυτό εξηγεί γιατί, όταν οι απόστολοι και άλλοι μαθηταί είχαν συναθροισθή στην Ιερουσαλήμ των θυρών κεκλεισμένων για τον φόβο των φανατικών Ιουδαίων, ο Ιησούς πρέπει να μπήκε απ’ ευθείας μέσα από τους τοίχους. Διότι εκπληκτικά εστάθη ανάμεσα τους, και, αφού έφαγε και τους μίλησε, εξηφανίσθη απ’ αυτούς, αλλά όχι βγαίνοντας από μια ξεκλειδωμένη θύρα. (Λουκ. 24:36-44· Ιωάν. 20:19-24) Φυσικά, ο Ιησούς, που είχε φερθή στη ζωή εν πνεύματι, για να κάμη τον εαυτό του ορατόν στους μαθητάς του, έπρεπε να υλοποιηθή σε κάθε περίπτωσι λαμβάνοντας σώμα από σάρκα και οστά. Ο Ιησούς ο ίδιος τότε είπε: «Πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα.» Αφού οι από σάρκα και οστά μαθηταί δεν μπορούσαν να δουν εκείνο που δεν ήταν σάρκα και οστά, δεν μπορούσαν να δουν ένα πνεύμα και δεν μπορούσαν να δουν τον αναστημένον Ιησούν, ο οποίος ήταν «εν πνεύματι».​—Λουκ. 24:39.

 7. Πώς πρέπει να εξηγήσωμε το ότι ο Ιησούς δεν αναφέρει αίμα όταν λέγη στους μαθητάς του τι δεν έχει ένα πνεύμα;

⁷ Επειδή ο Ιησούς δεν ανέφερε αίμα, δεν εσήμαινε ότι ένα πνεύμα έχει αίμα όμοιο μ’ ενός ανθρωπίνου προσώπου. Όταν ψηλαφούμε ένα άτομο, όπως οι μαθηταί τότε ψηλαφούσαν τον Ιησούν, δεν ψηλαφούμε αίμα, αλλά ψηλαφούμε τη σάρκα και τα οστά, ειδικά τα οστά στα χέρια, στα πόδια και στο στήθος. Ένα σάρκινο σώμα χωρίς οστά απλώς θα κατέρρεε.

 8. Ποια εξήγησις μπορεί να δοθή ως προς το γιατί, σε διάφορες περιπτώσεις, οι μαθηταί δεν ανεγνώριζαν τον αναστημένον Ιησούν;

⁸ Σε μερικές περιπτώσεις οι μαθηταί δεν εγνώριζαν ή δεν ανεγνώριζαν τον αναστημένον Ιησούν. (Ματθ. 28:16, 17· Λουκ. 24:15, 16· Ιωάν. 20:14-16· 21:4-12) Η εξήγησις τούτου δίδεται στα λόγια του κατά Μάρκον ευαγγελίου 16:12: «Μετά δε ταύτα εφανερώθη εν άλλη μορφή εις δύο εξ αυτών, ενώ περιεπάτουν και επορεύοντο εις τον αγρόν.» Αλλά και χωριστά από ό,τι λέγει το κατά Μάρκον 16:12, μια προσεκτική μελέτη των εμφανίσεων της αναστάσεως του Ιησού καθιστά σαφές στον ειλικρινή ερευνητήν​—ο οποίος δεν χρειάζεται να είναι μυστικός αστυνόμος όπως ο Σέρλοκ Χολμς—​ότι ο αναστημένος Ιησούς ελάμβανε με υλοποίησι διάφορα σώματα που να ταιριάζουν στην περίπτωσι. Σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις έλαβε σώματα που έμοιαζαν μ’ εκείνο, με το οποίον είχε καρφωθή στο ξύλο. (Λουκ. 24:38-40· Ιωάν. 20:20-27) Σε άλλες περιπτώσεις η μορφή ή το σχήμα που έλαβε στην υλοποίησί του άφησε τους μαθητάς σε αμφιβολία για ένα διάστημα.

 9. Όταν ο Ιησούς ανελήφθη στον ουρανό, τι είπαν οι άγγελοι στους μαθητάς που έβλεπαν, αλλά τι δεν είπαν για την επιστροφή του Χριστού;

⁹ Πιθανώς μερικοί αναγνώσται θα σκεφθούν τώρα την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό, πώς ωδήγησε τους μαθητάς του στο Όρος των Ελαιών, όπου, «βλεπόντων αυτών ανελήφθη, και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών», άγγελοι δε είπαν σ’ αυτούς: «Ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει έλθει ούτω, καθ’ όν τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν.» (Πράξ. 1:9-11) Σ’ αυτά τα λόγια χρησιμοποιείται, όχι η λέξις μορφή, αλλά τρόπος. Έτσι οι άγγελοι δεν είπαν ότι ο ίδιος Ιησούς θα επέστρεφε με την ίδια μορφή ή σχήμα, αλλά με τον ίδιο τρόπο. Ούτε είπαν οι άγγελοι ότι οι μαθηταί εκείνοι θα έβλεπαν την επιστροφή του Ιησού.

10, 11. (α) Ποια είναι η επιχειρηματολογία μερικών γύρω στο γεγονός ότι ο Ιησούς δεν μπορούσε να λάβη ένα σαρκικό σώμα στον ουρανό όπως δείχνει το 1 Κορινθίους 15:50; (β) Πώς καταδεικνύεται ότι δεν ήταν ανάγκη να πνευματοποιήση υλικά πράγματα;

¹⁰ Ο Ιησούς δεν μπορούσε να λάβη στον ουρανό ένα ανθρώπινο σώμα δια μέσου των ζωνών ακτινοβολίας Βαν Άλλεν και του εξωτερικού διαστήματος, διότι ο Παύλος, εξετάζοντας την ανάστασι, λέγει: «Σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν», πράγμα που συμφωνεί με την προηγούμενη δήλωσι του Παύλου: «Σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία.» (1 Κορ. 15:42, 50) Ω! αλλά μερικοί αναγνώσται θα πουν, επνευματοποίησε το σαρκικό του σώμα για να το λάβη στον ουρανό! Αλλά, ερωτούμε, μήπως για να επιστρέψουν στο αόρατο πνευματικό βασίλειο εκείνοι οι άγγελοι που έλαβαν υλικά ανθρώπινα σώματα για να εμφανισθούν στους μαθητάς την ημέρα της αναστάσεως και την ημέρα της αναλήψεως, επνευματοποίησαν τα σώματα εκείνα με τα οποία ενεφανίσθησαν; Μήπως ο Ιησούς επνευματοποίησε το ένδυμα με το οποίο ενεφανίσθη στους μαθητάς του;

¹¹ Ο Ιησούς ασφαλώς έπρεπε να κάμη υλικό ένδυμα με το οποίο να εμφανισθή, διότι τα ενδύματα που φορούσε προτού σταυρωθή είχαν διανεμηθή μεταξύ των στρατιωτών και ούτοι έβαλαν κλήρον για τον άρραφον χιτώνα του· και τα σάβανα με τα οποία είχε τυλιχθή το πτώμα του και το σουδάριον που ήταν πάνω στην κεφαλή του είχαν αφεθή στο μνημείο. (Ιωάν. 19:23, 24· 20:5-7) Αν ο αναστημένος Ιησούς μπορούσε να κάμη νέο υλικό ένδυμα, δεν μπορούσε, επίσης, να κάμη νέα κατάλληλα υλικά σώματα για να εμφανίζεται και έπειτα ν’ απαλλάσσεται από κάθε τι υλικό αντί να τα πνευματοποιή; Μάλιστα!

ΘΥΣΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΗΡΕΘΗ ΑΠΟ ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ

12, 13. Τι θα εσήμαινε αν ο Ιησούς είχε λάβει το ανθρώπινο σώμα του στον ουρανό για να το απολαμβάνη εκεί, και γιατί αυτό;

¹² Αν ο Ιησούς επρόκειτο να λάβη στον ουρανό το από σάρκα, αίμα και οστά σώμα του και να τα απολαμβάνη εκεί, τι θα εσήμαινε αυτό; Θα εσήμαινε ότι δεν θα υπήρχε ανάστασις εκ νεκρών για οποιονδήποτε. Γιατί; Επειδή ο Ιησούς θα αφαιρούσε τη θυσία του από το θυσιαστήριο του Θεού.

¹³ Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου. Όστις τρώγει την σάρκα μου, και πίνει το αίμά μου, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. Διότι η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμά μου αληθώς είναι πόσις.» (Ιωάν. 6:51, 54, 55) Πώς θα μπορούσαμε να τρώγομε τη σάρκα του Ιησού και να πίνωμε το αίμα του για να έχωμε αιώνια ζωή και συγχρόνως ο Ιησούς ο ίδιος να έχη την ίδια του τη σάρκα και το ίδιο του το αίμα, με τα οποία να ζη στον ουρανό; Είναι κοινή παροιμία ότι ένα άτομο δεν μπορεί να τρώγη το γλύκισμα του και να το έχη επίσης.

14. Αν ο Ιησούς έχη το ανθρώπινο σώμα μαζί τον στον ουρανό, τι θα εσήμαινε αυτό για τη γνώσι μας περί Θεού και Χριστού, αλλά πώς διαψεύδεται αυτό;

¹⁴ Υποθέστε ότι ο Ιησούς έχει το γήινο ανθρώπινο σώμα του στον ουρανό. Αφού οι κληρικοί, που επιμένουν ότι ο Ιησούς έχει το ανθρώπινο σώμα του στον ουρανό, διδάσκουν ότι αυτός είναι, επίσης, ο ίδιος ο Θεός, τότε γνωρίζομε με τι είναι όμοιος ο Θεός. Είναι όμοιος με τον Ιησούν όταν ήταν στη γη· είναι, πιθανώς, έξη ποδών ύψους, έχει μια Ιουδαϊκή μύτη, πιθανώς μια γενειάδα, έχει τα ανθρώπινα όργανα του φύλου, και φαίνεται να ζυγίζη διακόσιες λίτρες ή περίπου εκατό χιλιόγραμμα. Είναι ίσως όμοιος με την εικόνα της Έσχατης Κρίσεως του Ιταλού Μιχαήλ Αγγέλου στην Καπέλλα Σιστίνα του Βατικανού. Εν τούτοις, ο Ιησούς είπε στους Ιουδαίους: «Ο πέμψας με Πατήρ, αυτός εμαρτύρησε περί εμού. Ούτε φωνήν αυτού ηκούσατε πώποτε, ούτε όψιν αυτού είδετε.» (Ιωάν. 5:37) Ο απόστολος Ιωάννης, επίσης, είπε στους Χριστιανούς: «Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού· και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως, ότι, όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι.» (1 Ιωάν. 3:2) Τα λόγια του Ιωάννου δεν θα ήσαν αληθινά, αν ο Ιησούς έχη το ανθρώπινο σώμα μαζί του στον ουρανό, διότι τότε θα εγνωρίζαμε με τι θα είναι όμοιοι οι Χριστιανοί στον ουρανό μετά την ανάστασί των εκ νεκρών.

15. Αν ο Ιησούς έχη το ανθρώπινο σώμα του στον ουρανό, τι σημαίνει αυτό ως το αποτέλεσμα του να τρώγη και να πίνη με τους μαθητάς του στον ουρανό;

¹⁵ Και κάτι άλλο: Αν ο Ιησούς έχη το ανθρώπινο σώμα του στον ουρανό, τότε έχει ολόκληρο το πεπτικό σύστημα, περιλαμβανομένου του στόματος και του στομάχου· και οι πιστοί μσθηταί του, πηγαίνοντας στον ουρανό, θα είχαν τα ίδια πράγματα. Θυμόμαστε ότι ο Ιησούς είπε σ’ αυτούς: «Εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν, ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν εις εμέ, δια να τρώγητε και να πίνητε επί της τραπέζης εν τη βασιλεία μου.» (Λουκ. 22:29, 30) Λοιπόν, αφού φάγουν και πιούν, η τροφή και το ποτό θα διήρχετο από το πεπτικό των σύστημα. Τι θα εγίνετο, επομένως; Ο Ιησούς είπε: «Παν το εισερχόμενον εις το στόμα καταβαίνει εις την κοιλίαν, και εκβάλλεται, εις αφεδρώνα.» (Ματθ. 15:17) Σκεφθήτε! Αφότου αφίχθησαν ανθρώπινα σώματα, πρέπει τώρα να υπάρχουν αφεδρώνες στον ουρανό, χώροι ανακουφίσεως ιδιαίτεροι και κοινοί, χωριστά για άνδρες και γυναίκες. Και τώρα και για πάντα ο Ιησούς, που οι κληρικοί λέγουν ότι είναι ο ίδιος ο Θεός, πρέπει να χρησιμοποιή έναν ουράνιο «χώρο ανακουφίσεως», κάτι που ποτέ δεν χρειάσθηκε να κάμη στον ουρανό προτού γίνη άνθρωπος! Τούτο πρέπει να είναι αληθινό αν οδηγούμε τα επιχειρήματα στη λογική τους κατάληξι!

16. Πώς, όμως, η Βίβλος είναι λογική σ’ αυτό το ζήτημα;

¹⁶ Πόσο λογική, όμως, είναι η Βίβλος όταν λέγη ότι «σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν»! (1 Κορ. 15:50) Ο Ιουδαίος Χριστιανός Παύλος, εξηγώντας την ετήσια Ημέρα Εξιλασμού ή Γιόμ Κιππούρ των Ιουδαίων, αποδεικνύει ότι ο Ιησούς Χριστός δεν έλαβε μαζί του το σάρκινο σώμα του στον ουρανό, αλλά το άφησε πίσω ως ανθρώπινη θυσία.

17. Στην ετήσια Ημέρα του Εξιλασμού των Ιουδαίων, πώς εγίνετο ο εξιλασμός;

¹⁷ Όπως εξηγείται στο Λευιτικόν, κεφάλαιο δέκατο έκτο, στην ετήσια Ημέρα του Εξιλασμού ο Ιουδαίος αρχιερεύς έφερνε το αίμα του θυσιαστικού μόσχου και του θυσιαστικού τράγου στα Άγια των Αγίων της ιερής χειροποίητου σκηνής ή ναού. Ως προς τα δέρματα, τη σάρκα και την κόπρον του μόσχου και του τράγου, αυτά έπρεπε να καούν έξω από το στρατόπεδο ή κοινότητα και έτσι να εξαφανισθούν. Και ο μόσχος και ο τράγος εξεικόνιζαν τον αναμάρτητο Ιησού Χριστό ως ανθρώπινη θυσία. Τα Άγια των Αγίων, στα οποία εφέρετο το αίμα του μόσχου και του τράγου, εξεικόνιζαν τον ουρανό τον ίδιο, όπου βρίσκεται ο Θεός ο Δημιουργός.

18. Πώς αυτό εξηγείται για μας στην προς Εβραίους επιστολή 9:11, 12, 24 -26 ως προς τη σημασία του;

¹⁸ Ιδού, τώρα, πώς το εξηγεί αυτό ο λόγος του Θεού στην προς Εβραίους επιστολή 9:11, 12, 24-26: «Ελθών δε ο Χριστός, αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών, δια της μεγαλητέρας και τελειοτέρας σκηνής, ουχί χειροποίητου, τουτέστιν, ουχί ταύτης της κατασκευής, ουδέ δι’ αίματος τράγων και μόσχων, αλλά δια του ίδιου αυτού αίματος εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν. Διότι ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν, δια να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών ουδέ δια να προσφέρη πολλάκις εαυτόν, καθώς ο αρχιερεύς εισέρχεται εις τα άγια κατ’ ενιαυτόν με ξένον αίμα· (διότι έπρεπε τότε πολλάκις να πάθη [ο Χριστός] από καταβολής κόσμου·) τώρα δε άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθη, δια να αθετήση την αμαρτίαν δια της θυσίας εαυτού.»

19, 20. Τι εξεικόνιζε η διάθεσις των σωμάτων του εξιλαστικού μόσχου και τράγου όσον αφορά τον Ιησού Χριστό;

¹⁹ Πώς διετίθεντο τα σάρκινα σώματα των θυσιών της Ημέρας του Εξιλασμού; Η προς Εβραίους επιστολή 13:10-13 απαντά: «Έχομεν [ημείς οι Χριστιανοί] θυσιαστήριον, εξ ου δεν έχουσιν εξουσίαν να φάγωσιν οι λατρεύοντες την σκηνήν. Διότι των ζώων, των οποίων το αίμα εισφέρεται εις τα άγια δια του αρχιερέως περί αμαρτίας, τούτων τα σώματα κατακαίονται έξω του στρατοπέδου. Όθεν και ο Ιησούς, δια να αγιάση τον λαόν δια του ίδιου αυτού αίματος, έξω της πόλης έπαθεν. Ας εξερχώμεθα λοιπόν προς αυτόν έξω του στρατοπέδου, τον ονειδισμόν αυτού φέροντες.»

²⁰ Σύμφωνα με την εικόνα της Ημέρας του Εξιλασμού, όπως εξεπληρώθη από τον Ιησού Χριστό, το σάρκινο ανθρώπινο σώμα του δεν ελήφθη στα αληθινά Άγια των Αγίων, στον ουρανό της παρουσίας του Θεού. Όπως τα σώματα του εξιλαστικού μόσχου και τράγου, έτσι και το επίγειο σώμα του Ιησού διετέθη σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, για να μπορέσουν οι πιστοί του ανθρωπίνου γένους να τραφούν με αυτό δια πίστεως.

21. Τι εξεικονίζετο από το ότι ο Ιουδαίος αρχιερεύς ελάμβανε το εξιλαστικό αίμα στα Άγια των Αγίων;

²¹ Ακόμη και το κατά γράμμα αίμα του Ιησού δεν ελήφθη στον ίδιο τον ουρανό, αλλά ότι εσυμβόλιζε το χυθέν αίμα του ελήφθη απ’ αυτόν στον ουρανό. Ο λόγος του Θεού λέγει: «Η ζωή [Εβραϊκά, νέφες] της σαρκός είναι εν τω αίματι· και εγώ έδωκα αυτό εις εσάς, δια να κάμνητε εξιλέωσιν υπέρ των ψυχών σας [νέφες στον πληθυντικό] επί του θυσιαστηρίου· διότι το αίμα τούτο κάμνει εξιλασμόν υπέρ της ψυχής [νέφες].» (Λευιτ. 17:11) Σύμφωνα με αυτά τα λόγια, το χυθέν αίμα του Ιησού εξεικονιζε την εκχυθείσα ανθρώπινη ζωή του. Αυτό παριστά την αξία της θυσιασμένης ζωής του. Επομένως, όταν ο Ιουδαίος αρχιερεύς με το εξιλαστικό αίμα περνούσε πέρα από το εσωτερικό παραπέτασμα και έμπαινε στα Αγία των Αγίων της σκηνής της λατρείας, εξεικόνιζε την εκ νεκρών ανάστασι του Ιησού και την είσοδό του με την αξία της ανθρωπίνης θυσίας του στον ουρανό τον ίδιο, για να παρουσιάση εκεί αυτή την αξία στον Θεό τον Πατέρα του. Η ζωή του συμβολιζόμενη από το αίμα του προσεφέρθη για τις ζωές μας βασισμένες στο αίμα μας.

ΣΩΜΑΤΑ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

22, 23. (α) Αν ο Ιησούς ανεστήθη ως άνθρωπος, ποιο έργο δεν θα μπορούσε να έχη κάμει; (β) Σχετικά με τα σώματα της αναστάσεως, ποια εξεικόνισι εχρησιμοποίησε ο Ιησούς και τι δεν είπε ο Παύλος;

²² Για να μπορέση ο Ιησούς Χριστός να εκπληρώση αυτό το εξιλαστικό έργο στους ουρανούς όπου ζουν πνεύματα, ανεστήθη ή φέρθηκε στη ζωή εν «πνεύματι», όπως λέγει η 1 Πέτρου 3:18. Αν είχε αναστηθή ως τέλειος άνθρωπος πάλι, δεν θα μπορούσε να έχη κάμει αυτό το αρχιερατικό έργο στον ουρανό. Τι σώμα είχε στην ανάστασί του και τι σώματα έχουν οι πιστοί του ακόλουθοι στην ανάστασι των; Ο απόστολος Παύλος το εξεικονίζει με την ανάπτυξι ενός φυτού από ένα σπόρο. Ακόμη και ο ίδιος ο Ιησούς ανεφέρθη σ’ ένα φυτό και είπε: «Ήλθεν η ώρα δια να δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου. Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν ο κόκκος του σίτου δεν πέση εις την γην και αποθάνη, αυτός μόνος μένει· εάν όμως αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει.» (Ιωάν. 12:23, 24) Με ποιο σώμα έρχεται αυτός ο πεσμένος, νεκρός σπόρος;

²³ Πριν απτό δεκαεννέα αιώνες οι Χριστιανοί στην Κόρινθο έθεσαν στον Παύλο την ίδια ερώτησι. Με ποιό σώμα επιστρέφουν οι νεκροί στην ανάστασι; Ο Παύλος δεν απήντησε: «Πιστεύω στο Αποστολικόν Σύμβολον Πίστεως· και αυτό λέγει ότι θα υπάρξη ‘ανάστασις του σώματος’, του ίδιου εντελώς σώματος με το οποίον οι άνθρωποι πέθαναν. Ακόμη και οι Χριστιανοί που μπαίνουν στην ουράνια βασιλεία λαμβάνουν πάλι τα ανθρώπινα σώματα των.»

24, 25. Σχετικά με την ανάστασι των σωμάτων του Χριστού και των μαθητών του, τι έγραψε ο Παύλος στην 1 Κορινθίους 15:35-41;

²⁴ Ο απόστολος Παύλος έγραψε διαφορετικά από το λεγόμενον Αποστολικόν Σύμβολον Πίστεως. Για τούτο ας διαβάσωμε τι έγραψε εξετάζοντας την ανάστασι του Ιησού Χριστού και των ακολούθων του. Ιδού:

²⁵ «Αλλά θέλει τις ειπεί. Πώς ανασταίνονται οι νεκροί; και με ποίον σώμα έρχονται; Άφρον εκείνο το οποίον συ σπείρεις, δεν ζωογονείται, εάν δεν αποθάνη. Και εκείνο το οποίον σπείρεις, δεν σπείρεις το σώμα το οποίον μέλλει να γείνη, αλλά γυμνόν κόκκον, σίτου τυχόν, ή τινός των λοιπών. Ο δε Θεός δίδει εις αυτό σώμα καθώς ηθέλησε, και εις έκαστον των σπερμάτων το ιδιαίτερον αυτού σώμα. Πάσα σαρξ δεν είναι η αυτή σαρξ· αλλά άλλη μεν σαρξ των ανθρώπων, άλλη δε σαρξ των κτηνών, άλλη δε των ιχθύων, και άλλη των πτηνών. Είναι και σώματα επουράνια, και σώματα επίγεια· πλην άλλη μεν η δόξα των επουρανίων, άλλη δε η των επιγείων. Άλλη δόξα είναι του ηλίου, και άλλη δόξα της σελήνης, και άλλη δόξα των αστέρων διότι αστήρ διαφέρει αστέρος κατά την δόξαν.»​—1 Κορ. 15:35-41.

26. Τι δείχνει εκεί ο Παύλος όσον αφορά τα σώματα που εξετάζει;

²⁶ Σημειώστε, παρακαλούμε! Ο Παύλος δεν λέγει ότι υπάρχει ένα σώμα συνδυασμού, ένα σώμα κατά μέρος ουράνιο και κατά μέρος επίγειο, ένα πνευματοποιημένο ανθρώπινο σώμα, ένα σώμα κατά μέρος ψάρι και κατά μέρος πουλί, ή κατά μέρος άνθρωπος και κατά μέρος πίθηκος, ή ένας θεάνθρωπος. Ο Παύλος λέγει ότι κάθε σώμα είναι χωριστού είδους, ουράνιο σώμα του είδους του, επίγειο σώμα του είδους του. Ποιό, λοιπόν, σώμα δίνει ο Θεός στους Χριστιανούς που έχουν αποκυηθή από το πνεύμα του σε μια ουράνια ελπίδα; Ιδού τι απαντά ο Παύλος:

27. Στην 1 Κορινθίους 15:42-49 τι γράφει ο Παύλος για τα σώματα της αναστάσεως που δίδονται στους από το πνεύμα αποκυημένους Χριστιανούς;

²⁷ «Ούτω και η ανάστασις των νεκρών· σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία· σπείρεται εν ατιμία, ανίσταται εν δόξη· σπείρεται εν ασθενεία, ανίσταται εν δυνάμει· σπείρεται σώμα ζωικόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν. Είναι σώμα ζωικόν, και είναι σώμα πνευματικόν. Ούτως είναι και γεγραμμένον, Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ “έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν·” ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν. Πλην ουχί πρώτον το πνευματικόν, αλλά το ζωικόν, έπειτα το πνευματικόν. Ο πρώτος άνθρωπος είναι εκ της γης, χοϊκός· ο δεύτερος άνθρωπος, ο Κύριος εξ ουρανού. Οποίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί· και οποίος ο επουράνιος, τοιούτοι και οι επουράνιοι. Και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, θέλομεν φορέσει και την εικόνα του επουρανίου.»​—1 Κορ. 15:42-49.

28. Πώς τα προηγούμενα λόγια υποστηρίζουν την αλήθεια ότι ο Ιησούς Χριστός ανέστη εν «πνεύματι»;

²⁸ Οι λόγοι του Παύλου για τη λήψι διαφορετικού σώματος στην ανάστασι εφαρμόζονται στον ίδιο τον Ιησού και όχι μόνο στους πιστούς ακολούθους του που είναι αποκυημένοι από το πνεύμα του Θεού. Όπως ακριβώς ο Πέτρος είπε ότι ο Ιησούς ‘εθανατώθη σαρκί’ και ανέστη η εζωοποιήθη «πνεύματι», έτσι και ο Παύλος εδώ λέγει ότι στην ανάστασι ο Ιησούς, ο οποίος είναι ο «έσχατος Αδάμ», ηγέρθη ή έγεινεν «εις πνεύμα ζωοποιούν».​—1 Κορ. 15:45.

29. Γιατί είναι αναγκαία μια αλλαγή σώματος για την ουράνια τάξι, και ποια βεβαίωσι δίνει ο Παύλος γι’ αυτή την αλλαγή;

²⁹ Αν ο Ιησούς είχε αναστηθή άνθρωπος, θα έφερε πάλι την εικόνα του ‘πρώτου ανθρώπου Αδάμ’. Επομένως και οι ακόλουθοί του, με το να γίνωνται όμοιοι με τον Ιησούν στην ανάστασί των, θα έφεραν πάλι την «εικόνα του χοϊκού» και όχι την εικόνα κάποιου επουρανίου. Αλλά γι’ αυτούς τους Χριστιανούς μια αλλαγή σώματος είναι απολύτως αναγκαία, αφού ο Παύλος λέγει αμέσως έπειτα: «Τούτο δε λέγω, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν. . . . θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν. Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος “Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη”.​—1 Κορ. 15:50-54.

ΕΠΙΖΗ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ;

30. Σχετικά με την ανάστασι σωμάτων άνθρωπων χωρίς ουράνια ελπίδα, ποιος κανών πρέπει να εφαρμοσθή, όπως εξετέθη από τον Παύλο στην 1 Κορινθίους 15:37, 38;

³⁰ Όλα τ’ ανωτέρω αφορούν τους από το πνεύμα αποκυημένους Χριστιανούς με ουράνια ελπίδα. Τι θα πούμε, όμως, για τα δισεκατομμύρια ανθρώπων, περιλαμβανομένων πιστών ανδρών και γυναικών του Θεού, που απέθαναν χωρίς ουράνια ελπίδα πριν από την πρώτη έλευσι του Χριστού; Και τι θα πούμε για τους ανθρώπους σήμερα; Εκατοντάδες χιλιάδων ευσεβών ανδρών και γυναικών ζουν χωρίς ουράνια ελπίδα. Τι θα πούμε για την ανάστασι ατόμων του είδους αυτού που πεθαίνουν προτού ο Θεός καταστρέψη αυτό το παλαιό σύστημα πραγμάτων και εισαγάγη το νέο του κόσμο ή σύστημα πραγμάτων υπό την βασιλεία του Ιησού Χριστού; Σχετικά με αυτούς τους απογόνους του πρώτου ανθρώπου Αδάμ, οι λόγοι του Παύλου που παρετέθησαν πιο πάνω λέγουν: «Ο πρώτος άνθρωπος είναι εκ της γης, χοϊκός . . . Οποίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί.» Σ’ αυτούς πρέπει να εφαρμοσθή ο κανών για τα είδη σπέρματος, όπως εξετέθη από τον Παύλο: «Ο δε Θεός δίδει εις αυτό σώμα καθώς ηθέλησε, και εις έκαστον των σπερμάτων το ιδιαίτερον αυτού σώμα.»​—1 Κορ. 15:37, 38.

31. Συνεπώς, τι σώματα θα τους δώση ο Θεός στην ανάστασι;

³¹ Αυτό θα συμβή με άτομα, που παραμένουν μέρος του επιγείου σπέρματος του ανθρωπίνου γένους και που δεν έχουν αποκυηθή από το πνεύμα του Θεού για να γίνουν ουράνιο σπέρμα. Στην ανάστασι θα εγερθούν με σώματα που ανήκουν στο επίγειο σπέρμα. Ο Θεός θα τους δώση σώματα όπως ευαρεστείται, ανθρώπινα σώματα, αλλά όχι εντελώς τα ίδια ανθρώπινα σώματα με τα οποία πέθαναν. ‘Ω!’ μερικοί αναγνώσται μπορεί να πουν, ‘πώς, λοιπόν, θα είναι το ίδιο πρόσωπο;’ Ο παντοδύναμος Θεός θα φροντίση ώστε να είναι το ίδιο πρόσωπο, ακόμη και χωρίς το ίδιο σώμα.

32. Ποια ερώτησις εγείρεται ως προς την ανάγκη να επιζήση κάτι για να διαφυλάξη την ταυτότητα;

³² Σε τούτο οι αναγνώσται αυτοί θα ερωτήσουν: ‘Δεν χρειάζεται να επιζήση κάτι από τον θάνατο για να είναι το πρόσωπο το ίδιο στην ανάστασι και όχι κάποιο μόλις τότε δημιουργημένο πρόσωπο ίδιο με το πρόσωπο που πέθανε; Έχετε αποδείξει από τη Γραφή ότι η ανθρώπινη ψυχή πεθαίνει όταν ένα ανθρώπινο πλάσμα πεθαίνη και ότι το πτώμα ή τρώγεται από τα ψάρια της θαλάσσης ή από τα σκουλήκια της γης και έτσι παύει να υπάρχη. Αφού αυτά είναι έτσι, τίποτε δεν επιζή, ούτε ψυχή, ούτε σώμα.’

33. (α) Όπως αναφέρεται στον Εκκλησιαστή 12:7, τι είναι εκείνο που επιστρέψει στον Θεόν; (β) Πώς ο Ψαλμός 104:29, 30 δείχνει ότι ο Θεός μπορεί να αναδημιουργήση ανθρώπινες ψυχές;

³³ Αυτό είναι Γραφικώς ορθόν. Και ο Εκκλησιαστής 12:7 λέγει: «Και επιστρέψη το χώμα εις την γην, καθώς ήτο, και το πνεύμα επιστρέψη εις τον Θεόν, όστις έδωκεν αυτό.» Το πνεύμα του ασεβούς καθώς και το πνεύμα του δικαίου επιστρέφει στον Θεόν που το έδωσε. Πώς συμβαίνει αυτό; Επειδή το πνεύμα [ρούαχ] που αναφέρεται εδώ δεν είναι η ψυχή [νέφες], η οποία απέθανε. Το πνεύμα είναι η δύναμις της ζωής που ο Θεός έδωσε ή έκαμε να μεταβιβασθή σε κάθε άτομο που εγεννήθη. Ο Θεός αποσύρει αυτό το πνεύμα ή αυτή τη δύναμι της ζωής από όλο το ανθρώπινο γένος, που είναι κάτω από την κληρονομία του θανάτου από τον Αδάμ, και, όταν ο Θεός αποσύρη αυτό το πνεύμα ή δύναμι ζωής, η ανθρώπινη ψυχή πεθαίνει. (Ρωμ. 5:12) Ο Θεός μόνος μπορεί ν’ αποκαταστήση αυτό το πνεύμα ή δύναμι ζωής και έτσι να κάμη τις ψυχές να ζήσουν πάλι. Ο Ψαλμός 104:29, 30 λέγει: «Αποστρέφεις το πρόσωπον σου, ταράττονται· σηκόνεις την πνοήν αυτών, αποθνήσκουσι, και εις το χώμα αυτών επιστρέφουσιν· εξαποστέλλεις το πνεύμα σου [όχι, την ψυχήν σου ή την ψυχήν των], κτίζονται.» Τα θεόπνευστα αυτά λόγια μάς βεβαιώνουν ότι ο Παντοδύναμος Θεός μπορεί να αναδημιουργήση, ναι, να αναδημιουργήση ανθρώπινες ψυχές.

34, 35. (α) Ποια είναι μια ερώτησις που εγείρεται όσον αφορά τη δύναμι του Θεού να αναδημιουργή; (β) Ποιος αποφασίζει αν κάτι από τη νεκρή ψυχή θα εξακολουθήση να ζη, και ποια εδάφια το δείχνουν αυτό;

³⁴ Εδώ μερικοί αναγνώσται θα πουν, ‘Πώς μπορεί ο Θεός να αναδημιουργήση ψυχές ή να πλάση τις ίδιες ψυχές πάλι, αν τίποτε το φυσικό ή πνευματικό δεν επιζή αφού η ψυχή πεθάνη και το σώμα μεταβή στο χώμα και διαλυθή;’

³⁵ Α, αλλά υπάρχει κάτι από τη νεκρή ψυχή που εξακολουθεί να ζη, αν ο Θεός εκλέγη να γίνη έτσι, και αυτό το κάτι θέτει τη βάσι για μια αναδημιουργία. Ποιο είναι αυτό; Το υπόμνημα της ζωής της νεκρής ψυχής. Ο Θεός μπορεί να εξαλείψη το υπόμνημα μιας πονηρής ψυχής ή μπορεί να διαφυλάξη το υπόμνημα μιας δίκαιης ψυχής για τη δική Του αναφορά σ’ αυτήν και χρήσι. Η Έξοδος 34:33 λέγει: «Και είπε Κύριος προς τον Μωυσήν, Όστις ημάρτησεν εναντίον εμού, τούτον θέλω εξαλείψει εκ της βίβλου μου.» Το Δευτερονόμιο 29:20 λέγει: «Ο Κύριος θέλει εξαλείψει το όνομα αυτού υποκάτωθεν του ουρανού.» Ο Ψαλμός 69:28 προσεύχεται: «Ας εξαλειφθώσιν εκ βίβλου ζώντων, και μετά των δικαίων ας μη καταγραφθώσιν.» Οι Παροιμίες 10:7 λέγουν: «Η μνήμη του δικαίου είναι μετ’ ευλογίας· το δε όνομα των ασεβών σήπεται.» Επομένως, ο Θεός δεν κρατεί τους ασεβείς στη μνήμη του. Επειδή τους εξαλείφει από το βιβλίο των ζώντων, δεν θα τους δώση ανάστασι εκ νεκρών.​—Ματθ. 10:28· Ψαλμ. 145:20.

36. Πώς καταδεικνύεται ότι είναι πάρα πολύ λογική η ικανότης του Θεού να διαφυλάττη υπομνήματα νεκρών ψυχών;

³⁶ Επειδή μιλούμε για διαφύλαξι υπομνημάτων, οι άνθρωποι σήμερα κάνουν κινηματογραφικές εικόνες ενός ατόμου σε μια ταινία μαζί με μια εγγραφή της φωνής του στην ακραία λωρίδα της ταινίας. Αυτή μπορεί ν’ αναπαραχθή στην τηλεόρασι. Πράγματι, οι άνθρωποι σήμερα μπορούν να διαφυλάξουν σε μια πλάκα φωνογράφου την ομιλία και το τραγούδι ενός ατόμου. Ακόμη και σε μια μαγνητική ταινία οι άνθρωποι μπορούν αοράτως να διαφυλάξουν εικόνες τηλεοράσεως και τη φωνή ενός ηθοποιού. Αν οι ατελείς θνήσκοντες άνθρωποι μπορούν να το κάμουν αυτό, επειδή ο άνθρωπος επλάσθη κατ’ εικόνα Θεού, τι μπορεί να κάμη ο Παντοδύναμος Θεός ο ίδιος στη διατήρησι υπομνημάτων, ακόμη και στη μνήμη του, όσον αφορά άτομα, για τα οποία επιφυλάσσει ανάστασι εκ νεκρών μέσω του Ιησού Χριστού; Επομένως το υπόμνημά μας ενώπιον του Θεού είναι εκείνο που υπολογίζεται.

37. (α) Τι αντιπροσωπεύει το υπόμνημα του καθενός ενώπιον του Θεού; (β) Πώς αποδεικνύεται ότι η ψυχή δεν αποτελεί την έδρα της νοημοσύνης, της σκέψεως και της προσωπικότητος, σύμφωνα με την ειδωλολατρική Ελληνική αντίληψι;

³⁷ Ο καθένας από μας κάνει το δικό του υπόμνημα ενώπιον του Θεού. Αυτό το υπόμνημα αντιπροσωπεύει εσάς! Μιλεί για την προσωπικότητά σας. Η προσωπικότης σας δεν εξαρτάται εντελώς από το φυσικό σας σώμα. Λόγω της συνεχούς κατατριβής και επιδιορθώσεως των ιστών και των οργάνων του σώματός μας, λαμβάνομε ένα εντελώς νέο σώμα κάθε επτά χρόνια περίπου. Αλλ’ η προσωπικότης μας παραμένει σαν μια πιστοποίησις του ότι είμεθα το ίδιο πρόσωπο. Ακόμη και η προσωπικότης μας μπορεί ν’ αλλάξη, όχι επειδή τα σώματά μας ανανεώνονται, αλλά επειδή το άγιο πνεύμα του Θεού ή η μεταμορφωτική δύναμις ενεργεί επάνω μας. Ο καθένας αναπτύσσει τον τύπον της δικής του προσωπικότητος, και αυτός εναποθηκεύεται στον εγκέφαλο του καθενός, καθώς και στο αίμα σε κάποιο βαθμό. Η έδρα της νοημοσύνης, της σκέψεως, της μνήμης, ή της συνειδητότητος και της προσωπικότητος δεν είναι κάποια ειδωλολατρική Ελληνική ιδέα για μια ψυχή. Οι ειδωλολάτραι υποστηρίζουν ότι μια ψυχή κατοικεί στον καθένα μας και είναι η έδρα της νοημοσύνης και της προσωπικότητος· αλλά εμείς γνωρίζομε ότι, αν ο φυσικός εγκέφαλος έχη υποστή βλάβη σε κάποιον, αυτός χάνει τη νοημοσύνη του ή την εχεφροσύνη του και καμμιά λεγόμενη ψυχή μέσα του δεν τον κρατεί νοήμονα, εχέφρονα ή κάτοχον μνήμης και ικανότητος του σκέπτεσθαι. Αυτό αναιρεί την ειδωλολατρική θεωρία για μια αθάνατη ψυχή ως την έδρα της ζωής και της σκέψεως.

38. Πώς ο Θεός θα αναδημιουργήση νεκρές ψυχές, και τι δείχνει το Εκκλησιαστής 11:3 όσον αφορά αυτό;

³⁸ Ο Θεός τα γνωρίζει όλα αυτά. Στον καιρό του για την ανάστασι των γήινων νεκρών ψυχών κάτω από τη βασιλεία του Υιού του Ιησού Χριστού, ο Θεός μπορεί να συμβουλευθή το υπόμνημά του για τον καθένα ή τη μνήμη του για τον καθένα. Μπορεί να δώση σε κάθε πρόσωπο που ανασταίνεται σε ζωή επάνω στη γη ένα «σώμα καθώς ηθέλησε», με τον ξεχωριστό του τύπο αίματος. Αυτό το σώμα θα έχη έναν ανθρώπινο εγκέφαλο, όχι φτιαγμένο, βέβαια, από τα ίδια εντελώς άτομα ή μόρια που το άτομο είχε στον εγκέφαλο με τον οποίο πέθανε. Και όμως θα είναι ο ίδιος εγκέφαλος. Πώς; Κατά το ότι ο Θεός θ’ αναπαραγάγη ακριβώς τον εγκέφαλο που το άτομο είχε κατά τον θάνατο. Θα επαναλάβη τις περιελίξεις του και θα εμφυτεύση σ’ αυτές το υπόμνημα που το άτομο έχομε για τον εαυτό του στην προηγούμενη ζωή. Ο Θεός θα εμφυτεύση τις ακριβείς εντυπώσεις και ενθυμήσεις όλων όσα συνέβησαν στη διάρκεια της προηγουμένης συνειδητότητος του ατόμου, τη δύναμί του ν’ αναγνωρίζη ανθρώπους και σκηνές και τοποθεσίες, και όλα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητός του, και κάθε τι που επιδεικνύει τη διανοητική του ανάπτυξι ή καθυστέρησι. Αυτό θα γίνη επειδή, όταν το άτομο πέθανε ως ψυχή, δεν έλαβε πείραν αλλαγών διανοητικών ή της προσωπικότητος κατόπιν στον θάνατο. Σε όποια κατάστασι επιτεύξεων έπεσαν στον θάνατο η προσωπικότης του και η διανοητικότης του, εκεί παρέμειναν.​—Εκκλησ. 11:3.

39. Έτσι, γιατί το αναστημένο πρόσωπο θα ήταν, όχι κάποιο νεωστί δημιουργημένο πρόσωπο σαν αυτόν, αλλά το πρόσωπο που πέθανε;

³⁹ Έτσι στην ανάστασι το πρόσωπο αυτό με αυτή την προσωπικότητα και εγκεφαλική ικανότητα θα είναι το άτομο που πέθανε, όχι κάποιο άλλο άτομο όμοιο μ’ αυτό. Κανείς άλλος δεν έκαμε το υπόμνημα που αναπαράγεται σ’ αυτό το αναστημένο πρόσωπο· και κανένα άτομο που είναι απλώς όμοιο μ’ αυτόν δεν θα μπορούσε να ισχυρισθή ότι έχει ένα τέτοιο υπόμνημα μέσα του, επειδή δεν επεξεργάσθη αυτό το ιδιαίτερο υπόμνημα. Επομένως, αν επρόκειτο να πεθάνετε και να έχετε μια ανάστασι, και ο Θεός επρομήθευε ένα σώμα μ’ έναν εγκέφαλο σαν τον δικό σας και με το υπόμνημά σας κατά τον θάνατο, το αναστημένο εκείνο πρόσωπο θα είσαστε σεις, κανείς άλλος παρά εσείς. Οι γνώριμοί σας θα εγνώριζαν ότι είσθε σεις.

40. (α) Η ανάστασις νεκρών ψυχών επάνω στη γη ποια ευκαιρία θα διανοίξη σ’ αυτές; (β) Ποια ειδική ευκαιρία έχουν ενώπιον των οι διαγγελείς της βασιλείας του Θεού σήμερα, και γιατί;

⁴⁰ Πόσο θαυμαστό το ότι στην ανάστασι των νεκρών ψυχών από τον Θεό θα γνωρίσωμε ο ένας τον άλλον και θα θυμηθούμε, επίσης, το έλεος του Θεού που επεδείχθη στο παρελθόν για μας! Η ανάστασις των νεκρών ψυχών σε ζωή επάνω στη γη θα διανοίξη μια ευκαιρία γι’ αυτές ν’ αποκτήσουν ζωή αιώνια σε μια παραδείσια γη κάτω από την τελεία κυβέρνησι της βασιλείας του Θεού. (Λουκ. 23:42, 43) Εκτός απ’ αυτό, σήμερα ζη επάνω στη γη ένα μεγάλο πλήθος θεοσεβών ανθρώπων που διακηρύττουν τη βασιλεία του Θεού παγκοσμίως και που δεν θα χρειασθούν ανάστασι από τον κοινό τάφο του νεκρού ανθρωπίνου γένους. Οι άνθρωποι αυτοί θα επιζήσουν από τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», με τον οποίον σύντομα θα τερματισθή το πονηρό αυτό σύστημα πραγμάτων. (Αποκάλ. 16:14, 16) Έτσι, χωρίς να πεθάνουν, θα εισέλθουν στον νέο κόσμο υπό την βασιλεία του Θεού και θα κερδίσουν το βραβείο αιωνίου ζωής για τον εαυτό τους. θα είναι, επίσης, έτοιμοι να υποδεχθούν τους επιστρέφοντας επιγείους νεκρούς στην ανάστασι. Αλλ’ αυτό θ’ αποτελέση θέμα για εξέτασι κάποια άλλη φορά.

[Εικόνα στη σελίδα 237]

«Εσχάτη Κρίσις»​—Καπέλλα Σιστίνα